“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 12
วันอาทิตย์ที่ 12 มีนาคม 2549

“โป๊ยเซียน” ถูกคลุมถุงชน
“หรรษา” เศร้าแต่ไม่แสดงออก



จู่ๆ โป๊ยเซียนก็ถูกอาม่าบังคับให้แต่งงานกับ วิลลี่ (โป๊งแหน่ง เชิญยิ้ม) หลานชายอาเหมยฮัวเพื่อนรักที่มาจากเมืองจีนด้วยกัน
เพราะเมื่อก่อนอาม่าเคยติดหนี้อาเหมยฮัว บวกลบคูณหารทบต้นทบดอกแล้วเป็นเงิน 1 ล้านบาท
อาม่าเลยต้องขอร้องไห้โป๊ยเซียนแต่งงานใช้หนี้แต่โป๊ยเซียนไม่อยากแต่งเพราะตั้งแต่เกิดมาโป๊ยเซียนยังไม่เคยรู้จักนายวิลลี่มาก่อนเลย
อยู่ดีๆ จะมาจับคลุมถุงชนให้รักกันได้ยังไง โป๊ยเซียนเลยวางแผนหนีออกจากบ้าน สุดท้ายก็ไปไม่รอดเพราะหรรษาช่วยจับตัวไว้ทัน
ทำเอาโป๊ยเซียนผูกใจเจ็บหรรษา แต่พอเตี่ยกับอาม่าได้เห็นหน้านายวิลลี่ก็แทบจะเป็นลม
ทั้งอัปลักษณ์ทั้งน่าเกลียด อาม่าเลยยกเลิกงานแต่งยอมใช้หนี้เป็นเงินดีกว่า


" อยากสวย อยากใส อยากเด่น แต่ดันเรียนไม่เก่ง ขอให้ยกมือขึ้น
แกจะตายแต่อยากได้แฟนเด็ก ก็ขอให้ใส่ฟันเหล็ก ขอให้ยกมือขึ้น
รูปไม่หล่อ แต่ก็ไม่เป็นไร ขอให้รวยแล้วไป ขอให้ยกมือขึ้น "


" อือ " โป้ยเซียนส่งเหรียญใส่มือ หรรษา
" อะไรอ่ะ "
" เงินไง ได้เงินแล้วก็ไปร้องเพลงที่อื่นไป๊ จะได้ได้ตังค์อีก เข้าใจ๋ "
" นี่คุณ ผมไม่ใช่ขอทานนะครับ "
" อ้าวหรอ ชั้นนึกว่าใช่ซะอีก นี่นายหรรษา วันนี้ชั้นอารมณ์ดีนะ ถอยไป จะไปไหน ก็ไปไป๊ "
" อารมณ์ดีเรื่องไรอ่ะ "
" ไม่บอกหรอก ปล่อยให้งง ไม่อยากมาต่อปากต่อคำกับพวกสัมภเวษี ผีเจาะปาก อย่างนาย โฮะๆๆ "
" พูดจาอย่างงี้สิ มิน่าล่ะ "
" มิน่าอะไร "


" ก็ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาอย่างคุณ รูปร่างก็แห้ง
เสน่ห์ก็เหี่ยว ปากก็จัด กัดไม่ยอมปล่อย ทะโมนเหมือนลิง
แก่นเป็นม้าดีดกระโหลกอย่างเงี๊ยะ มิน่าล่ะ "
" มิน่าอะไรล่ะ "
" ก็มิน่า ปู้จาย (ตาบอยพูดผิดจริงๆนะ อิอิ ) ถึงหนีไปเป็นเกย์หมดแล้ว "
" อ๊ายยย .." หรรษากับโป้ยเซียน ส่งเสียงพร้อมกัน
" อ๊ายยย จำไว้เลย ไอ้หน้ากะทะ .."
" ไอ้หน้า..ขาหมู "
" อ๊ายยย .."


" โป้ยเซียนถูกคลุมถุงชน... "

" ฮ่าๆๆๆ ยายม้าพยศนั่น จะถูกปราบแล้ว โอ้ยย ฮ่าๆๆ "


" ไม่อยากแต่งงานหรือครับ "
" นายรู้ได้ไงอ่ะ "
" โอ้ยย เรื่องคุณผมรู้หมดแหละ ฮ่าๆ "
" หมูตอน นะหมูตอน "
" ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อ "
" ไม่น่าเชื่ออะไร"
" ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนหลงผิด คิดมาแต่งงานกับคุณน่ะซี่
เค้าคิดยังไงของเค้าน้า หรือว่าเค้าอยากลองของก็ไม่รู้ "
" นายหรรษา "
" อ๋อรู้ละ เค้าต้องเป็นพวกรสนิยมของแปลกแน่เลย
ชอบแบบ ซาดิสม์ๆ อ่ะ ตบจูบๆๆ "


"นี่นายทำแบบนี้ นายจงใจจะแกล้งชั้นใช่มะ "
" ใครบอก ผมน่ะรักพี่วิลลี่ เพื่อนของผมนะ
ผมไม่อยากให้ผู้หญิงรอบจัดอย่างคุณมาหลอกเอา "
" แต่นี่มันเรื่องของชั้นนะ กับพี่วิลลี่ มันไม่เกี่ยวกับนายเลยนะ " โป้ยเซียนดิ้นด้วยความไม่พอใจ หรรษาก็เลยดิ้นตามไปด้วย
" ทำไมจะไม่เกี่ยวกับผมอ่ะ ก็ผมเป็นเพื่อนพี่วิลลี่นะ
ถ้าไม่มีงานแต่งงานผมก็อดเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ถูกป่ะ ยังไงคุณก็ต้องแต่งงานนะจ๊ะ "
" อ๊ายยย "


" น้องโป้ยเซียนปากกับใจไม่ตรงกัน แบบที่หรรษาบอกไม่มีผิดเลย "
" นายหรรษา.. "
" ปากกับใจตรงกัน ฮ่าๆ "


" อ่ะ จ๊ะเอ๋ นี่คุณจะไปไหนนี่ "
" ชั้นจะหนีแล้ว "
" ทำไมต้องหนีด้วย ฮะ "
" ก็ชั้นไม่อยากแต่งงานนี่ "
" อ่ะ ที่คุณจะหนีเพราะคุณไม่อยากแต่งงานหรอ " หรรษารีบฉุดมือโป้ยเซียนไว้
แล้วตะโกนเสียงดังบอกคนในบ้าน " ป๊ะป๊า อาม่าครับ โป้ยนเซียนจะหนี ๆ "
โป้ยเซียน รีบเอามือปืดปากหรรษาไว้ " นี่...ปล่อยนะ "
" ไม่ปล่อย "
" ปล่อยชั้นไปได้มั้ย นายเป็นอะไรนายหรรษา นายเกลียดชั้นอะไรนักหนา
ถึงได้อยากแกล้งชั้นจังเลย ทำไมนายอยากเห็นชั้นแต่งงานกับคนที่ชั้นไมได้รัก
แล้วต้องทรมานไปตลอดชีวิตด้วยอ่ะ ฮือๆ ชั้นทำอะไรให้นายหรอ "
หรรษาหน้าเริ่มเศร้า สำนึกผิด แล้วปล่อยมือโป้ยเซียน


" สวัสดีครับ " โป้ยเซียนหันมามองหรรษแล้วเมินทันที " คุณเป็นอะไรหรือป่าวอ่ะ "
" ต่อไปนี้นะ ชั้นจะเห็นนายเป็นเพียงแค่สสารหนึ่งในโลกนี้ "
" อ้าว "
" ชั้นจะทำเหมือนว่านายไม่มีตัวตน .. จะซื้ออะไร "
" ซื้อไข่ไก่หน่อยยยย
อ๊ะๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ เอาไข่ที่ออกมาจากฟาร์มนะ ช่วงนี้ ไข่หวัดนกมันระบาดอ่ะ
อ๊ะๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ แล้วก็เอาไข่ที่ออกมาจากไก่ตัวผู้เท่านั้นนะ น่านะ ดูให้หน่อย
หือออ เดี๋ยวก่อน เปลือกหนาทั้งนั้นเลย ไม่มีเปลือกบางๆหรอ นี่ แล้วจะให้ดีนะ
เอาไข่ขาวน้อยๆ ไข่แดงเยอะๆ อือ "
" โธ่เอ๊ยย อยากรู้ใช่ป่าว อยากรู้ก็ดูเอาเองละกัน " โป้ยเซียนเริ่มโมโหหนัก หรรษารีบถอยไปตั้งหลัก
" เฮ้ยย " โป้ยเซียนปาไข่ไก่ใส่หรรษาที่วิ่งหลบไปมา อย่างสนุกสนาน


