Group Blog
|
เมื่อสาวเซ่อเจอหนุ่มมารุมรัก 5 ต่อเรื่องเงินกับการทานข้าวด้วยกัน เงินห้าร้อยทานข้าวเย็นได้แค่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ อีกอาทิตย์ถัดมาเราเป็นคนจ่ายเงินเราบ้าง ผ่านไปอีกอาทิตย์ละ พี่เจ๋งยังมีท่าทีเฉย ๆ เอาไงดีเนี่ย เรารู้สึกว่าขาดทุนละ ต้องมาเลี้ยงข้าวผู้ชายเหรอเนี่ย โห พ่อแม่ส่งเรียนหนังสือ มานั่งเลี้ยงผู้ชายอีก กรำ ไม่ไหวละ เลิกกันไปดีกว่า เรา "พี่เจ๋ง เราเลิกกันเถอะนะ" พี่เจ๋ง "เหตุผลคืออะไร มีอะไรรึป่าว เรายังไม่เคยทะเลาะกันเลยนะ" เรา "เอ่อ ไม่มีอะไร เบื่อแล้ว ไม่ได้กินข้าวเย็นกับเพื่อนเลย" พี่เจ๋ง "จริงเหรอ" เรา "อืม" พี่เจ๋ง "ไม่ชอบพี่เลยเหรอ" เรา "อืม ไม่รู้เหมือนกัน" พี่เจ๋ง "ต้องมีอะไรแน่ ๆ งั้นพี่ขอเดานะ" เราลองปล่อยให้พี่เจ๋งเดาดีกว่า พี่เจ๋ง "งั้นเดาว่าเรื่องเงินใช่ไม๊" อ้าว อ่านใจคนได้ด้วยเหรอเนี่ย ฮ่วย เขิลจัง จะตอบว่าไงดีล่ะทีนี้ เรา "ใช่ค่ะ" พี่เจ๋ง "งั้น เรามาช่วยกันแก้ปัญหาตรงจุดนี้กันนะ ต่อไปนี้พี่เป็นคนจ่ายเอง" เรา "อืม งั้นพี่ไม่ต้องมารับกินข้าวทุกวันนะ น้องอยากกินข้าวกับเพื่อนบ้าง" พี่เจ๋ง "งั้นให้มาวันไหนบ้าง พี่จะจดไว้" เรา "อืม งั้น วันจันทร์ กับ พฤหัส กินข้าวเย็นด้วยกัน ถ้าเป็นช่วงหนึ่งเดือนก่อนสอบ ไม่ต้องมาเจอกัน เพราะน้องจะอ่านหนังสือ และพี่ก็ต้องอ่านด้วย" พี่เจ๋ง "งั้นพี่จดไว้แล้วนะ ตามนี้ครับ" พี่เจ๋ง ถ้าได้พูดอะไร จดอะไรไว้ ตามนั้นเป๊ะ ๆ ถ้าไม่ใช่วันที่จดไว้ มองประตูไปเถอะ พี่เจ๋งไม่มาหาหรอก มาถึงตอน พี่เจ๋ง ชวนดูหนังครั้งแรกต่อดีกว่า -------------------------------------------------------------------------------- ลืมเล่าว่าพี่เจ๋ง เรียนเก่งยังไง เพื่อน ๆ ในห้องเค้า มักจะบอกว่าเค้าเก่ง แต่ที่เราเห็นคือ พี่เจ๋งได้ลงหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น มีรูปลงหนังสือพิมพ์ด้วย -------------------------------------------------------------------------------- ช่วงนั้นมีหนังโปรโมท อยู่เรื่องนึง กำลังดัง พี่เจ๋งมาชวนเราไปดูหนังเรื่องนี้ พี่เจ๋ง "เราไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยกันนะ" เรา "ฮึ ไม่ดู ไม่อยากดูเรื่องนี้" ชั้นจะไปดูหนังเรื่องที่แค่โปรโมท ก็มีฉากจูบกัน ได้ยังไง ไม่ไปดูกับผู้ชายหรอก ฮ่วย แต่อีกไม่กี่วัน เจอกันอีกที พี่เจ๋ง "พี่ไปดูหนังมาละ" เรา "ไปดูกับใครมาล่ะ" เราคาดหวังว่าเค้าควรไปดูกับเพื่อนที่อยู่หอเดียวกัน แต่พี่เจ๋งไปดูกับผู้หญิง และผู้หญิงคนนี้ชอบพี่เจ๋งอยู่ด้วย(เค้าเคยเล่าให้ฟัง) เรา "เหรอ ที่น้องไม่ไปดูกับพี่ เพราะพี่เป็นผู้ชาย แต่พี่ไปดูกับผู้หญิง" พี่เจ๋ง "ไม่ได้เหรอ น้องไม่ไป มีคนอื่นมาชวน พี่ก็ไป ไม่ได้คิดอะไร หรือถ้าไม่ได้ พี่จะจดไว้ ว่าแบบนี้ไม่ได้" เรา "ไม่เป็นไร ไปได้ แค่แปลกใจนิดหน่อย" ฮ่วย ไม่รู้จักอายกันมั่งรึไงเนี่ย ไปดูด้วยกันได้ไง -------------------------------------------------------------------------------- เราได้ยินข่าวว่า F4 ทนเรียนกรุงเทพฯ ไม่ไหว ต้องหนีตายอุตลุด พ่อแม่ จะให้ย้ายมาเรียนเชียงใหม่ เทอมหน้า กลายเป็นเค้าต้องมาเรียนปีหนึ่ง ตอนเราเรียนปีสอง แต่เราไม่กล้าสู้หน้า F4 แล้วล่ะ เพราะตอนมาเรียนเชียงใหม่ ข่าวลือ เรื่องเราให้ยัยเพื่อนเลขา ไปขอถ่ายรูป F4 แพร่สะพัด ฮือ ๆ เพื่อนจอมกะล่อนของเรา ไปบอกตรงๆ ว่าเราขอถ่ายรูป นึกว่าเพื่อนจะเจ๋งกว่านี้ ขายหน้าชะมัด -------------------------------------------------------------------------------- ตอนเราเรียนคอมพ์ในห้องเรียน อยู่ ๆ มีไวรัส ชื่อเล่น พี่เจ๋งกะเรา เด้งขึ้นมาเต็มจอ เพื่อนพากันฮือฮาใหญ่ "โห ทำได้ยังไง" และทำเราอายขายหน้าชะมัด ปล่อยไวรัสอะไรเนี่ย ต่อมา พี่เจ๋ง เค้าจะซ้อมกีต้าร์ พาเราไปนั่งตรงข้าม ราชมงคล ซึ่งมีสวนสาธารณะ และม้าหินอ่อน เพลงที่ซ้อมกีตาร์ น่ารักเมื่อเธออยู่ใกล้ หวานๆละไมนี่แหละใจของเธอ ซ่อนใจฉันไม่กล้าเสนอ เกรงว่าฉันจะเก้อเธอรักก่อนได้ไหม