[ตัวอย่างการเล่าต่อ]

เบียร์ ... ทำเสียงหัวเราะกึกๆ ในลำคอ “กร๊ากกกก! อ้ายปอดแหก โดนกรูอำแค่นี้ มรึงก็เชื่อซะสนิทใจเลยเหรอเพื่อน น้องเค้ารีบวิ่งข้ามถนนไปหาแม่ที่ฝั่งโน้นโว้ย ก็เลยรีบร้อน ไม่ทันดูรถ กรูน่ะ แค่กระเด็นตกลงมาคลุกฝุ่น เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมรึงนอนแอ้งแม้ง กรูเลยไปตบๆ หน้ามรึง แล้วมรึงก็ลุกขึ้นมายืนเบลอ ไม่พูดอะไรแบบนั้นอยู่ตั้งเป็นนานสองนาน จนกรูนึกว่าหัวมรึงน็อกพื้น กลายเป็นเอ๋อไปแล้วง่ะ”

อ๋อง (เสียงยังสั่นๆ) “ไอ้เบียร์ ... แล้วมรึงจำเรื่องสี่แพร่ง ไม่ได้เหรอ?”

เบียร์ “จำไม่ได้ว่ะ กรูดูกับมรึงด้วยเหรอวะ?”

อ๋อง “อ้ายเวงเอ๊ย! ก็พวกเรายกกันไปดูทั้งแก๊ง ตอนนั้นกรูยังไม่เลิกกับฝ้ายเลย ส่วนมรึงพกกิ๊กไปด้วยคนนึง คนไหนกรูก็จำไม่ได้แล้ว ... เซลล์สมองส่วนความจำมรึงนี่มีน้อยพอๆ กับเส้นผมบนหัวสกินเฮดของมรึงเลยนะเนี่ย”

เบียร์ “เออๆ จำได้ละ ... ว่าแต่มันแพร่งไหนล่ะวะ? มีตั้งหลายแพร่ง”

อ๋อง “ก็ตอนที่มันไปล่องแก่งกันไง มรึงไม่คิดเหรอว่า ...................”

เบียร์ เสียงเข้ม “พอๆ เลยไอ้อ๋อง ... ตอนมรึงไปหาหมอฟันรอบหน้า นอกจากบอกหมอฟันให้เอาเหล็กดัดฟันออกจากปากแล้ว บอกให้เค้าผ่า เชาเชา ออกจากปากมรึงด้วยล่ะ! ไป ขึ้นรถ กรูสร่างแล้ว เด๋วกรูขี่เอง ... คืนนี้มรึงนอนบ้านกรูแล้วกันนะ สภาพเยินแบบนี้ แล้วก็ดึกป่านนี้ ขืนกลับไปบ้านมรึง คงโดนเตี่ยกับม้า มรึงแพ่นกบาลแน่”

1. ไม่เคยไป..
2.ไม่รู้ ..

Part 2 ตะก่อนอยุ่ห้องหยามเหรอ สงสัยจะมีปังหาฟามรักนะอาหยอกเนี่ย

.........
เรื่องซี๊ซั๊วต่อล่ะก็ร่ายแต่เค้าจำชื่อตัวละครไมได้ง่ะมันเยอะจัด
....................

ต่อแค่นิดเดียวได้ปะ และแล้วคืนนั้นในห้องนอนของอ่ฮงกับเบียร์...ก็..

^ ^ ^
ง่ะ! เพิ่งมีตัวละครแค่ไม่กี่ตัวเอง ... แล้วก็เค้าทำเป็น (คล้ายๆ) เรื่องปี๋ๆ อยู่ดีๆ ป้าม่าเล่นลากเข้าเรื่องอะไรต่อเนี่ย ว้าย Y ง่ะ ... แล้วคนต่อไปจาเล่ายังไงล่ะหวา

ตลาดสามย่าน ชอบไปกินร้านอาหารจีนร้านนึง
เขามีหมาไซบีเรียนฮัสกี้ น่ารักเป็นนักหนา
ถ้านั่งกินจนร้านปิด หมาจะวิ่งจากชั้นบนลงมา
ทำท่าหน้าบ้องแบ๊ว--- "พี่ๆ มาเล่นกะหนูหน่อย"



น่าร้ากกกกกกกกก

ส่วนเรื่องที่พี่วินตั้ง ขอคิดก่อนนะ เจอเมนต์คุณ ซซ แล้วขำกลิ้ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จบเลย แล้วจะต่อยังไงอ่ะ

... หนูฝากด้วยนะพี่ หนูอยู่ตรงนี้มาหลายเดือนแล้ว ถึงตาพี่ 2 คนอยู่แทนหนูบ้างแล้วล่ะ!” เบียร์ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ

อ๋องตกตะลึงกับคำพูดนั้น หน้าซีดเผือด ปากสั่นระริก “ไอ้เบียร์ ................ นี่ก็แปลว่า ................”




"โหไอ้สมองลาปัญญาแพะ..."อ๋องไม่พูดเปล่าบรรจงเคาะกระหม่อมเพื่นด้วยมะแหงกในมือ

"ตกหน้าผาตายตั้งกะไปเที่ยวภูกระดึงเดือนที่แล้วนี่มรึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอฟระ...โห..กรูหลงคบผีโง่มาตั้งนาน"




แบบนี้ป่ะหยอด....
แบบว่าไม่เคย..เล้วก็ไม่ค่อยชอบรับช่วงต่อจากใคร...

ต่อๆๆ คิคิคิ

++++++++++++++++++++++++++++

ว่าแล้ว ก่อนรุ่งเช้า ก็มีหนุ่มตี๋มาดแมนคนเมื่อวาน
นั่งร้องไห้อยู่ตรงข้างเตียง......."ไม่น่าเลย กรู ไม่น่าชวน
เมิงมานอนกับกรูเลย "...

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ต่อได้แค่เน้อ่ะ

[เอ่อ ... ชักจะ Y แตก Y แตน ไปกันใหญ่ ... ขอต่อจาก ป้าม่า ซซ + คุณ *ตู้-แดง* แล้วกันนะครับ ... แต่แบบพี่บิ๊ก เป็นผี ซ้อนผี แล้วจะไปต่อยังไงหว่า ต้องทำเป็นภาค Spin-off แล้วมั้งนั่น]

และแล้วคืนนั้นในห้องนอนของอ๋องกับเบียร์...ก็.. ... 2 หนุ่มก็ดูหนังของเจ๊ โซระ-อ้อย กัน เกือบยันสว่าง จนเพลียหมดแรงหลับไป

11 โมงเช้า แดดแยงตา พออ๋องตื่นขึ้นมาได้ ก็ลุกมานั่งร้องไห้ (ฤทธิ์เมาค้าง) "ไอ้เบียร์ มรึงไม่น่าชวนกรูมานอนกับมรึงเลย ... กรูเลยพลาดเรียนพิเศษฟิสิกส์ รอบเช้าวันนี้ไปเลยเนี่ย ยิ่งง่าวๆ อยู่ด้วย"

ทันใดนั้น เสียงมือถือของเค้าก็ดังขึ้น ด้วยเบอร์ที่ไม่ได้เมมชื่อไว้ แต่คุ้นตาจัง
อ๋อง กรอกเสียงกวนๆ ใส่โทรศัพท์ ตามสไตล์ "ว็อท'ส ซัพ แม๋น?"

แต่แล้วก็สะดุ้งเฮือกที่ปลายสายเป็นเสียงผู้หญิง คนที่เค้าแสนจะคุ้นเคย (เมื่อก่อน) "อ๋อง ............. นี่ฝ้ายเอง"

"ฝ้าย ... โทรมาไมอ่ะ? เด๋วแฟนใหม่ฝ้ายก็โกรธหรอก"

"เราเลิกกันแล้วล่ะอ๋อง ... อ๋องออกมาเจอฝ้ายได้มั้ย ตอนบ่ายวันเนี้ยะ ร้านไอติมร้านเดิมที่เราชอบไปนั่งกันอ่ะ"

"......... ก็ได้ บ่าย 2 นะ เด๋วอ๋องอาบน้ำแต่งตัวก่อน" อ๋องถอนหายใจ ... เค้าไม่เคยปฏิเสธเธอได้เลย ไม่ว่าจะตอนนั้น ตอนนี้ หรือตอนไหนก็ตาม

วางหูเสร็จ หนุ่มตี๋ ก็ล้มตัวลงไปนอนที่เดิม พร้อมๆ กับภาพของสาวหมวย ขี้งอน เอาแต่ใจนิดๆ เป็นคุณหนูสุดๆ และบ้านแสนจะร่ำรวย คนเดิมคนนั้น ก็ผุดขึ้นมาในห้วงคำนึงอีกครั้ง .........

