เกร็ดทางประวัติศาสตร์ Queens of Langkasuka

สุลต่านบาฮ์โดร์ชาฮ์ ราชโอรสของสุลต่านมันดูชาฮ์ ได้รวบรวมทหารที่จงรักภักดี ทำการปราบปรามพวกขบถจนราบคาบ ได้ขึ้นครองเมืองปัตตานีสืบมา ในปี พ.ศ.๒๑๐๑ ถึงปี พ.ศ.๒๑๓๕ รวมเป็น เวลา ๓๕ ปี ก็สิ้นพระชนม์ เนื่องจากพระองค์ไม่มีพระโอรส มีแต่พระธิดา ๓ องค์ คือ เจ้าหญิง ฮียา เจ้าหญิง บีรู เจ้าหญิง อูงู บรรดาพระบรมวงศานุวงศ์และมุขมนตรีจึงได้ประชุมปรึกษามีมติแต่งตั้งให้ เจ้าหญิงฮียา ขึ้นครองเมืองปัตตานี นับเป็นปฐมกษัตริย์ ใน ราชวงศ์โกตามหลิฆัย ที่มีพระราชินีเป็นผู้ปกครองพระนคร



ในสมัยของเจ้าหญิงฮียานี้ เป็นสมัยที่เมืองปัตตานีมีการติดต่อสัมพันธ์กับชาวตะวันตกมากขึ้นเป็นลำดับ และเป็นช่วงระยะที่เศรษฐกิจการค้าของเมืองปัตตานีเจริญรุ่งเรือง ที่สุด ดังจะนำไปกล่าวไว้ในเรื่องการสัมพันธ์กับชาวต่าง ประเทศ และเรื่องเศรษฐกิจการค้ากับนานาประเทศในตอนต่อไป

เอกสารของชาวฮอลันดาฉบับหนึ่งได้กล่าวยกย่อง ถึงพระปรีชาสามารถในการปกครองของพระนางฮียาไว้ว่า

"ปัตตานี เป็นอาณาจักรโบราณ แต่อยู่ในอำนาจ ของสยามเสมอมา ในเวลานี้มีผู้หญิงปกครอง เป็นธิดาเมืองปัตตานี องค์ที่สิ้นพระชนม์ไปตั้ง ๓๐ ปีแล้ว ถึงแม้จะเป็นเมืองที่ผู้หญิงปกครอง การปกครองก็นับว่าดีพอควร ชาวต่างประเทศไม่มีเรื่องที่จะร้องถึงความทุกข์ลำบาก มีข้อที่ควรร้องทุกข์อยู่อย่างเดียว คือ เสียภาษีมาก เรือทุกลำ ซึ่งมา ที่นี่ต้องเสียภาษี ถึง ๒,๐๐๐ เหรียญ สินค้าทุกอย่าง ที่นำเข้า ต้องเสียภาษี ๕ หาบ สินค้าที่นำออก ก็ต้องเสียภาษี เช่นเดียวกัน นอกจากนั้นยังต้องเสียของกำนัลและ สินบน อีกมาก" (เอกสารฉบับนี้ ลงปีที่เขียนตรงกับ ปี พ.ศ.๒๑๖๕) (ดูเรื่อง ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ สมัยอยุธยา หลวงวิจิตร วาทการ รวบรวมพิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ นางธำรงนาวาสวัสดิ์)

สภาพความเป็นอยู่ของ เจ้าหญิง ฮียา เจมส์ เนกซี่ (James Naccy) ชาว ฮอลันดา ซึ่งเข้ามาเยือนเมือง ปัตตานี ในปี ค.ศ.๑๖๐๒ (พ.ศ.๒๑๕๕) ได้บันทึกไว้ว่า

"นางพญา เป็นหญิง อายุ ๖๐ ร่างสูง เก็บตัวอยู่ภายใน พระราชวังกับบริวารสตรีอย่างใกล้ชิด สตรีเหล่านั้นบางคนยังไม่ได้แต่งงาน การแต่งงานของบริวารจะต้องได้รับอนุญาตจากนางพญาก่อน บางครั้งเราเห็นนางพญานั่งบนหลังช้าง เสด็จออกไปพักผ่อนหย่อนใจ กีฬาที่นางพญาชอบ คือ การล่าสัตว์ มีไพร่พลบริวาร ติดตามไปด้วย ถึง ๖๐๐ คน และมีน้องสาวของนางพญา ที่ยังไม่แต่งงาน มีอายุราว ๔๖ ปี ติดตามไปด้วย"

