*-* 1 Litre of Tears *-* ...แด่ล้านหยดน้ำตา ด้วยกำลังใจ (และเรื่องเล่าของ "น้องเบียร์") *************************อัพเดทเรียบร้อยแล้วจ้า************************ ก่อนเข้าเรื่องของ 1 Litre of Tears ผมมีเรื่อง(ส่วนตัว)มาเล่าให้อ่านกันครับ... "น้องเบียร์" ในครั้งแรกที่ผมรู้จัก เบียร์เป็นไอ้เด็กชายตัวน้อยๆ ที่ดูเป็นเด็กเรียบร้อยและเป็นเด็กเรียน ผมรู้จักเบียร์ในฐานะ เด็กรุ่นน้องที่นั่งรถรับส่งไปโรงเรียนประจำจังหวัดคันเดียวกันกับผม เราอายุห่างกัน 2 ปี เด็กๆ ผู้ชายในยุคนั้นจะคลั่งดราก้อนบอลกันมาก และเบียร์ก็เหมือนเด็กทั่วไป คือชอบอ่านการ์ตูนดราก้อนบอล เขามักขอหนังสือการ์ตูนผมอ่านบนรถบ่อยๆ ซึ่งผมมักสังเกตว่า เบียร์ชอบอ่านเร็วเหมือนรีบๆ ไม่เหมือนเด็กอื่นทั่วไปที่จะอ่านช้าๆ ทีละหน้าๆ จนครั้งหนึ่งที่ผมสงสัย ถามเขาว่าจะรีบอ่านทำไม เอากลับไปอ่านที่บ้านก็ได้ " แม่เบียร์ไม่ให้อ่านการ์ตูน " นั่นคือคำตอบสั้นๆ ของเบียร์ ที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเอ็งไม่แอบอ่านล่ะฟะ จนวันหนึ่ง ผมพบว่าหนังสือการ์ตูนที่เบียร์ยืมอ่านบนรถ เบียร์หยิบติดมือใส่กระเป๋าลงไปด้วยตอนรถมาส่งถึงบ้านเขา ผมไม่ได้เอะใจอะไร ไม่ได้ทักท้วง คิดว่าเบียร์คงเผลอเอาลงไปพร้อมกับสมุดทำการบ้านที่ทำบนรถนั่นล่ะ วันรุ่งขึ้น เบียร์ทำหน้าซึม พร้อมกับยื่นหนังสือการ์ตูนดราก้อนบอลเล่มนั้น ที่อยู่ในสภาพที่ขาดรุ่งริ่งมาให้ผม... " เดี๋ยวเบียร์ซื้อคืนให้นะพี่ แม่เบียร์นึกว่าเป็นของเบียร์ " ผมอึ้งๆ งงๆ ไม่ต้องถามว่าใครฉีกหนังสือการ์ตูนเล่มนั้น ผมเข้าใจแล้วว่าคำว่าแม่เบียร์ไม่ให้อ่านการ์ตูนมีความหมายว่าอย่างไร... ตั้งแต่นั้นมาเบียร์ก็ไม่ค่อยยืมการ์ตูนผมอ่านอีก ซึ่งอาจเป็นเพราะดราก้อนบอลมันเริ่มออกทะเลหรือเป็นเพราะเราเริ่มโตขึ้นก็ตามแต่ แต่ผมกลับรู้สึกว่า มันน่าจะมีส่วนมาจากที่หนังสือการ์ตูนผมถูกฉีกทิ้งด้วยมากกว่า หลังจากนั้นพอผมขึ้นม.ปลาย ผมก็เริ่มออกมานั่งรถโดยสารประจำทางเข้าจังหวัดเอง ส่วนเบียร์ยังโดนแม่บังคับให้นั่งรถรับส่งอยู่ ทั้งที่โดยปกติแล้วเด็กผู้ชายเมื่อโตขึ้นเขาจะไม่นั่งรถรับส่งกัน แต่เบียร์ก็ยังนั่งจนจบม.6 เท่าที่ผมทราบ แม่เบียร์สั่งให้เบียร์ทำอะไร เบียร์ก็ทำไม่เคยขัด ซึ่งบางครั้งผมก็นึกสงสัยว่า ทำไมเบียร์ไม่ขัดคำสั่งแม่บ้าง ตามแบบนิสัยที่วัยรุ่นเค้าเป็นกัน แม้กระทั่งตอนที่เบียร์เอ็นทรานซ์ติดม.เชียงใหม่ได้ แม่เบียร์ก็ไม่ให้เบียร์ไปเรียนเพราะเห็นว่าไกลบ้าน แต่กลับให้เบียร์เรียนที่ราชภัฏที่จังหวัดแทน (เรื่องนี้คุณครูหลายคนมองว่าแม่เบียร์หวงลูกมากจนเกินไป) ผมในฐานะเด็กที่ชอบเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ค่อยเข้าใจเบียร์นัก ได้แต่สงสัยและคอยนึกในใจว่าเมื่อไหร่หนอแม่เบียร์จะตามใจลูกบ้าง... หรือเมื่อไหร่ที่เบียร์จะขัดใจคุณแม่สักครั้งบ้าง ผมเจอเบียร์ครั้งล่าสุดเมื่อ 4 ปีที่แล้ว เบียร์กลายเป็นหนุ่มตัวสูง(สูงกว่าผมด้วยซ้ำ)ดูแข็งแรงแบบนักกีฬา เห็นเดินเข้าซอยมา ผมยังล้อเบียร์เลยว่า เดี๋ยวนี้ไม่นั่งรถรับส่งแล้วเหรอ เบียร์ก็ยิ้มให้ แล้วไหว้ผมตามแบบเด็กมารยาทดี ผมก็รับไหว้แบบงงๆ แล้วเบียร์ก็เดินกลับบ้านไปอย่างเงียบๆ ซึมๆ เหมือนเคย ผมไม่เคยคิดเลยว่า ...นั่นจะเป็นการรับไหว้น้องเบียร์ครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้... เมื่อเดือนที่แล้ว ช่วงที่ผมกลับบ้านเพื่อไปพักผ่อนและหาหมอประจำตัว(เพื่อนๆที่ตามอ่านบล็อกน่าจะจำกันได้) หลังจากที่พักผ่อนได้วันสองวัน แม่ผมก็บอกว่า ...น้องเบียร์เค้าเสียแล้วนะเติ้ง... น้องเบียร์ป่วยเป็นโรคประหลาด... ที่มีอาการเริ่มแรกด้วยการหยิบสิ่งของตกหล่นบ่อยครั้ง เนื่องมาจากการคาดคะเนด้วยสายตาผิดพลาด มีการหกล้มบ่อยๆ เริ่มพูดจาไม่ค่อยชัดเป็นบางครั้ง และมองอะไรไม่ค่อยเห็น......จนกระทั่งเมื่อสมองส่วนหลังถูกทำลายถาวร เบียร์เดินไม่ได้ หยิบจับสิ่งของไม่ได้ และพูดไม่ได้อีกเลย... แต่ถึงกระนั้นสมองส่วนอื่นๆ และสติปัญญาของเบียร์ยังสามารถทำงานได้ไม่ต่างจากเดิม ซึ่งเราอาจจะมองว่าเป็นเรื่องดี... ที่อย่างน้อยเจ้าตัวก็ยังรับรู้ ยังมองเห็น ยังอ่านได้ แต่สำหรับคนที่เป็นโรคนี้แล้ว การที่สมองที่เหลือยังทำงานได้ นั่นต่างหากคือความทุกข์ทรมานที่สุด เพราะเขาต้องรับรู้ความเจ็บปวดของโรคนี้ไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต........ และ "อายะ" ใน 1 Litre of Tears ก็มีอาการป่วยเป็นโรคประหลาดเหมือนน้องเบียร์ทุกประการ! "..เธอรู้สึกไหม ว่ามนุษย์เราโลภมาก...ทั้งสัตว์และพืชน่ะ ตั้งแต่เกิดมาก็มีอายุขัยของตัวเองอยู่แล้ว ...มีแต่มนุษย์เราเท่านั้นที่โลภ พยายามยืดชีวิตตัวเองออกไป..." อาโซคุง เพื่อนชายสุดแสบของอายะ เคยบอกกับอายะเช่นนั้น เมื่อครั้งแรกๆ ที่พวกเขาพบกัน เขาคงคิดไม่ถึงว่าประโยคที่ฟังดูเท่ห์และเสียดสีเย้ยหยันความเป็นคนตามความคิดของเขา จะกลับมาทำร้ายตัวเขาเอง และคนที่เขารักมากที่สุดได้ขนาดไหน........ นั่นทำให้อาโซคุง และคนดูอย่างเราได้กลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้ง ว่าชีวิตทุกชีวิตมีคุณค่ามากแค่ไหน..... อิเคอุจิ อายะ เด็กสาววัย 15 ปี เธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวเล็กๆ ที่แสนจะอบอุ่น คุณพ่อประกอบอาชีพขายเต้าหู้ ส่วนคุณแม่นั้นเป็นนักสุขอนามัยของอำเภอ เพราะฉะนั้นเรื่องความเป็นอยู่ของลูกๆ จึงวางใจได้ว่า จะต้องได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดีและถูกสุขอนามัยแน่นอน ในวันที่อายะ กำลังจะมีความสุขกับอนาคตสดใสของเธอหลังจากที่สอบเข้าม.ปลายในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงได้ อยู่ดีๆ เธอก็พาร่างของตัวเอง ล้มครืนไปยังพื้นซีเมนต์บนท้องถนน อาการเหล่านั้นอาจดูเหมือนกับอุบัติเหตุ แต่ด้วยความช่างสังเกตของ ชิโอกะ ผู้เป็นแม่ที่มีอาชีพเป็นนักสุขอนามัย ทำให้คุณแม่ของอายะ สงสัยว่าการหกล้มครั้งนี้ดูผิดธรรมชาติจากคนปกติทั่วไป ตรงที่ว่าเมื่อคนเราหกล้มจะต้องมีการยื่นมือไปยันกับพื้นโดยอัตโนมัติ แต่อายะกลับทิ้งตัวเอาหน้าไปฟาดที่พื้นถนนโดยตรง ถึงแม้อาการจากการหกล้มครั้งนั้นจะไม่รุนแรงมากนัก แต่แม่ของอายะก็ขอร้องให้เธอเข้าตรวจโดยละเอียดอีกครั้ง ก่อนที่จะทราบในต่อมาว่า อายะกำลังป่วยเป็นโรคSpinocerebellar Degeneration(สมองส่วนหลังและไขสันหลังเสื่อม) โรคที่ทำให้เซลล์สมองในส่วนหลังค่อยๆ ถูกทำลายไปทีละนิด จนสุดท้ายก็ทำลายไปจนหมด ทำให้สมองส่วนหลังซึ่งมีหน้าควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย ถูกทำลายถาวรไปด้วย ตอนแรกคุณแม่พยายามปกปิดผลตรวจไม่ให้อายะรู้ เนื่องด้วยรับความเป็นจริงไม่ได้ถึงโรคประหลาดที่ลูกสาวของเธอกำลังเผชิญ แต่ด้วยความเป็นคนฉลาดและช่างสังเกตของอายะ ทำให้ตัวเธอค่อยๆ รับรู้ว่าร่างกายเธอกำลังมีสิ่งไม่ปกติเกิดขึ้น ...เธอเริ่มใช้ตะกีบคีบอาหารไม่ได้...เริ่มหยิบจับสิ่งของไม่ถนัด...เริ่มพูดตะกุกตะกัก... จนในที่สุดเมื่อคุณพ่อและคุณแม่ของอายะ ยอมรับความเป็นจริงเสียทีว่าลูกสาวตัวเองกำลังป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ แล้วหันหน้าเข้ามาพูดคุยกันกับอายะ...พร้อมกับคนอื่นๆ ในครอบครัว และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ใครหลายคนเสียน้ำตาไปกับ..... 1 Litre of Tears 1 Litre of Tears เป็นซีรี่ส์ญี่ปุ่นของสถานีฟูจิทีวี ออกอากาศครั้งแรกเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ด้วยความที่มันสร้างจากไดอารี่ 46 เล่มของคิโต อายะผู้ที่ป่วยเป็น Spinocerebellar Degeneration จริงๆ ทำให้มีการจับตามองตั้งแต่ซีรี่ส์ยังไม่ฉาย ว่าจะมีการดัดแปลงตรงไหนไปจากเดิมบ้าง และแล้วเมื่อ 1 Litre of Tears ได้ออกอากาศจริงๆ ถึงแม้เรื่องราวในซีรี่ส์จะไม่เหมือนกับชีวิตจริงๆ ของอายะเท่าไหร่นัก (เช่น อายะตัวจริง ไม่มีแฟนหนุ่มในขณะที่กำลังทำการรักษา และเหตุการณ์ในซีรี่ส์เกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน ไม่ใช่ในยุค 1982 ตามเรื่องจริง) แต่ก็มีกระแสตอบรับที่ล้นหลามจากเรื่องราวในซีรี่ส์ ที่สะท้อนภาพของการต่อสู้กับโรคร้ายของเด็กสาวคนนึงได้อย่างสะเทือนใจ ครั้งแรกที่อายะรู้ตัวว่าตัวเองป่วยเป็นโรคนี้ เธอเฝ้าแต่โทษว่าทำไมโรคนี้จึงเลือกเธอ เธอรู้สึกผิดที่กลับต้องกลายเป็นภาระให้คนในครอบครัว เธอเสียน้ำตาไปอย่างน้อย 1 ลิตร(เธอกล่าวเช่นนั้นในบันทึกส่วนตัวของเธอ) แต่ด้วยกำลังใจจากครอบครัว ที่ต้องการให้เธอมีแรงใจที่จะสู้ชีวิตและโรคร้ายนี้ ทำให้เธอต้องหันกลับมาตั้งคำถามถึงชีวิตตัวเธออีกครั้ง ว่ายังมีสิ่งใดที่เธอยังสามารถทำให้คนอื่นในสังคมได้บ้าง.... และการเขียนบทบันทึกเกี่ยวกับโรคร้ายที่เธอกำลังเผชิญ ดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวที่เธอพอทำได้บ้าง แม้ว่าจะหยิบจับปากกาขีดเขียนยากลำบากเพียงไรก็ตาม.... สำหรับผมแล้ว ... 