อ้าว ไหนบอกว่าบ่ายสอง แล้วล้มตัวลงนอนอีกทำไมอ่ะ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก

โอ๊วว ฝ้ายย นังมารร้ายผู้กาชากหัวใจของไอ้ตี๋น่อยอย่างอ๋อง

อ๋องมองไปที่ของสามอย่างที่จะเลือกหยอบไปให้ ฝ้ายอะไรดีน๊า ระหว่าง มีดสะปาต้า ผ้าเช้ดหน้า และ..ตุ๊กตากบเคโระ..อะไรดีน๊า อองคิด คิด คิดส์แล้วก็คิดส์...

^ ^
... ก็ข้างบน เขียนว่าเพิ่งจะ 11 โมงไงอ่า เหลืออีกตั้ง 3 ชั่วโมง กว่าจะบ่าย 2

... แล้วตกลงนู๋บูด จะอ่านอย่างเดียว ไม่ยอมร่วมด้วยช่วยแต่งใช่มะเนี่ย อุตส่าห์เบี่ยงเบน เอ๊ย! เปลี่ยนธีมออกไปได้ตั้งหลายแนวแล้วนาเนี่ย ทั้งหวานซึ้ง, รันทด, หรือจะหักมุมเป็นทริลเลอร์ก็ได้นะเนี่ย หุๆ

มะเปงอ่ะ แบบว่าโม้ไม่เก่ง ก๊ากๆ

มันจะขึ้นหน้าแรกได้ไงล่ะ ก็หนูเปลี่ยนวันมันไว้นี่นา ไม่งั้น ใครต่อใคร เข้ามาเต็มเลย ขี้เกียจไปตอบกลับ อ้างไปงั้นแหละ

ว่าแต่แม่กุสุมาเนี่ย แม่ใคร เค้าเปงครายเหยอ

ฝ้ายเป็นภาพฝันในวัยเยาว์ของเขา...ก่อหน้านั้น..โลกของอ๋องมีฝ้ายเพียงคนเดียว...ตลอดเวลาที่คบกันมาฝ้ายน่ารัก ช่างประจบ..เอาใจเก่ง จนอ๋องลืมเพื่อนไปเลย

จนมาวันหนึ่งซึ่งเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจอ๋อง

"อ๋อง...เราเลิกกันเถอะ"..ฝ้ายกล่าวด้วยน้ำเสียงธรรมดาแต่มันเยียบเย็นบาดลึกเข้าไปในใจอ๋องอย่างประมาณมิได้

"ทำไมล่ะฝ้าย...เพราะอะไร??????"..อ๋องสุดจะหาเหตุผล
"อ๋องก็รู้..ว่าเราคบกันต่อไปไม่ได้.."
"ทำไมล่ะฝ้าย...ทำไม..."..อ๋องจับไหล่ฝ้ายเขย่าเพื่อเค้นคำตอบ...

จริงๆไม่ใช่ว่าฝ้ายปันใจนะ...แตว่า" ฝ้ายหยิบลิปสติกสีแดงเลือดนกโชว์ให้อ๋องดู

"นี่มันหมายความว่าอะไรล่ะ...ฝ้ายเจอมันในกระเป๋าอ๋อง"
พร้อมกันนั้นฝ้ายก็หยิบแป้งตลับ..และวิกผมออกมา

"แล้วนี่ล่ะ....มันคืออะไร"..เธอทวนย้ำคำถามด้วยเสียงสะอื้น...



"แล้วก็อย่าบอกนะว่าที่มานอนค้างบ้านพี่เบียร์บ่อยๆ...แค่เพื่อนกัน...."

ฝ้ายหันหลังวิ่งจากไปพร้อมน้ำตา...ปล่อยให้อ๋องยืนงงกับคำถามต่างๆที่พร่างพรูเข้าสู่สมอง



นับจากวันนั้น..ฝ้ายก็ไปมีแฟนใหม่แล้วก็ไม่ติดต่อกันอีกเลย...จนวันนี้...ฝ้ายโทรมาอีกครั้ง...







แล้วไปไงต่อดีหลานหยอด....

สามย่านเหรอ...เดินผ่านบ่อยเลย ช่วยที่ไปอยู่แถว ๆ นั้นตอนเดือนกุมภาพันธ์
แต่เดินได้ไม่ทั่วถึงเลยอ่ะ

ขอมาต่อความยาว...สาวความยืดด้วยคนนะ...

(ต่อจากคุณ big-lor)

...ใกล้ถึงเวลานัดแล้ว แต่อ๋องยังคงนอนนึกถึงความหลังครั้งที่ฝ้ายทิ้งเขาไป
เขาไม่เคยนอกใจฝ้าย
ครั้งนั้น เขายังไม่มีโอกาสได้อธิบายเลยด้วยซ้ำ
ว่า ลิปสติก วิกผม และตลับแป้งนั้น ไม่ใช่ของสาวคนไหน
แต่เป็นของเขาเอง...(
)
ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะเขาต้องหาลำไพ่พิเศษ
ด้วยการรับงานแสดงเป็นสแตนด์อินให้กับดาราผู้หญิง
ไปเป็นค่าเรียนพิเศษฟิสิกส์
(โอ้ววว...ชีวิตรันทดหดหู่เจง ๆ พระเอกเรา)
ถ้าอย่างนั้น...นี่ก็เป็นโอกาสแล้วสิ
ที่เค้าจะได้พิสูจน์ตัวเอง...หนุ่มตี๋นอนคิด
เหลือบไปดูนาฬิกา...แว๊ก บ่ายโมงสิบนาทีแล้ว
เลยเวลานัดฝ้ายแล้ว
อ๋องตีลังกากระโดดลุกขึ้นจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำ
หยิบวิกผม แต่งหน้า ทาปาก นุ่งกระโปรง แล้วบึ่งมอเตอร์ไซด์ออกไปในทันที
ปล่อยให้เบียร์เพื่อนเกลอ...นั่งงงเป็นไก่ตาแตก...



...เอ่อ...แต่งต่อไม่ถูกแล้ว...มั่วไม่เป็นสับปะรดเลย...
รออ่านคนถัดไปละกันนะ...

เล่าเรื่องไม่เป็นเลย

ที่จริงขี้เกียจพิมหน่ะ ฮะฮะ

แต่แอบเสียใจเล็กๆ ที่ของกินจะโดนย้าย

เพราะว่าออฟฟิสผมกะลังจะย้ายไปตรงนั้นพอดี

อย่างนี้ต้องแวะเข้าไปกินในจุฬาละสิ แย่ๆ

กลัวว่าจะอิ่มก่อนถึงโรงอาหารรรรรร

แว้ก พี่บิ๊กเอามาจากชีวิตจริงหรือเปล่าเนี่ย ดีนะพี่ L ม่อน มาแก้ ก๊ากๆตลกอ่ะ

หวัดดียามเช้า ในวันที่อากาสแสนจะเย็นสบายยยย

ที่ร้าน(ร้านไรฟระ...ไอ้คนต้นเรื่องมันนัดไว้ร้านไหนเนี่ย)..หญิงสาวนั่งอยู่ในมุมมืด แก้มสองข้างเปียกเปรอะด้วยคราบน้ำตา ในแววตาหมองหม่นไม่มี..แม้แต่เศษเสี้ยวของความร่าเริงที่เธอเคยมี

อ๋องจอดมอรเตอร์ไซค์ในลานจอดรถแล้วเดินอย่างมั่นใจเข้าไปในร้าน...แวบแรกที่ตาของทั้งคู่ปรสานกัน...นำตาที่เปี่ยมปริ่มก็พรั่งพรูออกมาเหมือนเขื่อนแตก


อ๋องยืนงงกับสถานการณ์..ยากที่จะทำใจได้..ทั้งๆที่เตรียมมุขมาเป็นพะเรอเพื่อให้เธอเฮฮาเพื่อคลายความเศร้า...แต่การณ์กลับไม่เป็นดังหวัง...


