เกาะ ความรู้สึก ความรักและเวลา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....
มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
ความสุข, ความเศร้า, ความรู้ และอื่น ๆ รวมทั้งความรัก
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า
เกาะกำลังจะจมดังนั้นทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ
'ความรัก'
ต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว
ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ...
'ความรวย' แล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า "ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้
เพราะเรือฉันหนะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ"
ความรักตัดสินใจจะถาม 'ความเห็นแก่ตัว'
ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม "ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย"
"ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณหนะทั้งเปียก
อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย"
'ความเศร้า'
ได้พายเรือใกล้เข้ามาความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
"ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ"
"โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ"
'ความสุข' ได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียก
ขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง"
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใครคือผู้ใจดีผู้นั้น
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้งคนแก่ก็จากไปตามทางของเขา
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่คนนั้น
ความรักจึงถาม 'ความรู้' และคนแก่คนอื่น ๆ
"ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน"
ความรู้ตอบว่า "เวลา"
ความรัก "แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันหล่ะ"
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า...
"ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน"