โหด มันส์ ฮา กับ สาวใช้ต่างด้าว EPISODE 6 ตอน น้องลา

เราขับรถพาป้านกออกไปรับน้องคนใหม่ด้วยกัน

มีคนเดินมาสองคน คนไหนละเนี่ย อย่านะ อย่าเป็นคนนั้น

อ๊าก ๆๆๆ เดินต้วมเตี้ยม ๆ อ้วนมากๆๆๆๆ

เรา "น้องเค้าชื่ออะไร พูดไทยได้ไม๊ พูดไม่ได้เหรอ งั้นเดี๋ยวลองอยู่กับพี่ก่อนนะ ถ้าไม่โอเค จะส่งไปเลี้ยงหลาน"

เจ้านายเก่า "อยู่ที่บ้าน ให้เลี้ยงลูกให้ ไม่ได้ทำกับข้าว เลี้ยงเด็กอย่างเดียว
นี่ซื้อโทรศัพท์ให้เมื่อกี้นี้ เป็นห่วงเค้า จะได้ถามว่าอยู่ได้ไม๊"

ป้านก "โอ๊ย อุตส่าห์เลือกคนที่ไม่มีโทรศัพท์ เป็นอะไร พอจะมาทำงานกับบ้านนี้ มีโทรศัพท์อีกแล้ว"

เรา "ไม่เป็นไร อย่าโทรมากละกัน ชื่ออะไรนะคะ"

น้องเค้ายิ้มไม่เข้าใจ

เจ้านายเก่า "ชื่อลาค่ะ"

เราคิด แอ๊ ชื่อก็ลา แล้วจะลาออกด่วนไม๊เนี่ย ฮือฮือ

เรารีบโทรไปรายงานคุณแม่ค้าหน้าหวานเจี๊ยบ

"เอาไงดีแก ชั้นไม่ปิ๊งเลยคนนี้น่ะ"

เพื่อน "ไม่แน่นะ คนที่ตอนแรกเราไม่ชอบ พออยู่ไปอาจจะดีกว่าคนที่เราชอบก็ได้ แล้วที่ชอบๆ มาน่ะ มันอยู่กับแกทนไม๊"

เรา "เออ จริงด้วย ลองดูก่อนก็ได้"

เราหันไปมองลูกน้อง โอ๊ยเครียด ๆๆ

มาวันแรกเราเห็นน้องเข้านอนโดยไม่อาบน้ำ แปรงฟัน

เรา "นี่ ๆ ลา อาบน้ำรึยัง"

น้องลา "ไม่อาบค่ะ"
เรา "ไปอาบเดี๋ยวนี้"

น้องไปอาบ รุ่งขึ้นเราโทรไปถามเจ้านายเก่าเค้า

เจ้านายเก่า "น้องเค้าคนบ้านนอก เจ็ดวันอาบที ผมนี่ต้องรอให้เหม็นก่อน"

เรา "ไม่ได้ ช่วยบอกน้องอาบน้ำทุกวัน สระผมวันเว้นวัน ถ้าทำไม่ได้ไม่ต้องอยู่"


(เจ้านายเก่าน้องเค้าเป็นคนบะโอเหมือนกัน แต่มีบัตรไทยแต่งงานกับคนไทยค่ะ)


น้องเค้าก็ปรับปรุงตัว ทำงานขยัน ใจเย็น ทำให้เราคิดถึงพี่สม มากเลย
ลักษณะเป็นคนขี้เกรงใจ มีอะไรก็รีบช่วย

ถูกของเพื่อนเรา ที่ไม่ชอบอาจดีได้ ตอนนี้เป็นคนโปรดไปเลยค่ะ




ตอน น้ำยารีดผ้า

เมื่อวาน ตอนเรานั่งโพสกระทู้พันทิป อยู่นั้น เราก็ไม่ค่อยได้หันไปมองน้องเค้าเท่าไหร่

พอหันไปอีกที เราเหลือบไปเห็น ขวดน้ำยารีดผ้า กลายเป็นสีชมพู เรารีบเข้าไปถาม ด้วยใจระทึก เกรงว่าจะเป็นน้ำยาปรับผ้านุ่ม

เรา "นี่ลา ทำไมน้ำยารีดผ้า วันนี้มันเป็นสีชมพู"
ลา สั่นหัว ไม่เข้าใจ

เรา "พี่หมายถึงน้ำในนี้ ปกติมันสีขาว แบบน้ำ วันนี้เป็นสีชมพู"

พร้อมกับเราชี้เทียบสีให้ดู

ลารีบดึงเราไปในห้องน้ำ ไปชี้ธูปหอมสำหรับจุดในห้องน้ำ เพื่อให้ห้องน้ำหอม

เสร็จแล้วเปิดจุกขวดสเปรย์รีดผ้า ให้เราดู

โอ๊ย ตายแล้ว ธูปสีม่วง จมอยู่ในน้ำยารีดผ้า สีม่วงละลายกลายเป็นน้ำสีชมพู

เรา "ทำไมหนูทำอย่างนี้ ใครสอนเหรอ"

ลา สั่นหัว "หอม พี่ หอม"

กรำ ใส่ความหอมให้ชั้นซะแล้ว

ลา นะ ลา จะด่าก็ด่าไม่ลง เธอก็หวังดีเนาะ อยากให้เสื้อผ้าเจ้านายหอม ฮือฮือ


ตอน คนสวย

หลายวันก่อน เราพาน้องลาไปซีคอน (แหล่งประจำ)
เราบอกให้น้องลารออยู่หน้าห้องน้ำแป๊ปนึง

เข้าห้องน้ำเสร็จ เราออกมาส่องกระจก สายตาเหลือบไปเห็นคนสวยๆ กำลังส่องกระจกอยู่
เอ๊ะ เห็นแว้บๆ สวยจัง เธอเดินหันหลังออกไปจากห้องน้ำพอดี เราเดินออกมาจากห้องน้ำ

เรา "เอ้า หายไปไหนละคนสวย ลา หนูเห็นคนสวย ๆ เมื่อกี้ไม๊ เดินไวจัง ไปทางไหนเนี่ย"

ลาบอกว่าไม่เห็น พร้อมเอามือมากอดเอวเรา ตบเอวเราเบา ๆ พร้อมดึงเราเดินต่อ ประมาณว่าล็อคเอวเราไว้อย่างแนบแน่น และพาเดินไป พร้อมบอกว่า "พี่ ตะหลี่ พี่ ตะหลี่"

