ประสบการณ์ครั้งแรกของของผู้ชายคนนี้

เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งเครื่องบินของเค้าค่ะ ตอนนั้นน้องลูกน้าอายุได้สัก 13-14 ปี เราอยากให้น้องมีโอกาสลองนั่งเครื่องดูสักครั้งเลยชวนนั่งจากอุดร มาลงดอนเมือง และให้พ่อกับแม่น้องขับรถตามมา เจ้าเบนซ์ดูตื่นเต้นนิดๆ แต่ยังพยายามเก็บอาการไว้สุดฤทธิ์ ตามประสาเด็กวัยรุ่นกำลังโต ตอนเครื่องจะขึ้นบ่นหูอื้อ


แต่สำหรับเราตอนเครื่องจะลงเหมือนหูจะแตก ปวดหูมากไม่เคยเป็นขนาดนี้ มาก่อนไม่รู้เพราะอะไร ลงเครื่องมาถามว่าชอบมั้ย อยากนั่งอีกเปล่า เบนซ์บอกมีโอกาสก็อยากนั่งอีกเพราะเร็วดี เราบอกมีโอกาสแน่ๆเพราะชีวิตเรายังต้องเดินทางอีกไกล อนาคตน้องบอกว่าอยากเป็นหมอ เราบอกว่าสอบได้เมื่อไรจะพาไปเที่ยวเมืองนอกขอเป็นใกล้ๆนะเพราะงบมีจำกัด หุหุ


เบนซ์เป็นเด็กดีไม่นอกลู่นอกทางชีวิตมีเรียนกับเล่นดนตรี และเราก็ภูมิใจกับเต้ามากเพราะกีตาร์ตัวแรกที่เราซื้อให้เค้าก็ยังใช้ และหัดเล่นกีตาร์ตัวแรกที่เราซื้อให้ ตอนนี้ก็เล่นเบสเก่งมาก (ซื้อกีตาร์ให้แต่เพื่อนในวงไม่มีคนเล่นเบสเจ้าเบนซ์เลยต้องเเป้นมือเบสโดยปริยาย) ตอนแรกก็นึกว่าแค่เอาไว้เล่นโชว์สาวที่ไหนได้ตอนนี้เป็นวงโรงเรียน ไปประกวดหลายเวที ชนะบ้างแพ้บ้างก็ขำๆกับชีวิต อนาคตสงสัยจะมีคุณหมอนักดนตรีเพิ่มขึ้นอีกคนแน่ๆเลย

โม้มาเยอะมาดูรูปคนหล่อขอป้า (เรามีศักดิ์เป็นป้าเพราะเป็นลูกของพี่สาวแม่เบนซ์แต่ให้เรียกพี่ก็พอ)



ตื่นเต้นเหมือนกันครับแต่ผมน่ะเก๊กได้ตลอด หุหุ


ใครจะรู้ว่า วันนี้เราเป็นคนจูงมือพาเค้าไปไหนต่อไหน ต่อไปเราก็คงแก่และคนที่จะจูงมือเราต่อไปก็คือเจ้าเบนซ์ (ถ้าไม่มัวจูงแต่มือสาวซะก่อน) เบนซ์เป้นเด็กที่เราเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กตอนเบนซ์คลอดใหม่ๆ เราชอบไปบ้านน้าเลยได้อุ้มป้อนข้าวป้อนนม เบนซ์เป้นเด็กเลี้ยงง่ายมาก ร้องแค่นอนหิว กินอิ่มก็หลับปุ๋ย เป็นเด็กที่แปลกมากคือ (เหมือน) ฟังคำสั่งรู้เรื่องตั้งแต่ยังไม่รู้ความ ไม่ดื้อไม่ซน ชอบวาดรูป คิดและจินตนาการคนเดียว


ครั้งนึงเรานั่งไปกับเบนซ์แม่เบนซ์ขับรถเจ้าเลนซ์ก็นั่งบนตักเรา สักพักก็พูดขึ้นมาว่า เบนซ์เห็นปลาโลมา เราก็งง ไหนปลาโลมา เบนซ์ชี้ไปบนท้องฟ้าแล้วก็บอกว่า นั่งไง โลมา เราดูแล้วเออ เหมือนจริงๆ แต่ถ้าไม่สังเกตก็จะไม่รู้ว่าก้อนเมฆนั่นเป้นรูปปลาโลมา อีกหนนั่งรถผ่านสวนหย่อม เบนซ์ก็ชี้ให้ดู ไอติมๆๆๆ เราก็ไหนๆไม่มีหรอก ไม่มีคนขาย เจ้าเบนซ์บอกไม่ใช่ดูค้นไม้นั่นเเค้าตัดเหมือนไอติมเลย แป่ววว ช่างสังเกตจริงๆ และอักหลายเรือง เราเลยไม่แปลกใจว่าทำไมตอนโตถึงได้เรียนเก่ง แต่มีข้อเสียคือเป็นเด็กขี้อาย เลาอยู่กับผู้ใหญ่ (ทีอยู่กับเพื่อนนี่จ้อตลอด) ก็พยายามให้ปรับตัวให้พูดให้คุย เพราะส่วนใหญ่จะไหว้เสร็จแล้วก็ไม่คุยอะไร แต่กับเรานี่จ้อตลอด สมัยก่อนเรากลับบ้านทีไรเบนซ์จะขาดเรียนมาอยู่กับเรา ตอนนี้เรียนม.ปลาย ขาดเรียนวันเดียวเหมือนใจจะขาด เพราะกลัวเรียนไม่ทันเพื่อนๆ แต่ก็นะเค้ามีความรับผิดชอบตามวัยไม่เหมือนตอนประถม ก็อย่างว่าแหละอนาคตคุณหมอนี่นา จะไก่กาไม่ได้

ยังไงก็จะเผ้ารอดูความสำเร็จของคนเก่งนะจ้ะ

Create Date : 13 สิงหาคม 2553 Last Update : 13 สิงหาคม 2553 8:40:06 น. Counter : 930 Pageviews.		2 comments
Share Tweet