Bloggang.com : Lilac Girl : 4th of July Hiking Trip

4th of July Hiking Trip

หลาย ๆ คน คงทราบกันดีแล้วว่า วันที่ 4 กรกฎาคม ของทุกปี ถือเป็นวันชาติของสหรัฐอเมริกา นับเป็นวันที่สหรัฐ ประกาศอิสรภาพจากการปกครองของประเทศอังกฤษค่ะ

เนื่องในโอกาสนี้ ชาวมะกันทั้งหลาย ก็ถือโอกาสนี้ “หยุดงาน“ ซะเลย อิ อิ ถือเป็นวันหยุดสำคัญวันหนึ่งของเหล่ามะกัน กระเหรี่ยงอย่างเราเลยพลอยได้หยุดตามเค้าบ้าง นายจอมยุ่งหยุดงานหลายวัน แหงะ… คุณเมียเซ็งมาก ๆ อีมะกันไฮเปอร์สุด ๆ อยู่เฉย ๆ ไม่ค่อยได้ พากันลากสังขารไปโน่นมานี่ แบบไม่ได้อยู่บ้านเลย แดดก็ร้อนเปรี้ยง ขนาดนี้

ในเมืองของเรา มีการยิงพลุทุกคืน ตั้งแต่วันที่ 30 มิ.ย เป็นต้นไป คืนแรก เราก็หอบสมบัติบ้า ไปนั่งดูกัน เอาน้องพูกกี้ไปด้วย แต่ เหอะ เหอะ “Mistake” ครั้งใหญ่ สุนัขกับดอกไม้ไฟ ไม่ใช่ของคู่กันค่ะ ดูพลุกันไม่ได้เป็นสุขเลย เพราะเจ้าตัวน้อย เห่าเหมือนเจ้าเข้า (นี่ขนาดไปนั่งดูไกล ๆ นะเนี่ย)

เช้าวันจันทร์ที่ 3 ก.ค ก่อนนอนคืนนั้น นัดแนะกันอย่างดีว่า จะตื่นตีห้าไปปีนเขา หึ หึ สิบโมงแล้ว ยังนอนก้นโด่งอยู่เลย แอร์เย็นดีจังเลย ไม่อยากตื่น ตื่นมาแล้ว กว่าจะเอ้อระเหย จิบกาแฟ ทานอาหารเช้า แถม จอมยุ่งต้องโทรศัพท์คุยกับแฟนคลับอีก (นายคนนี้ ติดโทรศัพท์มาก ๆ ขอบอก)

กว่าจอมยุ่งจะ “เม้าท์“ เสร็จ กว่าจะทานอาหารกลางวัน คุณเมียไม่อยากไปแล้วค่ะ ง่วงค่ะ กระเหรี่ยงติดนอนกลางวันอย่างแรง แต่เอาล่ะสิ บอกแล้วว่า นายคนนี้ อยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ พอโทรศัพท์เสร็จปุ๊ป ชวนออกเลย เห้อ … เหนื่อยใจ

เราจัดการจัดสมบัติบ้าใส่เป้ ประกอบด้วย น้ำเปล่า สัปปะรด (หวานสุด ๆ) ขนมของน้องพูกกี้ ผ้าเย็น และครีมกันแมลง ได้การณ์แล้ว สามคน (ตัว) พ่อ แม่ ลูก ก็เตรียมพร้อม จะไปเดินค่ะ วันนี้ไปทางชันไม่ได้ เพราะน้องพูกกี้ไปด้วย แต่เอาเข้าจริง ๆ น้องพูกกี้ปีนเก่งกว่าแม่อีกอ่ะ …อายหมา มั้ยเนี่ย?…

ขับรถไปจอดที่ตีนเขา ดีว่าวันนี้ อากาศมัว ๆ ไม่ร้อนมาก แต่ความชื้นในอากาศเยอะเหมือนกัน หายใจไม่ค่อยสะดวก ทั้งสามชีวิตระริกระรี้มาก เดี๋ยวคอยดูเหอะ จะลิ้นห้อยไปตาม ๆ กัน