แปลว่า พี่นั่นแหละสวย พี่สวยแล้วไม่ต้องดู

เรา "ลา พี่จะดูคนสวย หนูก็มาดึงรั้งพี่ไว้ หนูไม่เข้าใจเลย พี่รู้แล้วว่าพี่สวย แต่พี่ชอบดูคนอื่นสวยด้วย ฮือฮือ หนูมาล็อคตัวพี่ไว้ทำไม"

เราขำจนน้ำตาไหล ลา เอ๊ย ลา เธอนี่ก็น่ารักดีนะ

ตอน ไปหาหมอรักษาผิว

เราผ่านคลีนิครักษาผิว พนักงานยืนยิ้มสวย แจกใบรายการรักษา

เราเข้าไปถามว่ายามีรักษา ขนคุดอักเสบไม๊

พยาบาล "พี่รอพบคุณหมอเลยดีกว่าค่ะ"

เราบอกให้น้องลา นั่งรอตรงเก้าอี้ เราเดินอ่านนู่นนี่ไป
เรื่อย ๆ ตามประสา ว่าแล้วก็ถ่ายรูปเล่นกับพนักงานดีกว่า
เห็นยิ้มแย้มกันดี พนักงานก็ชอบถ่ายเล่นกะเราเหมือนกัน

เราบอกน้องลาว่าพี่ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมานะ
เฝ้ากระเป๋าให้ด้วย

ทีนี้ตอนเราเดินกลับมา พนักงานอีกคน เรียกชื่อเราให้เข้าไปพบหมอ น้องลาไม่รู้ภาษาไทย พยาบาล เค้ากำลังจะพาน้องไปในห้องหมอแล้ว ดีนะที่เรามาเบรคไว้ทัน

"น้อง ๆ คนนี้ไม่ใช่ ไม่ได้มารักษาค่ะ"

อุ๊ย เกือบได้จ่ายตังค์ให้น้องลา รักษาฝ้าซะแล้ว

ออกมาขำแทบตาย


"555ลา นี่เค้าจะพาไปไหนไม่รู้เรื่องเลยนะ เงินเดือนเธอหมดแน่ถ้ามารักษาฝ้าที่นี่น่ะ กลับไปใช้ ทานาคาของเธอเทอะ ถูกด้วย สวยด้วย เหมือนมาจีไงล่ะ"



น้องลามาอยู่กับเราหนึ่งเดือน เผลอพูดภาษาไทยมาหลายคำ ทำเอาเราอึ้งไปเลยค่ะ

เราไปเดินซีคอน
น้องลา "พี่คะ ห้องน้ำหมด"
เรา "อะไร ห้องน้ำหมด ทิชชู่ต่างหาก ไม่รู้เรื่องเลย "

น้องลา "พี่นั่นแหละไม่รู้เผิก"

เฮ้ย เอาภาษาไทย ไปปนภาษาเหนือซะแว้ว 555
แถม ยังบอกว่า "มีเงินซาวบาท ซื้อขนมได้ไม๊คะ"

น้องลาเราจะพูดภาษาอะไรดีเนี่ย เหอๆๆ



ดูรูปน้องลา ข้างบนประกอบเรื่องนะคะ


เมื่อวาน เราจัดของกันเสร็จ

เรา "น้องลาไปแต่งตัวสวย ๆ ป่ะ พี่พาไปกินข้าวข้างนอก
วันนี้เหนื่อยแล้ว ไม่ต้องทำกับข้าวละ"

น้องลาไปอาบน้ำแต่งตัวลงมาค่ะ

เราอึ้งไปชั่วขณะ

เรา "น้องลา เอาเสื้อพี่มาใส่ทำไม"

น้องลา "ฮึ พี่นกให้หนู ไม่ใช่เสื้อพี่"

เรา "โธ่เอ๊ย พี่นกยืมเสื้อสีดำใส่ไปงานศพ แล้วเค้าเอามาคืนให้น้องลา ตอนไหนเนี่ย พี่ไม่รู้เลย"

น้องลา "หือ พี่นกให้หนูไม่ใช่เหรอ"
เรา "เสื้อพี่ แต่พี่นกฝากหนูคืนให้พี่มั้ง555"
น้องลา อาย หน้าแดง "งั้น หนูไปเปลี่ยนก่อนนะ"
เรา "ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก จะรีบไปละหิว 555
น้องลาทำให้พี่มีเรื่องเล่าในพันทิปอีกแล้ว งั้นพี่ขอถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย 555"

เอ่อ น้องลานี่แต่งเนื้อแต่งตัวก็กลายเป็นหงส์เหมือนกันนะเนี่ย ^_^


วันนี้มีเรื่องแล้วค่า ฮือฮือ น้องลา เอาเสื้อสวย ๆ ของเราหลายชุดไปปั่นในเครื่อง สีแดง ปนกับสีฟ้า ออกมาเป็นชุดอึมครึม หลายชุดเลยค่ะ

น้องลารีบมาสารภาพ

"ซี้แล้นๆ (ตายแล้วๆ ภาษาบะโอ) ชุดพี่เป็นสีนี้แล้ว
ใส่ไม่ได้ใช่ไม๊"

เรา "พี่เคยบอกแล้วนะว่าชุดสีอ่อน ๆ ห้ามใส่เครื่องซักผ้า"

เราเงียบ ด้วยความเครียด
น้องลาหัวเราะแหะ แหะ อยู่ข้าง ๆ แต่เราไม่หัวเราะด้วยเหมือนทุกที

จะให้หัวเราะได้ยังไง ปวดหัวตุบๆ ชุดโปรดสองชุดเลย ฮือฮือ

เราเงียบ อ่านกระทู้ ตอบกระทู้ไป ให้คลายเครียด

สักพัก น้องลา เอาโทรศัพท์ป้านก มายื่นให้

ป้านก "น้องลา เขาโทรหาป้า ว่าเจ้านายไม่ด่า เขายิ่งเกรงใจ ขอให้หักเงินเดือน ไปซื้อชุดเถอะ เขาเข้าใจว่าเขาผิด
ถ้าเป็นบ้านอื่น เขาต้องโดนด่าไปแล้ว นี่เจ้านายเงียบเขาไม่รู้จะทำยังไง เขาว่าพี่จะไล่เขาออกรึป่าวก็ไม่รู้"

