นิทานเรื่อง "สุดสายตา" - ถนนสายนี้...มีตะพาบ หลักกิโลเมตร 255 "สุดสายตา"

นิทาน เรื่อง "สุดสายตา"

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเด็กน้อยคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งกับคุณยายเพียงสองคน
เด็กน้อยเคยนึกสงสัย เหตุใดเธอจึงไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยกัน
แต่คำถามนั้น ก็ไม่เคยได้คำตอบ


นานๆ ครั้ง แม่ของเธอจะมาหา 
เด็กน้อยดีใจมากๆ 
เธออยากจะเข้าไปกอดแม่ของเธอให้หายคิดถึง 
แต่แม่ของเธอก็ห้ามไว้ บอกว่าเนื้อตัวของเธอมอมแมมเกินไป


หลังจากนั้น เธอจึงพยายามรักษาความสะอาด
ทำตัวเองให้สะอาด ใส่เสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้าน
แม้แต่รอยเลอะเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เธอไม่สบายใจ
ที่เธอเป็นแบบนี้ ก็เพราะ... เธอกลัวว่า... ถ้าแม่ของเธอมาหา
เธอจะไม่ได้กอดแม่ของเธออีก


ทุกครั้ง...ที่แม่ของเธอมาหา...
เธออยากให้แม่ของเธอ..กอดเธอ
เธออยากให้แม่ของเธอ..สอนการบ้าน
เธออยากให้แม่ของเธอ..ให้เธอหนุนตัก
เธออยากให้แม่ของเธอ..คุยกับเธอ
แต่เธอก็มักจะไม่เคยได้ในสิ่งเหล่านั้น


และทุกครั้ง...เมื่อถึงเวลาที่แม่ของเธอต้องกลับไป
เด็กน้อยวิ่งตามรถของแม่ จนเธอหมดแรง
และยืนมอง รถคันนั้น วิ่งไปเรื่อยๆ จน "สุดสายตา"
ได้แต่ยืนมองและร้องไห้ อยู่อย่างนั้น จนวันหนึ่ง...คุณยายถามเธอว่า "จะร้องไห้ไปทำไม"


นั่นสินะ "จะร้องไห้ไปทำไม" 
ร้องไป... เขาก็ไม่เห็น ร้องไป... ก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น
เธอหันหลังกลับ และมองไปเบื้องหน้า
เธอจึงเห็นว่า... นี่เธอวิ่งมาไกลขนาดนี้เลยหรอ
ถึงเธอจะไม่มีพ่อ ถึงเธอจะไม่มีแม่ แต่เธอยังมี "คุณยาย"
ที่เธอควรจะ "รัก" และ "ดูแล" ท่านให้ดี
คุณยายจึงสอนเธอว่า เราไม่สามารถจะไปบังคับให้ใครมารักเราได้
ถ้าเราอยากให้ใครหันมารักเรา ให้จำไว้ 3 คำ คือ "อ่อนน้อมถ่อมตน เรียนให้เก่ง และอดทน"


20 ปีต่อมา...

เด็กน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เรียนจบมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง หน้าที่การงานค่อนข้างดี 
เธอเป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นที่รักของเพื่อนและคนรอบข้าง 
เธอเข้มแข็ง มีความอดทนค่อนข้างสูง มุ่งมั่่น และบากบั่น ไม่ย่อท้อต่อปัญหาตรงหน้า
และเธอคิดว่า "น้ำตา" ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร 

เธอมีวิธีจัดการกับปัญหาที่เข้ามาในชีวิต ด้วยการแบ่งปัญหาออกเป็น 3 ระดับ คือ

ปัญหานั้น...เป็นปัญหาของเธอหรือไม่ 

    ** ถ้าใช่ ปัญหานั้น มีประโยชน์ในด้านดีได้หรือไม่
        + ถ้ามีประโยชน์ ปัญหานั้น แก้ไขได้หรือไม่
            - ถ้าแก้ไขได้ เธอก็จะหาทางแก้ปัญหาเหล่านั้น โดยมีแผนหนึ่ง แผนสอง และแผนสำรองหลายๆ แผน แล้วแต่แผนไหนจะเหมาะสมที่สุด
            - ถ้าพิจารณาแล้วว่ามันแก้ไขไม่ได้ เธอก็จะปล่อยมันไป และยอมรับกับผลของมัน
        + ถ้าไม่มีประโยชน์ เธอก็จะปล่อยมันไป
    ** ถ้าไม่ใช่ ถ้าเจ้าของปัญหา เขาไม่ได้ขอร้องให้เธอช่วย เธอก็จะปล่อยมันไป


นิสัยเหล่านี้ เธอได้มาจากคุณยายที่สั่งสอนเธอมา และเพราะความต่างวัยของยายกับหลาน 
ทำให้ปัญหาบางเรื่อง เธอไม่สามารถให้คุณยายของเธอช่วยได้ เธอก็ต้องเผชิญกับมันด้วยตัวเอง
แม้แต่การบ้าน ยากแค่ไหน เธอก็ต้องทำเอง ช่วยตัวเองมาตั้งแต่เด็ก
เธอจึงเป็นคนที่เรียนรู้ ที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองทุกอย่างก่อนเสมอ


และเพื่อนๆ มักจะเอ่ยปากชม ว่าเธอเป็นคนดูสะอาดสะอ้าน แต่งตัวดูสุภาพ ดูดีตลอดเวลา 
ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม หรูหราราคาแพง บางชุดก็เป็นเสื้อผ้าที่ตัดเย็บเองด้วยซ้ำ
ต้องขอบคุณคุณแม่ของเธอ ที่ทำให้เธอได้มีข้อดีในส่วนนี้


การที่ต้องยืนมองจน "สุดสายตา" ในวันนั้น เปลี่ยนเป็นพลังให้เธอมีสิ่งเหล่านี้ในวันนี้

----------------------------------------------------------------------------

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

คนเราจะเติบโตมาเป็นคนดีหรือไม่ดี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีพ่อแม่เลี้ยงดูอบรมหรือเปล่า
แต่ขึ้นอยู่กับ ตัวเอง ว่าจะเลือกเป็นคนดี หรือเป็นคนไม่ดี



เขียนโดย Love Memoirist

เครดิตภาพประกอบ wegointer.com
 

Create Date : 20 มิถุนายน 2563 Last Update : 20 มิถุนายน 2563 22:08:42 น. Counter : 1154 Pageviews.		4 comments
Share Tweet