When I am an old woman I shall wear purple With a red hat which doesn't go, and doesn't suit me. And I shall spend my pension on brandy and summer gloves And satin sandals, and say we've no money for butter. I shall sit down on the pavement when I'm tired And gobble up samples in shops and press alarm bells And run my stick along the public railings And make up for the sobriety of my youth. I shall go out in my slippers in the rain And pick the flowers in other people's gardens And learn to spit.
You can wear terrible shirts and grow more fat And eat three pounds of sausages at a go Or only bread and pickle for a week And hoard pens and pencils and beermats and things in boxes.
But now we must have clothes that keep us dry And pay our rent and not swear in the street And set a good example for the children. We must have friends to dinner and read the papers.
But maybe I ought to practice a little now? So people who know me are not too shocked and surprised When suddenly I am old, and start to wear purple.
หวังว่ามันจะไม่ดูคล้ายการหงอหรือทำให้ดูเป็นคนไม่มีพิษมีภัยนะ เฮ้อ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เรื่องคนมีอายุใจดีนั้นมันไม่หงอหรอกค่ะ
เมตตาจนล้น จนใครๆ ก็ทั้งรักทั้งเกรงใจอ่ะ
เกรงใจเพราะความดีมันไม่มีแว้งกัด
เกรงใจเพราะโดนข่มวันนึงมันอาจจะเกิดปรากฏการณ์ทีใครทีมันตามมาได้
ปล. เสามันร้าวอยู่แล้วก็ดี ที่ว่าถ้าเสามันมาร้าวทีหลังอาจโดนกล่าวหา ว่าเป็นเหตุให้เสาร้าว