พฤหัสที่14 มีนาคม 2556

   หน้านี้ก็เป็นเรื่อง บ่นๆ ของฉันกับความเป็นอยู่ที่นี้ ตอนย้อนรอยอดีตกันสักนิดก่อนอื่น ถ้าผู้อ่านที่น่ารักได้อ่านเรื่องที่เขียนเกี่ยวกับออแพร์ก็จะรู้ว่า มาอเมริกาได้อย่างไร เพราะไม่ได้มีบุญวาสนามีคนมารักขอแต่งงานเหมือนเพื่อนๆหลายคนที่แฟนข้ามน้ำ ข้ามทะเลไปหาพบรักกันที่เมืองไทย แอบอิจฉา อิอิ จากการวาดฝันการเป็นออแพร์ครบสองปีที่อเมริกาแล้ว จะเดินหน้าต่อไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่แคนนาดาเพราะเมื่อทำงานครบกำหนดเวลาเราก็สามารถขอพีอาร์ประมาณกรีนการ์ดเหมือนที่นี้ได้เอง โดนไม่ต้องแต่งงาน เพราะคิดเสมอหน้าตาก็ไม่ผ่าน หุ่นก็ไม่ผ่านที่จะมีชายใดหมายปองมาเป็นศรีภรรยา แต่สุดท้ายก็มีมาติดกับฮ่าๆๆจนแต่งงานและได้อยู่อเมริกาต่อไป

  หลังจากแต่งงานฉันก็ต้องย้ายมาอยู่กับสาระมี วีซ่านักเรียนแลกเปลี่ยนก็จบ งานก็ไม่ได้ทำอีกเพราะทำไม่ได้ เงินก็ไม่มีเพราะไม่มีงาน งานออแพร์ก็ได้ไม่เยอะแยะอย่างที่รู้มันคือวีซ่านักเรียนแลกเปลี่ยน ฉันก็เอาเงินส่วนนั้นส่งไปดูแลพ่อแม่ เพราะไม่อยากให้ท่านต้องลำบากหาเงินอีกเพราะท่านเหนื่อยมาเยอะแล้ว ทำงานมาปีครึ่งเลยไม่มีเงินเก็บ พอย้ายมาก็ว่างงาน ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้ว่างงานจะเดือนแล้วหละ เอกสารสมัครกรีนก็ทำได้เฉพาะวันหยุด ต้องรอแฟนพาไปโน้น นี้ ติดต่อธุระ เพราะรถส่วนตัวยังไม่มี ชายน้อยกำลังดูให้อยู่ สองภาษาก็งี่เง่าเต่าคลาน พูดศัพท์สูงมาอย่างหวังอิฉันจะเข้าใจ เป็นบุญมากพอแล้วที่สอบใบขับขี่ตอนเป็นออแพร์ผ่าน มีรถเมื่อไหร่หละนางเอ้ย จะออกจะออก เรื่องของเรื่องคืออยากไป โรงเรียนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เอกสารยังไม่เรียบร้อย รถก็ยังไม่ได้ คนอยากเรียน อยากทำงาน อยากทำความฝันมีเงินเดือนเป็นของตัวเองเร็วๆๆ หรือตัวฉันจะใจร้อนเกินไป บ่นไปเรื่อย เดี๋ยวชาวบ้านเค้าจะลำคาญ จบดีกว่าคะท่านผู้ชม สวัสดีคร้า

Create Date : 15 มีนาคม 2556
Last Update : 15 มีนาคม 2556 23:58:31 น.		6 comments
Counter : 1638 Pageviews.
Share Tweet