" อย่าหลบเด้ นายหน้า... "
แต่อยู่ๆหรรษาก็หยุดอยู่กับที " ดะ..เดี๋ยวๆๆ " โป้ยเซียนเลยเดินตรงเข้ามาหาพร้อมไข่ไก่ในมือ
" ไหนบอกจะไม่โกรธแล้วไง "
" ชั้นเกลียดนาย หน้ากะทะ นี่แน่ะ" โป้ยเซียนปาไข่ไก่ที่หัวหรรษา
" ทำไมไม่หลบล่ะ " หรรษายืนนิ่งๆยิ้มให้โป้ยเซียน
" อือๆ "
โป้ยเซียนยิ้มตอบแล้วรีบเข้าไปบ้านเลย
" หายโกรธแล้วนะ "

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 13
วันเสาร์ที่ 18 มีนาคม 2549

" นักร้องคาเฟ่ "



ปะป๊า ไปหลงนักร้องคาเฟ่ ทุ่มเทของให้มากมาย เดือดร้อนถึง
โป๊ยเซียนกับหรรษา ต้องช่วยกันสืบหาความจริง ก่อนที่ปะป๊าจะโดนหลอกจนหมดตัว


" นี่เลยครับ ของเด็ด ป๊ะป๊า ...ดนตรีบำบัด... "
" ดนตรีบำบัด "
" แฮ่ๆ สักครู่ "


" เอ๋า...... นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ
เจ็บปวดทรมานลึกลงข้างในใจ โอ้ความเหงา มันช่างหนาว
มันช่างยาวนานและทุกข์ทน " หรรษาร้องคนเดียวอย่างเมามันส์

" รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน ... เย้ยยย เอาเพลงอื่นได้มั้ย
เพลงที่สนุกๆกว่านี้หน่อยได้มั้ย "

" ได้ๆครับ เอาเพลงอะไรดีครับ "

ป๊าร้องนำก่อน หรรษาเลยยอมเป็นคู่ร้องด้วย

ป๊า : บ้านของพี่ทำนา ทำนา ปลูกข้าวทุกเมื่อ

หรรษา : น้องก็ทำนาเกลือ ขายเกลือนั้นซื้อข้าวกิน

ป๊า : บ้านของพี่อยู่ที่กาฬสินธุ์

หวาน : ส่วนตัวยุพินอยู่สมุทรสาคร " หรรษาทำท่าร้องไปด้วยแต่ไมได้ส่งเสียง

" เฮ้ยทำไมลื้อดัดเสียงเหมือนงี้วะ "
" ไม่ใช่เสียงผมครับ "
" ไม่ใช่เสียงลื้อ แล้วเสียงผีที่ไหนวะ "
" เสียงหวานเองค่ะ "


" พี่หรรษา ป๊าไปร้านพี่หรรษาจริงหรอ "
" จริงสิ ไม่ได้โม้ .. ซึ่งทำให้พี่สรุปได้ว่า ป๊ะ ป๊าของโป้ยก่ายน่ะ เป็นอะไร "
" เป็นอะไรหรอพี่หรรษา รีบบอกมาเร็วๆดิ เป็นอะไร "
" ป๊าของโป้ยก่ายไม่ได้เป็นอะไรเลย นอกจากโรค..."
" ห๊า ป๊าเป็นอะไรอ่ะ พี่หรรษา เป็นโรคอะไรอ่ะ รีบบอกว่าเร็วๆดิ "
" ใจเย็นๆ เจ้าอ้วน ฟังให้จบประโยคก่อนได้มั้ย ป๊ะป๊าของโป้ยก่ายเค้าเป็นโรค เหงา
แต่ตอนนี้คงจะหายแล้วแหละ เพราะมีคนรักษาให้เค้าเรียบร้อยล่ะ อยู่ที่ร้านพี่นั่นเอง "
" อือ แปลว่า มีหมอมากินหมูกะทะที่ร้านพี่หรรษาหรอ "
" ไม่ใช่หมอ .. ผู้หญิง "
" ผู้หญิง !! "
" เออ.. หรือจะเป็นผู้ชายล่ะ "


" น้ำหวานเป็นนักร้องแล้วมันผิดตรงไหน ฮะ "
" ผิดที่นายนั่นแหละ "
" อ้าว แล้วผมไปเกี่ยวอไะรด้วยล่ะ "
" เกี่ยวดิ ก็นายเป็นคนพาป๊ะป๊าชั้นไปยุ่งเกี่ยวกับ
สถานการที่มันง่ายต่อการถูกหลอกลวงทำไมอ่ะ "
" แล้วคุณรู้ได้ไงว่าเค้าจะมาหลอกป๊ะป๊าคุณ
นอกจากใจแคบ แล้วยังมองโลกในแง่ร้ายอีกต่างหาก "
" เค้าเรียกว่าใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังและรอบคอบต่างหาก "
" โรคจิตล่ะไม่ว่า "
" อี๊ๆๆๆ อือๆๆๆ " โป้ยเซียน ตีหรรษาไม่หยุด
" ระวังตัวเกินไป รอบคอบเกินไป ถามจริงเหอะ ชีวิตคุณมีความสุขมั้งอ๊ะป่ะ "
" ชีวิตชั้น ไม่ใช่ชีวิตนาย ไม่ต้องมายุ่ง "
" นั่นก็ชีวิตป๊าคุณเหมือนกันไม่ใช่ชีวิตคุณ "
" อ่ะ หือ ๆๆ "


" เอ๊ยย อยู่ไหนเนี๊ยะ.. "
" หาอะไรน่ะ "
" ใจหายน่ะ ฮ่าๆ "
" โห เบื่อจริงมุขบัฟโฟโล่ อย่างนี้ตลอดเร้ยย "
" ผมน่ะ สงสารผู้หญิงมองโลกในแง่ร้ายอย่างคุณจังเร้ยย
ไปร้องเพลงในร้านผมมะ เผื่อจะมองโลกในแง่ดีขึ้นมาบ้างอ่ะ "
" ไม่ต้องมายุ่ง "
" อ้าว .. อือ "


" มีปัญหาก็ต้องคลี่คลายให้ได้นะ "

" ใครเป็นคนก่อ คนนั้นก็ต้องเป็นคนแก้ค่ะน้ารำเพย จะได้รู้จักรับผิดชอบซะบ้าง "
" งั้นผมแก้เลยแล้วกันนะ " หรรษทำท่าจะแก้กางเกงตัวเอง
" ทะลึ่ง..ลามก "
" แล้ว...บอกว่าผมลามก แล้วยืนอยู่ทำไมล่ะ ถอดเลยนะ "
" อ๊ายยย " โป้ยเซียนรีบหนีออกจากร้าน
" ฮ่าๆ "
" หรรษาทำไมเล่นแบบนี้ล่ะ ดูสิน้องหนีไปแล้วอ่ะ " หรรษาตัดสินใจเดินตามไป


" โธ่คุณ อย่าซีเรียสนักเลย คิดมากแก่เร็วนะเนี๊ยะ
ดูดิ๊ๆ คิดมาก ตีนกาขึ้นหมดละ "
" กำลังใช้ความคิดอยู่อย่ายุ่งได้มะ "
" คิดอารายยย "
" คุณไม่รู้อะไรหรอก "
" ไม่รู้อะไร "
" ก็ป๊ะป๊าอ่ะดิ ลงทุนถอดสร้อยพระเลี่ยมทองสุดรักสุดหวง
ให้กับยายคนนั้น ทั้งที่เพิ่งรู้จังกันได้ไงอ่ะ "
" ป๊าคุณน่ะ เจ้าบุญทุ่มจะตาย คุณไม่รู้รึไง ผู้หญิงเค้าอาจจะไม่ขอก็ได้
ป๊าคุณให้เองอ๊ะป่าว "
" แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเป็นผู้หญิงดีๆที่ไหนเค้าจะรับ ใครเค้าจะรับของแพงๆจากคนแปลกหน้าล่ะ
ยายนี่ต้องเจตนาไม่ดีแน่ๆ "
" มันก็จริงอย่างที่คุณพูดนะ "
" แล้วอีกอย่างนะ ตาคนนั้นน่ะบอกว่าเป็นพี่น้องกัน พี่น้องที่ไหนอี๋อ๋อกันขนาดนั้น
พี่น้องท้องชนกันล่ะไม่ว่า "
" เอาน่าใจเย็นๆ ค่อยๆบอกป๊าคุณไปก็ได้ว่า ระวังๆหน่อย อย่าเพิ่งทุ่มเทมาก ดูให้ดีๆล่ะ"
" ปากน่ะว่าได้ แต่มือนี่อย่าถึงได้มะ เดี๋ยวจะโดนต่อย "


