...
ผ่านไป5-6 เดือน
คิ้วคิ้วตัวโตขึ้น และชอบเดินตามทุกคนที่แวะซื้อของกิน
ไก่ย่าง ตับย่าง ลูกชิ้น กับข้าว ที่ขายกันเยอะแยะแถวเซเว่น ดูร่าเริงน่ารัก
เรามองทุกวันทั้งเช้า-เย็น
แต่วันหนึ่งเราเห็นที่ก้นของคิ้วคิ้วมีเนื้อแดงโผล่ออกมา
เป็นสัญญาณของโรคเนื้องอก
เราลงไปถามแม่ค้าตับย่างทันทีว่า มีใครจับได้ไหม เราจะพาไปหาหมอ
แม่ค้าบอกจับไม่ได้ มันไม่ให้ใครจับ
เราลองเรียกมากินตับย่าง พอกินเสร็จ ก็วิ่งออกห่าง ปราดเปรียวมาก
แต่เราเห็นเนื้อแดงนั้นใหญ่ขึ้นอย่างเร็ว
และวันหนึ่งก็เห็นแม่ค้าตับย่าง เอาเก้าอี้พลาสติกทุ่มใส่มัน
เพราะมันไปยืนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะ
เราตัดสินใจลงไปหาวินมอไซค์ บอกว่าจับให้หน่อย จะพาไปรักษา
พวกเขาดีใจกันอย่างมาก บอกว่าสงสารมาก
ให้กินได้ ไม่อดหรอก แต่ไม่มีปัญญารักษามัน
เรารีบไปเอากรงมาให้ เขาก็จับใส่กรงอย่างง่ายดาย
เราพาไปฉีดยา สัปดาห์ละ 1 เข็ม เป็นเวลา 1 เดือน รวม 4 เข็ม
แต่ระหว่างนั้น เราไม่อยากให้เขาอยู่หน้าเซเว่นอีก
จึงพากลับไปไว้บ้าน แต่เขาไม่เคยอยู่ในรั้วบ้าน
จึงชอบร้องงอแง โหยหวน และเครียดถึงกับกัดแมวจรที่มากินข้าวบ้านเรา
ตายไป 1 ตัว หาย 1 ตัว เราได้แต่เศร้าใจ
....
เมื่อคิ้วหายดี ทำหมันเรียบร้อย จึงพามาอยู่โรงงาน
อยู่ได้ 2-3 วัน คิ้วก็แอบวิ่งตามรถเราไปจนถึงปากซอย
เลยไปเจอเซเว่นกับวินมอเตอร์ไซค์ที่คิ้วโหยหา
พอเราขับรถผ่านก็วิ่งตามมาโรงงาน วิ่งไปวิ่งมาอยู่ 4-5 รอบ
คงเป็นที่สังเกตของหมาเจ้าถิ่นประจำซอยย่อย
ออกมาสกัดคิ้ว เก็บค่าผ่านทาง แต่คิ้วงก ไม่จ่าย
คิ้วจึงต้องเลือก ว่าจะอยู่โรงงาน หรือเซเว่น
....
สรุป คิ้วเลือกเซเว่น
เพราะสนุกกว่า มีคนที่คุ้นเคยเยอะแยะ มีของกินไม่ขาดปาก ได้นอนตากแอร์ ตอนเย็นก็ได้เดินชมสินค้าที่เขามาวางขาย
พอเราขับรถผ่าน คิ้วก็วิ่งตามมาหน่อยนึง
เราลงไปกอดจูบหอมปากหอมคอกันพอหายคิดถึง (เช้า-เย็น-เช้า)
แล้วคิ้วก็ปล่อยให้เรามาทำงาน และกลับบ้าน
จึงเป็นอันว่าคิ้วเป็นเด็กในสังกัดเราเพียงหัวใจ
ส่วนร่างกาย เราปล่อยให้คิ้วไปตามทางที่คิ้วเลือกเดิน...
(รับเข้าสังกัด=พาไปฉีดยา 16/7/2556)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [