กัปตันโยนัส เม็คคูเรีย แห่งสายการบินเอธิโอเปียน แอร์ไลน์ ผู้เคยผ่านเหตุการณ์อันน่าตื่นเต้น จากการจี้เครื่องบินโดยสลัดอากาศ ในปี พ.ศ.๒๕๓๙ โดยเหตุการณ์ในครั้งนั้น ได้มีการนำมาสร้างเป็นสารคดี และออกอากาศผ่านรายการดิสคัฟเวอร์รี่ แชนแนล (Discovery Channel) มาแล้ว กัปตันฯ ได้เล่าถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นให้ฟังผ่านช่อง DMC ว่า

“…เมื่อเดือนพฤศจิกายน ปีพ.ศ.๒๕๓๙ ขณะนั้นเครื่องบินกำลังมุ่งตรงไปกรุงไนโรบี ประเทศเคนยา ซึ่งผมทำงานเป็นผู้ช่วยนักบินอยู่บนเครื่องลำนี้ด้วย สลัดอากาศ (ไฮ แจ็คเกอร์ Hi jacker) ได้บังคับให้กัปตันนำเครื่องบินไปออสเตรเลีย โดยใช้ระเบิดขู่ ซึ่งสลัดอากาศคิดว่า เครื่องบินจะสามารถบินต่อไปได้ถึงออสเตรเลีย แต่ในความจริง เครื่องบินจะเติมน้ำมันเท่าที่จำเป็น ต่อแผนการเดินทางเท่านั้น ไม่สามารถบินไปไกลกว่านั้นมากนัก แม้จะพยายามอธิบายให้สลัดอากาศเข้าใจ แต่เขาก็ไม่รับฟัง

ภาพจำลองเหตุการณ์จากสารคดีรายการ Discovery Channel

       ตอนนั้นอยู่ในภาวะวิกฤตมาก ถ้าทีมนักบินไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างถูกต้อง ผู้โดยสารทั้งหมดคงจะต้องเสียชีวิต แต่สุดท้าย เมื่อน้ำมันใกล้หมด เราก็สามารถนำเครื่องลงจอดฉุกเฉินในทะเลใกล้กับเกาะแกรนด์ โคโมโร่ ในมหาสมุทรอินเดียได้สำเร็จและมีผู้รอดชีวิตกลับมา โดยมีนักท่องเที่ยวถ่ายวิดีโอไว้ได้ด้วย

ภาพเหตุการณ์จริงจากวีดีโอของนักท่องเที่ยว ที่อยู่บนเกาะแกรนด์ โคโมโร่

ไม่น่าเชื่อว่าผมจะรอดชีวิตมาได้ และผมก็ได้รับรางวัลคอนเวย์ เซฟ สกายน์ อะวอร์ด (Conway Safe Skies Award) ในปี พ.ศ.๒๕๔๐ ด้วย แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ เทียบไม่ได้เลยกับเรื่องที่ผมจะเล่าในลำดับต่อไป เพราะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของผมทั้งชีวิตครับ

       วันหนึ่งขณะที่ผมขับเครื่องบินจะลงจอดที่สนามบินในประเทศไทย ผมก็ได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดตั้งแต่ชีวิตผมเกิดมา นั่นคือ สิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตสง่างาม สีทอง ทรงกลม แลเห็นเด่นชัดจากเครื่องบิน เป็นภาพที่สะดุดตาและมีพลังดึงดูดใจ ผมมีความรู้สึกว่า สถานที่แห่งนี้ได้กวักมือเรียกผมอยู่ตลอดเวลา