เรา "ป้านก น้องลาโทรไปอยากให้เราด่าเหรอเนี่ย
คือมันไม่รู้จะด่ายังไง ด่าไปเสื้อก็ไม่คืนมาเหมือนเดิม เลยได้แต่นั่งเครียดน่ะป้า ขอตัวขายของก่อนนะป้า"

เราใช้เวลาทำใจสิบนาที เอาวะ ไปซื้อใหม่ก็ได้ เฮ้อ
แล้วใครจะกล้าหักเงินเดือน น้องลาเล่นบอกว่าให้งบ 300

ชุดเดียวก็ราคาเกินแล้ว กรำ เจงๆ T_T




วันนี้น้องลา พาเราเครียดอีกแล้วค่ะ

เมื่อคืนเราชาร์ตโทรศัพท์ไว้ข้างล่าง

ตอนเช้าเราลงมา เจอ miss call ทั้งเพื่อน ทั้งลูกค้า

8 สาย กำลังจะโทรไปเคลียร์ให้หมด

น้องลาเดินมาบอก "เมื่อกี้ผู้ชายโทรมา"

เรา "เอ๊า น้องลารับโทรศัพท์พี่ทำไม
แล้วน้องลาบอกเค้าว่ายังไง"

เราลุ้นระทึกค่ะ

น้องลา "หนูไม่ได้พูดอะไร หนูบอกว่า พี่อาบน้ำอยู่"

เรา "วันหลัง ไม่ต้องสาธยายเลยนะ เดี๋ยวซักวันคงบอกว่า
พี่ขี้อยู่แหง๋"

น้องลา "ใช่ค่ะ"

เย้ยยยย เรารีบเปิดดูประวัติการโทร โอ๊ย จะเป็นลม
รับให้เราเกือบทุกสาย

เรา "ทีหลังไม่ต้องรับแทนเลยนะ"

ยิ่งกว่ามาจีอีกนะเนี่ย นี่มันลูกค้าทินเนอร์ชั้นนะ ฮือฮือ




วันนี้มีเรื่องน้องลาอีกแล้วค่ะ ตอนเช้าตื่นแต่เช้า น้องลาจัดชั้นวางของให้ใหม่ี
เรา "เก่งมาก วันนี้ดีมาก"

แต่พอสายเท่านั้น มีเรื่องปวดหัวอีกละ

วันก่อนเราไปซื้อครีมมาใหม่ เนื่องจากใช้นิติพน แล้วไม่เวิร์ค
กะหน้า เลยไปซื้อยี่ห้อ คลีนิค มาใช้

วันนี้ตอนเช้า เปิดใช้ครีม ปรากฎว่า โดนควักเป็นรูโบ๋เลย

เราเรียกน้องลา มาดู

เรา "น้องลาใช้ครีมของพี่ใช่ไม๊"

น้องลา "ใช่ค่ะ"

เราเลยกดเครื่องคิดเลขให้ดู ว่าราคาเท่าไหร่
และบอกว่า "ไม่ใช่น้องลา อยากใช้อะไรก็ได้นะ นี่ของพี่"

น้องลา "ขอโทษค่ะ "

เราพูดอะไรอีกต่อไปไม่ออกแล้ว เงียบไปถนัด

น้องลาเดินส่ายหัวออกไป พร้อมกับเอามือทุบหัวตัวเอง
เฮ้ย นี่แหน่ะๆๆ

ทั้งสงสาร ทั้งเครียด เสียดายตังค์เจง ๆ



วันนี้เรารู้สึกไม่ค่อยสบาย กลับจากไปส่งของมา
เปิดร้าน และบอกให้น้องลาเฝ้าร้านให้หน่อย
พี่ของีบซักครู่


เรานอนนิ่ง ๆ บนโซฟา สักครู่

น้องลาเอาผ้ามาห่มให้เรา เราทำนอนนิ่ง ๆ
ไม่รู้ไม่ชี้ ดูว่าจะยังไง ความรู้สึกคืออบอุ่นจัง
เหมือนมีแม่มาคอยดูแลนะเนี่ย
ถ้ามีคนมาห่มผ้าให้ทุกวัน คงดีไม่น้อย คริคริ

กลิ่นผ้าหอมจัง น้องลาไปถูบ้านต่อ
เหลือบตาขึ้นมาดู

อืม น้องลา เอาผ้าเช็ดตัวที่ซักใหม่ ๆ มาห่มให้เรานี่เอง
หอมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มนี่เอง

คิดถึงวัยเด็กจัง พอป่วยทีไร เราจะอ้อนแม่เป็นพิเศษ




วันนี้น้องลา ทำให้เราตกใจอีกแล้วค่ะ

เรานั่งเขียนกระทู้อยู่ดี ๆ
น้องลามาถามว่า

"พี่ นี่ขนมอร่อยใช่ไม๊คะ"

เรา "มีขนมอะไรที่น้องลาว่าไม่อร่อยมั่งเนี่ย"

เราหันไปดู น้องลากำลังเขย่าซอง ซันเจี่ย ยาฆ่ามดอยู่
ทำเหมือนอยากแกะกิน

เรา "น้องลา ใครบอกว่าเป็นขนม"

น้องลา "วันนั้นน่ะลูกค้าบอกว่า นี่อร่อย"

เรา "ตายแล้ว ดีที่มาถามพี่ก่อนนะเนี่ย ถ้ากินน่ะ
ตายอย่างเดียวเลยนะ ลูกค้าเค้าพูดเล่น คงไม่นึกว่า
น้องลาจะไม่รู้มั้งเนี่ย "

น้องลา "อ้อ เหรอ ไม่ใช่ขนมอร่อยเหรอ ตายแล้ว
น้องลาว่าจะขอพี่กินซะหน่อย"

เรา "ดีนะไม่แอบกินตอนกลางคืน เธอได้ตายขึ้นอืดอยู่
ในบ้านพี่แน่ นี่มีรูปมด มันไว้ฆ่ามดนะ"

