ครั้งหนึ่งแมวถูกยกขึ้นเป็นเทพเจ้า และบัดนี้มันก็ยังไม่ลืมเรื่องนั้น (หึหึ //เลียอุ้งเท้า)
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
12 พฤษภาคม 2552
 
All Blogs
 

The Master of Go - And the match kills the Master...

Photobucket




คาวาบาตะ ยาสึนาริ เขียน
เอ็ดเวิร์ด จี. เซเดนสติกเกอร์ แปล
ลิซ่า ดอลบี เขียนคำนำ
Yellow Jersey Press ในเครือ Alfred A. Knopf พิมพ์

ถ้าคุณเคยรู้จักโกะมาจากการ์ตูนฮิคารุเซียนโกะ ขอบอกว่าลืมมันไปให้หมด เพราะโลกของโกะในหนังสือเล่มนี้มันทุกข์ระทมหม่นมืดกว่านั้นมาก

นิยายกึ่งสารคดีเรื่องนี้มีที่มาจากการแข่งโกะจริงๆ เกมหนึ่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นเกมโกะระดับตำนาน ระหว่างเมย์จิน (ตำแหน่งเดียวกับพ่อของโทยะ อากิระในเรื่องฮิคารุนั่นแหละ) เจ้าของฉายาไร้ผู้ต่อต้าน กับเซียนโกะระดับหกดั้ง ซึ่งในนิยายนั้นเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามเสียใหม่ แข่งกันยืดยาวเกือบปี แข่งเสร็จไม่นาน ฝ่ายที่เสียแชมป์ก็สิ้นชีวิตตายไป

ที่ว่าแข่งกันเกือบปีนั้น เพราะช่วงนั้นเป็นยุคที่เพิ่งมีการกำหนดเวลาในการแข่ง ยังอนุญาตให้แต่ละฝ่าย คิด หยิบหมาก และวาง คนละยี่สิบชั่วโมง (มาถึงสมัยนี้เหลือเพียงไม่กี่ชั่วโมงแล้ว ไปอ่านฮิคารุดูได้) แต่เกมนี้ฝ่ายเมย์จินซึ่งเป็นนักเล่นโกะยุคโบราณ ไม่ชินกับการเดินในเวลาจำกัด ขอให้เพิ่มเวลาเป็นฝ่ายละสี่สิบชั่วโมง (แต่สุดท้ายแล้วฝ่ายผู้ท้าชิงกลับใช้เวลาไปมากกว่า)

นอกจากนั้นแล้ว การแข่งขันยังเป็นไปอย่างไม่รีบร้อน เริ่มแข่งกันตอนเก้าโมงบ้าง สิบโมงบ้าง บ่ายๆ ก็เลิก แล้วก็พัก ไปแข่งใหม่อีกสองสามอาทิตย์ คราวหนึ่งๆ เดินได้ราวเจ็ดแปดตาเท่านั้น

และที่สำคัญที่สุดคือเมย์จินมีอาการโรคหัวใจอย่างรุนแรง การแข่งครั้งนี้เป็นการแข่งครั้งแรกในรอบหลายปีด้วย ความทรมานจึงมากมายล้นเหลือ นอกจากพักตามปกติแล้ว ยังต้องมีพักให้เมย์จินเข้าโรงพยาบาลอีกสองครั้ง แต่ปู่แกก็ยังมุ่งมั่นแข่งต่อจนจบ คาวาบาตะ (ในนิยาย*) ถึงกับบอกไว้ว่า "One may say that in the end the match took the Master's life."

ในการแข่งครั้งนั้น คาวาบาตะ (ตัวจริง) เป็นผู้รายงานการแข่งขันให้หนังสือพิมพ์ที่เป็นสปอนเซอร์หลัก ซึ่งก็เน้นไปที่บรรยากาศต่างๆ เพื่อให้คนอ่านที่ไม่ได้เข้าใจโกะลึกซึ้งนักอ่านได้สนุกด้วย และหลังจากการแข่งขันจบไป เขาก็ค่อยๆ เอาข้อมูลที่เก็บไว้มาเกลาเป็นนิยาย ซึ่งใช้เวลาไปสิบกว่าปี

ในนิยายชื่อของตัวคาวาบาตะเองถูกเปลี่ยนไป (*และ LMJ จำไม่ได้ เลยเรียกนักข่าวคนนั้นว่าคาวาบาตะตามเดิม) รวมถึงชื่อผู้ท้าชิงที่กล่าวถึงไปแล้ว แต่ชื่อของเมย์จินยังคงเดิม

ตรงนี้เองที่ทำให้นิยายเรื่องนี้เกิดมิติและความหมายใหม่ขึ้นมา มันไม่ใช่การรายงานการแข่งขันอีกต่อไป แต่เป็นการไว้อาลัยให้ความพ่ายแพ้ของเมย์จิน ของโลกเก่า และแนวคิดประเพณีแบบเก่าที่เมย์จินเป็นตัวแทน

ทั้งนี้โดยที่ไม่ต้องเอ่ยเนื้อความพวกนั้นออกมาตรงๆ เลย แต่เขาบอกด้วยบรรยากาศ ด้วยความละเอียดลออเมื่อพูดถึงเมย์จิน ด้วยน้ำเสียงรักใคร่บูชาผสมเอ็นดูพ่อเฒ่านั่น ตรงนี้ล่ะที่ยืนยันว่าคาวาบาตะเป็นเทพทางภาษาจริงๆ เพราะการบรรยายรายละเอียดและอารมณ์ของเขา ทำให้นิยายเรียบๆ ที่บอกตั้งแต่ประโยคแรกแล้วว่าพระเอกตายตอนจบเรื่องนี้กลายเป็นหนังสือที่อ่านติดหนึบวางไม่ลงไปได้

ถ้าว่ากันตามเนื้อผ้าจริงๆ หนังสือเล่มนี้ควรได้สักราวสี่ดาว บวกลบนิดหน่อย และไม่ใช่หนังสือที่จะแนะนำให้คนทุกคนอ่านได้ แต่ LMJ ชอบของสวยงาม เลยหน้ามืดตามัวให้ห้าดาวซะงั้น *****

(อันที่จริงเรื่องอื่นของเขาเหนือกว่านี้อีกนะ ฮ่าๆ)

ความยากราว 2.5 - 3 และถ้าคุณไม่รู้เรื่องโกะเลย ฮิคารุก็ไม่เคยอ่าน ก็ต้องเพิ่มเป็น 4 ล่ะ

หมายเหตุ 1 - ข้อมูลรายละเอียดบางอย่างที่กล่าวถึงในรีวิวอาจคลาดเคลื่อนได้ โดยเฉพาะเรื่องตัวเลข อ่านมานานแล้ว

หมายเหตุ 2 - จขบ. คลั่งการ์ตูนเรื่องฮิคารุเซียนโกะมาก เลยมักจะนึกว่าข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับโกะและโลกของโกะที่ปรากฏอยู่ในเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ดีอยู่แล้ว ถ้าตกหล่นคำอธิบายอะไรที่ควรมีไปก็ถามได้นะคะ




 

Create Date : 12 พฤษภาคม 2552
21 comments
Last Update : 12 พฤษภาคม 2552 21:10:01 น.
Counter : 886 Pageviews.

 

ชอบคาวาบาตะอ่ะแมว ตอนแรกเห็นชื่อเล่มนี้แล้วคิดถึง The girl who plays go เลย เล่มนี้ต้องจดๆ

 

โดย: พัท IP: 85.75.30.140 12 พฤษภาคม 2552 17:59:33 น.  

 

เงี้ยวๆ

 

โดย: แพนด้ามหาภัย 12 พฤษภาคม 2552 19:44:32 น.  

 

ผมว่าโกะที่หมากที่ยากมาก ไม่น่าแปลกที่เบื้องหลังมันคงโหดร้ายมาก

เล่นให้เป็นไม่ยาก แต่เล่นให้เทพ เกินเอื้อม

 

โดย: I will see U in the next life. 12 พฤษภาคม 2552 20:51:18 น.  

 

อ่านย่อหน้าสุดท้ายแล้วขำกร๊ากกกก

เคยอ่านและดูฮิคารุ แต่ไม่ได้ติดตาม พยายามทำความเข้าใจโกะอยู่พักหนึ่งแต่ยังไม่สำเร็จ

ช่วยทำให้เราเข้าใจโกะหน่อย แล้วจะได้พยายามอ่านเรื่องราวโกะๆ
(เอิ่ม..ยากระดับ 4 จะรอดมั้ยหละ )

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 พฤษภาคม 2552 8:41:12 น.  