" อุ้ย นี่ ต้องจับชั้นแปลงร่างขนาดนี้เลยหรอ "
" จะได้ไม่มีใครจำเราได้ไงคุ๊ณณ จะได้ไม่มีใครสังเกตเห็นเราไง ใช่มะ
ที่นี้เราจะสืบเสาะ หาอะไรนะ สบายมาก "
" แล้ว ทำไมนายถึงเปลี่ยนใจมาช่วยชั้นอ่ะ "
" อือ ผมเข้าใจนะ ว่าที่พ่อใหม่ แม่ใหม่ ที่จะมาใช้ชีวิตกับบุพการีของเราเนี๊ยะ
มันก้อต้องดูดีๆหน่อย ใช่ป่ะ "
หรรษากับโป้ยเซียน ยิ้มให้กัน
" เรื่องแบบนี้อ่ะ ต้อง ซอ ตอ พอ "
" ซึ่งต้องพิสูจน์ "
" ซุ่มตามพุ่มไม้ "

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 14
วันอาทิตย์ที่ 19 มีนาคม 2549

" โรคจิต "



เพราะต้องการกำจัดคู่แข่งคนสำคัญ คิ้มจึงวางแผนกับลุงยาม สร้างสถานการณ์ให้หรรษาเป็นคนนิสัยไม่ดี
ชอบทำร้ายคนพิการ หนำซ้ำยังเป็นโรคจิต ชอบสะสมชุดชั้นใน แต่ไหง แผนของคิ้มกลับล้มไม่เป็นท่า
โป๊ยเซียนเกิดเห็นใจหรรษาซะง้าน


หรรษาขี่ฮอนด้า คลิก คู่มากับโป้ยเซียน ที่ขี่จักรยาน
" เฮ้ยย หูยย เฮ้ยยย " หรรษาส่งเสียงกวนไปตลอดทาง
"อ๊ายยยยยยย " หรรษา ปาดหน้า จนโป้ยเซียนต้องรีบเบรค
" อรุณสวัสดิ์ครับคนสวย "
" อุ้ย อือ.. " โป้ยเซียนตีไปที่ไหล่หรรษา 1 ที " ถ้าเกิดชนมาจะทำไงเล่า ตาบ้านี่ "
" หือ...อุตส่าห์ทำตัวเป็นเพื่อนบ้านที่ดี ทักทายตามประสาคนเคยๆกันนะเนี๊ยะ "
" เคยอะไร "
" ก็ เคยๆรู้จักกันไง โธ่เอ้ย จะได้เริ่มต้นเช้าวันใหม่ที่สดใสซะหน่อย
ว่ากันอย่างนี้ ซวยทั้งวันแน่เลย "
" อย่างนี้ก็หาว่าชั้นเป็นตัวซวยอ่ะดิ "
" ป่าวผมไม่ได้พูดนะคุณพูดเอง "

" อย่าเพิ่งไปซี่ กำลังคุยติดพันอยู่เลย "
" แล้วมาจับมือชั้นทำไม ไม่ต้องมาจับ "
" เอ๊ๆๆ .......... " ลากเสียงยาวเชียวเพ่หรรษา
" ไม่ต้องมายุ่ง "
" เอ๋า..จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะที่รัก... "
" ไม่ต้องตามมานะ เข้าใจมั้ย น่ารำคาญ " โป้ยเซียนมัวแต่หันมาว่าหรรษาจนเกือบโดนรถเฉี่ยว
" คุณๆๆ ระวัง"

" ว้ายย " หรรษาต้องรีบลงไปดึงโป้ยเซียนเอาไว้
" คุณเป็นไรรึป่าว "
" อือ มาแต๊ะอั้งชั้นอ่ะ นี่ๆ " โป้ยเซียนลุกมาได้ก็หรรษาไปหลายที
" บ้าก็คุณเป็นลมลงไปอ่ะ นึกว่าตาย "
" ตายบ้าอะไรล่ะ นายถือโอกาสมาแต๊ะอั้งชั้น ชั้นแค่ล้มลงไปเฉยๆเอง "
" โธ่... ไม่ได้แต๊ะอั้งนึกว่าคุณเป็นอารายย เลยก้มไปลงไปดูใกล้ๆ อย่างนี้ๆ " หรรษายื่นหน้าไปใกล้ๆโป้ยเซียน
" นี่ " โป้ยเซียนเข่าเข้าไปเต็มน้องชายหรรษา ถึงกับจุก
" โอ้ยย "


ต้องขอบใจอาหรรษามากเลย มานี่มา มาๆ " อาม่าเรียกหรรษาไปใกล้ๆ หรรษาก็รีบมุดไปซบตักอาม่าทันที
" ถ้าไมได้เค้านะ อาม่าแย่เลย เค้าพาไปหาหมอ ไม่งั้นนะ อาม่าก็ซี้แหง๋แก๋คาเสาไฟฟ้า กลายเป็นผีเสาไฟฟ้าไปเลย "
" โธ่ อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ อาม่าต้องอายุยืนเป็นหมื่นปีเลยน้า "


" ขอโทษนะ แล้วก็ขอบใจด้วยที่มีน้ำใจช่วยเหลือ "
" ไม่เป็นไรหรอก แค่..วันหลังอย่าทำน้องเค้าแล้วกัน "
" กลัวหรอ "
" กลัวเด้ "


คิ้มให้ลุงยามปลอมตัวเป็นขอทาน
แล้วหลอกหรรษาออกมา แกล้งทำเหมือนหรรษาไปทำร้าย
โดยการจับมือหรรษา มาชกหน้าตัวเอง แล้วจับเท้าหรรษาเข้าตีตัวเอง

" นี่คุณ คือว่าลุงเค้า..."
" ไม่ต้องพูดเลยนะ ทำไมนายเป็นแบบนี้อ่ะ
ชั้นก็อุตส่าห์เข้าใจว่านายเป็นคนดีมีน้ำใจ ใจดำ "
" คุณ..คือว่าลุงเค้าอ่ะนะ "
" ผิดหวังมากๆขอบอก "
" เฮ้ย.."


อยู่ๆคิ้มก็ใส่ความหรรษาว่าเป็นโจรโรคจิต ด้วยการขโมยชุดชั้นใน
ของบ้านโป้ยเซียนมาไว้ในห้องนอนหรรษา
" ผมบอกว่า ผมไม่ได้ทำ ผมถูกใส่ร้ายอ่ะ "


" เอ๊คุณ " หรรษาดึงมือโป้ยเซียนเอาไว้ ก่อนจะปล่อย
แล้วสองคนก็ยิ้มให้กัน " วันนี้น่ะต้องขอขอบใจคุณมากเลยนะ ที่เป็นห่วงกันน่ะ "
" ไม่ต้องขอบใจหรอก ชั้นก็แค่เป็นห่วงครอบครัวของนายก็แค่นั้นเอง ไปละ "
" ฉันก็แค่สงสารครอบครัวของนายต่างหาก ผู้หญิงปากแข็ง" หรรษาแกล้งดัดเสียงล้อเลียนโป้ยเซียน
แล้วร้องเพลง ส่วนโป้ยเซียนไปหลบที่มุมตึก ยืนฟังไปยิ้มไป

" ปากเธอแข็งรู้มั้ย แต่ว่าฉันก็รับไว้ เอ๊ะๆคุณๆ มันร้องยังไงต่ออ่ะ "
" ด้วยหัวใจที่รอ "
" อ๋อ...ด้วยหัวใจที่รอ แล้วมันรออะไรอ่ะ อะไรต่อ "
" ได้แต่หวังสักครั้ง "
" ได้แต่หวังสักครั้ง แล้วครั้งอะไรอ่ะ อะไรต่อ่ะ จำไม่ได้ "
" คำเดียวก็พอ "
" คำเดียวก็พอ อยากได้ยินว่า.... " อยู่ๆหรรษาก็เงียบไป
ทำเอาโป้ยเซียนต้องชะเง้อหาด้วยความหงุดหงิด


" เอ๋า อะไรนี่ " โป้ยเซียนเดินออกมาก็ไม่เจอทั้งหรรษาและ ฮอนด้าคลิก ซะแล้ว
แต่อยู่ๆหรรษาก็โผล่มาข้างหลัง
" จ๊ะเอ๋ หาใครหรอ " หรรษาชะเง้อหาไปทางโป้ยเซียน
" บ้า.."
" ของหายหรอ "
" รถไปไหนแล้วล่ะ "
" ห๊า ก็มานี่ไง "
" ไม่ใช่ ถามว่ารถไปไหนแล้ว "
" รถหรอ รถคันไหนหรอ "
" ก็มอเตอร์ไซด์ไง "
" มอเตอร์ไซด์หรอ อยู่บ้าน แล้วออกมาทำไรนี่ "
" จะไปนอนแระ "
" ถามว่าออกทำอะไรไม่ได้ถามว่าจะไปนอนหรือป่าว คุณนี่ไม่ได้ตอบให้ตรงประเด็นเลย "
" กู๊ดไนท์ .."
โป้ยเซียนไปแว้วว หรรษาก็มองตามหลังยิ้มให้ แบบในภาพนี่แหละ หุหุ

