สำหรับท่านที่เกลียดบุ้ง ไม่ชอบหนอนอยากให้ท่านอดทนอ่านเรื่องนี้ เพราะมันมีประโยชน์ต่อท่านมากๆครับ หนอนบุ้ง เป็นตัวอ่อนของผีเสื้อกลางคืนมีขนยาวๆขึ้นที่ลำตัวมากกว่าหนอนธรรมดา บุ้งบางชนิดมีขนที่เป็นพิษร้ายแรง บางคนอาจไม่มีอาการแพ้ใดๆ เมื่อสัมผัสถูกขนพิษของมัน แต่บางคนก็มีอาการรุนแรงมากนอกจากนี้บางคนทีเคยแพ้หนอนบุ้งบางชนิดไม่ได้หมายความว่าจะต้องแพ้พิษของหนอนบุ้งทุกตัวเสมอไป

ลุงชาติมักจะปลูกพืชผักสวนครัวเล็กๆน้อยๆเอาไว้เสมอบางวันก็ได้อาศัยเก็บมาทำอาหารง่ายๆได้กินเองบ้างบุ้งตัวนี้มาแอบกินใบกวางตุ้งที่ปลูกเอาไว้ ชื่อหนอนบุ้งหูแดง ยังเป็นตัวอ่อนอยู่อายุ 5 วันนับจากวันที่ออกจากไข่ ในภาพนี้บุ้งได้ลอกคราบส่วนหางออกมาเปราะนึงจะเห็นคราบอยู่บนใบกวางตุ้งที่อยู่ใต้ตัวบุ้ง คนละด้านกับตัวบุ้ง

ผีเสื้อหนอนบุ้งหูแดงเป็นแมลงศัตรูพืช หนอนวัยแรกๆ มีจุดสีแดงอยู่ข้างหู เป็นที่มาของชื่อบุ้งหูแดง มีขนที่ด้านข้างปล้องท้องปล้องที่ 1-2 มีสองสีคือสีขาว และสีดำ เป็นหนอนมีพิษไม่ควรจับด้วยมือเปล่า บุ้งตัวนี้ยังมีขนาดเล็กอยู่  ลำตัวยาวประมาณ 1.5 ซม.ไม่รวมขนยาวๆ  มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของลำตัวไม่เกิน 2 มม.ภาพนี้ถ่ายขยายให้เห็นวิธีที่บุ้งกัดกินใบกวางตุ้งเป็นอาหาร มักจะซ่อนตัวอยู่ตามใต้ใบกัดกินใบ เราจึงมองไม่ค่อยเห็น

ที่ลำตัวของหนอนบุ้งจะมีขนตั้งอยู่เป็นแผงขนเหล่านี้ภายในเป็นท่อกลวงและมีน้ำพิษเมื่อไปสัมผัสเข้าน้ำพิษนี้จะถูกฉีดเข้าสู่ผิวหนัง ทำให้คัน ลมพิษขึ้นปวดแสบปวดร้อน ผีเสื้อหนอนบุ้งหลายชนิดมีพิษทุกระยะของการเจริญเติบโตโดยปลอกหุ้มดักแด้ก็จะมีขนพิษติดอยู่ รวมทั้งขนที่ปีกและคราบที่ลอกออกมาก็ยังมีพิษหลงเหลืออยู่  หลังจากลอกคราบไปคราวที่แล้วบุ้งจะยังมีการลอกคราบอีก จะลอกคราบกี่ครั้งก็แล้วแต่ชนิดเผ่าพันธุ์ของบุ้งเองอีกสองวันต่อมา ตอนตีสามห้าสิบนาที 03.50 น. บุ้งตัวนี้ก็ลอกคราบอีกโดยใช้ส่วนก้นยึดติดกับใบกวางตุ้งตามภาพด้านซ้าย แล้วจึงลอกคราบให้ตัวหลุดออกมาทางส่วนหัวตามภาพด้านขวา