ฮ่วย ไม่ใช่ขนมไอ้มดแดงซะหน่อย


กรำ จริง ๆ ใครจะรู้ว่าน้องลาอ่านหนังสือไม่ออกเนี่ย


มาคิดว่าถ้าน้องลากินไปแล้ว

คนคงคิดว่า เราไปทำอะไรให้ลูกน้องฆ่าตัวตายกันเนี่ย

คงมีข่าวลือว่า "อาเจ๊สุดโหด ด่าจนลูกน้องฆ่าตัวตาย"

หรือ กักขังหน่วงเหนี่ยวลูกน้อง จนทนไม่ไหว

โอ้ พระเจ้าช่วย กล้วยทอด


เมื่อวานไป รพ. กับน้องลา ไปถึงชั้นที่ทำกายภาพบำบัด
ประตูลิฟต์เปิดออก เราแปลกใจ ทำไม หมอพยาบาล
มานั่งกันเพียบเลย ยิ่งเดินไปตามทางเดิน เห็น นศ.
เหมือนมาฝึกงานหลายราย
พอจะผลักประตูเข้าห้อง กายภาพบำบัด
เขียนว่า "ห้องฉุกเฉิน"

เราตกใจ "น้องลา พี่ว่าเรามาผิดชั้นแล้วล่ะ"
ผู้ชาย " ขอโทษครับ กำลังถ่ายละครอยู่ครับ"

เรามองไป นี่นายณัฐ แฟนวุ้นเส้นนี่นา

เรา "อ้าว แล้วป้าย ทำไมเป็นห้องฉุกเฉิน"

ณัฐ "พวกเราเอาป้ายปลอมมาติดทับไว้น่ะครับ"

เราเดินเข้าไปในห้องกายภาพบำบัด

น้องลา "เมื่อกี้พระเอกใช่ไม๊พี่"

เรา "แน่ะ รู้จักด้วยเหรอน้องลา"

น้องลา "รู้จักสิ ละครผี"

เรา "ใช่ๆ เรื่อง เชน อะไรนี่แหละ ตัวจริง ก็ธรรมดาเนอะ"

น้องลา "พระเอกนี่หล่อ นางเอกไม่สวย"

เรา "พี่ว่าพระเอกไม่หล่อ นางเอกสวยตะหาก "

555 สองคนยลตามช่อง จริง ๆ

ถ้าจะพูดเรื่องชาวต่างชาติ กะพวกน้องลา หรือน้องจุ๋มนี่นะคะ อย่าคิดว่าพวกเค้านี่คุยไม่รู้เรื่อง จากประสบการณ์ของเรา ขอแปลให้ดังนี้ค่ะ

เรา "เกาหลี"
น้อง "โคเรีย"

เรา "ญี่ปุ่น"
น้อง "เจแปน"

เรา "ลาว"
น้อง "ลาโอ"

เรา "กัมพูชา หรือเขมร"
น้อง "คอมโบเดีย"

เรา "ฝรั่ง"
น้อง "อิงลิช"

เรา "ไต้หวัน"
น้อง "ไถ่หวัน"

เรา "พม่า"
น้อง "เบอม่า"


เอ๊ แล้วเราหรือน้องที่เรียกผิดฟระเนี่ย

อิอิ แต่ดูแล้ว ของเค้าน่าจะโอเคกว่าเรา

รึว่าไงคะ

คราวหน้าถ้านึกได้ จะมาเพิ่มศัพท์ใหม่อีกค่ะ










วันที่ 30/5/52 งานเข้าอีกแล้วเรา

น้องลาทำความสะอาดไงไม่รู้ ชั้นวางสีล้มลงมาทั้งแถบ






นี่ลำเลียงยังไม่เสร็จเลย แล้ววันนี้จะได้ไปเจอคุณแม่ค้าฯ ตามนัดป่าวเนี่ย
เศร้า เหนื่อย

น้องลาทำตาปริบ ๆ ไม่รู้เรื่อง หนูไม่ได้ทำ





วันนี้กลางวัน เราทำกับข้าว มีผัดผัก กับไข่เจียว

เรา "น้องลา เราน่าจะทำน้ำพริกด้วยเนาะ มีแต่ของจืด ๆ"

น้องลา "มีค่ะ มี น้ำพริกมีในตู้เย็นค่ะ"

เรา "เหรอ งั้นเดี๋ยวตั้งโต๊ะเลยนะ"

สักพัก เรามานั่ง โต๊ะกินข้าว

เรา "อ้าว น้องลา ไหนละ น้ำพริกน่ะ"

น้องลา "โอ้ ลืม ๆ แล้ว " พร้อมตีหัวตัวเองหนึ่งที

วิ่งไปเปิดตู้เย็น และมานั่งตรงข้ามเรา
ในมือถือพริกขี้หนูเม็ดใหญ่ ข้างละเม็ด

ยื่นมาให้เราข้างนึง "พี่ นี่น้ำพริก"

เรา "บ้าเหรอน้องลา นี่มันพริก ไม่ใช่น้ำพริก"
น้องลา "หนูกินแบบนี้แหละ อร่อยๆ พี่กินสิ"

เรา "ไม่เอาๆ โหย เผ็ดตายเลย"

จะบ้าตาย 555




ตอนน้องลา ซื้อ ชา กาแฟเย็น

เรา "น้องลา ซื้อชาเย็น กับกาแฟเย็น มาให้พี่กับน้องสาวพี่นะคะ"

น้องลา "จ๊ะ"

เรา "จะให้พี่เขียนให้ไม๊น้องลา"

น้องลา "เอ่อ ไม่ต้องค่ะ"

น้องลา หิ้ว ถุง กาแฟร้อน กับชาร้อนมา

เรา "น้องลา นี่กลางวัน อากาศร้อน ทำไมซื้อชาร้อน กาแฟร้อนมาให้พี่เนี่ย"

น้องลา "บอกแล้ว ก็ทำอย่างนี้"

น้องสาว "ช่างมันเถอะ"

เวลาผ่านไปซักพัก พอสื่อสารกับน้องลาเข้าใจมากขึ้น

เลยจับประเด็นได้ละ เพราะสั่งน้องลาทำอาหาร

น้องลา "ผักเราะ หมูเราะ"
เรา "อะไร เค้าเรียกว่า ผักด้วย หมูด้วย ตะหาก 555"

