Bloggang.com : forgive not forger : จดหมายถึงเบเบ้ ฉบับที่ 1

จดหมายถึงเบเบ้ ฉบับที่ 1

ตี 4 วันที่ 31 ต.ค. 54
ถึงเบเบ้ ลูกสาวสุดที่รักของหม่ามี๊

เบเบ้จ๋า วันนี้เข้าสู่วันที่ 7 แล้ว ที่ลูกแม่หายตัวไป

ตั้งแต่วันแรกที่แม่รู้ตัวว่าหนูหายออกจากบ้านไป แม่ไม่เคยนอนก่อน 6 โมงเช้าเลยสักคืน เพราะอะไรเบเบ้รู้มั้ย

เพราะหม่ามี๊รอเบเบ้อยู่ไงคะลูก

เวลาประมาณตี 4 ของทุกวัน ถ้าเรายังอยู่ด้วยกัน เบเบ้จะปลุกแม่หรือป๊าเพราะหิว ทั้งๆที่แม่ก็มีอาหารให้ลูกอยู่ในห้องนอนของเราอยู่แล้ว แต่เหมือนว่าเบเบ้จะให้แม่ตื่นด้วย เหมือนเบเบ้อยากให้แม่ตื่นขึ้นมาสนใจหนู รับรู้ความต้องการของหนู เมื่อหนูกินอิ่ม หนูมักจะกินน้ำก่อน ทำความสะอาดตัว แล้วหนูก็จะกระโดดขึ้นเตียงจุ๊บแก้มหม่ามี๊ เอาหัวเล็กๆซุกที่แขน นั่นคือการบอกให้หม่ามี๊ลูบตัวหนู เบเบ้ให้ชอบลูบหว่างคิ้ว แต่ไม่ชอบให้เกาคาง แม่จำได้นะคะเบเบ้

เราจะหลับด้วยกันอีกครั้งจน 7 โมงเช้า เบเบ้จะปลุกหม่ามี๊ เพราะอยากออกจากห้องนอนมาทำธุระส่วนตัว และวิ่งเล่นไล่จับนก แมลงไปตามเรื่อง ถ้าเช้าไหนหม่ามี๊ไม่เพลียมาก หม่ามี๊ก็จะตื่นมานั่งเล่นกับหนู จนถึง 8 โมงเช้า เรากลับไปนอนต่อ ถ้าแม่ไม่ออกจากห้องด้วย หนูก็กลับเองตรงเวลาทุกวัน ถ้าวันไหนอากาศเย็นสบาย หรือฝนตก เบเบ้ จะแค่ขอให้แม่เปิดประตูห้องนอนให้ แต่ไม่ยอมออกจากห้อง เพราะลูกไม่ชอบเปียกน้ำ วันฝนตกพรำๆทั้งวัน ลูกแม่แค่ออกมาเล่นกับพี่ๆแป๊บเดียวก็กลับไปนอนต่อ ลูกสามารถนอนอยู่ในห้องนอนได้หลายๆชั่วโมง แต่จะตื่นทุกครั้งที่ได้ยินฝีเท้าของหม่ามี๊หรือปาป๊าที่มักจะวนไปดูเบเบ้ พอหนูเห็นว่าเป็นหม่ามี๊หรือปาป๊า ลูกก็จะล้มตัวลงนอนหลับสบายต่อไป การได้เห็นเบเบ้นอนขดตัวกลมอยู่บนเบาะนอน มันช่างเป็นภาพที่ทำให้แม่มีความสุขเหลือเกิน

แม่ไม่ได้เห็นลูกหลับ ไม่ได้เห็นลูกกิน ลูกเล่น จะ 7 วันแล้วนะคะ

เบเบ้ลูกรักของหม่ามี๊ ตอนนี้ลูกแม่อยู่ที่ไหน
ลูกแม่จะรู้มั้ย หัวใจแม่สลายแล้ว มันแตกหักยับเยินอย่างที่แม่ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้
เบเบ้จ๋า น้ำตาไม่เคยแห้งจากตาแม่เลยสักวัน แม่ต้องแอบอยู่คนเดียวบ่อยๆ แม่ไม่อยากให้ใครเห็นว่าแม่ร้องไห้ โดยเฉพาะ ปาป๊า คุณย่า พี่โอม และหนูอิ่ม เพราะทุกคนจะทุกข์ใจมากที่แม่เป็นแบบนี้ อีกทั้งไม่อยากให้คนที่เรารักต้องมาเสียใจที่เบเบ้หายไปเหมือนที่แม่เป็น
แม่ทรมานเหลือจะทนแล้วนะคะเบเบ้

