กลัวกับการหลับตาและมองเห็น
ภาพที่เธอจากไปในวันนั้น
กลัวความทรงจำจะกลับคืนมาหา

พรุ่งนี้จะต้องเผชิญอีกวันที่ไม่มีเธอ
ต้องอยู่กับความเหงา ต้องอยู่อย่างปวดร้าวหัวใจ
จากนี้ฉันต้องเดินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย
อีกนานสักแค่ไหน
ที่ต้องอยู่อย่างเงียบเหงาเพียงลำพัง

ยังนั่งอยู่ตรงนี้ ยังคงปล่อยให้เวลา
ได้ล่วงเลยผ่านไป คืนและวันเหล่านั้น
ยังวนเวียนและผ่านมา ให้เจ็บยิ่งขึ้นไป

ยังคงมีเรื่องราวที่เจ็บช้ำ ยังคงมีน้ำตาไม่ขาดหาย
ต้องฝืนตัวเองให้ก้าวเดินต่อไป

พยายามเท่าไร จะฝืนตัวเองให้ลืมเธอ
เนิ่นนานสักแค่ไหน ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ต้องยอมจำทนอยู่กับความเดียวดาย
อยู่ตรงนี้คนเดียว