ช่วงฤดูใบไม้ผลิ เป็นช่วงวันหยุดประจำปีของนายจอมยุ่ง คราวนี้เฮียฟันธงว่า เธอจะไปเล่นสงกรานต์ที่กรุงเทพ แม้คุณเมียจะพยายามเบี่ยงประเด็นว่า ไปยุโรปเถอะ เพราะเมืองไทยร้อนมาก (ร้อนทั้งสภาพอากาศและการเมือง) จริง ๆ แล้วมีประเด็นแอบแฝง อยากจะบอกเฮียว่า ปีนี้ชั้นไปกรุงเทพมาแล้ว 2 รอบ รอบนี้รอบที่ 3 ของปี ชั้นอยากไปเปิดหูเปิดตาที่อื่นบ้างน่ะสิ แต่จริง ๆ แล้วไม่ไปยุโรปก็ดีแล้ว เพราะไม่งั้นป่านนี้ อาจจะยังติดอยู่ยุโรป เนื่องด้วยเถ้าจากภูเขาไฟ

สรุปว่า ตกลงใจยกครอบครัวไปกรุงเทพกัน 4 ชีวิต คนสอง หมาสอง ทุลักทุเลเล็กน้อย แต่ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ



การเตรียมเอกสารให้น้องหมา

ขั้นตอนการเตรียมเอกสารให้เด็ก ๆ ก็ไม่วุ่นวายมากค่ะ เริ่มจากพาเค้าไปฉีดวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า แล้วให้คุณหมอออกใบ Health Certificate ให้ โดยใช้แบบฟอร์ม 7001 ของรัฐบาลสหรัฐ จากนั้น นำใบนี้ ไปให้ USDA Veterinarian ประทับตราให้ค่ะ

USDA Veterinarian คือ สัตวแพทย์ ที่ได้รับการรับรองจากรัฐบาลสหรัฐค่ะ เค้าจะต้องประทับตรา USDA ลงบนใบสุขภาพที่เราได้มาจากสัตวแพทย์ของเราเอง ส่วนว่าจะหาได้ที่ไหน ใครอยู่เมืองไหน ก็ Google คำว่า USDA Veterinarian in + ชื่อเมือง ค่ะ จากนั้นโทรไปนัดหมายกับเค้า ระยะเวลาการทำประมาณ 45 นาที และเราไม่จำเป็นต้องนำสัตว์ไปด้วยค่ะ ส่วนค่าใช้จ่ายนั้น ราว ๆ 35 เหรียญค่ะ ถ้าใครมีสัตว์มากกว่า 1 ตัว อย่าลืมให้สัตวแพทย์ของเรา กรอกชื่อสัตว์ทุกตัวลงบนฟอร์ม 7001 ไปเลยค่ะ จะได้ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมซ้ำซ้อน



การจองตั๋วเครื่องบิน (สำหรับสารการบิน Delta เท่านั้น)

เรานำเจ้าตัวเล็กเข้าไปในเครื่องด้วย ขั้นตอนไม่มีอะไรยุ่งยากค่ะ ค่าธรรมเนียม 200 เหรียญ/ตัว/เที่ยว (สำหรับเที่ยวบินนานาชาติ To/From the US) ซึ่งเค้าจะเก็บค่าธรรมเนียมนี้ตอนเช็คอินค่ะ แต่เราจะต้องโทรแจ้งกับแผนกสำรองที่นั่งก่อน ว่าเราจะนำสัตว์เลี้ยงขึ้นไปด้วย เพราะแต่ละเที่ยวบิน จะจำกัดให้มีสัตว์ในจำนวนหนึ่งเท่านั้น

ชั้นหนึ่ง (First Class) ให้ 2 ตัว
ชั้นธุรกิจ (Business Elite) ให้ 2 ตัว
ชั้นประหยัด (Main Cabin) ให้ 4 ตัว

ผู้โดยสาร 1 คน จะสามารถนำสัตว์ไปได้เพียง 1 ตัวเท่านั้นค่ะ น้ำหนักสัตว์รวมกระเป๋า จะต้องไม่เกิน 20 ปอนด์ และสัตว์จะต้องมีอายุอย่างน้อย 8 สัปดาห์ค่ะ ส่วนกระเป๋าจะต้องได้สัดส่วนที่ทางสายการบินกำหนด คือ จะต้องสามารถวางไว้ใต้เก้าอี้ด้านหน้าของเราได้พอดี และจะนับกระเป๋านั้นว่าเป็น Carry On ของเรา ดังนั้น เราจะหิ้วของส่วนตัวได้อีกแค่ 1 กระเป๋าเท่านั้นค่ะ