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 15
วันเสาร์ที่ 25 มีนาคม 2549

" ผู้หญิง "



เพราะไม่เข้าใจผู้หญิง ทำให้หรรษาละเลยใส่ใจน้องพาเพลิน โป๊ยเซียนจึงอาสาเป็นพี่สาวจำเป็นให้
ช่วยเทรนเต้นหางเครื่องเพื่อไปประกวด แต่ไหงน้องพาเพลินกลับเปลี่ยนใจซะง้าน


โป้ยเซียนกำลังเก็บของอยู่ๆหรรษาก็ขี่ฮอนด้าเข้ามา
" หรรษา...ว้ายตายแล้วว " โป้ยเซียนรีบหันหลังเพราะใส่เสื้อของโป้ยก่ายอยู่

" โย่ว..วอซ ซับ แม้นน "
" แม้นน " โป้ยเซียนพยายามเก็กเสียง
" ทำอะไรอยู่อ่ะหมูตอน "
" เก็บของ "
" โหๆๆ นึกว่าหาขยะกิน ฮ่าๆ "
" เฮ้อ..."
" จะซื้อไรอ่ะ "
" น้ำตาลทราย 2 ถุง เ กลือป่น 3 ถุง แล้ว..นางมารร้ายไม่อยู่หรอ "
" หือ ใครอ่ะ "
" หือก็จะใครซะอีกล่ะ ก็เจ๊หมูตอนไง นางมารผมแตกปลายอ่ะ ฮ่าๆ "

" เจ๊เค้าไม่ใช่นางมารหรอก เค้าเป็นนางฟ้า พี่หรรษา "
" นางฟ้ามหาโหดอ่ะดิ อ่ะ ฮ่าๆๆ คนอาไร้ ดุยังกะเสือ
นี่ถ้าว่างๆนะ จะไปปล่อยที่เขาดินซะนี่ อ่ะ ฮ่าๆ
ดีนะนี่วันนี้ไม่อยู่ถ้าอยู่นะพี่ไม่ซื้อของหรอก
คนอะไรไม่รู้งกจะตาย ถ้าตายไปอ่ะนะ จะเอาเงินไปใส่ให้เต็มโลงเลย
อยากจะรู้เหมือนกัน ถ้าตายไปอ่ะนะ จะได้ใช้รึป่าว อ่ะ ฮ่าๆๆ จริงรึป่าวหมูตอน "
" จริงคร้าบบ " โป้ยก่ายตอบมา แต่เดินมาจากอีกทาง
หรรษาเพิ่งรู้ว่าที่พูดมาตั้งนาน เป็นโป้ยเซียนถึงกับหน้าเหวอไปเยย

" จะรับไอ้นี่ด้วยมั้ยค่ะ " โป้ยเซียนขว้างสาก ตรงมาที่หรรษา
" โอ้ยยยย "


" นี่คุณเล่นแรงเกินไปแล้วนะ ขนาดเพื่อนคุณๆยังไม่เว้นเลยหรอ "
" ก็นายลุกหลบทำไมล่ะ ถ้าเกิดนายไม่ลุกเปลี่ยนที่นะ อ้วนกลมก็ไม่โดนหรอก "
" อ้าววว...พูดอย่างนี้ก็แสดงว่าจะฆ่าผมใช้มะ นี่คุณวางแผนไว้แล้ว ต้องโดนประหารชีวิต "
" โห นี่ก้อเว่อ ฆ่าแกงอะไรล่ะ ก็แค่มีเรื่องสำคัญอย่างจะแค่แค่นั้นเอ้งง "
" เรื่องอะไร อ๋อ....อย่าบอกนะว่า คุณรักผมอ่ะ "
" อี๊... "
" ผมเบื่อ ปฎิเสธการบอกรักมาเยอะละ "
" แหวะ.. "


" พี่หรรษามาทำไม "
" ก็มาคุยกับน้องสาวพี่ไง ไม่ได้หรอ "
" คนอย่างพี่น่ะ เคยสนใจน้องสาวด้วยหรอคะ "
" ทำไมหนูพูดอย่างนั้นล่ะคะ พี่น่ะรักน้องสาวคนนี้ของพี่ที่สุดเลยยย "
" พี่เป็นอะไรมากหรือป่าว ร้อนในรึป่าว ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะคะ "
" พี่ไม่ได้เป็นอะไร พี่ก็เป็นพี่ชายที่แสนดีของเราไง รู้ป่าว ฮึ"



" น้องพาเพลินอยากเต้นหางเครื่องประกวด แต่ไม่มีใครสน และให้การสนับสนุน "
เกี๊ยง..." เอาเวลาไปทำมาหากินดีกว่า เราจะได้รวย ๆๆ แล้วก็รวย "
หรรษา " หยุดดดดดด... เราจะปล่อยให้คนที่เรารักเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้
ถึงเวลาแล้วที่เราควรจะหันมาสนใจคนใกล้ตัวบ้างอ่ะ ขืนพวกเราทำมาหากินอยู่อย่างเดียว
สักวันนึงเราจะต้องมารู้สึกเสียใจ กับความรักและความรู้สึกดีๆที่ไม่อาจจะกลับคืนมา อย่าปล่อยให้มันสายเกินไป " หรรษาพูดไปสีหน้าจริงจัง
ดุกฟู.. " คิดได้ไงวะ " (แบบว่านานๆหรรษาพูดดีๆสักที 55+ )
" ถ้าเราปล่อยให้พาเพลินตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้ สักวันก็ต้องหลงผิดติดยา
เป็นปัญหาต่อสังคม ถูกมั้ยครับ "
" พอๆเถอะลูก ลูกพูด 3 ประโยคแรกอ่ะ ก็ดูดีแล้วนะ พูดมากมันเลี่ยน จะอ้วกอยู่แล้วนี่ "
" อ้าวว.."


" นี่ ทำไมอยู่ดีๆนะ ถึงได้เข้าอกเข้าใจคนอื่นมากขึ้นอย่างนี้ล่ะ "
" .. ก็คุณไง คุณน่ะ ทำให้ผมสนใจและเข้าใจคนรอบข้างได้มากขึ้น รู้ป่ะ
รวมทั้ง...เข้าใจคุณมากขึ้นด้วย "
" แล้วมาเข้าใจอะไรชั้นล่ะ "
" ก็...เข้าใจว่า คุณเป็นคนดีมีน้ำใจไง.."
" อ่ะ..ฮ่าๆๆ ยิ้มจนเหงือกแห้งเลยนะ ผมล้อเล่น .."
" หือ ตาบ้า .."

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 16
วันอาทิตย์ที่ 26 มีนาคม 2549

" พ่อใหม่ "

เพราะมีหนุ่มมาติดพันแม่รำเพย ทำให้แม่รำเพยหันมาแต่งสวยทำสวย
โดยได้ความร่วมมือจากโป๊ยเซียน ร้อนถึงหรรษากับพาเพลินต้องหาวิธีกีดกัน เพราะไม่อยากได้พ่อใหม่


" นายหรรษา นายหน้ากะทะ ว่าไงจ๊ะ "
" นี่คุณเป็นตัวการยุให้แม่ผม คบกับไอ้หมอนั่นใช่มะ "
" โอ้...อย่ามากล่าวหากันลอยๆแบบนี้ดิ ไม่รู้เรื่องเลย งงนะ "
" คุณอย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ ตอ่ไปนี้ผมขอสั่งห้ามคุณขายเครื่องสำอางและชุดให้แม่ผมอีก "
" ชั้นมีอาชีพอะไร.."
" ค้าขาย "
" ฉลาดคิดได้นี่ ในเมื่อชั้นมีอาชีพค้าขายลูกค้าอยากซื้อของชั้นก็ต้องขายของ นายมีสิทธิอะไรมาห้ามชั้นล่ะ "
" งั้น ผมขอซื้อเครื่องสำอางคุณทั้งหมดเลย คุณจะได้ไม่ต้องขายแม่ผมอีก "
" ไม่ขายอ่ะ ฮิฮิ"
" เอ๋า..นี่คุณเป็นแม่ค้านะ ผมเป็นลูกค้า ยังไงก็ต้องขายดิ "
" ก็ไม่ขายมีไรป่ะ ชั้นน่ะเป็นแม่ค้ามีจรรยาบรรณ ชั้นจะขายของให้กับคนที่ต้องการใช้สินค้าเท่านั้น
หน้าอย่างนาย หนังหน้าอย่างเงี๊ยะ จะใช้เครื่องสำอางไปทำไม
ถ้าเกิดใช่อ่ะนะ ก็จะเกิดกรณี โทรศัพท์สายไม่ว่าง "
" อ่ะไรอ่ะ โทรศัพท์สายไม่ว่าง "
" ก็..ตุ๊ด ตุ๊ด ๆๆๆ "
" เอ้ยย...คุณน่ะ "
" ฮ่า ๆๆ "


