"Neither an Angel nor a Devil, I'm just a LittLe WitcH & a DrAgoN GiRl."
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
15 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 

เรื่องราวของเด็ก (เคย) Ent' และ (เคย) Freshy

คำเตือน บล็อกวันนี้ยาวมากกกกกกกกกกกกกก 55555


ช่วงนี้เด็กม.6 จะคึกคักกันมาก เพราะช่วงนี้เป็นช่วงประกาศผล admission เนอะ (ถ้าสมัยก่อนก็คือการ Entrance อิอิ)


ในพันทิปก็จะมีกระทู้พวกใครติดที่ไหนบ้าง ดาราคนไหนติดบ้าง ที่ไหน


สมัยที่ Ent' ติดนั้น (มีสมัยที่ Ent' ไม่ติดด้วยนะ หุหุ) การสอบ Entrance ได้เปลี่ยนเป็นแบบใหม่รุ่นแรกเลยคือ ปีนึงสอบได้ 2 ครั้งใช้คะแนนแต่ละวิชาในครั้งที่ได้คะแนนมากที่สุด คะแนนเก็บได้ 2 ปี (จริงๆจะต้องมีคะแนน GPA กะ Percentile ด้วย แต่ตอนนั้นใครใหญ่เป็นโตไม่รู้ มาประกาศยกเลิกคะแนน 2 ส่วนนี้ก่อนประกาศผล 5 วันเอาซะงั้น เคืองนะเนี่ย เพราะไม่งั้นติดอันดับ 1 ไปแล้ว)


น่าเสียดายที่เด็กรุ่นหลังๆ ไม่มีการไปดูประกาศผล Ent' ที่ประกาศผลตามสถานที่สอบใหญ่ๆ สมัยนู้นก็ต้องสนามจุ๊บ ที่จุฬาฯ เมื่อไม่ถึง 10 ปีที่ผ่านมา ก็จะมาเป็นที่ ศร.1 ม.เกษตร ไอ้เรามันยังเด็กอยู่ เลยไม่ทันที่สนามจุ๊บ


เคยเห็นในทีวีทุกปีว่าเป็นบรรยากาศที่สนุกสนานมาก คึกคัก คิดเอาไว้เสมอว่าถ้าถึงรุ่นเรา เราจะต้องไปให้ได้


แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่ได้ไปลุ้นหารายชื่อหน้าบอร์ดหรอก เพราะรู้ผลตั้งแต่ตอนเย็น โทรไปสอบถามมา แต่ยังงัยก็จะไปงานรับน้องเหมือนเดิมล่ะน้า อิอิ


วันรุ่งขึ้นเดินทางจากบ้านนอกเข้าสู่ทุ่งบางเขน (นครปฐมเองน้า )


วันนั้นพระพิรุณท่านใจดี กลัวเด็กๆอากาศร้อน ท่าเลยโปรยปรายสายฝนลงมาให้ชุ่มฉ่ำ ซะขนาดแถวเกษตรน้ำท่วมกันเลยทีเดียว


หลังจากฝ่าสายฝน และฝ่าน้ำท่วมไปหาพี่สาวที่หอได้แล้ว (พี่สาวเรียนที่เกษตร) พี่ก็พาไปที่ศร.1


วันนั้นตื่นเต้นมากๆๆ แม้จะรู้ผลแล้วก็เหอะ ลืมบอกไปว่าข้าพเจ้า Ent' ติดมนุษยศาสตร์ การแปล ม.เกษตร หากตอนนี้ใครอยากเรียนเมเจอร์นี้ ก็ขอแสดงความเสียใจด้วย เพราะยุบเมเจอร์นี้ไปแหล่ว


ไปถึงศร.1 ความรู้สึกแรกคือ ตื่นตาตื่นใจชะมัด คึกคักกันเจงๆๆๆๆๆๆ ประหนึ่งบ้านนอกเข้ากรุง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก


พี่สาวก็พาเดินไปที่ซุ้มคณะมนุษย์ พื้นก็แฉะ แถมบางที่น้ำท่วมอีก ฮา...


