ปฐพีไร้พ่าย...จิ่วลู่เฟยเซียง

ปกหลัง... สิงจื่อ... มหาเทพมังกรดำซึ่งหลับใหลอยู่นอกฝั่งฟ้าทรงอำนาจที่สุด ยุติธรรมที่สุด และเยือกเย็นที่สุด เขาใช้บารมีของตนพยุงทุกภพเข้าด้วยกันเพื่อรักษาสมดุลระหว่างเทพ ผี ปีศาจและมนุษย์ เขาไม่เคยมีความรู้สึก ไม่มีรักและไร้ญาติขาดมิตร ตลอดอายุขัยของเขาช่างน่าเบื่อเหลือเกิน จึงใช้เวลา ว่างที่มีอย่างเหลือเฟืออวตารลงไปท่องเที่ยวยังโลกมนุษย์

เสิ่นหลี... หากเทียบกับเขาแล้วชีวิตของนางมีสีสันกว่ามาก นางเป็นท่านอ๋องอันดับหนึ่งของแดนอสูร
ทั้งองอาจ กล้าหาญและไม่กลัวใคร

เพื่อให้สวรรค์และแดนอสูรเป็นพันธมิตรต่อกันท่านอ๋องปี้ชางเสิ่นหลีจึงถูกจับแต่งงานกับเซียนหนุ่ม แห่งแดนสวรรค์ที่ทั้งเจ้าชู้หลายใจ และอ่อนแอราวกับสตรี แล้วเหตุใดนางต้องยินยอม!

นางจึงแอบหนีออกจากแดนอสูร ผ่านการจับกุมอยู่หลายครั้งถูกตีจนบาดเจ็บอ่อนแรง ก็หลายหน สุดท้ายก็ตกมายังโลกมนุษย์ในสภาพ วิหคฟ้าตัวหนึ่งทว่าผู้คนกลับคิดว่านางเป็นไก่เสียนี่ นางจึงถูกจับถอนขนแล้วใส่กรงรอขาย

และแล้วมนุษย์พิการขาเป๋ผู้หนึ่งก็ซื้อนางมาเสิ่นหลีไม่รู้ว่าอนาคตของตนเองในเงื้อมมือเขาจะเป็นเช่นไร รู้เพียงแต่ว่าหลังจากนี้ชีวิตของทั้งสองถูกผูกเข้า ด้วยกันอย่างแนบแน่นเสียแล้ว!

อ่านจบ...ตอนแรกกลัวใจนิดๆค่ะเห็นเล่มหนาๆ ราคาไม่เบา แถมยังมีสองเล่มอีกต่างหาก...จะรอดมั้ยเรา...แต่...คือดีมากค่ะสนุกมากเกินคาด ซึ้งมากกว่าที่คิด ไม่ผิดหวังค่ะ

เรื่องราววุ่นๆของเทพองค์สุดท้ายนามว่าสิงจื่อ...เขาต้องใช้ชีวิตอย่างเดียวดายอยู่นอกฝั่งฟ้าศักดิ์ฐานะอันสูงส่ง บารมีอันแก่กล้ามาพร้อมกับภาระที่หนักอึ้งต้องคงความเยือกเย็น ไร้ความรู้สึกเอาไว้เพื่อความสมดุลของทั้งหกภพภายใต้ท่าทีเรียบเฉยเหมือนไม่แยแสสิ่งใดกลับพยายามซ่อนความรู้สึกรัก หวงห่วงใยเอาไว้อย่างถึงที่สุด...รักแต่ต้องปฏิเสธว่าไม่รักหวงแต่ต้องประทานคู่ที่ดีที่สุดให้นาง ห่วงใยจนต้องตามไปปกป้องทุกครั้งที่มีภัย