เมื่อสัมผัสถูกขนพิษของหนอนบุ้งจะทำให้เกิดอาการแสบร้อนทันที เนื่องจากในขนพิษมีสารพิษที่ทำให้เกิดผื่นแพ้ขึ้นที่ผิวหนัง จากนั้นจะบวม ชา เป็นผื่นลมพิษ พิษจะกระจายไปบริเวณข้างเคียงทำให้เกิดการอักเสบ บวม เช่น ที่ต่อมน้ำเหลือง อาจมีอาการปวดศีรษะ คลื่นไส้อาเจียน ชา เป็นอัมพาต และช็อคได้ อาการจะเป็นมากในผู้ที่มีประวัติแพ้ ในกรณีขนพิษเข้าไปในลูกตาอาจทำให้ตาบอดได้

ภาพชุดนี้ต้องนอนหงายนอนตะแคงถ่ายภาพ เพราะบุ้งอยู่ใต้ใบ ก่อนถ่ายภาพ เตรียมยาไว้ให้พร้อมใกล้ๆตัวและควรใส่แว่นตาป้องกัน ใช้แว่นสำหรับใส่ว่ายน้ำก็ได้เพราะถ้าขนบุ้งเข้าตาแล้วจะอันตรายมาก เมื่อบุ้งลอกคราบเสร็จก็หันกลับมาดูคราบของตัวเอง แล้วสักพัก บุ้งก็แสดงอาการ บิดตัวไปมา

ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่า ส่วนหัวและส่วนก้นของบุ้งมีสีสดขึ้น ผิวใสขึ้นแผงขนบนส่วนหลังของบุ้งที่มีสีเหลืองปนขาว จากเดิมมีอยู่สามแผง พอลอกคราบออกมาแล้วแผงขนมีเพิ่มขึ้นมาเป็นสี่แผง บุ้งบิดตัวไปมา เหมือนกับแสดงอาการที่ผิวหนังเกิดการเปลี่ยนแปลงเกิดอาการระคายเคืองบิด ดิ้น อยู่สักพัก บุ้งก็เกาะนิ่งอยู่ใต้ใบกวางตุ้ง วันรุ่งขึ้น บุ้งก็กัดกินใบกวางตุ้งตามปกติผิวหนังส่วนหัวก็กลับมามีสีคล้ำขึ้น

พิษของบุ้ง บางคนที่ถูกขนของบุ้งเพียงนิดเดียวแต่กลับเกิดอาการปวดแสบปวดร้อนเข้าไปถึงเส้นประสาทใต้ผิว มันจะปวดแปร๊บๆและเจ็บแสบเหมือนมีเข็มเล็กๆทิ่มแทงเข้าผิวหนังใช้น้ำล้างพิษก็ไม่หาย บางคนใช้น้ำยาล้างจานล้าง อาการอาจดีขึ้นประมาณ 10%  บางคนอาจปวดและเจ็บแสบอยู่เพียง3-4 นาที ก็ขึ้นตุ่มใส ๆ ตรงบริเวณที่ปวด ถ้าตุ่มแตกก็อาจเป็นแผลเป็น

วันนี้บุ้งมีอายุสิบวันตัวโตขึ้นกว่าเดิมมาก ตัวยาวประมาณ 3 ซม.ได้แล้วไม่รวมขน ตัวอ้วนขึ้นขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4ถึง 5 มม. มันกินเก่งมากมันเปลี่ยนไปกินกวางตุ้งต้นใหม่แล้ว

ดูกันให้ชัดไปเลยว่าบุ้งกินเก่ง

กินได้ดุเดือดขนาดไหน

พฤติกรรมการกินเหลือเกินจริงๆ

กินต่อเนื่องมาจากรูปที่แล้ว

กินจนเหลือแต่โคนก้าน

การปฐมพยาบาลการแก้พิษบุ้ง โดยใช้ผลิตภัณฑ์ยาแผนปัจจุบัน

การรักษาอาการพิษจากขนพิษของหนอนผีเสื้อทำได้โดยการดึงเอาขนพิษออกด้วยเทปกาว

ล้างบริเวณที่ถูกสัมผัสด้วยน้ำกับสบู่ให้ทั่ว

ใช้สำลีชุบแอมโมเนียเช็ดให้ทั่วบริเวณที่ถูกพิษ

ใช้น้ำแข็งหรือแผ่นประคบความเย็น ประคบบริเวณที่ถูกพิษ

ทาด้วยครีมแก้แพ้ ให้กินยาแก้แพ้ (antihistamine)ยาระงับปวด ในรายที่แพ้มากให้รีบนำส่งโรงพยาบาล

