Bloggang.com : LittleLulu : My embarrasing moments on the bus !!!

My embarrasing moments on the bus !!!

หลัง ๆ เนี่ยต้องเปลี่ยนชื่อจากบล็อคสดใส ซาบซ่านแบบแต่ก่อน กลายเป็นบล็อคแห่งความหดหู่ ซึมเศร้าไปซะแล้ว จริง ๆ วันนี้เรื่องที่อยากอัพต้องเอาไว้ก่อน ตอนนี้ตีสามแล้ว แต่นอนไม่หลับตามเคย ทำงานนี้แล้วโรครุมเร้าสุด ๆ ทั้งหลัง ทั้งนอนไม่หลับ แขนขาเมื่อยไปหมด อีกหล่ะ...บ่นอีกแล้ว แง๊ ๆๆๆๆ

มาเล่าเรื่องขายหน้าขำ ๆ ในชีวิตกันบ้างดีกว่า จริง ๆ ก่อนที่เราจะมาเป็นแอร์ รู้สึกว่าในช่วงเวลาที่เครียด ๆ เราสามารถจัดการกับมันได้ง่าย ๆ แค่หันหน้าไปหาเพื่อนแล้วก็นั่งคุยกันสักพักก็ขำแล้ว ไม่งั้นก็นินทาคนที่ออฟฟิศ ไม่ก็นั่งเม้าท์ละครหลังข่าวที่ดูเมื่อคืน หรือมุขสุดท้าย นั่ง search หารูปผู้ชายหล่อล่ำทางเน็ท แค่นี้นังลูลู่ก็หายบ้า เข้าโหมดอารมณ์ดีเหมือนเดิมแล้ว

พอมาบินชีวิตเปลี่ยนไปหน้ามือหลังตรีน อยู่ ๆ วันนึงก็นั่งคิดถึงเรื่องขำ ๆ ในสมัยเด็ก แล้วก็เริ่มนึกออกมากขึ้น ๆ เพราะเรามักจะทำให้ตัวเองขายหน้าอยู่เสมอ ๆ เป็นพรสวรรค์ที่ติดตัวมาพร้อมกับหน้าตาอันงดงามราวนางฟ้าก็ไม่ปาน

ท้าวความก่อน เราเป็นผู้หญิงตัวผอม ๆ มาตั้งแต่เด็ก โรคประจำตัวของเราก็คือ เมารถ ใช่แล้ว การไปเที่ยวอาจจะเป็นเหมือนฝันร้ายของเด็กผู้หญิงน่ารัก ไฮโซคนนี้เลยทีเดียว ประกอบกับสมัยเด็ก ๆ บ้านไม่มีรถ ไปไหนทีก็รถเมล์ตลอด ก่อนนั่งหม่ามี้ก็จะให้กินยาแก้เมารถก่อน ผลที่ได้คือนังนี่นั่งหลับไปตั้งแต่เพิ่งขึ้น รถ

ตื่นอีกทีก็เกือบถึงตลอด เวรกรรมจริง ๆ

จำได้ว่า ตอนนั้นเรียนอยู่ประถมได้ ครั้งนั้นไปไหนไม่รู้กับคุณแม่ กำลังเป็นขากลับบ้านแล้วหล่ะ ช่วงใกล้ ๆ จะถึงบ้านเริ่มรู้สึกแปลก ๆ เริ่มมวนท้อง หายใจเริ่มลำบาก มายก๊อด...มันมาแล้ว ทำไงดีละเนี่ย พยายามหายใจลึก ๆ แต่มันก็จะเอาแต่จะออกมาดูโลกให้ได้ หันไปบอกแม่จ๋า ๆ หนูจาอ้วกอ่ะ แม่ก็ตาลีตาลานให้กลั้นไว้ ๆ (ปล.เราไม่รู้ว่าแม่พกถุงพลาสติกไว้ตลอดเวลาที่ไปไหนกับเรารึเปล่า

) สิ่งที่ทำได้คือ กางถุงรอลูก พร้อมกับให้กำลังใจว่า จะถึงบ้านแล้วนะ อดทน ๆ

เราพยายามกล้ำกลืนฝืนอม (อ้วก) อยู่จนรู้สึกว่า โอแล้วล่ะ ดีขึ้นแล้ว ช่วงจังหวะเดียวกับที่รถกำลังจะเข้าป้ายแล้ว เราจำไม่ได้ว่ารถแอร์หรือรถเมล์ธรรมดา เรากับคุณแม่กำลังยืนจับราวเพื่อรอรถจอดสนิท ทันใดนั้น เพื่อนสนิทที่ฝืนอมอยู่นานก็อยากจะออกมาเต็มแก่ เราก็แบบ...ไม่ไหวแล้ว ๆๆ แม่ก็หันมาบอกให้ทนหน่อย กำลังจะลงแล้ว และทันใดนั้น....เมื่อรถเมล์เปิดประตูให้ลง คนทั้งรถก็ได้ยินเสียงดังโฮกกกกก แล้วก็ตามมาด้วยกลิ่นทันที

