เรื่องของคนขี้บ่น...

เรื่องมีอยู่ว่าเรานั้นเป็นคนช่างพูด...แน่นอนว่าบางครั้งก็จะพูด(มาก)โดยไม่รู้ตัวเพราะเกิดจากความเคยชิน(แบบส่วนตั๋ว ส่วนตัว)เรื่องนี้เป็นที่รู้กันในบรรดาเพื่อนฝูง ญาติสนิท มิตรสหายไปไหนอิชั้นก็จะเป็นตัวชูโรง สร้างความบันเทิงเริงใจใหกับทุกคน...เรียกได้ว่าเป็นตัวโจ๊กไปเลย

แต่การเป็นคนช่างพูดของอิชั้นเนี่ยบางทีมันก็ฉิวเฉียดกับคำว่า "ขี้บ่น" อันนี้ไม่เคยรู้ตัวกระทั่งมีแฟน ก็คือคุณแอนดริวของอิชั้นนี่เองที่เป็นคนแรกที่หาญกล้าบอกอิชั้นว่า ยูเป็นคนขี้บ่น ป้าดดดดดดดดดดดดด โดนและแสลงใจไปในคราวเดียว เอ๊ะ เราเป็นอย่างที่แฟนบอกจริงเหรอเนี่ย ไม่นะยังไม่แก่สักหน่อยไหนหาว่าเราขี้บ่นไปได้ ใส่ร้ายกันชัดๆ

คราวนี้เราจะยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่คุณแฟนบอกเราว่าเราเป็นคนชี้บ่น (เท่าที่นึกได้นะเคอะ อิอิ)

ไปสมุยค่ะ ไปกินอาหารในภัตตาคารของโรงแรมเราก็อยากกินอาหารใต้รสจัดจ้าน ไหนๆก็มาถึงถิ่นเราก็ชอบอาหารใต้มากมาย ดูในเมนูไม่มี แต่เอาน่าลองถามดูเผื่อฟลุ้ก จากนั้นก็เรียกเด็กมาถามว่าแกงเหลืองมีมั้ย น้องบอกว่าเดี๋ยวถามกุ๊กก่อนนะคะเผื่อมีของก็ทำให้ได้ค่ะ เราก็อืมม มีความหวังขึ้นมา ได้จ้ะ ผ่านไปเกือบห้านาที น้องก็ยังไม่กลับมาบอกว่่ามีหรือไม่มี เราก็อืมม เริ่มบนกับแฟน ว่าน้องไปนานจังครัวอยู่แค่นี้เองนะ แล้วน้ำที่ใส่ไปอ่ะยังไม่เอามาให้อีกอ่ะ (สั่งกับอีกคนแต่หายไปเลยหลายจากสั่งเสร็จ) แขกก้ไม่เยอะมีสองสามที่รวมเราแล้วนะ ทำไมช้าจัง ยูหิวเปล่า เรากันไปถามแฟน แฟนหยักหน้าหงึกๆ บอกหิวเหมือนกัน จากนั้นเราก็ ถอนหายใจ เฮ้อ ช้าอ่ะ ถามไปถึงไหนแล้วเนี่ย ....

ระหว่่างนั้นน้องที่สั่งน้ำด้วยก็เดินมาเสริ์ฟน้ำเราสองคน (น้ำเปล่า) เราก็ขอบคุณค่ะไป พอรับน้ำมา ดื่มไปได้อึกนึง ก็หันมาบ่น เอ๊ย พูดกับแฟนต่อ นี่ยูว่าปะ เราไม่ได้สั่งน้ำส้มคั้น หรือน้ำอะไรที่มันยุ่งยากเยนะไอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เอามาให้เราช้ามาก เด็กก็มีหลายคนนะยูดูสิ เค้าก็ยืนอยู่ว่างๆกันทั้งนั้น ดูเห็นปะ ทำไมเค้าไม่ช่วยกันทำงานอะไรๆมันจะได้เร็วขึ้น ดูสิ สองคนที่นั่่งเยื้องจากเรามาตั้งนานแล้วนะมาก่อนเราตั้งนานเพิ่งได้น้ำเห็นสั่งไปนานแล้วเหมือนกัน เราไม่พูดเปล่าสะกิดให้แฟนดูสิ่งรอบตัว แฟนเงยหน้าจากหนังสือท่องเที่่ยว แล้วก็กว่ดสายตาไปรอบๆ บอก อืมมม เค้าคงไม่หิวมั้ง ....พูดแค่นี้ก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