พี่เจ๋ง หยุดเล่น "เดี๋ยวก่อน พี่ซ้อมเพลงนี้ ไม่ได้หมายความว่าพี่เล่นเพลงนี้ให้เรานะ อย่าเข้าใจผิด" โห กะลังอินกะเพลง กรำ พี่เจ๋ง นี่ยังไงเนี่ย เรา "ก็ไม่ได้คิดอะไรนี่ เล่นไปสิ อ่านหนังสือดีกว่า" พี่เจ๋ง ก็ซ้อมกีต้าร์ต่อ เฮ้อ ไม่หล่อแล้วยังไม่โรแมนติกอีก เชอะ เป็นแฟนคนเก่งต้องอดทนใช่ม้า ถ้าอันไหนที่เค้าจะโชว์ว่าเค้าเก่งนั่นแหละ เค้าถึงจะทำ ไวรัสคอมพ์ก็โชว์เก่งล่ะสิ ไม่ได้โรแมนติกอะไรร้อก ฮ่วย คิดถึงหล่อใสไร้สติ ของพี่ตึ๋ง ยังไง พี่เค้าก็ดีกว่าน่ะแหละ -------------------------------------------------------------------------------- เราลืมเล่า เรื่องวันแรกที่คบกับพี่เจ๋ง ตอนสำคัญ พี่เจ๋งบอกว่า "พี่กลัวจัง พี่กลัวปกป้องเราไม่ได้" เราคิดว่า อะไรเนี่ย มาบอกอย่างนี้ ผู้หญิงเค้าชอบผู้ชายที่ปกป้องได้ มาทำให้เสียความรู้สึกตั้งแต่วันแรกซะละ ตอนหลังพี่เค้าเล่าว่า เค้าเป็นคนไม่ชอบใช้กำลังตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ถ้าทะเลาะกับเพื่อนต้องใช้ปัญญา ใช้สมอง ตอนเรียนประถม มีเพื่อนมาท้าต่อยกับพี่เจ๋ง พี่เจ๋ง "นายต้องการอะไร ที่มาท้าต่อย นายต้องการชนะใช่ไม๊ งั้นนายชนะละ เราแพ้ ไม่ต้องไปเสียเวลาต่อย" พี่เจ๋ง บอกว่า เห็นไม๊ ไม่ต้องชกกัน มันอยากชนะ ให้มันชนะไป เราฟังแล้วก็ เอ๊ มีคนยังงี้ด้วยเหรอ ทำไมพี่เค้าเป็นขั้นเทพจังเนี่ย ไม่สนศักดิ์ศรีอะไรกันเลยเหรอ อืม ก็ดีเหมือนกัน ช่างขัดกับที่พ่อเราเลี้ยงน้องชายมาจังแฮะ พ่อ "ถ้าร้องไห้เข้าบ้าน ว่าโดนเพื่อนแกล้ง ตรูจะตีซ้ำ ถ้าเพื่อนต่อย ต้องสู้มันไปเลย มันต่อยมาหนึ่งหมัด เราต้องต่อยมันสอง" ยังมีหลายเรื่องที่พี่เจ๋ง ล้างสมองเราทีละน้อย (เรื่องที่ดี) ----------------------------------------------------------------------- พี่เจ๋ง เค้าพักหอพักรวม อยู่กับเพื่อนอีกคน ชื่อพี่ต่อ พี่พักอยู่ตรงนี้ พี่เจ๋งพักอยู่หอพัก ชั้นหนึ่ง พี่เจ๋งพาเราไปแนะนำให้รู้จัก ว่านี่รูมเมทพี่ พี่ต่อเป็นคนพูดน้อย ขี้อาย เรา "สวัสดีค่ะพี่ต่อ" พี่เค้ารีบขอโทษ แต่งตัวไม่เรียบร้อย ขอเปลี่ยนชุดก่อน เอาผ้าห่มมาปิดตัวใหญ่ เพราะเพิ่งตื่น ใส่ชุดนอนอยู่เลย เราเลยรีบออกจากห้องเค้า เรา "พี่เจ๋ง เพื่อนพี่สุภาพจังเนาะ" พี่เจ๋ง "อืม ใช่ มันไม่มีเพื่อนผู้หญิง เลยตื่นเต้นน่ะ หึหึ" -------------------------------------------------------------------------------- เราไม่ได้เจอพี่เจ๋งช่วงสอบ หลังสอบเสร็จ พี่เจ๋ง "เพื่อนพี่นัดกันไปทานข้าวที่สวนอาหารเย็นนี้แถวริมปิง ไปกับพี่ไม๊ " เรา "มีแต่ผู้ชายเหรอ" พี่เจ๋ง "ไม่แน่ใจว่าพวกนั้นพาแฟนไปไม๊ นะ พี่อยากให้ไป" เรา "อืม ก็ได้ ต้องรีบมาส่งน้องให้ทันก่อนหอปิดนะ" พี่เจ๋ง พาไปสมทบกับเพื่อน ประมาณ6-7 คน โห ไม่มีผู้หญิงเลย พี่เจ๋งพาเรานั่งข้าง ๆ พี่ต่อ พวกนั้นดื่มเหล้า เมากันก่อนแล้ว เราโคตรเซ็งเลย นั่งกินข้าวอิ่มแล้ว พี่เจ๋งก็คุยเล่นกะเพื่อน ๆ และดื่มนิดหน่อย พอดื่มเสร็จ ก็ไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆ ทิ้งเราเป็นระยะๆ เราเลยฟุบโต๊ะ หันหน้ามองไปนอกร้าน ทีนี้มีมือมากอดหลังเรา เฮ้ย ใครน่ะ บังอาจจัง รีบลุกขึ้นหันไปมอง นี่มันพี่ต่อนี่นา เมาแล้วทำไมเป็นยังงี้ฟระเนี่ย พี่ต่อแสนสุภาพ ขี้อาย หายไปไหน นี่มาส่งสายตาหยาดเยิ้ม นี่ชั้นเป็นแฟนเพื่อนพี่นะ จะบ้าเหรอ ฮ่วยพี่เจ๋ง ยังไม่เคยกอดชั้นเลย สาระเร็ว เดี๋ยวต้องฟ้องพี่เจ๋ง -------------------------------------------------------------------------------- พี่เจ๋ง เดินกลับมา พี่ต่อทำเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเลยไม่กล้าเล่า เรา "กลับเถอะนะพี่ เดี๋ยวหอพักน้องปิด" พี่เจ๋ง "ครับ ได้ครับ" เรารอให้พี่เจ๋งส่งเราถึงหอพัก แล้วเราค่อยเล่าให้ฟัง พี่เจ๋ง "อืม ไอ้นี่ มันร้ายแฮะ แสดงว่ามันแอบชอบเราสิ งั้นต้องระวัง ๆ ละ ไว้ใจไม่ได้ แต่มันคงเมาแหละ ไม่งั้นไม่กล้าหรอก 555" พี่เจ๋ง ทำเงียบ ๆ ตามสไตล์เค้าอีกละ แต่พี่ต่อ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ก็ไม่ได้เข้าใกล้เราอีก แต่ถ้าเจอเค้าก็หลบๆ ตาเรา กลับมาเป็นคนขี้อายเหมือนเดิม สงสัยเป็นเพราะเมาจริง ๆ ด้วย T_T -------------------------------------------------------------------------------- งานกระทงที่เชียงใหม่ เป็นงานที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ สถาบันก็มีขบวน กระทงนางนพมาศ กับเค้าด้วยและก่อนจะถึงงานวันลอยกระทง อาจารย์ขอให้เราเดินขบวน นำหน้ากระทง กับนศ. สาขาอื่น ๆ ผู้หญิง แปดคน ผู้ชายสามคน อาจารย์ให้พวกเราใส่ชุดไทย เดี๋ยวไปหารูปมาประกอบค่ะ ช่วงวันลอยกระทง เจ้าของหอพัก อนุญาตให้กลับได้ถึงห้าทุ่ม เรา "พี่เจ๋ง ไปถ่ายรูปให้น้องหน่อยนะ น้องจะเดินนำขบวน" พี่เจ๋ง "เอ่อ ปกติงานลอยกระทง คนเยอะๆ พี่ไม่ชอบไป แต่ถ้าจะให้พี่ไปถ่ายรูปให้ งั้นก็ได้" พี่เจ๋งเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่ในที่ ๆ จะมีเหตุการณ์ วัยรุ่นตีกัน หรือเสี่ยงชีวิต (พี่เจ๋งบอกว่า งานแบบนี้เสี่ยงตีกัน เสี่ยงโดนระเบิด ไม่ชอบ และสั่งเราว่า ถ้าคนตีกัน ให้วิ่งออกไป ห้ามเป็นไทยมุง) ถ้าพี่เค้าหลีกเลี่ยงได้ ก็จะเลี่ยง ฉะนั้น งานนี้คงต้องไปเพราะเราจริง ๆ แป่ว ไม่เหมือนเราเลย งานไหนคนเยอะ ๆ ชอบไปเที่ยวนัก งานลอยกระทงยิ่งชอบไปใหญ่ ไปดูเค้าปล่อยโคมลอยกัน -------------------------------------------------------------------------------- ตอนเราเดินขบวน เราไม่เห็นพี่เจ๋งมาถ่ายรูป เราเลยได้รูปถ่ายจากกล้องอาจารย์แทน พี่เจ๋งเจอเราตอน ขบวนเดินเสร็จแล้ว ไปรอตรงจุดสุดท้ายของขบวน เราพากันไปลอยกระทงต่อ และก็กลับ ขากลับไม่ได้เปลี่ยนชุด แต่มีเสื้อคลุมใส่ไว้ พี่เจ๋งส่งเราถึงหน้าหอพัก สี่ทุ่มกว่าละ แต่พวกเพื่อนยังไม่กลับเลย หน้าหอพักเงียบมาก พี่เจ๋ง ยืนคุยกะเราหน้าหอพัก จู่ๆ พี่เจ๋งก็มาหอมแก้มเราตอนเราเผลอ น้ำตาเราไหลลงมาทันที พี่เจ๋งตกใจมาก เรา "น้องไม่ชอบนะ ทำแบบนี้แล้ว น้องเห็นหน้าพ่อแม่ลอยมาเลย เค้าส่งเรามาเรียนหนังสือนะ พี่ไม่คิดถึงพ่อแม่บ้างเหรอ" พี่เจ๋ง "พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำอีก อืม น้องพูดถูกแล้วล่ะ ดีแล้ว เราต้องคิดถึงพ่อแม่ พี่จะจำคำนี้ไว้ พี่สัญญา" เราไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลมาเองต่างหาก ตอนที่เกิดเรื่องนี้เราคบกันได้ประมาณสามเดือน เราก็เชื่อในตัวพี่เจ๋ง เค้าไม่ใช่คนน่ากลัวอะไร พี่เจ๋งเป็นคนที่ทำอะไรตามกฎทุกอย่าง เช่น เวลาข้ามถนน ต้องข้ามตรงทางม้าลาย หรือสะพานลอยเท่านั้น ถ้าเราอิดออดจะโดนดุทันที เค้าสร้างมาให้ข้ามก็ต้องตามกฎ มีตอนที่พี่เจ๋ง กับเรา เจอกระเป๋าสตางค์ของคนอื่น หล่นข้างทาง เรา "พี่ ๆ กระเป๋าตังค์ใครไม่รู้หล่นอยู่นั่น" พี่เจ๋ง "ไม่ต้องมอง ของคนอื่น พี่ไม่เก็บ ช่างมัน เดี๋ยวก็มีคนอื่นมาเก็บ" อ้าว เหรอ เอาอย่างนี้เลยเหรอ ตอนหลังเราเลยถาม "แล้วถ้าเราเก็บ แล้วส่งคืนเจ้าของ ไม่ดีเหรอ" พี่เจ๋ง "อืม อย่างนั้นก็ได้ พี่ลืมคิดไป" พี่เจ๋งทำให้เรามองผู้ชายดีขึ้นเยอะ -------------------------------------------------------------------------------- พี่เจ๋ง ดูแลเรายังกะพ่อ (เวอร์ชั่นขรึม) กางเกงเอวต่ำ กางเกงขาสั้น ไล่ไปเปลี่ยนใหม่หมด ตอนนั้น เราวางแผน การอ่านหนังสือสอบใหม่ เราสองคนเข้าไปอ่านในห้องสมุดในมช. ที่นั่นจะมีโต๊ะนั่งเป็นสัดส่วน เป็นช่อง ๆ มีสมาธิดีกว่าอ่านในหอพัก กลายเป็นผลการเรียนเราออกมาดีขึ้นมาก คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล เป็นงี้เอง คริคริ พอสอบเสร็จ ก็ปิดเทอม ต้องกลับบ้าน คนละจังหวัดละทีนี้ เรากลับก่อน พี่เจ๋งกลับทีหลัง มารับเราและไปส่งเราที่ขนส่ง พี่เจ๋ง เห็นเรา ถือลังกระดาษ ใส่ของกลับบ้าน ตอนถึงขนส่ง พี่เจ๋ง "รู้ไม๊ พี่ชอบเราตรงนี้ที่สุดเลย" เรา "อะไรนะ" พี่เจ๋ง "ก็ชอบที่กล้าถือลังกระดาษกลับบ้านนี่แหละ" แหงะ นึกว่าชอบเราน่ารัก หรืออะไรที่ดูดีกว่านี้ ชอบตรงถือกล่องกระดาษเนี่ยนะ พี่เจ๋ง "พี่ว่าวัยรุ่นหลายคนคงไม่กล้าถือแบบนี้ อย่างน้อยต้องถือเป็นถุง หรืออะไรที่ดูดีกว่านี้ น้องข้ามความเป็นวัยรุ่นไปอีกสเตปหนึ่ง พี่ชอบจริง ๆนะ" พี่เจ๋งกลับไป เราเริ่มรู้สึกอายละ เฮ้ย รึว่ามันน่าอายเนี่ย จะว่าไป ก็ไม่มีใครถือแบบนี้ซักคน เอาน่า อย่างน้อยพี่เจ๋งก็ไม่เคยชม ยังชม ต้องเชื่อเค้าสิ มาดมั่นต่อไป ก่อนหน้านั้นยังไม่คิดอะไรเลยนี่ จะมาคิดทำไมตอนนี้ล่ะ -------------------------------------------------------------------------------- ก่อนกลับบ้าน เราบอกพี่เจ๋ง ห้ามโทรเข้าเบอร์บ้านเราเด็ดขาด ถ้าพ่อรับ เราอาจตายได้ ไม่ได้กลับไปเรียนอีกแน่ตรู สยองจริง ๆ เราให้พี่เจ๋งเขียนจดหมายแทน เพราะบ้านเราเป็นหอพัก มีจดหมายมา พ่อเราไม่เคยไปดูที่ตู้จดหมายหรอก ปรากฎว่า พี่เจ๋งเขียนจดหมายมาทุกวัน รายงานเหมือนไดอารี่ กี่โมงทำอะไร ๆ และเขียนตัวหนังสือแต่ละคำ สลับสีไปมา ใช้ปากกาหลากสี ลายมือเป็นระเบียบเรียบร้อย ส่วนเรา รวบยอดสามฉบับตอบที พี่เจ๋ง ตอบมาว่า ทำไมน้องไม่ร่างจดหมายก่อนแล้วค่อยเขียนจริง เหมือนของพี่ เขียนมาเละเทะ ตัวหนังสือถั่วงอก เรา "โห ตัวหนังสือมันปรับปรุงไม่ได้อะ ลายมือหมอน่ะฮ่วย พยายามอ่านหน่อย แล้วจะให้มานั่งร่างก็ทำไม่ได้ด้วย" (กระทู้ทั้งหมดนี่ ยังไม่เคยร่างก่อนเล้ย เขียนสดหมดเหมือนกัน) postman ทำหน้าเซ็ง ต้องมาส่งจดหมายบ้านเราทุกวัน ฉบับสุดท้ายเลยไม่มาส่งให้ คือไม่ได้รับ เอาไปทิ้งป่าวไม่รู้ postman (เป็นพี่ชายเพื่อนด้วยล๊อหล่อ) คริคริ หนึ่งใน F4 ----------------------------------------------------------------------------- ช่วงเปิดเทอม เราพาน้องสาวมาเที่ยวเชียงใหม่ เสาร์อาทิตย์ก่อนเปิดเรียน ซ้อนมอเตอร์ไซด์สามคน เดินทางไปเที่ยว ห้วยตึงเฒ่า พี่เจ๋ง พาพวกเราเทกระจาด ยังไม่ทันได้เที่ยว น้องเราได้แผลเลือดเต็มหน้า มือ แขนขา เป็นรอย น้องเรารีบไปส่องกระจก ร้องกรี๊ดๆ กลัวเสียโฉม น้อง "ฮือฮือ แกเลิกกับพี่เจ๋งเลยนะ ทำชั้นเสียโฉม หน้าเป็นรอยแผลเป็นแน่เลย" ต้องพากันไปเที่ยว รพ. แทน 555 ส่วนเราเดินขาเป๋ไปอีกสองอาทิตย์ เจ็บระบม กินข้าวไม่ได้ น้ำหนักลดไปสี่กิโลในสองอาทิตย์ หนอย เพิ่มรอยแผลเป็นให้ตรู อีกละ แค่ขาปกติ มีแต่รอยหมากัดเต็ม เลย เพราะตอนเด็กชอบวิ่งหนีหมา อย่างนี้ต้องไปบอกเลิกซะดีไม๊ มีเหตุผลพอแล้วไง ทำให้เสียโฉม -------------------------------------------------------------------------------- ปีสองนี่ มีน้องใหม่เข้ามาเรียนกันเยอะ ในงานรับน้อง พวกรุ่นพี่อย่างพวกเรา ต้องพาน้องไปรับน้องตามซุ้มต่าง ๆ ที่พวกเราจัดกันขึ้น ห้องเลขาเรา ทำรับน้องในห้องเรียนเสร็จ ก็พารุ่นน้องไปวิ่งขึ้นดอยสุเทพ แต่ถึงแค่ตีนดอย ไหว้พระกัน ก็กลับ พวกเราก็จะมีพักเล่นเกมส์ หรือร้องเพลงเป็นระยะๆ (เราไม่ใช่พี่ว้าก แค่พารุ่นน้องเล่นเกมส์ และร้องเพลงร่วมกับรุ่นน้องเท่านั้น) และก็มีรุ่นน้องผู้ชาย เข้ามาคุยกับเรา มาคุยกับเรา ดูสุภาพ "พี่สาวเรียนสาขาอะไร เหรอครับ" เรา "เรียนเลขาจ๊ะ น้องเรียนอะไรล่ะ" น้อง "เรียน.....คณะ......." น้องเค้าเรียนคณะ และสาขาเดียวกับพี่เจ๋ง ทีนี้มันไม่จบแค่นี้สิ -------------------------------------------------------------------------------- น้องเค้ายังเป็นคนจังหวัดเดียวกับพี่เจ๋งอีก หลังเลิกเรียนเราเดินกลับหอพัก เรา "อ้าว มาทำอะไรหอพี่ล่ะ" น้องเจมส์ "มารอพี่ไงครับ " เรา "รอทำไม" น้องเจมส์ "อยากชวนพี่ไปทานข้าวครับ" เรา "แต่พี่จะไปกินกับเพื่อนพี่นะ จะตามไปไม๊ล่ะ" น้องเจมส์ "ไปก็ได้ครับ ผมมาเรียนยังไม่มีเพื่อนเลย" น้องเค้าไปกินกับพวกเรา 7-8 คน ขากลับน้องเค้าถามเราว่า "พี่มีแฟนรึยังครับ" เรา "มีแล้วค่ะ แล้วน้องล่ะ" น้อง "ไม่มีครับ งั้นผมก็มากินข้าวกับพี่ไม่ได้สิ" ตอนนั้น เรายังไม่คิดว่าน้องเค้าจะชอบเรา ยังคิดว่า เค้าแค่มนุษย์สัมพันธ์ดี เรา "มาได้สิ ทำไมเหรอ มีแฟนแล้วกินข้าวกับน้องไม่ได้ ยังงั้นเหรอ ทำไมล่ะ" น้อง "งั้นวันหลังผมมากินกับพวกพี่อีกนะครับ" เรา "มาก็มาสิ ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่" -------------------------------------------------------------------------------- เรื่องนี้เราก็เล่าให้พี่เจ๋งฟังด้วย อีกไม่กี่วัน น้องเค้ามาอีก มากินข้าวกับกลุ่มเราอีกละ มาครั้งนี้ น้องเจมส์มาถามว่า "พี่เป็นแฟนพี่เจ๋งใช่ไม๊" เรา "ใช่ รู้จักพี่เจ๋งด้วยเหรอ" น้องเจมส์ "รู้จักสิ พี่เค้าเรียนเก่ง แต่เค้าไม่รู้จักผมหรอก" เรา "วันหลังพี่แนะนำให้รู้จักกันนะ เรียนอยู่สาขาเดียวกัน แต่พี่เค้าอยู่ป.