1 Litre of Tears ผมเสียน้ำตาตั้งแต่แผ่นที่ 2 (จากดีวีดีทั้งหมด 6 แผ่น)ไปจนถึงแผ่นสุดท้ายครับ ซึ่งโดยปกติแล้วนายคำห้วนจะไม่ชอบหนังแนวรันทดบีบน้ำตาฟูมฟายเกินเหตุนะครับ อย่าง Letter จดหมายรัก นายคำห้วนเกลียดมากกกกกกกกก เพราะรู้สึกว่ามันจะเศร้าไปหนายยยย แต่กับซีรี่ส์ญี่ปุ่นเรื่องนี้ ผิดคาดครับ เขาบีบอารมณ์และฟูมฟายบ้างก็จริง แต่ว่าเขาบีบแล้วโดนครับ ไม่ใช่เอะอะจะบีบก็บีบ จะฟูมฟายก็ฟูมฟายเอาไว้ก่อน มันไม่ใช่อย่างนั้นกับซีรี่ส์เรื่องนี้ครับ และน้ำตาที่เสียไป น้อยมากที่จะเกิดจากความเศร้าหรือรันทดของเรื่องราว แต่เป็นการเสียน้ำตาให้กับความอบอุ่นของคนในครอบครัว และคนใกล้ชิด ที่พยายามทำทุกอย่างให้อายะเห็นถึงความหมายของการมีชีวิตอยู่ และที่เสียน้ำตาเป็นพิเศษ... ก็คือประทับใจกับการต่อสู้กับโรคร้ายของอายะนั่นแหล่ะครับ... อายะ ทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตหนึ่งมันมีค่าขนาดไหน คุณไม่จำเป็นต้องเป็นนายกฯ ไม่จำเป็นต้องเป็นดาราดัง หรือเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงหรอก แค่คุณเป็นคุณ ชีวิตของคุณก็มีคุณค่าต่อใครหลายคนแล้ว ไม่ใช่แค่สำหรับเฉพาะคนในครอบครัวคุณ... แต่คุณอาจมีค่ากับใครหลายคนที่คุณไม่เคยรู้จักเขาด้วยซ้ำไป... (ถ้าไม่เชื่อ ก็อย่าเพิ่งตายนะครับ อยู่กันนานๆ รักษาดูแลชีวิตตัวเองกันนานๆ แล้วจะรู้...) ตอบจบของซีรี่ส์เรื่องนี้(ไม่สปอยล์นะจ๊ะ- -) ถึงแม้ในตอนแรกที่ผมดู จะรู้สึกว่ามันบิวท์อารมณ์เกินกว่าเหตุ แต่ถ้ามองจากโจทย์ที่ซีรี่ส์มันบอกกับเราว่า ทุกชีวิตล้วนมีค่าต่อคนอื่นๆ ในสังคมแค่ไหน ก็นับว่าเป็นตอนจบที่ทำออกมาได้ดี ตอบตรงกับโจทย์ที่ตั้งไว้ ถึงแม้ว่ามันจะ Cliche ไปหน่อยก็ตาม... ซึ่งตรงกันข้ามกับฉากเปิดเรื่อง 1 ตอนแรกของ 1 Litre of Tears ที่สร้างความสะเทือนใจให้กับคนดู ได้โดยที่ซีรี่ส์ไม่จำเป็นต้องบิวท์อารมณ์อะไรมากมาย แค่สร้างสถานการณ์ที่แตกต่างกัน เมื่อคุณแม่รับรู้ความจริงของอาการของลูกสาว ในขณะที่อายะกลับกำลังมีความสุขในชีวิตม.ปลาย อย่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา... เป็นการสร้างความขัดแย้งให้คนดูรู้สึกขนลุกขนชันกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตของเด็กสาวได้อย่างอัศจรรย์! ด้วยเหตุนี้ผมจึงจัดให้ Pilot(ตอนเปิดตัว) ของ 1 Litre of Tears เป็นตอนเปิดตัวที่ดีที่สุดในบรรดาซีรี่ส์(ทั้งฝรั่งและญี่ปุ่นเกาหลี)ที่ผมเคยดูมาซะเลย... ที่เหลือเป็นรูปและรายละเอียดเก็บตกเล็กๆ น้อยๆ จากเรื่องราวของ อายะ ตัวจริงครับ รวมภาพอายะ ในช่วงวัยต่างๆ ก่อนที่จะป่วย คิโต อายะตัวจริง ก่อนที่จะป่วยเป็นโรคร้าย ...เธอเป็นนักกีฬากรีฑาของโรงเรียน อายะ ขณะทำการกายภาพบำบัด ในโรงเรียนสำหรับคนพิการ.... ก่อนที่จะเป็นหนังสือและซีรีส์ 1 Litre of Tears นี่คือบันทึกส่วนหนึ่งของเธอจากทั้งหมด 46 เล่ม หนังสือเล่มล่าสุดที่ได้รับการตีพิมพ์จากการรวบรวมบทบันทึกของอายะ คุณแม่และอายะ(ในช่วงอาการระยะสุดท้าย...) ให้ลูกสาวชี้นิ้วไปที่ตัวอักษรฮิรางานะ ทีละตัวแทนคำพูด... คุณแม่ชิโอกะในวัย 76 ปี ขณะมาเยี่ยมชมการถ่ายทำ และเธอเป็นคนแนะนำให้มีบทของอาโซคุงเพิ่มเติมเข้ามา และนี่คืออาโซคุง ตัวละครที่สร้างเพิ่มขึ้นมาตามคำเรียกร้องของคุณแม่ชิโอกะ คุณแม่ชิโอกะบอกว่าอายะเคยอยากแต่งงานมีความรักเหมือนคนอื่นๆ และบทของหนุ่มคนนี้ คงมาช่วยเติมเต็มความฝันของอายะได้บ้าง แม้ว่าจะเป็นในเพียงแค่ในซีรี่ส์ก็ตาม... ******เรื่องเล่าของน้องเบียร์(เพิ่มเติม)****** ไม่ใช่ความบังเอิญหรอกครับ ที่เรื่องของน้องเบียร์ช่างคล้ายกับอายะ เพราะการที่ผมหาซีรี่ส์ญี่ปุ่นเรื่องนี้มาดู แท้จริงแล้วก็เป็นเพราะเรื่องโรคร้ายของน้องเบียร์นั่นแหละครับ.... และต่อไปนี้คือเรื่องเล่าของน้องเบียร์ที่ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณแม่ของน้องเบียร์ครับ.... แม่น้องเบียร์บอกว่า ช่วงแรกที่รู้ตัวว่าลูกชายป่วยเป็นโรคสมองส่วนหลังและไขสันหลังเสื่อม เธอพยายามเทียวไปหาหมอแต่ละที่ ที่หลายคนการันตีว่าเก่งและเชี่ยวชาญเรื่องโรคด้านสมอง แต่เธอก็ได้รับคำตอบเพียงประการเดียว ว่าโรคนี้รักษาไม่หาย และอาการที่น้องเบียร์กำลังเป็นนั่นก็คืออาการระยะสุดท้ายของโรคนี้แล้ว แต่แม่เบียร์ไม่ใคร่จะยอมรับความเป็นจริงเท่าไหร่นัก เธอจึงหันไปพึ่งไสยศาสตร์(ทั้งๆ ที่เธอเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์) ยอมทำทุกอย่าง แม้กระทั่งต้องลอดศพของพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงท่านนึง หรือเสียค่าสะเดาะเคราะห์เป็นหมื่นเธอก็ยอม ....แต่อาการของน้องเบียร์ก็ไม่ได้ดีขึ้น วันหนึ่งเธอเห็นหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ ที่วางอยู่ในมุมสันทนาการของโรงเรียน เธอจำได้ว่า เบียร์เคยชอบอ่านและดูการ์ตูนแค่ไหน แม่เบียร์ซึ่งในขณะนั้น รู้จักหนังสือการ์ตูนอยู่แค่ประเภทเดียวคือพวกขายหัวเราะ มหาสนุก... เธอกว้านซื้อหนังสือการ์ตูนเหล่านั้นมาเก็บไว้ที่บ้าน แล้วค่อยๆ เปิดหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะพวกนั้น ทีละหน้า....ช้าๆ ให้เบียร์ได้อ่านอย่างเต็มใจ แม่เบียร์คงไม่ทราบว่า เบียร์เขาคงไม่ชอบอ่านพวกขายหัวเราะหรอก เขาชอบการ์ตูนญี่ปุ่นมากกว่า แต่คุณแม่น้องเบียร์ก็รู้จักแค่การ์ตูนแบบนี้ เพียงแบบเดียว.... ผมไม่รู้หรอกว่า เบียร์ได้อ่านขายหัวเราะไหม ถึงแม้สมองส่วนหน้าของเบียร์จะยังรับรู้ ยังกระพริบตาได้ แต่ตอนนั้นเบียร์พูดและขีดเขียนไม่ได้แล้ว จึงยืนยันไม่ได้ว่า เบียร์อ่านการ์ตูนรู้เรื่องหรือไม่... แต่แม่น้องเบียร์บอกว่า การที่เธอเห็นเบียร์กวาดสายตาไปทีละหน้าของหนังสือการ์ตูนเหล่านั้น ทำให้เธอรู้สึกว่า ลูกของเธอยังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้จากไปไหน.... "...แม่อยากให้เบียร์รับรู้ว่า แม่อยากให้เบียร์มีชีวิตอยู่ อยากให้เบียร์ได้กลับมาทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองอีกครั้ง คราวนี้แม่จะไม่ห้าม จะไม่ต่อว่า ขอให้เบียร์กลับมา...." ผมเองได้แต่อึ้งๆ กับภาพของผู้หญิงคนนึง ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้หญิงแกร่ง(และดุในสายตานักเรียนทั่วไป) ถึงแม้จะคาดการณ์ไว้ก่อนว่า อาจได้เห็นคุณแม่น้องเบียร์ร้องไห้ แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ามันมากกว่าการร้องไห้... ผมรู้สึกได้ทันที ว่าการร้องไห้ของแม่น้องเบียร์ตอนนั้น ไม่ใช่แค่การร้องไห้ต่อการจากไปของน้องเค้า แต่เป็นความรู้สึกผิด.... ผิดที่ไม่ได้ทำอะไรหลายอย่างที่น้องเบียร์เขาต้องการจริงๆ ที่ผ่านมา ผมคอยสงสัยว่า ทำไมเบียร์ต้องตามใจแม่ ไม่ตามใจตัวเองบ้าง แต่ตอนนี้ ผมกลับคิดตรงข้ามว่า สิ่งที่เบียร์ทำมาตลอด ก็คือสิ่งที่คนคนหนึ่ง อยากทำเพื่อคนที่ตัวเองรัก ให้เขาได้มีความสุข ถึงแม้ชีวิตตัวเอง จะไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ใจหวังก็ตาม... และจะว่าไป นั่นก็อาจเป็นการทำตามใจตัวเองอีกประเภทนึง ที่ถึงแม้จะดูขัดๆ ในสายตาผมก็เถอะ กลับมาจากบ้านน้องเบียร์ด้วยความรู้สึกหดหู่สุดๆ ได้แต่สงสัยตัวเองว่าที่ผ่านมา กูมัวแต่ยุให้น้องเขาขัดใจแม่ไปทำไมหนอ........ เบียร์มีแม่ที่ดีที่สุด ถึงแม้จะควบคุมและบังคับมากไปหน่อย แต่เธอก็คงอยากให้ลูกของเธอได้รับสิ่งที่ดีที่สุดด้วยเช่นกัน ผมว่าเบียร์ก็คงจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี...... ใช่ไหมเจ้าน้องเบียร์...... ทิ้งท้ายก่อนไปด้วยรูปนี้(เนื่องจากบล็อกนี้อาจเศร้าไปนิด...ขอมีอะไรที่คลายเศร้าบ้าง) หนุ่มคนนี้รับบทเป็นรุ่นพี่คาวาโมโต้ ที่ตามบทต้องเล่นเป็นหนุ่มนักกีฬาบาสฯรูปหล่อ(ตรงไหน?)ที่อายะหลงรัก และก็ตามสไตล์คนหน้าตาดีทั่วไป ที่หล่อเลือกได้ ซึ่งตอนแรกเขาก็เลือกอายะ แต่เมื่ออายะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด.... หล่อแค่ไหน ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย บทของหนุ่มคนนี้ ไม่ได้โชว์การแสดงมากมาย แต่การกระทำบางอย่างของเขาในเรื่อง ช่างทำร้ายจิตใจคนดูเหลือเกิน.... แต่ที่ช็อคไปกว่านั้น...และไม่เกี่ยวข้องกับซีรี่ส์ 1 Litre of Tears แต่ประการใด หนุ่มหน้าเด๋อคนนี้ คือหนุ่มสุดฮ็อตที่ใครหลายคนในเมืองไทยเราชื่นชอบมาก...... และหนังเรื่องใหม่ของเขาก็กำลังจะเข้าฉายในเมืองไทยเราในเร็วๆ นี้ รู้หรือเปล่าว่าเขาคือใคร? อ้า...ไม่ต้องเดากันนานจะเฉลยตรงนี้เลย เขาคือ...คนนี้! คือไม่บอก ผมก็ไม่รู้ครับ เพิ่งมาทราบคราวหลังในกระทู้ห้องเฉลิมไทยเมื่อไม่กี่วันก่อนเนี่ยแหล่ะ อืมม...ตอนเป็น L ดูดีกว่านะครับ แล้วเจอกันคราวหน้าแบบเต็มๆ บล็อกครับ   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2550 97 comments Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 12:04:20 น. Counter : 3543 Pageviews. Share Tweet

