Bloggang.com : like 2 hear from u : .. คิดชื่อไม่ออกเลยค่ะ .. ลองเขียนดู

.. คิดชื่อไม่ออกเลยค่ะ .. ลองเขียนดู

สมการของคำว่า "รัก" จริงๆ แล้วมันคือ 1+1 = 2 เท่านั้น

ถึงจะมีความสุข..

... เมื่อใดก็ตามที่ สมการเปลี่ยน จาก 2 แตกออกไปเป็น 3 ...

เมื่อนั้น ย่อมมีคนเจ็บเสมอ ...

และ ผลที่ได้รับจากสมการนี้ ก็คือ ทุกข์ ที่แสนจะเจ็บปวดและ ทรมาน ...

อยู่ที่ตัวเรา .....

เลือก .... ที่จะกรีด .. ฝัง มันลงในจิตใจเราให้ลึก แค่ไหน ยังไง ....

.................................................................................

“ คนดี ของไอ ”
“ 1 ปี แล้วสินะ ที่เราคบกัน ระหว่างเรา มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ไอ ยังคงมีความสุข พร้อมกับความทุกข์ และ น้ำตาเสมอ ๆ
1 ปี ที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เป็นความทรงจำ ที่ ไอ จะเก็บไว้...
ไอ เคยบอกคุณแล้วว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
ไอไม่เคยโทษว่าเป็นความผิดของคุณ ... จำไว้ว่า ทุกอย่างเป็นเพราะ ไอ เอง
ไอ ผิดเอง ที่เข้าไปอยู่ในใจของ คุณ ไม่ได้ ไอผิดเอง ที่ปล่อยเวลาให้มันนานเกินไป
ไอ ผิดเอง ที่ใจดีมากไป ยอมให้คุณดูแลใครอีกคนไกลๆ
ไอผิดเองที่เชื่อคุณ เชื่อว่าเด็กคนนั้น เป็นแค่น้องสาวคุณ .... ไอ ผิดเอง ที่รักคุณมากไป ....
ครบ 1 ปี นี้ ไอ มีของขวัญให้คุณนะ ...กับคำว่า “อิสระ” ที่คุยเคยขอไว้ ...
ดูแลตัวเองนะคะ คนดีของไอ ”
“ไอริน”

ไอริน อ่านข้อความนี้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ... เสียงสะอี้นเบาๆ ดังออกมา
เป็นระยะๆๆ ทั้งที่ ไอริน พยายามตัดใจแล้วก็ตาม
เธอพับจดหมายที่เปื้อนหยดน้ำตาลงช้าๆ พร้อมกับปาดน้ำตา...

“ พรุ่งนี้แล้วซินะ เขาจะได้รับมัน พรุ่งนี้แล้วซิ ทุกอย่างคงปิดฉากลงซะที ”
ไอรินคิด...

สาวน้อยนอนลืมตาในความมืดมิด อ้อมกอดที่กอดตัวเองอยู่นั้น
กระชับมากขึ้น ประหนึ่งว่า เขา กำลังกอดเธออยู่ ....
เธอหวนคิดถึง เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา

“ ชื่ออะไร ครับ” .... เสียงทักทายมาจาก จอ คอมพิวเตอร์

“ แล้วใครล่ะคะ ” ..... สาวน้อยพิมพ์ตอบกลับไป

“r_cha” ครับ .... เสียงตอบกลับมาอีก

“ อ่อ ค่ะ ... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ” ทักทายไป

ไอจำได้ ดี ชื่อนี้ เพราะเคยทักทายกันบ่อยๆ ณ ที่ที่หนึ่ง
นั่นคือจุดเริ่มแรก ของ ไอ กับ ฤชา .. ชายหนุ่มที่เรียบๆ เฉยๆ แต่ดูอบอุ่นคนนี้
หลังจากนั้น ไอ มักจะได้ข้อความ ทักทายมาเสมอๆ ทุกเช้า ค่ำ ก่อนนอน .. มันทำให้หัวใจน้อยๆ ของไอริน อบอุ่นไม่น้อย ..
และนับวันมันก็เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ กับการเอาอกเอาใจนั้น .... หลายต่อหลายคำพูด ที่ทำให้ หัวใจ
ไอริน ยิ้มได้ ...

