[Lonely Happy Trip] บันทึกการเดินทางเหงาๆ ที่ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า ในแดนญี่ปุ่น

หลังจาก 2 ปีที่แล้วที่ชั้นได้พาตัวเองออกเดินทางไปยังดินแดนที่ชั้นหลงใหลคลั่งไคล้มานานนั่นก็คือโตเกียวประเทศญี่ปุ่น การเดินทางตัวคนเดียวในครั้งนั้นมันเป็นความรู้สึกที่สุขแบบสุดๆและก็เศร้าแบบสุดๆ ด้วยเช่นกัน การได้มาอยู่ในสถานที่ที่ตัวเองตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแต่ไม่สามารถเลือกที่จะอยู่ให้นานได้เท่าที่ตัวเองต้องการประกอบกับการมีชีวิตที่เคว้งคว้างไม่มีจุดมุ่งหมายในประเทศบ้านเกิดของตัวเองด้วยแล้วนั้นช่วงเวลาแห่งการจากลามันจึงช่างเจ็บปวดจริงๆ

แต่มาคราวนี้ชั้นมีชีวิตในไทยที่ดีขึ้นจนพูดได้เต็มปากว่าชั้นชอบชีวิตช่วงนี้จริงๆ และแน่นอนว่าเมื่อมีโอกาสชั้นไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะเดินทางกลับไปยังประเทศที่ชั้นหลงใหล

และนี่คือบันทึกการเดินทางตัวคนเดียวของชั้นในประเทศญี่ปุ่นเป็นเวลา 10วันโดยเมืองที่ชั้นจะไปในคราวนี้คือ เกียวโต ทาคายาม่า ชิราคาว่า และ โอซาก้า

ครั้งนี้ชั้นเลือกเดินทางไปกับการบินไทยเป็นครั้งแรกโดยลงที่โอซาก้าในมุมมองของใครหลายๆ คน โดยเฉพาะในกลุ่มเพื่อนชั้นจะมองว่าการบินไทยเป็นสายการบินหรูหราราคาแพงสำหรับชั้นนั้นเรื่องราคาก็เป็นไปได้ที่หลายเที่ยวบินจะแพงกว่าสายอื่นเขาส่วนเรื่องความหรูหรานั้นชั้นยืนยันได้ไม่เต็มปากจริงๆโอเคถ้าเทียบกับสายการบินโลว์คอร์สนั้นอ่ะใช่แต่ถ้าเทียบกับสายการบินฟูลเซอร์วิสด้วยกันบอกเลยว่าการบินไทยยังต้องพยายามอีกนิดแต่เรื่องที่ต้องยอมรับคืออาหารเค้าอร่อยจริงๆ

ชั้นเดินทางถึงสนามบินคันไซ เมืองโอซาก้าเวลาประมาณ 6 โมงครึ่ง(เย็น) และจะมุ่งหน้าไปเกียวโตทันทีซึ่งเวลาเช็คอินเกสเฮ้าท์ที่ชั้นจองไว้จะปิดเวลา 3 ทุ่มชั้นจึงต้องรีบออกจากสนามบินและขึ้นรถไฟฮากุระในรอบไม่เกิน 1 ทุ่มครึ่งให้ได้

โชคดีที่ด่าน ตม. ณ ตอนนั้นคนไม่เยอะมากเจ้าหน้าที่ก็บริหารได้เป็นอย่างดีทำให้ผ่านด่าน ตม. ไปได้อย่างรวดเร็วจากนั้นชั้นก็รีบวิ่งไปคว้ากระเป๋าเป้น้ำหนักประมาณ 10 กิโลที่สายพานและดิ่งไปด่านศุลกากรต่อไป โดยเจ้าหน้าที่ด่านนี้ก็ถามชั้นหลายคำถามอยู่ว่ามากี่วัน มากับใคร มาทำอะไร ชั้นก็ตอบคำถามไปอย่างมั่นใจเพราะชั้นบริสุทธิ์ใจที่จะแค่มาเที่ยวจริงๆและก็ผ่านศุลกากรไปอย่างง่ายดาย

ชั้นรีบวิ่งไปซื้อแพคเกจบัตร ICOCA และ HARUKAแล้วพุ่งไปยังชานชาลาจนในที่สุดชั้นก็มาทันรถไฟ Haruka รอบที่ชั้นต้องการพอดีเป็นการทำเวลาที่สมบูรณ์แบบมากจริงๆ ในที่สุดชั้นก็ได้นั่งพักในรถไฟยาวๆ ซะที