เราก็ อ้าวไรหว่าไม่มีอารมณ์ร่วมกับชั้นเลยเหรอ หรือว่าเรากำลังโมโหกิวหว่า ผ่านไปอีกสิบห้านาที น้องที่ให้ไปถามว่ามีแกงเหลืองรึเปล่าเดินกลับมาบอก ไม่มีค่ะพี่ โอวววว นึกในใจน้องนั่งรถสองแถวไปหากุ๊กรึเปล่าเนี่ย แต่ด้วยมารยาทที่ดีของสาวไทยก็ตอบไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ พี่ขอสั่งอาหารเลยละกันเนาะ แล้วก็สั่งยำเนื้อมากิน ส่วนแฟนสั่งพะแนงไก่พร้อมข้าว น้องรับปาก เดินกลับไปใหม่ และหายไปอีกราวครึ่งชม. เราก็ได้อาหารที่เราสั่งมา เราเห็นอาหารแล้วบอกกับแฟน(อีก) ยูจะอื่มมั้ยอ่ะ เพราะมันได้น้อยมากกินสามคำก็หมดแล้วเนี่ยแพงอีกต่างหาก ยูว่าปะ แฟนบอกอืมม ก็ว่างั้นแหละ จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวกัน

กินเสร็จจะจ่ายตังค์มองหาเด็กเสริ์ฟ นู่นยืนอยู่เคาน์เตอร์กันหมดสี่ห้าคน เราบอกแฟน ไอว่าเด็กเค้าน่าจะกระจายกำลังกันบ้างนะว่าปะ ไปยืนรวมกันทำไมที่เคาน์เตอร์ก็ไม่รู้ แขกจะตะโดนเรียกก็ไม่ได้ รบกวนคนอื่น น่าจะยืนกันคนละมุม จากนั้นเราก็ส่งซิกให้เด็กรู้ว่าจะเช็คบิล แฟนก็ยกมือเรียก ก็ไม่มีใครมองมาที่เราเลยสักคน สุดท้ายเราเดินไปหา บอกว่า พี่ขอเช็คบิล น้องพนักงานทำหน้าตกใจ เหมือนตัวเองทำผิดมากมายที่ให้แขกต้องเดินมาเอง (แหงล่ะทำยังไงก็ไม่มองมาที่เราสักทีนี่นาไปยืนซะไกล) รีบกุลีกุจอมาเช็คบิลให้

เสร็จจากกินข้าว แฟนบอก ยูนี่ช่างบ่นไปได้ทุกเรื่องเลยนะรู้ปะ เราก็บ่นอะไร เรื่องอะไร แฟนบอกก็ทุกเรื่องรอบตัว ตั้งแต่นั่งมาเนี่ยยูมีเรื่องมากมายที่พูด บ่นนั่นบ่นนี่ ผมก็ต้องฟังรู้มั้ย เราบอก ไม่ได้บ่นไอแค่คุยกับยูธรรมดา ก็มันจริงมั้ยล่ะที่พูดน่ะ แฟนบอกมันก็จริงแต่อยากให้ยูนั่งรอนิ่งๆเฉยๆเหมือนไอได้มั้ยสักสิบนาทีก็ได้ เราบอกอะไรกันก็มันช้าจริงๆแล้วไอก็พูดกับยูไม่ได้ไปว่าเด็กนะ เด็กเค้าก็บริการเราดียิ้มแย้มดีเสียที่ช้านี่แหละ ไอก็ไม่ได้ไปวีนเค้านี่ แฟนบอกรู้ว่ไม่ได้ไปว่าเค้า แต่ผมนี่สิต้องนั่งฟังยูบ่น เอ๊ย พูดทุกประโยค คุณแฟนพูดจบก็สายหัวทำหน้าเบื่อโลกสุดๆ คงคิดว่า นี่ขนาดแค่เป็นแฟนมันยังบ่นได้ทุกเรื่อง และนานๆทีจะได้มาเจอกันชั้นต้องฟังมานพูดขนาดนี้เลยเหรอ ต่อไปคงหูชาแน่นอน

เหมือนรู้ทันความคิดเราเลยบอกแฟนไปว่ายูต้องฝึกให้ชินกับการบ่นของไอนะ เพราะต่อไปก็คงเป็นแบบนี้แหละ นี่คือการฝึกให้คุ้นเคยเท่านั้นในเบื้องต้น แฟนไม่พูดอะไร แต่ทำท่าเหมือนจะตาย บอกว่า Aor is awful!

ขนาดนั้นเลยนะเรา
-------------------

Create Date : 23 มกราคม 2554 Last Update : 23 มกราคม 2554 11:30:37 น. Counter : 867 Pageviews.		13 comments
Share Tweet