“ทานข้าวนะ คนดี”

“ พักผ่อนมากๆ นะ เด็กน้อย”

“เป็นห่วงรู้มั้ยครับ”

“ มาแอบห่มผ้าให้เด็กน้อยครับ”

“ Good night kiss ครับ ”

“ฝันดีนะครับ ” “อย่าลืมฝันถึงกันนะครับ”

“แอบมากอด....... เด็กน้อยหนาวมั้ย ”

ฤชา ดูแล ไอริน ตลอดเวลาไม่ว่าเวลาไหน จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี
จนมาถึงจุดที่ ไอริน ต้องมารับรู้ว่า เขา... ไม่ได้จริงใจกับเธอเลย ..
วันที่รับรู้ว่าเขามีใครอีกคน..... ซึ่งก็เป็นวันที่ ไอริน รับเขาเข้ามาเต็มหัวใจ...
เธอ ต้องทนอยู่กับคำว่า “เจ็บปวดเพราะรักมาก” ตลอดเวลา

ไอริน ปล่อยตัวเอง จม อยู่กับความทรงจำเหล่านั้น กับน้ำอุ่นๆ ที่ไหลจากตา
จนไม่รู้ตัวว่า เผลอหลับไปตอนไหน

แสงแดดยามเช้า สาดล่องเข้ามาปลุก ไอริน ให้ตื่น..

“เฮ้อ... ไม่อยากลุกเลย ” ไอรินคิด

“ ต้องทำได้ซิ เราจะยุติความเจ็บปวดของเร าด้วยตัวเราเอง”

สาวน้อยคิดเช่นนั้น .. ลุกจากที่นอนอุ่นๆๆ หันกลับไปมองคราบน้ำตาที่หมอน...
พรุ่งนี้แล้วซิ .. ที่หมอนจะเหงา ไม่มีเจ้าน้ำตา มาอยู่เป็นเพื่อนอีกแล้ว ...
สลัดความคิดนั้น แล้วก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว ......ใช้น้ำเย็นราดหัวจรดเท้า
ประหนึ่งว่า น้ำเย็นจะช่วน ไล่ความอ่อนแอ อ่อนไหว ให้เธอแกร่งขึ้น ....
เปิดตู้ เลือกชุดที่คิดว่า สวยที่สุด .. เปิดกี่ตู้ กี่ตู้ สาวน้อยคนนี้ ก็มีแต่ เสื้อยืด
ไม่ขาว ก็ดำ แล้วก็ กางเกงยีนส์ แค่นั้น ...
สมองก็คิดว่า มีแต่แบบนี้ หวานก็ไม่เป็น ใครหน้าใหนจะมาสนใจ ...
แต่งตัวเสร็จ... หมุนซ้าย หมุนขวา หน้ากระจก พร้อมๆ กับบอกตัวเองว่า

“ จบซะทีนะ อย่าไปแคร์ใคร ที่ไม่เคยรักเราอีกเลย ”

“ เราใช่จะ ขี้ริ้วขี้เหร่ ซักหน่อย แค่ดูไม่ได้แค่นั้นเอง ” ยังแอบติดตลกปลอบใจตัวเอง

... ตัดสินใจ หยิบโทรศัพท์ กดเบอร์ที่คุ้นเคย

“ ชาจ๋า .... ทำไรอยู่ ” ไอริน กรอกเสียงไปหลังจากได้ยินเสียงคนรับ

“ นั่งเล่นเกมส์น่ะ ไอ จามาหา ชา มั้ย วันนี้ ” ปลายเสียงตอบกลับ มา

“ จ๊า ... ไอ กำลังจะออกไปหาน๊ะ เดี๋ยวเจอกัน ” ไอริน ตอบไปแบบนั้น

“ ครับผม ... ซื้อข้าวมาด้วยนะ ชา หิวจัง ยังไม่ได้ทานอะไรเลย” เสียงเขาอ้อนมา

“ จ้า ... ” ไอริน ตอบกลับไป คำตอบเดิมๆ ที่เธอตอบเขาเสมอ
โดยไม่มีคำว่า “ ไม่ได้จ๊า ซักครั้งเดียว ”

...ผู้คน ปากซอย อพาร์ทเมนท์นั้น คงชินตา กับสาวน้อยผมยาว ๆ ที่มักจะ
หอบข้าวของ พะรุงพะรัง เข้าไปในอพาร์ทเมนท์นั้นได้
จนกลายเป็นเรื่องปกติ ไปแล้ว

“ ก๊อกๆๆๆๆ ” จบเสียงเคาะ ประตูก็เปิดออก

“ อย่าทำห้องรก ล่ะ ” เป็นคำพูดเย้าแหย่เสมอ ยามที่ไอรินมาที่ห้องนี้ ...