ก็ไปเจอรุ่นพี่ (ที่มีคนนึงเป็นเพื่อนตัวเองด้วย เพราะ Ent' ติดไปตอนม.5) พี่เขาก็ให้แนะนำตัวเอง แล้วก็มีการเต้น การเล่นเกม แล้วก็บูมให้ ขอบอกว่า แอบมีพี่คนนึงหน้าตาดี >//<


แหม..ก็ไอ้เรามันไม่ค่อยได้เจอปู้จายอ่ะนะ เรียนโรงเรียนสตรีมานี่นา


หลังจากนั้นปีกว่าๆ ก็มาเจอพี่คนนั้นในชมรม (พี่เขาเข้ามาตอนปี 3 เข้ามาช่วยแฟนเขา แป่ววววววววววววว) พอจำกันได้ ก็ฮากันไป เพราะวันนั้นไปสร้างวีรกรรมเต้นกระจายจนตกบันไดไว้ 555555555


ถึงแม้จะอยู่ในซุ้มนั้นเป็นช่วงเวลาสั้น แต่บอกว่าสนุกมาก เสียงกลอง เสียงเพลงจากซุ้มอื่นๆก็ดังประชันกัน ไม่ว่าจะจากม.ไหน แถมมีของมาแจกเพียบบบบบบบบบ หุหุ


หลังจากนั้นก็จะเริ่มวุ่นวายเรื่องมอบตัว เรื่องเสื้อผ้า ชุดนิสิต รองเท้า เชื่อเลยว่าเกือบทุกคนล่ะ พอจะเปลี่ยนจากชุดนักเรียนม.ปลาย มาเป็นชุดนิสิต ทุกคนก็อยากดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นใช่ม๊า อิอิ


เพราะตอนที่เห็นเพื่อนที่ Ent' ติดไปตอนม.5 กลับมาที่โรงเรียน ทุกคนจะมีความเปลี่ยนแปลง ดูเป็นผู้ใหญ่ สวยขึ้น ผมยาวกันเชียว (เพราะสมัยมัธยมถึงอยู่ม.ปลายก็ไว้ผมยาวไม่ได้)


แต่ทำไมพอเราได้ใส่แล้ว ไม่เห็นเป็นสาวเลยฟระ ไม่เห็นสวยขึ้นเลย ปีหนึ่งนี่แบบกะโปโลคลับสุดๆๆ ย้อนกลับไปดูรูปตอนนั้นแล้วแบบว่า เหอๆๆๆ


ประสบการณ์เรียนที่เกษตรนี่เรียกว่ามีทุกรสชาติเลย สุข เศร้า เคล้าน้ำตา ประสบการณ์ดีๆเพียบ นึกทีไรก็ขำได้ บางเรื่องก็แอบออกแนวบัดซบ ลืมๆมันไปเหอะ


การปรับตัวตอนเรียนครั้งแรกก็ตกใจ เฮ้ย...เรียนวิชาพื้นฐาน ห้องใหญ่ ห้องไหนฟระ จะเรียนงัยน้อ เขาบอกว่าเรียนยากกว่ามัธยม เพราะต้องช่วยเหลือตัวเอง จะเอาหนังสือที่ไหน ลงทะเบียนงัยฟระ


แถมแรกๆที่เข้ามหา'ลัย ไม่ชินกับการรู้จักเพื่อนผู้ชายเลยให้ตายเหอะ เพราะเรียนโรงเรียนสตรี คณะที่เรียนอยู่ก็ผู้หญิง 80-90%


มีวิชานึง เข้าไปเรียนได้แต่ร้องเฮ้ย... ทำไมเมเจอร์ตรูถึงโดนมาเรียนกะวิศวะฟระเนี่ย เมเจอร์อื่นเขาเรียนด้วยกัน เมเจอร์เรามันลูกเมียน้อย เป็นเศษเลยปัดมาเรียนกะวิศวะเกือบ 100 ชีวิต มีเด็กมนุษย์อยู่ 14 ชีวิต เอิ๊กกกกกกกกกก


