ความรักของแมกซิโม กับดวงดาวที่ไม่มีขาย

ดวงตาของเรามองไปได้ไกลแค่ไหน เคยนับดาวบนฟ้าได้สักกี่ดวง และ หนึ่งนาทีของสายตาที่พักมองแสงดาวเหล่านั้น ก่อเกิดความหมายใดบ้างกับชีวิต คำถามแห่งดวงดาวนี้อาจจะเลื่อนลอย หากเราไม่ได้เห็นดาวสักดวงที่ว่า ...ทอแสงอยู่ภายในกลางตัวของเรา

เรื่องราวของแมกซิโม เด็กชายวัย ๖ ขวบ จะเล่าให้คุณฟังว่า ดวงดาวภายในมีความหมายเพียงใดกับชีวิต

ณ รัฐนิวเจอร์ซี ประเทศสหรัฐอเมริกา ตำรวจหญิงคนหนึ่งในเครื่องแบบเต็มยศ เธอได้มายืนเคาะประตูอยู่ที่หน้าศูนย์ฝึกสมาธิประจำรัฐนิวเจอร์ซี ด้วยอาการที่ร้อนรุ่ม บรรดาเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลศูนย์ต่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดี ๆ จึงมีตำรวจมาเคาะประตูเรียก ปืนที่เหน็บอยู่ข้างกาย สีหน้าที่เอาจริงเอาจังของเธอ พาให้ใจครั่นคร้ามอยู่ใช่น้อย หลังจากที่เปิดประตูต้อนรับ ก็ได้รับคำถามจากหญิงคนนั้นว่า “ที่นี่สอนนั่งสมาธิใช่ไหม...” ... “ใช่ค่ะ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ” “ฉันอยากนั่งสมาธิสงบใจสักครู่ค่ะ” เมื่อเจ้าหน้าที่ได้พาเธอมานั่งสมาธิในห้องอันเงียบสงบ หลังจากจัดร่างกายในท่านั่งสมาธิ และปิดตาลงเพียงอึดใจ เธอก็ร้องไห้ออกมาราวกับว่าเพิ่งผ่านเรื่องเลวร้ายอันสาหัส ที่บีบคั้นให้น้ำตาต้องรินสาย เจ้าหน้าที่ตกใจแกมเป็นห่วง จึงสอบถามด้วยเสียงที่ซ่อนในลำคอว่า “ เอ่อ... เป็นไรหรือคะ” “ฉันกลุ้มค่ะ กลุ้มใจมาก” เธอตอบคำถามด้วยดวงตาที่แสนเคว้งคว้างเป็นที่สุด “เรื่องอะไรหรือคะ”...

แล้วเรื่องราวภายในใจของเธอก็พรั่งพรูออกมา วันนี้เธอได้รับจดหมายเรียกจากทางโรงเรียนให้ไปพบและได้รับแจ้งว่า ด.ช.แมกซิโม ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเธอมีปัญหาที่ต้องขอคำปรึกษาจากคุณแม่ด่วน คุณครูลงความเห็นว่า ด.ช.แมกซิโมควรถูกส่งตัวเข้ารับการบำบัดจากจิตแพทย์โดยด่วนที่สุด เพราะความก้าวร้าว เกรี้ยวกราด ของเขาเกินความควบคุมของคุณครู และจำต้องได้รับการเซ็นยินยอมจากคุณแม่


ทันทีที่ได้ยินคำว่า จิตแพทย์ เธอสะดุ้งตกใจ เธอทราบข้อมูลมาบางอย่างว่า หากใครเคยมีประวัติได้รับการเยียวยาทางจิตจากจิตแพทย์ จะไม่สามารถเข้าทำงานกับหน่วยงานราชการของประเทศสหรัฐอเมริกาได้เลยแม้แต่แห่งเดียว แม้ว่าเขาคนนั้นจะได้รับการรักษาจนหายเป็นปกติ หรือมีความสามารถมากมายเพียงใดก็ตาม ภาพความกังวลต่าง ๆ นานา ผุดฉายขึ้นมาในหัวใจของความเป็นแม่ ถ้าลูกชายของเธอจะต้องถูกฉีดยาเพื่อระงับอาการเกรี้ยวกราดเหมือนคนไข้รายอื่น ๆ จะเป็นอย่างไร ชีวิตในศูนย์บำบัดของเด็กวัย ๖ ขวบ จะเป็นอย่างไรหนอ ทุกคนอาจมีช่วงเวลาอันโหดร้ายผ่านมาเยี่ยมเยือนได้ทุกเมื่อ แต่สำหรับลูกชายวัย ๖ ขวบคนนี้ เธอรู้สึกว่า ... มันเร็วเกินไป

