|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
= ช่วงเวลาแย่ ๆ 15 วันกำลังจะจบลง =
บิน 15 วัน 6 ไฟล์ทสุดโหด เพื่อนร่วมงานไม่ชอบขี้หน้า โดดเดี่ยว ไร้เพื่อน เป็น 15 วันที่เฮงซวย และซวยซ้ำซวยซ้อนสุด ๆ
เริ่มแรกเดิมที ก็ไม่ได้อยากจะมาบินเลย บางทีก็เหมือนตัวเองจะมีลางสังหรณ์ แต่ด้วยความจำเป็นหลาย ๆ อย่าง ทำให้ต้องออกมา ก็เลยวางแผนจะแลกกับคนอื่นที่เขาอยากได้อันนี้ เขาก็ไม่รับสายอีก เลยเซ็ง มาก็ได้ แค่สิบวัน ทำขำ ๆ (แล้วตอนหลังก็จะนึกเกลียดตัวเองทุกทีที่ตัดสินใจแบบนี้ ไม่จำสักที !!!)
เราออกมาบินวันก่อนเขาจะปิดสนามบิน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมาก คิดว่าเขาคงหาทางประณีประนอมกันได้ในเร็ววัน
แต่หลังจากบินมาครึ่งทาง ได้วันหยุด ก็เจอเพื่อนที่ยังไม่ได้กลับบ้าน เพราะสนามบินยังปิด ก็โดนให้ไปบินแทนพวกที่ออกมาไม่ได้ จากสิบวัน ก็ยาวขึ้นเป็นสิบห้าวัน
ไฟล์ทที่เราไปบิน เป็นไฟล์ทบ้านนอก ในขณะที่เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่เบสอยู่ในเมืองหลวง แปลว่า ช่วงเวลาที่เราโดนบินไปบินมา อาจจะได้เจอเพื่อน แวบไปแวบมา ตามโรงแรมที่ไปพัก แต่อย่าหวังว่า จะได้เจอเพื่อนยาว ๆ นอนคุยกันหรืออะไรแบบนี้ ฝันไปได้เลย
มันก็คงจะไม่หนักหนาอะไรมากสำหรับเรานักหรอก ถ้าการมาบินรอบนี้ เราเจอคนที่คลิกกัน อาจจะไม่ต้องถึงขนาดถูกจริต เจอกันวันเดียวเหมือนรู้จักกันมาสิบปี ขอแค่คนที่คุยด้วยได้ หาอะไรขำ ๆ มัน ๆ มาเล่าให้กันฟัง ไปไหนรอกัน ไปไหนชวนกัน เหมือนทุก ๆ ครั้งที่มาบิน ในช่วงเวลาที่พวกเราต่างก็เครียดในการรอฟังข่าวที่จะได้กลับบ้าน
แต่ครั้งนี้ เหมือนเป็นการเตรียมตัวทดสอบสภาพจิตครั้งใหญ่ ทุกคนมากันแบบ "แพคคู่" เหลือ "คี่" คือเราอยู่คนเดียว ว่าไปแล้ว ปกติก็เป็น "คี่" บ่อย แต่ก็คุยกับคู่อื่น ๆ ได้ มีความสุขดี เพราะบางทีก็ไม่จำเป็นต้องตัวติดกับคู่ตัวเอง เป็น "คี่อิสระ" เข้ากับใครก็ได้อย่างนี้แหละดี แต่คราวนี้ไม่...
ทำงานมาก็จะสามปีแล้ว เพิ่งเคยเจอครั้งนี้แหละ ที่เหมือนเข้ากับใครไม่ได้เลย เหมือนไม่มีใครอยากคุยด้วย ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรให้ ไม่ได้ไปนินทา ด่าว่า มีเรื่อง หรืออะไรทั้งปวง จะว่าไม่คลิกกับเขา ก็ไม่ถึงขนาดเข้ากับเขาไม่ได้เลย ขนาดรุ่นน้องยังไม่เอาเลย คิดแล้วปวดใจ เราเป็นอะไรไป ???
เครียดแล้วก็เสียใจอยู่หลายครั้ง ที่น้องที่เราคิดว่า เขาคงไม่อะไรกับเรา เอาเข้าจริง เขาก็เกรง ๆ เรา ซึ่งก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะก็มานอนห้องเดียวกันตั้งสองสามคืน แต่ทำไมถึงทำตัวเหินห่าง เหมือนกลัวเราจะกินหัว ถามตัวเองหลายครั้ง ทำไม ???