ณ เวลานั้นก็มืดแล้วมองออกไปข้างนอกรถไฟก็ไม่ค่อยเห็นอะไรชัดมากนักชั้นสังเกตผู้คนรอบข้างในขบวนรถไฟเดียวกันก็พบว่า คนไทยพรึบเลย

ใช้เวลาประมาณชั่วโมง 15 นาทีก็ถึงสถานีเกียวโต ณ ตอนนั้นประมาณ 2 ทุ่มครึ่งแล้วเหลืออีกแค่ครึ่งชั่วโมงสำหรับการเดินทางไปเกสท์เฮ้าท์ซึ่งต้องนั่งรถไฟใต้ดินต่อไปอีกระหว่างนั่งรถไฟใต้ดินชั้นก็นั่งสำรวจแผนที่เกสท์เฮ้าส์ที่ปริ้นท์อย่างถี่ถ้วนเพื่อที่จะไม่ซ้ำรอยเหมือนตอนไปเซี่ยงไฮ้ที่รู้แค่ว่าอยู่ใกล้สถานีไหนแต่เดินไปทางไหนไม่รู้ถามใครก็พูดอังกฤษกันไม่ได้เลย ยังดีที่ตอนนั้นไปกับแฟนเลยยังมีคนช่วยคิดแต่คราวนี้มาคนเดียวแผนการเดินทางจึงต้องรอบคอบมากขึ้น

ลงจากรถไฟใต้ดินก็เดินไปตามแผนที่เลย หาง่ายมาก เกสท์เฮ้าท์ที่ชั้นจะพักเป็นเวลา3 คืนนั้นชื่อว่า Jiyujin

วินาทีที่ชั้นเปิดประตูเข้าไปในเกสท์เฮ้าท์ชั้นได้รับการต้อนรับที่ดีจากคนดูแลเป็นอย่างมากมีคนที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้คอยอธิบายกฎต่างๆในเกสท์เฮ้าท์และก็มีสาวญี่ปุ่นคนนึงที่พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้แต่คิดว่าใครๆที่มาพักก็ต้องชอบในความน่ารักของเธอที่กระตือรือร้นทักทายแขกที่มาพักตลอดเวลา ชั้นขึ้นไปห้องพักโดยที่ลืมกระเป๋าเป้ใหญ่ๆของชั้นไว้ที่ล็อบบี้เธอก็เร่งรีบแบกขึ้นมาให้

ชั้นพักในห้องพักเดี่ยว ทุกคนที่มาพักที่นี่ต้องใช้ห้องน้ำร่วมกันซึ่งห้องน้ำที่นี่สะอาดมากกกก มีติดป้ายแบ่ง ญ ช แต่ห้องก็อยู่ติดๆกันนั่นแหละ

ด้วย ณ เวลานั้น ก็เกือบ 4 ทุ่มแล้ว แต่ด้วยความหิวเลยเดินออกไปซื้อของกินที่เซเว่นปากซอยก็ได้ราเมงคัพกับไอติมหนึ่งถ้วยเพิ่มความหนาวเข้าไปอีก

ชั้นนั่งทานที่ห้องครัวของเกสท์เฮ้าท์ ใช้ช้อนชามน้ำร้อนของเขาได้ตามสบายเปิดทีวีดูชิลๆ อยู่คนเดียวก็มีสาวเกาหลีเข้ามาจอยด้วยเห็นเธอนั่งแพลนเที่ยวอยู่ก็ถือโอกาสชวนคุย แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะเธอพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แต่เธอก็น่ารักนะ ยิ้มแย้มหัวเราะให้ถึงจะฟังเราพูดไม่รู้เรื่องก็เถอะ ก่อนจะแยกย้ายก็มาพูดว่า Have a nice dream ให้ ซึ่งอ่านจากมือถือของเธอเอง

กินเสร็จ นั่งแช่ในห้องครัวสักพักก็อาบน้ำเข้านอนเตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้

เฮ้ออ ชั้นรักความรู้สึกแบบนี้จัง

ต่อไปมันจะต้องสนุกแน่ๆ 

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2560		0 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2560 21:19:41 น.
Counter : 864 Pageviews.
Share Tweet