นี่คือวิธีใช้ผลิตภัณฑ์ยาแผนปัจจุบันเนื้อหาต่อไปจะบอกวิธี การแก้พิษบุ้ง โดยใช้ผลิตภัณฑ์ยาสมุนไพร

วันนี้บุ้งมีอายุ11 วัน ตัวมันโตขึ้นอีก

มันกัดกินใบกวางตุ้งใบสุดท้ายของต้นที่สอง

ภาพทางซ้ายมือคือสุดท้ายเหลือแต่ก้านด้วนๆ

มันกินเฉพาะใบล้วนๆเหลือก้านเอาไว้

แล้วมันก็จะเริ่มไปกินต้นที่สามต่อไป

บุ้งเปลี่ยนมากินกวางตุ้งต้นที่สามแล้วเป็นคนละพันธุ์กับสองต้นแรก คราวนี้มันกิน กวางตุ้งฮ่องเต้ปล่อยให้บุ้งกินไปตามสบาย เรามาดูวิธีแก้พิษบุ้งโดยใช้ผลิตภัณฑ์ยาสมุนไพรกัน

ปัจจุบันมียาหม่องหลายประเภท ยาหม่องหรือยาประเภทร้อนๆ ไม่มีทางจะดับพิษมันได้ แต่มียาหม่องสมุนไพรที่ใช้ทาเมื่อถูกแมลงมีพิษกัดต่อยเช่นยาหม่องเสลดพังพอน พอทาได้ ก็ลดอาการปวดแสบปวดร้อนได้แต่ยังรู้สึกตุบๆ เจ็บใต้ผิวอยู่ ประมาณ 5ถึง10 นาที ตุ่มก็หาย แต่อาจยังคงมีด่างคล้ำๆ เล็กน้อยปรากฏให้เห็น ท่านสามารถจะใช้ใบเสลดพังพอนมาขยี้ทาสดๆเลยก็ได้ แต่จะขอแนะนำใช้ใบตำลึงแก่สักสองสามใบมาขยี้แล้วทาลงไปที่แผลซึ่งกำลังคันปวดแสบปวดร้อนอยู่นั่นแหละมีน้ำเป็นยางเขียวๆ ออกมา รู้สึกเย็นดี ชั่วระยะเพียงสองสามนาทีที่ขยี้เสร็จก็หายปวดแสบปวดร้อนทันที สรรพคุณดีเป็นเลิศ ใช้ได้ผลดีมากบางคนบอกว่าได้ผลดีกว่าเสลดพังพอน 

วันนี้บุ้งมีอายุ 12 วันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่แล้ว ตั้งแต่เวลาตีสี่ 04.00น.บุ้งได้ชักใยเส้นเล็กๆออกมาโยงระหว่างใบกวางตุ้งแต่ละใบ คงได้เวลาเข้าดักแด้แล้วบุ้งปล่อยใยเส้นเล็กออกมายึดติดกันเป็นลักษณะตาข่ายโยงไปโยงมาเป็นเกราะป้องกันตัวเอง

เมื่อบุ้งได้ชักใยเส้นเล็กๆออกมาโยงระหว่างใบกวางตุ้งแต่ละใบให้ยึดติดกันแล้วมันก็เริ่มสานใยไปโดยรอบบริเวณเส้นใยหลักนั้น สานใยให้ครอบคลุมตัวมันเองบุ้งมีการหยุดพักบ้าง มันหยุดเกาะนิ่งอยู่เฉยๆ แต่ไม่ได้กินอาหาร แล้วก็สานใยต่อสลับหยุดนิ่งอีกหลายครั้ง