บังเอิญมาก ๆ ในวันที่ถอดใจ หมดใจที่จะเข้าหาใคร ๆ ขออยู่คนเดียว ไม่คุยกับชั้นก็โอเค อยู่คนเดียวก็ได้ ก็ได้เจอเพือนที่มานอนโรงแรมเดียวกัน เรารู้เลยว่า สายตาของเราตอนเจอเพื่อนกับก่อนหน้านั้น มันเหมือนคนที่เดินกลางทะเลทรายก่อนและหลังเจอโอเอซิส เพื่อนยังบอกเลยว่า หน้าแกแบบเหี่ยวมากกกกกกกตอนมันหันมามอง
ได้คุยกับเพื่อนเยียวยาจิตใจไปพักนึง เพื่อนยังขำเลยว่า ขนาดน้องยังไม่เอาแกเลยว่ะ ฟังแล้วก็หัวเราะว่ะ เออ จริงของมัน ปกติรุ่นน้องนี่ของโปรดเราเลย เราไม่ค่อยเข้าหารุ่นพี่หรอก รู้สึกเรื่องเยอะ แถมบางทีก็ไว้ใจไม่ค่อยได้ ชอบหลอกถาม แต่รุ่นน้องนี่ ถ้าซี้กันอย่างฮา คือเพื่อนดี ๆ นี่เอง สนิทใจ ไร้กังวล (ยกเว้นจะเจอเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด )
ก็เลยทำใจ ภาวนาให้ได้กลับบ้านไว ๆ คิดดูสิว่ามันแย่แค่ไหน ที่ทั้งสิบห้าวัน คุยกับคนที่ทำงานด้วยกันรวมกันแล้วยังไม่ถึงชม.นึงเลย งานก็เยิน เหนื่อยก็เหนื่อย แถมตอนนี้ปวดข้อมือ เพราะถือหม้อกาแฟหนัก ๆ เดินเสิร์ฟ แถมต้องเซ็ทอาหารหลายคาร์ท (ก็เสือกไปช่วยเขาเอง แล้วไง....ไม่เห็นเขาจะรู้สึกขอบอกขอบใจเลยที่ไปช่วย) นับว่าซวยตั้งแต่ต้นยันจบ คราวหน้าไม่เอาอีกแล้วแพทเทิร์นบ้านนอกนี่ ได้เมื่อไหร่จะแลกให้หมดเลย เจอเพื่อนสนิทในเอ็ม เพื่อนบอกว่า ไม่รู้ทำไม ถ้าไปบ้านนอกต้องเจออะไรแบบนี้ประจำ ทำใจว่ะ ทำใจอย่างเดียว
อีกมุมนึง ก็ลองมองกลับมา ถ้าเราเจอคนที่โดนกระทำแบบที่เราเจอ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะเขาเป็นพวกมีอะไรสักอย่าง ไม่น่าคบหา คนในไฟล์ทถึงไม่เอา ดีไม่ดี อาจจะโดนนินทาทั่วลำโดยไม่รู้ตัว พอคิดมุมนี้แล้วก็แบบ ไปทำอะไรให้ตอนไหนวะ ถ้าจะคิดกับเราแบบนี้...กันทั้งแปด - เก้าคน ตอนนี้ก็ยังคงงงอยู่
จริง ๆ ที่มาอัพเนี่ย ก็อารมณ์ดีแล้ว เพราะกำลังจะกลับบ้าน แต่ก็อยากจะบันทึกแพทเทิร์นประวัติศาสตร์เอาไว้ซักหน่อย ตอนนี้ความมั่นใจในการเข้าสังคมชักต่ำ กลัวเหมือนกันว่าจะเจอแบบนี้อีก ซึ่งถ้าเจอแบบนี้อีกเนี่ย ต้องพิจารณาตัวเองอย่างแรงงงงงงง
ขอกลับบ้านนะ คิดถึงเหลือเกิน ออกมาบินครึ่งเดือน ถูกรายล้อมโดยคนที่ไม่ชอบ ทำให้อยากกลับไปหาคนที่รักเรา อยากได้กำลังใจให้กลับมาสู้ใหม่
ปล. วันพ่อที่ผ่านมา คิดถึงคุณพ่อจังค่ะ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือน แต่ก็ยังคิดถึงคุณพ่อทุกวัน ในวันที่เศร้าและเหงาสุด ๆ ก็ได้คิดถึงครอบครัว คิดถึงคุณพ่อ คิดว่า ถ้าคุณพ่อยังอยู่ คุณพ่อจะพูดยังไง จะให้เราทำยังไง รักคุณพ่อค่ะ แล้วคุณพ่อก็รู้แน่นอนใช่มั้ยคะ
Create Date : 07 ธันวาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 7 ธันวาคม 2551 23:02:02 น. |
Counter : 404 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: mancunianz IP: 124.121.13.239 8 ธันวาคม 2551 0:13:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: kiat IP: 58.9.21.173 9 ธันวาคม 2551 11:25:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณโน IP: 58.136.95.18 24 ธันวาคม 2551 1:13:42 น. |
|
|
|
|
|
|
"Why do we have such a finite capacity for pleasure but an infinite one for pain ?" - The other side of the story
|
|
|
|
|
|
|
บังเอิญผ่านมาค่า
กำลังจะได้กลับบ้านแล้วใช่มั้ยคะ
กลับมาเอาแรงใจ แรงกาย
ไว้ไปสู้ใหม่เนอะ :)