"พี่อ๋อง...พี่....." ฝ้ายละล่ำละลักทั้งน้ำตา...
"ฝ้าย..ฟังพี่ก่อน..เรื่องนี้พี่อธิบายได้" อ๋องพยายามที่จะอธิบาย หลังจากที่เขา ถูกตราหน้าว่าเป็น.....มาตลอด
"ไม่เป็นไรค่ะพี่..ฝ้ายเข้าใจ..ฝ้ายแค่อยากมีเพื่อน..ตอนนี้ฝ้ายไม่เหลือใครแล้ว..ฝ้ายเห็นแต่พี่คนเดียวที่จะพอให้ฝ้ายได้พึ่งพิงยามเหนื่อยอ่อน"

"ฝ้าย...ฟังพี่ก่อนซิ...ชุดพวกนี้ พี่แต่งเพื่อไปแสดงโชว์หาค่าเทอม..ฝ้ายก็รู้..ตั้งแต่พ่อพี่ตาย แม่พี่ก็ต้องทำงานหนักสารพัดเพื่อส่งพี่กับน้องๆเรียนให้จบ..ถ้าพี่ไม่ช่วยทางบ้านก็แย่.."

อ๋องอธิบาย..ฝ้ายมีท่าทีสงบขึ้น ปรากฎรอยยิ้มอย่างขวยอายบนใบหน่า

"อีกอย่าง..ที่พี่ไปค้างห้องไอ้เบียร์มันบ่อยๆ..เพราะห้องไอ้เบียร์มันใกล้..พี่เลิกดึกกว่าจะถึงบ้านก็เกือบเช้า..มาเรียนไม่ทันพอดี"


สิ้นคำ..ฝ้ายก็ยิ้มหน้าบานอย่างเห็นได้ชัด
"ฝ้ายต้องขอโทษพี่อ๋องด้วยนะคะ..ที่ด่วนจากมาโดยที่ไม่ให้พี่ได้อธิบาย"
"ไม่เป็นไรหรอก..ตอนนี้ขอให้ฝ้ายเข้าใจพี่ก็พอ...ว่าแต่เรื่องของฝ้ายล่ะ..มีอะไรกันเหรอ"








เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป..โปรดติดตามด้วยหัวใจระทึก

"ก็นายปีเตอร์น่ะสิ ... คนที่ฝ้ายหันไปคบหลังจากตัดใจจากอ๋องอ่ะ ตอนคบกันใหม่ๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่พออยู่ๆ กันไป ฝ้ายก็เริ่มเซ็ง ไม่เอาใจฝ้ายเลย แถมยังไม่เข้าใจฝ้ายเหมือนที่อ๋องเข้าใจด้วย ... ฝ้ายทนไม่ไหว ก็เลยบอกเลิกมาหลายหนแล้ว แต่เค้าไม่ยอม อาทิตย์ที่แล้วฝ้ายก็เลยพยายามตัดขาด ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ยอมให้เจอ ก็โดนส่งเมสเสจเข้ามาขู่ ว่าจะดักฉุดฝ้ายไปปล้ำ!" สาวน้อยปล่อยโฮออกมา พร้อมน้ำตาอาบ 2 ข้างแก้ม

อ๋องตกใจ รีบพูด "ฝ้าย เบาๆ หน่อย อย่าร้องดังสิ เด๋วใครนึกว่าอ๋องรังแกฝ้ายกันพอดี" ว่าแล้วก็ลูบผมเธอเบาๆ จนเธอเอนมาซบสะอื้นบนไหล่ของเขา

อ๋องนึกในใจ "ตายละวา! อ้ายปีเตอร์ ตัวมันหนากว่ากรูตั้งเยอะ ... แต่เอาน่ะ เป็นไงเป็นกัน"

ว่าแล้วก็พูดออกมาว่า "ฝ้าย ... เรา 2 คน กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย? อ๋องจะปกป้องฝ้ายเอง"

ไม่เคยอ่านเรื่องหลังเลยค่ะ

ส่วนอันแรก ขอตอบว่า ที่ชอบกินคือ ต้มยำกุ้งใส่ไข่เจียวค่ะ

ว่าแล้วก็...ไม่ได้ไปกินนานแล้วนะนี่

พี่หยอดกะลังอินเลิฟหรือเปล่าเนี่ย แต่งไปเรื่อยเลย

จาให้ช่วยนึกไหมว่า จะซื้ออะไรให้พี่สาวของพี่หยอดดี ซื้อทองสิ เพชรก็ดี เอ หรือว่าจะเปลี่ยนรถใหม่ให้ดี น้ำมันกำลังแพงเลย คิกคิก

รู้จักแต่บาเยงนอง กับพระสุพรรณกัลยาอ่ะ แล้วแม่กุสุมา โผล่มาตอนไหนเหยอ

แต่ละตัวที่บอก ไม่รู้จักเลยอ่ะ สงสัยต้องไปหาดูหน่อยซะแล้ว หนังเก่าหรือยังเนี่ย

นี่เด็กผู้หญิงคนนั้น จะให้เรามายืน ชั-กว่า-ว กับเสาไฟฟ้านี่เหร๋อว่ะไอ้เบียร์


โปรดติดตามตอนต่อไป

อ้าว..แหะๆ

อ่านไม่ครบจริงๆ ด้วยค่ะ นึกว่าเอาที่เค้าเล่นกันไปแล้วมาแปะให้อ่าน ไม่ได้อ่านว่าเอามาเล่นใหม่ที่บล็อกเลย ขออภัยนะคะพี่วิน


คอนพะเพ็งที่เห็นนี่ยังไม่สวยที่สุดนะคะ มีช่วงสวยกว่านี้อีกแหละ

ทำไมต้องบ๊อกเมนต์เค้า ล่ะบลู

^
สงกะสัย เม้นไรพิเรนทร์ล่ะสิ ก๊ากๆ

พี่หยอดจำได้ไหม ที่บอกหนูว่าเล่นกันจนล่มสลายอ่ะ แล้วบล็อกแกงค์จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่าเนี่ย ถ้าเค้าปรับปรุงระบบเสาร์นี้แล้ว มันจะดีขึ้นแน่นะ

น้องบลูวิน วิน ว่าใครเล็กฟร่ะ

อย่ามาบ่นเจ็บละกัน


ปอลิง. เลี้ยงผมป่าว ผมก็ขนปุกปุยนะ

[ไม่มีใครเล่นต่อ เล่นเองก็ได้เฟร้ย! เหอๆ (แอบว่าง เล็กๆ)]
ตอบนู๋บูด : ไม่เห็นต้องอินเลิฟเรยง่ะ คนเค้ามีจิ้นสูงเฟร้ย! แต่งเองได้ เหอๆๆ
____________________________________

... ระหว่างส่งฝ้ายกลับบ้าน อ๋องยิ้มกริ่มไปตลอดทาง เพราะมีวงแขนน้อยๆ กลับมาโอบรอบเอวซ้อนท้ายรถมอ'ไซต์เค้าเหมือนเดิมแล้ว ... สุขใจจัง

ส่งเสร็จ ก็ย้อนกลับไปบ้านเพื่อนรักอีกครั้ง ... เบียร์กำลังเล่นเกมส์อย่างเมามันส์อยู่พอดี

"อ้าว! ไอ้เสือ เมื่อกี๊รีบร้อนออกไปไหนวะ ไม่บอกไม่กล่าว ตื่นมา กรูก็ไม่เห็นมรึงอยู่แล้วอ่ะ"

"เบียร์ ... ฝ้าย กลับมาขอเป็นแฟนกับกรูเหมือนเดิมแล้ว"