เราเริ่มนึกถึงเรื่องกาแฟร้อน ชาร้อน

เรา "น้องลา คราวที่แล้วไปซื้อชา กาแฟ หนูบอกว่า กาแฟเราะ
ชาเราะ ใช่ไม๊"

น้องลา "ใช่ค่ะ"

เรา "นั่นไง คนขายเค้าถึงเอา กาแฟร้อน ชาร้อนให้เธอไงเล่า
เธอต้องบอกว่ากาแฟเย็น ชาเย็นตะหาก ฮ่วย"

น้องลา "อ๋อ กาแฟเย็นด้วย ชาเย็นด้วย ใช่ไม๊คะ"
เรา "นั่นแหละ 555"








ตอน กระท้อน

เราไปตลาดกับน้องลา เห็นกระท้อน น่ากินจัง ลูกเบ้อเริ่ม
ซื้อมาสามลูก

เรา "น้องลา เดี๋ยวปอกกระท้อนให้พี่กินนะ"

น้องลา "ค่ะ"

หายไปนานจนเราลืม เพราะมัวแต่อ่านกระทู้ในพันทิป


หันมาอีกที "กรี๊ดส์ อะไรกันน้องลา ทำไมกระท้อนพี่มันเป็นงี้ล่ะ
ฮือฮือ มันเสียเหรอ"

น้องลา "ป่าวค่ะ"

เรา "ทำไมสภาพศพ มันเป็นแบบนี้ มันต้องเสียแน่เลย
หรือมันจะมีหนอนด้วยเนี่ย"

เรารีบวิ่งไปพิจารณาลูกที่ยังไม่ได้ปอกเปลือก
"เอ๊ ทำไมภายนอกมันยังดี ๆ อยู่นา"


นึกขึ้นได้ เลยถามน้องลา "บอกพี่มาซิ หนูทำยังไง"

น้องลาทำท่าให้ดู "ทุบๆๆ แตก แล้วก็แกะใส่จาน"

เรา "ห๊า ไม่ได้ใช้มีด ไหนพี่ดูเปลือกที่น้องลาแกะซิ"

ลงทุนคุ้ยจากถังขยะเลย เพื่อชันสูตรศพกระท้อน - -"

อ่า เห็นซากศพ เอ๊ย เปลือกกระท้อนละ

ป๊าด เธอแกะเม็ดใน พร้อมเปลือกหุ้มเล็กน้อยมาให้เรากิน

ส่วนเนื้อๆ ติดกับเปลือก ลงถังขยะ โอ๊ย จะเป็นลม

ดีที่ไหวตัวทัน ลูกกระท้อนที่เหลือ เราเลยให้เธอปอกเปลือกออก
ทำเหมือนกับปอกแอ๊ปเปิ้ล ฮ่วย กรำ

เอาสภาพมาให้ดูเป็นหลักฐาน นี่เก็บไว้อัพกระทู้นะเนี่ย เหอๆๆ


มามะ มากินด้วยกัน เรา กินที่สวย ๆ น้องลา กินข้างขวา ที่ขี้เหร่ๆ นั่นล่ะ

น้องลา "อันนี้สวยละไม่อร่อย อันไม่สวยอร่อยกว่า"

เราเลยชิมของน้องลาบ้าง "เออ จริงด้วย อันสวย ๆ มันเปรี้ยว อันทุบเละ
นี่มันหวาน 555 วันหลังพี่ให้ทุบได้ แต่ปอกเปลือกให้ดูดีหน่อยนะ
แหม๊ เล่นทึ้งเปลือกออกซะด๊าย"



เวลาอยู่บ้านเราชอบหยอกน้องลาเล่น

เดินผ่านก็จั๊กกะจี๋บ้าง แซวเล่นบ้าง พูดภาษาบะโอบ้าง

มีอยู่วันนึง เราชวนน้องลาไปซื้อกับข้าว คิดว่าวันนี้ขี้เกียจ
ไม่ทำละ ไปซื้อกินกันดีกว่า

ขณะที่เดินเลือกกับข้าวอยู่นั้น อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
เราถลาไป หัวเกือบทิ่มหม้อต้มยำ ของร้านกับข้าวร้านนึง

กรี๊ดส์ โคตรอายเลย รีบเดินออกจากจุดนั้นโดยไว

"อะไรกันเนี่ยน้องลา มาเล่นกับพี่กลางถนนได้ไง
พี่อายคนเค้านะ เห็นไม๊ มองกันใหญ่แล้ว"

น้องลาเกิดหมั่นเขี้ยวขึ้นมา เลยใช้สะโพกขนาดยักษ์

บั้มพ์ สะโพกเรา ตอนที่เดินกันอยู่ เราไม่ได้คาดคิด ไม่ระวัง

ก็เลยถลาหัวทิ่มไงคะ ฮือฮือ น่าอายจัง T_T

เรา "น้องลา วันหลังเล่นแบบนี้ ไว้เล่นที่บ้านนะ อายเค้า
พี่เกือบตายนะเนี่ย"

น้องลา "ค่ะ เล่นที่อื่นไม่ได้เหรอ เข้าใจละค่ะ"

ทำหน้าจ๋อยอีกละ กรำ

ตอน พี่ไม่ไหวแล้ว

มีอยู่วัน ด้วยความเครียด ที่คนมาซื้อของเยอะแยะ แต่น้องลา
ต้วมเตี้ยมเหมือนเต่า

เรา "เฮ้อ พี่เบื่อๆๆ คิดถึงจุ๋ม ถ้าเป็นจุ๋ม ก็ช่วยพี่ขายของได้ทุกอย่าง
วิ่งแซงพี่ไปขายของได้หมด น้องลาอยู่กับพี่สี่เดือน ขายของก็ไม่ได้
ทีจุ๋ม อยู่กับพี่สองเดือน พูดไทยได้ เขียนไทยได้ ขายของได้
พี่จะขึ้นไปงีบ ปล่อยให้จุ๋มขายของก็ยังได้ ส่วนน้องลา พี่ต้องทำเอง
หมดทุกอย่าง"

น้องลา "จุ๋มทำเป็นหมดเลยเหรอคะ"

เรา "ใช่ สอนแป๊บเดียวเป็นหมดเลย"


พอเจอเราพูดยังงี้ พอมีลูกค้ามา น้องลารีบวิ่งไป

น้องลา "ซื้ออะไรดีคะ"