เดินไปตามสันเขาได้ยังไม่เท่าไร ก็เจอแจ๊กพอตเลยค่ะ หึ หึ เห็นกระเป๋าเป้ ของใครก็ไม่รู้ ทิ้งไว้ในป่า มองไปรอบ ๆ ก็ไม่มีใคร เหอ เหอ กระเหรี่ยงกับมะกัน มองหน้ากัน คุณเมียก็บอกว่า “แกเปิดดิ อาจจะมีเงินซ่อนอยู่ก็ได้นะ“ มะกันบอก คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่มองกันไปมองกันมา เอ๊ะ ถ้ามันเป็นศพถูกหันเป็นชิ้น ๆ ล่ะ ? เหอ เหอ คิดแล้วเสียวเลย

กว่ามะกันจะเอื้อมมือลงไปหยิบเป้ได้ ใจเต้น “ตุ๊บ ตุ๊บ“ จะมีศพอยู่ในเป้หรือเปล่าว่ะเนี่ย เปิดออกมา โอ้ย …เสียความมั่นใจสุด ๆ ปรากฎว่าเป็นกระเป๋าเป้ของพวก Homeless อ่ะค่ะ โถ่ นึกว่า มีเงินอยู่ซักล้านเหรียญ เฮ้อ … เดินต่อไปดีกว่า

นายจอมยุ่งบอกว่า เดี๋ยวตัดสันเขาปีนขึ้นไปได้เลย เหอะ เหอะ เดินเลาะริมทางรถไฟมานานแล้วเพ่ ยังไม่เห็นทางขึ้นเลย ร้อนด้วย คุณเมีย (เริ่มบ่น) ว่า เมื่อไหร่จะมีทางขึ้น มะกันได้แต่บอกว่า เดี๋ยวก่อน หาทางก่อน สุดท้ายไม่ไหวแล้ว ไม่เจอทางซะที กระเหรี่ยงเลยบอก นี่ นี่ เดี๋ยวฝ่าดงหญ้าไปเลยล่ะกัน เดินเหยียบ ๆ เอาหน่อย ฮ่า ฮ่า คันสุด ๆ ค่ะ (ไม่อยากจะคิดถึงเล้ย)

เอาล่ะ ทุลักทุเล ค่อย ๆ ไต่เขาขึ้นมา ค่อย ๆ จับเกาะไม้ดึงตัวเองขึ้นมาเรื่อย ๆ ทรหดอดทนมาก ลื่นด้วย กลัวร่วงลงไปอีก ห่วงน้องพูกกี้อีกต่างหาก ทรมานทั้งหมาทั้งคน โอ้ย… กว่าจะขึ้นมาได้ แทบตาย ตอนไต่ขึ้นมา คุณเมียก็ได้แต่ถามว่า เห้ย…ประกันชีวิตของแกกับของฉัน Active หรือเปล่าว่ะ เกิดตายไป จะได้ไม่ตายฟรี

ขึ้นมาได้แล้ว เอาล่ะซิ คราวนี้ต้องหาทางเดินอีก จอมยุ่งบอกว่า มันน่าจะมี Trail อยู่แถว ๆ นี้ เออ แก “น่าจะ“ มาหลายรอบแล้ว เอาให้แน่ซักทีซิว่ะ ลากสังขาร เดินฝ่าดงไม้รก ๆ คัน ๆ (สุด ๆ) กลัวจะไปโดนใบ poison ivy อีก กรรมเวร นอนอยู่บ้าน ตากแอร์ก็ไม่เอา มาเดินทรมานกัน นี่แหละนะ คนมีกรรม อยู่เฉย ๆ ไม่ค่อยได้