โอ้ววว...เดี๋ยวจะเข้ามารออ่านนะค่ะ เรื่องน้องเบียร์ฟังแล้วแอบเศร้าเล็กๆคงต้องพูดเหมือนแม่ของอายะว่า "อยู่ที่นั่นคงไม่ต้องร้องไห้แล้วนะ" ฟังแล้วก็คิดถึงประโยคหนึ่งที่อายะพูดไว้ในตอนต้นเรื่อง “ชีวิตของฉันก็เปรียบเหมือนดอกไม้ที่ยังตูมอยู่ ช่วงเริ่มต้นวัยรุ่นของฉัน อยากใช้ชีวิตอย่างที่ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลัง” บางทีก็เป็นสิ่งเตือนใจเราได้บ้างว่า ....เวลามีค่าเสมอ สำหรับหนุ่มเคนจัง ชอบเขามากตอนเป็นแอลนี่แหละค่ะ รู้สึกว่าหนังเรื่องใหม่ L change the World จะเป็นเรื่องด้านที่เกี่ยวกับแอลโดยตรง จากกระแสสาวๆเป็นแน่   โดย: มารีออง 22 พฤศจิกายน 2550 13:43:20 น.

อยากอ่านบล็อกยาวๆ   โดย: Ange de Suisse IP: 62.202.123.38 22 พฤศจิกายน 2550 15:04:39 น.

เรื่อง น้องเบียร์ ตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องละคร หรือหนังที่กำลังจะพูดในบล็อกนี้ซะอีก แต่พออ่านไปได้ซักพักต้องกลับไปอ่านใหม่ (เฮ้ย นี่มันเรื่องจริง) .....น่าสงสารน้องเค้านะ ที่ต้องเจอกับปัญหาที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขั้นง่ะ .... ฟังๆ ดูตอนสมัยเด็ก พี่คงสนิทกะน้องเค้าไช่มั้ยอ่า..... มีให้ยืมการ์ตูนอ่านด้วย ... ..อ่านมาได้พักนึก ที่จ้องเบียร์เสีย ขนลุกเลยพี่ .. ... เดี๋ยวรออ่านต่อครับ   โดย: haro_haro 22 พฤศจิกายน 2550 15:25:03 น.

อ่า.... ทั้งคุณมารีออง คุณAnge de Suisse และน้องharo ขอบคุณที่แวบเข้ามาอ่านกันครับ เรื่องน้องเบียร์ตอนแรกที่พี่ทราบก็เข้าขั้นช็อคมาก เพราะพี่ไม่เคยระแคะระคายเลยว่าน้องเค้าป่วยเป็นอะไร... ซึ่งตอนแรกคิดว่าจะเขียนต่อวันนี้(เนื่องจากว่าง...อยู่ห้องทั้งวัน) แต่คงต้องเลื่อนเป็นพรุ่งนี้แล้วล่ะครับผม เพราะมีคนชวนไปดูหนังที่ฮอตเหลือเกิน หึๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะกลับมาเขียนให้อ่านกันต่อพรุ่งนี้นะครับ ขออภัยจริงๆ ที่เห็นหนังโรงดีกว่าบล็อก   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 22 พฤศจิกายน 2550 15:37:29 น.

+ ถึงแม้พี่จะพอรู้เลาๆ จากการได้คุยกันวันก่อนไปแล้ว ... แต่พอได้มาอ่านเรื่องของ "น้องเบียร์" เต็มๆ จริงๆ ก็ยังเศร้า น้ำตาซึมขอบตาอยู่ดีแหละครับเติ้ง (เป็นนิสัยประจำของพี่ เวลารับรู้ถึง 'การจากไป' ของใครบางคน จะเป็นเช่นนี้เสมอ ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักเค้าก็ตาม) + ทำให้ได้คิดอีกว่า ชีวิตคนเรา จริงๆ แล้วมันช่างแสนสั้นและบอบบางยิ่งนัก (ว่าจะเขียนถึงเรื่องประมาณนี้ในบล็อกหน้าอยู่เชียว) ... ดังนั้นจะมามัวนั่งทุกข์ไปใย อะไรที่เป็นความสุขของตัวเองและคนรอบๆ ข้างก็รีบทำเข้าซะ ... ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ + หนุ่ม L (เคนอิจิ) พี่เห็นจากรูปบนก็นึกออกแล้วนะครับว่าใคร ... คงเป็นเพราะเห็นลุคอีกแบบนึงที่ไม่ใช่ Lคุง จากเรื่อง Shindo มาแล้วด้วยมั้ง เลยนึกโครงหน้าออกอ่า + แหม! มีการตามกระแส Y ไปดูกับเพื่อน(ผู้)ชายด้วยวุ้ย ... รักแห่งสยามเป็นไง กลับมาเล่าให้ฟังด้วยเน้อ ของพี่เด๋วจะต้องรีบไปขึ้นรถที่สายใต้แว้ว อาทิตย์หน้าเจอกันใหม่ครับผม   โดย: บลูยอชท์ 22 พฤศจิกายน 2550 18:43:46 น.

ผมน่ะเชื่อคนง่าย อ่านเรื่องคุณเบียร์ผมก็ซึมแล้ว ผมรู้สึกว่าผมโดนแม่กดดันแล้วนะ แต่ยังเจอคุณเบียร์คนที่โดนกดดันมากกว่าผมอีก ผมยังมีเถียงแม่ เอาใจตัวเองบ้าง ต่างกับคุณเบียร์เลย ช่วงนี้ชีวิตมันหดหู่จังเลย ไม่อยากดูหนังเศร้า วันนี้ก็เจอรักแห่งสยามไป อึดอัดมาก ออกจากโรงแล้วอยากกรี๊ดอยากตะโกน บางเรื่องมันเหมือนกับชีวิตผมเลย แต่ไม่ใช่ประเด็นโต้งมิวนะครับ 555 เมื่อกี้ผมไปเม้นท์บล๊อกตี้มา บอกว่าเรื่องนี้โคตรอิ่มเลย ได้อะไรจากมันเยอะ ที่สำคัญได้มุมมองความรักในแบบที่คาดถึงแต่ไม่เคยคิดที่จะทำด้วย ดูเสร็จแล้วรักคนในครอบครัวขึ้นเยอะ ส่วน1 Litre of Tears อย่างที่บอกไปในบล๊อกก่อน คงหาซื้อมาเก็บไว้ แต่คงยังไม่มีเวลาดูแน่ๆ ตอนนี้ไม่ค่อยว่างเลยครับ เริ่มจะยุ่งๆอีกแล้ว ถ้ามีโอกาสคงได้ดู ไม่อยากพลาดเหมือนBe With You ขอบคุณที่อิจฉาเรื่องโชว์หล่อ ผมน่ะบ้าถ่ายรูป รักการถ่ายรูป บล๊อกผมก็ไม่มีอะไรหรอกครับ นอกจากรูป ลองมาหลายอย่างแล้ว ลงตัวที่ไอ้เรื่องนี้นี่แหละ ทำได้ดีสุดแล้ว แต่ผมถนัดถ่ายรูปวิวมากกว่าคนนะ รู้สึกว่าถ่ายคนมันยาก แต่ก็พยายามจะทำให้มันดี มันต้องไปถ่ายบ่อยๆ จะได้ชำนาญ ไปแล้ว วันนี้เหนื่อยมาก ขอนอนก่อน แล้วคุยกันนะพี่ เดี๋ยวจะตามมาอ่านต่อ...โชคดี มีความสุขครับ   โดย: yibby 22 พฤศจิกายน 2550 23:10:38 น.

ตอนนี้กำลังอิน... นึกว่าตัวเองเป็นมาริโอ้ 55555555   โดย: nanoguy 23 พฤศจิกายน 2550 0:07:37 น.

แวบมาตอบ สำหรับ รักแห่งsYam ได้ดูแล้วครับ ถึงแม้จะทราบมาก่อนล่วงหน้าว่าจะไปเจอะเจออะไรในหนังมั่ง แต่ก็ยังรู้สึกทึ่งได้อยู่กับหลายๆ อย่างในหนัง(และเอ่อมัน Y จัด...กว่าที่คิดไว้มาก เหอๆ) ช่วงไคลแมกซ์นี่ทำได้น่าพอใจมากครับ แล้วจะอัพบล็อกเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เร็วๆ นี้..... เพ่วิน - เรื่องน้องเบียร์นี่ ผมได้ถามไปยังคนที่เกี่ยวข้องแล้ว ปรากฏว่าไม่ใช่โรควิลสันครับ น่าจะเป็นโรคเดียวกันกับที่อายะเป็นครับ - ความรักของครอบครัวสามารถเยียวยาได้มหาศาลครับ เดี๋ยวผมจะเล่าต่อพรุ่งนี้(แต่พี่วินคงไม่อยู่แล้วดิ) - ผมไม่ทราบมาก่อนเลยครับว่าเป็นเค้าอ่ะ ถือว่าไอ้หมอนี่เล่นหนังเก่งใช้ได้นะครับ แต่กับซีรี่ส์เรื่องนี้บทไม่เด่นมากมายนัก แต่ทำร้ายจิตใจคนดูได้แสบสันต์มาก เรียกได้ว่าน่าจะมีหลายคนที่ได้ดูจะเกลียดบทของรุ่นพี่คาวาโมโต้ ที่หนุ่มเคนอิจิ(หรือ L)รับเล่นแน่นอน เพราะถึงแม้เขาจะมีเหตุผลที่จะทำอย่างนั้น แต่ก็ถือว่าใจร้ายมากไปนิด - คิดว่าจะเจอ Y แบบนิ่มๆ ครับ เหอๆ แต่ Y ซะมากกว่าที่ผมคาดไว้เยอะเชียว และเป็นบรรยากาศการดูหนังโรงที่ไม่ได้สัมผัสมานานแล้ว และทำให้เห็นมุมมองอะไรหลายๆ อย่างจากคนภายในโรงครับ เอิ๊กๆ ไว้ค่อยเล่าในบล็อกมันติดมาจากในโรงละกันคับ น้องอั๊ต - เรื่องน้องเบียร์นี่จะว่าเป็นเรื่องจริง 100 เปอร์เซ็นต์คงไม่ได้ครับ เพราะพี่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนที่น้องเค้าป่วย ที่เหลือคือการฟังจากแม่ของพี่และแม่ของน้องเบียร์... เพราะฉะนั้นเรื่องจริงเป็นยังก็มีแต่เบียร์เท่านั้นที่รู้... - รักแห่งสยาม ประเด็นที่โดนพี่มันครอบคลุมไปหมดเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคนตจว.หนีมาทำงานในกรุงฯ เด็กที่สับสนกับชีวิตตัวเอง ความรักบนทางสามแพร่ง(Y)ที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน ความรักที่รอการเยียวยา ถือว่าทำไ้ด้ดีเก็บได้ทุกเม็ดนะคุณมะเดี่ยวศรีขอชื่นชม แต่พี่อินกับเรื่องอาม่ามากที่สุด เห็นแล้วนึกภาพยายออกมาได้ทันทีเลย - แล้วว่างๆ จะแวะไปดูรูปสวยๆ อีกครั้งครับ เจ้าตี้ - อ่ะ อยากเป็นมาริโอ้ อยากตะปบ...น้องตาล หรืออยากจุ๊บเจ้าพิซอ่ะครับ   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 23 พฤศจิกายน 2550 2:21:14 น.

