ตอนที่ 1 จากกรุงเทพถึง นครวัด นครธม ตอนที่ 2 เที่ยวกรุงพนมเปญ
ตอนที่ 1 จากกรุงเทพ ถึง นครวัด นครธม วันที่ 1 ก.ค. ออกเดินทางด้วยสายการบินแอร์เอเชียจากสนามบินสุวรรณภูมิ ตอนเจ็ดโมงเช้า เพียงหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงสนามบินโป เชน ตง ของกรุงพนมเปญ แต่กว่าจะออกมาได้เล่นเอาเสียเวลากับการทำวีซ่าเข้าประเทศ เนื่องจากไม่มีปากกาจึงขอยืมเจ้าหน้าที่เขมรกรอกอยู่ในสนามบินอยู่นาน เขียนเสร็จก็ทำวีซ่าจ่ายไป 20 เหรียญสหรัฐ แล้วเดินทางเข้าเมืองด้วยแท็กซี่สนามบินที่ราคาแพงตั้ง เก้าเหรียญคนขับดูท่าทางไว้ใจไม่ค่อยได้เท่าไหร่ บอกให้ไปส่งที่หนึ่ง แต่จะไปจอดอีกที่หนึ่ง เลยไม่ยอมลง มันก็ไปส่งให้แต่มาทำอารมณ์เสียใส่เราอีก แย่มากๆ เวลาเก้าโมงครึ่งนั่งรถบัสของกัมปูเจียอังกอร์เอ็กเพรสไปยังเสียมเรียบ ใช้เวลาเดินทางราวหกชั่วโมงก็ถึงเสียมเรียบ โดยระหว่างทางก็ได้ชมบ้านเรือนชาวเขมร ทั้งในเมืองและชนบท เมื่อรถจอดที่สำนักงานของบริษัทรถแล้ว ก็เกิดการแย่งชิงผู้โดยสารกันโกลาหล เพราะคนขับรถมอเตอร์ไซต์พ่วงหรือที่เรียกกันว่าโมโตนั้นมีเยอะมาก ตอนยังไม่ลงจากรถนั้นก็มองเห็นคนหนึ่งที่เขียนป้ายเป็นภาษาอังกฤษว่าไปส่งในเมืองเพียง หนึ่งเหรียญสหรัฐ ก็น่าสนใจดีพอลงจากรถเลยเรียกให้ไปส่ง รถขับไปเรื่อยๆก็ดูไกลเหมือนกันเรื่องจากยังจับทิศทางไม่ถูก คนขับชื่อลินนิสัยสุภาพ ซื่อสัตย์ดี แต่พาไปส่งผิดที่คือบอกให้ไปโรซี่ แต่ไปส่งรอยัล แต่ก็พาไปถึงที่พักที่ต้องการแต่โดยดี พอส่งถึงที่พักลินก็ถามผมว่าสนใจจะใช้บริการรถของเขาเที่ยวไหมคิด สิบสอง เหรียญตามมาตรฐานผมก็โอเคเพราะดูนิสัยดีพร้อมกับบอกให้รอเพื่อจะนั่งรถเที่ยวชมเมือง และค่ารถวันนี้ หนึ่งดอลล่าร์นั้นลินไม่คิดเงิน เห็นนิสัยดีเลยขอเช่าครึ่งวันเพื่อไปเที่ยวในเมืองโดยตกลงกันที่ ห้าดอลล่าร์ ลินก็พาไปตลาดเมืองเสียมเรียบ ไปฝากท้องที่ตลาด พร้อมพร้อมน้ำปั่น สองดอลล่าร์ เสร็จแล้วก็ไปซุปเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่ง ไปชมศาลเจ้าตรงสวนสาธารณะ นั่งรถชมเมืองและสุดท้ายไปปิดโปรแกรมที่พิพิธภัณฑ์ ซึ่งพิพิธภัณฑ์ทำได้ดีมากเนื่องจากฝรั่งเศส มาเป็นผู้สร้างไว้ แถมในพิพิธภัณฑ์ยังมีบทฟังภาษาไทยด้วยตลอดเจ้าหน้าที่พิพิภัณฑ์ก็นิสัยดีกันทุกคน ชาวเขมรเมืองเสียมเรียบนี้นิสัยดีสุภาพทั้งนั้น จากพิพิธภัณฑ์ ก็เหนื่อยแล้ว เลยกลับบ้านพักนอนโดยไม่กินข้าวเย็นเลย พร้อมกับบอกให้ลินมารับตั้งแต่ เจ็ดโมงเช้า วันที่ 2 