เพื่อนสนิทออกมาทักทายคนทั้งรถแล้ว ส่วนเราสองแม่ลูกก็กระโดดลงจากรถในบัดดล สงสารก็แต่ผู้คนที่ต้องเผชิญชะตากรรมที่เหลือบนรถ ไม่รู้ด่าเราถึงโคตรเหง้าศักราชไปกันกี่ราย เลยอยากขอใช้พื้นที่นี้ ขอโทษทุกท่านนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจอ่ะค่ะ แต่มันทนไม่ไหวจิง ๆ เห็นใจหนูด้วยนะคะ

นอกจากจะอ้วกแล้ว ด้วยความที่ผอม ขาแข้งมันก็เล็ก เป็นฐานที่ไม่ค่อยดี ประกอบกับการทรงตัวแย่ เลยเกิดเหตุการณ์นี้...วันนั้นไปข้างนอกกับพี่ เรียนมัธยมแล้ว คิดดูสิ กำลังขบเผาะเลยทีเดียว ตอนนั้นเริ่มขึ้นรถมล์บ่อย อาการเมารถก็หายไป ขากลับบ้าน รถเมล์กำลังจะจอดป้าย (อีกแล้ว ไม่รู้เป็นไงตอนนี้ทุกที) เรากับพี่ก็เป็นพวกชอบรอให้รถจอดก่อนแล้วค่อยลุก ไม่ชอบไปยืนรอ (ไม่รู้ว่าเราฝังใจจากอ้วกเมื่อคราวเด็กรึเปล่า) แล้วก็รู้ ๆ กันอยู่ว่า รถเมล์ไทยขับด้วยความกระโชกโฮกฮากขนาดไหน แล้วป้ายบ้านเรามันก็ต้องเลี้ยวเบี่ยงเข้าไปทางซ้ายนิดนึงถึงจะจอด จังหวะนั้นเอง เรากับพี่ที่นั่งอยู่ค่อนไปข้างหลัง ก็ส่งซิกแล้วลุกขึ้นพร้อม ๆ กันโดยที่เราเดินนำหน้าไปก่อน เดินไปใกล้ ๆ จะถึงประตูแล้วตอนที่รถเมล์เบรคตัวโก่งแบบกระชั้นชิด (ไม่รู้แม่งทำไมค่อย ๆ เหยียบไม่ได้เหรอฟระ) รู้ตัวอีกที เราก็กลิ้งไปอยู่ตรงเกียร์คนขับซะแล้ว - - ตอนนั้นวูบไปแป๊บ คือคาดว่าหัวคงกระแทก จำได้ว่าพี่รีบเข้ามาดึงตัวขึ้นแล้วก็ขำ ส่วนเราลุกขึ้นแบบมึน ๆ แต่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น อายโคตร ๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบลงจากรถแทบไม่ทัน ลงมาพี่เราหัวเราะแทบตาย กลับมาเล่าให้แม่ฟังโดนดุด้วย หาว่าไม่ดูแลตัวเอง แถมด้วยเสียงหัวเราะชุดใหญ่ ขอบอกว่า เรากลิ้งไกลมากจริง ๆ แถมหัวโขกอีก หลังจากนั้น เลยไม่รอให้รถใกล้จะจอดแล้วลุก ตอนนี้ลุกแต่เนิ่น หาที่จับที่มั่นคง แล้วรอ

ปิดท้ายที่เพลงที่มีชื่อที่เราเกลียดมาก Wake up call ได้ทีไร เป็นตัวบอกว่า ได้เวลาทำงานแล้วโว้ยยยยย

ไปนอนแล้วนะ เดี๋ยวบ่ายโมงต้องตื่นแล้ว ตอนนี้กำลังจะตีสี่ ช่วยด้วย นอนไม่หลับ อ๊ากกกกกกกกกกกกก

Create Date : 18 กันยายน 2550

Last Update : 18 กันยายน 2550 1:49:05 น.

8 comments

Counter : 418 Pageviews.

แก ชั้นขำเรื่องที่แกเล่าอ่ะ โดยเฉพาะประโยคบางประโยค พิมพ์มาได้555+
ชั้นคิดถึงแกจัง

โดย: netto IP: 85.195.123.25 วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:10:36:26 น.