อ่านเรื่องน้องเบียร์แล้ว...ขนลุกเลยค่ะ.. อ่านแล้วเหงาพอประมาณ แม้จะไม่เคยรู้จักกัน..แต่รู้สึกผูกพันในฐานะเพื่อนร่วมโลก... น่าเห็นใจในชะตากรรมของน้องเค๊านะคะ...ครอบครัวน้องเค๊าด้วย.... แล้วซีรี่เรื่องนี้เราจะดูได้มั๊ยเนี่ย... เผาเต่าทั้งสระแน่   โดย: renton_renton 23 พฤศจิกายน 2550 9:22:49 น.

มาฮาคนที่นึกว่าตัวเองเป็นมาริโอ้ เข้าใจอินเนอะ ว่าแต่อินฉากไหนเป็นพิเศษ พี่เติ้งครับ รอบสองผมคงไปดูสัปดาห์หน้า คิดว่าจะดูรอบแรกของโรงเลย คนจะได้น้อยๆ และจะเลือกโรงที่อยู่ชานเมือง กลัวไปดูแล้วได้ยินเสียงกรี๊ด เสียงบ่นจากคนข้างๆว่าคุณพาผมมาดูหนังแบบนี้ทำไม ว่าจะไปเก็บรายละเอียดและsignต่างๆด้วย ถ้าได้ดูคนเดียวจะดีใจเป็นที่สุด แล้วคุยกันครับ   โดย: yibby 23 พฤศจิกายน 2550 14:54:36 น.

อ่านหนังสือแล้วมึน เลยหยิบCube Zeroขึ้นมาดูแก้มึน ตอนนี้อยากจะอาเจียนแทนแล้ว ไม่น่าเลย 555 ป.ล.เปลี่ยนเพลงแล้วเหรอครับ ดีจัง บล๊อกผมมีกันและกันอยู่แล้ว อยากฟังเพลงอื่นๆบ้าง   โดย: yibby 23 พฤศจิกายน 2550 16:28:50 น.

เอ่อ.... พี่เติ้ง เป็น "มาริโอ้" นะ ไม่ได้เป็น "โต้ง" พูดซะคนอื่นเข้าใจผิด 555+ ตอนนี้กำลังพยายามหาเมลน้องตาลอยู่ ว้อนท์มาก ดันเจอแต่เมลเจ้าพิช 555555   โดย: nanoguy 23 พฤศจิกายน 2550 16:40:23 น.

ไปดูรักแห่งสยามมาแล้ว พรุ่งนี้จะไปดูอีก โคตะระ จะชอบเลยอ่ะพี่เติ้ง ตอนนี้เครซี่ไปแล้ว   โดย: Unravel 24 พฤศจิกายน 2550 0:30:36 น.

อ่ะจ๊ากกกกกก เลิฟเพลง Ticketttttttttttt crazy ไปแล้วจริงจริงด้วยเรา   โดย: Unravel 24 พฤศจิกายน 2550 0:34:36 น.

ไม่รู้สึกว่าฉากคอนเสิร์ทคือ climax เลย รู้สึกว่าตอนจบของจูนนั่นแหละคอ climax ต้นชอบเรื่องราวของจูนมากกว่านะ มันทำให้เรื่องนี้น่าติดตามมากขึ้นเยอะเลย ด้วยปริศนาหลายหลายอย่าง สิงที่ยังไม่ค่อยมั่นใจ จูนคือแตงรึเปล่าอะไรประมาณนั้น   โดย: Unravel IP: 203.150.192.129 24 พฤศจิกายน 2550 1:08:34 น.

เข้ามาฟังเพลง   โดย: yibby 25 พฤศจิกายน 2550 12:46:43 น.

ตอนนี้ผมแทบจะซึมไปอยู่ในหนังเรื่องนี้แล้วอะพี่... ไม่รู้สิ เป็นครั้งแรกๆด้วยมั้งที่รู้สึกว่าเราใกล้ชิดกับตัวละครในหนังมากขนาดนี้ (ตอนแสงศตวรรษนั้นยังแค่ "เกือบ" แต่หนังมันคนละฟีลกัน ชอบคนละแบบ) คุยเอ็มเอสเอ็นกับพิช กับมะเดี่ยว สนุกสนานดี ได้เห็นอีกมุมของพวกเขา (เสียดายน้องตาลท่าทางจะไม่เล่นเอ็มมั้ง เลยไม่มีใครบอกเมลน้องตาลได้เลย 55+) พร้อมกับเข้าไปชื่นชม พูดถึงหนังใน Hi5 ของคนเล่น (ถ้าคุณสินจัยมีอะไรเทือกนี้ ผมคงพุ่งทะลุจอคอมเข้าไปกราบเท้า)   โดย: nanoguy 26 พฤศจิกายน 2550 3:00:49 น.

อัพแล้วตอบ...รวบยอด คุณ renton - เอ่อ ผมว่าผมเป็นคนใจแข็ง(+ด้านชา)แล้วนะครับ ยังร้องเล้ย.... - เรื่องน้องเบียร์ทำให้ผมมองมุมกลับเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวอย่างที่คุณrentonว่ามานั่นแหล่ะครับ เจ้าอั๊ต - ว่าจะไปซ้ำเก็บรายละเอียดวันนี้อีกรอบครับ - Cube เคยดูแบบเต็มๆ เรื่องแค่ภาคแรกนานมากแล้ว ตั้งแต่มันยังเป็นวีดีโอเทปอยู่เลยครับ(นานม๊ากกกก) พี่ค่อนข้างชอบนะ แต่ภาคต่อๆ มาไม่ได้ตามดูเท่าไหร่ เจ้าตี้ - ป่านนี้คงได้คุยกะน้องตาล สมใจแล้วสิ - เรื่อง "รักแห่งสยาม" ตอนดูจบ ความรู้สึกแรกก็ เออ ก็ดีนะ แต่พอกลับมาถึงห้อง นั่งคิดไปเรื่อยๆ มันเหมือนค่อยๆ ซึมลึกเข้ามาเรื่อยๆ เดี๋ยวไปดูอีกรอบก่อนดีกว่าว่าจะเป็นยังไงมั่ง - ขอเมลล์มะเดี่ยวบ้างดิ - ปล.เบื่อพวกhomophobia บางคนในพันทิปว่ะ โดยเฉพาะคนที่ใช้ชื่อว่าสุภาพบุรุษชัดเจนมาก..หึๆ เจ้าต้น - เชื่อแล้วจ้าว่าเครซี่ LoveofSiam จริงๆ - เพลงสะท้อนหัวอกคนแต่งได้เป็นอย่างดีนะพี่ว่า ไอ้ตัวใบนี้มันไม่มีสำหรับฉันเนี่ย555 - ในพันทิปฟันธงกันไปเรียบร้อยแล้วว่าตูนคือใคร แต่รู้แบบเคลือบแคลงมันก็ดีเหมือนกันนะเจ้าต้น ก็ถ้าอัพบล็อกรักแห่งสยามเมื่อไหร่คงคุยกันมันส์กว่านี้ครับ   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 26 พฤศจิกายน 2550 9:12:40 น.

อ่ะพิมพ์ผิดในคำตอบของต้น จูน ไม่ใช่ ตูนนะครับ   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 26 พฤศจิกายน 2550 9:15:06 น.

ตามมาอ่านค่ะ เรื่องน้องเบียร์นี่พอได้อ่านแล้วก็เข้าใจทั้งสองความรู้สึกเลยนะค่ะ ว่าการเป็นแม่ที่ดีของลูก และเป็นลูกที่ดีของแม่ มันก็คือการเสียสละนั่นเอง คุณ คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก เหมือนกันเลยค่ะไม่ชอบ Letter จดหมายรัก มันดูแบบว่า "เดี๋ยวแกต้องร้องนะฉากนี้" ขอบคุณที่เอารูปอายะตัวจริงมาให้ดู บางภาพไม่เคยเห็นเลยค่ะ ว่าจะเอาฉบับภาพยนตร์มาดูก็กลัวไม่อินเท่าซี่รี่ส์ ยังมีตอนพิเศษเรื่องราวหลังจากอายะเสียชีวิตไปแล้ว และอาโซคุงก็เป็นหมออีก ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ   โดย: มารีออง 26 พฤศจิกายน 2550 10:05:56 น.

กลับมาอ่านอีกครั้ง ....... เรื่องซีรี่ย์ อาจจะมีความสุขสมหวังหลงเข้ามาบ้างเพื่อให้น่าสนใจมากขึ้นแต่สำหรับเรื่องจริงแล้ว อายะ ตัวน้อยที่กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ผมว่าเค้าไม่มีความสุขมากเท่าไหร่หรอก อย่างเรื่องน้องเบียร์ ที่แสนจะน่ารัก ปนหดหู่ด้วยล่ะ ที่ฟังๆดูแล้วน้องเค้าคงรักแม่ มากๆ เลยนะถึงได้ทำให้แม่ได้ขนาดนั้น ..อ่อ เรื่องที่น้องเชาไม่สบายน่ะ เป็นเพราะเครียด หรือป่าวครับ หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ ....... น่าสงสารอะ ทั้งน้องเบียร์ แล้วก็แม่เขาด้วยอะ .......บล็อกนี้เขียนได้เศร้ามากเลยครับ น่าอ่านจริงๆ น่าจะมีเรื่องน้องเบียร์เยอะกว่านี้นะ ทำเป็นstoryได้เลยนะพี่ ...... ลองดูๆ (เอาแบบน้ำตาท่วมบล็อกกันไปเลย)   โดย: haro_haro 26 พฤศจิกายน 2550 11:39:41 น.

