หลังจากที่ชายน้อยทำเรื่องสมัครสอบซิติเซ่นของตัวเองก่อนจะแต่งงานตั้งแต่เดือน ตุลาคมปีที่แล้ว ปี55 ย้งไม่ได้ข่าวคราวแม้แต่จดหมายซึ่งเท่าที่เรารู้ควรจะได้รับจดหมายนัดหมายการสอบต่างๆไม่น่าเกินหกเดือน ชายน้อยไม่รู้อะไรทั้งสิ้นนี่แหละพวกฝรั่งขี้เกลียดไม่เคยจะศึกษาถามอากรูเหมือนเราคนไทย สักแต่บอกไม่มีเวลาไม่รู้ นางก็ไปจ้างทนายทำให้ซะ ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องขอสอบและเอกสารซิติเซ่นมันง่ายมาก สรุปผ่านมาถึงเมษาปี56ยังไม่ได้ความ เราก็โมโหมันเป็นไปไม่ได้เลยยื่นคำขาดให้นางโทรไปถามอิม สรุปทนายไม่ได้ส่งเอกสารฟร์อมครบ ดูสิทำงานประสาอะไรของมัน เราต้องตามเอง ชายน้อยก็โมโหเลยที่นี้ ดิ่งไปหาทนาย เสียเวลามาก ตอนนี้นางคงรู้แล้วสิว่าทนายไม่ได้ช่วยอะไร เพราะเราพูดกรอกหูเสมอว่าเอกสารสมัครกรีนเราทำเองไม่ขอจ้างเสียดายเงิน หลังนางไปวีนทนายสองอาทิตย์ผ่านมา เราเลยบอกให้โทรไปถามอิมว่าทนายมันส่งเอกสารให้เธอรึยัง ไปหาทนายมันก็บอกว่าภายใน45วัน จะได้รับจดหมายนัดทำเรื่องสอบ ดูสิถ้าเราไม่ตามเครสเองมันจะตามให้เรามัย คงโดนดองตลอดชาติแน่ ยังมีบอกแฟนเราให้เอาเอกสารเราไปทำเรื่องสมัครกรีนต่อเลย เราเลยบอกว่าโน ฉันจะทำเองหลังเพราะจริงๆตอนนี้เอกสารสมัครกรีนเราแทบครบหมดแล้วเหลือแค่รอชายน้อยสอบเสร็จก่อน ที่จริงก็ส่งได้เลยแต่เรายังไม่อยากส่งเพราะตอนนี้สถานะชายน้อยยังเป็นกรีนการ์ดอยู่ถ้าเราส่งไปเครสเราก็ต้องเรียงคิวตามยาวมากสีก4-5ปีได้กว่าจะได้สัมภาษณ์กรีน และส่งไปตอนนี้ตอนชายน้อยสอบเสร็จเราคิดว่าคงต้องส่งเอกสารชายน้อยเพิ่มอีกแน่นอน เลยรอดีกว่าเพราะเราไม่ได้รีบมากมายจะกลับเมืองไทยแต่คงไม่เกินปีหน้าน่าจะได้กรีนแล้วเพราะเรื่องชายน้อยก็ใกล้เสร็จแล้ว แผนกลับเมืองไทยก็ประมาณปีหน้าหรือต้นปีถัดไป ไอดีก็มีแล้ว ใบโซเชี่ยวก็มีแล้วก็ติอต่อทำอะไรที่นี้ก็พอได้ไม่ลำบาก และเรื่องงานก็คงยังไม่ต้องการทำตอนนี้แน่ๆ เพราะชายน้อยบอกอยากให้เรียนจริงจังถ้าเราอยากเรียน ทำทีละเรื่องไปก่อน ทั้งทำงานทั้งเรียนมันจะไม่ได้ดีอะไรสักอย่าง ประมาณบ้านเราคงว่า จับปลาสองมือนั้นแหละ เราก็เห็นด้วย จริงที่อยากทำงานหาเงินช่วยชายน้อย แต่ถ้าตั้งใจมากๆในการเรียน รีบเรียนรีบจบ เราก็จะได้ทำงานเต็มที่ ไม่ต้องนั่งพะวงทั้งงานทั้งเรียน ทำงานก็จะมีเวลาน้อยกับการเรียนลงกลายเป็นตก ลงเรียนใหม่เรื่อยไปเสียเวลา เสียเงินเยอะเพิ่ม ยอมอดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า

    เหตุที่ชายน้อยต้องสอบซิติเซ่นเพราะนางไม่ใช่อเมริกันโดยกำเนิด นางเป็นชาวโปแลนด์ย้ายถิ่นฐานตามพ่อแม่มาอเมริกาตอน12 เนื่องจากเป็นลูกคนเล็ก นางมีหน้าที่ดูแลพ่อแม่และรับมรดกจากพ่อแม่ที่โปรแลนด์ด้วย นางเลยไม่คิดจะสอบเป็นซิติเซ่น ส่วนพี่คนอื่นๆเขาเป็นซิติเซ่นกันนานจนลูดโตหมดแล้ว แต่เนื่องด้วยความจำเป็นที่นางมีเมียเป็นกระเหรี่ยงหน้าลาวอย่างเรา อยากให้เมียได้รับสิทธิ์อย่างเต็มที่นางเลยยอม ส่วนทรัพย์สินที่โปรแลนด์ค่อยว่ากันในอนาคต เพราะตอนนี้พ่อแม่ก็ยังเป็นผู้ดูแลถือครองที่โน้นอยู่ พ่อแม่นางก็เป็นกรีนไม่สอบ พ่อแม่นางไม่ใช่ซิติเซ่นเพราะพ่อนั้นเกิดที่โปรแลน์แต่ได้กรีนมาจากย่า ย่าเกิดที่เมกาแต่แต่งงานย้ายไปโปรแลนด์กะปู่ พอรุ่นพ่อเลยได้สิทธิ์กรีน ตั้งแต่ชายน้อยย้ายมาที่นี้ไม่เคยกลับโปรแลนด์ไปเยี่ยมบ้านสักที มีแต่พ่อกับแม่ นางบอกว่าโตที่นี้เพื่อนที่รู้จักก็ย้ายมาเมกาหมดเลยไม่รู้จะไปเยี่ยมใครนอกจากญาติ นางก็ไม่ได้ไปเพราะขี้เกลียด แต่นางบอกจะไปโปรแลนด์กับเราเพราะอยากให้เห็นบ้านและญาติๆที่โน้นด้วย สำหรับอเมริกันนั้นแค่พลาสปร์อตก็พอไม่ต้องทำวีซ่าถ้าจะไปเที่ยวโปรแลนด์สำหรับคนที่อยากไปนะคะ

   การแต่งงานมีครอบครัว ต่างจากชีวิตโสด มีอะไรที่ต้องคิดเยอะมากขึ้น สิ่งเดียวที่คิดคือตั้งใจเรียนฝึกฝนภาษาและก็สอบเรียนพยาบาลปีหน้าให้ได้ ตอนนี้อายุ27 ตั้งเป้าหมายว่าควรเรียนจบพยาบาลและมีงานทำไม่เกิน35 ให้เวลาตัวเองไว้นานพอสมควรและหวังว่าเป้าหมายครั้งนี้จะสำเร็จอีกครั้ง 

Create Date : 24 เมษายน 2556
Last Update : 24 เมษายน 2556 3:03:07 น.		0 comments
Counter : 918 Pageviews.
Share Tweet