เบียร์ ชะงักกึก หยุดเล่นเกมส์ แล้วหันกลับมามองหน้าอ๋อง "แน่ใจเหรอเพื่อน ... คราวที่แล้วเค้าก็ทิ้งมรึงไปหน้าตาเฉยแบบนั้น"

"เฮ้ย! นั่นเค้าเข้าใจผิด กรูอธิบายให้เค้าฟังหมดแล้ว แล้วเค้าก็เพิ่งเลิกกับอ้ายยักษ์ล่ำปีเตอร์หน้าโหดนั่นแล้วด้วย"

"นี่แหละไอ้อ๋อง เรื่องที่กรูกลัวล่ะ ... พอเค้าเลิกกับมัน เค้าก็หันกลับมาหามรึงเหมือนเดิม แล้วจะต้องเป็นอย่างงี้ไปอีกกี่ครั้งเนี่ย ... รู้มั้ย ตอนที่มรึงเป็นแฟนกับเค้า บางทีกรูก็ไม่ค่อยสบายใจนะเว้ย แต่ไม่อยากพูด เพราะเหมือนเค้าจะครอบมรึงอยู่ตลอดเวลา ดูมรึงไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย อะไรก็ต้องคอยตามใจเค้าทุกอย่าง"

"แล้วทีมรึงล่ะวะ มีแฟน มีกิ๊กตั้งกี่คน นอกจากน้องเตยหอม แล้วยังมีอีกตั้งเยอะ ทีกรูมีแฟนแค่คนเดียว ยังเลวน้อยกว่ามรึงอีก"

"อ้าว! ไอ้นี่ นอกจากพาล แล้วยังเปลี่ยนประเด็นหาเรื่องมาด่ากรูอีก ... เอาเหอะ เตือนแล้วไม่เชื่อ เด๋วกรูจะคอยดูน้ำหน้า ตอนมรึงโดนเค้าเฉดหัวอีกรอบ มรึงไปกับเค้าไม่รอดหรอกเพื่อน ทั้งฐานะ ทั้งนิสัยใจคอ ออกจะเป็นแม่สาย กับเบตงซะขนาดนั้น ดอกฟ้ากับหมาปักกิ่งเห็นๆ 555"

อืม ทำไมกลับมาคืนดีกันง่ายจังง่ะ หนทางมันราบรื่นไปหรือเปล่า มันต้องมีลับลมคมในฝัก อะไรต่อมิอะไรอีกแน่ๆ เล้ย ไม่แต่ง แต่มากวน 55

อ่า.....เรื่องแต่งละครเนี่ยไม่ถนัดครับ
ถนัดแต่อ่านเรื่องของเค้าแล้วซึมซับเอา

รออีกหน่อยถ้าผมเป็นผู้กำกับแล้วจะเอาพล๊อตนี้ไปทำหนังน่ะครับ

...........

อ่านเรื่องตลาดสามย่านแล้วเศร้าเหมือนกัน
เพิ่งไปกินสเต๊กมาหยกๆหย่อนๆ

ส่วนเรื่องร้านจีฉ่อย ไม่เคยเห็นน่ะ
แต่อ่านแล้วอึ้ง..

เห็นแล้วนึกถึงร้านนึงแถวบ้านเมื่อก่อน
อยากได้อะไร เฮียเข้าจัดให้

เดี๋ยวทำบล๊อกจีฉ่อยมั่งดีกว่า น่าสนใจๆ

คิดถึงสเต๊ก...


แต่แต่งเรื่องต่อไม่ไหวอะ ฮ่าๆ
ตอนนี้สมองฝ่อ

แวะมาบอกว่าเอาเรื่อง"จีฉ่อย"ทำบล๊อกแล้วน่ะครับพี่

เอามาคั่น ระหว่างนึกมุขทำบล๊อกใหม่ครับพี่

มาต่อ ๆ...

...มิใยไอ้เบียร์เพื่อนรักจะพูดจาอบรมสั่งสอนอะไร
อ๋องก็มิได้นำพา...เพราะความรักมันกระเด็นเข้าตาเสียแล้ว...
อ๋องแวะเวียนไปรับส่งฝ้ายทุกวัน
โทรหากันก่อนนอนทุกคืน
อ๋องมีความสุขมาก จนแทบจะสำลักความรักตายอยู่ตรงนั้น...
(โอย...แต่งเองเลี่ยนเอง...)
เวลาที่ว่าง...อ๋องยกให้ฝ้ายหมด
จนไม่มีเวลาให้กับเพื่อนรักอย่างเบียร์
จนเบียร์เริ่มจะน้อยใจ...จนวันหนึ่ง เบียร์อดรนทนไม่ได้ต้องพูดออกมาว่า
"เฮ้ย...ไอ้อ๋อง...ตั้งแต่มรึงมาเริ่มต้นคบกับฝ้ายใหม่...มรึงหายหน้าหายตาไปเลยนะ"
"อ้าว...ไอ้เบียร์...แฟนกรูทั้งคนนะ...น่า...ยกให้ฝ้ายคนนึงเหอะ ยังไงมรึงก็เพื่อนกรู...กรูไม่ลืมมรึงหรอก..."
แต่...เบียร์เริ่มไม่มั่นใจในคำมั่นสัญญาของอ๋องซะแล้ว
อ๋องหารู้ไม่ว่า...ตลอดเวลาที่อ๋องกับเบียร์สนิทสนมกัน
มันเกิดความรู้สึกเล็ก ๆ ขึ้นในใจเบียร์อย่างช่วยไม่ได้...()

เรื่องราวยังคงดำเนินต่อไป
จนกระทั่ง...วันหนึ่งขณะที่อ๋องขับมอเตอร์ไซด์ไปรับฝ้ายที่มหาลัย
เสียงโทรศัพท์มือถือของอ๋องก็ดังขึ้น
"เฮ้ย...ไอ้อ๋อง...มรึงอยู่ไหนฟระ"
"อ้าว...ไอ้เบียร์ กรูกำลังขับมอไซด์ มีอะไร"
"วันนี้ วันอะไร มรึงจำได้ป่าว"
"วันนี้...ก็วันพุธดิวะ ถามทำไม"
"เฮ้ย...มรึงจำไม่ได้จริง ๆ เหรอฟระ"
อ๋องนึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ...วันนี้วันอะไรว้า...
"อ๋อ...วันเกิดมรึงนี่หว่า...กรูจำได้"
"ก็เออสิ...คืนนี้กรูจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านกรูนะเฟร้ย มาให้ได้ล่ะ"
"ได้เลย...เจอกัน"

สักพัก อ๋องก็ขับมอเตอร์ไซด์มาเจอฝ้ายที่หน้าคณะฯ
ทันที่ที่อ๋องจอดมอเตอร์ไซด์ ฝ้ายก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มละลายใจว่า
"อ๋องจ้ะ...วันนี้ฝ้ายอยากดูหนังเรื่อง Sex and the City จังเลย...ไปดูเป็นเพื่อนฝ้ายหน่อยได้มั้ย"
อ๋อง...



....เอาละสิ...งานนี้...อ๋องจะทำยังไงต่อไปอ่ะ
คนนี้ก็แฟน คนนั้นก็เพื่อนรัก...
ชักจะออกแนวรักสามเส้า...เคล้าน้ำตาปนดราม่าไปซะแระ
ให้คนต่อไปตัดสินละกัน...