เข้าไปเรียนทีแต่ละคนก็งงๆ มึนๆ แถมมีเพื่อนน่ารัก เป็นสาวป็อบในคณะวิศวะ (เป็นเด็กมนุษย์ที่ดังในหมู่วิศวะ) ยิ่งเป็นตัวดึงดูดให้ผู้ชายมองอีก ไปที่ไหนมีแต่ผู้ชายมอง (มองเพื่อนนะ 55555)


สักพักก็ชิน เจอพวกผู้ชายเข้ามาขอเบอร์เพื่อนบ่อยมา เดินไปไหนมาไหน ก็จะชี้ๆมาที่เพื่อน นี่งัยๆๆๆ คนนี้งัย เออ...ตรูไม่น่ารักมั่งให้มันรู้ไป


พอได้มาอยู่ชมรม ก็เจอแต่สมาชิกส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย คณะวิศวะอีกตามเคย - -a


โปรดอย่าจินตนาการว่าข้าพเจ้าจะเป็นผู้หญิงขี้อาย ในดงพวกเด็กวิศวะให้มันมาเอาใจ มาดูแล ผู้หญิงชมรมนี้ต้องดูแลตัวเองได้ แถมบางทีต้องดูแลพวกมันอีกต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆ


เพราะพวกเด็กวิศวะมันเทคแคร์ผู้หญิงไม่เป็น ผู้หญิงชมรมนี้เลยออกแนวแบบไม่ห้าว ก็ self หามีเรียบร้อยไม่ แถมอารมณ์ศิลปินกันกระจุยให้ว่อนเลย วีนกันกระจาย


ยังจำได้เลยเวลายกโขยงกันไปกินข้าวที่บาร์ใหม่ เฮฮากันซ้า แต่ละคนยิงมุกไม่ได้ขาด บางช่วงฮิตคำถามปัญหาเชาวน์กัน พวกเด็กวิศวะก็นั่งคิดกันเอาเป็นเอาตาย แต่เด็กมนุษย์อย่างเรา ก็นั่งบื้อดูพวกมันคิดไป แถมบางทีพอมันมาเฉลยให้ฟังก็ยังไม่เข้าใจเลย เพราะโง่เลข


ตอนเป็น freshy ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือการรับน้อง ตอนนั้นเกษตรรับน้องอ่อนลงมากๆแล้ว เพราะเป็นที่จับตามอง เลยไม่ค่อยมีอะไรให้จำมากนัก ไม่เหมือนพวกรุ่นพี่ๆที่มักจะมีเรื่องขำระหว่างการว้ากมาให้ฟัง


เมื่อปี ปี 48 มั้ง ที่มีข่าวว่าเกษตรรับน้องรุนแรง จนน้องเสียชีวิต ในห้องสมุดได้มีกระทู้ถึงเรื่องราวชีวิตในเกษตร มีรุ่นพี่รุ่นน้องเข้ามามากมาย ต่างเล่าเรื่องประสบการณ์ของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องรับน้อง ทุกคนมีเรื่องฮาๆๆๆกันทั้งนั้น แต่ที่ทุกคนจำได้เหมือนกันหมดคือ

"ระเบียบเชียร์!!!"

"เกษตรไม่มีดาว มีแต่ดิน"

"จะมีสักกี่ครุยที่ลุยโคลน"


ในกระทู้นั้นได้รับรู้ถึงเรื่องราวต่างๆของเกษตร ผ่านจากรุ่นพี่ รุ่นน้องแต่ละรุ่น อ่านไปก็ยิ้มไป หัวเราะไป และจากกระทู้นั้น ทำให้ได้รู้จักพี่ๆในพันทิป และได้พูดคุยกันมาจนถึงปัจจุบัน