คุณมารีออง - ที่จริงยังมีอีกคนที่ผมลืมพูดถึงไปคือน้องสาวของเบียร์ครับ นั่นก็เสียสละเหมือนกัน จากที่เคยอยากเป็นครู ก็ไปสอบเข้าพยาบาลครับ(คงไม่ต้องบอกเหตุผลว่าทำไมเธอจึงเลือกเรียนพยาบาลนะครับ) คือถ้าเราไม่ประสบพบเจอปัญหาประเภทนี้ด้วยตัวเอง ก็คงอาจจะไม่มีวันรู้เลยว่า แต่ละคนในครอบครัวเรารักเรามากแค่ไหน - เลตเตอร์นี่.....ตอนแรกนึกว่ามีแต่ผมคนเดียวซะอีกที่ไม่ชอบ เพราะเพื่อนผมชอบกันหมด(ขนาดคนที่เหี้ยมๆ เหมือนโจรก็ร้องไห้อ่ะค้าบ) - เพิ่งทราบครับว่ามันมีตอนต่อด้วย ทำเหมือนเรื่องโนดาเมะเลยเนอะ เรื่องนี้ก็อยากดูเหมือนกันครับ เวอร์ชั่นหนังได้ยินเพื่อนที่ดูแล้วบอกว่า มันทำออกมาค่อนข้างเน้นไปที่ความสมจริงมากกว่าน่ะครับ เพื่อนบอกว่าไม่ค่อยโดน.... น้องharo - คือภาพที่ตัดมาอาจเหมือนเธอมีความทุกข์น่ะครับ แต่ภาพในดีวีดีที่พี่ได้ดู เชื่อไหมว่าเธอยิ้มตลอดเวลา แม้จะพูดและเคลื่อนไหวไม่ได้เลย ภาพที่เราเห็นตอนที่เธอนอนอยู่บนเตียงข้างๆ แม่ เป็นตอนที่เธอกำลังกล่าวขอบคุณ แฟนๆ หนังสือของเธอครับ - โรคสมองส่วนหลังและไขสันหลังเสื่อมหรือSpinocerebellar Degeneration ทุกวันนี้ทางการแพทย์ยังไม่สามารถวินิจฉัยได้เลยครับว่าเกิดมาจากสาเหตุอะไร เพราะแบบนี้ไงครับ เขาจึงยังทำการรักษาไม่ได้ เพราะไม่ทราบที่มาของมัน เหมือนที่อายะเคยเขียนไว้บันทึกนั่นล่ะครับ ทำไมโรคนี้จึงเลือกเธอ อัตราส่วนของคนเป็นโรคนี้ในญี่ปุ่นคือ 1 ต่อ 70,000 คนครับ - เรื่องน้องเบียร์ถ้าเล่ายาว พี่นี่แหล่ะครับที่จะเศร้าเอง... เขาเขียนเล่าแค่นี้ละกันนะครับ   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 26 พฤศจิกายน 2550 12:32:07 น.

เข้ามาอ่านค่ะ แต่กะลังตาลาย มองไม่ค่อยเห็นตัวอักษรน่ะค่ะ (แอบแก่ หุหุ) เราอัพบลอกแล้วน๊า ตามไปแสดงความคิดเห็นกันได้จ้า.....   โดย: Michiru 26 พฤศจิกายน 2550 14:11:49 น.

+ กลับมาอ่านตอนต่อให้จบครับ เศร้าแหลกราญเลยอ่า เฮ่ออออ + เมื่อวานก็ไปงานแต่งมาอีกงานนึง (เดินสายจริงวุ้ยตรู!) คนนี้เป็นเพื่อนมัธยม เลยเหมือนเลี้ยงรุ่นย่อมๆ สำหรับพวกที่ทำงานอยู่กรุงเทพฯ ปรากฎว่าเพื่อนคนที่เป็นอาจารย์หมอ ถูกเพื่อนๆ รุมล้อมขอ consult เพื่อ diag โรคของตัวเองกันใหญ่ ... ที่น่ากลัวคือ มีเพื่อนคนนึงเป็นโรคลิ่มเลือดอุดตัน เห็นบอกว่าลุกขึ้นยืนไม่ได้เลย โลกจะหมุนไปหมด, เพื่อนอีกคนก็แขนบวม 2 ข้างโตไม่เท่ากัน (น่าจะเป็นแนวลิ่มเลือดเหมือนกัน เห็นหมอเค้าว่างั้น) ... ยุคสมัยนี้มีโรคแปลกๆ เยอะจังเนอะครับ น่ากลัวอ่า นี่ขนาดวัยพี่ อายุยังไม่เยอะกันเท่าไหร่นะเนี่ย + ยังอินกับ รักแห่งสยาม อยู่เหมือนกัน ไปเขียนไว้ในบล็อกคุณหมอพีฯ แล้ว และกำลังรอเติ้งกับตี้เขียนถึงอยู่ครับ จะได้ไปเขียนด้วย   โดย: บลูยอชท์ 26 พฤศจิกายน 2550 15:08:39 น.

โอ้ว ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกะเรื่องนี้เลยฮ่ะ เดี๋ยวผมไปตั้งใจทำการบ้านอีกรอบก่อน ค่อยกลับมาอ่าน   โดย: BloodyMonday 26 พฤศจิกายน 2550 16:48:44 น.

ตอนนี้มีโฮโมโฟเบียอีกตัวมาละ มานั่งด่าคอมเมนท์ที่ชมหนังว่าเป็นเกย์ เป็นพวกผิดเพศ + ด่าน้องพิชไปนั่น (พาลจริงๆ) แต่ที่ฮาคือ มันแปะอีเมล์แล้วบอก "ใครแน่จริงแอดมา" 555555555555555 โถ... โฮโมโฟเบียอยากคุยกับเกย์ ขำยิ่งกว่าตัวอย่าง โปงลางสะดิ้ง   โดย: nanoguy 26 พฤศจิกายน 2550 22:42:16 น.

จอผมมันมีปัญหารึป่าวน๊า มันอ่านด้านขวาไม่ค่อยชัดเลยครับ   โดย: haro_haro 27 พฤศจิกายน 2550 15:17:33 น.

*ซ้าย ด้วยครับ   โดย: haro_haro 27 พฤศจิกายน 2550 15:18:45 น.

ผมยังไม่ได้เขียนถึงหนังเรื่องนี้เลย... รู้สึกอะไรๆมันตีในหัวเต็มไปหมด ไม่รู้จะเริ่มยังไง เรียงยังไง สงสัยต้องดูรอบสามแล้วสิ   โดย: nanoguy 27 พฤศจิกายน 2550 15:28:46 น.

ยังไม่ได้ดูอ่ะ ป.ล. เขียนถึง รักแห่งสยาม แบบยาวๆ แล้วเน้อ   โดย: merveillesxx 27 พฤศจิกายน 2550 18:38:09 น.

สวัสดียามดึก ตามมาอ่าน1 Litre of Tearsต่อแล้ว รักแห่งสยามรอบสองยังไม่มีโอกาสได้ดูเลย แต่ไปดูแน่ๆ นี่ก็เข้ามากะว่าพี่จะเขียนถึงรักแห่งสยาม อยากอ่าน คาดว่าคงจะถูกใจและตรงใจผมอย่างแน่นอน ฝันดี มีความสุขครับ แล้วจะแวะมาใหม่   โดย: yibby 28 พฤศจิกายน 2550 1:53:38 น.

มาตอบครับ ช่วงนี้ออนไลน์ไม่เป็นเวลา เพราะจขบ.กำลังขยัน....(เป็นเด็กเรียนอีกครั้งนึง) คุณ Michiru - แล้วจะตามไปอ่านค้าบอาจารย์อิอิ อ้อเกี่ยวกับเพจบล็อกอยากติชมอะไรก็ได้นะครับ เพราะไม่ทราบว่ามันอ่านกันยากหรือป่าว เพ่วิน - เรื่องน้องเบียร์พยายามเขียนแบบให้อ่านกันสบายๆ ไม่เครียด...แล้วนะครับ .... - แหม ธรรมดาครับเฮีย เป็นผู้หย่ายที่ใครเค้าเคารพนับถือก็ต้องถูกเรียกตัวไปงานต่างๆ แน่นอน (แต่ผมได้ไปงานศพ 2 ปีนี้ไปมาแล้ว 3 งาน....) - โรคเดี๋ยวนี้มันน่ากลัวตรงที่หมอส่วนใหญ่มักยังไม่ทราบว่าโรคใหม่ๆ แปลกๆ เหล่านี้มันมีสาเหตุมาจากอะไรแน่ชัดด้วยครับ แปลว่าโลกเรามันเริ่มวิกฤติแล้วนะ ไวรัสกำลังจะกินไวรัส(คนนี่แหล่ะ)ด้วยกัน - อ่าเรื่องรักแห่งสยาม เหมือนตี้ครับ มันวนๆ อยู่ในหัว.... ยิ่งไปดูรอบสองมา โอ...ถึงตาย คุณBloodyMonday - โย่ว....ได้คร้าบบบบ อย่าลืม "รักแห่งสยาม".... เจ้าตี้ - ไม่ทันเจอแฮะไอ้กระทู้ด่าเจ้าพิซนี่... แต่พี่ไม่อยากอ่านแล้วด้วยแหล่ะ - รู้สึกตอนนี้กระแสกำลังเป็นไปในทางบวกมากกว่าตอนแรกนะครับ เพราะรอบที่สองที่พี่อุตส่าห์ไปดูรอบเที่ยงมา...แต่แมร่งเ็ด็กนักเรียนเต็มโรงโว้ย! ตอนซื้อตั๋วนึกว่าจะเงียบๆ มันแห่มาจากไหนกันฟะ.... แต่ผิดคาดครับ...รอบสองนี้บรรยากาศเป็นไปด้วยดีจนน่าประทับใจ คนดูเยอะกว่ารอบแรกที่พี่ดูก็จริง แต่คนดูในรอบนี้ซึมซับกับเรื่องราวในหนังค่อนข้างดีจริงๆ มีเสียงยี้น้อยมาก คาดว่าน่าจะรู้ทันเรื่องราวในหนังกันเยอะแล้ว ว่าจะไปเจอกับอะไรมั่ง...แต่ฉากCPRอินเลิฟตรงม้าหิน ก็ยังกรี๊ดกันเหมือนเดิม555 ยกให้เป็นบรรยากาศการดูหนังในโรงที่ประจำใจอันดับ1 แซงเรื่อง Audition สมัยที่ดูบุฟเฟต์เฮ้าส์ไปแล้วครับ... - พี่ก็มึนอ่ะ ยิ่งรอบสองมันโรแมนติคกว่ารอบแรกด้วยเหอๆ ไม่แน่ใจนะว่าจะได้ไปดูกับเพื่อนกลุ่มนึงรึเปล่า อยากดูรอบสามไหมตอนนี้ยังบอกไม่ได้ ยังซึมลึกอยู่ สงสัยคงไม่เขียนเกี่ยวกับความดีงามของหนังเรื่องนี้แล้วมั๊ง เพราะมีบล็อกเกอร์และกระทู้เขียนชมกันไปเยอะแล้ว พี่อยากเขียนเกี่ยวกับบรรยากาศในการดูอ่ะ.... น้องต่อmerveillesxx - เห็นในพันทิปตะกี้แวบๆ ครับ เดี๋ยวแวะเข้าไปดูทั้ง 2 ที่ละกัน - เรื่องรวมตัวยื่นจดหมายให้สนช. ขออภัยด้วยที่พี่รู้ช้าไป ...พรุ่งนี้คงตื่นไม่ทันแล้วมีเรียนตอน 11 โมงด้วยแหล่ะ ... เจ้าอั๊ต - ครับจะพยายามเขียน...คิดอยู่เนี่ยครับว่าจะเขียนมันออกมายังไง... - โชคดีมีความสุขเช่นกันครับ น้องharo - มันไม่ชัดยังไงหรือครับ มองไม่เห็นเลยหรือว่าสีมันบัง ฟ้อนของเครื่องน้องในบล็อกพี่เป็นสีแดงหรือป่าวครับ?   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 28 พฤศจิกายน 2550 3:30:30 น.

ได้ยินเพลง ก็นึกถึงหนังเนอะ...   โดย: renton_renton 28 พฤศจิกายน 2550 8:46:22 น.

อันที่จริงก็เห็นชัดดีนะ แต่ด้านซ้าย/ขวา ของบล็อกน่ะ มันมีของสีดำงัย ก็เลยบัง ตัวหนังสือนิดหน่อย ก็พอมองได้ แต่ต้องพยายามง่ะ ...   โดย: haro_haro 28 พฤศจิกายน 2550 11:39:06 น.

เศร้ากับเรื่องของพี่เบียร์ และอายะ โรคนี้ใครเป็นน่าสงสารนะคะ เหมือนเรามีชีวิต แต่ใช้ชีวิตไม่ได้ เหมือนมีลมหายใจ แต่ไม่คุ้นเคยยังไงไม่รู้ พูดถึงหนังแนวนี้ หนูคิดถึงเพื่อนสนิทคนนึง ถ้าได้ดูเรื่องนี้กับจ๊ะ ต้องได้อารมณ์มากๆ บล็อกนี้ไม่ใช่ให้แค่หนัง แต่ให้ได้คิดหลายๆอย่างเลยพี่เติ้ง ขอบคุณนะคะ   โดย: pangz 28 พฤศจิกายน 2550 19:19:11 น.

แว้บมาทักคร้าบพี่เติ้ง   โดย: Unravel 29 พฤศจิกายน 2550 21:42:01 น.

เข้ามาทักทายวันเสาร์ต้นเดือนค่ะ   โดย: Michiru 1 ธันวาคม 2550 12:42:09 น.