ตรีแล้ว" น้องเจมส์ "ผมมากินข้าวกับพี่ พี่เจ๋งรู้ไม๊ " เรา "รู้สิ รู้ พี่เล่าให้ฟังแล้ว" น้องเจมส์ "พี่เจ๋ง ไม่ว่าอะไรเหรอ" เรา "ว่าอะไร ไม่ว่าหรอก พี่เจ๋งเค้าก็มีเพื่อนผู้หญิง กินข้าวด้วยกันไม่เห็นเป็นไรนี 555" น้องคนนี้ซีเรียสจังแฮะ ว่าพี่เจ๋งหน้าเครียดแล้วนะ หรือว่าคณะนี้เค้ารับ แต่คนเครียดๆแบบนี้ฟระ พูดอะไรจริงจังไปหมด น่าเบื่อจัง -------------------------------------------------------------------------------- น้องเค้ามาหาเราครั้งที่สาม น้องเจมส์ "พี่สาวครับ สวัสดีครับพี่ครับ (เอ๊า อินกะโฆษณา) วันนี้เจมส์อยากกินข้าวกับพี่สองคนได้ไม๊ มีอะไรจะคุยด้วย" เรา "งั้นเหรอ งั้นร้านข้างหอพักพี่นี่นะ" น้องเจมส์ "ได้ครับ" เราพาน้องเจมส์เดินมาซักสิบเมตร ก็ถึงร้านกับข้าวตามสั่ง เรา "อ๊ะ ว่าไง มีอะไรว่ามาเลยจ๊ะ" น้องเจมส์นั่งหงอย ทำหน้าเศร้า "รอกินข้าวเสร็จก่อนดีกว่า ค่อยพูด" อะไรกัน ชอบมาทำให้เราอยากรู้อยากเห็น แล้วก็ไม่เล่า น้องเจมส์นะน้องเจมส์ หรือมีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับพี่เจ๋งจะมารายงานเราหว่า หุหุ ว่ามาเลย พี่เจ๋งเจ้าชู้ หรือไปจีบหญิงที่ไหน บอกมา จะได้มีเหตุผลในการเลิก สมเหตุสมผล คนนี้ถ้าเหตุผลไม่พอ เลิกไม่ได้หรอก เรากินข้าวแบบเร่งรีบ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นไวไว น้องเจมส์ "พี่จะรีบกินไปไหน ข้าวติดแก้มแล้ว" เรา "เหรอ555 ไม่มีอะไร วันนี้พี่หิวมากเลย" พอทานข้าวเสร็จแล้ว เรา "อ๊ะ ว่าไงจ๊ะ มีอะไรจะบอกพี่" น้องเจมส์ "ผมจะไม่มากินข้าวกับพี่อีกแล้วนะ เพราะพี่เจ๋งดีเกินไป" เรา "เอ่อ เราเป็นแค่พี่น้องกันนะ ไม่ต้องคิดอะไรมากสิ" น้องเจมส์ "ผมคิดสิ อยากเป็นมากกว่าน้องชาย" เรา "555 อย่ามาล้อเล่น พี่แก่กว่าเธอปีนึงนะ" ทำตลกกลบเกลื่อนดีกว่า เปลี่ยนเรื่อง ๆ สิ น้องเค้าไม่ตลกกะเราเล้ย หน้าเฉยเมยมาก ถ้าพูดถึงหน้าตา น้องเค้าหล่อกว่าพี่เจ๋งหลายเท่า แต่เราก็เห็นน้องเป็นเด็กๆ แค่นั้น ชั้นสิบเก้าเต็มแล้วนะ เธอเพิ่งอายุสิบแปดอยู่เลย หลังจากวันนั้น น้องเค้าก็ไม่มาหาเราอีกเลย ส่วนพี่เจ๋ง ถึงจะแก่กว่าเราสองปี แต่เหมือนแก่กว่าเป็นสิบปี เรายังเคยถาม "พี่เคยเป็นเด็กไม๊ หรือเกิดมาก็แก่เลย" พี่เจ๋ง "หึหึ " เรา "พี่น่าเกิดมาเป็นพ่อน้องนะ ชาติหน้าขอเป็นลูกของพี่แล้วกัน คงไม่โดนตีแน่ๆ" พี่เจ๋ง "หึหึ " โห เคยหัวเราะก๊ากไม๊เนี่ย มีแต่ หึหึ ไม่มี 555 ยังงี้เลย เซ็งจัง -------------------------------------------------------------------------------- เล่าตอนวันเกิดเรา ปกติ ถ้าเป็นวันเกิด เพื่อนสนิท มักจะมีของขวัญมาให้ เพื่อนรวมหุ้นกันซื้อตุ๊กตาตัวใหญ่ให้เรา ดีใจจัง ยัยเพื่อนเลขา ยังอุตส่าห์มีน้ำใจร่วมหุ้นกะเค้าด้วย อิอิ สงสัยตุ๊กตาตัวนี้ต้องขึ้นหิ้งซะแล้ว จะว่าไปจะไปวางตรงไหนเนี่ย ห้องพัก ก็เล็กนิดเดียว มีที่นอน ตู้เสื้อผ้า กะทะต้มมาม่า ของใช้ก็เต็มแล้ว สรุปว่าตุ๊กตาต้องไปอยู่ในตู้เสื้อผ้าด้วย ไม่มีที่วาง อยากดู ก็ต้องไปเปิดตู้ดูเอา T_T เป็นครั้งแรกที่ปีนี้เรามีแฟนแล้ว เราจะได้ของขวัญวันเกิดจากพี่เจ๋งไม๊น๊า เพื่อนยังให้เลย รอดูตอนเย็นดีกว่า คริคริ เมื่อไหร่จะมานะเนี่ย จะห้าโมงแล้วนะ หรือไม่ได้ไปซื้อของขวัญ กำลังหาซื้ออยู่ม้าง งั้นรอเค้าหน่อยดีกว่า เพื่อน "เฮ้ย ไปกินข้าวด้วยกันไม๊เย็นนี้" เรา "ขอตัวจ๊ะ วันนี้วันเกิดชั้น ไปกินข้าวกับพี่เจ๋งก่อน ยังไงไม่เกินทุ่ม ชั้นขึ้นไปสมทบที่ห้องแกนะ " ห้องเพื่อนเป็นห้องคู่ จะเป็นห้องใหญ่กว่าห้องเราสองเท่า