สวัสดีคะคุณก้อย คิดถึงจริงๆคะ คุณก้อยมาอยู่ต่างจังหวัดเหมือนกันเหรอคะ นี่เปิ้ลคิดถึงลูกๆจะแย่อยู่แล้ว ให้กำลังใจคุณก้อยนะคะ เปิ้ลก็เป็นภาวะอย่างนั้น ด้วยว่าสามีก็ทำงานที่ต้องเที่ยวขึ้นล่องเดินทางตลอดเวลา จิตทำให้คิดประหวั่น.......แต่....ถ้ายังลอยตามความคิดแบบนั้นเห็นทีจะอยู่กันไม่ยืด หลังๆ(จะว่าไปก็หลายปีโขอยู่)จึงไม่พยายามอยากรู้ว่า what when where why....โทรมาเมื่อไหร่....ก็บอกรักป้อนคำหวานเมื่อนั้น น่าฟังกว่าเยอะ...สูตรใครสูตรคนนั้นนะคะคุณก้อย......สู้ๆคะ
พี่ก้อย...ปุ้มเข้ามาดูใน blog พี่ก้อยที่ไรก็ได้กำลังใจและข้อคิดกับมาใช้กะตัวเองทุกครั้งเลย เพราะตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยดี..ปัญหาอาจจะเกิดจากปุ้มกะเค้าแยกกันอยู่ด้วยมั้ง..แต่พอมาอ่าน blog พี่ก้อยแล้วสอนอารัยปุ้มหลายอย่างเลย...อดทน พูดง่ายเน๊าะ...แต่ทำยากจัง...แต่ต้องอดทนใช่ไม๊อ่ะจ๊ะ...รักนะจ๊ะพี่สาวที่แสนดี