ตอนแรกตั้งใจจะเข้ามาฟังเพลงTicket ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ และจริงๆแล้ววันนี้จะไม่ได้มาด้วยซ้ำแต่ที่เข้ามาเพราะมีปัญหา ฉันเป็นคนที่ชอบคิดว่า ทำไมปัญหาต้องเลือกฉัน ทั้งๆที่คนอื่นมีความสุขตั้งมากมาย ถ้าเขาเจอปัญหาอย่างฉันบ้างคงไม่ทำให้เขายิ้มได้น้อยลงหรอก แต่ทำไมต้องเป็นฉัน.. แล้วเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันคิดได้.... ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จักอีกด้านหนึ่งของปัญหาที่ทำให้ปัญหาของฉันเล็กลงเยอะมากเลย... และฉันจะตั้งหน้าตั้งตาแก้ปัญหาของฉันให้ดีที่สุดเพราะฉันก็อยากเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่า...เป็นคนที่ใช้ชีวิตได้มีค่าในการเกิดมาในสังคมที่เต็มไปด้วยปัญหา...   โดย: 061202 IP: 125.26.87.195 1 ธันวาคม 2550 17:58:55 น.

รู้สึกว่า พี่เติ้งจะชอบมากกกกกๆๆๆ เลยนะครับ เเวะมานึกว่า จะมีอะไรให้รับใช้อีก   โดย: pikaball 2 ธันวาคม 2550 10:21:31 น.

พี่เติ้งก็หายเหมือนกันเหรอ?? หรือว่าแค่ไม่ได้ล็อกอิน   โดย: nanoguy 2 ธันวาคม 2550 12:19:05 น.

ปล. อัพเสร็จซะทีกับบทพล่ามและพร่ำเพ้อถึงรักแห่งสยาม 55+   โดย: nanoguy 2 ธันวาคม 2550 14:50:47 น.

ขอตอบแบบไม่มีล็อกอินเน้อคับ ปล.อย่าลืมฟังรายการหนังหน้าไมค์ คืนนี้ 4 ทุ่ม 104.5 FM แฟตเรดิโอ....นะจ๊าาาา คุณrenton - แต่ผมนึกถึงคุณมะเดี่ยว รู้สึกจะเป็นเพลงที่แทงใจชาวสีม่วงเหลือเกินนิ น้องHaro - ทนอ่านไปก่อนเน้อ เดี๋ยวจะพยายามพิมพ์ให้อ่านง่ายๆ ครับ น้องแปง - มันเป็นโรคที่คนไทยโชคดีกว่า(?) คือในบ้านเรารู้สึกมีคนที่เป็นโรคนี้น้อยกว่าญี่ปุ่นครับ - ถ้าจะดูเรื่องนี้ เตรียมทิชชู่ไว้ 3 ม้วนนะครับ(พูดจริงๆ) - ขอบคุณสำหรับคำชมจ้า ช่วงนี้ก็เที่ยวให้สนุกเน้อ เจ้าต้น - ไฮ่....ช่วงนี้เห็นคนชอบถามต้นในบล็อกต้นบ๊อยบ่อย ขอถามมั่ง "อ้วนขึ้นรึป่าวเรา?" คุณMichiru - ลืมไปเลยว่าสิ้นเดือนแล้ว555 ผมรับเงินไม่ตรงกับชาวบ้านเขาอ่ะครับ รับทุกวันที่ 13 ของเดือน เลยไม่เคยรู้สึกว่ามันขึ้นเดือนใหม่แล้ว คุณปริศนา061202 - ผมว่าคนเราทุกคน ก็เคยคิดเหมือนคุณนะครับ รอเวลา รอจังหวะดีๆ แล้วค่อยก้าวใหม่ครับ... ปัญหามีทางแก้ แต่ถ้าแก้ไม่ได้ก็อย่าให้มันพลาดอีกครับ - แล้วว่างๆ ค่อยแวะมาใหม่เน้อ คุณปริศนา061202 น้องบอล - แหม จะให้พี่ไปใช้อะไรเราล่ะครับ แหมะ แหมะ แหม๊......(ดูจบแล้วมาเล่าให้ฟังบ้างนะ) เจ้าตี้ - ตอนแรกตกใจนึกว่าโดนยึดอมยิ้มอ่ะ เพราะล็อกอินหลุดทั้งที่พันทิปและก็ในนี้...(ทั้งๆ ที่พันทิปพี่ล็อกอินตลอดเป็น 1 ปีแล้วนะ) - แต่วันนี้เพิ่งล็อกอินได้ที่เวบพันทิปอ่ะครับ แต่บล็อกแก๊งยังล็อกอินไม่ได้ คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับระบบไฮสปีดอินเตอร์เน็ทที่ตึกพี่นะ... เพราะก็เคยเป็นแบบนี้มาครั้งนึงแล้ว .... - ว่าแต่เราล่ะ โดนยึดหรืออะไร?   โดย: คำห้วนล็อกอินหาย IP: 203.156.85.72 2 ธันวาคม 2550 15:01:59 น.

อ่านจบแล้ว เศร้าจังค่ะ   โดย: Louise Redknapp 2 ธันวาคม 2550 15:36:50 น.

มาทักทายคนล็อกอินหาย(จากสาเหตุที่ยังไม่แน่ชัด) กลัวหายเหมือนกันเลยครับ วันก่อนไปบ้านน้าชาย เจอdvdเรื่องนี้ที่บ้านลูกพี่ลูกน้อง ดีใจ๊ดีใจ เดี๋ยววันหลังจะได้ยืม ยืมเสร็จก็แฮ๊ปมาเลย 555+ แล้วคุยกันครับ~~ ป.ล.อิจฉาคนเล่นเนทไฮ-สปีด อยู่บ้านเจอแต่โลว์ๆ โหลดอะไรก็น้านนาน เซ็งชะมัด   โดย: yibby 2 ธันวาคม 2550 21:07:45 น.

เศร้าพอกันกับรักแห่งสยามเลยอะ   โดย: Onlineza 2 ธันวาคม 2550 21:33:50 น.

แวะมาสอบถาม ซีรี่ Dexter เค๊ามีขายกันป่าวอ่ะ...อยากดู   โดย: renton_renton 3 ธันวาคม 2550 11:56:54 น.

+ หุๆ แวะมาทักทายคนล็อกอินหายครับ (และหวังว่าคงเอากลับมาได้โดยเร็ว) + ช่วงนี้หลังจากหลายคนยัง 'อิ่ม' กับรักแห่งสยาม เวลาดูเรื่องอื่นๆ ก็เลยอาจรู้สึกว่ามัน 'จืด' ไปบ้างรึเปล่าแฮะ ... เย็นนี้พี่ว่าถ้าไม่ติดอะไร จะไปซ้ำรอบ 2 เหมือนกันนะครับเนี่ย รอบนี้จะไปเก็บจุดที่รอบแรกพี่ดูหรือคิดไม่ทัน, เก็บเพลง และเก็บอารมณ์ตกค้างให้มัน 'ตายไปเลย' อีกรอบอ่า + สำหรับการเรียน ก็ดีใจด้วยนะครับที่กลับมาสู่เส้นทางอีกครั้ง ... ถึงจะต้องเก็บอีกพอควร แต่ก็อย่าต๊อแต๊นะครับ ยังมีคนที่ชะตาชีวิตโหดร้ายกว่าเติ้งอีกมากมายนัก (ดูอย่างโต้งนั่นไง ยังต้องทำตามความต้องการของแม่อยู่เลย เกี่ยวกันมะเนี่ย? หุๆ ) ... แล้วซักวัน โลกสวย ก็คงอยู่ในมือเราอ่ะครับ + ช่วงนี้ชีวิตเฮียวุ่นๆ (กับงานสังคมของชาวบ้าน) เลยไม่ค่อยได้ทักทาย เซย์ฮัลโหลเท่าไหร่ ไม่ว่ากันเน้อ ... เด๋วหายวุ่นแล้วค่อยว่ากันใหม่ครับผม   โดย: บลูยอชท์ 3 ธันวาคม 2550 13:09:01 น.

ลอกอินหายไปไหนคะ โรคนี้น่ากลัวจังค่ะ เข้ามาชวนไปดูหนังเลือดสาดที่บ้านคุณครูมิจิรุค่ะ เรื่อง Haute Tension สับ-สับ-สับ   โดย: Michiru 3 ธันวาคม 2550 13:45:33 น.

ชีวิตคนเราแสนสั้นครับ เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเราจะจากโลกนี้ไปเมื่อไหร่และอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่จะอยู่กับโลกใบนี้และในใจของคนที่เรารักและรักเราตลอดไป ความดีครับ เมื่อชีวิตแสนสั้น ก็ขอให้ทำความดีและมอบความรักความจริงใจให้กับคนรอบๆ ข้างมากที่สุดเท่าที่จะมากสิครับ   โดย: chubbymature IP: 125.24.192.50 3 ธันวาคม 2550 18:56:55 น.

ตามมาอ่านจากคำแนะนำของคุณ pikkaball เพิ่งดูเรื่องนี้จบเมื่อคืนค่ะ เสียน้ำตาไปหลายตุ่มเลยทีเดียว แต่เหมือนอย่างที่จขบ.เขียนค่ะ ว่ามันไม่ได้เป็นการบีบบังคับให้เศร้าฟูมฟายแต่มันเป็นไปเองตามเรื่องราว ยังคิดอยู่เลยค่ะว่าในไทยจะมีผู้ป่วยด้วยโรคนี้มั้ย เสียใจกับครอบครัวของน้องเบียร์ด้วยนะคะ สำหรับรุ่นพี่ที่อายุชื่นชอบนั้น ตอนแรกก็คุ้นๆ ใครหว่า แต่เพราะเพิ่งดูชินโดไป (ไม่ได้ดู deathnote ค่ะ) เลยจำได้ เราว่ารูปทรงหัวเขาแปลกๆ นะคะ ปล. ชอบน้องริกะจัง (อักโกะ) มากค่ะ   โดย: Qingqing IP: 124.121.82.222 3 ธันวาคม 2550 21:56:31 น.

เพิ่งอ่านเรื่องน้องเบียร์ และเรื่องน้องอายะจบ (อ่านจบช้า เพราะสีบล็อกอ่านยากอ่ะค่ะ คุณครูมิจิรุแก่แล้ว เลยมองไม่ค่อยเห็นอ่ะค่ะ) เสียใจกับครอบครัวของน้องเบียร์ด้วยนะคะ   โดย: Michiru 4 ธันวาคม 2550 9:33:27 น.

เห็นแล้วก็อยากดู L change the World เร็ว ๆ ครับ   โดย: เจ้าชายไร้เงา 4 ธันวาคม 2550 11:42:46 น.

อ้วนขึ้นนนนนนนนนนนนนนน โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ   โดย: Unravel 4 ธันวาคม 2550 14:06:06 น.

ลืมไป เมื่อไหร่จะอัพบล๊อกอ๊ะเฮีย   โดย: Unravel 4 ธันวาคม 2550 14:06:33 น.

+ แวะมาบอกว่าเฮียอัพบล็อกละเน้อ ... เป็นทริปแม่ฮ่องสอน - ปาย ที่ไปมาเมื่อปีที่แล้วครบรอบ 1 ปีพอดีอ่ะครับ ว่างๆ ก็ไปดูรูปน้า   โดย: บลูยอชท์ 4 ธันวาคม 2550 17:39:27 น.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก มาเคาะประตูบ้านพี่เติ้งคะ อะคริ อะคริ หนูมีของขวัญมาฝาก เชิญไปแกะได้ที่บล็อกนะคะ เห็นพี่เติ้ลยุ่งๆ ไม่ค่อยมีเวลาอัพ หนูเลยใจดีต่อเวลาให้สำหรับของขวัญคะ ไม่มีวันหมดอายุ ด้วยรักและคิดถึงคะพี่ อิอิอิ   โดย: pangz 4 ธันวาคม 2550 18:54:16 น.

ใครด่าไว้ที่ไหนเนี่ย หรือว่า หลังไมค์ มาด่ากันเลย??   โดย: nanoguy 4 ธันวาคม 2550 21:27:18 น.

อนึ่ง... ผมว่ากระทู้แฟนคลับมันบางตาลงเยอะมากแล้วนะ อีพวกที่ตามแขวะนี่แหละ น่าสงสาร ชอบเรียกร้องความสนใจ และมันก็ไม่เยอะเท่าตอน "อ-ม-ข-น" ด้วย... ทีตอนนั้นไม่เห็นตั้งแง่รังเกียจ 4 คนนี้มั่งล่ะ ชิ - -*   โดย: nanoguy 4 ธันวาคม 2550 21:30:00 น.

