Bloggang.com : ไลเดเลีย - หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 13 (ต่อ)

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 13 (ต่อ)

บริษัทบริรักษ์
บรรยากาศภายในห้องทำงานของประธานบริษัท ตอนนี้กำลังครุกรุ่นไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวของพีรภัส ที่เสียท่าให้พริกหวานเอาคืนเขาได้สำเร็จโดยที่เขาเองก็ไม่ทันระวังตัว เพราะมัวแต่ได้ใจที่เห็นท่าทางโกรธจัดของพริกหวาน ที่เขาดึงมือเธอไว้และพยามยามที่จะบังคับให้เธอนั่งลงตามคำสั่ง เมื่อเธอพยายามขืนตัวเองไว้ เขาจึงจะใช้วิธีเดิมเพื่อเอาชนะเธอ และมันก็ใช้ได้ผลทุกครั้งจึงประมาทไม่ทันได้เอ๊ะใจว่าจะโดนเธอเอาคืน เมื่อเธอไม่ยอมนั่งเขาจึงลุกขึ้นเพื่อจะได้จัดการเธอได้ง่ายๆ
และนั้นเป็นให้สาเหตุให้เธอจับเขาทุ่มได้อย่างง่ายดาย ยิ่งเขาเห็นรอยยิ้มสะใจของเธอ แหม!นึกอยากจะแก้เผ็ดให้หายแค้นเหลือเกิน พอทุ่มเขาเสร็จแม่สาวตัวแสบก็ถอยออกไปให้พ้นระยะที่เขาจะเอื้อมมือถึง ยืนหัวเราะจนหน้าแดงกับผลงานตัวเองพร้อมส่ายหน้าเยาะเย้ยเขาไปมาอย่างกับว่าเขานั่นแหละที่ซุ่มซ่ามเดินหกล้มเอง และการที่ทำให้เขาเจ็บได้นั้นเป็นผลงานที่เธอพอใจอย่างที่สุด เมื่อเห็นเขาทำท่าจะลุกขึ้นก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปขึ้นรถโดยไม่หันมาสนใจเขาเลย

“เป็นยังไงบ้างคะ จะไปหาหมอหรือเปล่าคะ ฉันจะได้พาไป”

เสียงหวานใสแกมเย้ยของพริกหวานเอ่ยขึ้น ริมฝีปากที่ประดับด้วยรอยยิ้ม มองไปที่เจ้าของห้องที่ยังแกล้งทำเป็นไม่สนใจเมื่อเธอเดินถือถาดกาแฟเข้ามาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ทำอย่างกับว่างานกำลังยุ่งมากเสียจนไม่อยากเสียเวลาแม้จะเงยหน้าขึ้นมองใคร

พีรภัสเงยหน้ามองสบตากับพริกหวานที่มองอยู่ก่อนแล้วด้วยประกายตาวาววับ แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็จางหายไป เพื่อซ่อนความรู้สึกต่างๆไม่ให้สาวน้อยตรงหน้ารู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ งานนี้ต้องมีรายการเอาคืนแน่นอน แต่เมื่อไหร่อย่างไรนั้น เอาไว้คิดอีกที เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงเผลอตัวยิ้มออกไป จนพริกหวานสงสัยที่แหย่พีรภัสไม่ยักโกรธ แล้วเจ้าตัวยังมีหน้ามายิ้มให้เธออีกต่างหาก สงสัยจะอาการหนัก พริกหวานนึกในใจ

“คุณธัญญามาหรือยังหวาน”

พีรภัสไม่ตอบคำถามที่กวนอารมณ์พาลให้หงุดหงิดกับน้ำเสียเสแสร้งของพริกหวานที่แกล้งทำเป็นห่วงเป็นใยเขา จึงเสไปถามถึงธัญญาแทนด้วยน้ำเสียงที่พยามยามทอดให้อ่อนโยน นัยน์ตาสีน้ำตาอ่อนไหววูบกับเสียงของพีรภัสที่ทอดเสียงอ่อนโยนเมื่อเอ่ยถึงธัญญา

“ยังคะ”