กว่าจะหาทางเจอ ก็คันแล้วคันอีก แต่พอเจอทางเดิน ก็ค่อยเดินสบายหน่อยค่ะ ทางเดินก็ชันขึ้นเรื่อย ๆ เฮ้อ…เหนีื่อยแล้ว เดินชมนกชมไม้ไปเรื่อย ๆ ค่ะ ป่าแถว ๆ นี้ ไม่มีกล้วยไม้ให้เห็น เพราะหน้าหนาว หนาว (โคตร)

ภูเขาแถบนี้ ไม่สูงมาก เมื่อเทียบกับเทือกเขา ทั้งด้านตะวันตกและตะวันออก ของสหรัฐ ในสมัยบุกเบิก ประธานาธิปดี Thomas Jefferson ส่งนักบุกเบิกสองคน คือ Lewis & Clark ให้มาสำรวจพื้นที่ ในแถบลุ่มน้ำมิสซูรี่ (รัฐไอโอว่า และเนบราสก้า ในปัจจุบัน)

ฮืม … นั่นแหละ ประมาณสองร้อยกว่าปีที่แล้ว แถว ๆ นี้ ก็เป็นทุ่งหญ้า (แพรี่) เดา ๆ เอาว่า คงมีควายป่าบันซัน เดินไปเดินมาเต็มไปหมด นอกนั้นแถว ๆ นี้ ก็มีพวกอินเดียนแดง หรือภาษาทางการว่า “American Indian” ชื่อเมืองส่วนใหญ่ในแถบนี้ จะเป็นภาษาอินเดียน อย่างชื่อเมือง โอมาฮ่า นี่ ก็เป็นภาษาอินเดียน แต่แปลว่าอะไรนั้น กระเหรี่ยงบ่รู้้ค่ะ

อ่ะต่อ ภูมิประเทศในแถบนี้ เป็นเนินเขาไม่เตี้ย ไม่สูงมาก และภูเขาแบบนี้ มีแค่สองที่ในโลกเท่านั้นค่ะ คือ ที่ตอนกลางของสหรัฐ (ในรัฐไอโอว่า และเนบราสก้า) กับในประเทศจีนเท่านั้น ภูเขาในแถบนี้ ไม่ได้เกิดจากการโก่งตัวของแกนโลก แต่เป็นภูเขาที่เกิดจากลมค่ะ ลมพัดเศษหิน เศษดิน มาเป็นเวลาหลาย ๆ ล้านปี จนเป็นภูเขาที่ว่านี่แหละค่ะ

พอแล้ว แพร่มมาก เดี๋ยวคนอ่านเบื่อ เออ นั่นแหละ เดินไปเดินมา กระเหรี่ยงก็โวยวาย ๆ บอกว่า อุ้ย ๆ ได้ยินเสียงน้ำตกแหละ เหอ เหอ กำลังร้อนสุด ๆ อยู่เลย ขอแวะหน่อยค่ะ มะกันก็เหงื่อแตกพลั่กเลยเหมือนกัน ไขมันเยอะ ก็แบบนี้แหละ เหงื่อเยอะหน่อย ฮ่า ฮ่า

นั่งพัก ล้างหน้าล้างตา (ประมาณว่า มอมยิ่งกว่าหมาอีก) น้ำเย็นเจี๊ยบ เป็นน้ำแร่ด้วยค่ะ ใสสะอาดสุด ๆ อยากจะลงไปนั่งแช่ แต่ว่าเกรงใจฟ้าดิน นั่งพักกันได้ครู่ใหญ่ ก็พร้อมออกเดินต่อไป คราวนี้ ต้องปีนเขาขึ้นไปอีก

ตัดตอนเลยล่ะกัน กว่าจะไปถึงยอดเขาได้ แทบลิ้นห้อยเลยค่ะ ขนาดน้องพูกกี้เดินเก่ง ๆ ยังลิ้นห้อยสุด ๆ น่าสงสาร ไม่รู้เอาลูกมาทรมานหรือเปล่า มันร้อนมากด้วย ส่วนคุณกระเหรี่ยงเหรอค่ะ ไม่ต้องถามถึงเลยค่ะ ชาวบ้านเค้าไปถึงยอดกันตั้งนานแล้ว เหอ เหอ เราเพิ่งไปได้ครึ่งทาง เซ็งสุด ๆ