" ถ้าคุณจะอ้างจรรยาบรรณนะ คุณก็อย่ามาทำลายสถาบันครอบครัวของผมสิ "
" ทำลายไงอ่ะ "
" ก็ผมไม่อยากมีพ่อใหม่อ่ะ แล้วก็ไม่ต้องการด้วย "
" นายไม่ต้องการ แล้วนายเคยถามแม่ ถามความรู้สึกของแม่
แล้วนายเข้าใจแม่นายบ้างรึป่าวว่าเค้าต้องการมั้ย "
" เฮ้อ..."
" เคยรู้สึกบ้างไหม ว่าเค้าจะเหงาขนาดไหน เค้าอาจจะแค่อยากได้เพื่อนสักคน
เข้ามาในชีวิตเป็นเพื่อนคู่คิดก็ได้ ทำไมนายไม่ลองค่อยๆดู ค่อยๆคิดตริตรองว่าคนนั้นน่ะเป็นคนดีหรือป่าว ค่อยตัดสินใจเล่า "
" ยังไงผมก็ไม่ต้องการ "
" นายหรรษา.. ห้ามจอดรถน่ะมันห้ามได้ แต่ห้ามจอดหัวใจมันห้ามยาก เข้าใจมั้ย "
" คุณอย่ามาเลอะเทอะได้มะ ผมขอไรคุณอย่างได้มะ ต่อไปนี้ คุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับแม่ผมอีกได้ป่ะ"


" ถ้าคุณจะอ้างจรรยาบรรณนะ คุณก็อย่ามาทำลายสถาบันครอบครัวของผมสิ "
" ทำลายไงอ่ะ "
" ก็ผมไม่อยากมีพ่อใหม่อ่ะ แล้วก็ไม่ต้องการด้วย "
" นายไม่ต้องการ แล้วนายเคยถามแม่ ถามความรู้สึกของแม่
แล้วนายเข้าใจแม่นายบ้างรึป่าวว่าเค้าต้องการมั้ย "
" เฮ้อ..."
" เคยรู้สึกบ้างไหม ว่าเค้าจะเหงาขนาดไหน เค้าอาจจะแค่อยากได้เพื่อนสักคน
เข้ามาในชีวิตเป็นเพื่อนคู่คิดก็ได้ ทำไมนายไม่ลองค่อยๆดู ค่อยๆคิดตริตรองว่าคนนั้นน่ะเป็นคนดีหรือป่าว ค่อยตัดสินใจเล่า "
" ยังไงผมก็ไม่ต้องการ "
" นายหรรษา.. ห้ามจอดรถน่ะมันห้ามได้ แต่ห้ามจอดหัวใจมันห้ามยาก เข้าใจมั้ย "
" คุณอย่ามาเลอะเทอะได้มะ ผมขอไรคุณอย่างได้มะ ต่อไปนี้ คุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับแม่ผมอีกได้ป่ะ"


" พี่หรรษาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วนะ "
" ลุยเลย " เกี๊ยงเข้ามาพร้อมท่อน้ำในมือ
" เย้ยย "
" ปัญญาชนอย่างพวกเราน่ะ เค้าไม่ใช่กำลังกันหรอก เค้าต้องใช้สมอง "


" นั่นชุดของแม่ผมใช่ป่ะ เอามานี่มา เดี๋ยวผมเอาไปให้"
" นายไม่โกรธชั้นแล้วหรอ ที่ชั้นหาชุดให้แม่นายน่ะ เกิดไรขั้นน่ะ "
" อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ก็คุณบอกผมเองไม่ใช่หรอว่า
ห้ามจอดรถน่ะมันห้ามได้ แต่ห้ามจอดหัวใจน่ะมันห้ามยาก "


" พี่หรรษา พาเพลิน ไม่ยอมนะ พาเพลินไม่อยากได้พ่อใหม่ "
"ห้ามจอดรถน่ะมันห้ามได้ แต่ห้ามจอดหัวใจน่ะมันห้ามยาก
สงสัยต้องปล่อยไปตามยถากรรมล่ะมั้ง "
" โธ่ "


" แม่ครับอย่าเสียใจไปเลยนะครับ
ห้ามจอดรถน่ะมันห้ามได้ แต่ห้ามจอดหัวใจน่ะมันห้ามยาก นะครับแม่ "
" พี่หรรษา คำคมนี้ เลิกพูดซักทีได้มั้ยนี่ .."
" อ้าว.."


หรรษา วาดหัวใจ

แล้วส่งไปให้ โป้ยเซียน

" ราตรีสวัสดิ์นะ อ่ะ .. "

" เอ้ยย เอาไป...นี่แน่ะ .." โป้ยเซียนแกล้งรับไว้ แล้วโยนกลับคืนมา
" โอ้ยย... หืมม... " หรรษาเลยต้องรับไว้

ไปแล้วนะ บ๊ายบาย "

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 17
วันเสาร์ที่ 1 เมษายน 2549

" เมนูใหม่ "

หรรษาคิดค้นเมนูใหม่ของร้าน แต่บัวลอยไข่เค็มกลับทำให้โป๊ยเซียนท้องเสีย
หรรษาจึงต้องมาทำหน้าที่พยาบาลจำเป็นให้โป๊ยเซียน


" ถอดผ้าออก "
" ถอดทำไมอ่ะ "
" ถอดผ้าพันคอ ออกจะเช็ดตัวให้ "
" เย็นอ่ะ "
" มันก็ต้องเย็นสิ ไข้จะได้ลดไง นอนพักซะนะ "


" บัวลอย..."
" นี่คือบัวลอย ไข่เค็ม เค็มๆๆ "
" ขนมหวานๆอย่างบัวลอยนี่ มันจะไปเข้ากับไข่เค็ม เค็มๆๆ ได้ไงลูก "
" อ่ะ ฮ่าๆ คุณแม่สุดสวย อย่าดูถูกนะครับ
จากการผสมผสานของแป้งมันพันธ์ดี เลยกลายมาเป็น เมนูเด็ดประจำร้านนี้คร้าบบ "


หรรษา " ได้เวลาตัดสินคะแนนกันแล้วครับผม "
พาเพลิน ดุกฟู เปรั้ยวใจ ไม่ให้ผ่าน
แต่รำเพย และเกี๊ยงให้ผ่านได้
" เย้ ในที่สุดก็ได้คะแนนมากที่สุดแล้ววว "
พาเพลิน " นี่คนที่ให้ผ่านน่ะ คือสองคนนี้มีแค่ 2 คน
แต่คนที่ไม่ให้ผ่านน่ะ มีอยู่ 3 คน สรุปว่าบัวลอยม่ายย ผ่าน "
" ใครบอกว่าไม่ผ่าน เพราะพี่เองก็มีสิทธิลงคะแนนไม่ใช่หรอจ๊ะ
สรุปว่าเอาเมนูนี้เป็นเมนูเด็ดของร้านเร้ยยยย "
" ในเมื่อคะแนนมันเท่านั้น พาเพลินจะเอาไปให้คนอื่นชิม พาเพลินจะเอาไปให้พี่โป้ยเซียนชิม "
" โอ้ยยย ไม่เอายายหนู ยายนั่นนะไม่ชอบพี่จะตาย ไม่ลงคะแนนเสียงให้พี่หรอก "


" อือหือ...อร่อยที่สุดในโลกเลย ที่นี้ ต้องได้คะแนนเพิ่มแน่ๆ "


" อ๊ายยย อร่อยใช่ม้า "
" ธรรมมะ อ่ะ เฉยๆ งั้นๆแหละ "
พอหรรษากลับไป โป้ยเซียนก็กินซะจนหมดถ้วย
" หือ อร่อยว่ะ "


" สรุปว่าร้านเรามีเมนูใหม่ประจำร้านแล้ว นั่นก็คือ บัวลอยยยย ไข่เค็ม "


" หมดฤทธิ์ล่ะสิท่า คุณนี่หายซ่าเลยนะ "
" โอ้ยย ร้อนอ่ะ "
" ให้ทำไงอ่ะ "
" เปิดพัดลมสิ "
" โอ้ยยไม่ต้องแล้วมันเย็นเกินไป พัดแล้วกัน "
" นี่พัดเตาไฟรึไง พัดให้มันผู้ดีหน่อยสิ "
" โอ้ยนี่คุณให้ผมมาดูแล หรือให้มาเป็นคนใช้นี่ "

" โอ้ยย อยากเอนหลังอ่ะ "
" อยากเอนก็เอนไปสิ ใครไปห้ามไว้ล่ะ "
" เอนแบบนี้มันไม่สบาย เค้าป่วยนะ "
" โอ๋... แล้วให้ทำไงอ่ะ "
" ขึ้นไปยกเตียงให้หน่อยสิ "
" ห๊า..เตียง นี่คุณผมไม่ใช่ซุปเปอร์แมนนะ "
" เตียงมันก็พับได้ ไม่เห้นจะหนักเลย โอ้ยย แค่นี้ก็ไม่ได้อ่ะ "
" แล้ว อยู่ที่ไหนอ่ะ "
" ชั้น 4 "
" ชั้น 4 !! "