ตามที่เคยบอกไว้ตั้งแต่ต้นว่าบุ้งหลายชนิดมีพิษทุกระยะของการเจริญเติบโต โดยปลอกหุ้มดักแด้ก็จะมีขนพิษติดอยู่ ช่วงเวลาบ่ายโมงเศษ บุ้งก็ได้เอาขนพิษมาติดไว้ที่ปลอกหุ้มดักแด้ ที่เห็นเป็นเส้นมีปุ่มดำๆพร้อมทั้งสานใยต่อไปจนเป็นโครงรูปกลมๆรีๆ โครงดักแด้เริ่มเป็นรูปร่างชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆจนเวลา 16.30 น.ภายในโครงดักแด้จึงนิ่งสงบลงบุ้งได้เข้าสู่ระยะดักแด้เรียบร้อยแล้ว บุ้งใช้เวลาสร้างโครงดักแด้ไปทั้งหมด 12ชั่วโมงครึ่ง โดยที่มันไม่ได้กินอะไรเลยผลสุดท้ายของโครงดักแด้รูปวงรีคล้ายลูกรักบี้มีขนาดยาวประมาณ 2.50 ซม.ด้านกว้างขนาดประมาณ 1.50 ซม. ต่อจากนี้ไปเราคงต้องรอเวลาจนกว่าบุ้งที่เข้าดักแด้นี้จะกลายมาเป็นตัวผีเสื้อ

เจ็ดวันต่อมาเวลาตีสามเศษๆ 03.05 น. บุ้งที่เข้าดักแด้อยู่ก็ออกมาเกาะอยู่ที่โครงดักแด้แล้วเป็นผีเสื้อกลางคืน ไม่รู้มาก่อนว่ามันจะออกมาเมื่อไร ทำได้แค่กะประมาณเอา โดยนับวันได้5 วันก็เริ่มเฝ้าดูบ่อยๆเท่าที่จะทำได้ พอครบกำหนด 7 วันก็คอยมาดูมันทุกชั่วโมงด้วยนาฬิกาปลุกเริ่มปลุกตั้งแต่ 4ทุ่มเป็นต้นมา กว่าจะตั้งกล้องเซ็ตหน้ากล้องเสร็จถ่ายภาพที่เกาะดักแด้ไว้ได้ภาพเดียว ผีเสื้อก็ย้ายที่

ผีเสื้อย้ายที่มาเกาะที่กลางกิ่งไม้ในช่วงแรกปีกยังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร พอปีกแข็งแรงขึ้น มันก็ย้ายไปอีกคราวนี้มันเลือกเกาะตรงส่วนที่มีกิ่งก้าน มีปุ่มของเปลือกไม้สีสันของพื้นที่ที่มันเลือกช่างกลมกลืนไปกับตัวมันเองจริงๆมันอาศัยกิ่งไม้เป็นที่พรางตา

ภาพนี้ถ่ายเปรียบเทียบให้เห็นว่าผีเสื้อพรางตาได้แนบเนียนเพียงไดภาพทางด้านซ้าย ถ้าไม่สังเกตุดีๆ แทบจะมองไม่ออกเลยว่ากิ่งไม้มีผีเสื้อเกาะอยู่ภาพนี้ไม่ได้ใช้แฟลชช่วยในการถ่ายภาพ ส่วนภาพทางด้านขวาเปิดแสงแฟลชช่วยเพื่อให้เห็นมิติรูปทรงได้ดียิ่งขึ้น ทำให้แยกความแตกต่างออกมาได้มากขึ้น

ผีเสื้อตัวเล็กๆมีพิษในตัวเองมาทุกระยะของการเจริญเติบโตมันเลือกใช้วิธีหลบวิธีหลีกเลี่ยงศตรูด้วยการพรางตัว ไม่ให้ศตรูเห็นได้ง่ายๆแตกต่างจากมนุษย์มากมาย มนุษย์มักเลือกวิธีทำลายล้างศตรู คิดวิธีต่างๆนาๆด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยสร้างอาวุธ สร้างสารเคมีมากมายเพื่อกำจัดศตรูไม่ว่าจะเป็นศตรูพืชที่ใช้เป็นอาหารของมนุษย์ หรืออาจใช้เข่นฆ่ามนุษย์ด้วยกันเอง....หวังว่าจะไม่มีวันที่มนุษย์ต้องถูกล้างเผ่าพันธุ์ด้วยเทคโนโลยีที่มนุษย์สร้างกันขึ้นมาเองนะ....

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจ

ขอบคุณ BLOGGANG

ที่ให้พื้นที่ดีๆในการแบ่งปัน