เย็นนั้น น้องลา พยายามช่วยเรา หยิบของ ใส่ถุง

เรา "อย่างนี้แหละ ดีแล้ว หยิบบ่อย ๆ ดูพี่บ่อย ๆ ก็จะจำได้ ว่าอะไรๆ"


พอรุ่งเช้า เกิดปรากฎการณ์ใหม่ค่ะ 555

เราลงมาเตรียมเปิดร้าน แต่น้องลาเปิดร้านก่อน และขายของไปก่อนเรา
แล้ว

เรา "เฮ้ย น้องลา เปิดร้านเอง แล้วขายได้เหรอ"

น้องลา "ขายได้ ขายสามอย่างแล้ว พี่นอนให้สบายเลย น้องลาทำได้"

เย้ยยย อะไรจะปั๊ดตะนาไวปานนั้น


นี่คำพูดของคนหนึ่ง มีผลต่ออีกคนหนึ่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

เธอคงเก็บไปคิดทั้งคืนสินะเนี่ย เฮ้อ แต่ก็เป็นไปในทางที่ดีขึ้นนี่นา

เรา "ดีมาก เยี่ยมมากจ๊ะ อยู่กับพี่นาน ๆ นะ ห้ามมีแฟน ห้ามทิ้งพี่
เข้าใจ๋ 555"

น้องลายิ้มกว้าง ภูมิใจมาก

น้องลา "น้องลาไม่มีแฟนแล้ว ไม่ไปไหนแล้ว"

เรา "น้องลาอยู่กับพี่เหนื่อยไม๊"

น้องลา "ไม่เหนื่อยค่ะ มีของกินเยอะแยะ ได้ดูทีวีด้วย"

เรา "อ้าว อยู่ที่เก่าไม่ได้ดูเหรอ เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ อยู่กับเจ้านายเก่า
เป็นไงมั่งจ๊ะ"

น้องลา "อยู่ที่เก่า เจ้านายเอาปลั๊กทีวีไปซ่อน เพราะกลัวน้องลาเปิดทีวีดู
ตอนเจ้านายไม่อยู่ค่ะ และอยู่หลายเดือน ไม่เคยกินเนื้อหมู เนื้ออะไรเลย
ซื้อให้แต่ผักบุ้ง ผัดกินกับข้าวทุกวัน"

เรา "โห อะไรจะขนาดนั้น ไหนบอกเป็นคนบะโอเหมือนกันนะเนี่ย"


น้องลา "ลูกเป็นออทิสติก พูดไม่ได้ อายุแปดขวบ คลี่ออกมา
ก็กินคลี่ตัวเอง"

เรา "แอ๊ กินคลี่เนี่ยนะ "

น้องลา "ใช่ค่ะ น้องลาพาไปล้างทู้กวัน พอเข้าห้องน้ำ ก็เล่นน้ำ
ไม่ยอมออกมา น้ำในตู้เย็นก็เอาออกมาเทเล่น น้องลาไม่ได้นอนเลย
ไม่ได้พัก ต้องดูน้องตลอด"

เรา "เก่งนะเนี่ย ทนอยู่ได้ตั้งนาน"

น้องลา "ต้องอยู่ได้ เพราะน้องลาไม่รู้จักใคร
เวลาซักผ้าก็ให้น้องลาเปิดน้ำทีละนิด ๆ เปิดเยอะๆ ไม่ได้"


น้องลาคงอยากระบายมานาน เล่าให้เราฟังหมด

เรา "ถ้าเค้าโทรมาตาม น้องลาจะทิ้งพี่ไม๊"

น้องลา "โทรมาหลายครั้งแล้ว น้องลาไม่ไป บอกว่าอยู่กับพี่
สบายดีแล้ว ให้เป็นหมื่น น้องลาก็ไม่ไปอีกแล้ว"


และแล้วก็มีลุงน้องลา โทรมาชวนน้องลาไปอยู่อีกบ้านนึง

ได้เงินเดือนมากกว่าที่เราให้สองพันบาท


เวลามีคนมาบ้าน เรา
ต้องสอนเค้าว่าอย่าบอกว่าเป็นพม่านะ เป็นกะเหรี่ยง นะ จำไว้
มาจากแม่สาย

บางที ต้องสอนว่าห้ามพูดต่อหน้าคนอื่น รอให้พูดชัดก่อน


แต่บางคนมาถาม กะเหรี่ยงรึปาว (แบบนี้ไม่ได้สอน)

ลูกน้องเรารีบตอบ "ไม่ใช่ค่ะ"

คนถาม "แล้วเป็นคนที่ไหน"

ลูกน้อง "เป็นคนแม่สาย "

คนถาม "แม่สาย เชียงรายเหรอ"

ลูกน้อง "ไม่รู้ค่ะ ถามพี่ดูค่ะ"

แป่ว - -"


เราเคยบอกน้องลาไว้ว่า ถ้าอยากได้เงินเดือนเยอะ ๆ
พี่จะส่งไปอยู่บ้านเพื่อนของพี่ก็ได้นะ ไม่ต้องให้คนอื่นหาให้
เงินเดือนเยอะ ก็มีงานเยอะด้วย

น้องลา ตอบลุงไปว่า "น้องลาไม่ไป อยู่ที่อื่นได้มากกว่านี้อีกสี่พัน
น้องลาก็ไม่ไป บ้านโน้นให้เงินเยอะ แล้วงานเยอะแยะด้วย ไม่ใช่เหรอ
ล้างรถทุกวัน มีหมาด้วย อยู่ที่นี่ พี่เนื้อฯ ให้ดูทีวีได้ กินข้าวเมื่อไหร่ก็ได้"


ใช่ค่ะ เราตามใจน้องลาจนเสียคนแล้วมั้งเนี่ย บ่ายสองต้องดูละคร
ช่องสาม

สองทุ่มครึ่ง อาบน้ำปะแป้ง รอดูละครช่องเจ็ดอีกรอบ


ส่วนกับข้าว ซื้อผัก ซื้อหมู ไก่ ปลา ไข่ไก่ ไว้ในตู้เย็น จะทำอะไรกิน
ก็ตามใจ แต่ต้องทำให้พอดีกิน อย่ามาทิ้งข้าวให้เห็น หงุดหงิดนะเฟ้ย