มาถึงยอดแล้ว ก็ปลื้มค่ะ มันส์ดีเหมือนกัน มองลงไปข้างล่าง แล้วภูมิใจ เดินมาได้ไงขนาดนี้ว่ะเนี่ย งง ตัวเองอย่างแรง นั่งเล่น บวกกับต้องให้น้องพูกกี้พักยก อยู่พักใหญ่ ๆ นั่งมาทิวทัศน์ไปเรื่อย ๆ รอพระอาทิตย์ตกดินค่ะ พระอาทิตย์สวยจัง โรแมนติค (อีกแล้ว) เสียแต่ แต่ละคน ตัวเหม็นหิ่ง หน้าตามอมเหมือนแมว แต่ไม่เป็นไร กลิ่นคล้าย ๆ กัน เลยไม่มีคนบ่น ฮ่า ฮ่า

เอาแล้วโว้ย ตอนสำคัญ ตอนเดินลงอ่ะ โห้ … รถจอดอยู่ โน้นเลย อีกสิบกิโลแม้ว (ที่ไม่ใช่ทักษิณ) นึกแล้วยิ่งเหนื่อยเข้าไปอีก บอกให้นายจอมยุ่ง ให้โทรไปบอกให้เพื่อนมารับหน่อย ขี้เกียจเดิน เดินไม่ไหวแล้ว แง๊ ๆ

จอมยุ่งบอกเดินหน่อย เดี๋ยวก็ถึง (เดี๋ยวบ้านเตี่ยแกซิ โคตรจะไกลเลย) หิวก็หิว ระหว่างทาง ในสมองไม่มีเรื่องอะไรเลย มีแต่เรื่องของกิน ออกไปกินข้างนอกแน่นอน ป่านนี้แล้ว ถ้าจะให้คุณเมีย กลับบ้านไปทำกับข้าว ต้องมีการหย่าร้างกันแน่นอน

กระเหรี่ยง หิวมาก เพ้อเจ้อจัด พูดได้คำเดียวว่า อยากกินปูเย็น ๆ กับแชมเปญ หึ หึ แค่นั้นแหละ มะกันหูพึ่ง ถามใหญ่เลย ว่าจะไปหากินได้ที่ไหน แต่โชคร้าย แถว ๆ นี้ไม่มีปูให้กินอ่ะค่ะ มีปูให้กินแค่วันศุกร์แค่นั้นเอง แต่มะกันนั่งยัน นอนยันว่า (ถึงแม้จะเป็นวันชาติสหรัฐ) วันนี้เป็นตายยังไง ก็ไม่กินอาหารอเมริกันแน่ ๆ รับไม่ได้อย่างแรง

สุดท้าย ไม่รู้จะกินอะไร ที่มันเบา ๆ เย็น ๆ คอหน่อย บวกกับมะกันอยากดื่มไวน์ด้วย เลยตกลงปลงใจ ลากสังขาร (หลังอาบน้ำอาบท่าแล้ว) ไปนั่งร้านซูชิซะเลย เข้ากันมั้ยเนี่ย วันชาติมะกัน กับอาหารญี่ปุ่น ? เสียชาติเกิดจริง ๆ สรุป คืนนั้น เมาทั้งผัวทั้งเมีย ถึงบ้าน … สลบเหมือด … อีกแล้วคร๊าบบบบบบบ

Create Date : 10 กรกฎาคม 2549

Last Update : 10 กรกฎาคม 2549 11:23:01 น.

8 comments

Counter : 679 Pageviews.