" นายหรรษา ไม่ต้องใช้เตาแก๊สนะ ใช้เตาถ่านดีกว่า เพราะมันจะทำให้ข้าวต้มน่ะ หอมแล้วก็ อร่อย "
" ได้ครับเจ้านาย "


" ป้อนให้หน่อยสิ ไม่มีแรงอ่ะ "
" เค ๆๆ "
" ไงอร่อยป่าว " หรรษาป้อนข้าวต้มโป้ยเซียน แล้วก็กินเองด้วย
" อ้าวแย่งข้าวต้มเค้าทำไมอ่ะ "
" หิวเป็นคนเดียวรึไง ผมก็หิวเหมือนกันนะ "
" ก็ไปตักมาใหม่สิ "
" โหคุณกว่าจะได้ชามนึงนี่ก็ลำบากจะตายอยู่แล้ว "
โป้ยเซียนแย่งจานข้าวต้มมาถือเอง
" ไหนบอกไม่มีแรงไง แล้วนี่อะไร "
" โอ้ยย ไม่มีแรง " โป้ยเซียนทำท่าหมดแรง รีบส่งจานข้าวต้มคืน " ก็โมโหหิวนี่ "
" โถ โมโหหิว "
หรรษายิ้มรับจานคืนมาป้อนโป้ยเซียน
" อ่ะ..." โป้ยเซียนให้หรรษาป้อนข้าวต้ม " เก่งมาก "


หรรษาดูแลโป้ยเซียนจนเพลีย หลับไปข้างเตียง
โป้ยเซียนเอาพู่ไปแกล้งปัดที่จมูกหรรษา ให้ตื่น
" โหยย คุณน่ะ นี่ขนาดป่วยนะยังแกล้งกันได้ "
" ก็บอกว่าให้มาเฝ้าไข้อ่ะ ไม่ได้ให้มานอนหลับนี่ "
" หึ.."
" ขอยาหน่อยหิวยาแล้วอ่ะ "


" นอนพักซะนะ "
" นอนไม่หลับอ่ะ "
" อือ แล้วทำไงอ่ะ "
"ร้องเพลงให้ฟังหน่อย..."
" วันนั้นฉันไม่เคยได้ถาม ว่าใจฉันมันคิดกับเธอเช่นไร
เธอเองก็ยังมองข้ามฉันไป แล้วเหตุใดจึงอยากเจอทุกวัน
ฉันเลยถามหัวใจฉันดู ก็เลยรู้ที่มันตอบกลับมา
ว่าใจ มันเรียกเธอที่รัก มันไม่หยุดรักเธอ
เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหว
ก็ใจ มันรักเธอกว่าใคร มันต้องเหนื่อยแทบตาย
ที่ต้องเก็บรักให้อยู่ลึกๆ ทั้งที่อยากบอกเหลือเกิน.... "
หรรษาร้องเพลงกล่อมโป้ยเซียนจนหลับไป
" คนอาไร้ นอนยังน่ารักเลย "


" เฮ้อ...นี่คุณแน่ใจนะว่าอยู่คนเดียวได้อ่ะ "
" ได้สิ หายแล้วนี่ ขอบใจนะที่อุตส่าห์อยู่ดูแล
ลำบากลำบนเดือดร้อนทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำผิดอ่ะ "
" หือ..ช่างมันเห๊อะ พื้นๆ ฮึๆ "
" ยี้..เออ อยากถามนิดนึง ทำไมถึงไม่ปฎิเสธล่ะ ทั้งๆที่ไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อยนึง อยากรู้อ่ะ "
" อ้าวก็ทุกคนไปเช้งเม้งหมด ไปเล่นน้ำกันหมดอ่ะ แล้วถ้าผมไม่ดูแลคุณ แล้วใครจะดูแลฮะ "
" ขอบคุณนะ "
" ไม่ต้องทำซึ้งมากหรอก เดี๋ยวมันจะโรแมนติกเกินไป "
" ใครเค้าจะไปโรแมนติกกับนาย ฝันไปเหอะ "
" ฮื้อ หึหึ...ฝันไปเหอะ "

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 18
วันอาทิตย์ที่ 2 เมษายน 2549

" นักบิด "

โป๊ยก่ายใฝ่ฝันจะเป็นนักบิด และให้หรรษาช่วยเทรนให้
แต่โป๊ยเซียนเป็นห่วงน้องจึงพยายามขัดขวางและจะขายรถซะ โป๊ยก่ายเลยต้องเอารถไปซ่อน



" ผมแค่อยากให้คุณเห็นรูปผม เป็นไง หล่อป่ะ นี่... "


" พี่หรรษาสอนเค้าขี่รถหน่อยได้มั้ยอ่ะ เค้าอยากเป็นนักบิดอ่ะ "
" อยากเป็นนักบิดหรอ "
" เออ"
" ได้.."
" เย้..."
" ดะ..เดี๋ยวๆๆๆ แต่รอให้นายซื้อรถก่อนนะ แล้วพี่จะสอนให้ "
" โห...พี่หรรษาสัญญาก่อนนะ ถ้าเค้ามีรถแล้วจะสอนเค้าขี่ "
" สัญญาลูกผู้ชายเลย ..."
" อือ.."


" โป้ยก่าย เจ้าอ้วน.. "
" หมูตอนไม่อยู่หรอก เออ หรรษานายมีรถอ่ะ นายช่วยพาชั้นไปหาน้องหน่อยสิ "
" ขอโทษผมไม่ว่าง "
" โหยสุดๆเลย จ้างน่ะ ว่างมะ "
" ขอโทษ ผมเป็นนายจ้างและผมไม่เคยคิดที่จะเป็นลูกจ้างด้วย "
" หูย.. ไม่มีน้ำใจเงี๊ยะ .."
" งั้น ไปส่งก็ได้ อ่ะ "
" จริงหรอ "
" แต่.. ต้องบอกรักผมก่อนนะ "
" อะไรกันยะ ฉวยโอกาสจริงๆเลย
เออๆๆ ก็ได้ๆ ชั้นรักคุณ "
" หือ..ไม่ได้ละ ช้าไปซะละ คุณบอกรักผมช้าไปอ่ะ "
" ทำไมกะล่อนอย่างเงี๊ยะอ่ะ ช่วยแค่นี้ไม่ได้รึไงอ่ะ "
" ผมมีข้อเสนอใหม่ให้คุณ ต้อง จุ๊บๆ "
" โหยย...."



" อุ้ย เถียงคำไม่ตกฝาก ไปเอานิสัยแบบนี้มาจากไหน "
" ก็จากเจ๊นั่นแหละ "
" หมูตอน.. "
" เจ๊.. "
" หยุดดด พระเจ้า!! ทะเลากันอยู่ได้ ไม่อายเค้าหรือยังไง กลับไปคุยกันที่บ้านไป "


" สอนผมขี่รถหน่อยดิ "
" อุ้ยย ไม่ได้หรอก ขืนสอนไปนะ เจ๊นาย เอาพี่ตายเลย "
" หือ..พี่หรรษาน่ะ เป็นตุ๊ด ! "
" เย้ยย ผู้ชายทั้งแท่งเลยนะนี่ "
" โอ้..ก็สัญญาลูกผู้ชายไง พี่หรรษาน่ะ เป็นตุ๊ด "
" สัญญาอะไรลูกผู้ชาย."
" เอ่อ..ก็พี่หรรษาสัญญาว่าถ้าเค้ามีรถอ่ะ จะสอนเค้าขี่รถไง โธ่ลืมอีกล่ะ"
" เออ...หือ ถ้ายายนั่นรู้ พี่ตายแน่เลยอ่ะ "


" ไม่จริงอ่ะ ถ้าเกิดโป้ยก่ายได้ขี่มอเตอร์ไซด์นะ ต้องหนีเที่ยวแน่ๆ "
" โอ้ววว...คุณน่ะมองโลกในแง่ร้ายมากเลยนะคุณ "
" นายเลิกยุ่งกับครอบครัวชั้นสักทีได้มั้ยอ่ะ " โป้ยเซียนพูดแล้วทำให้หรรษาคอตกเลิกเถียงแทนโป้ยก่ายทันที
" คุณพูดก็ถูกของคุณนะ ผมไม่น่ายุ่งกับครอบครัวของคุณเลยอ่ะ " หรรษาพูดแล้วก็รีบเดินจากไป


