เตือนแล้วก็บ่ฟัง ฮ่วย

ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นปวช. ปี 2 จำไม่ได้ว่ากำลังจะสอบวิชาอะไร
ยัยเพื่อนเลขา เขียนโน้ตย่อไว้เต็มไม้โปร

เรา "เฮ้ย ทำอะไรน่ะ"

เพื่อน "ชู่ว์ เมิงจะเสียงดังหาพระแสงอะไร จดเข้าไปในห้องสอบเฟ้ย
รีบทำซะ วิชานี้มันยาก"

เรา "เอางั้นเลยเหรอ กรูกลัวอะ"

เพื่อน "เออ ตามใจเมิง สอบไม่ได้ เมิงอย่ามาโวย"

เรา "กรูคนดีอ่ะ กรูไม่ทำ เมิงระวังตัวไว้ จะซวย เตือนแล้วนะเมิง"


พอถึงเวลาสอบ เรานั่งสอบข้าง ๆ ยัยเพื่อนตัวแสบ (แต่ก็ห่างพอประมาณ)
ข้อสอบยากแท้ เรานั่งทำตาปริบ ๆ หันไปมองมันด้วยความอิจฉา
นั่งลอกใหญ่เลยนะเมิง ฮึ่ม ๆ

ทนไม่ไหวแล้วโว้ย มันเขียนจนเสร็จแล้ว เรายังคิดไม่ออก

เสียเปรียบชะมัด คนคุมสอบก็ไม่ใช่อาจารย์ซะด้วย

เรารีบยกมือ "ขออนุญาต ยืมไม่บรรทัดเพื่อนค่ะ"

เราลุกขึ้น เดินไปที่โต๊ะ ยัยเพื่อนแสบ และฉกไม้โปร "ยืมหน่อยนะ"

มันมองตามตาปริบ ๆ

เราลอกใหญ่ พอออกจากห้องสอบ เลยโดนมันสรรเสริญยกใหญ่

เพื่อน "อีบ้าเอ๊ย เมิงเกือบทำกรูโดนไล่ออกจากวิท'ลัย"

เรา "เฮ้ย พวกนั้นไม่ใช่อาจารย์ จะกลัวอะไร"

เพื่อน "ก็วิชานี้มันใช้ไม้โปรไม๊ล่ะ อี่ง่าว "

เรา "แหะแหะ ลืมไป นึกว่าวิชาบัญชี 555"

Create Date : 05 มิถุนายน 2552 Last Update : 5 มิถุนายน 2552 20:37:02 น. Counter : 176 Pageviews.		12 comments
Share Tweet