“ ชานะ ห้องรกจะตาย แต่ตัวเองอยู่ ไม่เคยมองว่ามันรก
พอไอมาทีไร ต้องพูดแบบนี้ทุกทีซิ ” เธอแหย่กลับ

พร้อมๆ กับ วางข้าวของลง มือก็ระวิงกับการ เตรียมโน่น เตรียมนี่ เก็บขยะ เก็บโน่น เก็บนี่ ไป ...

“นี่แหละน๊อ ห้องชายหนุ่ม ไม่เคยมีคำว่า ระเบียบ เอาซะเลย ” ไอริน บ่นไปด้วย ...

“ หิวมั้ย ชา.. ไอซื้อของมาเต็มเลย ” ไอริมถาม

“ ซื้อมาเยอะแยะอีกละ บอกกี่ทีก็ไม่เคยฟัง ว่าอย่าซื้อมาเยอะ มันเปลือง” เขาบ่น จนไอรินชิน แล้ว

“ แล้วนี่มายังไง ” เขาถามต่อ

“ รถส่วนตัว ที่เปลี่ยนคนขับประจำ ” ไอรินตอบ

“ อีกแล้ว ไม่รู้จักประหยัดบ้างเลย บอกให้ขึ้นรถเมล ์ก็ไม่เคยเชื่อกัน เงินหาง่ายหรือ ” บ่นอีกแล้ว .. บ่นจนไอริน ชินกับความ งก ของเขา พร้อมกับ พูดว่า

“ บ่น อีกแล้ว นะ ชา .. ไอเคยบอกแล้วไง เวลามาหาชา ไอก็อยากมาถึงเร็วๆ อยากอยู่นานๆ เวลาไอไม่ค่อยมีนินา ” สาวน้อยตอบกลับไป .... “ อย่าบ่นไอได้มั้ย”

หลังจากนั้น สองหนุ่มสาว ก็นั่งทานข้าว หยอกล้อกันตามประสา
ไอริน มีความสุข สิ่งเหล่านี้ มีความสุขกับการที่มี ฤชา เคียงข้างเสมอ .
ไอริน ยิ้ม พร้อมๆ กับน้ำตา คลอเบ้าตา ไม่อยากจะคิดเลยว่า หลังจากนี้ เธอจะไม่มีเขาอีกแล้ว

“ ไอ รู้มั้ย .. ไอ ดีกับชา มากๆๆ มากซะจน ชา ละอายใจ “ ฤชา พูดออกมา และพูดบ่อยๆ

“ ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง .. ชาจะไม่ลืมไอ จากใจเลย รู้มั้ย คนดีของ ชา ” ....

ไอรินคิดตามว่า ... แล้ว ทำไม เขาถึงไม่เคยบอกรัก ไอริน เลย .. นอกจากคำว่า

“ เราคือคนคบกัน ”..... กับคำพูด ที่พาให้ไอริน มีความสุขไปวันๆ แค่นั้นเอง ..

“ ชาจ๋า จำได้มั้ย วันนี้วันอะไร ” ไอรินถาม ...

“ ก็วันอาทิตย์ น่ะสิ ถามได้ เด็กน้อย” ชายหนุ่มตอบ

“ ไม่สิ ชา ... ชาจำไม่เคยได้เลยจริงๆ วันนี้คบ 1 ปี ที่เราคบกันต่างหาก

1 ปี ที่ไอ รู้สึก ดีๆ กับชา ... รัก ชา... โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า ชา .. คิดยังไงกับไอ ” ไอรินตัดพ้อ

“ ไอไม่เคยรู้เลยว่า ไอ สำคัญกับชาบ้างมั้ย บางที ชา เหมือนห่วงใย ไอ มากมาย แต่ บางที เหมือนชาไม่เคยใส่ใจ กันเลย ”

“ ชาไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับเราได้เลย ไม่เคยเลยจริงๆ ” ไอรินตัดพ้อด้วยความน้อยใจ

