โฮจิมินห์ รำลึก

จะว่าไปก็ไม่ค่อยได้เตรียมเท่าไรหรอกค่ะเพราะมัวแต่ตะลอนทัวร์ทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา วันนี้ซักผ้า ระหว่างซักก็นั่งดูชิงร้อย ชิงล้าน รายการโปรด ขำตลอดค่ะ แถมยังถือโอกาสมาอัพบล็อกด้วยเพลินไปเลย แบบว่าหลานขึ้นนอนแล้วน้าเลยว่าง วกมาเรื่องทริปโฮจิมินห์ ซิตี้ ตามชื่อบล็อก ไม่เขียนถึงไม่ได้นะคะเพราะทริปนี้เมื่อปี 2008 ทำให้เราได้เจอกับคุณแฟน อ๊ะๆ เรื่องมันมีที่มาที่ไปค่ะ เดี๋ยวเล่าให้ฟังนะ

แต่ทริปที่จะถึงนี้ 24-26 มี.ค. เราจะเดินทางไปร่วมกับกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม หน่วยงานหลักที่มีบทบาทต่อการพัฒนาภาคอุตสาหกรรมของประเทศ ทำหน้าที่ผลักดันให้มีการส่งเสริมศักยภาพของธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม และวิสาหกิจชุมชน เิพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ รวมทั้งส่งเสริมสนับสนุนให้เกิดนวัตกรรมในสินค้าและบริการเพื่อให้เกิดโอกาศทางการตลาดใหม่ๆ

การเดินทางไปคราวนี้ก็เพื่อไปร่วมงาน ProPax Vietnam 2011 ซึ่งเป็นงานใหญ่ที่สมาคมการบรรจุภัณฑ์ไทยได้มีส่วนร่วมในการจัดกิจกรรมประกวดการออกแบบบรรจุภัณฑ์ และผลงานของนักออกแบบไทยก็สามารถคว้ารางวัลทั้งในระดับประเทศและเอเชีย รวมทั้งระดับโลก สร้างชื่อให้กับประเทศเราเป็นอย่างยิ่ง บริษัทแบลค็อกเอ็กซิบิชั่น ในฐานะคนจัดงานดังกล่าวเลยได้เชิญกรมส่งเสริมอุตสาหกรรมและสื่อมวลชนจากไทยไปร่วมงานใหญ่ที่ว่า หัวหน้าเห็นแล้วว่าสมควรไป เลยส่งเราไปร่วมงานที่ว่า เลยเป็นเหตุให้เราต้องมาซักผ้าผ่อนก่อนวันที่กำหนด (เดี๋ยวไม่มีใส่เพราะหมกไว้นานแล้ว อิิอิ) ส่วนทริปนี้จะเป็นยังไง เราจะมาอัพทันทีที่มาถึงเมืองไทย (หากตัวขี้เกียจไม่เกาะตามตัวซะก่อน)

จบภาคแรกไป...วกมาเรื่องทริปโฮจิมินห์เมื่อปี 2008 คราวนั้นเราวางแผนเดินทางไปเที่ยวโฮจิมินห์กะพ่อและพี่ที่สนิทกันอีกคน รวมเป็นสามชีวิตค่ะ ก่อนไปเราก็ต้องหาข้อมูลท่องเที่ยวซะหน่อยว่าเมืองที่ว่าเป็นยังไง ทั้งจากการอ่านหนังสือ การหาข้อมูลในเว็บไซต์ จากการบอกเล่าบลาๆๆ

ในช่วงนั้นเว็บที่เราสมัครไว้เว็บนึงก็ดั๊นแจ้งเตือนมาบอกว่ามีคนส่งข้อความมาหา จะเปิดอ่านมั้ย เราก็ อืมม เปิดอ่านดีมั้ยเพราะลืมรหัสเข้าไปนานแล้วขี้เกียจขอใหม่ (ก่อนหน้านี้คลิกลบไปอย่างเดียวไม่เปิดอ่าน) แต่ไม่รู้เพราะอะไรดลใจ อุตส่าห์ขอรหัสใหม่เพื่อเปิดดูว่าใครส่งเมลมาให้ซะงั้น พอเข้าไปก็เลยรู้ว่าเป็นชายหนุ่ม (ตอนปลาย) ส่งเมลมาให้ อ่านโปรไฟล์ดู อืมม จะไปเวียดนามเหมือนเรานี่หว่า คุยด้วยก็ได้วะ เพราะในโปรไฟล์บอกว่ากำลังจะไปท่องเวียดนามช่วงพ.ค. เราจะไปมิ.ย. พอดีเลย เผื่อมีอะไรแนะนำเราได้

ส่งเมลกลับไปโม้สักหน่อย ฝ่ายนั้นก็เมลกลับมายาวเหยียด เราก็อ่านๆไปไม่ได้คิดว่าต้องสานสัมพันธ์หรือว่าต้องมาเจอกัน จัดเต็มไปจนทางนั้นมึนตึ้บ เพราะทางนั้นถามมาว่าชอบสหรัฐมั้ย อยากไปเที่ยวมั้ย เราบอกไปเลยว่าไม่เคยคิด เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจเล้ย ขอวีซ่าก็ยากแถมรัฐบาลก็บ้าอำนาจคิดทำแต่สงคราม คนอ่านร้องจ๊าก ส่งเมลมาหาใหม่ กระทั่งบินมาไทย และไปเวียดนาม (ฮานอยและโฮจิมินห์) ด้วยความที่เราเคยไปฮานอยเราก็แนะนำไปหลายอย่าง (หวังผลให้เค้าแนะนำเรื่องโฮจิมินห์เพราะเค้าไปก่อนเรา)

กลับมาเสร็จโจร คุณชายขอนัดพบ เราก็นะไม่คิดมากเจอก็เจอไม่เสียหาย แต่ปรากฎว่าดั๊นคลิก กลับไปสหรัฐได้สามเดือนเลยตกลงปลงใจเป็นแฟนกกับเค้าซะเลย 555 จากวันนั้นถึงวันนี้ก็จะสามปีแล้วล่ะ งง เหมือนกันว่าเป็นไปได้ยังไง จะว่าไปเพราะความอยากไปเที่ยวโฮจิมินห์แท้ๆที่ทำให้เราสองคนได้รู้จักกัน และรักกัน ทะเลาะกันมาถึงทุกวันนี้ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อเนอะ :)


บุพเพอาละวาดจริงๆค่ะ

Create Date : 22 มีนาคม 2554 Last Update : 22 มีนาคม 2554 23:30:01 น. Counter : 751 Pageviews.		15 comments
Share Tweet