กลับมาเที่ยวเมืองไทยต่อ...

ตอนที่แล้วแวะไปรับแดดดี๊ที่สำนักดาบพุทไธสวรรค์

ตั้งใจว่ากลับมาโรงแรมอาบน้ำแล้วไปหาอะไรทานที่ตลาดน้ำค่ะ

พนักงานต้อนรับที่โรงแรมบอกว่าตลาดน้ำอโยธยาปิด 2 ทุ่ม

แต่วันธรรมดาคงไม่ค่อยมีคน

"พี่จะไปเที่ยวเหรอค่ะ คนน้อยนะคะวันธรรมดาไม่ค่อยมีคน"

เรารีบตอบน้องพนักงานสาวหน้าแฉล้มเลย

"ดีมากเลยน้อง คนน้อยๆ"

ปีนี้ (2554) คนนิยมเที่ยวตลาดจังเลย 

มาถึงแล้วตลาดน้ำ...

พอลงจากรถเดินเข้าตลาดก็เห็นที่เลี้ยงปลาคราฟด้วยขวดนม

เด็กๆขอเลี้ยงปลา เราต้องบอกว่าเลี้ยงตัวเองก่อนลูกเดี๋ยวค่อยกลับมาเลี้ยงปลา

เพราะแม่กับแดดดี๊หิวมากจนจะจับปลาคราฟในบ่อกินแล้วล่ะครับ

เด็กๆพยักหน้างอๆแล้วเดินต่อไป.....

ไม่มีคนจริงๆ...แต่ร้านค้าก็ยังเปิดอยู่ค่ะ

เดินสบายๆ....ไม่ต้องห่วงลูกมาก

น้องเซ็บเดินทอดน่องไปก่อนเลย...

อยากรู้อยากเห็น อะไรเอ่ยอยู่ในเรือ??? ขอโงกดูหน่อย

ร้านขายของที่ระลึก เสื้อผ้าเต็มไปหมด ชอบร้านนี้จัง เด็กไทย

อุ้ย!! น้ำพริกกุ้งเสียบต้องซื้อกับไปฝากคุณยายที่บ้าน

เราตัดสินใจเติมพลังด้วยก๊วยเตี๋ยวเรือ แดดดี๊มาเป็นแนวร่วมด้วย

ส่วนเด็กๆอยากลองกินลูกชิ้นยักษ์ร้านข้างๆ

กินอิ่มหนำแล้วเราก็เดินต่อ...กลิ่นหอมของไข่เจียวโชยมาแตะจมูก

เห็นร้านตรงหน้าเขียนไว้ว่า ไข่กระโหลก

เห็นขนาดแล้วคิดว่าเราคงไม่สามารถทานได้หมดเลยอดใจเดินผ่านเลยไป

ตอนนี้เด็กๆอยากเข้าห้องน้ำเรามีหน้าที่พาเด็กๆเข้าห้องน้ำ

ระหว่างทางเจอป้ายรูปหนุมานกับนางเบญจกายที่ทำไว้ให้คนมาเที่ยวได้ชักภาพขำๆ

น้องเซ็บอยากถ่ายรูปกับป้ายจำลองมาก  ขอถ่ายหน่อยคร้าาาบ...ยอมปีนป่ายให้ได้รูปสวย

ความพยายามไม่ลดถอยขออีกรูปครับ รูปแรกเห็นขากับตัว

พอน้องเอมจะถ่ายแดดดี๊ก็เดินมาพอดีเลยต้องเป็นแท่นให้น้องเอมเหยียบอยู่ด้านหลัง

ถ่ายรูปลูกๆเสร็จ แดดดี๊อยากสนุกขอร่วมด้วย...

ถ้าเป็นตัวจริงไม่ใช่แผ่นไม้เจ้าหนุมานคงเหาะหนีแทบไม่ทัน

เดินมาจนถึงร้านขายไอติม น้องๆในร้านเชิญชวนให้ลองชิม

น้องเซ็บตื่นเต้นอยากดูพี่ๆผัดไอติม

เสร็จแล้วอร่อยมากเลย...แป๊บเดี๋ยวเองหมดเรามัวแต่ถ่ายรูปได้กินแค่คำเดียวเอง

พอเดินกลับออกมาก็พลบค่ำร้านต่างๆเริ่มปิดประตูร่วมไปถึงบ่อปลาคราฟด้วย

เราคงต้องแวะมาใหม่พรุ่งนี้....เพราะสัญญากับเด็กๆไว้ว่าจะได้เลี้ยงปลา

น้องเซ็บกับน้องเอมบอกว่าตามมาเลี้ยงปลาคราฟในขวดนมด้วยกันครับบล็อกหน้า