ซาหวัดดีจ้ะ พี่ลูลู่
หายไปนานเลยนะจ้ะ
โชคดีของการนอนไม่หลับ
ทำให้มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวในวัยเด็ก ว่าแต่ว่าอาการเมารถมีผลกระทบต่อการเป็นนางฟ้าหรือเปล่าค่ะ หรือว่าบินจนชินแล้ว^^

โดย: ชมพู่ IP: 61.90.200.2 วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:10:45:45 น.

เอ่เอ๊.....คิดถึงแกอ่ะ
อ่านเรื่องอ้วกแล้ว คิดว่าแกไปเกาะช้างไม่ได้แน่ๆ
เพราะพอขึนเกาะต้องนั่งสองแถว แล้วพี่แกขับได้เอรี้ยมากเลย จำได้ว่า อีกนิดก้อจะอ้วกแล้ว แต่ที่ทรมานที่สุดคือ ซ้ายพี่หนิง ขวาไอ้ทราย แม่งอ้วกทั้งคู่เลย บิ้วตูสุดๆ แทบจะอ้วกตาม ดีนะที่ได้ลงทัน

โดย: แก้มก้น IP: 125.26.14.139 วันที่: 18 กันยายน 2550 เวลา:19:37:53 น.

จำได้วันนั้นเมาแต่หัวเราะเล่นกันบนรถตลอดทาง พอจะลงก็ยังเล่นกันอยู่ ถึงจับราวรถเมล์ไม่อยู่ไง จำได้ว่าเราตะโกนร้องเรียกชื่อน้องเสียงดังมาก เพราะตกใจเห็นน้องปลิว ย้ำ! ปลิว หัวกระแทกเกียร์ เท้าชี้ไปหาคนขับรถ โอย ต้องเจ็บมั่กๆแน่ พอสุดเสียงเรียกน้อง ก็ตามมาด้วยเสียงระเบิดหัวเราะขอเราพร้อมกับวิ่งลงรถเมล์

นี่แหละ อย่างที่คุณยายบอก ถ้าหัวเราะมีความสุขมากๆ อีกแป๊บก็เสียนำตา จริงตามที่คุณยายว่ามาเป๊ะเรยยย

โดย: Oh_จานสีน้ำ

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:14:53:47 น.

โรคเดียวกันเลยอ่ะ พี่
"โรคเมารถ"
แล้วจะเป็นกับรถบางประเภทเท่านั้น
เช่น
รถตู้..รถแท๊กซี่ และรถทัวร์

วันก่อนเลย สดๆร้อนๆ
นั่งแท๊กซี่
ฝนก็ตก รถก็ติด น้ำก็ท่วม
นั่งหน้ามึนเมารถค่ะ

จะบอกให้พี่แท๊กซี่
จอดข้างทางก็เกรงใจ
ก็เลยต้องนั่งสูดหายใจลึกๆ
กล้ำกลืนฝืนทนไปตลอดทาง

ดีนะ ถึงที่หมายโดยปลอดภัย ไร้กลิ่น

โดย: SnowPatrol

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:17:03:41 น.

เรื่อง embarrasing มีเยอะเลยหล่ะ ทุเรศๆ ทั้งนั้นเลย วันหลังเล่าให้ฟังนะจ๊ะ

เรื่อง evening ใช้ได้อ่ะ ไม่ถึงกะเริ่ดมากแต่ก็ไม่น่าเบื่อนะ มีเวลาก็ลองโหลดมาแทน snoop dogg นั่น ฮ่าๆๆ

กะลังโหลด gossip girl อยู่ ตื่นเต้ลๆ 555 ดูแล้วจะมาเมาส์อีกรอบ

โดย: คุณโน IP: 58.136.61.183 วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:18:56:00 น.

อ๊ากๆๆๆ ดูจบแว๊ววว เลือดกำเดากระฉูด

ท่าจะเน่าเข้าขั้น แต่ก็หนุกหนานอยู่นะ ซักอยากรู้แล้วดิเนี่ย ได้อารมณ์ไฮโซแบบ the oc. ปนกัน เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของเพจังกะนู๋บรู๊ค ใน oth เลย แย่งผู้ชายกันอีกแล้ว

นู๋ลูมาสปอยหน่อยดิไหนว่าอ่านแล้ว

โดย: คุณโน IP: 58.136.61.183 วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:22:41:27 น.

อะจึ๋ย
เราไม่เคยเมารถหรอกนะคะ
ฮ่าๆๆๆๆ
แต่อ่านแล้ว ขำ อิอิอิ

โดย: Sine__z*

วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:21:50:42 น.