ด้านการปกครอง นางพญาได้แต่งตั้ง มนตรี ขึ้น ๓ นาย เป็นที่ปรึกษา และช่วยในการควบคุมดูแลการบริหารแผ่นดินให้เกิดประสิทธิภาพ คือ หวันยะลา หวันอาหลง และ สีริอากา (ศรีอากา)

ในครั้งนั้น ลำน้ำซึ่งอยู่ใกล้พระราชฐาน เกิดน้ำทะเลไหลบ่าเข้าสู่ลำคลองซึ่งตื้นเขินขึ้น ทำให้ราษฎรไม่สามารถใช้น้ำดื่มอาบได้ดั่งเช่นเคย พระนางจึงเสด็จออกไป เกณฑ์ผู้คน และควบคุมการขุดคลองที่บ้านตามะงัน (ระหว่าง เขตตำบล เมาะมาวี กับตำบล ปรีกี) อำเภอ ยะรัง เพื่อระบายน้ำในแม่น้ำตานีให้ไหลลงสู่ คลองที่ขุดขึ้นใหม่ จากบ้านตะมางัน ถึงบ้านกรือเซะ ออกสู่อ่าวกัวรารา ที่ ตำบล ตันหยงลุโละ อำเภอเมือง ปัจจุบัน ยังผลให้ราษฎร มีน้ำดื่มน้ำใช้ และประกอบการเกษตรกรรม ได้ผลดีอีกด้วย

ปี พ.ศ.๒๑๕๕ เจ้าหญิงฮียา ได้จัดพิธีอภิเษกสมรส ให้แก่ พระขนิษฐา องค์เล็ก (เจ้าหญิง อูงู) กับ สุลต่านแห่ง รัฐปาหัง ในพิธี สมรส ครั้งนี้ มีการเชิญแขกชาวต่างประเทศ ที่เข้ามาค้าขายอยู่ในเมืองปัตตานี เข้าร่วมพิธี เป็นจำนวนมาก พ่อค้าชาวอังกฤษ ชื่อปีเตอร์ แวร์โปร์ริส ได้บันทึก เรื่องนี้ไว้ว่า "วันที่ ๑ สิงหาคม ค.ศ.๑๖๑๒ (พ.ศ.๒๑๕๕) เราได้รับเชิญ จากเจ้าหญิง ไปชมพิธีอภิเษกสมรส ระหว่า สุลต่าน ปาหัง กับ พระขนิษฐา คือ เจ้าหญิงอูงู สาเหตุของการอภิเษกสมรสนั้น เนื่องจาก นางพญา เมืองตานี มีความประสงค์ จะให้ พระขนิษฐา องค์เล็ก เป็นมเหสีของ สุลต่าน เมืองปาหัง จึงส่งราชฑูตไป ทาบทามเจ้าเมือง ปาหัง พร้อมกับทูลเชิญสุลต่าน ปาหัง ให้เสด็จมาทอดพระเนตร เจ้าหญิง อูงู ณ เมืองปัตตานี แต่สุลต่าน ปาหัง ผัดผ่อน ไม่ยอมเสด็จมาตามคำเชิญ พระนาง จึงส่งทหาร ๔,๐๐๐ คน เรือรบ ๘๐ ลำ ไปยังเมือง ปาหัง บังคับให้สุลต่าน เมืองปาหัง เสด็จมาอภิเษก กับ เจ้าหญิง อูงู ที่เมือง ปัตตานี" หลังจากนั้น เจ้าหญิง อูงู ก็ตาม เสด็จพระสวามี ไปประทับ อยู่ ณ เมืองปาหัง

เมื่อเจ้าหญิง ฮียา สิ้น พระชนม์ ลง ในปี พ.ศ.๒๑๕๙ ประชาชน ได้พากันขนานพระนามของพระองค์ว่า "มารโฮมตามางัน" ทั้งนี้ เพื่อ เป็นการเทิดทูนพระเกียรติ แด่ พระนางที่ได้ทำการ ขุดคลองตะมางัน สำเร็จ

//www.pattanitoday.com/htm/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=7

Create Date : 21 สิงหาคม 2549 Last Update : 15 มิถุนายน 2551 22:14:43 น. Counter : 865 Pageviews.		5 comments
Share Tweet