พริกหวานตอบเสียงเบาพร้อมกับระบายลมหายใจออกมาช้าๆ ถึงแม้เสียงถอนหายใจจะเบาแค่ไหนแต่พีรภัสก็ยังรู้สึกได้อยู่ดี จนถึงกับต้องจ้องหน้าสาวน้อยตรงหน้าด้วยความสงสัย ท่าทีที่พริกหวานแสดงออกเหมือนจะมีอะไรกังวลอยู่ในใจ ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้พีรภัสมองตามด้วยความแปลกใจในท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของพริกหวาน
ตั้งแต่พริกหวานออกมาจากห้องของพีรภัสแล้วก็เอาแต่นั่งเหม่อ เธอรู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมามันเป็นแค่การแสดงละครของพีรภัสเท่านั้น แต่ที่เธอไม่รู้คือความสัมพันธ์ของพีรภัสกับนางแบบคนนั้นเป็นมาอย่างไร เพราะมันไม่เหมือนคนที่รู้จักกันธรรมดา ความสนิทสนมที่ทั้งคู่แสดงต่อกันนั้นมันไม่ใช่เพียงแค่การแสดง แต่มันเหมือนกับว่าทั้งสองรู้จักกันมานาน จนคนต่างก็รู้ใจกันมากทีเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน ความคิดที่กำลังล่องลอยไปไกล ถูกดึงกลับจากเสียงหวานที่เดินมาหยุดยืนที่หน้าโต๊ะทำงานของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“สวัสดีค่ะคุณพริกหวาน”

เสียงหวานเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มระบายเต็มใบหน้าและดวงตา

“สวัสดีค่ะคุณธัญญา”

พริกหวานยิ้มไม่เต็มหน้านักเพราะกำลังหมกมุ่นกับความคิดของตัวเอง จนไม่มีแก่ใจจะยิ้มให้ใคร แต่ก็เดินไปเปิดประตูให้กับธัญญาเหมือนทุกครั้งที่เธอมาพบพีรภัส

“ขอบคุณคะ”

เสียงขอบคุณเบาๆ ปนยิ้มหวานของธัญญาบ่งบอกว่ากำลังอารมณ์ดี แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับรอยยิ้มปริศนาที่พริกหวานแปลความหมายไม่ออก พริกหวานปิดประตูตามหลังเบาๆ พร้อมกับยืนผิงประตูเหมือนคนจะหมดแรง ธัญญาเป็นหญิงสาวที่สวยสง่า อย่างที่ผู้ชายหลายคนหมายปองอยากจะได้มาเป็นคู่ครอง ไม่ว่าจะด้วยวัยวุฒิ คุณวุฒิ เธอก็พร้อมทุกประการ แต่เรื่องที่สำคัญที่สุดเธอช่างรู้ใจพีรภัสไปเสียทุกอย่าง ประมาณว่าแต่เพียงมองตาก็รู้ไปถึงว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แล้วอย่างเธอล่ะจะเอาอะไรไปสู้สาวสวยอย่างธัญญาได้ คิดแล้วพริกหวานก็เดินกลับไปนั่งอย่างเหงาๆที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

“มาแล้วเหรอธัญญา”

พีรภัสเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มตั้งแต่ได้ยินเสียงเคาะประตู

“มาแล้วคะเจ้านาย”

เสียงหวานตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม ระบายจนเต็มใบหน้า

“มีเรื่องอะไรดีๆเหรอวันนี้ ยิ้มหน้าบานมาเชียว”

พีรภัสอดที่จะสัพยอกไม่ได้

“ไม่มีอะไรมากหรอกคะ ว่าแต่เราจะเริ่มงานเมื่อไหร่คะ”

ธัญญาถามด้วยความกระตือรือร้น

“ไม่ต้องรีบร้อนธัญญานี่ยังไม่ถึงเวลาเลยอีกตั้งหลายชั่วโมง ผมขอเคลียร์งานให้เสร็จก่อนก็แล้วกัน”

พีรภัสพูดปนหัวเราะ เมื่อเห็นว่าธัญญาทำท่ากระฉับกระเฉงอย่างกับว่าเรื่องที่ไปทำนั้นสนุกมากงั้นแหละ

“ธัญญาพูดเล่นแค่นั้นเองคะ ไม่ได้จะไปตอนนี้สักหน่อยพีมีอะไรจะทำก็ทำไปซิคะ ธัญญานั่งรอได้”

หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินไปยืนที่ริมหน้าต่าง บรรยากาศของกรุงเทพที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน รถบนท้องถนนก็ยังติดเหมือนเดิม แต่ในใจของธัญญากลับอิ่มเอมใจความความสุขบางประการ จนมองไม่เห็นว่ารถที่เคยติดมันสร้างความเบื่อหน่ายปนหงุดหงิดให้เธออย่างมาก ธัญญายืนใจรอยอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่ทราบ จนกระทั่งพีรภัสเอ่ยขึ้นจึงได้รู้สึกตัว

“ธัญญานนท์เขาว่าอย่างไรบ้างกับข่าวในหนังสือพิมพ์”

หญิงสาวหันกลับมามาช้าๆพร้อมทำหน้าย่น

“โอ้ย!โดนต่อว่าซะหูชาเลยคะ แต่ธัญญาไม่สนใจหรอก อยากว่าอะไรก็ว่าไปซิ”

พูดแล้วก็ยิ้มแป้นให้กลับพีรภัส เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาหยกๆ

“เธอนี่น้า”

พีรภัสได้แต่สายหน้าอย่างระอา แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ

“พีคะ เมื่อกี้ก่อนที่ธัญญาจะเข้ามาเห็นพริกหวานท่าทางแปลกๆพีทะเลาะกับพริกหวานหรือเปล่าคะ”

หญิงสาวถามเบาๆแต่ใบหน้ายังเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม

“เปล่านี่ มีอะไรเหรอ”

พีรภัสปฎิเสธพร้อมกับถามกลับ

“งั้นก็แล้วไปคะ”

ธัญญาบอก แต่ยังเก็บความสงสัยไว้ในใจ

Create Date : 06 ธันวาคม 2550
Last Update : 8 ธันวาคม 2550 10:44:58 น.
Counter : 431 Pageviews.

43 comments

อ้าว...ยังไม่จบเหรอนี่...
เอ..เหลืออีกกี่ตอนนี่...
อิๆๆ

โดย: สดายุ...

วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:22:22:17 น.

ท่านพี่..1
ยังไม่จบเจ้าค่ะ..คงต้องทนๆ
อ่านไปสักพักใหญ่ๆนะเจ้าค่ะ

ส่วนเหลืออีกกี่ตอนนั้นยัง
ไม่ได้คิดเจ้าค่ะ..คริคริ

โดย: ไลเดเลีย

วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:23:14:09 น.

สวัสดีจ้ะ..น้องไล

มาติดตามอ่านต่อจ้ะ..
ว่าแต่ว่า..
คุณพีจะเอาคืนพริกหวานแบบไหนนะ..
อยากรู้จัง..อิอิ..

ทานข้าวแล้วยังจ้ะ..

โดย: พิจักษณา

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:12:13:48 น.

แวะมาทักทายค่ะ

โดย: หนูตัวยุ่ง

วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:22:48:09 น.

แวะมาทักทายค่ะ
มาอัพต่อเร็วๆนะคะรออยู่ค่ะ

โดย: kung IP: 203.113.61.104 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:23:31:54 น.

มาอ่านต่อค่ะ...

น้ำหวานจะโดนเอาคืนยังไงน้อ

โดย: เพรง.พเยีย

วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:6:57:28 น.

น้องไล..จ๋า

วันหยุดยาวไปเที่ยวไหนหละ..เที่ยวเผื่อหน่อยนะ.

ไปวิ่งซนอยู่ที่ไหนนะ.
ถึงได้เหนื่อย..อิอิ..

ปล.ถนอมตัวนะจ้ะ..อย่าวิ่งมาก..

โดย: พิจักษณา

วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:14:31:09 น.

หวัดดีเพื่อน บล๊อคสวยจังเพื่อนเค้ากลับมาแระน่ะคงต้องพักยางหน่อยเหนื่อยมาก แต่เดี่ยวจะออกไปตีแบตแระ 555

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:15:32:15 น.

รอลุ้นต่อ

โดย: ม่านแพร IP: 203.113.67.37 วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:21:53:44 น.

พี่พิ..3,7
คริคริ..ไม่บอกหร๊อกว่าพี่พี
จะเอาคืนพริกหวานยังไง

วันนี้หญิงไลว่างมากก็เลย
ไปวิ่งเล่นหลายที่..เหนื่อย
แต่สนุกคะ..คริคริ

คุณหนูตัวยุ่ง..4
ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายคะ
หากจะเข้ามาอีกหญิงไล
ก็ยินดีตอนรับนะคะ

คุณkung..5
ขอบคุณคะที่แวะมาทักทาย
หญิงไลจะพยายามอัพ
ให้ทันใจคนอ่านนะคะ

คุณนาง..6
ไม่บอก..ความลับคะ..อิอิ

คุณต่าย..8
ขอบคุณนะตัวเองที่ชม
มีของฝากหรือเปล่าเหนื่อยแต่ยังมีแรงไป
ตีแบทอีกนะเนี่ย

น้องม่านแพร..9
ดีใจคะที่เห็นน้องม่านแพร
แวะเข้ามาเยี่ยม

โดย: ไลเดเลีย

วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:22:43:06 น.

มาส่งน้องสาวเข้านอนจ้า..

ฝันดีนะ..

โดย: พิจักษณา

วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:23:23:58 น.

ไม่อยากทิ้งไว้นาน เลยรีบมาอ่านก่อน

โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.146.90 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:9:04:12 น.

ส่งเมล์ไปแล้วนะจ๊ะ

โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.146.90 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:9:38:22 น.

อรุณสวัสดิจ้ะ..

ใครไม่รู้ตื่นเช้าจังเลย..อิอิ.
ก็แซวกันไป..ตัวเองตื่นสายหละไม่ว่า..อิอิ

โดย: พิจักษณา

วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:9:42:40 น.