ฉันรักม.เกษตร


จากเด็กม.6 ก้าวเข้ามาเป็นเด็กมหา'ลัย เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่จนวันนี้ เรียนจบมาก็หลายปี มองย้อนกลับไปสมัยเรียนมหา'ลัยก็พบว่าเราไม่ได้เป็นผู้ใหญ่เลย เราเป็นเพียงเด็กที่กำลังจะโต กำลังเรียนรู้ เพื่อที่จะเป็นผู้ใหญ่ ดังนั้นตอนนั้นจึงมีอีกหลายเรื่องที่ทำลงไปเพราะความเป็นเด็ก ทำลงไปเพราะอารมณ์ (แต่จนบัดนี้ก็ไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเลยนะ )


จนถึงวันนี้ไม่เคยเสียใจเลยที่ตอน Ent' มีจุดหักเห และขาดคะแนนเพียงอีกไม่กี่คะแนน ทำให้ได้มาเรียนที่เกษตร คิดอยู่เสมอนี่คือโชคชะตา


ขอบคุณเกษตรที่ทำให้เคยนั่งซาเล้ง เคยปั่นจักรยานหลบรถตะลัย เคยปีนรั้วสนามอินทรี เคยเดินมาราธอนจากพหลโยธินไปวิภาวดี แล้ววกกลับมางามวงศ์วาน ขอบคุณที่ทำให้หนูเป็นหญิงแกร่ง ล่ำบึ้ก 55555555


เอ๊ะ...ว่าจะอัพถึงเรื่องราวตอนประกาศผล Ent' ไมกลายเป็นเล่าเรื่องในชีวิตมหา'ลัยไปได้เนี่ย


พอแค่นี้ดีกว่า แค่นี้ก็ยาวพอดูแล้ว ขืนพิมพ์ต่อ ไม่รู้จะออกทะเลไปถึงไหน 555555555



ปล.เชื่อไหมว่าตอน Ent' ไม่เคยเครียดเลย แต่ตอนนี้จะสอบเรียนต่อโท เครียดมากกว่ามากมายยยยยยยยยย




 

Create Date : 15 พฤษภาคม 2550
10 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2550 16:03:15 น.
Counter : 958 Pageviews.

 


นี่เราเป็นโซลเมทกันละป่าวเนี่ยน้องกานต์
5555

เมื่อวานพี่เพิ่งดู Final Score ไป (เปอร์น่ารักมั่กๆ จนอยากกินตับเด็ก 555)
อ่ะ เข้าเรื่องก่อน คือพอดูจบก้คิดเหมือนกันว่า
เออ เอ็นท์สมัยนี้กะสมันโน้นนน มันช่างต่างกันเสียนี่กระไร
(อิฉันทันไปหนามจู๊ฟฟค่ะคู๊ณณณ ขอบอกว่ามันส์มั่กๆ
แล้วอีกอย่าง ทันการรับผลสอบด้วยซองจดหมายด้วย 555
แบบว่าต้องมานั่งส่องกันน่ะ คือถ้าซองใครส่องกับแสงแดดดูแล้วมันมีข้อความยาวๆ
อันนั้นแสดงว่าติด เพราะเค้าจะบอกมาด้วยว่าสัมภาษณ์เมื่อไหร่ ที่ไหน
แต่ถ้าซองใครส่องแล้วสั้นกุด ก็เป็นอันว่าจบกัน เพราะในนั้นเค้าจะเขียนมาแค่ว่า ขอแสดงความเสียใจ ... ท่านสอบไม่ผ่าน)
ลุ้นดีชะมัดเลย พี่ว่าสอบแบบวัดดวงเหมือนสมัยก่อนมันก็มันส์ดีนะ ว่าแมะ