สาวน้อยเว้นระยะไว้ ... น้ำตาเจ้ากรรม ไหลมาเอ่อเต็ม สองตา พร้อมที่จะไหลได้ทุกเมื่อ

“ ไอ เป็นไรไป หาเรื่องกันอีกแล้ว ใช่มั้ย ” ฤชา ถาม ด้วยอารมย์ หงุดหงิด

“ ไอ ไม่ได้หาเรื่องนะ นี่ไอให้ชา จ๊า ของขวัญ 1 ปี ที่เราคบกัน ” เธอยื่นจดหมายฉบับนั้นให้ ฤชา พร้อมกับพูดต่อไปว่า

“ ไอ รักชา มากนะ มากพอที่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะรักคนๆ หนึ่งได้ ”.....

พร้อมๆ กับ น้ำอุ่นๆ ที่มันไหล ออกมาจากสองตา ของเธอ ....

ชายหนุ่ม รับจดหมายนั้นมาอ่าน พร้อมๆ กับน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลออกมาเป็นทาง
ไม่มีเสียงสะอี้น ร่ำไห้เหมือนไอริน แต่พอรู้ว่า เขาเสียใจ
ไม่มีคำพูดใดๆ เล็ดลอดออกมาจากปากของชายหนุ่ม ...
เวลานี้ ไอรินเดาไม่ออกเลยว่า เขารู้สึกยังไง ร้องไห้เพราะเขาเสียใจจริงๆ หรือว่า เขาเล่นละครอะไรอีก
ไอรินรู้อยู่อย่างเดียวว่า เธอเสียใจ และเธอก็ทำให้คนที่เธอรัก มีน้ำตา ....

แต่.... เธอก็ต้องตัดสินใจ ยุติทุกอย่าง ด้วยตัวเธอเอง เพื่อตัวเธอเอง
สาวน้อยคิด ..
ในเมื่ออยู่ไป วันๆ แบบไม่มีค่า ก็ควรดึงตัวดึงใจกลับมา มาอยู่ ณ มุมเหงาๆ ที่เคยอยู่
เคยเป็น ดีกว่าต้องมานั่งเสียใจไปวันๆ แบบไม่มีที่สิ้นสุด
วันนี้ .. เธออาจจะเสียใจ แต่ ไม่กี่วันมันคงค่อยๆ เลือนหายไป .. เธออาจจะไม่มีเขาอยู่ใกล้ๆ
แต่เธอยังมี ความทรงจำดีๆ อยู่ .. ....

“ ชา จ๋า ไอขอโทษ และ ขอบคุณนะ สำหรับทุกอย่าง ที่ผ่านมา”

“ แต่ไอเจ็บ เจ็บจนไม่รู้ว่า จะทนอยู่ต่อไปยังไง ”

“ ไอคืนให้คุณ นะคะ อิสระ ที่คุณเคยบอกไอว่า คุณอยากได้มันบ้าง .....”

“ ลาก่อนนะคะ คนดีของไอ .... ”

ไอริน ตัดสินใจ เดินออกมาจากห้องนั้นช้าๆๆ พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า
เธอเดินจากมา ทั้งที่ เธอ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เธอจะอยุ่คนเดียวได้จริงหรือ
เธอจะขาดเขาได้มั้ย ......

สาวน้อย หันไปมองห้องนั้นอีกครั้ง ห้องที่ ฤชา เคยบอกว่า ห้องนี้คือห้องของเธอกับเขา ไม่ว่า จะเป็นยังไง จะไม่มีใครมาห้องนี้ นอกจากเธอ .... เธอเชื่อเขา เพราะ กุญแจ ห้อง ยังอยู่ในมือของเธอ อีก 1 ชุด ... ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไม เธอจีงไม่คืนเขาไป .........

“ไอ ไม่รู้ว่า คุณรู้สึกยังไงกันแน่ ... แต่ ไอรู้ดีว่า ไอเจ็บ ที่ไอทำแบบนี้ เพราะไอรักคุณมากเหลือเกิน แต่มันก็ไม่พอ ให้ ไอ ทนกับคำว่า รัก ที่แตกออกไปเป็น 3 ได้เลย ....” เธอ พูดกับตัวเองเบาๆ
......