เมื่อวันเดินทางมาถึง
โชคดีที่เที่ยวบินไปโตเกียวของเรา ออกบ่ายสามค่ะ ตอนเช้าเลยตื่นมาทำโน้นทำนี่ได้ แบบไม่ต้องรีบเร่ง เนื่องจากบ้านเราอยู่ใกล้สนามบินมาก เราเลยเอากระเป๋าไปเช็คอินกันแต่เช้า (เช็คได้ 6 ชั่วโมงก่อนออกเดินทางค่ะ) จากนั้น กลับมาบ้าน พาเด็ก ๆ ไปวิ่งกันจนเหนื่อยเกือบ ๆ 2 ชั่วโมงได้

วันเดินทาง ไม่ต้องให้อาหารเค้าแล้วค่ะ สุนัขอยู่ได้โดยไม่มีอาหารเลย ประมาณ 14 วันค่ะ (อันนี้คุณหมอหมาท่านบอกมาเอง) กลับมาบ้าน ก็จัดการอาบน้ำให้เค้า เค้าก็เพลียกันได้ที่ทีเดียว แต่อย่าลืมกะเวลาให้พอเหมาะ ว่าเค้าจะตัวแห้งสนิทก่อนขึ้นเครื่องนะคะ รวมทั้งต้องเช็ดหูเค้าให้แห้งทีเดียว ไม่งั้นเดี๋ยวไปมาปัญหาบนเครื่องบินแล้วจะยุ่ง

เราออกจากบ้านกันแบบสบาย ๆ มีแค่กระเป๋าใส่เด็ก ๆ 2 ใบ กับเป้ขนสมบัติบ้าเล็ก ๆ อีก 1 ใบเท่านั้น เพราะนอกนั้นส่งโหลดหมดแล้ว อย่าลืมติดขนมไปให้น้องเค้าด้วยค่ะ เผื่อเค้าเบื่อ ๆ จะได้กินขนม แล้วก็หาถ้วยใส่น้ำที่มีฝาปิดได้ติดไปด้วย

สนามบินมินนีแอปโพลิส อนุญาตให้สัตว์ออกมาเดินได้ เลยได้ยืดเส้นยืดสายกัน จนกระทั่งขึ้นเครื่อง เราเลือกจะขึ้นกันเป็นคนท้าย ๆ เพราะเดี๋ยวได้นั่งอีกยาว อิอิ อ้อ…ระหว่างที่เค้าบอร์ดเครื่องกัน ก็เป็นโอกาสดี ที่จะให้น้อง ๆ เค้ากินยาให้ซืมค่ะ จะได้ง่วงนอนหลับไปเลย ยานี้ก็เวลาไปหาหมอเพื่อตรวจสุขภาพ ก็ให้เค้าจ่ายมาด้วยค่ะ

ระหว่างนั่งรอเครื่องบินค่ะ นั่งกันเรียบร้อยมากเลย



ขอหนูนั่งใกล้ ๆ แด๊ดดี้หน่อยค่ะ






Smooth Flights

เที่ยวบินของเรา ผ่านไปด้วยความราบรื่นตลอดทาง แม้น้องพูกกี้จะร้องงิ้ง ๆ บ้าง เพราะอยากจะขึ้นมานั่งตักคุณแม่ แต่น้องพิคเคิ้ลเรียบร้อยมากค่ะ นอนหลับสนิทเลย ไม่กวนใคร วันนี้แอร์น่ารักมาก พอเครื่องขึ้นได้ระดับ เค้าก็อนุญาตให้เราเอาน้องพูกกี้มานั่งข้าง ๆ เพียงแต่ขอว่า ระหว่างที่มีการเสิร์ฟอาหาร ให้เราวางเค้าลงไปที่พื้นเหมือนเดิม

เมื่อมาถึงโตเกียว ที่ Jet Bridge จะมาเจ้าหน้าที่ของสายการบิน มาถือป้ายชื่อเราอยู่ ตรงนี้ เราก็แค่ยื่น Health Certificate ให้เค้า 1 ฉบับเท่านั้นค่ะ จากนั้นก็ไปผ่านด่านตรวจความปลอดภัย แล้วไปยังเกทถัดไปได้เลย

เรามีเวลาเปลี่ยนเครื่องไม่นานมาก แต่ก็พอที่จะนำน้อง ๆ เค้าไปเดินในห้องน้ำได้ ที่สนามบินนาริตะ (โตเกียว) จะมีห้องน้ำแบบครอบครัว คือ เข้ากันไปได้หลายคน เราก็พาเค้าเข้าไปเดินในนั้นได้ค่ะ จะได้ยืดขานิดหน่อย หรือถ้าจะฉี่ก็ทำได้ แต่อย่าลืมทำความสะอาดให้เรียบร้อย เราติด Puppy Pad ไปให้เค้าฉี่กัน เลยไม่มีปัญหาอะไรค่ะ

