Bloggang.com : ซองขาวเบอร์ 9 : วันวานยังหวานอยู่

วันวานยังหวานอยู่

ต่อไปเป็นบทสัมภาษณ์ในรายการ “วันวานยังหวานอยู่” สำหรับวันนี้ผม “อู๊ดดี้” จะนำท่านไปพบกับ “คู่รักคู่งอม” ครับ

อู๊ดดี้
ผมขอเรียกคุณแม่ด้วยคนน่ะครับ
คุณแม่ช่วยเล่าหน่อยครับ พบคุณพ่อได้ไง

คุณแม่
ครั้งแรกเรา ยังไม่เคยรู้จักกันเป็นทางการ แค่รู้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เรียนหนังสือที่ไหน ทำงานอะไร พ่อเขาไม่ได้เรียนต่อ ทางบ้านก็ให้กลับมาทำเซ็งลี้ที่บ้าน

อู๊ดดี้
กลับมาทำกิจการของทางบ้าน ว่างั้นเถอะ

คุณแม่
ใช่ค่ะ ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้เรียนต่อเหมือนกัน คือพ่อแม่เป็นคนจีนหวงลูกสาว พ่อมักพูดว่าผู้หญิงเรียนไปก็เท่านั้นต่อไปก็นั่งเลี้ยงลูกอยู่ดี ความจริงแล้วอยากเรียนต่อมาก แต่ขัดใจท่านไม่ได้ เพราะโดนขอร้องแกมบังคับ เด็กบ้านนอกสมัยแม่ไม่ค่อยดื้อกันหรอกค่ะ

อู๊ดดี้
คุณแม่ เป็นไงมาไง ถึงได้รู้จักคุณพ่อละครับ

คุณแม่
วันหนึ่ง ช่วงใกล้ปีใหม่แบบนี้แหละ ได้รับ ส.ค.ส.ปิดผนึก ดูหน้าซองลายมือแปลกๆ ไม่เคยมีเพื่อนลายมือแบบนี้ แถมเขียนบ้านเลขที่ก็ผิด จริงๆต้องเป็น 104 แต่จ่าหน้าเป็น 105 รีบเปิดดู อึม การ์ดเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดงเต็มหน้าการ์ดเลยค่ะด้านในก็เขียนว่าอะไร จำรายละเอียดไม่ได้แล้วค่ะ ก็ทำนองว่าขอทำความรู้จัก คงไม่รังเกียจ และสมัครเป็นเพื่อน ลงชื่อ...... การ์ดนั้นหอมชื่นใจจริงๆ วันนี้ยังจำกลิ่นนั้นได้ค่ะ

อู๊ดดี้
เอ๊ะ คุณแม่บ้านเลขที่ผิด ทำไมถึงมือผู้รับได้ล่ะครับ

คุณแม่
อำเภอที่แม่อยู่เป็นอำเภอเล็กๆ ส่วนใหญ่รู้จักกัน รู้ว่าใครเป็นใครชื่อแซ่อะไร โดยเฉพาะไปรษณีย์รู้จักกันดีค่ะ คนส่งจม.ก็เป็นคนบ้านเดียวกัน เห็นชื่อก็รู้แล้ว เดี๋ยวนี้ก็ยังคงคล้ายๆกันคือเห็นชื่อก็หลับตาส่งได้เลย แม่ยังโดนแซวจากบุรุษไปรษณีย์เลย เพราะว่าเป็นจม. ที่ส่งในอำเภอเดียวกัน เป็นเรื่องผิดปกติอย่างมาก ไม่มีใครเขาปฎิบัติกันค่ะ

อู๊ดดี้
แล้วคุณแม่ทำไงต่อครับ

คุณแม่
คืนนั้นก็นอนไม่หลับซิคะ สาวมีหนุ่มมาจีบ คิดวนไปวนมา จะตอบดีไม่ดี ถ้าตอบจะทำไงดี ส่งไปรษณีย์ก็กลัวคนส่งจม.จะรู้ว่าเจ้าของ การ์ดเป็นใคร รุ่นแม่เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหญ่ กลัวที่สุดเรื่องที่จะตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน เพราะบ้านเราเป็นเมืองเล็ก ไม่ต้องใช้พวกไอทีหรอก ใช้กระซิบกันก็ฉาวไปทั้งเมืองแล้วแหละ

