จอมโจรโรคจิต

เนื่องจาก ในวัยเด็ก พ่อเรามีโรงงานผลิตผ้าห่ม
(ทางเหนือ ถ้าหน้าหนาวนี่หนาวมาก ๆ ) ผลิตกันแทบไม่ทัน
โดยคุณย่าเราเป็นฝ่ายขาย เธอจะค้าขายเก่งมาก ๆ ไปจดออเดอร์
มาแทบทุกอำเภอ และจังหวัดในภาคเหนือ

และคนงานส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิง มีผู้ชายบ้างประปราย
ถ้าเป็นครอบครัว พ่อเราก็จะให้อยู่เป็นกระต๊อบเล็ก ๆ แยกไป

ส่วนพวกสาว ๆ ส่วนใหญ่ก็นอนบ้านเดียวกะเรา
พี่สาวพวกนี้จะเอาใจเราอย่างดีเลย หุหุ

พวกผู้ชายที่เช่าหอพักของบ้านเราอยู่ ก็มาจีบสาว ๆ ด้วย 555

ตอนนั้นเราอายุประมาณสิบขวบแหละ

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เรากะน้องสาวก็ชอบชวนกันปีน
แอบดูคนงานสาว ๆ อาบน้ำ


ส่วนใหญ่เราจะใจฝ่อกว่าน้องสาว คือแอบดูตามรอยแตกของฝา
แค่ดูแว้บ ๆ แต่น้องเราปีนขึ้นไปเลย

และมันก็เตรียมปืนไฟแช็คของพ่อขึ้นไปด้วย

ขึ้นไปกระโตกกระตาก จี้เลย

พี่สาวคนนั้น ร้อง กรี๊ดๆๆ คิดว่าปืนจริง และร้องไห้ด้วย

พี่ "อย่านะ อย่าเล่นปืน พี่กลัว ฮือๆ"

น้อง "555 จะยิงละนะ"

พี่ "เอาไปเก็บเถอะนะ อย่าเอาของผู้ใหญ่มาเล่น"
ว่าแล้วพี่เค้าก็หยิบเสื้อผ้า จะเปิดประตูออกจากห้องน้ำทั้งที่เปลือย ๆอยู่

เราซึ่งแอบดูอยู่เลยต้องบอกว่า
"พี่ มันไม่ใช่ปืนจริง นั่นไฟแช็ค"

เราก็โมโห น้องเรา ทำให้แผนการแตก โดนจับได้เลย

พี่เค้าโกรธพวกเรา ไม่คุยด้วยไปพักหนึ่งเลย จะตีก็ตีไม่ได้ ลูกเจ้านาย



รู้สึกผิดจังเลยเรา สูมาเต๊อะ พี่สาว

---------------------------------------------------------------------------

ยังไม่หมดค่ะ มีอีกเรื่อง

ตอนนั้นอายุ 11 ขวบ
เรามีลูกพี่ลูกน้อง สาว ๆ สองคน เรียนม.ปลาย
พี่เค้ามีอะไรคิกขุ น่ารัก ของใช้กระจุ๊กกระจิ๊กไปหมด

แต่สิ่งที่เราให้ความสนใจเป็นพิเศษ เพราะความอยากรู้อยากเห็น
คือ แหะแหะ ชุดชั้นในนั่นเอง

เราพาน้องสาว ไปรื้อค้นห้องพี่เค้า และจิ๊กมาสองตัว
เพราะลายน่ารัก และกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอม ๆ

เรานำมาเก็บไว้ห้องเรา มีเวลาว่าง เมื่อไหร่
เป็นเอามาใส่เล่นประชันกัน ทั้งที่มันใส่ไม่ได้

555 นึกแล้วอุบาทว์เกิร์ลเจง ๆ

จนป่านนี้ พี่เค้าก็คงไม่รู้ว่าเสื้อตรูไปไหนหว่า

Create Date : 08 มิถุนายน 2552 Last Update : 9 มิถุนายน 2552 12:24:03 น. Counter : 418 Pageviews.		13 comments
Share Tweet