เสาร์อาทิตย์ไหนที่พวกเราว่าง

เด็กๆจะขอไปหาย่าทวด

เด็กๆชอบไปหาย่าทวด

เพราะคุณย่าชอบให้ลูกอมเด็กๆทุกครั้งที่ไป

วันนี้ก็เหมือนกับวันอื่นๆ

เด็กๆนั่งเก้าอี้ตัวโปรดของย่าทวดที่อยู่ข้างหน้าต่าง

ซักพักย่าทวดก็แอบกระซิบกับเรา

และชี้ให้ดูบนผนังบ้าน

"มันวูบวาบ แบบนี้หลายวันแล้ว"

เราดู...แล้วก็งง...ก็นั่นมันเงาหัวเด็กๆนี่นา

แล้วคุณย่าทวดก็หลงดูเงาตัวเองมาหลายวัน

และคิดว่าเป็นผีบ้านผีเรือน (ฝรั่งเค้ามีมั้ยก็ไม่รู้)

กลับบ้านมาเล่าให้แดดดี้ของเด็กๆฟัง หัวเราะกันใหญ่แถมนินทาย่าตัวเองว่า

"She is losing her marbles."

หมายถึง She is going crazy.

href="//www.bloggang.com/data/l/littlehands/picture/1320705676.jpg" target=_blank>

เราเลยได้รู้จักสำนวนนี้และอดขำคุณย่าทวดไม่ได้

ไม่ค่อยใช้สำนวนนี้กับเด็กๆนะคะ

ยิ่งเด็กบ้านนี้ด้วยแล้ว losing their marbles ไม่ได้เลย

เพราะเราใช้ลูกแก้วเป็นรางวัลที่เป็นเด็กดี ขยัน

แต่ถ้าดื้อ เกเร เมื่อไรแม่ก็จะเอาลูกแก้วคืน

เด็กๆบ้านนี้เลยหวงลูกแก้วค่ะ