ส่วนงานบ้านต้องบริหารจัดการเอาเอง พี่ไม่ก้าวก่ายงานน้องเน้อ
แต่ต้องทำเท่าน้าน หุหุ


ป้านก โทรรายงานเราว่า น้องลาบอกว่า ไม่ไปไหนแล้ว อยู่กับพี่เนื้อฯ
นี่แหละ ใครให้เท่าไหร่ก็ไม่ไปร้อก สบ๊าย สบายใจ แน๊ ทำมาพูดดี

แต่เราก็มิได้ชะล่าใจ เรียกว่าเจ็บแล้วจำ จากคนเดิมๆ
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีก่า

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
ไหง น้ำเน่านักฟระเนี่ย โฮะๆๆ



น้องลา ชอบเอาเสื้อผ้ามาซักในห้องน้ำ บอกว่าเวลาซักที่ระเบียงบ้าน
น้ำไหลเลอะเทอะ เราก็ตามใจไม่เป็นไร อยากซักตรงไหนก็ตามใจเธอ

น้องมันก็กลัวว่าไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อนเรา เลยขนเสื้อผ้า มาซักในห้องน้ำ
ข้างล่าง

มีอยู่หลายครั้ง น้องลาซักผ้านานมาก เราปวดสี่ จะเข้าห้องน้ำ

เรา "น้องลา เมื่อไหร่จะซักเสร็จ พี่จะเข้าห้องน้ำ"

น้องลา "มาเลย พี่ เข้ามาเลย"

พร้อมกับมาดึงมือเราเข้าห้องน้ำ

เรา "ก็ออกไปซี่ ออกไปเร็ว ๆ"

น้องลา "ไม่เป็นไร ไม่ต้องออก น้องลาไม่เป็นไรหรอก พี่เข้าเลย"

เรา "ไม่เอา น้องลา ไม่เป็นไร แต่พี่เป็น ออกไป เร้ว เร็วๆ ซี่"

น้องลา "น้องลา ไม่เป็นอะไรจริงจริ๊ง พี่เข้าเลย น้องลาจะซักผ้า"

เราต้องลากน้องลาออกจากห้องน้ำ และหล่อนก็ดื้อด้วย ไม่ยอมออก

เรา "ไม่เป็นไร ไม่ต้องซัก พี่เข้าห้องน้ำก่อน ฮือฮือ จะบ้าตาย"

น้องลา "ก็ได้ ๆ ค่ะ"

ทุกวันนี้ กี่ครั้ง ๆ น้องลาก็เป็นแบบนี้ จะให้เราเข้าห้องน้ำตอนเธอซักผ้า
บอกแต่ว่า น้องลาไม่ว่าอะไร ไม่เป็นไร้ T_T

เดือนนี้เค้าให้พวกต่างด้าว ไปขึ้นทะเบียนได้

เรารีบปิดร้านพาน้องลาไปในวันที่สอง
เค้าให้เรากรอกเอกสาร ชื่อน้องลา ชื่อพ่อแม่ วันเกิดอะไรให้เรียบร้อย

เราก็นั่งนึกว่าให้น้องลาชื่อ นามสกุลอะไรดีหว่า

งั้นเราให้ชื่อ นส.พอใจ เพราะดี ง่าย ๆ ความหมายดี ตามนั้นแล

เรา "น้องลา ท่องไว้นะ ชื่อ พอใจ ๆ โอเค๊"

น้องลา "เยสเซ้อ พอใจ"

เรา "ห๊า น้องลาพูดภาษาอิงลิชได้ด้วยเหรอ"

น้องลา "ได้ ๆ เยส โน เยสเซ้อ"

เรา "555 วันหลังเจอฝรั่ง น้องลาเป็นล่ามให้พี่นะ "


ซักพัก เรากรอกเอกสารให้น้องลา

เรา "น้องลา เกิดวันที่เท่าไหร่คะ"

น้องลาทำหน้างง

เรา "วันเกิดน่ะ เบิรธ์เดย์น่ะ เข้าใจไม๊"

น้องลา "ไม่รู้ค่ะ"

ฮ่วย อีกแล้ว ต้องพึ่งป้านกอีกแล้ว กรำ

เราต้องโทรไปถามป้านกช่วยแปลให้หน่อย กำลังพาน้องลามาทำบัตร

ป้านกขอมาทำด้วย

เรา "ป้านก ยังไม่มีบัตรอีกเหรอ จะมาก็มา ให้ป้านกคนเดียวนะ"
ป้านก "ไม่ได้ต่ออายุบัตร งั้นขอพาแฟนไปด้วยอีกคนได้ไม๊"
เรา "เออ ก็ได้ พอแล้วนะ สามคนพอแล้ว"



ป้านกบอกให้เรารอหน่อยนะ ระหว่างรอ เราพาน้องลาไปยื่นบัตรคิว
ทำบัตรก่อน


ทีนี้พอป้านกมา เป็นช่วงที่น้องลาต้องโดนเรียกไปอีกห้องนึง
เพื่อรอถ่ายรูปติดบัตร

เรา "น้องลา ชื่ออะไร จำไว้นะ ถ้าจนท.ถาม"

เราใส่นามสกุลให้น้องลาไปด้วย
(มีผู้มีอุปการะคุณช่วยตั้งให้ในเวลาเร่งด่วน ขอบคุณมากค่ะ)


เรากรอกให้ไว้แล้ว แต่ก็เกรงว่า เวลา จนท.เรียกชื่อแล้วน้องลา
จะไม่รู้เรื่อง


เราบอกให้น้องลาไปนั่งรอถ่ายรูป ระหว่างนั้นเราก็พาป้านก
ยื่นเอกสารในด่านแรกก่อน


พอของป้านกยังไม่ทันเสร็จดี น้องลาก็มาดึงแขนเราไป

"พี่ ๆ เค้าเรียกพี่"

เราเลยรีบวิ่งไป มีอะไรหว่า "น้องลาบอกเค้าว่าชื่ออะไร"
น้องลา "น้องลาลืมแล้ว น้องลาบอกว่าชื่อลา"
เรา "ฮือฮือ น้องลานะน้องลา" ตรูซวยอีกแล้วสิเนี่ย

จนท. สาว คนนึง "ทำไมตั้งชื่อไทยให้เค้า ไม่ใช่คนไทย ห้ามใช้ชื่อไทยสิ"