เมื่อวานนางนวล ที่เป็นทั้งเพื่อนห่างๆและคู่อริของหนู มันออกลูกแล้วนะ แม่เห็นตอนบ่ายมีสองตัวอยู่ในกล่อง แต่ปรากฏว่าค่ำๆ พ่อโบโบ้ไปดู มีอีกประมาณ 3 ตัว แต่ยังไม่แน่ใจ เพราะมันแอบปีนไปออกลูกอีกบนฝ้าในห้องเก็บของบ้านคุณย่า
แม่อยากให้เบเบ้มาเห็นแมวทารกนั่นจังเลย ตัวเล็กมากๆ บอบบางเหลือเกิน ไม่รู้ว่าลูกสาวแม่จะชอบมั้ย แต่แม่คิดว่าหนูต้องตื่นเต้นแน่ๆ

ค่ำที่ผ่านมาลูกค้าที่สนิทกับแม่ เขาแวะมาทานข้าวที่ร้านและปลอบใจให้กำลังใจหม่ามี๊เรื่องเบเบ้หายออกจากบ้าน
แม่รู้สึกดีนะคะ แต่ก็เศร้ามากๆเลยด้วย การต้องพูดถึงเบเบ้ทำให้แม่คิดถึงลูกมากขึ้น ขณะเดียวกันความทรงจำดีๆก็มีมากจนพูดอย่างไรก็คงไม่มีวันหมด

เบเบ้รู้มั้ย แม่ไม่เข้ามาในบล๊อกอีกเลยตั้งแต่ลูกหาย จนถึงวันนี้ เพราะในบล๊อกนี้มีแต่เรื่องน่ารัก น่าเอ็นดู ของเบเบ้ มีแต่เรื่องที่เป็นความสุขของแม่ แม่ไม่กล้าเข้ามา มันทำให้คิดถึงหนูมากเกินไป
แต่...แม่ไม่มีที่หนี ที่หลบอารมณ์ความรู้สึกโศกเศร้าอีกแล้ว เหลือแต่ที่นี่ที่เดียว ที่แม่จะบอกความรัก ความอาวรต่อหนูได้เท่าที่ใจอยาก
แม่คงจะเข้ามาที่นี่บ่อยขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้สึกว่า การได้บอกรัก การได้คิดถึง เบเบ้ เป็นสิ่งที่แม่อยากทำมาก

แม่เคยถามเบเบ้ว่า "รู้ใช่มั้ยว่าหม่ามี๊รักเบเบ้" แม่เคยสอนลูก รักคืออะไร
วันนี้แม่อยากถามเบเบ้เหลือเกิน "เบเบ้คิดถึงแม่บ้างมั้ยลูก" "หนูอยู่ที่ไหน ปลอดภัยหรือเปล่า"
อีกประโยคที่แม่ถามตัวเองถามคนที่ถามได้ ถามกระทั่งสายลม แสงแดด ถามพระบิดาเจ้า และอยากถามเบเบ้ที่สุดในโลก "เบเบ้ลูกแม่ หนูจะได้กลับบ้านมั้ยลูก"

เบเบ้ลูกรักของแม่ ลูกไม่ใช่แมวไม่ใช่สัตว์เลี้ยง แต่เบเบ้คือลูกสาวตัวน้อยของหม่ามี๊

แม่รักเบเบ้มากนะคะ

ถ้าลูกยังกลับบ้านไหว กลับมาหาแม่เถิด แม่รอเบเบ้อยู่ทุกลมหายใจนะคะ

Create Date : 31 ตุลาคม 2554

Last Update : 31 ตุลาคม 2554 5:15:40 น.

2 comments

Counter : 426 Pageviews.

มาส่งกำลังใจให้ค่ะ อดทนนะคะ ไม่นานน้องจะกลับ

โดย: sawkitty

วันที่: 31 ตุลาคม 2554 เวลา:8:05:09 น.

เราก็กำลังรอคอยให้ลูกขายกลับมาเหมือนกันค่ะ

ขอให้รักนำทางลูกของเราสองคนด้วยเถิด

โดย: นางฟ้าตาตี่

วันที่: 31 ตุลาคม 2554 เวลา:21:31:22 น.