เออ น้องกานต์ตรงข้ามกับพี่ตรงที่
บ้านพี่อยู่แถวเกษตรฯ (แถวๆ yes indeed น่ะ)
แต่ต้องไปเรียนนครปฐม (ทับแก้วจร้า)
แต่น้องกานต์บ้านอยู่นครปฐมต้องมาเรียนเกษตร
เออ สลับกันเลยเนาะ
(แต่พี่ชินกับเกษตรนะ เพราะนอกจากใกล้บ้านแล้ว
พ่อก็ยังทำงานในนั้นด้วย
ที่ศูนย์วิจัยข้าวบางเขนน่ะ พ่อพี่เป็นนักวิชาการเกษตร
พี่เลยไปกินข้าว ไปห้องสมุดที่นั่นบ่อย
อ้อ อีกอย่าง น้องชายเคยมีแฟนเป็นเด็กสาธิตเกษตรด้วย เลยยิ่งคุ้นหนัก 555)

ว่าแต่พูดถึงชีวิตมหาลัยแล้วคิดถึงนิ
สำหรับพี่น่ะ ไม่มีชีวิตช่วงไหนที่ผ่านมา
มีความสุขเท่าช่วงเวลาตอนนั้นอีกแล้วล่ะ
จริงๆ



อือมมม
ว่าแล้วก็คิดถึงวันหวานๆกับหนุ่มน้อยเซอร์ๆ แถวๆหน้าพระลานจังเฟร้ยยย
คริๆๆๆ

 

โดย: LunarLilies* 15 พฤษภาคม 2550 18:34:28 น.  

 

แต่ก่อนตอนม.3 หนูเข้าไปที่ทับแก้วบ่อยอยู่นะพี่เป้ เพราะบ้านเพื่อนอยู่ในนั้น แม่เขาเป็นอาจารย์ที่ทับแก้ว ตอนนี้เพื่อนคนนั้นกลายเป็นนักร้องไปซะแล้ว

ตอนนั้นนะมองนักศึกษาว่าเขาเป็นผู้ใหญ่จังเลย แต่พอถึงคราวตัวเอง ยังงัยก็ยังไม่ผู้ใหญ่สักที อิอิ

ช่วงเรียนสมัยมหา'ลัยหนูก็ว่ามีความสุขที่สุดแล้ว สนุกมากกว่าสมัยมัธยมอีก (จริงๆมัธยมหนูก็เรียนที่กทม.นะงับ)

ไอ้ Ent'แบบเก่าหนูก็ทันนะ เพราะชีวิตนี้ Ent' ตั้งกะม.4 แต่หนังสือไม่อ่าน จะติดได้ง๊ายยยยย สอบแค่เอาประสบการณ์ล่ะน่า ถึงเวลาจรงจะได้ไม่ตื่นเต้น (ข้อแก้ตัวชัดๆ หุหุ)

แอบมีคิดถึงวันวานในงานลีลาศเหมือนกันค่ะ

 

โดย: kan IP: 203.130.159.2 15 พฤษภาคม 2550 19:00:43 น.  

 

เอ๊ยยย
ใครอ่ะเพื่อนกานต์
ม่ายช่ายอะไรก็พวกพี่น่ะ
เคยไปแอบปิ๊งปั๊งลูกชายอาจารย์อยู่คนนึงน่ะสิ
เอ๊ น้องเค้าชื่ออะไรน้า จำไม่ค่อยได้ล่ะ
รู้แต่ว่าน่าร้ากกกกดี อิอิอิ

--

เออ พูดถึงเรื่องเรียนมัธยมในกทม.เนี่ย
รู้สึกว่าเด็กนครปฐมเรียนหนังสือที่กทม.กันเยอะมากๆ
(จำได้ว่าเด็กผู้ชายงี้เป็นเด็กสวนฯ ซะเกือบหมดจังหวัด
ส่วนเด็กผู้หญิงก็สว.หรืออะไรประมาณนั้นอ่ะ เยอะมั่กๆเลย
ทำไมอ่ะกานต์ มันใกล้ช่ายแมะในความรู้สึกหนู
ไปกลับทุกวันด้วยล่ะสิเนี่ย
เจ๊ล่ะนับถือในความขยันจริงๆเล้ย)

--

คิดถึงวันเก่าๆเนาะ
(นี่เริ่มแก่และ เริ่มบ่นถึงชีวิตวัยเยาว์ ๕๕๕)

 

โดย: LunarLilies* 15 พฤษภาคม 2550 22:45:29 น.  