ไฟล์ทจากโตเกียวมากรุงเทพ ประมาณ 7 ชั่วโมง พอกินข้าวเสร็จ นายจอมยุ่งก็ชิงหลับเลย ปล่อยเราไว้กับหมา 2 ตัว แล้วเค้าก็เริ่มจะเลื้อยออกมาจากกระเป๋า ขึ้นมานั่งตักค่ะ สรุปว่า 2 ตัว น้ำหนักรวมกันประมาณ 30 ปอนด์ มานอนอยู่บนพุงเราอ่ะตลอดไฟล์ทเลย นั่งมาก ปวดฉี่อีก สุดท้ายต้องทุบให้เฮียตื่น ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยหนึ่ง

สจ๊วตที่ดูแลโซนของเรา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เรามีหมา ฮ่า ฮ่า เราก็นึกในใจว่า ขนาดหมากูนั่งตักกูมา 6 ชั่วโมง มึงยังไม่เห็นอีกเหรอ ? เพราะตอนเดินออกจากเครื่อง คุณเธออุทานแบบโคตรเกย์ว่า
“Oops…We have puppies on board!”

บนเครื่องบิน





นั่งดูเมฆเพลิน ๆ



แม่หน้าแจ่มเชียว (แต่ไม่ได้เมานะคร๊าบ อิอิ)





บิน Sushi Flight ก็ต้องสั่งอาหารญี่ปุ่นครับ



แด๊ดดี้หน้าแดง ๆ นะเนี่ย




ขั้นตอนการนำสัตว์เข้าประเทศไทย

หลังผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง และรับกระเป๋าเรียบร้อย เราให้จอมยุ่งเดินออกไปหาพ่อเลย แล้วเราไปจัดการเรื่องเอกสารน้องหมาเอง ปํญหา คือ เฮียจากไป พร้อม ๆ กับเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เรามีอยู่ ฮ่า ฮ่า คือ พี่แกเอากระเป๋าเป้ไปด้วยอ่ะ

เราไปยื่นเรื่องที่สำนักงานของกรมปศุสัตว์ ตั้งอยู่ถัดจากสายพานกระเป๋าหมายเลข 8 ค่ะ ตรงนี้ไม่มีอะไรมาก แค่กรอกเอกสาร ขออนุญาตนำสัตว์เข้าราชอาณาจักรไทย ค่าธรรมเนียม 100 บาท/ตัว พี่ ๆ ที่สำนักงานนี้น่ารักมากเลยค่ะ เป็นกันเองและสุภาพอย่างที่สุด

ปัญหา คือ ไม่มีเงินจ่ายค่าธรรมเนียมอ่ะ !!!!!!!!! ทำไงดีเนี่ย ???
เราแก้ปัญหา โดยการบอกพี่เค้าว่า “ยึดกระเป๋าเดินทางหนูไว้ก่อนนะคะ หนูต้องออกไปเอาเงินข้างนอกค่ะ“ คือ ถ้าจะฝากหมาไว้ก่อน พวกมันคงร้องกันสนามบินแตกแน่นอน พี่เค้าก็โอเค ไม่มีปัญหาอะไร เค้าก็ยังเป็นห่วงเราว่า จะกลับเข้ามาฝั่งนี้ได้มั้ย (เพราะเราต้องเดินออกไปที่ ห้องผู้โดยสารขาเข้าเลยไง) เราก็บอกพี่เค้าว่า ไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวหนูทำเรื่องติดบัตรขอเข้ามาใหม่



เบื่อจริง ๆ พวกตัวเหลือบดูดเงินเนี่ย

เรื่องน่าเบื่อเกิดขึ้นที่ด่านศุลกากรค่ะ ตอนเรายื่นเอกสาร (ที่ได้จากกรมปศุสัตว์) ว่าเรามีหมา เหลือบ # 1 บอกเราแบบโต้ง ๆ เลยว่า “ตัวละพันหนึ่ง“ ไม่พูดพร่ำทำเพลงเลยค่ะ พูดแค่นั้นจริง ๆ ถ้าเป็นคนอื่น คงจะควักให้ทันที แต่…

เนื่องจากเราไปอ่านบล็อคคุณกุ้ง Amskye มา เธอบอกว่า ถ้านำสัตว์เข้ามา และจะพากลับออกไปอีก ไม่จำเป็นต้องเสียค่าธรรมเนียมนี้ค่ะ

เราก็บอกพี่เหลือบหมายเลข 1 ว่า เราพาน้องเค้ามาเที่ยวเฉย ๆ อีก 2 สัปดาห์ก็พากลับ พร้อมบอกว่า ถึงหนูต้องจ่ายจริง ๆ หนูก็ไม่มีเงินจ่ายอยู่ดี 55555555555 เพราะต้องออกไปเอากระเป๋าตังค์ที่แฟนก่อน