" หรรษา มอเตอร์ไซด์ โป้ยก่าย หายอ่ะ "
" ห๊า..มอเตอร์ไซด์ โป้ยก่าย หายหรอ หายที่ไหน หายยังไง แล้วใครขโมย คุณรู้ป่าว"
" ถ้ารู้แล้วจะหาอยู่อย่างงี้มั้ยล่ะ "
" โหคุณนี่ไม่ดูแลน้องเลยนะ "
" อ๊าววว "
" โป้ยก่ายพี่เสียใจด้วยนะ แล้วไงเดี๋ยวพี่ช่วยหาอีกคน "
" หูยย..ไม่ต้องหาหรอกพี่ในเมื่อรถมันหายแล้วอ่ะ ช่างมันเห๊อะ."
" เฮ้ยย มอเตอร์ไซด์ทั้งคันเลยนะ ไม่ใช่แปรงสีฟัน ยังไงก็ต้องหา "
" ถามจริงๆ นี่ฮั้วกันรึป่าว ประมาณว่าพอชั้นไม่ให้โป้ยก่ายขี่มอเตอร์ไซด์
นายก็ขโมยมอเตอร์ไซด์โป้ยก่ายไป เพื่อที่จะเอาไปแอบสอนกัน ไม่ให้ชั้นเห็นไม่ให้ชั้นรู้อ่ะ "
" ทำไมคิดแต่ร้ายๆไม่เคยคิดดีๆเลยอ่ะ ถามจริงเหอะ "
" ก็นี่ คิดดีแล้ว เอางี้ กล้าให้ค้นบ้านป่ะล่ะ "
" เชิญ.. "


" กลับบ้านเถอะโป้ยก่าย.. "
" ยังกลับไม่ได้ ในเมื่อคุณไม่เชื่อใจผม คุณต้องอยู่ค้นก่อน ยังไงคุณก็ต้องค้น
ผมไม่อยากให้ตัวผมมีมลทิน "
หรรษาพาโป้ยเซียนไปในห้องนอนตัวเอง
" พา..พาชั้นมาห้องนี้ทำไมอ่ะ "
" อ้าว..ก็คุณไม่ไว้ใจผมไม่ใช่หรอ คุณจะไปไหนไม่ได้นะคุณต้องค้นก่อน "
" โอ้..ค้นข้างนอกก็ได้ไม่ต้องค้นในห้องนอนก็ได้จะบ้าหรอ "
" เผื่อมันจะอยู่ในนี้ไง ยังไงคุณก็ต้องค้น ไปที่เตียง "
" ไปทำไมอ่ะ " หรรษาเดินจนโป้ยเซียนต้องถอยหลังจนล้มไปที่เตียง " ว้ายย "
" นายจะทำไร "
" ก็ทำให้คุณมีความสุขไง นอนลง "
" ไม่นอน "
" หือ... "
" ฮือ.. นายหรรษาาาาาาาาาาาา อ๊ายยย "


" เออ.. นี่คุณคิดบ้าอะไรของคุณน่ะ ผมแค่อยากให้คุณเห็นรูปผม เป็นไง หล่อป่ะ นี่... "
" ค่อยยังชั่วนึกว่าจะทำบ้าอะไร "
" คุณนี่นะ เรื่องร้ายๆคิดได้คิดดี แต่เรื่องดีๆคิดไม่ค่อยได้ เป็นอะไรของคุณน่ะ เป็นไงหล่อป่ะ "
" ตาบ้า "

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 19
วันเสาร์ที่ 8 เมษายน 2549

" นักโทษโรคจิต "
มีนักโทษโรคจิตหลุดเข้ามาในหมู่บ้าน แถมเป้าหมายของมันเป็นโป๊ยเซียนซะด้วย งานนนี้หรรษาโชว์พาวเป็นฮีโร่ปกป้องโป๊ยเซียนเต็มที่



" หรรษา หรรษา... นายตื่นสิ "


" คุณมานี่เร็ว .." หรรษาฉุดมือโป้ยเซียน ออกมาหน้าบ้าน
" จะลากชั้นไปไหนล่ะ "
" มานี่..."
" หือ เจ็บนะ ชั้นเป็นผู้หญิงนะ เบาๆหน่อยดิ "
" นี่คุณ ผมช่วยคุณ คุณยังมาว่าผมอีกหรอ "
" ช่วยอะไรหรอ "
" โธ่เอ๊ยย ก็ช่วยจากไอ้โรคจิตนั่นไง
คุณรู้รึป่าวว่าไอ้นั่นน่ะ อาจจะเป็นนักโทษโรคจิตแหกคุกมาก็ได้ "
" หรอ ฮ่าๆ "
" เตือนคุณดีๆ นะ "
" ชั้นจะไปคุยกับเค้า "
โป้ยเซียนดื้อจะเข้าไปในบ้าน แต่หรรษารีบฉุดมือเอาไว้


" ไม่ให้ไปมานี่เลย "
" โอ้ยย จะไป "
" มานี่ "
" อือ " หรรษาแบกโป้ยเซียนขึ้นไหล่
จากหน้าบ้านตัวเองไปถึงหน้าบ้านโป้ยเซียน
" อ๊ายย "
" ปล่อยนะ ช่วยด้วย อ๊ายๆๆ "
" เฮ้ยไอ้หรรษา แกทำอะไรโป้ยเซียนน่ะ "


" ทุกคนครับ ถ้ารักโป้ยเซียนนะครับ อย่าให้โป้ยเซียนไปไหน ให้อยู่ที่นี่ "
" ทำไมหรอ พี่หรรษา "
" ก็ตอนนี้ ที่ร้านผมน่ะมีฆาตกรโรคจิต ฆ่าข่มขืน "
" ฆาตกรโรคจิต ฆ่าข่มขืน !! "
" ห๊า อยู่ที่ร้านหรอ ไปๆไปดูกัน " เตี่ย อาม่า โป้ยก่าย รีบวิ่งไปดู ทิ้งโป้ยเซียนไว้คนเดียว
" เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อน โอ้วว .. ไม่ต้องไปไหนเลยนะ อยู่ตรงนี้นะ " หรรษาหันมาสั่งโป้ยเซียน
" ก็ทำไมต้องสั่งพูดดีๆไม่ได้รึไงล่ะ "
" อยู่ตรงนี้เหอะ "
" โห "
" ไม่ต้องมานะ "


" โป้ยเซียน คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นนะ "
" สั่งเค้าทำไมล่ะ ชั้นมีสิทธิจะไปไหนกับใครก็ได้อ่ะ "
" แล้วคุณจะไปกับหมอนั่นนี่นะ หน้าตาไม่น่าไว้ใจเลยง่ะ "
" แล้วหน้าตายังไงหน้าไว้ใจ ฮะ "
" คุณเลิกไว้ใจคนง่ายๆสักทีได้ป่ะ "
" นี่นายหรรษา นายเป็นอะไรน่ะ ปกตินะก็ว่าชั้นมองโลกในแง่ร้าย มองโลกในแง่ร้าย
นี่ก็อุตส่าห์ มองโลกในแง่ดีแล้วนะ แล้วทำไมต้องมาว่าอีกอ่ะ แล้วอยู่ดีๆก็ มองโลกในแง่ร้ายซะเองแบบเนี๊ยะ "
" ผมไม่ให้ไป "
" ชั้นน่ะมีตาดูก็รู้ว่าใครดีใครร้าย ไม่ต้องมาเจ้ากี้เจ้าการเลย "
" เจ้ากี้เจ้าการคุณหรอ !! ผมเป็นห่วงคุณจะตายไป "
โป้ยเซียนหยุด อึ้งกับคำพูดของหรรษา ความเงียบปกคลุมระหว่างทั้งสองคนชั่วครู่
" ผมขอร้องล่ะอย่าไปเลย "
" จะไป "
" เฮ้ย..โหวว .."