จะไปยากอาไร้ ก็ไปดูหนังกันก่อน เลือกรอบเร็วๆ หน่อย แล้วก็ไปส่งฝ้ายที่บ้าน หลังจากนั้นก็หอบเหล้าไปฝากเพื่อน แค่เนี๊ยะ เงียบสนิท แต่อ๋องชอบดูหนังแนวนี้เหรอ ไปดูสี่แพร่งกันดีกั่ว อิอิ

[รู้สึกจะออกแนวโชยกลิ่นน้ำเน่า + Y แตก มากขึ้นเรื่อยๆ นะครับเนี่ย 555]

ตกเย็น อ๋องนัดฝ้ายไว้ล่วงหน้าก่อนหนังฉายร่วมชั่วโมงกว่า เผื่อจะมีเวลาเดินเล่นกัน เพราะข้างๆ โรงหนังมีห้าง Big C อยู่

... ขณะกำลังยืนรอฝ้ายอยู่นั้น เขาก็โดนมือลึกลับตบหัวดังป้าบ! ก็เลยหันขวับไปมอง เบียร์นั่นเอง ยืนยิ้มเผล่อยู่

"มาทำไรแถวนี้วะ เหมือนรู้เลยนะว่ากรูจะมา"

"เบียร์ เด๋วกรูไปงานวันเกิดมรึงค่ำๆ หน่อยได้มั้ย ซักไม่เกิน 3 ทุ่มแล้วกัน ขอกรูดูหนังกับฝ้ายก่อนแป๊บนึง พอดีเค้านัดกรูไว้ก่อนแล้ว ไม่มาเด๋วมีงอนอ่ะ"

"แล้วมรึงไม่กลัวกรูงอนมั่งเหรอ? ........ เออ! ก็ได้ แต่มรึงต้องเดินเป็นเพื่อนกรู ซื้อของกับช่วยกรูหิ้วของไปที่รถก่อนนะ เอาฝ้ายมาเดินด้วยก็ได้"

มีเสียงใสๆ ดังมาพอดี "อ้าว! เบียร์ นัดกับอ๋องไว้ด้วยเหรอเนี่ย?"

เบียร์ตอบเสียงหวานจ๋อย ตามประสาเสือผู้หญิง "เปล่าจ้ะ เจอกันโดยบังเอิญ แต่เบียร์ชวนอ้ายอ๋องช่วยเบียร์ซื้อของไปงานวันเกิดเบียร์ค่ำนี้หน่อยนะ แป๊บนึง หนังยังไม่เข้าไม่ใช่เหรอ?"

อ๋อง "ฝ้ายครับ ... อ๋องขอเปลี่ยนเรื่องจาก Sex and the city เป็น รัก/สาม/เศร้า ไม่ได้เหรอ? อ๋องว่ามันน่าดูกว่าตั้งเยอะอ่ะ มีผู้หญิงน่ารักตั้ง 2 คน เนื้อเรื่องก็น่าจะโดนด้วย"

... ทำเอาเบียร์แอบสะดุ้งเลยทีเดียว พร้อมกับลอบชำเลืองมองหน้าอ๋อง ว่าแอบแฝงความนัยอะไรไว้ในประโยคนี้หรือเปล่า

ฝ้าย "เรื่องนั้นฝ้ายก็อยากดูนะ กรี๊ดพี่เป้ เสลออยู่ด้วย แต่หนังมันเข้าอาทิตย์หน้าย่ะ! ตาบื้อ "
อ๋อง .....แป่วววววววว

ที่ลานจอดรถ หลังจากช็อปของกินกับเครื่องดื่มกันมาหอบใหญ่ๆ อ๋องกับฝ้ายเดินเอามาส่งเบียร์ที่รถ พอปิดกระโปรงรถเสร็จ กำลังจะเดินจากมา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"หมั่นไส้คนว่ะ ... มีความสุขกันจริงนะโว้ย!!! "

อ๋องกับฝ้าย หันไปหาต้นเสียง หน้าซีดเผือด ......... อ้ายปีเตอร์ตัวล่ำนั่นเอง

ก่อนจะคิดทำอะไร ปีเตอร์ควักมีดพกอันเล็กออกมา แล้วย่างสามขุมเข้ามาหาอ๋องอย่างรวดเร็ว ฝ้ายก็ตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กรี๊ดแตกออกมาดังๆ

เบียร์ซึ่งเพิ่งจะปิดประตูรถ หันกลับมาทันเห็นเหตุการณ์ชุลมุนนั้นพอดี จึงรีบวิ่งลงมา ...

........ และก็ทันเพียงแค่ เอาตัวเข้ารับคมมีดแทน ตอนที่ปีเตอร์เสือกมีดเข้าไปที่หน้าท้องอ๋องเท่านั้น

... 2 วันผ่านไป ที่โรงพยาบาล อ๋องนั่งเฝ้าเบียร์อยู่ข้างเตียง แล้วเบียร์ก็ลืมตาขึ้นมา

อ๋อง "เฮ้ย! เมื่อวานตอนผ่าตัดเสร็จเห็นมรึงเพลียๆ อยู่ ... กรูยังไม่ได้บอกมรึงเลยว่า กรูไม่รู้จะขอบคุณมรึงยังไงดี ที่มรึงกล้าหาญขนาดเอาตัวเข้ามารับคมมีดแทนกรูแบบนี้ ...ในวันเกิดมรึงเองด้วย"

เบียร์ เสียงยังเพลียอยู่ แต่ยิ้มสดใส "อ๋อง ... เรา 2 คน นั่งเรียนข้างๆ กันมาตั้งแต่อนุบาล 1 ... นี่มัน 12 ปีแล้วนะเว้ยที่เราเป็นเพื่อนกัน แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ กับความเป็นเพื่อนที่มรึงมีให้กรู ทำให้กรูรู้สึกดีๆ ในวันแย่ๆ ... ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไงว่ะ "

... ฝ้ายเปิดประตูเข้ามาทันเห็นตอนที่อ๋องเอื้อมมือไปกุมมือเบียร์ตอนจบประโยคนั้นพอดี

หลังจากเยี่ยมคนไข้เสร็จ ฝ้ายชวนอ๋องออกมาคุยกันตรงระเบียงนอกห้องผู้ป่วย

ฝ้าย "อ๋อง ... ฝ้ายถามไรหน่อยสิ อ๋องรู้สึกยังไงกับเบียร์อ่ะ? "
อ๋อง "ก็รักมันอ่ะดิ ... มันอุตส่าห์ทำเพื่ออ๋อง ตายแทนอ๋องได้ขนาดนี้"

ฝ้าย "รัก .............. มากกว่าเพื่อน ... เหรอ?"
อ๋อง ทำหน้าไม่เข้าใจ "แปลว่าไรอ่ะ? ... ก็มันเป็นเพื่อนรัก ก็รักมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ไง"

ฝ้าย "ฝ้ายไม่ได้หมายความแบบนั้น ฝ้ายเป็นผู้หญิงนะ มีเซ้นส์ พอรู้สึกได้แหละว่าเบียร์รู้สึกยังไงกับอ๋อง ก็เลยอยากถามอ๋องแค่นั้นเอง"
อ๋อง "ฝ้าย ... บ้าไปแล้ว ไอ้เบียร์มันเป็นเสือผู้หญิงขนาดนั้น มันจะมาคิดไรกับอ๋องได้ไง"

ฝ้าย "อ้าว! มันก็ไม่แน่หรอกนะ เบียร์อาจยังไม่รู้ใจตัวเองก็ได้ ... แล้วถ้าเกิดวันนึง ต้องเลือกขึ้นมา อ๋องจะเลือกฝ้ายหรือเบียร์ล่ะ?"
อ๋อง หน้าแดงก่ำ "ไม่เอา คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย เพื่อนกับแฟนมันแทนกันได้ที่ไหน ... อ๋องไม่เลือก ทำไมต้องเลือกด้วยอ่ะ" ..................