เรา "ชื่อมันเป็นแค่นามสมมติ ไม่ใช่เหรอคะ"

จนท. "งั้นตามใจ ถ้าลูกน้องคุณ มีปัญหากลับประเทศไม่ได้ ก็เพราะเค้า
เปลี่ยนชื่อนี่แหละ ไม่กลัวก็ตามใจ แล้วนี่พม่าไม่มีนามสกุลนะ
ต้องลาว กับเขมรถึงจะมีนามสกุล บลาๆๆ "

เรานิ่งเงียบ จนท.ทั้งแผนก หันมามอง คนอื่นไม่สนใจอะไร เรียกน้องลา
ถ่ายรูป ยื่นบัตรให้

เราต้องใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว มีความรู้สึกว่า จนท.คนนั้น
เค้าโวยวาย ๆ ไปข้างเดียว แล้วเค้าก็อายเอง ยังไงไม่รู้ หึหึ

ระหว่างรอน้องลาถ่ายบัตร เราแอบดูชื่อพม่าที่นั่งข้างๆ

นางสาว โหง พระเจ้าช่วยกล้วยทอด
เปลี่ยนชื่อให้เค้าเป็นหงส์ไม่ได้เรอะ ทำไมต้องโหงๆ
เห็นแล้วพาลเครียด เห็นแล้วอยากเติมคำหน้าไงไม่รู้
แล้วอยู่ ๆ ไป จะโดนล้อไม๊ละนั่น เฮ้อ

สุดท้าย น้องลาก็ได้บัตร พร้อมชื่อ นามสกุลไทยๆ เอิ๊กๆๆ

ขอบอกว่า ที่หล่อนโวยวายน่ะ ชั้นไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่กระเทือนจิตใจ
เธอต่างหาก ที่เป็นทุกข์ เพราะคำพูดของตัวเอง ที่มันเหยียดต่างด้าวชัด ๆ
ใจร้าย ชะมัด คนอะไร

แล้วจะไปกลัวทำไมไม่ได้กลับพม่า เห็นกลับกันโครม ๆ ทุกวัน ไม่เห็น
ต้องใช้บัตรกลับ ใช้แต่เงินกันทั้งน๊าน


กลับถึงบ้าน เราเปิดคลิปละครเป็นต่อ ให้น้องลา ดูหน้านางเอก

"นี่ไงน้องลา นางเอกชื่อ พอใจ เป็นไงล่ะ สวยไม๊"

น้องลา พยักหน้าภูมิใจมาก

เรา "พอใจ แปลว่าชอบ ถ้าคนไทย หรือคนที่รู้ภาษาไทย
เค้าเห็นชื่อน้องลา เค้าจะรู้ว่าพี่ชอบน้องลา พี่ถึงตั้งชื่อนี้ให้ไงจ๊ะ"

น้องลายิ้มอีก

เรา "อย่าทิ้งพี่ไปไหนอีกนะ พี่ว่าจะเริ่มสอนภาษาไทยให้น้องลาละนะ
ที่ผ่านมาไม่สอน เพราะไม่คิดว่าจะอยู่นาน ตอนนี้ มีกำลังใจสอนละ"


น้องลา "สอนเลยค่ะ น้องลาอยากเรียนภาษาไทย แล้ว"

เรา "คำแรก พี่ว่าน้องลาเรียกคิ้วกระเบื้องให้ได้ก่อนดีมะ"

น้องลา "คิ้วกระเบิ้งๆ ไม่ใช่เหรอ"

เฮ้อ ก็ได้ ๆ คิ้วกระเบิ้ง ก็คิ้วกระเบิ้งล่ะวะ - -"


ตอน ยาสีฟันเอนกประสงค์

วันนี้ก่อนพาน้องลาไปตรวจสุขภาพ

น้องลาแต่งตัวสวยแล้ว ยกแขนขึ้น แล้วเอามืออีกข้างสอดเข้าไปในเสื้อ
ใต้รักแร้

เรา "น้องลา ทำอะไรน่ะ ทาลูกกลิ้งเหรอ"

น้องลา "น้องลาทายาสีฟันค่ะ"

เรา "ห๊า อะไรนะ"

น้องลาทำท่า สีฟันให้ดู แล้วบอกว่า

"ยาสีฟันนี่แหละค่ะ เอามาทารักแร้ ไม่ให้เหม็นได้"

เรา "ว้าย สูตรพม่า หรือสูตรบะโอจ๊ะน้องลา ใครสอน"

น้องลา "ไม่ต้องมีใครสอน น้องลาคิดเองได้ค่ะ "

- -" "คิดได้ไงล่ะน้องลา"

น้องลา "เมื่อก่อนน้องลา ไม่มีกลิ่นเหม็น ตอนนี้มันเหม็นแต่ข้างขวาข้างเดียว"

เรา "แล้วเป็นไรล่ะ"

น้องลา "ไม่รู้ มีผู้หญิงคนนึง กลิ่นเต่าเหม็นมาก มายืมเสื้อน้องลาใส่
ตั้งแต่นั้นนะ น้องลาเลยเหม็น แต่เหม็นแค่ข้างเดียว แล้วพี่ล่ะเหม็นไม๊"

เรา "ไม่เหม็นหรอก ไม่เชื่อมาดมดูได้ 555"


น้องลาสอดส่ายสายตาพลางยื่นหน้ามากระซิบให้ได้ยินกันสองคน
"พี่ไม่ต้องใส่เสื้อของคนที่มีกลิ่นเหม็นนะ น้องลาจะบอกให้ว่า
ลูกน้องของพี่ลี้คิมฮวง เต่าเหม็นมากๆ"

เรา "เอ่อ น้องลาพี่คงไม่ไปยืมเสื้อแม่บ้านพี่ลี้มาใส่หรอก แต่พี่ขอร้อง
เอายาสีฟันที่ทารักแร้นั่นน่ะ รีบเอาไปแปรงฟันโดยด่วนเลย ปากเหม็นว้อย"

โถๆๆ อยู่กันสองคน เธอจะมากระซิบชั้นทำมาย ฮ่วย

Create Date : 01 มิถุนายน 2552 Last Update : 13 สิงหาคม 2552 17:14:04 น. Counter : 512 Pageviews.		5 comments
Share Tweet