       จากนั้น ผมก็พยายามเสาะแสวงหาว่า สถานที่แห่งนี้คืออะไร และผมจะมาถึงได้อย่างไร โชคดีที่ผมได้ พบกัลยาณมิตรท่านหนึ่งได้แนะนำ จนสามารถเดินทางมาถึงวัดพระธรรมกายและได้พบ คุณลุงผู้ใจดี ผู้ให้การต้อนรับและดูแลผมอย่างดี นั่นคือ กัลฯ อังเคิล หาญ หรือ คุณลุง ไชยชิต ศิริบุญ ซึ่งเป็นอาสาสมัคร อยู่ที่สำนักต่างประเทศ และพระอาจารย์ที่แนะนำการนั่งสมาธิให้ หลังจากวันนั้น ผมจะมาปฏิบัติธรรมที่วัดแทบทุกครั้งที่มีตารางบินมาประเทศไทย ผมมาวัดพระธรรมกายได้ปีกว่าแล้ว แต่เดิมผมเป็นศาสนิกในความเชื่ออื่น แต่ตอนนี้ผมเป็นพุทธศาสนิกชนแล้วครับ


       ถ้าจะถามว่า ทำไม เมื่อเห็นมหาธรรมกายเจดีย์แล้ว ทำให้ผมถึงกับดั้นด้นหาทางมาวัด ผมก็คงจะตอบได้ว่า เป็นลิขิตจากฟ้าเป็นโชคชะตาชีวิตที่ถูกกำหนดมาแล้ว ผมว่านะ ทุกคนในโลกต่างแสวงหาความสุข และมีสิทธิ์อันชอบธรรมที่จะได้รู้จักวิธีเข้าถึงความสุขนั้น สภาพสังคมที่อยู่นอกวัด มีแต่การต่อสู้แก่งแย่ง แต่เมื่อได้มาเรียนรู้และฝึกสมาธิ โดยวางใจเข้ามาในตัว ผมได้พบตัวตนที่เป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง และพบแสงสว่างภายในครับ

       หลังจาก ปฏิบัติธรรม มีหลายอย่างในชีวิตที่เปลี่ยนไปในทางที่ดี ผมรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน ที่มีความหมายของบ้านอย่างแท้จริง ไม่ใช่ปราสาทราชวังหรือคอนโดมิเนียม แต่เป็นที่ที่เราได้พักใจ ณ ศูนย์กลางกายของเรานั่นเอง การเปลี่ยนแปลงที่เด่นชัดในชีวิตผมก็คือ เรื่องของครอบครัวครับ ก่อนที่จะมาปฏิบัติธรรม ผมและภรรยา มีช่องว่างระหว่างกันที่เหมือนจะค่อยๆ กว้างและห่างออกไปทุกที เรามีลูกด้วยกัน 3 คน เมื่อผมพาครอบครัวมาวัดพระธรรมกาย ลูกชายคนกลางของผม เขาเข้าใจเรื่องการนั่งสมาธิ และสามารถนำใจเข้าไปที่ศูนย์กลางกายได้ แม้จะยุกยิกตามประสาเด็กบ้างก็ตาม ผมสัมผัสได้ว่า ครอบครัวของผมได้กลับมาเป็นอันหนึ่งอันเดียว จากช่องว่างที่ห่างไกลเป็นความชิดใกล้ที่เบิกบาน ผมและภรรยาได้กลับมาเข้าใกล้กันเหมือนเดิมแล้วครับ…

       …จากนั้น เมื่อผมได้ทราบข่าวการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ในช่วงโค้งสุดท้าย ผมก็รีบตกลงทำทันที เพราะภาพมหาธรรมกายเจดีย์นี้เองที่ทำให้ผมได้ชีวิตใหม่ ผมเชื่อล้านเปอร์เซนต์ว่า มหาธรรมกายเจดีย์ จะก่อให้เกิดสันติสุขภายในแก่ชาวโลกได้อย่างแท้จริง เหมือนกับตัวผมเองที่แม้จะเป็นคนต่างชาติต่างภาษา แค่มุมมองจากฟ้า มองมาเห็นเจดีย์ ก็สามารถพาตัวเองเข้ามา จนพบหนทางเข้าถึงความสุขภายในที่แท้จริงได้....”

Create Date : 18 เมษายน 2552
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2552 14:05:46 น.		1 comments
Counter : 1273 Pageviews.
Share Tweet