55 อ่านได้อย่างเดียวอ่ะค่ะ
ยังไม่สามารถต่อได้
เนื่องจาก....คิดไม่ออกค่ะ

ปอลิง
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
อ้อมป่วยไปแล้ว
พึ่งดีขึ้น (แต่ด่าไหวค่ะ)

ช่วงนี้งานเยอะ แถมยังต้องพักผ่อนเยอะ ๆ
อาจมาไม่บ่อย แต่ก็คิดถึงเสมอนะคะ
บล็อกพี่มีเรื่องให้อ่านเยอะดีค่ะ

ปอลิง (อีกรอบ)
วันนี้สอนอย่างหนุกหนาน
อ้อมเริ่มปรับวิธีการสอนให้เข้ากับเดะ ๆ
สอนอย่างไรให้เค้าเข้าใจ
เหนื่อยหน่อย แต่ก็จะคุ้มนะคะ (ถ้าเด็กเข้าใจ)

ต้องให้เค้าคิดเยอะ ๆ ถามบ่อย ๆ ให้กำลังใจมาก ๆ

[ไหนๆ เรื่องราวมันก็มาแนว 'รักแห่งสยาม' ขนาดนี้แล้ว ขอต่ออีกกรอบนึงแล้วกันนะครับ เพื่อความต่อเนื่องของเรื่องราว]

หลังจากเถียงกันอีกพักใหญ่ๆ จนฝ้ายกลับไปแล้ว อ๋องก็เปิดประตูห้องกลับเข้าไป แล้วก็เห็น น้องเตยหอม ที่มาเยี่ยมเบียร์พอดี

... เตยหอม สาวน้อยที่โตขึ้นมาหุ่นน่าจะอึ๋ม เป็นรุ่นน้องห่างกันปีนึง แต่เป็นคนที่เบียร์ 'กิ๊ก' ด้วยนานที่สุด (2 ปีเข้าไปแล้ว) ในบรรดากิ๊กทั้งหมดของเบียร์ที่รักๆ เลิกๆ กันไปหลายคน ที่เป็นเช่นนั้นคงเป็นเพราะเธอเป็นคนง่ายๆ สบายๆ พูดอะไรตรงไปตรงมา ไม่ค่อยขี้งอนหรือตามจุกจิกกับเบียร์นัก แถมยังไม่ค่อยถือเนื้อถือตัวอีกด้วย ... เลยเข้าทางเบียร์เลยทีเดียว

อ๋อง "อ้าว! หวัดดีจ้ะเตย มานานแล้วเหรอ?"
เตยหอม ... นั่งอยู่บนเตียงข้างๆ เบียร์ "พักนึงแล้วค่ะ นานพอที่จะเห็นพี่อ๋องทะเลาะกับแฟนอยู่ตรงทางเดินใกล้ๆ ระเบียงข้างนอกอ่ะค่ะ"

เบียร์ (ทำเสียงอ้อน) "เตยจ๋า ......... พี่เบียร์ ... ขอหอม "
อ๋อง ขำๆ กับภาพนั้น แล้วก็เลยเลี่ยงเอาการ์ตูนออกไปอ่านตรงระเบียงห้องแทน จะได้ไม่เป็น กขค.

... แต่ประหลาดนัก ทำไมเค้าถึงรู้สึกแปลกๆ อ่านการ์ตูนไม่รู้เรื่อง แล้วคำพูดของฝ้ายก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง .........

โอ๊ยนี่ก็เอดอีกคน เหมาให้จบเรื่องไปเลยดีกั่ว อยากรู้เหมือนกังว่า 2 คนนั้น จารอดไหมเนี่ย

ไปบล็อกเค้า อ่านเปล่า ไม่เหงเม้ง ปาดอย่างเดียะ เค้าเขียนตั้งนานแน่ะ กว่าจะได้ยาวขนาดนั้น

5555555555555 ขำ ๆๆๆ



เจ้าบ่าวคับ


ผม โจมาริโอ เทพพิทักษ์เมาเลอร์

นายทะเบียนและผู้ดันก้นเจ้าบ่าวมารับตัวเจ้าบ่าวไปเข้าหอคับ


ขำ ๆๆๆๆ

มัวแต่ไปแม้งๆๆๆ บ๊อก อาบูดอยู่ใช่ป่าววววววว เลยไม่รู้ตัว

ขำ ๆๆๆๆ

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเร๊ยยยย

สมบัติและสินสมรสบ้านอาหยอดตกเป้นของม่าแร้ววว

ช่วงนี้อารมณ์ดีครับ

เลยต้องอัพบล๊อกตุนเอาไว้ก่อน

เดี๋ยวคราวหน้าจิตตกอีกรอบ จะได้มีอะไหล่เอาไว้ครับ

หัวเราะก่อนไปต่างจังหวัด


อาทิตย์หน้าจะมาเยี่ยวววใหม่นะคับพี่

ผมคิดถึงสามย่านเหมือนกันครับ

เพราะเป็นที่ที่ผมเคยเอาเวลาเรียนไปนั่งเล่นวินนิ่งตอนปีหนึ่ง

เพราะเป็นที่ที่ผมนั่งกินสเต็กมือค่ำกะเพื่อนฝูงช่วงเรียนปีท้ายๆ

ใจหายนะครับ

ลิงดำ..ตลาดสามย่าน เคยไปป่าว..
ลิงขาว..มะเค้ย มะเคย..ไปเล้ย..
ลิงดำ...ไรหร่อยสุดฟระ..แถวนั้น..
ลิงขาว..ไม่รุ กรูชอบเมาเรื่อยๆตอนไปแถวนั้น..
ลิงดำ...หรือว่าเมิงเมาแร้วชอบไปหาไรแหลกแถวนั้นหวะ..
ลิงขาว..เมิงนี่รู้จักไปทุกเรื่องเรยนะ...
ลิงดำ..สะเต๊กก็โอนะถะถะถะถะถูกดี..บางทีก็ฟรีต่างหาก..(ลืมคิดตังค์)
ลิงขาว..ช่วงนี้เมิงไปทำไรแถวจุฬาป่าวว...
ลิงดำ..ฮึ..วันก่อนไปซื้อหมึกล่องหนที่ศูนย์หนังสือจุฬา.แต่ค่ำๆรถไม่ติดแร้วชอบไปโชคดีติ่มซำ..ปทุมวัน
ลิงขาว..อ๋อ วันก่อนที่เมิงนัด ปอ ปฏิบัติ เอ้ย..ปอ ทฤษฎี..ไปแหลกยี่สิบเข่งหนะเหรอ...
ลิงดำ..เออ..ตรูให้น้องหยาด(ไม่ไช่นภาลัยนะ)..เดินไปเลือกเข่งให้กรู..กรูก้อแค่นั่งเสยเสย...รอน้องเอามาป้อนให้กิน..
ลิงขาว..แล้วปอมันว่าไงวะ..
ลิงดำ..มันยกมือว่าย..แล้วบอกว่า
ขอตัวไป ต่อ ปฏิบัติก่อน..ทุกวันนี้เป็นแค่ ปอ ทฤษฎี..

ป่อยป่อยป่อยยยยยยย..........

ว้า...คุณวิน
วันนี้เข้ามาบอกว่า ...ทำงานเหนื่อยมาก
หัวสมองไม่แล่นเลยอ่ะ แต่งนิยายวาย...ว้าย...วายไม่ออกซะแระ
ขอพักสมองไปเที่ยวเล่นพักผ่อนหย่อนใจสักสามวันนะคุณวินนะ
(พูดง่าย ๆ คือหมดมุขแล้วค้าบ...พี่น้องค้าบ...)

เจ้าบ่าว อาม่าไม่มีหัวง่ะ
ช่วงนี้ดูหนังจนตาเหลือกหมดแระ

ว่าแต่ลิงขาวกะลิงดำนี่คุยกันขำจิง

พุทโธ ธัมโม สังโฆ

[คร่อกฟี่ปลิ้น เมื่อไหร่บ๊อกๆ นายจะกลับมาใช้ได้ว้า ... อยากอ่านต่อง่ะ
... ท่าทางเรื่องมันคงจะ Y ไกลไปหน่อย ... ไม่มีใครกล้าแต่ง แต่งต่อเองก็ได้ อุๆ ]

... หลังจากเบียร์ออกจากโรงพยาบาล ถึงแม้อ๋องจะเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับตัวเอง แต่ก็พยายามทำตัวเหมือนเดิม เพียงแต่ให้เวลากับแก๊งเพื่อนๆ รวมทั้งเบียร์มากขึ้น

... และ 2 อาทิตย์ถัดมา ขณะที่อ๋องไปรับฝ้ายที่นัดทานข้าวกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่ร้าน ขากลับนั่นเอง สายฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาโดยไม่ทันตั้งตัว

อ๋อง (ตะโกนแข่งกับเสียงฝน) "ฝ้าย เด๋วอ๋องหาที่หลบฝนก่อนนะ เปียกหมดแล้ว"
ฝ้าย (กอดอ๋องแน่นขึ้นอีกนิดนึง ... เพราะเริ่มหนาว) "ฝ้ายว่าไปให้ถึงบ้านฝ้ายเลยดีกว่า อีกนิดเดียวเอง"
"ก็ได้จ้ะ"