อู๊ดดี้
ตกลงได้ตอบไม๊ครับ

คุณแม่
ตอบค่ะ ส่งไปรษณีย์ด้วยค่ะ แม่คิดว่าเราบริสุทธิ์ใจ แค่ตอบส.ค.ส. ก็ไม่เห็นจะเป็นไร ยิ่งถ้าปิด ชาวบ้านก็ยิ่งจะสนใจ แม่ส่งการ์ดธรรมดา แล้วไม่ปิดซองด้วย ใครอยากจะเปิดอ่านก็เชิญตามสบาย แม่คิดในใจว่า ถ้าเขาจะจีบเราจริงๆ แค่นี้ก็คงรู้ว่าเราก็ไม่รังเกียจเน๊าะ ถ้าอ่านใจกันไม่ออกก็ไม่เป็นไร ถือว่า ไม่มีวาสนาต่อกัน

อู๊ดดี้
แล้วต่อไปละครับ คุณแม่

คุณแม่
หลายวันต่อมา แม่ก็ได้รับจม.อีกฉบับ ก็เขียนแบบว่า ดีใจที่แม่ไม่รังเกียจที่จะเป็นเพื่อน และอีกฯลฯ สำนวนแบบที่หนุ่มเข้ามาจีบสาวแต่ขั้นแรกก็ผูกมิตรแบบเพื่อน แต่เน้นว่ามีความอยากเป็นเพื่อน VIP มากกว่า

อู๊ดดี้
คราวนี้คุณแม่จะทำยังไง คงไม่กล้าตอบจม.

คุณแม่
คิดหนักเหมือนกัน สุดท้ายก็ตัดสินใจตอบค่ะ และขอร้องไม่ให้เขียนกลับไปอีก พร้อมทั้งท้าคุณพ่อว่า หากอยากรู้จักกันจริงก็ให้ไปที่บ้านเลยค่ะ คือ เราทำอะไรให้เปิดเผยดีกว่า ก็เป็นเพื่อนก่อนไม่ต้องคิดมาก

อู๊ดดี้
คุณพ่อก็เลยไปเที่ยวบ้านคุณแม่

คุณแม่
ยังค่ะ..พ่อเป็นคนขี้เขิน คงตั้งหลักอยู่นานด้วยการส่งน้องสาวไปหาแม่ก่อนโดยฝากแผ่นเสียงไปให้ฟังเป็นแผ่นของสุนทราภรณ์ พร้อมจม.ค่ะ ตอนนี้ใช้สตรีไปรษณีย์แถมไม่ต้องเสียค่าแสตมป์ด้วยประหยัดดี

อู๊ดดี้
ตกลงคุณพ่อได้ไปเยี่ยมบ้านคุณแม่ตอนไหนล่ะครับ

คุณแม่
หลังจากที่ได้ฝากแผ่นไปให้ฟังสองสามครั้ง น้องสาวก็มีความจำเป็นต้องกลับไปเรียนหนังสือต่อที่กรุงเทพฯ พ่อก็เลยต้องไปส่งแผ่นเอง ครั้งแรก ขับมอเตอร์ไชด์ไปจอดที่หน้าบ้านแม่ก็อยู่หน้าบ้านกับป๋าของแม่ คุณพ่อจอดปั๊บ ส่งแผ่นปุ๊บ สตาร์ทรถออกไปเลย แค่ยิ้มๆ ไม่พูดซักคำเดียว คงตกใจที่เห็นป๋าอยู่ รีบเผ่นเลยค่ะ
แม่ก็นั่งขำกลิ้งอยู่คนเดียว คนอะไรบ้าชะมัด แล้วจะจีบสาวได้ไงนี่น่ะ แต่แม่ว่ามันเป็นเสน่ห์ของพ่อน่ะ

เวลาหมดค่ะพบใหม่กันตอนหน้านะคะ

ป.ล.คิดว่าอ่านนวนิยายแนวดราม่าก็แล้วกันนะคะ