ไอริน เลือกที่จะ หยุด ความเจ็บปวด ของ สมการ ของคำว่า รัก
ที่ผิดพลาด จาก 2 เป็น 3 ด้วยต้วเธอเอง ... แม้มันแสนจะเจ็บปวดมากมายก็ตาม

.................................................................................................

Create Date : 14 มกราคม 2552

Last Update : 14 มกราคม 2552 16:26:02 น.

19 comments

Counter : 531 Pageviews.

หวัดดีจ้ะ นองไลท์

ชีวิตคนเราก็ อย่างนี้แหละ
บางอย่าง ไม่น่าเชื่อ ว่าจะ เป็นไปได้ ก็ เป็นได้ โดยไม่คาดคิด
พี่เอง ก็ไม่คิด ว่า จะมีมิตร ที่จริงใจ ได้จาก โลกไซเบอร์ แต่ ก็ มีแล้ว อย่างที่เห็น นี่แหละจ้ะ
ทั้งพี่ทั้งน้อง ทั้งเพื่อน ล้วนมาจาก ตรงนี้ แปลก แต่จริง

โดย: สุนันยา

วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:19:07:48 น.

ลมเอ๋ยลมพัดโบก
ขอใจโศกพัดลอยไกล
จันทร์เอ๋ยจันทร์นวลใย
ขออุ่นไอให้หนาวเลือน

ดาวเอ๋ยดาวสดใส
ฝากห่วงใยไปถึงเพื่อน
คืนเอ๋ยคืนแรมเดือน
แวะเยี่ยมเยือนให้ฝันดี ^^

มีเรื่องสั้นด้วย ^^ แปะโป้งไว้ก่อนนะคะ
คืนนี้อ่านไม่ทัน แล้วพรุ่งนี้จะมาอ่านค่ะ
นอนหลับฝันดีนะคะ

โดย: Life's for Rent

วันที่: 14 มกราคม 2552 เวลา:23:39:29 น.

ลมหนาวเย็น.....เน้นเหย้า.....ให้หนาวจัด.....ลมจ๋าพัด.....จัดพา.....ไปหาไหน.....ขอหนุนแอบ.....แนบอุ่น.....หนุนข้างใน.....แผลถึงได้.....มักเยือน.....เหมือนอยากมา

โดย: คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก

วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:8:31:28 น.

หยิบดอกกุหลาบสีขาวจากที่บ้านมาฝากค่ะ
อากาศ หนาวๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
คิดถึง เสมอค่ะ /นู๋หญิง

โดย: นู๋หญิงจ๋า

วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:15:49:11 น.

ฝากดูแลบ้านด้วยนะคะ
คงหายไปหลายวัน
จะพยายามเข้ามาค่ะ ...

เรื่องสั้น ที่อุตริเขียน อยากให้ติกันจัง อุอุ

ฝันดีน๊าค๊า ทุกคน ...

โดย: like 2 hear from u

วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:0:20:59 น.

อ๊าก คุณไล้ทูเขียนเรื่องสั้น อยากอ่านๆ แต่วันนี้สมองไม่ทำงานแล้ว เดี๋ยวกลับมาใหม่น้า

โดย: ่คุณพีทคุง (ลายปากกา

) วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:20:26:27 น.

กรี๊ดดดดด ผิดสัญญา มามอบตัวจ่ายค่าปรับเป็นความคิดถึงค่ะ แหะๆๆ ให้ตีมือฉองทีด้วย

มาเกาะขอบรั้วบ้าน
มาเเอบอ่านเรื่องของเธอ
มาหาอยากมาเจอ
มาบอกเธอว่าฝันดี

มาส่งความคิดถึง
ห่วงใยจึงฝากวจี
นอนหลับในคืนนี้
พบแต่สิ่งที่งดงาม ^^

ฝันดีค่ะ คุณไลค์ทู แปะโป้งต่อ 1 วันน๊าๆๆๆ

โดย: Life's for Rent

วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:23:30:46 น.