ตื่นหกโมงเช้าดูทีวีทำนั่นทำนี้เรื่อยเปื่อยใกล้เวลานัดปรากฏว่าลินมารอก่อนเวลาแล้วเลยรีบลงไป ลินพานั่งรถไปซื้อตั๋วหนึ่งวัน ราคา 20 หรือ 25 หว่าจำไม่ได้ละ ที่ต้องถ่ายภาพค่าเข้าชมติดบัตรด้วยเพื่อป้องกันการแอบใช้ตั๋วของคนอื่น ได้ตั๋วแล้วก็ไปหาข้าวกินที่หน้านครวัด เป็นอาหารฝรั่งที่ทำได้ห่วยมากแต่ราคาแพงเกินความเป็นจริง เสร็จแล้วก็ข้ามฝั่งถนนมาที่นครวัด ภาพที่เห็นคือความอลังการยิ่งใหญ่ของปราสาทเขมรโบราณ บรรยากาศไม่ต่างจากปราสาทพนมรุ้งหรือพิมายที่เคยไปชมมาก่อนเลย เพียงแต่ขนาดใหญ่กว่ามาก ข้างในใช้เวลานานพอสมควรไปแบบไม่เร่งรีบเหนื่อยก็นั่งพัก อยู่ในนี้เกือบสองชั่วโมง ก็กลับออกมาทางเดิมคือทางตะวันตก มองหาลินอยู่แป๊บหนึ่งก็ขึ้นรถต่อไปยังนครธม พอถึงประตูเข้านครธมก็ให้ลินจอดรถให้ลงแล้วเดินลอดประตูเข้าไป ด้านหลังประตูมีคนมาเสนอขายหนังสือให้ แถมยังขายเป็นภาษาไทยด้วยบอกสามร้อย แพงเกิน เดินไปขึ้นรถต่อแล้วลินก็เอาผมไปทิ้วไว้ที่ปราสาทบายน ที่ดูเหมือนปราสาทผีสิงดูลึกลับน่ากลัว เสร็จแล้วเดินต่อไปปราสาทข้างเคียงอีกสองปราสาท และเลยไปพระราชวัง หิวข้าวแล้วก็มาหากินก๋วยเตี๋ยวแถวๆนั้นซึ่งขายแพงมากและรสชาติไม่ได้เรื่องเช่นเคย แต่ก็จำเป็นต้องกินเพราะหิวแล้ว กินเสร็จก็เดินมาดูท้องพระคลังบริเวณนั้น พร้อมกับเบื่อแถวนี้แล้วเพราะอยู่นานมากๆ ลินพานั่งรถต่อไปยังปราสาทเล็กๆแห่งหนึ่ง และปราสาทซึ่งเป็นปราสาทเล็กๆอยู่ตรงกันข้าม และต่อไปยังปราสาทที่จำชื่อไม่ได้ อิอิ ต่อไปยังปราสาทตาพรหมที่มีเถาวัลย์ เครือไม้ รากไม้ต่างๆกินปราสาทดูน่ากลัวมาก เหมือนสัตว์ประหลาดกำลังเขมือบกินเมืองอยู่ ต่อไปก็ไปอีกประสาทหนึ่งพร้อมกับไปดูสระสรงของกษัตริย์สมัยโบราณ และปิดท้ายด้วยปราสาทพนมบาเค็ง ซึ่งขณะนั้นเรี่ยวแรงหมดแล้ว แต่ยังอยากไปดูปราสาทที่อยู่บนยอดเขา เลยจำต้องไต่ขึ้นไปเหนื่อยๆมากๆ แต่ขึ้นไปถึงแล้วก็คุ้มเพราะลมดีอากาศเย็นสบาย แถมยังได้ชมวิวต่างๆมองเห็นทั่วไปหมด พอขากลับลงมาผู้คนเริ่มทยอยขึ้นไปเป็นจำนวนมาก เพราะใกล้ถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดินแล้ว ผู้คนต่างขึ้นไปรอดูพระอาทิตย์ตกดิน ส่วนผมขอลาต้องการอาบน้ำนอนมากๆ หลังจากลงมาจากพนมบาเค็งแล้วก็ให้ลินพาไปซื้อตั๋วรถไปพนมเปญล่วงหน้าวันพรุ่งนี้ และกลับที่พัก พร้อมกับจ่ายให้ลินไปราวสิบห้าดอลล่าร์ให้ทิปเพิ่มจากราคาที่ตกลงไว้ และนัดลินมารับไปส่งที่ขนส่งวันพรุ่งนี้ด้วยตอนเจ็ดโมงเช้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
