เจ็บไป เจ็บมา แพรว คณิตกุล
อยู่กับเธอแล้วเหนื่อยกับความเรื่อยเปื่อยกับรักที่ลังเล หนึ่งจะเอาสองแตกออกเป็นสาม ใจมันช้ำจนจำเจ เจ็บจนชินมันกันในหัวใจ ลึกเข้าไปกร่อนใจลงทุกที เจ็บจนใจล้ามาเป็นปีก็ทน
เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลยหมด หมดกำลังจะเสียใจไปกว่านี้ อยากจะมีใครก็เชิญได้เลยเต็มที จะให้ช้ำช้ำไปกว่านี้ไม่มีทาง ใจไม่มีให้เจ็บ ไม่มีเหลือเก็บเอาไว้ให้ดูแล เหยียบก็ไม่ช้ำ ย่ำก็ไม่ไหว หนักอย่างไรก็ไม่แคร์
Create Date : 07 มกราคม 2554 |
|
1 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2554 20:21:16 น. |
Counter : 505 Pageviews. |
|
|
|