Bloggang.com : ลั้นลา~ร่าเริง : * เรามาแบ่งปันกันเถอะ *

* เรามาแบ่งปันกันเถอะ *


	นั่นมันของเล่นของโมจินะ เอาคืนมาเลย นั่นไง..เสียงเจ้าลูกชายตัวดี แสดงความเป็นเจ้าของ กับของเล่นตัวเองอีกแล้ว เวลาที่เข้าร่วมก๊วน กับบรรดาเครือญาติและเด็กๆ ข้างบ้านทีไร เป็นต้องได้ยินประโยคนี้บ่อยถึงบ่อยที่สุด เอาล่ะ ..เราคงต้องจัดการกับปัญหานี้แล้ว และแล้วก็จับเจ้าตัวน้อย มาอธิบายอย่างเป็นทางการ ที่ดูไม่ค่อยจะจริงจังซะเท่าไหร่ เวลาที่น้องได้รับสิ่งของจากใคร.. น้องดีใจไหม ? ดีใจครับ....รีบตอบสวนมาทันที คนอื่นเค้าก็เหมือนกันนะลูก เค้าก็จะดีใจที่ได้รับการหยิบยื่นน้ำใจจากผู้อื่น แต่น้องจะมีความสุขมากกว่าอีกนะ.. ถ้าน้องเป็นผู้ให้.. ต่อไป..เวลาที่น้องแบ่งปัน อะไรให้คนอื่น. แล้วน้องโมจิเห็นคนอืนมีความสุข น้องจะมีความสุขมากๆ เลย น้องโมจิฟัง..แล้วก็ได้แต่ พยักหน้าหงึงๆ ด้วยสีหน้าว่างเปล่า แล้วจะเข้าใจ ที่แม่พูดไหมล่ะเนี่ย ต้องทำให้เป็นรูปธรรมมากกว่านี้แล้วเรา งึม งึม งึม ตอนเย็นวันเดียวกัน มีตลาดนัด โมจิเห็นขอทานขาพิการน่าสงสาร ขอเงินหน่อยซิครับ จะเอาเงินไปให้เค้าซิใช่ไหมลูก ใช่แล้วครับ.. หลังจากที่หยอดเหรียญลงขันแล้ว ก็วิ่งกลับมาที่แม่ แม่ครับ..ลุงคนนั้นเค้าน่าสงสาร เค้าบอกให้โมจิเรียนเก่งๆ ด้วยน้า แล้วพอให้เงินเค้าแล้วลูกเป็นยังไงบ้าง ไม่รู้ซิครับ..แต่โมจิชอบจัง นั่นแหละเค้าเรียกว่ามีความสุข อ๋อ... โมจิมีความสุข เค้าก็มีความสุข เห็นไหม ถ้าเรารู้จักเอื้อเฟื้อ แบ่งปันคนอื่น ทุกคนก็จะมีความสุขไงลูก แล้วลูกต้องแบ่งของเล่นกับเพื่อนๆ นะลูก ห้ามแย่งกันนะครับ คร๊าบบบบบ ก่อนเข้านอน คงต้องตอกย้ำ เรื่องนี้กันหน่อย ขอหยิบเอานิทานที่เคยได้รับ fw mail มาเล่าให้โมจิฟังหน่อยดีกว่า ' CooKie StOrY ' เด็กหญิงคนนหนึ่ง นั่งรอเครื่องบิน ที่ห้องผู้โดยสาร ขณะรอนั้น เธอตัดสินใจซื้อหนังสือ พร้อมคุกกี้ มาคั่นเวลาการรอ ข้างๆ ถุงคุกกี้มี ชายนั่งอ่าน นิตยสาร ในขณะที่เธออ่านไปพร้อมหยิบคุกกี้ออกจากถุงหนึ่ง ชายหุ่มคนนั้นก็หยิบคุกกี้เข้าปากเช่นกัน เด็กหญิงคนนั้น ไม่พอใจเป็นอย่างมาก รู้สึกโกรธและโมโห ที่ชายผู้นั้นกล้าดีมาทานคุกกี้ของเธอ แต่ได้แต่เก็บความขุ่นเคืองไว้ภายในใจ ทุกครั้งที่เธอหยิบคุกกี้กิน ชายคนนั้นก็จะหยิบคุกกี้กินหนึ่งชิ้นเหมือนกัน เธอได้แต่เก็บความโกรธ ไว้ในใจ ไม่อยากมีปัญหาเพราะคุกกี้ห่อเดียว จนมาถึงคุกกี้ในถุงเหลือเพียงชิ้นเดียว ดีล่ะ..อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนั้นจะทำยังไง จะกล้ากินของเธออีกไหม และแล้วชายคนนั้นยิ้มพลางหยิบคุกกี้ออกจากถุง แล้วหักเป็นสองส่วน อีกส่วนหนึ่งยื่นให้เธอ และนำอีกส่วนหนึ่งหายเข้าไปในปาก อะไรของเค้านะ... เธอได้แต่งงงันและโกรธกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คว้ากระเป๋า ลุกขึ้นจากสถานที่นั้น เธอสาวเท้าขึ้นไปรอบนเครื่อง พร้อมเปิดกระเป๋าเพื่อหาแว่นตา ขึ้นมาสวม แต่สิ่งที่เธอพบในกระเป๋า คือถุงคุกกี้ที่ยังไม่ได้แกะ นี่มันคุกกี้ของเรานี่หน่า.. แล้วคุ๊กกี้ที่เรากินตอนนั้นก็เป็นของเค้าซินะ !!!!!!!!!!!!!!!!! หากเรารู้จักแบ่งปันตั้งแต่แรก เราก็จะไม่ต้องมาเสียใจ กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาภายหลัง เด็กสาวคนนั้น ไม่มีโอกาสแม้แต่จะขอโทษด้วยซ้ำ แต่ชายหนุ่มเค้ากลับมีความสุข ในการแบ่งปัน โห้...เห็นไหมว่าการที่เราเป็นคนที่ไม่รู้จักเอื้อเฟื้อ มันไม่มีความสุขเลยจริงๆ และแล้วโมจิถามมากมายเกี่ยวกับนิทานมากมาย แต่ไม่เกี่ยวกับเรื่องความเอื้อเฟื้อเลย น้องถามว่า.. แล้วคุกกี้มันรสอะไรล่ะแม่.. โถ่!!! ลูกชายชั้น ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ที่สำคัญและทำยากที่สุด แต่คนเป็นแม่อย่างเราต้องค่อยๆ ปลูกฝัง ให้กับลูก คือ การให้อภัย เพราะมันต้องมาจากความรู้สึกที่แท้จริง ทั้งต้องผสมผสานกันระหว่าง ความเข้าใจ ความรัก ความเห็นอกเห็นใจ เราคงต้องค่อยๆให้ลูกเรียนรู้ เปลี่ยนแปลงและพัฒนา แม่น้ำหวังว่าน้องโมจิ คงจะรู้จักเอื้อเฟื้อกับผู้อื่นบ้างเนอะ แต่ว่าอันดับแรกก่อน.. ให้อภัยแม่ด้วยนะ.. แม่น้ำลืมซื้อขนมมาให้ตามที่สัญญาไว้อ่ะจ้า แหะๆๆ

Create Date : 07 มีนาคม 2552

Last Update : 13 มีนาคม 2552 15:57:44 น.

8 comments

Counter : 529 Pageviews.

Have a nice w/end ka.

โดย: CrackyDong

วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:19:36:15 น.

น้องน้ำเก่งจังค่ะ เข้าใจเอาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาสอนลูก แบบนี้พี่ว่าดีนะคะ น้องโมจิเค้าจะค่อยเรียนรู้ไปได้เองค่ะ

เลี้ยงลูก..ใจร้อนไม่ได้ค่ะ ต้องค่อยเป็นค่อยไป

ขอให้น้องหายป่วยเร็วๆนะคะ

โดย: ข้าวกับดิน IP: 117.47.105.221 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:16:04:22 น.