 

หนูเล่นได้แต่ไพ่อูโน่ค่ะคุณแมว หมากรุกยังเล่นไม่เป็น โกะนี่ขอยกธงขาวโบกหลายๆรอบ

เป็นการเล่นที่โหดร้ายจริงๆ คนละสี่สิบชั่วโมง เหมือนแข่งความอึดกันด้วยนะเนี่ย

^
เคยอ่านฮิคารุเหมือนพี่สาวไกด์แต่ไปได้ไม่กี่เล่มเพราะไม่เข้าใจ

ช่วงนี้แมวแมวอ่าน non-fiction เยอะเนอะ เห็นพึ่งอ่านเรื่องคนที่ท่องสารานุกรมจบไป

อ้อ...ที่ตักไอติมเป็นรสซินนาม่อนค่าา (โอ้...ลายมือดิชั้น)

 

โดย: อป (apple_cinnamon ) 13 พฤษภาคม 2552 9:37:56 น.  

 

สวัสดีอีกรอบเด้อ

ก่อนหน้านี้เค้าไม่ได้เก็บตังค์หรอก

แต่มีนักท่องเที่ยวประมาณว่า เข้าไปถ่ายๆๆๆๆ รูปเสร็จ เดินออก

เข้าไป ถ่ายๆๆๆ รูปเสร็จ ฉี่ เดินออก

เค้าก็เลยใช้วิธีบังคับซื้อบัตร แต่บัตรนี้เอาไปซื้อขนม ไอติม กาแฟ อาหารได้ครบเต็มจำนวนน่ะจ้า

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 พฤษภาคม 2552 17:44:15 น.  

 

แหมเฟ้ย..บัตรนั่นก็เอาไปซื้อของได้ไง

อันนี้มันเป็นเอกชนด้วยน่ะ

เป็นเจ้า เจ้าคงไม่เดินไปร้านอาหาร ถ่ายๆๆ รูปเสร็จแล้วก็เดินจากมา หรือถ่ายๆๆ รูปเสร็จ แวะฉี่หน่อยแล้วก็เดินจากมาใช่หรือเปล่าหละ?
(หรือเจ้าจะทำน่ะ? หือม์?)

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 พฤษภาคม 2552 18:34:18 น.  

 

เอิ่ม..อะนะ

เค้าก็ล้อมรั้วอยู่นา ไม่เห็นฤา?

แต่ล้อมรั้วแล้วก็ยังมีคนทำไง เค้าก็เลยต้องเก็บตังค์ค่าเข้าน่ะเจ้า



แต่ถามจริงเหอะ

เป็นเจ้า เจ้าจะเดินเข้าไปในร้านอาหารใครสักคนแล้วถ่ายรูปแล้วก็เดินออกมาจริงๆ ง่ะ? (เอิ่ม..ปาดเหงื่อเล็กน้อย)

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 พฤษภาคม 2552 19:14:07 น.  

 

งั้นเอางี้

ถ้าเป็นเจ้า เปิดร้านอาหาร แล้วเจอคนอย่างนี้ คือ จู่ๆ ก็เดินเข้ามาถ่ายรูป แล้วก็เดินออกไป

จู่ๆ ก็เดินเข้ามาถ่ายรูป ฉี่ แล้วก็เดินออกไป

มันไม่ใช่แค่..เรื่องนิดหน่อย

เพราะคนเหล่านี้ทำแบบไม่ได้เกรงใจ "แขก" ของร้านด้วยน่ะ

มันเหมือนรบกวนแขกของร้านที่ตั้งใจมานั่งทานอาหาร ตั้งใจมานั่งพักผ่อนหย่อนใจ (อย่าลืมว่านี่เป็นร้านอาหาร เป็นไร่องุ่น ไม่ใช่สวนสาธารณะนะ)

เป็นเจ้า เจ้าจะแก้ปัญหาอย่างไรน่ะ? หรือจะปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้น ถือว่า..เปิดร้านอาหารแล้ว ช่วยไม่ได้ที่จะมีโอกาสเจอคนอย่างนี้หรือเปล่า?






