ประสบการณ์การก้าวออกจากสนามบ้านตัวเองเป็นครั้งแรก | A-Day Lovely Kids

ประสบการณ์การก้าวออกจากสนามบ้านตัวเองเป็นครั้งแรก

การแข่งกอล์ฟเยาวชนครั้งที่ 3 ของลูกชาย 
Thai Golf Bidder Nakorn Nayok Junior Championship
2021 Feb,28.

จริงๆ คุณพ่อก็ไม่ได้คิดจะพาลูกชายไปลงแข่งแมตนี้เลย 
เพราะรู้ว่า ลูกชายเรายังเป็นเด็กเล็ก และเพิ่งเริ่มเล่น เพิ่งเริ่มลงแข่ง
ยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะไปแข่งในแมตนี้ได้ เพราะเป็นแมตของเด็กโตแล้ว
และเป็นสนามสำหรับแข่งระดับ PGA (Professional Golf Association - สมาคมกอล์ฟอาชีพ)
ดังนั้น ย่อมต้องมีความยากในระดับต้นๆ ของประเทศ

แต่พอดีว่า มีโปรกอล์ฟท่านนึง เห็นแววของลูกชาย
เพราะมีวงสวิงที่สวย และมีการพัฒนาแบบก้าวกระโดด ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มเล่น 
(ลูกชาย เพิ่งเริ่มลงแข่งครั้งแรก 6 กพ. และครั้งที่สอง 20 กพ. แต่คะแนนดีกว่าครั้งแรก 17 points)
ขยันมาซ้อมกับคุณพ่อทุกเย็น โดยไม่มีอาการงอแง ยิ้มแย้มแจ่มใส เหมือนเล่นอย่างมีความสุข
ต้องขอบอกว่า เราไม่ได้จ้างโปรกอล์ฟมาจับให้ลูกชายนะคะ เราสอนกันเอง
เพราะคุณพ่อก็พอจะเล่นเป็น แต่ก็ไม่ได้เก่งระดับมืออาชีพอะไร

 
โปรกอล์ฟท่านนี้ก็เลยเอาใบสมัครมาให้คุณพ่อ บอกให้ลองพาน้องไปลองลงแข่งที่นี่ดู
โดยไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายใดๆ (ซึ่งการลงสมัครแต่ละแมตๆ ค่าใช้จ่ายมันค่อนข้างจะสูงนิดนึง)
คุณพ่อก็ถามโปรฯ ไปว่า "โปรฯ ว่า ลูกชายผม...จะไหวหรอครับ" 
โปรฯ ก็บอกว่า "ไม่เป็นไร ผมไม่ได้หวังให้น้องชนะ แต่อยากให้ไปสะสมประสบการณ์"
โปรฯ ว่าไหว เราก็เลยลองไปดู ได้เปลี่ยนที่เล่นเน๊าะ ก็คิดแค่นั้นจริงๆ




วันแข่ง พอไปถึงสนาม โอ๊ววว...มายก๊อด... อยากจะใช้คำว่า "มหาหฤโหด" เลยจริงๆ 
ขนาดผู้ใหญ่ตัวโตๆ ยังใช้คำว่า "โหดมาก" 
แล้วเด็ก 7.6 ขวบ จะใช้คำว่าอะไร??? คือ มันยากมากจริงๆ 
เด็กแค่ 7.6 ขวบ แต่ให้ขึ้นตีแท่น Lady (แท่นของผู้ใหญ่ที่เป็นผู้หญิง) 
ขนาดแคดดี้ที่เป็นผู้หญิงบอกว่า ขนาดเค้ายังตีตั้ง 4-5 ครั้ง ถึงจะออนบนกรีน
แล้วเด็กตัวแค่นี้ ตีทีละ 80 หลา จะต้องตีกี่ที???
คุณแม่ยืนมองกรีนจนสุดสายตายังไม่เห็นธงเลย
แถมเด็กที่มาเล่นคู่กับลูก ก็ตัวใหญ่กว่ามาก 9 ขวบ กว่าแล้ว เล่นมา 5-6 ปี ตีทีละ 150 หลา up
เรียกว่า กระดูกคนละไซส์ ประสบการณ์คนละเบอร์เลย

 

ตอนที่เล่นแมตเด็กเล็ก 2 ครั้งแรก ใช้เวลา 18 หลุม 6 ชม.
แต่สนามนี้ ระยะทางในแต่ละหลุมก็ไกลกว่าถึง 2-3 เท่า แต่ใช้เวลาแค่ 18 หลุม 4 ชม.
เพราะเป็นรุ่นเด็กโต เลยกำหนดเวลาต่อหลุมน้อยกว่า ไม่เหมือนเด็กเล็ก
ลูกเราเลยกลายเป็นเด็กเล็กสุดในแมตนี้เลย 
และส่วนใหญ่ก็คงไม่คิดว่า จะมีเด็กเล็กขนาดนี้มาลงแข่งด้วย

