อาลัยรัก.....จากลูก

-รู้สึกใจหายทุกครั้งที่คิดว่า ไม่มีป๊า อยู่ด้วยอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่ามองไปทางไหนในบ้าน ตรงที่ป๊าเคยนั่ง นอน กินข้าว มันทำให้เราคิดถึงท่านทุกที และในตอนนี้เราได้แต่เก็บความทรงจำที่ดีในเวลาที่มีป๊าอยู่ ในใจของเรา...ตลอดไป

-หลังจากที่ท่านเข้าผ่าตัดสมอง เนื่องจากล้ม และมีเลือดออกใต้เยื่อหุ้มสมองข้างซ้าย และผ่าตัดสมอง เมื่อวันที่ 7 และ 9 ก.พ. 2554 ได้มีการผ่าตัดถึง 2 ครั้งในเวลาภายใน 72 ช.ม.
-หลังจากผ่าตัดป๊ามีการการฟื้นตัวค่อนข้างดีมาก ซึ่งแม้แต่หมอก็ยังแปลกใจเนื่องจากมีเลือดออกเยอะมาก เพราะหลังจากหมดฤทธิ์ยาสลบ ป๊าลืมตารู้สึกตัว และบีบมือข้างซ้ายได้ แต่ข้างขวาอ่อนแรง เนื่องจากเลือดออกในสมองซึกซ้ายจะเสียการควบคุมทางซีกขวา แต่ต้องดูอาการในห้อง icu ภายใน 72 ชม. มีสายให้เลือด น้ำเกลือ ยา เครื่องช่วยหายใจ และสายอะไรเยอะแยะไปหมด แต่เราก็ยังมีความหวัง ในระหว่างที่ป๊าอยู่ในห้อง icu เราทั้งไหว้พระ ทำบุญ ทำสังฆทาน ปล่อยปลา อธิษฐาน สวดมนต์ ต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกที่ ที่สามารถจะทำได้ และก็ได้กำลังใจจากห้องชายคามากมาย ซึ่งทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น และในวันที่ 11 สามารถให้อาหารทางสายยางได้แล้ว
-ป๊ายังคงอยู่ในห้อง icu และได้มีการเจาะคอเพิ่มเพื่อใส่ท่อและให้เครื่องช่วยหายใจ เพราะถ้าใช้เครื่องช่วยหายใจทางปาก จะทำให้เกิดการติดเชื้อและระคายเคืองได้ง่ายกว่า และเพื่อดูดเสมหะเนื่องจาก มีเสมหะมาก
-ท่านอยู่ในห้อง icu เป็นเวลา 12 วัน
-อาการป๊าดีขึ้น จนวันที่ 19 ก.พ. 2554 ป๊าออกจากห้อง icu มาอยู่ห้องพิเศษ และเราเป็นคนอยู่เฝ้าท่านตลอด 24 ชม.
-เราให้พยาบาลสอนในเรื่องการเช็ดตัว เปลี่ยนถุงปัสสาวะ และเช็ดอุจจาระ เปลี่ยนแผ่นรอง ผ้าปูที่นอน ผ้ารองเปื้อน และให้อาหารทางสายยาง เพราะเราอยากเป็นคนทำให้ท่านเอง ตลอดจนการพลิกตัว ต้องคอยพลิกตัว ทุก 2-3 ชม. เพื่อป้องกันการเป็นแผลกดทับ
-อาการป๊าเหมือนจะดีขึ้นในช่วงแรกๆ เราคุยกับท่านทุกวัน เปิดเพลงให้ท่านฟัง ท่านพูดกับเราไม่ได้ แต่ท่านก็ลืมตามอง และบีบมือเรา แต่พอมาในระยะหลัง เรารู้สึกว่าท่านเริ่มซึม ไอมากขึ้น การรู้สึกตัวน้อยลง ไม่ค่อยลืมตา มีเสมหะมากขึ้น และเสมหะเริ่มมีเลือดปนซึ่งเกิดจากการติดเชื้อที่ปอด และภูมิคุ้มกันในร่างกายต่ำ หมอต้อง x-ray สมอง และปอดเพื่อดูอาการอีกครั้ง
-อาการป๊าเริ่มทรุดลง จนกระทั่ง เช้าวันที่ 21 มีนาคม 2554 ป๊ามีไข้ เราเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า และให้อาการเช้ากับยาเรียบร้อยแล้ว
-ป๊ามีอาการหายใจหอบ หัวใจเต้นเร็ว ความดันตกมาก จนหมอกับพยาบาลต้องมาให้ยากระตุ้นหัวใจ ใช้เครื่องช่วยหายใจ ออกซิเจน น้ำเกลือเต็มไปหมด
-หัวใจท่านเต้นพริ้วมาก จนหมอถามเราว่าจะให้ปั๊มหัวใจมั๊ย แต่อาจจะไม่ช่วยอะไรได้มาก ยื้อได้ไม่นาน แต่คนไข้จะเจ็บและอาจทำให้ซี่โครงหักได้
-ตอนนั้นเราสติแทบแตก ได้แต่ร้องไห้ แต่ก็พยายามตั้งสติให้ได้ จนหมอเริ่มทาครีมบนหน้าอกป๊า เตรียมจะปั๊มหัวใจ อยู่ๆเครื่องปั๊มหัวใจไม่ทำงาน ซึ่งทุกคนแปลกใจมาก เราเลยรีบบอกหมอว่าไม่ต้องปั๊ม เพราะไม่อยากให้ท่านต้องทรมาน
-ป๊านอนหลับตาอยู่บนเตียงในท่าทางสงบ มีเครื่องติดดูชีพจรและ ความดัน อยู่ข้างๆเตียง
-ชีพจรเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ แขนและขาเริ่มเย็นลง ใบหน้าและริมฝีปากของป๊าเหมือนจะยิ้มน้อยๆ และเย็นขึ้นเรื่อยๆ ความดันต่ำลง
-เรากับน้องชาย จับแขนและมือของท่านตลอด และพูดที่ข้างหูของท่านตลอด ว่าเรารักท่าน ไม่ต้องกังวลอะไร ขอให้ป๊ามีความสุขในทุกที่ที่ป๊าอยู่ และเราดีใจที่เกิดมาเป็นลูกของป๊า
-เวลาผ่านไปอีกหลายชั่วโมงเร็วมาก เราไม่รู้ว่าชีพจรท่านหยุดเต้นเมื่อไหร่ เรายังคงจับแขนจับมือท่านต่อไปอีกเป็นชั่วโมง จนหมอมาตรวจร่างกายอีกครั้ง และเปิดตาดูม่านตา และบอกกับเราว่า คนไข้ เสียชีวิตแล้ว
-ทั้งๆทีเรารับรู้ได้ว่าป๊าได้จากไปแล้ว ก่อนที่หมอจะบอกเรา แต่เมื่อหมอมาย้ำอีกครั้ง ทำให้เราใจหายและเริ่มร้องไห้อีกพักใหญ่
-พอเริ่มตั้งสติได้อีกครั้ง และคิดว่าท่านไปสบายแล้ว ไม่ต้องทรมานอีกแล้ว ป๊ามีความสุขแล้ว เพราะใบหน้าของป๊าเหมือนจะยิ้มน้อยๆ ดวงตาหลับสนิท มองแล้วเหมือนป๊ากำลังหลับอย่างมีความสุข