เป็นจุดนัดพบ ของกลุ่มเรา ต้องไปนั่งเม้าท์กัน หรือทำงานกลุ่มด้วยกัน (ถ้ามีงาน) ซักพักพี่เจ๋งมาละ --------------------------------------------------------------------------- พี่เจ๋ง พาไปกินข้าว ที่ร้านแถวหน้า มช. เอ๊ะ สงสัยจะลืมวันเกิดเราแน่เลย เราก็ไม่กล้าพูดถึง จนกินข้าวเสร็จพี่เจ๋ง หยิบ ของขวัญวันเกิดออกมาให้เรา พี่เจ๋ง "อ๊ะ นี่ของขวัญวันเกิด" ไม่มีการห่ออะไรใด ๆ ทั้งสิ้น ให้มาทั้งถุงกระดาษ เปิดออกมา เห็นละเครียด เรา "นี่มันตัวอะไรคะ " พี่เจ๋ง "ปีกาซัสเซย่า " เราหยิบมาดูใกล้ๆ พูดไม่ออกด้วยความตื้นตันใจ เอ๊ย ด้วยความขุ่นมัว ปน เศร้า ปน เครียด เหมือนบรรยากาศใกล้ฝนตก พี่เจ๋ง "นี่คงไม่รู้จักสินะ ซื่อบื้ออย่างเราน่ะ" เรา "ฮึ ไม่รู้จักหรอก" พี่เจ๋ง "พี่อยากได้มานานแล้ว ก็เลยซื้อให้เรา" อืม เฮ้อ ไม่รู้จะตอบ จะพูดว่าอะไรแล้ว พี่เจ๋งไม่รู้มาพูดให้เสียอารมณ์ทำไม อยากได้ ก็เลยซื้อให้ เชอะ พี่เจ๋ง ไม่ได้มองอารมณ์เราออกหรอกค่ะ นั่งชื่นชม หุ่นปีศาจ(ในสายตาเรา) อยู่นั่นแหละ เฮ้อ อดทนไว้ รอวันเกิดพี่เจ๋ง ข้อยจะซื้อต่างหูให้เป็นของขวัญให้เลย บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ T_T หาภาพประกอบประมาณนี้ค่ะ V V -------------------------------------------------------------------------------- ปีสองนี่ พวกเราเด็กหอ สนิทสนมกันขึ้นมาก มีน้องคนนึง อยู่ปวช.3 ปกติจะอยู่ชั้นบนสุด น้องคนนี้ มีพี่ชายมารับทุกวันศุกร์ พากลับลำพูน และมาส่งเย็นวันอาทิตย์ แต่อาทิตย์นั้นเธอไม่มา ปรากฎว่า มีคนมาแจ้งเจ้าของห้องพัก ว่าน้องเค้าเสียไปแล้ว ตั้งแต่วันศุกร์ เพราะซ้อนมอเตอร์ไซด์นั่งข้างหน้า พี่ชายเป็นคนขับ และเพื่อนพี่ชายซ้อนท้าย พี่ชายขับรถเร็ว ไปชนกับขอบถนน น้องเสียชีวิตทันที พวกเราชาวหอ สลดหดหู่ บรรยากาศวิเวกวังเวง ไม่มีใครกล้านอนชั้นบน มารวมกันอยู่ชั้นสองกันหมด แม้แต่เราอยู่ชั้นล่าง ก็กลัว เรา "เฮ้ย ไปอาบน้ำด้วยกันนะ ชั้นกลัว" เพื่อนเลขา "อืม ชั้นก็กลัว รอด้วย" ตั้งแต่นั้น เรากะเพื่อนก็อาบน้ำด้วยกันเรื่อยมา จนเรื่องนี้ซาลงไปตามกาลเวลา วันหนึ่ง ยัยเพื่อนเลขา ไปอาบน้ำคนเดียว เนื่องจากหายกลัวแล้ว เรากะกลุ่มเพื่อนนั่งรอมันอยู่ที่ห้องยัยตุ๊กติ๊กชั้นสอง ซักพักมันวิ่งหน้าตา แบบผู้กำชัยชนะมาด้วย เพื่อนเลขา "เฮ้ย 555 เมื่อกี้ กรูขึ้นไปอาบน้ำ มีใครไม่รู้โง้โง่ ลืมสบู่เหลวทิ้งไว้กับยาสระผมด้วย กรูเลยช่วยใช้ ใส่เต็ม ๆ มือเลย 555 เอาให้เกือบหมด สระผมซะสามรอบ 555" พวกเราขำกันใหญ่ ซักพักยัยตุ๊กติ๊ก ตกใจหน้าตาตื่น "ว้าย ของชั้น ๆ " รีบวิ่งไปห้องน้ำ ยัยตุ๊กติ๊ก เดินหน้าเซงชีวิตกลับมา ยัยเพื่อนเลขาหน้าเจื่อน แต่กลุ่มพวกเรา หัวเราะจนน้ำตาไหล เพราะสองคนนี้มันนอนห้องเดียวกัน พักด้วยกันแท้ ๆ เพื่อนผลาญเพื่อน 555 -------------------------------------------------------------------------------- เย็นวันหนึ่ง มีรุ่นพี่ มากระซิบบอกเราว่า "น้อง ๆพี่ เห็นพี่เจ๋งไปวิ่งตอนเช้า ๆ กับผู้หญิง ทุกวัน ที่สวนสาธารณะใกล้หอพักเรา น้องรู้ป่าว" เรา "เหรอคะ ไม่รู้นี่ ไม่ได้เจอกัน เดี๋ยวค่อยถาม" พี่สาว "อย่าบอกพี่เจ๋งนะว่าพี่เป็นคนบอก" เดี๋ยวรอเจอกันค่อยถามดีกว่า เปลืองค่าโทรศัพท์ ทีพี่เจ๋งยังไม่ยอมเสียตังค์โทรหาเราเลย ต้องรอวันที่นัดเจอกันก่อน ตอนกินข้าวด้วยกัน เราก็คิดว่า เอ๊ เราจะถามดีไม๊น๊า เกรงใจเหมือนกัน ยุ่งเรื่องส่วนตัวเค้าเกินไปไม๊ เราก็ไม่รู้ด้วยว่าเป็นแฟนกันนี่ มีสิทธิ์ถามกันไม๊ แต่ความอยากรู้มีมากกว่า หน้าด้านถามละวะ เรา "พี่มีไปวิ่งออกกำลังที่สวนสาธารณะรึป่าว" พี่เจ๋ง "มี พี่ไปวิ่งทุกเช้าล่ะตอนนี้ " เรา "เหรอ ไปวิ่งกับใครล่ะ" พี่เจ๋ง "กับคนนั้นไง ที่พี่เคยไปดูหนังด้วยไง" เรา "อ๋อ เหรอ วิ่งมากี่วันแล้วล่ะ" พี่เจ๋ง "สองสามวันนี้เอง" นั่นไง พี่เจ๋งยังไม่เจอเรา ถ้าเจอเค้าก็ต้องบอกอยู่แล้ว พี่คนนั้นเล่าซะ ตื่นเต้น คริคริ แค่นี้เอง เรา "แล้วนึกยังไงถึงอยากไปวิ่งล่ะ" พี่เจ๋ง "ก็เค้าอยู่หอเดียวกับพี่ ชวนพี่ไปพี่ก็ไป หรือว่าไปไม่ได้" เรา "ไม่เป็นไรหรอก แต่มีคนอื่นเห็นแล้วมาบอกแค่นั้นเอง" พี่เจ๋ง "ถ้าน้องไม่ให้พี่ไป พี่ก็ไม่ไปนะ" โห ชั้นเกรงใจย่ะ ใครจะกล้าไปห้ามคนอื่นโน่นนี่ล่ะ เราไม่ใช่แม่ซะหน่อยนิ เรา "อยากวิ่งก็วิ่งไปสิ" พี่เจ๋ง "พี่มารับวิ่งด้วยกันก็ได้นะ" เรา "ไม่เอา ไม่อยากตื่นเช้า" พี่เจ๋ง ไปวิ่งได้ซักสองอาทิตย์ก็ไม่ไปละ เหตุการณ์ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ มีผู้หญิงมาหาเราที่หอพัก บอกว่าขอคุยด้วยหน่อย -------------------------------------------------------------------------------- เราก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ผู้หญิง "พี่อยากคุยด้วย พี่เป็นญาติกับเพื่อนน้องนะ น้องโบว์น่ะ" เรา "อ๋อ เหรอคะ แล้วมีอะไรเหรอคะ" ผู้หญิง "ซ้อนรถพี่หน่อยสิ พี่จะพาไปไหว้พระ ที่ตีนดอย" เอาอีกละ บรรยากาศมาคุอีกละ ระหว่างซ้อนรถพี่เค้าไป เราคิดเดาไว้ละ ต้องเกี่ยวกับพี่เจ๋งแน่ อะไรหว่า ละครน้ำเน่าเหรอ พาไปไหว้พระเนี่ย มุขเดียวกะพี่ตึ๋งอีกละ หึหึ นางเอกขี่รถ พานางร้ายซ้อนท้ายไปไหว้พระ แหงมๆ คนเราเจอกันวันแรกจะชวนไปไหว้พระ เพื่ออะไร กะไซโคเราแน่นอน จะพูดอะไรทำไมไม่พูดเลยเล่า แม่คู๊ณ มาทำให้อยากรู้อยากเห็นอีกละ พี่เค้าซื้อชุดดอกไม้ให้เรา ไปไหว้พระ กันเสร็จ ขี่รถพาเรามาจอดแถวสวนสาธารณะ ผู้หญิง "ได้ยินว่าคบกับพี่เจ๋งอยู่เหรอ" เรา "ค่ะ" ผู้หญิง "คบกันมานานไม๊" เรา "ถามทำไมคะ" ผู้หญิง "พี่พักอยู่ที่เดียวกับพี่เจ๋ง พี่รักพี่เค้ามาตั้งนานแล้ว รู้จักก่อนน้องอีก แล้วน้องรักพี่เจ๋งไม๊" เรา "ยังไม่รัก คบกันมาแค่สี่ห้าเดือนเอง" ผู้หญิง "งั้นพี่ขอให้เลิกกับพี่เจ๋งได้ไม๊" -------------------------------------------------------------------------------- เรา "งั้นถามอะไรหน่อย พี่เจ๋งรักพี่ไม๊" พี่เค้าทำหน้าจ๋อย ผู้หญิง "ไม่รัก พี่รักเค้าข้างเดียว เรื่องที่พี่มาหาอย่าบอกพี่เจ๋งนะ" เรา "บอกอยู่แล้วค่ะ น้องปิดอะไรพี่เค้าไม่ได้หรอก บอกทุกเรื่อง ถ้าพี่เจ๋งอยากเลิกคบกับน้อง น้องก็เลิกได้อยู่แล้ว" พี่เค้าอึ้ง ขี่รถพาเรากลับหอพักและก็กลับไปเลย เรานำเรื่องพี่เจ๋ง ไปเล่าให้เพื่อนฟังดีกว่า คริคริ ดูซิว่าเพื่อนกลุ่มเลขา จะโหวตออกไม๊ วันนั้นเราไม่ได้เครียดอะไรเลย อ้าว จะเครียดอะไร ดีใจซะอีกสิ มีผู้หญิงมาชอบพี่เค้าด้วย ก๊ากๆๆ หล่อเลือกได้นะพี่เจ๋ง เรา "เฮ้ย แบบนี้ ชั้นจะเลิกดีไม๊" เพื่อนทั้งกลุ่ม รับฟัง แต่ไม่มีใครออกความเห็นซักคน ฮ่วย มาเล่าเอาพระแสงอะไรเนี่ย ไม่ช่วยเพื่อนคิดเล้ย กรำ จะว่าไป เค้าสองคนหน้าคล้ายกัน หรือจะเป็นเนื้อคู่กันหว่า งั้นไปบอกเลิกพี่เค้าดีกว่า -------------------------------------------------------------------------------- พี่เค้ากล้ามาขอให้เราเลิกกับพี่เจ๋ง ทั้งที่รู้ว่าพี่เจ๋งไม่รัก เค้าคงรักพี่เจ๋งมากมาย มามองตัวเราแล้ว ไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าซักอย่าง อ่านกลอนนี้ ดูซิ ว่าเรามีตรงข้อไหนบ้างเนี่ย อาการของคน ที่กำลังมี "ความรัก" เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยากคุยกับเขาแต่ไม่กล้าปริปาก เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยู่ใกล้ๆ เขาแล้วมีความสุข เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยากเห็นหน้าเขา ทุกเวลา เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยากตามเขา ไปทุกหนทุกแห่ง เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . แอบมองเขา เวลาเผลอ เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . แอบยิ้มชื่นชมเขาอยู่ห่างๆ เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . ไม่กล้าสบตาเขา เมื่อเจอกัน เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยากจะดูแลเขาไปตลอดกาล เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . รับเขาได้ในทุกอย่างที่เป็นตัวเขา ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงข้อบกพร่องของเขา เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . อยากครอบครองเขาไว้คนเดียว เมื่อใดก็ตามที่คุณ . . . มีกันและกัน. . . แล้วไม่คิดจะมองหาคนใหม่ที่ดีกว่า . . . นั่นไง! ถ้าคุณเป็นแบบนี้ก็แสดงว่า . . . คุณรักเขาแล้ว นี่เหรอคือความรัก ทำไมชั้นอ่านแล้วไม่อินซักข้อเนี่ย อ่านแล้วกลับคิดถึงแต่ F4 ซะอีก ฮือฮือ พรุ่งนี้ก็ได้เจอพี่เจ๋งแล้ว จะได้เล่าเรื่องพี่สาวยัยโบว์ -------------------------------------------------------------------------------- เราเล่าให้พี่เจ๋งฟัง พร้อมกับขอเลิก "น้องไม่อยากมีแฟนแล้ว พี่คนนั้นก็รักพี่เจ๋งมาก น่าเป็นแฟนกันนะ" พี่เจ๋ง "ยังไงก็ไม่เป็น ถึงเราจะเลิกกันก็ไม่เป็นแฟนกับคนนั้น" วันนั้นยังไงเราก็ยืนยันจะเลิกให้ได้ ไม่ใช่เพราะโมโหเรื่องผู้หญิงคนนั้น แต่เพราะคิดว่า มาคิดๆ ดูแล้ว เราไม่ได้รักพี่เจ๋งแบบแฟนแน่ ๆ เรา "ถ้างั้นเราเป็นพี่น้องกัน มันก็เหมือนเดิมนี่ เพียงแต่ พี่ก็มีแฟนไปสิ เราก็คุยกันได้เหมือนเดิมไง" พี่เจ๋งไม่ฝืนใจเราอีกต่อไป พี่เจ๋ง "งั้นวันนี้ พี่ขอเอารถไปเก็บที่หอพัก แล้วเดินไปส่งน้องนะ อยากให้มันนานที่สุด" เรา "อืม ก็ได้" ระยะทางประมาณสองกิโล เดินก็เดิน ระหว่างเดินด้วยกันนั้น พี่เจ๋ง "เราไม่เคยรักพี่เลยเหรอ" เรา "รักหรือไม่รัก ก็ไม่รู้ เฉย ๆ " พี่เจ๋ง "พี่ขอจูงมือเดินได้ไม๊" เรา "ไม่ได้ เดี๋ยวเพื่อนมาเห็น" พี่เจ๋งก็ไม่ว่าอะไร เดินด้วยกันระยะทางไกล แต่ก็ไม่เหนื่อย เราเห็นพี่เจ๋งร้องไห้ ไปด้วยระหว่างทาง น้ำตาไหล ไม่อายเลย ทำให้เราใจเสียเหมือนกัน เฮ้อ ทำไมชีวิตคนเรามันไม่พอดี คนนี้รักคนนั้น คนนั้นไปรักอีกคน เป็นแบบนี้ทำไม เศร้ากันไปหมด จริง ๆ แล้ว เราควรเลือกคนที่รักเรา หรือคนที่เรารักดีกว่า เรา "ถึงละ บ๊ายบายนะพี่" พี่เจ๋งสิ ต้องเดินกลับแสนไกลคนเดียว -------------------------------------------------------------------------------- วันถัดมาช่วงเย็น พี่เจ๋งมาหาเรา พี่เจ๋ง "พี่ขอคุยด้วยหน่อย" เรา "อืม" เราเดินไปหาที่คุยแถวข้างหอพัก พี่เจ๋ง "เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเลย เราเป็นไงบ้าง" เรา "ไม่เป็นไรเลย หลับได้" พี่เจ๋ง "พี่ขอมาหาเหมือนเดิมนะ" เรา "อืม เป็นพี่น้องกันก็มาหากันได้" พี่เจ๋งหน้าเครียด "ทำไมต้องเลิกกัน พี่มาคิดดู ไม่มีเหตุผลเลย" เรา "พี่จะได้เป็นแฟนกับพี่คนนั้นไง ถ้าไม่มีน้องเข้ามา พวกพี่ก็ได้เป็นแฟนกัน" พี่เจ๋ง "ไม่มีทาง" เรา "ทำไมล่ะ" พี่เจ๋ง "ไม่รู้สิ คนนั้นเป็นผู้หญิงที่พี่จะไม่เลือกเป็นแฟน พี่ชอบผู้หญิงที่อยู่ด้วยตัวเองได้ ดูแลตัวเองได้" เย้ยย ชอบเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์นี่เอง ไม่ต้องดูแล ไปหากินเอาเอง เรา "แต่เมื่อก่อนพี่ก็ไปไหนมาไหนกับเค้าทำเหมือนแฟน ให้ความหวังเค้าล่ะสิ ดูเหมือนน้องมาแย่งแฟนคนอื่นรึป่าวเนี่ย" พี่เจ๋ง "ถ้าพี่รู้ว่าจะได้มาเจอเราในอนาคต พี่จะไม่คุยกับผู้หญิง คนไหนเลย จะรอมาคุยกับเราคนเดียวเลย เหตุผลก็คือพี่ไม่รู้อนาคตนี่" เออจริงด้วยแฮะ มีเหตุผลอีกละ เรายอมกลับมาคบกับพี่เจ๋งอีกครั้งเพราะประโยคนี้ และจะว่าไป จะหาแฟนเรียนเก่ง ๆ ขั้นเทพแบบนี้จากไหนอีก อย่าลืมสิว่า พ่อเราชอบแบบนี้ จะได้เลิกชมลูกชาวบ้านซะที หึหึ พ่อ "ลูกเพื่อนคนนู้นคนนั้น เป็นหมอ เป็นวิศวะ" เสียงพ่อลอยเข้ามา เชอะ แต่ลูกบ้านนี้ มีวิศวะมาร้องไห้ขอเป็นแฟน 555 สะใจโรคจิต ----------------------------------------------------------------------------- |
เนื้อคู่ประตูถัดไป
Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friendship iz not a game 2 play, It iz not a word 2 say, It doesnt start on March & ends on May, It iz tomorrow, yesterday, today & every day. น้องเพนกี้
น้อง DoryKong 1
น้อง DoryKong 2
น้อง DoryKong 3
X
X
X
X
Friends Blog
Link |
ผู้ชายแบบนี้ก็มีด้วย
ซื่อตรงขนาดต้องจดไว้ทุกอย่างเลยหรอคะ
แต่ก็น่ารักไปอีกแบบนะคะเนี่ยะ