โอ๋ๆๆ น้องแอน ไม่ต้องน้อยใจไป

เดี๋ยวอีกหน่อยรับน้องขุนมาอยู่ด้วยกันแล้ว ขี้คร้านจะติดคุณแม่นะคะ

มาให้กำลังใจด้วยคนนะคะ เจ้านุ่มก็ติดคุณยายมากกว่าแม่ค่ะ ขนาดอยู่ด้วยกันแท้ เพราะแม่องเลี้ยงน้องแน่นด้วยค่ะ เดี๋ยวนี้โตขึ้นเริ่มติดแม่แล้วค่ะ เพราะเราขยันเล่น เล่านิทานให้ฟังทุกวัน

สู้ๆค่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ ยังไงคุณยายท่านก็เป็นแม่ของเราเอง ท่านอุตส่าห์เสียสละยอมเหนื่อยเลี้ยงหลานให้ แสดงว่าท่านเลี้ยงได้ดีค่ะ หลานเลยติด

อย่าคิดมากนะค่ะ เด็กอยู่กะครายมากๆๆก้อติดคนนั้นแหละค่ะเดี๋ยวเค้าโตเค้าก้อรู้เรื่องเองเชื่อเอ๋จิ

อ่านแล้วเศร้าจังเลยคะ เข้าใจความรู้สึกเลย

ใจเย็นๆนะคะ รอแกโตกว่านี้อีกหน่อย แล้วคงดีขึ้น

ไม่รู้นะ แอบน้ำตาซึมอ่ะค่ะ

สักวันนึงน้องขุนคงเข้าใจค่ะ ว่าแม่กับพ่อต้องทำงาน การติดคุณยายแสดงให้เห็นว่าคุณยายรักและดูแลน้องขุนได้อย่างไม่คาดตกบกพร่อง

มีเวลาว่างจากงานเมื่อไหร่ ก็กลับมาหาน้องขุนบ่อยๆ นะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

มาให้กำลังใจค่ะ แต่ละคนก็ต้องมีอะไรที่ทำ มีหน้าที่ของตนเอง การที่ให้ลูกอยู่กับคนที่ดีที่สุดที่เราเลือก ก็เป็น choice ที่ดีที่สุดแล้วค่ะ ดีกว่าปล่อยไว้กับพี่เลี้ยง แม่จินเองยังไม่กล้าปล่อยเลยค่ะ กลัว ถ้าน้องโตหน่อยคงไม่เป็นไร แต่ช่วงเล็ก ๆ ถ้าเรามีความจำเป็น ก็ต้องให้คนที่รักลูกเราช่วยค่ะ

พอน้องขุนโตขึ้นหน่อย เข้าโรงเรียน คราวนี้ก็จะมาอยู่ใกล้พ่อแม่แล้วค่ะ อีกไม่นานหรอกค่ะ เวลาผ่านไปเร็วมาก ๆ

เห็นด้วยกะแม่ฟอมค่ะ อ่านแล้วน้ำตาจะไหล เข้าใจมากๆ ถึงความรู้สึกของคนที่เป็นแม่นะคะ ไม่เป็นไรค่ะ มันจะเป็นช่วงวัยนี้ของเค้าที่จะติดคนเลี้ยงมากๆ อีกหน่อยก็ดีขึ้นเองนะคะ

ส่วนของจูลนี่ตรงกันข้ามค่ะ เลี้ยงลูกสาวเอง เค้าติดเราอย่างกับตังเม ใครอุ้มก็ไม่เอา นอกจากอากง บางทีเครียด เหนื่อย โอ๊ย ขอช้านพักมั่งได้มั้ย (ฟะ) ไปอยู่กะคนอื่นมั่ง ไป๊ .... กลุ้มนะคะ จะเข้าห้องน้ำยังต้องแบกไปด้วยเลย

อืม อย่างที่เล่าไปในอีกบลอคนึงนะ เดี๋ยวเค้าจะเข้าใจเองค่ะ ตอนนี้เค้ายังเล็กมากๆ ความจำระยะยาวยังไม่ดี ต้องเป็นอะไรที่เจอทุกวัน เค้าถึงจะจำได้ คือถ้าคุณแอนผลุบโผล่ๆ เค้าก็จะลืม แต่พอขวบสองขวบขึ้นไป คราวนี้แหละ จะเริ่มจำได้แม่นยำและยาวขึ้น แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นนะคะ อย่าน้อยใจเลย คุณแอนต้องทำในสิ่งที่จำเป็นน่ะค่ะ ทนทำใจไปก่อนนะคะ