 

รู้สึกว่าเด็กนครปฐมเรียนหนังสือที่กทม.กันเยอะมากๆ
(จำได้ว่าเด็กผู้ชายงี้เป็นเด็กสวนฯ ซะเกือบหมดจังหวัด
ส่วนเด็กผู้หญิงก็สว.หรืออะไรประมาณนั้นอ่ะ เยอะมั่กๆเลย

---------------
พี่เป้พูดซะเห็นภาพเลย 555555555

ตอนนั้นมันมีค่านิยมในโรงเรียนประถมที่นครปฐมอ่ะพี่เป้ ว่าเด็กคนไหนอยู่ห้องคิงส์ หรือห้องเก่งจะต้องมาสอบเข้าสตรีวิทย์ กะสวนกุหลาบ แล้วแต่ละโรงเรียนเข้าได้เท่าไหร่ก็ ใครมากกว่าก้เชิดหน้าชูตา

แต่ตอนนี้น่าจะไม่มีล่ะ ตั้งแต่ใช้ระบบเรียนใกล้บ้าน รุ่นหนูตอนนั้นมีระบบสอบเข้า 20 หรือ 30% เนี่ยล่ะ ดันสอบติดสตรีวิทย์เฉยเลย จุดหักเหในชีวิตเรื่องการเรียนอีกครั้งนึงเลย

ถามว่าใกล้ไหม ก็ใกล้อยู่ เพียงแต่ว่าต้องตื่นตี 4 มาเรียนเท่านั้นเอ๊งงงงงงงงง เพราะต้องนั่งรถตู้ บ้านหนูดันอยู่ไกลสุดอีก กร๊ากกกกกกกก ตอนนั้นธุรกิจรถตู้เฟื่องฟูมากๆๆๆ เพราะเด็กนครปฐมมาเรียนกันเยอะมากๆๆๆ

แต่พอขึ้นม.ปลายหนูก็มาอยู่หอแทนล่ะ เหนื่อยโคตรๆๆ
555


ส่วนเพื่อนหนูเป็นผู้หญิงอ่า ถ้าบอกไปก็น่าจะรู้จัก เคยเข้าไปเยี่ยมเยียนบ้าน AF2 ด้วย น่าอิจฉาชะมัดเลย

 

โดย: kan IP: 58.64.18.186 16 พฤษภาคม 2550 8:34:16 น.  

 

เอ เพื่อนที่น่ารักคนนั้น หมายถึงเรารึเปล่านะ 55555

 

โดย: Yoshiko IP: 67.121.115.68 16 พฤษภาคม 2550 19:11:51 น.  

 

มาขอเบอร์คุณโยชิโกะได้มั้ยอ่ะจ๊ะ

เกษตรไม่มีดาว มีแต่ลาว เง๊ยย ม่ายช่ายยย


ฉันก็รักม.เกษตร ถึงแม้(หนุ่ม)เกษตรจะไม่รักฉัน

 

โดย: คณะบธ แก่กว่าหนูสองปีหน่ะ :) IP: 124.121.40.191 16 พฤษภาคม 2550 23:29:14 น.  

 

^
^
^
คุณเจ๊ มาวันนี้ไม่สนใจหนูเลยชิมิๆๆๆๆๆ

 

โดย: จขบ.น้า IP: 58.64.18.186 17 พฤษภาคม 2550 8:35:27 น.  

 

ถ้าจะเขียนเรื่องชีวิตในรั้วเขียวอย่างจริงๆ จัง คงมีเป็นซีรีย์อ่ะ เพราะพวกเรามีอะไรใหม่ๆ ไม่ซ้ำในแต่ละวัน กานต์ลืมไอ้โรคจิตไปรึยังเหอะ

 

โดย: Yoshiko IP: 67.121.146.185 17 พฤษภาคม 2550 10:58:25 น.  