ถึงหน้าบ้าน อ๋องรีบลงไปเปิดประตู พร้อมกับเข็นรถเข้าไปจอดใต้กันสาด
"อ๋องเข้าบ้านก่อนสิ วันนี้พ่อกับแม่ฝ้ายไปต่างจังหวัด คนอื่นก็คงไม่มีใครอยู่มั้ง ปิดไฟมืดหมด เหลือแต่ดวงกลางทิ้งไว้แบบเนี้ยะ ... ยังไงไปตอนนี้ ก็เปียกอยู่ดี เด๋วเป็นหวัดล่ะแย่เลย ฝนยังไม่ซาเลยเนี่ย"

... เข้าไปนั่งที่โต๊ะรับแขก อ๋องคางเริ่มสั่นด้วยความหนาว ฝ้ายเดินเข้าไปในห้องเพื่อจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ เดินออกมา อ๋องก็อยู่ในชุดบ็อกเซอร์ตัวเดียวซะแล้ว

ฝ้าย (หน้าแดงก่ำ) "ว้าย! อ๋อง รีบถอดจัง ... เอ้า ผ้าเช็ดตัวจ้ะ"
อ๋อง (หน้าแดงเหมือนกัน เขินสุดชีวิต) เสียงสั่น คางกระทบกันดังกึกๆ "โทษทีครับ มันหนาวมาก สั่นไปหมด ทนไม่ไหวแล้วอ่ะ"
"เด๋วฝ้ายไปอาบน้ำก่อน แป๊บนึงนะ"

10 นาทีผ่านไป ฝ้ายในชุดนอนน่ารัก เสื้อกับกางเกงขาสั้น ออกจากห้องน้ำมานั่งข้างๆ อ๋อง
อ๋อง (นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่) เอื้อมมือไปจับผมฝ้าย "ฝ้าย สระผมรึยังเนี่ย? ทำไมอาบน้ำเร็วจัง"
"ก็กลัวอ๋องเก้ออ่ะ ก็เลยรีบออกมา ยังไม่ได้สระเลย"
"โหย ... เด๋วก็เป็นหวัดหรอก มาเด๋วอ๋องสระให้ นั่งตรงนี้ก็ไม่รู้จะทำอะไรอยู่แล้ว"

... ในห้องน้ำ ฝ้ายนั่งบนม้านั่งตัวเล็ก อ๋องค่อยๆ สระผมให้อย่างเบามือ
"ผมฝ้ายหอมจัง"
ฝ้าย (หน้าแดง) "เซี้ยวใหญ่แล้ว นั่นกลิ่นแชมพูย่ะ"
"ฝ้ายน่ารักจังเลย ตอนเขินเนี่ย อ๋องชอบดูตอนฝ้ายแก้มแดง "

ฝ้ายตีแขนอ๋องดังเพียะ ... ทันใดนั้น อย่างไม่คาดคิด อ๋องรวบตัวฝ้ายเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ฝ้ายตกตะลึงตัวแข็งทื่อ ...

จ๊ากกก เจอมุขนิทานเล่าต่อกันแล้วจอดเลย
อ่านไม่จบเลยพี่วิน อย่าเพิ่งงอลนะคะ เวลามันมีน้อย
นี่แปงใช้เน็ตห้องเพื่อนอยู่เลย เหอเหอ

สามย่าน เดี๊ยวนี้ไปบ่อย เพราะเพื่อนสนิทอยู่ที่นั่น
ไปสามย่านยังไม่เคยไปกินสเต็ก หรูสุดก้อกินใต้ศูนย์หนังสือจุฬา ฮ่าฮ่า

แต่ชอบร้านจีฉ่อยมาก ย้ายไปที่ไหน บอกด้วยนะคะ

ปล. คิดถึงมากเลยพี่วิน เมื่อวานโทรมาก็คุยได้ไม่นาน
แปงโดนพี่เค้าว๊ากเฉยเลย ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่คณะนี้สะหน่อย

พี่วินสบายดีนะคะ ขอบคุณมากที่ห่วงกัน
คงจะได้เจอกันบ้าง อะคริ อะคริ

...



ยังอ่านไม่ครบล่ะพี่
ขอแว่บไปกินข้าวก่อน เหะเหะ


มีตำนานเล่ามาว่า
ร้านจีฉ่อย เป็นส่วนหัวของหุ่นรบ กันดั้ม ครับ
เวลามีใครไปซื้อของ เจ๊แกก็จะมุดลงไปหาสินค้าบริเวณลำตัว และแขนขา ของ กันดั้ม

พี่ดูเรื่องสะบายหลวงพระบางหรือยัง สนุกหรือเปล่า

เมื่อไรเรื่องนิทานเรื่องนี้จะจบสักที มันเริ่มจะไปกันใหญ่แล้วต่อตอนหน้า สงกะสัยจาติดเรท

[เรทไม่เรท อ่านเอาเองแล้วกัน ... อ้อ! ฝ้ายไม่ได้ถอดอะไรนะ ยังอยู่ในชุดนอนชุดเดิม]

อ๋องโน้มตัวฝ้ายให้ลุกขึ้นยืน แล้วหันหน้ากลับมาหาเขา พร้อมกับบรรจงแนบริมฝีปากลงไปบนปากบางเฉียบน้อยๆ คู่นั้น ... ฝ้ายหลับตาพริ้มลง ด้วยสัญชาตญาณ

7 วินาทีผ่านไป อ๋องถอนปากออก ทั้ง 2 คนหน้าแดงก่ำด้วยกันทั้งคู่

" ........ นี่เป็นจุ๊บแรก ในชีวิตฝ้ายเลยนะเนี่ย"
"ของอ๋องด้วย ... เห็นไอ้เบียร์มันชอบมาโม้ เรื่องมันกับน้องเตยหอมอยู่เรื่อย อ๋องเลยอยากลองบ้าง"

"แล้วรู้สึกไงบ้างล่ะจ๊ะ?"
"หวิวๆ ใจสั่นไปหมด ... หัวใจอ๋องเต้นดังตุบๆ เลยเนี่ย ไม่เชื่อฝ้ายจับดูจิ"

"ทะลึ่งจัง แต่อ๋องก็ซ่อนรูป แอบหุ่นดีเหมือนกันนะเนี่ย ตอนแรกฝ้ายนึกว่าอ๋องจะผอมกร๋องแกร๋งซะอีก"
"ถึงอ๋องจะต้องทำงานพิเศษ ไม่มีเวลาไปเข้าฟิตเนสเหมือนพวกรวยๆ ... แต่อ๋องก็ยกเวท กระโดดเชือก วิดพื้น ซิตอัพ ทุกวันนะครับผม"

"แล้วอ๋องไม่ชอบหุ่นอวบๆ หน่อย แบบน้องเตยหอมของเบียร์บ้างเหรอ? เห็นผู้ชายหลายคนชอบแบบนั้นนี่นา"
"ถ้าไม่งั้น อ๋องจะมาเป็นแฟนกับหมวยไข่ดาว อย่างฝ้ายทำไมล่ะครับ"
"อ๋องอ่ะ ... บ้าจัง"

ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก (ใครสักคนคงลืมล็อก) ... และมีหญิงสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยยืนตกตะลึงกับภาพที่เห็นในห้องน้ำ

ทั้งฝ้ายและอ๋องก็ตะลึงไม่แพ้กัน ฝ้ายครางออกมา "เจ๊ไหม!!!"

ฝากก๊อบใส่บล็อค อา ซวงซวง..ได้ป่าวว..เค้าปิดประตูเมืองห้ามเข้าเม้ง หงะ...

ลิงดำ..หนังไรวะขาว..เรื่อง before ซันไล..เรื่องก่อนจะล้างจานเนี่ยะอะนะ เอามาทำหนังได้ด้วย???
ลิงขาว... ช่ายย..พระเอก ก้อชื่อ อีแทน หอก..ซะด้วย..แต่ก้อดูไปแล้วละ..น่าจะเป็น นีโน่ ซันไล มากฝ่า
ลิงดำ..แถมยังทำภาคต่อซะด้วยสิ..ยังมะได้ดูเลย..
ลิงขาว..เออ. บีฟอร์ ซันซิลค์..ผมสลวยสวยเก๋..
ลิงดำ..แล้ว จขบ. ถามว่าเคยเจอเรื่อง เยี่ยงนี้มั่งป่าวว..