คือ..ตอนแรก..ร้านนี้เค้าก็ไม่ได้เก็บตังค์ค่าเข้านะ แต่พอเจอคนอย่างนี้เยอะๆ เข้า เค้าก็ไม่ไหวเหมือนกันน่ะ

ซึ่งเราว่า..เราโอเคนะกับวิธีนี้น่ะ มันก็วิน วินทั้งคู่

ถ้าอยากเข้าไปถ่ายรูป ก็อุดหนุนด้วยการซื้ออะไรของเขา (แต่เค้าใช้วิธีต้องซื้อบัตร แล้วเอาบัตรนี้ไปซื้อของกินหรืออื่นๆ อีกทีอย่างที่ได้บอกไปแล้ว)





อืมม์..ไม่รู้สิ

เราว่า..มันก็โอเคอยู่นา เจ้าไม่โอเคหรือ?

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 13 พฤษภาคม 2552 20:01:45 น.  

 

เฮ้ย..เราไม่ได้รู้สึกว่าทะเลาะอยู่นะ (แต่รู้สึกหน่อยๆ ว่าเจ้ารู้สึกไม่ดี แหะๆ)

เห็นแย้งกันก็คุยกันได้นี่หว่า สำหรับเราไม่ถือว่าทะเลาะนะ

เอิ่ม...เราก็ว่าเจ้าก็คงไม่ปีนรั้วเข้าไปหรอก แต่คนอื่น (อันเป็นสาเหตุให้ร้านนี้ต้องเก็บตังค์ค่าเข้า) ซึ่งไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ด้วย เค้าทำฟร่ะ คือร้านเค้าล้อมรั้วแล้ว แต่คนเหล่านี้ก็ยังเข้าไปเพื่อถ่ายรูปกับตึกต่างๆ นานา ถ่ายกับวิวต่างๆ เสมือนเป็นสวนสาธารณะแล้วก็ออกมาน่ะ

ที่เราถามเจ้าว่าเจ้าจะทำหรือ คือ..เราอธิบายแล้วว่ามันมีคนจำพวกนี้อยู่ คือ..ตรูไม่สนใจ จะร้านอาหารหรือที่ส่วนตัว ตรูจะเข้าไปถ่ายรูปซะอย่าง ซึ่งมันมีเยอะจนร้านเค้ารับมือไม่ไหวไง เค้าก็เลยต้องทำอย่างนี้ แต่ดูเหมือนว่า..เจ้าจะรู้สึกว่า มันไม่โอเคอยู่ดีไง

ซึ่งเราก็เลย..เอ่อ..ถามเพื่ออยากรู้ว่า..การกระทำแบบนี้..มันสามารถ "ยอมรับ" ได้หรือ (ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะทำหรอกนะเฟ้ย) ถ้ายอมรับไม่ได้ การที่ร้านเค้าทำวิธีการอย่างนี้..มันก็น่าจะโอเคอยู่..หรือเปล่าน่ะ?


แต่ไอ้เรื่องกินน่ะ..ก็เห็นด้วยอยู่นะ เรื่องอย่างน้อยก็อยากเห็นเมนูก่อนว่าเป็นไงอะนะ (มีไรกินบ้าง) แต่..อย่างที่บอกแหละ เค้าเคยเปิดโอเพ่นให้ใครๆ เข้าก็ได้ แต่ด้วยการกระทำอย่างที่ได้บอก ทำให้เค้าต้องเก็บค่าเข้าง่ะ



คอนเฟิร์มว่า สำหรับเราแล้ว ไม่ได้รู้สึกว่าทะเลาะกันนะ ที่จริง..เราเหมาะจะโทร.คุยกันมากกว่าคุยผ่านตัวอักษรหรือเปล่าเนี่ย (ทำเหมือนไม่มีเบอร์โทร.ของอีกฝ่ายไปได้เนาะ) เอิ่ม..แต่จะว่าไป โทร.คุยกัน ข้าพเจ้าก็ไม่สะดวกอยู่ดี แหะๆ (หมายถึงในช่วงขณะนี้ รอพ้นมิถุนายนไปก่อนนะ เผื่อจะมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น)

แต่ถ้ามันทำให้เจ้ารู้สึกแย่ๆ ก็ขออภัย แค่อยากคุยและทำความเข้าใจง่ะ

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 พฤษภาคม 2552 8:31:53 น.  

 

ูู

*เบียด อ่านไม่ไหวมั้ง ความสามารถในการเล่นโกะติดลบ เล่นทีไร ผูกขาดแพ้ตลอด มันจะทำให้อ่านไม่รู้เรื่องไหม

 

โดย: อออ IP: 202.176.89.115 14 พฤษภาคม 2552 11:47:47 น.  