-จนถึงวันนี้... เราก็ยังคิดถึงท่านอยู่ทุกวัน เราดีใจที่ได้อยู่ดูแลท่าน ตลอดสามสิบกว่าวันที่ดูแลท่าน เราสวดมนต์ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนนอนทุกวัน และแทบจะไม่ได้หลับเลย แต่เราก็ยังคงแข็งแรงไม่เป็นอะไร และทุกครั้งที่เราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบาย เราจะอธิษฐานและบอกกับตัวเองตลอด ขออย่าให้เราเป็นอะไร เพราะเราอยากจะดูแลท่านเอง ไม่อยากเปลี่ยนให้ใครมาแทน พอในตอนเช้าเราก็กลับมาเป็นปกติทุกครั้ง เราเชื่อว่ามันมาจากแรงอธิษฐานเของเรา ซึ่งหมอ กับพยาบาล ยังกลัวว่าเราจะติดเชื้อดื้อยาเพราะอยู่เฝ้าไข้นาน ก็ยังแปลกใจว่าทำไมเรายังดูแข็งแรง
-แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า ตลอดเวลาที่เราเหมือนเข้มแข็ง ต่อหน้าท่านและคนอื่นๆตอนอยู่โรงพยาบาล เราแอบร้องให้อยู่ทุกวัน เพราะบางครั้งเราก็เหมือนหลอกตัวเอง ว่าป๊าจะกลับมาเป็นปกติ

-ป๊าเป็นคนดี เลี้ยงพ่อและแม่ ดูแลน้องๆของท่าน ดูแลเรากับน้องชายอย่างดีมาตลอด ช่วยเหลือคนเวลามีทุกข์ ป๊าชอบตักบาตร ไปวัด ในเวลาที่ท่านมีชีวิตอยู่ ด้วยคุณความดีของท่าน.....ขอให้ท่านไปสู่สุขคติ มีความสุข และมีร่างกายที่แข็งแรง ทุกภพทุกชาติที่ท่านอยู่.....ด้วยความรักมากที่สุด.....จากลูก

กล่อมพ่อ - สุธาสินี พุทธินันท์

เหนื่อยล้า...นานแล้ว
เธอใช้เวลาชีวิตที่ผ่านมานั้น เพื่อฉันและคนมากมาย

ผ่านร้อน...ผ่านหนาว
เธอสร้างมันตามความฝันจนเกิดวันนี้ เพราะรักและความจริงใจ

จากนี้...วันนี้
มันถึงเวลาที่ฉันจะกล่อมเธอนั้น ให้พักให้นอนผ่อนคลาย

หลับตา...หลับตา
มีเรื่องใดๆ เคยคิดและห่วงใยนั้น ฉันขอให้ลืมมันไป


***หลับฝัน...พบเจอแต่สิ่งสวยงาม...นอนหลับอยู่บนปลายฟ้า
สายลมจะโชยพัดมาให้นอนสบาย


ฝากฟ้า..ตรงนี้
ให้ฟ้าดูแลเธอได้ทุกอย่างแทนฉัน เมื่อฉันและเธอห่างไกล

หลับตา...หลับตา
และใช้เวลาที่เหลือไปกับความฝัน ที่แสนงดงามในใจ


ด้วยความฝันที่แสนงดงามในใจ


ด้วยความรัก คิดถึงเหลือเกิน...... จากหัวใจ
คิดถึงพ่อค่ะ

Create Date : 02 เมษายน 2554 Last Update : 17 เมษายน 2554 14:17:09 น. Counter : 1356 Pageviews.		16 comments
Share Tweet