ลิงขาว..ก้อมีครั้งนึง เดินทางประมาณ 10 ชม. ได้คนนั่งข้างๆชวนเล่นไพ่..สลาฟ ...อะโห..มันส์ดีแฮะ..อะไรฆ่าตองสองได้มั่งวะ..??
ลิงดำ..แถมได้ข่าวว่า เค้าแบ่ง ช้อกโกแลต อมแอนด์อม..ให้ด้วยมะไช่เรอะ..
ลิงขาว..เออ..จุ๊ปาจุ๊ฟด้วย..อย่อยดี..
ลิงดำ...แล้วเจอเรื่อง พรรงี้ นานยัง..
ลิงขาว..ตั้งแต่อายุ 18 ..เลยชอบมาก..

ลิงดำ..แล้วหนังละ..เรื่องไหน แกชอบวะ..
ลิงขาว..คง สวีทโนเวมเบอร์มั้ง..ตลก เอ้ย ส้าววว ชิกหาย..

ว่าแล้วทั้งคู่ก็เปลี่ยนเรื่องคุย ใต้สะดือกันต่อไป ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย ณ เขต รังสิต

.จนไม่สามารถเอามาลงได้..

จบข่าวว....เรื่องเหล้าเช้านี้

ลิงขาว..เรื่องบล็อค ลิงจ๊าก ลูกเพ่ เราละจะตอบเค้าว่างัย..
ลิงดำ.. รถไฟฟ้า สุวรรณภูมิเสร็จเมื่อไหร่นั่นแลหะ..แกถึงจะทำบล็อคด้ายยย...อิอิ...

^
งืองือ คิดเถิงง่ะ ไม่มีเรื่องไรให้ฮาเท่าบล็อกพี่เลย แค่คิดก็แล้ว

ลิงดำ...ไหน มีเรื่องไร จะถาม อาบรู๊ว..หยอด เหรอ...
ลิงขาว..ถามดีไหมหว่า..
ลิงดำ..ถามเหอะ..
ลิงด่าง...งั้นถามแทนลิงจ๊ากก้อได้..

คือ แบบว่า จะกลับเข้าเป็นสมาชิกใหม่ มะแร่งเค้าให้ถ่ายรูปไฟล์บัตร ประชาชนตัวจริงส่งรูป ลง ไปด้วยหงะ...แร้วเราไม่อยาก เอารูป ทั้งบัตรเราลงไป ทำงายดีหว่า.. กัวเค้าเอาไปทำไรมากมาย มิดีมิร้าย ส่ายหน้า..

ลิงดำ..อืม..กัวกัว หงะ..หรือ มะเป็นรายว๊า...เราเอาโตโต้ ฉอบ แต่งเอาได้ป่าวว...อิอิ..
ลิงขาว..นั่นนะสิ...เดี๋ยว มรว.จ๊าก จะเผยตัวตนก้อคราวนี้...อิอิ..

ว่าแร้ว ทั้งสามตัว..ลิงดำ ลิงขาว ลิงด่าง...ก้อ เกาะกิ่งไม้หลับต่อไป....คร๊อก...ฟี่...

งงจัง ยาวด้วย
อ่านไม่จบอ่ะพี่วิน
แล้ว เจ๊ไหม นี่ใครอ่ะ
แล้วจะแต่งต่อได้มั้ยอ่ะ????


งงงงงง
ฮ่าๆๆๆๆ

^
^
เจ๊ไหม ---> กะจะให้เป็นพี่สาวของฝ้าย (ฝ้าย / ไหม) ไงครับ ... แต่พี่ก็ไปไม่เป็นแล้วเหมือนกัน มั่วมาได้ยาวขนาดนี้ ถ้าใครอยากลิขิตชีวิตพวกเค้าต่อ ก็ตามสะดวกแล้วกันครับ ของพี่ ขอแว้บไปดู The happening ในเมืองก่อนล่ะ อุๆ

วิน พี่ปุ๊กมาเยี่ยมคร๊าบบบบบบ
ตลาดสามย่าน แต่ก่อนก้อร้านอาหารตามสั่งอ่ะ ตรงชั้นสอง
ไปกะอดีตทีมฟุตบอล วิดวะลาดกระบัง
ดูพวกมันกิน กิน กิน แย่งก้อแทบไม่ทัน
ดู่ ดู๊ ดู มันทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้ 55+


ปล.ย้ายเข้าบ้านใหม่ยังคร๊าบบบบบบบ

Part 1 เคยไปแต่กินโจ๊กสามย่าน โดนย้ายด้วยหรือเปล่า ขอถามกลับเลย นอกนั้นไม่รู้เลยครับ

Part 2 เหมือนต้นต้น งงและยาวด้วย ไม่ต่อแล้วกัน

ช่วงนี้เราหายไปนานหน่อย ติดบอลยูโรอยู่ 555 ตาเป็นหมีแพนด้าเลย

เคยไปกินเสท็คแถวนั้นแค่ครั้งเดียวเอง ร้านอะไร
ไม่รู้ อยู่ฝั่งมาบุญครอง ด้านล่างเป็นตลาด ด้านบน
เป็นร้านอาหารอ่ะ

เหอๆๆ พูดแล้วก็อยากไปกินอีกจัง แต่ตอนนี้ที่ลาดกระบังแลนด์ มีเปิดแหละ ร้านเดียวกับที่สามย่านเลย โดนรุกล้ำทางวัฒณธรรมสุดฤทธิ์

สมัยเรียนก้อยู่แถวๆนั้นค่ะ
คิดถึงเหมือนกัน

ทำไมเรื่องพี่จ๊ากมันยุ่งยากจัง ถ้าสแกนบัตร แล้วเอามาประทับตราบังๆ ไว้ ว่าสำหรับขอล็อกอินคืน จากพันทิป จะได้หรือเปล่า

...



เคยไปกินสเต๊กสองจานซ้อนๆตอนก่อนเที่ยง

อิ่มถึงเย็นเลยครับ

หวัดดีพี่อัศวินบู๊หยอด.......หายเปื่อยแล้วครับ
แต่...ยังกระแอมกระไอเล็กน้อย เสียงยังเซ็กซี่อยู่....



แล้วพ่ออ๋องกะหฯฝ้ายกลายเป็นลิงขาวลิงดำไปได้ไงล่ะเนี่ย

ว้าก ได้ดูรอบเดียวกะอ๊อฟด้วยเหยอ ไม่อยากจานึกภาพคุณเธอ กิ๊ซซซซซ เลยอ่า

ก็เปิดที่ 25 หนูยังหาวอยู่นี่นา เคยไปบ้านคนอื่นแล้วขอเค้าเปิด 26 27 ได้ป่ะ เค้าบอกว่า 25 ประหยัดสุดแล้ว ก็เลยสงสัยว่า 26 27 เนี่ย มันจาประหยัดกว่าไหมอ่ะ

เรื่องเพื่อน 2 คนนั้น อ้าว ในเมื่อเราฝากเค้าซื้อแล้ว แล้วคนที่รับฝากเค้าก็ไม่ได้ผิด เราก็ต้องเอาของไว้สิ จะโบ้ยให้คนรับฝากเค้ารับของไปได้ไง เสียตังค์นะ ไม่ได้ขอมาฟรี

เรื่องออกอ่าวไทยยังพี่วิน 55


กังฟูแพนด้านี่ เราว่าจะไปอีกนะพี่วิน อยากดูเสียงในฟิล์มอะ

+ ไม่มีรมณ์แต่งแว้ว ขอจบเรื่องราวไว้ค้างๆ คาๆ แต่เพียงเท่านั้น และปิดหน้านี้แล้วกันนะครับ ไว้ว่างๆ จะมาแต่งภาค 2 ต่อ หุๆ

อ้าว..ปิดซะแระ...