หวัดดีเจ้ โห ภรรยาติดคอม สามีติดโทรศัพท์ เข้ากัน ดีจริ๊ง คราวนี้ข้อมูลเพียบเลยนะเจ้ ดี ดี ดี เราชอบ น้องหมาน่ารักอ่ะ น่ากินด้วย เห็นแล้วหิว อิอิ ล้อเล่น ตอนนี้สามีเราก็เป็นโรคไฮเปอร์สุดๆ เหมือนกัน เค้า พาออกจากบ้านทุกวันเลยเนี่ย

โดย: Jiguli (Jiguli

) วันที่: 10 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:19:46 น.

โหโรแมนติกกันน่าดูเลยนะตัวเอง แต่ไอ้ป่าที่ไปปีนกันนะมันอยู่ส่วนไหนของโอมาฮ่าอ่ะจ้ะ ชื่ออะไรค่ะ(อยากรู้มากอิอิอิ) แล้วไปกินอาหารญี่ปุ่นกันที่ไหนจ้ะ blue shushi หรือที่ชูชิอิจิบังจ้ะ พูดแล้วน้ำลายไหล ไปหาของกินดีก่า

โดย: Iggina IP: 124.121.32.95 วันที่: 10 กรกฎาคม 2549 เวลา:23:00:29 น.

เจ้ พาหมาไปลำบาก น่าจะพาไปกิน ซูชิด้วยนะเนี่ย แต่ว่าไปแล้วหมามันคงสนุกเนอะ

โดย: เวฟ IP: 72.70.227.178 วันที่: 10 กรกฎาคม 2549 เวลา:23:40:18 น.

โห๊ แค่เห็นภาพก็เหนื่อย + หิวแล้ว (แบบว่าจินตนาการถ้าเราไปด้วย) อิอิ ขอบคุณพี่แพท ดีน๊าเอาเล่าให้ฟัง เป็นเต้จะได้ไปไม๊นั่น เหอเหอ ขี้เกียจเดินหง่ะ

โดย: น้องเต้ IP: 61.47.116.171 วันที่: 10 กรกฎาคม 2549 เวลา:23:59:10 น.

สวัสดีค่ะทุกคน

หนู Jiguli
ไม่ได้คุยกันหลายวัน สบายดีหรือป่ะจ๊ะ อย่ามา "หม่ำ" น้องหมาเรานะ เนื้อเป็นก้อน ๆ เลย เหอ เหอ

Iggina
ป่านี้อยู่ทางฝั่ง Iowa ค่ะ ไม่ได้อยู่ Nebraska

ร้าน Sushi Ichiban เจ๊งไปแล้วนะคะ เปลี่ยนเจ้าของใหม่แล้ว แต่จำไม่ได้ว่า ชื่ออะไร ร้านที่เราไปกินประจำอยู่ที่ Downtown Omaha ค่ะ

น้องเวฟ
ตกปลาสนุกป่ะ น้องพูกกี้ชอบไปนะ คราวหน้าไปอีก แต่ต้องเดินให้สั้นลงนิด

น้องเต้
ยังเป็นสาวอยู่เลย เดินไม่ไหวได้ไงว่ะ ? อายหมาป่ะน้อง อายหมา !!!!!

โดย: lilac girl IP: 68.13.176.206 วันที่: 11 กรกฎาคม 2549 เวลา:4:24:28 น.

พระอาทิตย์ตกดินสวยมากเลย...โรแมนติกจัง.. พูกกี้ก็เก่งไม่บ่นซักคำ

โดย: พี่พจนีย์ IP: 203.188.10.188 วันที่: 11 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:19:52 น.

วันนี้เอาไป 1 จุ๊บน๊า...อิ อิ อิ

โดย: sunan IP: 124.120.94.143 วันที่: 11 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:36:44 น.

โรแมนติคสุด ๆ มะกันพากะเหรี่ยงผจญภัยอีกแล้วเหรอคะ รูปพระอาทิตย์ตกสวยมากเลยค่ะ เห็นแล้วหายเหนื่อยแทนเลยค่ะ

โดย: sheer bliss IP: 71.106.8.123 วันที่: 14 กรกฎาคม 2549 เวลา:14:02:09 น.