^ ^ แหมตี้ ก็ตอนอมขนน่ะ เรื่องเน่าๆแบบนี้คนก็ชอบสิ ใครจะว่าถึงแม้กระทู้จะบานเบอะพอๆกับรักแห่งสยาม พอดีว่าพี่ได้เข้าไปอ่านกระทู้นึง เจอพี่เติ้งโดนด่า แมร่งเซ็งแทน คิดว่าพี่เติ้งน่าจะอารมณ์เสียมาจากกระทู้นั้นแหละ พี่ยังหงุดหงิดออกเลย ด่าไม่ดูคน เห็นใครชอบแมร่งเป็นด่าหมด ไม่รู้ อีก10ปี อย่ามาขวนขวายหาดูละกัน หนังดีมีไม่ดู ชอบดูแต่หนังตลกที่ห่วยๆ ++ ส่วนพี่เติ้ง ก็อย่าไปโมโหเลย หน้าแก่เปล่าๆ เชื่อป่ะ ผมก็โดน มีคนตามมาด่าถึงบล๊อกเลย โชคดีที่โชว์IP ผมเลยแบนIPนั้นไป และมันก็เข้ามาอีกครั้งจริงๆ แต่ครั้งนี้โพสข้อความไม่ติด มีความสุขในวันพ่อและวันต่อๆไปครับ:) แล้วคุยกัน   โดย: yibby 5 ธันวาคม 2550 3:53:19 น.

สวัสดีวันพ่อทุกคนนะคร้าบ ................................. คุณ Louise Redknapp - - ขนม+อาหารในบล็อกคุณก็น่ารับประทานมากครับ คุณ Onlineza - รักแห่งสยามพี่ว่ามันเศร้า แต่ยังมีความหวังนะ.... renton_renton - ขอให้สนุกนะเออ.... เรื่องนี้น่าจะดูได้ มันไ่ม่ค่อยเลือดสาด แต่แรง....ประมาณนึง เพ่วิน - ล็อกอินเดี๋ยวหลุดเดี๋ยวเข้าครับ หลวมๆ ชอบกล....-*- ตอนนี้หลุดทั้งพันทิป ทั้งบล็อกแก๊งค์ แล้วล็อกอินเข้าเวบอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งฮอทเมลล์ ล็อกอินทีไร ก็ขึ้นหน้าเดิม ให้ล็อกอินตลอด... ไม่รู้เป็นไรของมัน อารมณ์จะเสียก็เพราะแบบนี้แหล่ะ ฮึ่ม!!! ..... ยังดีที่ออนเอ็มได้(แปลกซะไม่มี) - จะตั้งใจเรียนค้าบบบบบ - ขนาดวุ่นๆ ยังขยันอัพบล็อกนะครับ อิอิ - แล้วคุยกันค้าบโผ้มมม คุณครูมิจิรุ - เรื่องล็อกอินหลวมเนี่ย คงเป็นกับที่ตึกผมคนเดียวอ่ะครับ... - สับ สับ สับ หนึ่งในหนังประทับใจ ไม่มีวันลืม เหอๆ - คุณ chubbymature - ใช้ครับ หากยังมีชีวิตอยู่ควรทำดีต่อกัน ...แต่เมื่อวาน ในห้องเฉลิมไทย ผมดันกลายเป็นคนวิปริต+ต่ำทรามไปซะแล้ว ฮ่วย.....ไม่น่าเล้ย...เรา - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านครับ หากเห็นผมบ่นเรื่องไม่เข้าท่า ก็ขออภัยด้วยครับ มันเป็นนิสัยผมอ่ะ เหอๆ คุณ Qingqing - ผมเองก็ไม่ได้ร้องไห้ให้กับหนังหรือซีรี่ส์มานานเหมือนกันครับ แต่เรื่องนี้ ยอมเค้าเลย... - ฝากบอกเจ้าบอลให้รีบดูด้วยนะครับ555 - ขอบคุณที่แวะเข้ามาเม้นท์จ้า เจ้าชายไร้เงา - รอดูเช่นกัน เจ้าต้น - คงจะจริงอย่างที่เขาว่าไว้นะครับ "หนึ่งรูปภาพแทนล้านคำบอกเล่า" 555 - เรื่องอัพบล็อก รอให้ล็อกอินได้นานๆ ก่อนเถอะครับ หึๆ เศร้า..... เจ้าน้องแปง - แวะไปดูของขวัญมาแล้วครับ ที่จริงตอนนี้ว่าจะตอบtag นะ แต่อยากล็อกอินให้ได้ก่อน... แบบว่าจำรายละเอียดวันที่บล็อกแรกของบล็อกตัวเองไม่ได้อ่ะ - ถ้าล็อกอินได้เมื่อไหร่ จะแวะไปตอบแท็กเป็นอย่างแรกเลยจ้า เจ้าตี้ - หลังไมค์ยังไม่เคยโดนตามมาราวีอ่ะ ไม่รู้ทำไม อยากเจอเหมือนกัน555 - พี่โพสท์ไม่ดูตาม้าตาเรือด้วยแหล่ะ ว่ากระทู้นั้นมันเป็นกระทู้ประจำของคนที่แิอนตี้หนังเรื่องนี้อยู่แล้ว หึๆ เลยโดนด่าซะ..... - อาจได้ไปดู The Bridge นะ.... ไม่แน่อาจเป็นวันนี้ และไม่แน่ อาจได้เจอกัน เจ้าอั๊ต - หาซีรี่ส์นี้มาดูได้ ก็เล่าสู่กันฟังบ้างเน้อ... - ไฮสปีดก็จริง แต่โหลดช้าเหมือนกันนะ แถมมีปัญหาเรื่องล็อกอินบ่อยๆ แบบนี้ ก็แย่เหมือนกันนา ยังดีที่ได้เล่นฟรี ไม่งั้นโดนไอ้แก่คนนี้บ่นลืมชาติไปแล้ว555 - ไอ้กระทู้นั้น พี่ว่าไป พี่ก็comment แรงไป...(นานน๊าน...จะได้แสดงความคิดเห็นแรงๆ) แต่คนอ่านบางคน มันไม่เก็ทนี่สิ แล้วตีโพยตีพายว่าเราไปดูถูกเค้า...หึๆ ไอ้โดนด่าน่ะมันไม่เท่าไหร่ แต่ด่าโดยแค่อ่านผ่านๆ แล้วตีความว่าเราเป็นแบบนั้นแบบนี้เนี่ย ....โคตรเกลียดค้าบ โคตรเกลียด.... แต่วันนี้ มันก็กลายเป็นเรื่องขำๆ ไปละ ขำตรงที่มีโจทก์เก่าจากเรื่องเข็มอั้ม...ตามมารุมด่าพี่ด้วย ทั้งๆ ที่มันคนล่ะเรื่องกันเล้ย - เอ่อ ไม่เคยเจอตามมาด่าหลังไมค์หรือในบล้อกนะ แต่เมื่อก่อนที่เคยเขียนบทความเกี่ยวกับหนัง แล้วไปพาดพิงหนังเชียร์ลีดเดอร์ของพจน์ อานนท์ ตอนนั้นน่ะ.....โดนสถาบันเชียร์ลีดเดอร์แห่งหนึ่งตามด่า ว่าไปลบหลู่สถาบันเค้า เอ้าเฮ้ย ในบทความนั้น ตูไม่ได้ว่าพวกเชียร์ลีดเดอร์ ตูด่าหนังเฟ้ยเฮ้ย!!! งงมากตอนนั้น ว่าจะอะไรกันนักหนาหนอ คนเรา.... - สวัสดีวันพ่อด้วยคนครับ...แอบอิจฉาที่ได้อยู่ใกล้กันน่ะครับ ....ขอให้มีความสุขในวันพ่อทุกท่านครับ...   โดย: คำห้วนล็อกอินไม่ได้อีกแล้ว -*- IP: 203.156.85.66 5 ธันวาคม 2550 13:45:23 น.

วันนี้ไปดู The Bridge พี่ได้มาปะเนี่ย โดนพวกรอยัลลิสต์หาเรื่องอีกและ แตะไม่ได้เล้ยย.... น่าเบื่อ (บ่นกับพี่อั๊ตยาวๆไปละรอบนึง) ตอนเพื่อนกูรักมืงว่ะ ก็โดนพวกเชียร์ลีดเดอร์ด่าเหมือนกัน ถ้ากูเหยียดเกย์จะดู รักแห่งสยาม ทำติ่งอะไรวะ 55+   โดย: nanoguy 5 ธันวาคม 2550 19:55:07 น.

^ ^ ^ ตี้เอ๊ยยยย บางเรื่อง ถ้าเราคิดต่างจากเขามากๆ ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงความคิดเห็นหรอกครับ ปล่อยมันไปเถอะ(โดยเฉพาะเรื่องรอยัลตี้รอยัลลิสต์) เพราะคนอื่นที่ไม่เคยรู้จักเรามาก่อน เขาจะมองเราแค่มุมเดียวเท่านั้นคือ "ไอ้นี่มันคนไทยรึเปล่า" พี่ไม่อยากเห็นเรามีเรื่องกับอะไรแบบนี้บ่อยๆ ครับ....ตี้ อันที่จริงอยากไปต่อว่าคนที่มันเอาลิงค์เ่ก่าๆ มาแฉมากๆ แต่พี่ล็อกอินไม่ได้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว-*- คือพี่ว่าการแฉใครสักคน โดยที่ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง มันก็ไม่ค่อยน่าเคารพนับถือเหมือนกัน... มันแย่มากครับ ไม่รู้จะว่ายังไง แต่นั่นล่ะ เขาอาจโกรธกับสิ่งที่เราแสดงความคิดเห็นออกไป เลยไม่ทันตั้งสติ คิดแต่ว่าจะเอาคืนท่าเดียว พี่ว่าตี้อยู่ห่างๆ พวกนี้เหอะ มันน่ากลัว ไม่ต้องทำให้เขาตาสว่างหรอก บางเรื่อง เดี๋ยวเขาก็จะรู้เอง....   โดย: คำห้วนล็อกอินหาย IP: 203.156.85.248 6 ธันวาคม 2550 10:50:44 น.

อันนั้นไม่ได้อยากจะไปยั่วอะไรใครเลยนะ แต่อยู่ดีดีดันมีอีบ้ามาไล่ออกนอกประเทศ (เพราะอันแรก ผมยังไม่ได้ว่าอะไร "ใคร" เลย) ผมก็เลยโยนระเบิดทิ้งไปลูกนึง จบ   โดย: nanoguy 6 ธันวาคม 2550 15:27:02 น.

ปล. ถ้าเป็นเมื่อก่อน ป่านนี้อาจจะยังรบราฆ่าฟันอยู่ในนั้นก็ได้ แต่คงไม่ไหว เพราะ 5 ธันวาเลือดมันข้นเกินไป ข้นจนบังตา   โดย: nanoguy 6 ธันวาคม 2550 15:27:36 น.

ที่จริงตี้ก็ไม่ได้โพสแรงอะไรนะ เรื่องที่อยากบอกให้เขารู้ว่า ไม่ได้มีแค่ในบ้านเราที่เป็นอย่างนั้น (เรื่องบรูไนอ่ะ) แต่พี่ว่า คงมีคนไม่ชอบเรามาก่อนเยอะด้วยล่ะ555 แล้วพอยิ่งกลายเป็นบัตรผ่านปุ๊บ ทีนี้ยิ่งไปกันใหญ่ รุมกันเละเลย พี่เองเพิ่งขอบัตรผ่านเมื่อวาน ก็ยังล็อกอินไม่ได้อยู่ดี ไม่รู้มันเป็นอะไรของมันมา 2 วันแล้วเนี่ย.....   โดย: คำห้วนล็อกอินหาย- - IP: 203.156.85.108 6 ธันวาคม 2550 21:22:00 น.

เหอๆ เม้นท์หลังๆเริ่มน่ากลัว ฮ่าๆๆ   โดย: Unravel 6 ธันวาคม 2550 22:31:10 น.

เหอะๆๆๆๆๆ เรื่องบัตรผ่านนี่ผมว่าเรื่องรองล่ะม้าง... เพราะท้ายที่สุดมันก็มีคนขุดทั้งบล๊อกทั้งกระทู้เก่าๆไปแฉซะงั้น (บางอันผมพิมพ์อยู่บรรทัดเดียว มันหาว่าผมทำลายความมั่นคงของชาติ 55555) ขำกว่า คืออีพวกที่เข้ามาด่าในบล๊อก (มีสามตัว ลบทิ้งไปแล้วสองตัวเพราะไร้สาระ) ไม่เห็นมันจะมีตัวไหนใส่ชื่อจริงซักตัว โถ... กูอยู่ท่ามกลางคนคลั่งยังมี identity แล้วคนคลั่งจะมากลัวอะไรข้าพเจ้า... ขำจริงๆ   โดย: nanoguy 7 ธันวาคม 2550 4:35:53 น.