ชีวิตในวันข้างหน้า ชะตากรรมของ ด.ช.แมกซิโม กำลังแขวนอยู่ที่ปลายนิ้วของเธอเท่านั้น เพียงจรดปากกาเซ็นแกร๊กเดียว ชีวิตของแมกซิโมจะพลัดจากมืออันอบอุ่นของแม่ที่เคยโอบอุ้ม ไปอยู่ในมือของจิตแพทย์ทันที.. “ดิฉันจนปัญญาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอีกแล้ว” เธอกล่าวในที่สุด


เจ้าหน้าที่จึงบอกว่า “เอาอย่างนี้สิคะ เราจะเปิดคอร์สสมาธิสำหรับเด็ก อาจช่วยอะไรได้บ้าง” การมาฝึกสมาธิของแมกซิโมวันแรกดูจะไม่ค่อยสวยงามนัก เพราะเขาทั้งซนและไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ เลย พี่เลี้ยงถามสิ่งใด เขาเฝ้าแต่ตอบว่า “ไม่รู้ ไม่รู้ และไม่รู้” ...และพี่เลี้ยงเลือกที่จะเปิดเพลงไชน์นิงสตาร์ เป็นเพลงเกี่ยวกับดวงดาวให้เด็ก ๆ ฟัง และให้นึกถึงดวงดาวไว้ในตัว ครั้นถามว่า “นึกดวงดาวแล้วเป็นอย่างไรกันบ้าง”

แมกซิโมนั่งนิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะพูดออกมาว่า “พี่รู้อะไรไหม ผมไม่ครบหรอกนะ ผมเป็นแค่ควอร์เตอร์ ไม่ได้ครบทั้งหมด ผมไม่ค่อยได้เจอคุณพ่อ และก็โดนเด็กโตรุมเตะต่อย ทุกวัน และกำชับไม่ให้เอาเรื่องไปบอกพ่อกับแม่ด้วย” พี่เลี้ยงได้ยินดังนั้นถึงกับนิ่ง พอจะเจอเงื่อนปมปัญหาในใจของเด็กชายแมกซิโมได้ชัดเจนขึ้นบ้างแล้ว จึงบอกไปว่า “ไม่เป็นไรหรอกแมกซิโม เพื่อนทุกคนจะเติมให้หนูจนครบทั้งหมด ตอนนี้ หนูครบหมดทุกอย่างแล้วนะ” เพื่อน ๆ ส่งยิ้มให้แมกซ์ และทุกคนก็ได้เห็นรอยยิ้มแรกของเขา พร้อม ๆ กับหัวใจของแมกซ์ที่เปิดรับถ้อยคำจากพี่เลี้ยงผู้สอนสมาธิเอาไว้ในใจ “เราเคยเห็นดวงดาวไหม ดาวจะมีความสว่างนะ เรานึกเอาดวงดาวไว้ในท้องแล้วดาวดวงนี้จะติดตามเป็นเพื่อนเราไปทุกหนทุกแห่ง”

วันหนึ่งแมกซิโมได้เดินทางไปโรงเรียนตามปกติ วันนั้น เขาประจันหน้ากับเด็กโตที่ชอบมารุมรังแกกลุ่มเดิม ขณะที่เด็กกลุ่มนั้นเดินรี่เข้ามา แมกซ์มองไม่เห็นหนทางที่จะรอดจากเงื้อมมือของวายร้ายกลุ่มนี้ไปได้ เขาจึงเลือกที่จะยืนหลับตา และ นึกถึงดวงดาวที่อยู่ในท้อง แล้วดวงดาวก็สว่างขึ้น ส่วางขึ้น ทุกอย่างเงียบไปชั่วครู่ พอลืมตาอีกครั้ง เด็กโตกลุ่มนั้นก็ไม่อยู่ตรงนั้นเสียแล้ว

นับจากนั้นเป็นต้นมา แมกซิโมรักดาวดวงนี้มาก ดวงดาวและความสงบนิ่งภายใน กลั่นเกลาจิตใจของแมกซ์จนอ่อนโยน ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวส่งประกายอันใสบริสุทธิ์ อย่างที่ควรจะเป็นรอยยิ้มของ เด็กชายแมกซ์หว่านโปรยให้กับผู้คนที่พานพบ ทุกคนยืนยันความเปลี่ยนแปลงของแมกซิโมด้วยใจอันสุดทึ่งว่า สมาธิ ทำไมมหัศจรรย์จนสามารถเปลี่ยนแปลงผู้คนได้มากมายขนาดนี้ คุณครูที่โรงเรียนต่างก็อัศจรรย์ใจ จากที่คิดว่าต้องส่งแมกซ์ไปหาจิตแพทย์ ก็เลิกคิด เขากลายเป็นที่รักของคุณครูทุกคนและเป็นที่รักของเพื่อน ๆ คุณแม่ของแมกซ์ดีใจเหมือนได้ลูกชายคนใหม่ และ บัดนี้ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่ต้องเซ็นอะไรอีกแล้ว .....

เอกสารอ้างอิง