 

อิอิอิ
กะแล้วววเชียววว
ว่าน้องกานต์ต้องเป็นเด็กสตรีวิทย์

อ้อๆๆ
ว่าแล้วก็ขอแอบย่องเข้ามาถามหน่อยน้า
ว่าเอ๊ ...
แล้วคนที่คุณก็รู้ว่าใครอ่ะ
เค้าเป็นหนุ่มเกษตรฯด้วยป่าวเนี่ย คริๆๆๆ

เกษตรเค้าหล่อจริงๆ
ผู้หญิงเค้าอยากรู้จัก
เกษตรฯเค้าหล่อยิ่งนัก
ถ้าใครรู้จักกินผักฟรีๆ

(พ่อพี่ชอบร้องเพลงนี้ให้ฟังอ่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ)

 

โดย: LunarLilies* 17 พฤษภาคม 2550 10:59:04 น.  

 

ถ้าจะเขียนเรื่องชีวิตในเกษตร ก็คงต้องเป็น series จริงๆนั่นล่ะเนอะโยเนอะ ตั้งแต่ปี 1 ยันปี 4 วีรกรรมเพียบ 555

ไอ้โรคจิตยังจำหน้าได้อยู่เลยเนี่ย ใส่แว่นตาสีชาๆๆ แล้วเรายังจำพี่หนุ่ย (ใช่ป่าวหว่า - -') เด็กวิศวะ โยธา คนที่มาจีบโยแรกๆได้อยู่เลยน้า

แล้วก็วีรกรรมของอู๋หอบดอกไม้มาให้โยในชั่วโมง Thai Comm. อีก


รวมถึงเรื่องไอ้โจ้ จำได้ไม่ลืม ว่าเคยเกือบชกกะมัน

---------------------

555555 พี่เป้รู้ได้งัย



รำวงเกษตร

เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาอยากรู้จัก
เกษตรนี้หล่อยิ่งนัก ถ้าใครรู้จักกินผักฟรี ๆ
เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาชมไม่เบื่อ
เกษตรรูปหล่อเลิศเหลือ ถ้าใครที่เชื่อกินเนื้อฟรี ๆ
เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงว่าไม่มีใครข่ม
เกษตรรูปหล่อน่าชม ถ้าใครนิยมกินนมฟรี ๆ
เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาชมกันใหญ่
เกษตรรูปหล่อใช่ใหม ถ้าใครรักใคร่กินไข่ฟรี ๆ
เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาชมทั่วหน้า
เกษตรนี้หล่อหนักหนา ถ้าใครรักข้ากินปลาฟรี ๆ
เกษตรนี้หล่อจริง ๆ ผู้หญิงเขาชมกันลั่น
เกษตรรูปหล่อพวกฉัน ใครเป็นคู่หมั้นกินมันฟรี ๆ

เอาเวอร์ชั่นเต็มมาให้พี่เป้ เพลงนี้เวลาร้องนะ มันมันส์จริงๆ แต่จนบัดนี้ก้ยังไม่เห็นจะได้กินผักฟรีๆเลย อิอิ

 

โดย: kannasan IP: 58.64.18.186 17 พฤษภาคม 2550 11:42:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


kannasan
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่มีความเป็นตัวตนมากหน่อยก็แค่นั้นเอง

เลยทำให้ทุกวันนี้มีแนวโน้มที่จะขึ้นคานอย่างมาก เพราะคงหาคนที่จะยอมรับความเป็นตัวตนของผู้หญิงคนนี้ได้ยากสักหน่อย 555

แต่ก็ไม่เดือดร้อนนะจ๊ะๆๆๆๆ หุหุ


"ในเมื่อโชคชะตาพาเราให้มารู้จักกันแล้ว ทำไมไม่ทำโอกาสที่ได้รับมานี้ให้ดีที่สุด"
Welcome to k_littlewitch's World
Google

ท่องไปทั่วโลกหาแค่ในพันทิบก็พอ
Friends' blogs
[Add kannasan's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.