เข้ามาอ่านค่ะ   โดย: Michiru 7 ธันวาคม 2550 9:34:53 น.

^ ^ ^ เอิ๊ก....จะโดนคุณครูหักคะแนนไหมเนี่ย คอมเมนท์หลังๆ เริ่มรกสมองและน่ากลัวอย่างที่เจ้าต้นว่าไว้อ่ะ 555   โดย: คำห้วนล็อกอินไม่ได้อีกแล้ว -*- IP: 203.156.85.108 7 ธันวาคม 2550 10:26:19 น.

เฮ้ย พี่ ล็อกอินไม่ได้อีกแล้ว ก็หมายความว่า อัพไม่ได้อีกแล้วงั้นหรอ ไม่น่า พี่ .... เสียดายแย่เลยอ่า   โดย: haro_haro 7 ธันวาคม 2550 11:16:25 น.

+ เออ พอดีพี่เข้าไปอ่านบล็อกตี้ แล้วเห็นข้อความเข้ามา โสน้าหน้า เรื่องล็อกอิน ก็เลยเกิดทฤษฎีสมคบคิดขึ้นมาในใจว่า ... เอ๊! หรือจะเป็นเพราะมีคนไปแจ้งป่วนพันธุ์ทิพย์ไว้หว่า (หรือไม่งั้น คนที่จ้องเล่นงานก็อาจเป็นพวกคนใดคนนึงที่กลุ่มเว็บมาสเตอร์ที่มีอำนาจจัดการซะเอง) ว่าล็อกอินประมาณ เติ้ง / ตี้ เนี่ย มีปัญหา เค้าเลยตั้งระบบกลั่นแกล้งไว้ให้เข้าไม่ได้ หรือเข้าได้ยากๆ อ่ะครับ หุๆ ... เพราะอย่างของพี่เอง ถึงแม้จะรู้สึกว่ามันช้าหรือหลุดบ่อยๆ หรือบางทีก็ล็อกไปเข้าของใครไม่รู้ ... แต่ก็ไม่เคยถึงกับเข้าไม่ได้นะครับ ... ก็คิดเล่นๆ เองเน้อ มันคงจะไม่เป็นจริงหรอกมั้ง   โดย: บลูยอชท์ 7 ธันวาคม 2550 11:43:34 น.

ของพี่เติ้งไม่น่าจะใช่หรอกมั้ง เพราะว่าพี่เติ้งแกเข้าไปเช็คเมลยังไม่ได้เลย ส่วนของผม มีสิทธิ์นะพี่วิน เพราะที่โดนยึดอมยิ้มตอนแรกมันมาจากกระทู้ รักแห่งสยาม อะ 55555555 (ซึ่ง อยู่ดีดีกระทู้แนะนำหายไป สามกระทู้รวด.. แสดงว่าฟาก WM ก็คงมีคนแอนตี้เรื่องนี้อยู่หรอก)   โดย: nanoguy 7 ธันวาคม 2550 12:33:19 น.

เรื่องล็อกอินเป็นกะระบบไฮสปีดที่ตึกผมน่ะครับพี่วิน เพราะล็อกอินเข้าเวบอะไรไม่ได้เลย...มันจะเด้งกลับมาหน้าเดิมตลอด คิดว่าคงไม่มีคนใจร้ายขนาดนั้นหรอกครับ เหอๆ ตอนนี้คิดว่า อาจไปอัพบล็อกที่ศูนย์คอมของมหา'ลัย ....น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด...   โดย: คำห้วนล็อกอินไม่ได้อีกแล้ว -*- IP: 203.156.85.26 7 ธันวาคม 2550 20:13:59 น.

แวะมาหา ก่อนจะหนีไปสวีทกับแฟนสามวันที่โบนันซ่า เขาใหญ่ ตอนแรกดีใจที่วงฟลัวร์จะไปเล่นคอนเสิร์ตด้วย จะได้ฟังคุณคิวร้องกันและกันแบบสดๆ แต่ล่าสุดทางLOVEiSแจ้งมาว่า วงฟลัวร์ไปไม่ได้ เฮ้อ...อดฟังเลย แล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูครับ(ผมน่ะ ถ่ายรูปตอนกลางคืนได้เก๊งเก่ง ถ่ายออกมาติดจตุคามทุกที 555+) รักษาเนื้อรักษาตัวกันด้วยเน่อ...ไว้คุยกันคร้าบบ   โดย: yibby 7 ธันวาคม 2550 21:15:30 น.

เมื่อไหร่จะได้อ่าน บล๊อกใหม่ น๊า เข้ามากระตุ้น น่ะฮะ ... หุหุ   โดย: haro_haro 8 ธันวาคม 2550 16:01:41 น.

ช่วงนี้ เกิดอะไรขึ้นเนี้ย พี่เติ้ง มีเรื่องอยากคุยด้วย ทางเมลล์ล่ะกันนะ   โดย: pikaball 9 ธันวาคม 2550 7:06:23 น.

ล็อกอินได้แล้วจ้า...................   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 9 ธันวาคม 2550 19:45:33 น.

ดีจายยยจังเลยคะ ล็อกอินได้แล้ว อะคริ อะคริ บังเอิญว่าแปงอัพบล็อกตอนพี่เติ้งล็อกอินได้พอดีเลย ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: pangz 10 ธันวาคม 2550 15:36:47 น.

ในที่สุดก็ล็อกอินได้ น่ายินดี คริๆ   โดย: nanoguy 10 ธันวาคม 2550 16:19:19 น.

+ มายิงลีล่วยคน รออ่านบล็อกหน้าใหม่อยู่นะครับ เอิ๊กๆ ... หน้านี้ของเติ้ง เม้นต์พี่ก็อันที่ 80 แว้ว ส่วนของเจ้าที่ รวมเม้นต์ HBD ด้วย ก็ปาเข้าไป 100 กว่าๆ แล้วเช่นกัน เหอๆๆ   โดย: บลูยอชท์ 11 ธันวาคม 2550 11:37:52 น.

กรุณาอัพบลอกด่วน รอๆ แฟนๆรออ่านกันเพียบ   โดย: Michiru 11 ธันวาคม 2550 13:04:18 น.

นั่นสิเนอะ อัพเดทบล๊อกซะทีสิพี่ แต่ก่อนล่ะตามอ่านไม่ทัน แต่ตอนนี้อ่านจนจำได้แล้ว หายไปพอๆกับนายตี้เลย รายนั้นก็ไม่อัพฯบล๊อกซะที แล้วจะมาหาใหม่ครับ โชคดี โชคดี ป.ล.วันนี้เนทผมเร็ว เลยได้ฟังเพลงบล๊อกพี่เติ้งแบบเต็มๆเสียที   โดย: yibby 13 ธันวาคม 2550 1:26:03 น.

เอิ๊กส์.................. ช่วงนี้จขบ.เหนื่อย+ละเหี่ยใจค้าบบบ แต่ถึงจะเหนื่อยอย่างไร ก็ยังเข้าบล็อกมาโหวตให้บล็อกเพื่อนๆ ทุกท่านน่ะครับ พยายามกระจายคะแนนโหวตให้ได้ 3 คะแนนทุกคนครับ ยังดีที่ปีนี้มีหลายสาขาให้โหวต ไม่งั้นปวดหัวตายแน่ คริ คริ เรื่องการอัพบล็อก...เร็วๆ นี้ครับทุกท่าน ขออภัยที่ดองบล็อกซ้านาน......   โดย: คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก 13 ธันวาคม 2550 3:13:46 น.

กลับกรุงแล้ววววว~~~   โดย: nanoguy 13 ธันวาคม 2550 9:29:20 น.

+ หุๆ ของพวกเติ้ง, ตี้, อั๊ต นี่พี่ไม่ต้องคิดเลย โหวตสาขา Movie + Friendliest 3 คะแนนโลดดดด + ยินดีด้วยที่ทั้งเติ้ง และตี้ ได้รับอมยิ้มคืนมาซะทีนะครับ อุๆ   โดย: บลูยอชท์ 13 ธันวาคม 2550 16:17:34 น.

โดนยึดอมยิ้มเหรอ ฮ่วย เข้ามาป้วนเปี้ยนยามวิกาล   โดย: Unravel 15 ธันวาคม 2550 0:55:48 น.

ผมเคยดูหนังเรื่องนึงซึ่งเป็นหนังที่ห่วยมากๆๆๆๆ แต่เผอิญผมเพิ่งประสบเหตุการณ์เหมือนกับตัวละครในหนังพอดี สรุปคือ ดูไปร้องไห้ไป และพอแผ่นออกก็รีบเก็บทันที บางทีการที่เราจะชอบหนังเรื่องไหน ก็ได้ขึ้นกับความดีของหนังเรื่องนั้นแต่เพียงอย่างเดียว   โดย: ฟ้าดิน 15 ธันวาคม 2550 5:16:21 น.

ละเหี่ยใจและเหนื่อยเรื่องอะไรกันละคร้าบบ ใครช่างทำร้ายจิตใจกันได้? แล้วจะแวะมาใหม่ วันนี้ต้องออกไปเลือกตั้งด้วย ยังไม่รู้จะเลือกใครเลย ไม่เห็นใครที่เข้าตาสักคน เหอเหอ มีความสุขมากๆนะพี่นะ   โดย: yibby 15 ธันวาคม 2550 14:49:58 น.

แวะมาเจิมอีกรอบ   โดย: renton_renton 15 ธันวาคม 2550 16:33:41 น.

แวะมาแปะว่า สุกัญญา มิเกล เสียงแอบน่ากลัว   โดย: nanoguy 16 ธันวาคม 2550 17:30:04 น.

เพิ่งมีเวลากลับเข้ามาอ่านเรื่องเต็มๆอีกครั้ง ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะหลายๆคนก็พูดอะไรที่ตรงใจไปหมดแล้ว ขอบคุณค้าบที่เขียนบล๊อคที่ให้อะไรหลายๆอย่างให้ได้อ่านกัน   โดย: Ange de Suisse IP: 62.202.104.119 4 กุมภาพันธ์ 2551 16:13:39 น.

ดีดีคร่า พอดีว่าชอบเรื่อง บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร เหมือนกัน เรยเหนบล๊อกนี้เรยเข้ามาอ่านคงไม่ว่ากันใช่ไหมคะ ที่อยู่ๆ ใครไม่รู้มาอ่านบล๊อกของตัวเอง โทษทีนะคะ แต่ไม่อยากเชื่อเรยว่าประเทศไทยก็มีคนที่เป็น โรคเดียวกับ คิโตะ อายะ นี่เรื่อง จริงหรอคะ แล้วเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีไหน พ.ศ. อะไรหรอคะ ช่วยบอกทีนะคะ ขอบคุณคร่าที่มาแบ่งปัน   โดย: บอ บี IP: 222.123.183.33 6 พฤษภาคม 2551 12:53:46 น.

เศร้าจริง ๆ เรื่องนี้ นั่งน้ำตาไหลตั้งแต่แผ่น 2 ตื่นเช้ามาตาบวมตุ่ยเลย   โดย: ryu IP: 58.8.159.91 9 พฤษภาคม 2551 19:03:38 น.

เรื่อง นี้ สนุก มาก เลย คะ จะติด ตาม ทุกตอน เลย เศร้า เนาะ น่า สง สาร จัง อะ   โดย: 1 IP: 222.123.19.115 14 พฤษภาคม 2551 22:02:35 น.

บังอาดด!!! มาว่าเคนจังแสนคิขุของช้านไม่หล่อ บังอาดดมากกกกก   โดย: น้องโฟมค่ะ IP: 124.121.187.14 28 พฤษภาคม 2551 16:43:25 น.

เข้ามาอ่าน หนังฝั่งตะวันออก เขียนได้ดีจริงๆๆค่ะ เขียนได้ละเอียดดี หนังแนวนี้ไม่ถนัดเลยย มาอ่านงานเขียนของคนที่เค้าถนัดดีก่า ชอบชอบ   โดย: Bernadette 8 ตุลาคม 2551 9:42:29 น.

เข้ามาอ่าน Film แนวตะวันออกงั๊บบ ยาก เข้าใจยากจริงๆๆๆ   โดย: Bernadette 11 ตุลาคม 2551 8:01:51 น.