“แม้จะรู้ว่าไม่ควรแต่ก็กลับปล่อยวางมิได้แม้จะต้องตัดใจ แต่ใจก็ยังไม่ยินยอมอยู่ดีไม่ว่าเมื่อก่อนจะสามารถควบคุมตนเองได้เพียงใด หากแต่เมื่อเจอสิ่งที่ชอบก็ยิ่งเตลิดได้ง่ายเท่านั้น”

อ๋องปี้ชางเสิ่นหลี...จอมทัพหญิงแห่งแดนอสูรห้าวหาญเกินชาย รักพวกพ้องและแผ่นดินเกิดเมื่อมีภัยมานางจะวิ่งไปด้านหน้าสุดเพื่อปกป้องทุกคนเอาไว้ ใครจะคาดคิดว่าเมื่อต้องหนีการแต่งงานมายังโลกมนุษย์นางจะหลงรักชายหนุ่มขี้โรคพิการขาเป่ผู้เฉยชาไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งรอบข้าง แต่ก็แอบมีอารมณ์ทะเล้นคอยเย้าแหย่นางเสมอนางหวังเพียงแค่ได้มีโอกาสใช้ชีวิตที่เรียบง่ายกับชายคนนี้ให้ยาวนานที่สุดเท่านั้นเอง

คือทั้งเรื่องให้อารมณ์แบบอมยิ้มเล็กๆไปพร้อมกับน้ำตาซึม แถมยังเครียดด้วยเพราะพยายามไม่เปิดท้ายเล่มอ่านตอนจบก่อน มันเป็นรักที่...รักแต่รักไม่ได้ เพราะหน้าที่และภาระอันยิ่งใหญ่มันค้ำคออยู่ทั้งองค์เทพและท่านอ๋องต่างก็รู้ว่าถ้าทำตามใจตัวเองหายนะจะเกิดขึ้นกับหกภพภูมิทันที พอมีเวลาให้ได้อยู่ร่วมกันเพียงนิดหน่อยทั้งคู่ต่างก็เก็บเกี่ยวตรงนั้นเอาไว้เพื่อทดแทนเวลาที่ต้องจากกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง

ลุ้นมากกับความรักของทั้งคู่...จนลืมฉากอลังการงานสร้างการต่อสู้ของเหล่าอสูรและพวกปิศาจไปหมดเลยคือต่อให้ท่านอ๋องจะต่อสู้ด้วยท่าและอาวุธสุดพิสดารมาแค่ไหน ขอเพียงแค่องค์เทพมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วโบกมือเบาๆเท่านั้น....กรี๊ดดดดด เท่มากกกก ออร่าสว่างกระจ่างตามากๆค่ะลืมไปเลยว่านางเอกออกรบแต่ละทีสะบักสะบอมร่อแร่เต็มทน...พระเอกออกมาตอนใกล้จบขโมยซีนเปล่งรังสีออกมานิดเดียวแค่นั้น...อยากจะไปล้มนอนตายคาอกท่านเทพกันเลย555

รีวิวยากค่ะ...อยากเล่าอยากเม้า แต่คงจะไม่ได้...ไม่งั้นหมดเรื่องแน่ เอาเป็นว่าเรื่องนี้ชอบมากๆค่ะมีครบทุกรส ตื่นเต้นดี ท่านอ๋องน่ารัก ท่านเทพก็นะ...กรี๊ดได้อีก ตอนพิเศษสองตอนที่โผล่มาท้ายเล่มนี่เพิ่มความฟินสุดๆโดยเฉพาะเรื่องของจินเหนียงจื่อภูตงูที่มีอายุมายาวนานกว่าท่านเทพอีก(ดีใจมากที่มีคนแก่กว่านะ สิงจื่อ555) ชอบที่สุดตอนที่นางเอกกลายเป็นไก่ไร้ขนต้องไปอยู่กับชายขาเป๋ค่ะ...ตอนแรกๆของเรื่องเลยแต่มันเป็นการปูเรื่องได้น่ารักและรู้ถึงความผูกพันของทั้งคู่ค่ะกรี๊ดเลยเรื่องนี้...