อิอิ ไม่แปะโป้งแล้วค่ะ
อ่านจบแล้วเขียนได้เศร้าจังค่ะ
แต่อยากรู้ความรู้สึกฝ่ายชายมั่งจัง
ยังรู้สึกว่าในเรื่องยังไม่ได้พูดถึงบุคคลที่สามนอกจากในส่วนที่ไอเป็นคนพูดถึงนะคะ พออ่านเเล้วคิดว่า ผู้ชายคนนี้มีคนอื่นจริงป่าว หรือไอคิดไปเอง ไรงี้ น่าจะมีคำพูดฝ่ายชายที่แสดงถึงบุคคลที่สามด้วยหน่อยนุง

แม้จะเป็นเรื่องแรกแต่ก็เขียนได้ดีมากนะคะ

โดย: Life's for Rent

วันที่: 16 มกราคม 2552 เวลา:23:40:10 น.

เช้าเย็นรื่น.....ชื่นเย็นเร้า.....เคล้าเย็นหมอก
พัดช่อดอก.....พอกช่อดัด.....พัดไม้ไหว
รับเย็นหนุน.....ลุ้นเย็นนาบ.....อาบดอกใบ
เน้นแหล่งใหญ่.....ในแหล่งเย็น.....เน้นแหล่งอวล
ลุ่มได้ชื้น.....รื้นได้ชุ่ม.....ลุ่มคงสด
ยามหมอกรด.....หยดหมอกลาม.....ยามไอหวน
กลีบเรียงจับ.....กลับเรียงจีบ.....กลีบเรียงชวน
ลุ้นกลิ่นมวล.....ล้วนกลิ่นละมุน.....ลุ้นกลิ่นละไม

ลุกขึ้นมาเต้นไล่หนาวกันหน่อยไหมคร้า

โดย: คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก

วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:22:40:01 น.

คืนนี้เหงาบ้างไหม
หรือหนาวใจใครเคียงข้าง
ลมหนาวเริ่มเจือจาง
ดาวพราวพร่างกลางนภา

คืนนี้จันทร์ครึ่งดวง
แต่ใจห่วงเท่าผืนฟ้า
คิดถึงคนไกลตา
ส่งใจมาบอกฝันดี ^^

มาส่งฝันดีค่ะ คุณไลค์ทู ^^

โดย: Life's for Rent

วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:23:13:18 น.

เศร้าจังง่ะ งือๆๆ ฤชามีใครอะ แง้ๆๆ

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา

) วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:20:06:37 น.

เศร้าอีกแล้ว แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาเยี่ยมน้องสาวคนน่ารักค่ะ

โดย: teansri

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:1:01:12 น.

1+1 = 3 ฮือๆๆๆ

แหะๆ เข้ามาอ่านเรื่องสั้น
อ่านแล้ว...เห้อ~ มารกๆ เลย (ว่าแต่ เห้อ นี่คืออะไรนะ ฮ่าๆ)

ป.ล. ตอนนี้ยังสับสนระหว่างคุณ Life กับคุณ Like อยู่ ฮ่าๆ

โดย: badinblood

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:14:10:07 น.

ทำไม ไอ ยอมง่าย ๆ ละฮะ
เป็นมอร์ไม่ยอมหรอก 555
เรามาก่อนนิ ชิชะ
อินไปเปล่าเนี่ยะ 555
_________________
แต่บางทียอมถอยก็ดีกว่าทนเจ็บนะฮะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับคุณไลค์ ...^^

โดย: h@-more

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:18:07:09 น.

1+1+1 = 0

โดย: DekChaiDam

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:19:55:35 น.

โดย: นู๋หญิงจ๋า

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:21:44:05 น.

ฝากฟ้าพาฝันดีไปมอบให้
ฝากดาวใสไปส่งความคิดถึง
ฝากจันทร์เสี้ยวเลี้ยวส่งความคะนึง
ฝากคำหนึ่งถึงข้างหมอน "นอนฝันดี" ^^

นอนหลับฝันดีค่ะ คุณไลค์ทู

โดย: Life's for Rent

วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:23:43:21 น.

หนูไลค์ทูจ๋า..
คุณแม่มากอดแล้ว

โดย: คุณแม่ใจดี

วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:8:22:27 น.

หากความสุขทั้งหมดที่ได้รับ...คือบาดแผลของใครบางคน...ฉันขอเลือกที่จะอยู่...โดยปราศจากความสุขทั้งมวล

โดย: หวาหวา IP: 118.173.186.2 วันที่: 19 สิงหาคม 2552 เวลา:16:41:22 น.