 


ลูกเราก็เดินตามหลังพี่เค้าต้อยๆๆ เลย พี่ตีไป 1 ที เท่ากับลูกเรา ตี 2-3 ที 
พี่ตีทีนึง พี่ก็ขึ้นรถไปนั่งกินขนม ต้มมาม่ากิน รออยู่ข้างหน้าเลย 
ส่วนลูกเราก็เรียกว่า แทบจะเดินเท้า full path 18 หลุม เลยทีเดียว
เพราะเขาตีสั้น เลยต้องตีอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ทันพี่เค้า 
และทางสนาม ก็ไม่ให้เอารถกอล์ฟวิ่งเข้าไปหาลูกกอล์ฟได้ เหมือนสนามที่ผ่านมา
ลูกเราก็ต้องลงรถที่ถนน และเพราะเป็นสนามภูเขา 
ก็ต้องเดินขึ้นเนินใหญ่ ลงเนินเล็ก ข้ามสะพาน ข้ามน้ำ เพื่อไปตีลูก
ระหว่างเดินกลับมารถ กับ เดินไปหาลูกเพื่อตีต่อ 
ก็ระยะทางเท่าๆ กัน เหนื่อยพอๆ กัน ก็เลยต้องเดินตามลูกไปดีกว่า 
คณะกรรมการถึงกับต้องวอปรึกษากัน 
ว่าอนุญาตให้คุณแม่ขับรถกอล์ฟเข้ามารับลูกตรงชายรัฟได้
เพราะสงสารเจ้าตัวเล็กนี่ 


 
แล้วอุปสรรคในการตี เช่น ร่องน้ำ บ่อทราย บึงบัว โขดหิน ก็เยอะมาก 
แถมบ่อก็ลึ๊กกก..ลึก มิดหัวลูกชายเราเลย แต่ถ้าตกลงไป ก็ต้องงัดขึ้นให้ได้
แถมอยู่ตรงระยะสุดแรงของลูกชายพอดีตลอดอีก 
จะตีให้พ้นไปก็ยาก จะตีให้สั้นกว่าก็คิดหนัก ก็ตกทราย ตกร่อง ตลอดทางเลย
แต่ละช๊อตนี่ พ่อกับแม่ก็ลุ๊นนนนน...ลุ้น
ว่าจะข้ามไปได้ไม๊ ว่าจะเกาะขอบ หรือตกลงไป

ลูกชายบอกว่า "คุณแม่ ผมตามไม่ทันเพื่อนเลยอ่ะ" 
คุณแม่ก็คิดในใจ ลูกชายจะท้อ แล้วงอแงไม่เล่นต่อไม๊นะ 
คิดอยู่เหมือนกันว่าจะถอนตัวดีไม๊ กลัวจะเป็นตัวถ่วงพี่เค้านะ 
แต่คณะกรรมการบอกว่า "น้องไม่ถ่วงนะครับ เพราะน้องแค่ตีสั้น แต่ตีไปข้างหน้าตลอด 
ไม่ได้หยุดอยู่กับที่ ไม่ได้มีงอแง ไม่ยอมเล่น ไม่ต้องมานั่งโอ๋ ตะล่อมให้ตีต่อ 
น้องก็ยังตีของน้องไปเรื่อยๆ แบบนี้แหล่ะครับ ดีแล้ว สะสมประสบการณ์ไป
น้องอายุแค่นี้ ตัวแค่นี้ ยังไม่มีโปรฯ จับให้ มีแค่คุณพ่อที่สอนให้
ยังทำได้ขนาดนี้ ผมชื่นชมน้องมากเลยนะครับ"
แถมยังจะชวนให้เราพาน้องไปอีกแมต

 
คนที่เหนื่อยสุด น่าจะเป็นแคดดี้ เพราะต้องถือไม้กอล์ฟด้วย ถือร่มด้วย
จูงมือน้องเดินด้วย เพราะตัวก็เล็ก ขาก็สั้น เดินก็ช้า
ต้องฉุดมือ ดันก้น ปีนขึ้น ปีนลง บ่อทราย ร่องน้ำ ต้องเก็บลูกให้น้อง
ต้องสอนน้องวางแผนการตี ต้องสอนไลน์การพัต
ทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน ข้าวก็ไม่ได้กินทั้งคู่ เพราะต้องตามพี่เค้าให้ทัน

