สีสันบนโดยสาร(มาจบให้แล้วนะ)

หลังจากที่ปล่อยบล๊อคค้างไว้นาน ซะน่าอับอาย ข้าน้อยต้องขออภัย มา ณ ที่ด้วยเจ้าค่ะ มามะ ไถ่โทษ จขบ. จะเล่าเรื่องให้จบแล้วค๊าหลังจากตอนที่แล้ว

สำหรับการเดินทางระหว่างที่อยู่ในพื้นที่จำกัด ขับเคลื่อนไปโดยเครื่องยนต์ มีสองประตูยี่สิบหน้าต่าง พร้อมพลขับ นี่เป็นรูปแบบอีกมุมหนึ่งของ จขบ ที่ต้องพึ่งพาเวลาเดินทางไกลๆ ทำให้เห็นชีิวิตของผู้คนได้บ้าง(ปกติเช้าก็จะทำงานแล้วเย็นก็กลับที่พัก วนเวียนอยู่แบบนี้)ถ้าไม่คิดเรื่องของตัวเองมากเกินไป หากเรามองชีวิตที่อยู่รอบข้างเรา ก็จะเห็นอะไรเล็กๆ น้อยๆที่ดูเป็นสีสันสำหรับการเดินทางครั้งนั้น เปิดกว้างให้กับตัวเองว่าคนอื่นที่อยู่รอบตัวเรานั้น เค้าคิดอะไรบ้างในขณะที่อยู่ในที่จำกัดเหมือนกันตอนนั้น เข้าเรื่องเลยดีกว่า...

เด็กหญิงวัยขวบกว่าๆ ที่นั่งมากับคุณแม่อยู่ด้านริมหน้าต่าง และมีผู้โดยสารชายอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ระหว่างทางช่วงเวลาบ่ายๆ ผู้โดยสารก็คงจะง่วงและเพลียด้วยที่เป็นเวลานานที่ต้องนั่งในพื้นที่แคบๆ มองไปแต่ละคนก็อยู่ในอาการหลับตา แต่ขณะเดียวกัน เสียงของเด็กหญิงที่กำลังเจี๊ยว จ๊าว เป็นภาษาหรือไม่เป็นบ้าง ก็วี๊ดๆ ตลอดในเวลานั้น ซึ่งดูท่าทางคุณแม่เองก็จะเกรงใจคนข้างๆ และคนอื่นๆที่อยู่ในรถเช่นกัน จากที่บอกลูกสาวของตนให้เงียบ โดยทำเสียง จุ๊ จุ๊ และยังหลอกล่อด้วยการเอาขนมอันแสนหวานในความคิดของเด็ก(จขบ คิดอย่างนั้น เพราะเมื่อเด็กได้รับขนมแล้วหยุดร้องเงียบทันที) อีกทั้งผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คงเห็นว่าน้องชอบขนม ก็เลยเอาให้บ้าง...เอ๊ะ! หรือเค้าคิดอะไรอยู่รึเปล่า?

อีกหนุ่มน้อยวัยประมาณสี่ขวบกับคำถามที่ว่า แล้วเป็นแม่จะทำไง? ด้วยวัยที่กำลังอยากรู้อยากเห็นของหนุ่มน้อย ทำให้ จขบ ต้องสนใจเค้าขึ้นมาทันที ระหว่างทางที่เค้าถามคุณแม่ว่า ทำไม...ทำไม...ทำไม... คุณแม่ก็จะตอบคำถามและอธิบายให้เด็กชายได้รับรู้ ขณะเดียวกันที่ทางรถเค้าเปิดแผ่นหนังให้ดู เรื่อง superman ฉากที่กำลังต่อสู้กับศัตรู เด็กน้อยก็หันมาถามแม่ว่า ถ้าแม่อยู่ตรงนั้นแล้วแม่จะทำอย่างไร จขบ.นั่งคิดตามไปด้วย เอ่อนะ เด็กสมัยนี้รับรู้เรียนรู้ไว แสดงให้เห็นว่าสื่อเป็นสิ่งสำคัญอีกทางหนึ่งที่จะทำให้เค้าจินตนาการไปตามโลกของเด็กไปได้ต่างๆ นานา แต่ในตอนนั้นคุณแม่ยังไม่ได้บอกอะไรกับหนุ่มน้อย บอกแค่ว่า นอนได้แล้ว เห็นมั๊ยคนทั้งรถเค้านอนกันหมด...

เรื่องสุดท้ายของเด็กชายวัยประมาณเดียวกัน(อันนี้ไปอีกทริหนึ่ง)ด้วยเส้นทางที่มันคดเคี้ยว ขนาดวัยผู้ใหญ่อย่าง จขบ ยังผะอืดผะอมเลย เด็กชายคนนี้บอกกับแม่ของเค้าว่า "แม่ แม่ น้อง ปวดอ้วก" คุณแม่เองก็คงจะตลกแกลมเอ็นดูกับคำพูดของลูกน้อย ถามอีกครั้งว่า อะไรนะลูก เด็กชายก็บอกว่า "น้องปวดอ้วกแม่"....เด็กหนอผ้าขาว ที่ไร้เดียงสา

Create Date : 28 ตุลาคม 2553 Last Update : 28 ตุลาคม 2553 13:46:51 น. Counter : 504 Pageviews.		10 comments
Share Tweet