 

ส่วนหนึ่งที่ร้านนี้ประสบกับเหตุการณ์เยี่ยงนี้ อาจเป็นเพราะว่า..(ในความเห็นส่วนตัวล้วนๆ นะ) อยู่ต่างจังหวัดและอยู่ในโซนของการท่องเที่ยว ซึ่งมีพวกไร่องุ่นอื่นๆ (แต่ไม่มีร้านอาหาร) เปิดในลักษณะโอเพ่นน่ะ ทำให้คนคิดว่า ที่นี่ก็น่าจะทำเช่นนั้นได้เหมือนกัน

อีกส่วน..เราว่า..เป็นเพราะรีวิวบางรีวิว ที่โชว์ภาพถ่ายสวยๆ เน้นเหมือนที่นี่เป็นที่ท่องเที่ยวมากกว่าเป็นร้านอาหาร ก็เลยทำให้คนรู้สึกว่า..เอ้อ..ที่นี่มันสถานที่ท่องเที่ยวนี่นะ ไปถ่ายรูปได้ ประมาณนั้นน่ะนะ

คิดว่างั้นนะ เพราะตอนแรกที่เราดูรีวิวของคนอื่นๆ ที่ไปมาก่อนเรา เราก็คิดว่าเป็นเหมือนไร่องุ่น กึ่งที่เที่ยวเหมือนกัน แต่พออ่านรีวิวหลังๆ อ้าว..มันเป็นร้านอาหารนี่หว่า



นอนดึกหละสิ วันนี้ตื่นกี่โมงหละนี่? ปั่นงานอยู่เหยอ

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 พฤษภาคม 2552 18:31:50 น.  

 

เล่นโกะไม่เป็น ดูเขาเล่นก็ไม่เข้าใจ
(แต่ชอบเล่นโอเทโล่)

 

โดย: fonkoon 16 พฤษภาคม 2552 16:56:37 น.  

 

เคยพยายามหัดเล่นโกะ แต่ก็ต้องขอลา
แค่หมากฮอสยังไม่ไหวเลยอะ T^T

 

โดย: ทินา IP: 129.11.120.41 18 พฤษภาคม 2552 2:52:44 น.  

 

สวัสดีอีกรอบเด้อ

อ่านที่เจ้าไปเม้นท์แล้วฮาก๊ากเลยอ้ะ

ก่อนหน้านี้เราไปทำรีวิวเว็บหนึ่ง เค้าก็พูดๆ ประมาณเจ้าเลย แบบว่า..การตกแต่งไม่เข้ากัน ฯลฯ น่ะ

ถามหน่อยจิ มีความรู้แบบนี้ได้ไงอ้ะ เรื่องการตกแต่งว่าอะไรยังไง แบบไหนเป็นสมัยไหน ฯลฯ เนี่ย อยากรู้มั่งง่ะ

โปลิตบูโรมัน - คืออะไรฤา?

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 พฤษภาคม 2552 8:13:27 น.  

 

อ้อๆๆ มันเป็นเช่นนั้นเอง

ง่ะ..แต่ต้อง "สั่งสม" พอสมควรสินะ แง้ววววว

จะไหวมั้ยเนี่ยตรู เหอๆ

โปลิตบูโรนี่ มาจากคำสะกดภาษาอังกฤษว่าอย่างไรง่ะ? ใคร่รู้ แหะๆ

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 พฤษภาคม 2552 16:23:00 น.  

 

ขนมมันของสด ไปวัดนี้วันแรกของการเดินทางด้วย
ถ้าซื้อมา เฮาก็เก็บไว้ไม่ถึงวันกลับ 55 (กินก่อน เดี๋ยวเสียของ)

 

โดย: แพนด้ามหาภัย 19 พฤษภาคม 2552 17:57:38 น.  

 

สวัสดีอีกรอบเด้อ

แต๊งกิ้วหลายๆ สำหรับการสะกดคำเน้อ

สารภาพว่า..เอิ่ม..ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยแหละ

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 20 พฤษภาคม 2552 8:19:04 น.  

 

สวัสดีจ้ะ

มาแต๊งกิ้วสำหรับคำศัพท์ทั้งสองคำ บางเวลา (ซึ่งหลายครั้งอยู่ กร๊ากกก) เราจะนึกคำศัพท์เหล่านี้ไม่ออก

ตกลงเจ้าโหวตให้เพนนินใช่ปะ?