" ไอ้ดุก โป้ยเซียนอยู่ในรถไปช่วยก่อน "
หรรษายอมเจ็บตัว เพื่อช่วยโป้ยเซียน
" โป้ยเซียนหนีไป " หรรษากอดขาไอ้โจรโรคจิตไว้แน่น
" เก่งนักหรอ " โจรโรคจิตทั้งเตะ ต่อยหรรษาไม่ยั้ง
แล้วยังดึงมีดมาฟันไปแขนหรรษาจนเลือกไหลอาบอีกด้วย
" หรรษา !! " โป้ยเซียนร้องลั่นด้วยความกลัวและตกใจ
" หนีไป..." หรรษายังมีใจห่วงโป้ยเซียน มากกว่าตัวเอง


" โอ้ยย... " โจรกำลังจะเสียบที่คอหรรษาเป็นแผลที่สอง แต่ตำรวจมาก่อน
" หยุดด " โจรโรคจิตชะงัก รีบปล่อยมีดลง
ดุกฟูรีบตรงไปดูอาการหรรษา อย่างทุลักทุเล
" ไปช่วยโป้ยเซียนก่อน " หรรษาบอกด้วยเสียงแทบจะหมดลม


" พี่หรรษามีคนมาหาน่ะ "
" ใครวะ " พอหรรษาหันไปเห็นโป้ยเซียนก็แกล้งสำออยทันที
" โอ้ยย...โหยยย โอ้ยยย เจ็บอ่ะ ทำไมมันทรมานขนาดนั้น "
" อยู่กันทำไมล่ะ เราไปหาคุณแม่กันดีกว่า " พาเพลินชวนทุกคนออกไปเปิดทางให้
หรรษาได้อยู่คุยกับโป้ยเซียนตามลำพัง
" อาม่าฝากมาเยี่ยมน่ะ "
" ว่าแล้ว..คนอย่างคุณน่ะ ไม่มีอะไรคงไม่มาหาผมหรอก
นี่ถ้าอาม่าไม่ให้มาหานะ คุณก็คงไม่มาหรอก จริงมะ มีอะไรจะถามอีกมะ "
" เจ็บมามั้ยอ่ะ "
" ถามทำไมล่ะ "
" อาม่าอยากรู้อ่ะ "
" เจ็บนิดหน่อย แผลแค่นี้ผมทนได้ ไม่เท่าไหร่หรอก "


" อย่าลืมกินยาตามหมอสั่งให้ครบด้วยนะ อาม่าฝากบอก "
" เป็นห่วงผมหรอ "
" ใครห่วง ไม่ได้ห่วงเลย "
" ผมหมายถึงอาม่าคุณไม่ได้หมายถึงคุณ ฮ่าๆ "
โป้ยเซียน โยนทิชชูใส่หรรษาแก้เก้อ แต่หรรษาก็สำออย โอ้ดครวญจนน่าหมั่นไส้
" โอ้ยยยย "
" ยังไม่ได้ทันได้ทำไรเลย นี่ทิชชู "
" โอ้ยย เจ็บอ่ะ เจ็บที่ตรงนี้อ่ะ ปวดที่หัวใจอ่ะ "
" อูยย น้ำเน่าจริงๆเลย กินให้หมดนี่แหละ จะได้หายเจ็บ "
" หึ..ห่วงผมจริงๆด้วยใช่มั้ยนี่ "
" บ้า.."
โป้ยเซียนหมั่นไส้ ก็เลยลุกหนีกลับบ้านไปเลย


หรรษาชอบใจ เลยลุกขึ้นร้องเพลงอย่างสบายอารมณ์ (น่าร๊ากกกเจงๆอ่ะ พี่หรรษา )
" ใจอยากจะร้องเป็นเพลงดังๆ ว่าเธอถูกใจฉันเหลือเกินคนเนี๊ยะ
หน้าตานิสัยประมาณอย่างเงี๊ยะ พอดีกับหัวจายยย..."

“รักหรรษา..คาราโอเกะ” ตอนที่ 20
วันอาทิตย์ที่ 9 เมษายน 2549

" คนพิเศษ "
ได้ตั๋วคอนเสริทมา 2 ใบ หรรษาตั้งใจจะไปดูกับคนพิเศษอย่างโป๊ยเซียน
แต่โป๊ยเซียนกลับเข้าใจผิด คิดว่าหรรษาจะไปดูกับอ้วนกลม อย่างงี้ หรรษาก้อต้องเคลียร์กันหน่อยละ




" จะไปได้ยังไงเล่า เค้ายังไม่แต่งตัวเลยอ่ะ "
" ใครอ่ะ "
" ก็ใครอีกอ่ะ จะไปป่ะ "
" 5 นาทีนะ "
" คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้ครับ แต่งตัวสวยๆนะ "


โป้ยเซียนกำลังตากผ้าหลังบ้าน อยู่หรรษาก็โผล่ออกมา
" จ๊ะเอ๋.."
" ว๊ายยย ..."
" อุ้ย ...อือ อือ อือ " โป้ยเซียนตีหรรษาด้วยไม้แขวนเสื้อ
" อุ้ย อุ้ย อุ้ย "
" ตกใจหมดเลยอ่ะ "
" ขวัญเอ๊ย ขวัญมา ขวัญอ่อนจริงๆเลยนะ "
" ถ้าเกิดชั้นตกใจ เป็นลมไปทำไงฮะ "
" โห ง่ายนิดเดียว ผมก็อุ้มคุณไปส่งที่ห้องไง "
" ไม่ต้องเลย ทะลึ่งเลย "
" ทะลึ่งอะไร ไปส่งที่ห้องนอนคุณไง "
" อือ..ใครจะปล่อยให้พาไปย่ะ เดี๋ยวจะโดน "


" วันหลังห้ามเล่นอย่างนี้อีกรู้มั้ย ถ้าเกิดชั้นช็อคตายไปนายต้องรับผิดชอบด้วย "
" โอ้ยยย อย่าช็อคตายไปเลยนะ เพราะถ้าคุณตายไปอ่ะ ผมจะอยู่ยังไงอ่ะ
ผมคงเสียใจร้องไห้สามวันสามคืน ฆ่าตัวตายตามไปแน่ๆเลยอ่ะ "
" อี๊ เวอร์ จริงหรอ "
" ล้อเล่น ... "


" เออวันเสาร์นี้อ่ะ ...ผมจะไปดูคอนเสิร์ท "
" ไปด้วยๆ " โป้ยเซียนทำท่าน้องหมาอ้อน
" ไม่ได้..เพราะคอนเสิร์ทนี้อ่ะ ผมจะไปดูกับคนพิเศษของผมอ่ะ "


" ทำไรอยู่อ่ะ "
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายวะ "
" นี่นาย ชั้นหวังดีนะนี่ถึงมาบอก นายอย่าไปซื้อบัตรคอนเสิร์ทเลย ตอนนี้บัตรเต็มหมดแล้ว "
" ฮึ ..ถ้าน้องโป้ยเซียนต้องการสิ่งใดมีหรือคิมยองจู จะหาไม่ได้ ฮะฮ่าๆ
คอยดูนะชั้นจะไปดูคอนเสิร์ทกับน้องโป้ยเซียนสองต่อสอง อิจฉาล่ะสิท่า "
" อิจฉาทำไมวะ ...เชื่อชั้นเหอะนะ ถึงนายจะได้บัตรคอนเสิร์ทมา
โป้ยเซียนก็ไม่ไปดูกับนายหรอก เค้าไปดูกับคนอื่น "
" ไปดูกับใครอ่ะ ..เดี๋ยวก่อนสิวะ น้องโป้ยเซียนไปดูกับใคร "
หรรษาไม่สนใจ ขับรถฮอนด้า หนีไปซะงั้น


" จ๊าาาาาากกก.... " หรรษาโผล่ออกมาจากที่ตากผ้า จ๊ะเอ๋โป้ยเซียน
" นี่.. " โป้ยเซียนตกใจเอาไม้แขวนเสื้อตีหรรษา
" หล่นๆๆ อย่าๆๆ อย่าด่าผมเด็ดขาดนะ นี่คุณผมจะมาขอบคุณคุณหน่อยอ่ะ"
" ขอบคุณเรื่องไรอ่ะ "
" เรื่องที่คุณช่วยสืบให้ผมไง ว่าคิ้มอ่ะ เป็นเจ้าจอมปลอม "
" ไม่ต้องมาขอบใจเลย ชั้นไม่ได้ช่วยนาย ช่วยตัวเองต่างหาก
ไม่อยากเป็นทาสรับใช้พี่คิ้ม อ่ะ "
" ไม่อยากเป็นทาสรับใช้พี่คิ้ม.." หรรษาแกล้งพึมพำเบาๆล้อเลียนโป้ยเซียน


" ป่านนี้แล้วยังไม่ไปดูคอนเสิร์ทอีก อ้วนกลมแต่งตัวรอแล้ว "
" ใครบอกคุณว่าผมจะไปดูคอนเสิร์ทกับอ้วนกลม ฮะ "
" ก็นายซื้อตั๋วคอนเสิร์ทให้อ้วนกลม ไม่ไปดูกับอ้วนกลมแล้วจะไปดูกับใครล่ะ "
" โอ้ย คุณน่ะเข้าใจผิดแล้ว.."
" เข้าใจผิดว่าอะไร "
" ก็ตั๋วคอนเสิร์ทนี้ผมซื้อให้กับคนพิเศษของผมที่น่าร๊ากกก น่าร๊ากกหน่อยอ่ะ "
" จะซื้อให้ใครก็ช่างเถอะ ให้ผู้หญิงรอนานมันไม่ดี ไปได้แล้ว "


" อือ..ขวางอยู่นั่นแหละ "
" จะไปได้ยังไงเล่า เค้ายังไม่แต่งตัวเลยอ่ะ "
" ใครอ่ะ "
" ก็ใครอีกอ่ะ จะไปป่ะ "
" 5 นาทีนะ "
" คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้ครับ แต่งตัวสวยๆนะ "
" โอเค้.."