แต่ก็โชคดีที่พี่ ไม่รำคาญน้องนะ มีน้ำใจมากๆ คอยให้กำลังใจน้องตลอด 
น้องชิพดี พัตดี ก็ปรบมือให้ ส่วนลูกชายก็มีกำลังใจดีมาก ไม่มีท้อ ไม่มีงอแง 
ถึงจะตีตามหลังพี่เค้าต้อยๆๆ แต่ก็มีความอดทน มุมานะ ไม่ย่อท้อเลย 
พอได้ขึ้นกรีน ไปพัตพร้อมกันกับพี่ แค่นั้นก็ดีใจ เหมือนได้เล่นกับเพื่อนแล้ว
แล้วก็ไปเดินตามหลังพี่เค้าต่อในหลุมต่อไป

รวมๆ แล้ว ลูกชายน่าจะเดินเกิน 3500-4000 หลาเลยทีเดียว 
แถมไม่ใช่เดินธรรมดา เดินขึ้นเขา ข้ามเนินใหญ่ ลงเนินเล็ก ปีนบ่อทราย ปีนร่องน้ำ 
คุณพ่อคุณแม่ ยกนิ้วให้หนูเลยนะ ตัวเล็กแต่ใจแกร่งจริงๆ 
เรื่อง score นี่ไม่ต้องพูดถึง กระจุยกระจาย ตามระเบียบ 555+


 



ถามลูกชายว่า สนุกไม๊??? ตอบว่า สนุก 
ถามว่า มาแข่งอีกไม๊ ตอบว่า มา...
โอเคร เต็มที่ เอาตามที่หนูชอบเลย 

พอกลับถึงบ้าน นึกว่าลูกชายจะเข็ด แล้วบอกว่า 
ไม่ไปที่อื่นแล้ว เล่นแค่ในสนามบ้านเราก็พอ
แต่ผิดคาด ลูกกลับบอกว่า "ผมจะตั้งใจซ้อม เช้า...ผมจะไปโรงเรียน เย็น..ผมจะตั้งใจซ้อมตีกอล์ฟ"
คุณพ่อนี่ ถึงกลับ "หึ่ยย!! หนูไม่เหนื่อยหรอลูก หนูไปเจอขนาดนั้น หนูยังอยากจะไปอีกหรอ" 
จากที่เป็นเด็กไม่ยอมดื่มนมวัว ตอนนี้...ยอมดื่มอย่างง่ายดาย 
เช้า 1 แก้ว ที่ ร.ร. อีก 1 กล่อง กลับมาบ้าน อีก 1 แก้ว 
ลูกบอกว่า "ผมอยากตัวโตแบบพี่ จะได้ตีได้ไกลเหมือนพี่ ถ้าผม 9 ขวบ ผมก็จะตัวโตแบบพี่เลย" 
 
ถึงจะไม่ชนะการแข่งขัน แต่ก็ชนะใจคุณพ่อคุณแม่นะ
อย่างน้อยก็ทำให้ลูกรู้ว่า นอกจากสนามที่เคยเดินตามหลังพ่อมา 7 ปี
มันยังมีสนามอื่นๆ อีกมาก ที่ทั้งยากและโหดกว่า
อย่างน้อยการได้ออกไปเห็นโลกกว้าง 
ก็ทำให้ลูกเปลี่ยนมุมมอง และความคิด
รู้จักหาข้อด้อยของตนเอง และคิดที่จะปรับตัวเพื่อพัฒนาตนเอง
ทั้งๆ ที่ เป็นแค่เด็ก 7.6 ขวบเท่านั้น



 


ปล.พ่อแม่เลยได้แต่ยืนเอากล้องมือถือส่องอยู่ไกลๆ ส่องได้เท่านี้จริงๆ ซูมสุดๆ แล้วค่ะ


 



 



ขอบคุณสปอนเซอร์ใจดี ที่ให้โอกาสน้องได้ไปลงแข่งในครั้งนี้ ทำให้น้องได้เปิดโลกกว้าง
ขอบคุณคณะกรรมการที่เมตตาและเอ็นดูน้อง
ขอบคุณแคดดี้ ที่ดูแลน้องเป็นอย่างดี รู้เลยว่า คงจะเหนื่อยมากๆ


#ลงแข่งครั้งที่สาม #ออกจากสนามบ้านตัวเองเป็นครั้งแรก
Thai Golf Bidder Nakorn Nayok Junior Championship
2021 Feb,28.


 

Create Date : 06 มีนาคม 2564 Last Update : 7 มีนาคม 2564 10:58:28 น. Counter : 818 Pageviews.		11 comments
Share Tweet