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 พฤษภาคม 2552 13:11:08 น.  

 

อ้าว..ตกลงรีเจนท์ใช่มะ

โอเช รับแซ่บ

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 พฤษภาคม 2552 14:08:32 น.  

 

^
เข้าพักวันไหนคะ

 

โดย: อั๊งอังอา 21 พฤษภาคม 2552 16:59:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


the grinning cheshire cat
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ปีศาจแมวอายุ 1,700 ปี บำเพ็ญตบะจนแปลงร่างเป็นคนได้ กำลังศึกษาวิถีชีวิตแบบมนุษย์ แต่รู้สึกว่ายากจัง เพราะยังคิดอะไรแบบแมวๆ อยู่เลย
Photobucket LMJ recommends


Photobucket
เต๋าแบบหมีพูห์ (The Tao of Pooh)
Benjamin Hoff เขียน
มนต์สวรรค์ จินดาแสง แปล
มติชน พิมพ์

หนังสือ Tao (หรือ Dao) spin-off ที่ไม่งี่เง่า และคนเขียนรู้จริงจริงๆ ทั้งเรื่องเต๋าและเรื่องหมี

Photobucket
ฅ.คน ฉบับ 41 มี.ค. 52

เจ้าหญิงพอลล่า:
หัวใจเธอมันน่ากราบ
กลุ่มอนุรักษ์แม่รำพึง:
ยังไงปลาทูก็เจ๋งกว่าโรงถลุงเหล็ก
สัมภาษณ์อ. นิธิ เอียวศรีวงศ์:
ฉบับลำแต้ๆ

เมฆาสัญจร
เมฆาสัญจร (Cloud Atlas)
เดวิด มิทเชลล์ เขียน
จุฑามาศ แอนเนียน แปล
มติชน พิมพ์

เหนือคำบรรยาย (เพราะตัดสินใจเลือกคำบรรยายไม่ถูก ฮา)

ยูโทเปีย และ 1984
ยูทเปีย
เซอร์โธมัส มอร์ เขียน
สมบัติ จันทรวงศ์ แปล
1984
จอร์จ ออร์เวลล์ เขียน
รัศมี เผ่าเหลืองทอง
และ
อำนวยชัย ปฏิพัทธเผ่าพงษ์ แปล
สมมติ พิมพ์

หนังสือเปิดหูเปิดตาระดับตัวพ่อ แถมปกสวยระดับตัวแม่อีกต่างหาก โอ๊ว

เทพเจ้าแห่งสิ่งเล็กๆ
เทพเจ้าแห่งสิ่งเล็กๆ
(The God of Small Things)
อรุณธตี รอย เขียน
สดใส แปล
โครงการสรรพสาส์น
ของสำนักพิมพ์มูลนิธิเด็ก พิมพ์

เรื่องเล่าโค-ตะ-ระอัศจรรย์จากอินเดีย

นายธนาคารเพื่อคนจน
นายธนาคารเพื่อคนจน
โมฮัมหมัด ยูนุส เขียน
สฤณี อาชวานันทกุล แปล
มติชน พิมพ์

อัตชีวประวัติฉบับกึ่งสุขกึ่งเศร้า บางครั้งก็เกือบเคล้าน้ำตา ของหนุ่มนักเรียนนอก กับธนาคารหลังคามุงหญ้า (บานประตูก็ไม่มี) ของเขาและลูกศิษย์ ที่หาญกล้าพุ่งชนทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงจนๆ จำนวนมากในบังคลาเทศยืนหยัดด้วยขาของตัวเองได้

(อันที่จริงเราควรจะแนะนำว่า นี่เป็นหนังสืออัตชีวประวัติของนักเศรษฐศาสตร์ที่แก้ปัญหาความยากจนในบังคลาเทศจนได้รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำปี 2006 แต่ม่ายอ่ะ ทำงั้นแล้วจะได้อะไร คุณจะรู้เหรอว่าหนังสือเล่มนี้ทั้งสนุกเป็นบ้าและ insightful ขนาดไหน กริๆ)



I'm reading




Potjy's currently-reading book recommendations, reviews, favorite quotes, book clubs, book trivia, book lists


100+ TBR 2010



2010 reading goal

Friends' blogs
[Add the grinning cheshire cat's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.