Group Blog All Blog
|
ขวากหนามกับการเดินทาง  ขวากหนามกับการเดินทาง ชีวิตของคนเรา ก็เหมือนกับการเดินทางบนเส้นทางสายหนึ่ง ซึ่งทุกคนก็รู้ว่ามันไม่ได้เป็นทางเรียบรื่น หรือโรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดเส้นทาง บางครั้งมันก็มีขวากหนามกั้น บางครั้งมันก็มีสิ่งล่อลวงข้างทาง ที่จะทำให้เราลุ่มหลงไปกับมัน จนทำให้เราเสียเวลาในการเดินทาง ชีวิตฉันก็อยู่บนเส้นทางสายนี้ ฉันเดินทางมาบนเส้นทางสายนี้เป็นเวลา 25 ปีกว่าแล้ว ฉันได้พบสิ่งต่าง ๆ มากมายบนเส้นทางสายนี้ ทั้งดีและร้าย ฉันได้พบเพื่อน พบมิตรภาพ และแม้กระทัjงพบผู้ที่ประสงค์ร้ายกับฉัน บางครั้ง.. ฉันก็พบกับคนที่จะร่วมเดินทางไปกับฉันด้วย แต่สุดท้ายเราก็ต้องแยกจากกัน เพราะเราต่างไม่เปิดใจให้แก่กัน ริมทางถนนชีวิตของฉัน น้อยนักที่จะพบดอกไม้ที่สวยงาม มันมีแต่ขวากหนามมาตั้งแต่ต้น ตั้งแต่ฉันเกิด บางครั้งฉันเห็นขวากหนามที่มีสีสันแปลกตา ฉันก็เข้าไปจับและสัมผัสมัน เพราะคิดว่ามันจะเป็นมิตรและไม่ทำร้ายฉัน แต่สุดท้าย มันก็ทำให้ฉันเป็นแผล เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง และบางแผลก็ยังเป็นแผลเป็นมาจนทุกวันนี้ บางแผลเป็นก็เริ่มจางลงบ้างแล้ว บางแผลมันยังเด่นชัดอยู่ เพราะมันเป็นแผลที่ลึกเกินไป ฉันไม่อาจลบมันไปได้ เพราะมันฝังอยู่ในเนื้อหนังของฉันเอง และทางที่ฉันเดินมันก็ยังมีฝุ่นเยอะ ฝุ่นมันค่อย ๆ เกาะติดฉัน จ นผิวหนังของฉันที่สะอาดมาตั้งแต่แรกเกิด ในบัดนี้มันเริ่มเป็นสีขุ่น ๆ หมอง ๆ ซะแล้ว ฉันก็ปัดมันออกบ้าง แต่มันก็ยังออกไม่หมดอยู่ดี ระยะเวลา 25 ปี ที่ฉันเดินทางมา มันสอนให้ฉันรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง สอนให้รู้ว่าสิ่งที่สวยงามบางอย่าง มันไม่ได้ดีอย่างที่เราคิด เราเห็น และหนาม ยังไงมันก็คือหนาม มันพร้อมจะทำร้ายเราทุกเมื่อที่เราเผลอ... วันนี้...ฉันเดินทางมาเรื่อย ๆ ฉันพบหนามข้างทางอีกแล้ว ฉันไม่เข้าไปแตะต้องมัน เพราะฉันกลัวและเข็ดกับพิษภัยของมัน กลัวขนาดที่ว่า บางครั้งเห็นดอกไม้สวย ๆ ยังไม่กล้าสัมผัส เพราะกลัวมันจะแฝงไปด้วยพิษภัย แล้วสุดท้ายก็มีคนมาเด็ดมันไป ความกลัว... มันทำให้ฉันพลาดโอกาสดี ๆ อีกแล้วล่ะ ฉันเดินไปเรื่อย ๆ เหมือนให้แค่ผ่าน ๆ ไปเท่านั้น หวังว่าสักวันหนึ่ง ฉันจะถึงปลายทางสักที จบสิ้นการเดินทางสักที บางคนอาจจะคิดว่าปลายทางของฉัน... คือการประสบความสำเร็จในชีวิต มีการงาน มีชีวิตที่ดี แต่เปล่าเลย...การมีการงาน มีชีวิตที่ดี.... แต่เราก็ยังต้องเดินทางต่อไปอยู่ดี...ใช่ไหม ปลายทางของฉันคือ "ความตาย" ต่างหาก.... การจบสิ้นการใช้ชีวิตนั่นแหละ คือจุดจบการเดินทางของฉัน และจุดจบการเดินทางของทุกคน ฉันได้แต่เพียงเฝ้ารอให้มันถึงจุดจุดนั้น แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่ฉันจะจบการเดินทางของฉันด้วยตัวของฉันเอง ฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายเลย แล้วคุณล่ะเคยคิดมั้ย.............. *ผู้ร่วมทาง คือ คนที่คุณหวังจะร่วมทางไปกับเค้า แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอก ที่จะคอยเคียงบ่าเคียงไหล่คุณไปได้ตลอด ถ้าเค้าอยากนำหน้าไปก่อน ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่าไปดึงเค้าไว้เลย *ดอกไม้ คือ สิ่งที่ดีงาม ที่คุณเลือกจะเด็ดมาเก็บไว้ อย่ากลัวที่จะสัมผัสมัน แต่ก็ให้ระวังด้วย มันอาจเป็นกุหลาบมีหนามก็ได้ *ขวากหนาม คือ ประสบการณ์หรือเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิต อย่าไปแตะต้องมัน มันจะสร้างแผลเป็นในใจให้กับคุณ *ฝุ่น คือ ความเลวร้ายที่คุณเคยได้ทำ มันจะติดตัวคุณไปเรื่อย ๆ ปัดเท่าไหร่มันก็ไม่หมดหรอก *เส้นทาง คือ การดำเนินไปของชีวิต บางคนยาว บางคนสั้น แต่อย่าจบการเดินทางด้วยตัวเอง ปล่อยให้มันสิ้นสุดโดยธรรมชาติดีกว่า... ++++++++++++++++++++++++
ชีวิตมันก็เป็นงี้แหละค่ะ เพิ่งจะเจอหนามอันเบ้อเริ่มในชีวิต แต่ก็ค่อยๆ ผ่านพ้นมันมา ไม่ได้มาเยี่ยมกันนาน คิดถึงน้อ โดย: jengly
 วันที่: 25 สิงหาคม 2549 เวลา:19:24:42 น. |
seenil
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ก็แค่คนที่อยากเขียน... ก็แค่คนที่อยากเล่า... ก็แค่คนที่เหงาๆ... ก็แค่คนที่รอคอยเงา...ใครบางคน! Friends Blog
|
||||||||||||
ชีวิตมีอะไรให้ต่อสู้เต็มไปหมด
มีความสุขกับการเรียนรู้ชีวิตนะคะ