พี่เหลือบก็บอกว่า งั้นยึดหมาไว้ก่อน แล้วให้เราออกไปเอาเงินกลับมาจ่าย เราบอกว่า “ไม่มีทางค่ะ หมาอยู่ในสนามบินมา 25 ชั่วโมงแล้ว เค้าต้องออกไปฉี่กันแล้ว“ นอกจากนี้ เราก็บอกว่า เอามันไว้ตรงนี้ พี่ก็ไม่ต้องทำงานกันล่ะกัน เพราะมันจะเห่ามากมาย

ระหว่างบทสนทนานี้เอง เหลือบตัวที่ 2 ก็เดินเข้ามา ด้วยความรวดเร็ว พร้อมถามว่า “มีอะไรกัน“ เหลือบตัวแรก ก็บอกว่า น้องเค้ามีหมา 2 ตัว เหลือบตัวที่ 2 ไม่พูดมาก บอกสั้น ๆ ว่า “งั้นจ่ายมา 2 พัน“ แต่ก่อนเราจะพูดอะไร ไอ้ตัวแรก กระซิบบอก ตัวที่สองว่า “เค้ารู้กฎ (เรื่องนำเข้าหมา) นะ“

ถึงตรงนี้ เราฮึดแล้วนะ รู้สึกขยะแขยงในการสูบของมันจริง ๆ เราก็พยายามจะอธิบายให้ไอ้ตัวที่สองเนี่ยเข้าใจว่า หมาเราเอามา แล้วจะเอากลับ มันก็บอกว่า งั้นขอดูพาสปอร์ตหน่อย เราก็ส่งให้มันดู มันก็ว่า “อืม…พาสปอร์ตต่างชาติ คนอ่ะรู้ว่าจะกลับ แต่จะรู้ได้ไงว่า จะเอาหมากลับด้วย ? เก็บตังค์ไว้ก่อนก็แล้วกัน“

เราตวาดมันเลยนะว่า ถ้าจะเก็บไปก่อน แล้วเวลาจะเอาหมากลับเนี่ย จะไปรับคืนได้ที่ไหน ? แล้วเราก็ว่า ถึงจะให้จ่าย เราก็ต้องไปเอาเงินข้างนอกอยู่ดี เราพูดคำเดียวเลยว่า ยังไง ๆ กูก็ไม่มีเงิน (ก็ไม่มีจริง ๆ นั่นแหละ)

มาถึงตรงนี้ ไอ้ตัวที่สอง ก็เริ่มจะหมดความสนใจกับเรานะ แต่ก็พยายามจะพูดให้เรากลัว โดยบอกว่า ถ้าจะไม่จ่ายตรงนี้ ก็ต้องไปทำเรื่องอีกที่หนึ่ง (ให้มันวุ่นวายเข้าไปอีก) ประมาณว่า ต้องเอาหมาไปกักกันไว้ก่อน อะไรงี้ค่ะ

เราหมดความอดทน เหนื่อยโคตรมาพอแล้ว เสือกมาเจอพวกเห้นี่อีก เราเลยบอกว่า งั้นเดี๋ยวเอาเงินกลับมาให้ล่ะกัน เพราะยังไงก็ต้องเอากลับมาให้ที่ปศุสัตว์อยู่ดี

ไอ้ตัวที่สอง เห็นเราไม่มีเงินจริง ๆ มันเลยเดินหนีไป แต่ไอ้ตัวแรก ยังยืนอยู่ เราก็บอกมันแบบเฟิร์มมาก ๆ ว่า เดี๋ยวมาล่ะกัน ว่าแล้วเราดึงเอกสารออกจากมือมัน แล้วเดินออกไปแน่บเลย 55555

ออกไปด้านนอก หาจอมยุ่งไม่เจออีก เจอแต่พ่อ เลยฝากเด็ก ๆ ไว้กับพ่อ แล้วขอยืมตังค์พ่อก่อน จากนั้น ต้องเดินไปติดบัตร เพื่อกลับเข้าไปด้านในอีก นำเงิน 200 บาท ไปจ่ายให้พี่ที่ปศุสัตว์ แต่ถามว่า เอา 2000 บาท ไปจ่ายไอ้เหลือบสองตัวนั่นป่ะ

ตอบว่า “เปล่าค่ะ“ อิอิ

W E L C O M E T O T H A I L A N D

Create Date : 24 เมษายน 2553
Last Update : 24 เมษายน 2553 17:29:46 น.		22 comments
Counter : 2571 Pageviews.
Share Tweet