ตอนนี้เหนื่อยจริงหลังการตีแบตอ่ะตัวเอง เพ่งตื่นเนี้ยตัว

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:10:44:31 น.

ก็คนมานคิดถึงอ่ะน่ะ

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:11:31:47 น.

เพื่อนกันไม่จำกัดอายุ..
จะอ่อนกว่าหรือแก่กว่าก็เพื่อนกันน่ะตัวเอง.ไม่ต้องเปลี่ยนเราว่าไม่ต้องเปลี่ยนน่ะดี 55

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:12:13:07 น.

แอบย่องตามคุณ tai มาค่ะ

โดย: ammataya

วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:12:39:14 น.

ตามสบายถ้าข้าวเที่ยง..
เค้ายังไม่ได้ทานเช้าเลย
หุ หุ

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:12:48:30 น.

ตามมาอ่านต่อไปจ้าาาา

อยากรู้เรื่องต่อจัง...

โดย: I love Garfield

วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:14:43:14 น.

เราอัพนิยายแล้วเน้อ
เลยไม่ได้เมล์ไป อิอิ

โดย: ปลิวตามลม

วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:16:05:32 น.

อืมม์....เขียนได้ทีละนิดแบบนี้
เมื่อไรจะจบล่ะนี่....

โดย: พี่ IP: 124.120.200.143 วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:7:20:45 น.

พี่พิ..11,14
สวัสดีตอนสายๆคะ..วันนี้หญิงไลก็ว่างอีกวัน..เดี๋ยว
จะไปหาที่วิ่งเล่น..จะได้
เป็นการออกกำลังกายไปในตัว.จะได้ไม่โดนสาวปลิว
ตัดหน้าไปทุกบ้านอีก..คริคริ

สาวปลิว...12,13,21
นิยายของสาวปลิวเขียน
เริมต้นได้ดีนะ
คงจะเขียนได้ไหลลื่น
มากกว่านิยายของ
หญิงไล..ที่ตอนนี้ติดแง๊ก
ยังไม่ไปไหนเลย..เฮ้อ

คุณต่าย..15,16,17,19
เราคุยกันถึงเรื่องอายุ
ไม่รู้ว่าตะเอง..ปากุญแจ
ทิ้งไปหรือยัง..คริคริ

คุณammataya..19
แอบย่องมา..ระวังเจ้าของบ้านจะเห็นนะคะ..คริคริ
เชิญตามสบายเลยคะ
เจ้าบ้านยินดีตอนรับตลอดเวลา

คุณมด (I love Garfield )..20
ได้ข่าวเร็วจัง ดีใจอย่างสุดซึ้ง
ที่คุณมดเข้ามาอ่านนิยาย
ของหญิงไลอย่างต่อเนื่อง

ขนาดว่านานๆอัพที
ยังรู้อีก

ท่านพี่..22
โธ๋! ท่านพี่คนเขียนกำลังหาอารมณ์เศร้าอยู่ ตอนนี้
ยังไม่มี..เลยเขียนต่อไม่ได้สักที
อยากเศร้าอะตอนนี้
กำลังพยายามทำให้
ตัวเองให้เศร้าอยู่นะเนี่ยแต่มันไม่มีอารมณ์เศร้าเลย..เฮ้อกลุ้ม

ท่านพี่พอจะมีไหม..อารมณ์..แบบกำลังสับสน
ในความรู้สึกอะ..ขอแบ่งหน่อยสิเจ้าค่ะ..จะได้เอา
ไปเขียนต่อ

โดย: ไลเดเลีย

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:9:36:40 น.

หวัดดียามเช้าเกือบสาย..
เพื่อนทำไรวันนี้ เราก็คงลุยงานบ้านซะหน่อย

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:10:26:13 น.

สวัสดีครับน้องไล...จริงๆก็เป็นวันหยุดครับ...
แต่บังเอิญมีซัพพลายเออร์มาส่งของ...
เลยต้องมารับ...

เอาภาพมาแปะไว้ให้ดูเล่นด้วย...

โดย: big-lor

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:12:13:20 น.

บล็อคสวยจังค่ะ คุณหญิงไลฯ
ขอเรียกตามจีนมั่ง ๕๕๕ แบบว่าชื่อเต็มมันยาวง่ะ

รัมแวะมาหามั่งหลังจากอ่านตัวหนังสือสดใสนั่นมาเป็นปีๆ

รัมไม่ค่อยว่างและไม่ค่อยมีเนทใช้นะคะ

แต่ว่าหลังกลับไทนยแล้ว รัมน่าจะมีเวลามากขึ้น ตอนนั้นเราจะถล่มบ้านใครร่วมกันย่อมได้แล้วแหละ

ว่าแต่..ในลิสต์มีบ้านใครมั่งคะ..รัมขอแจมนะ

อิอิมาทักทิ้งไว้ก่องเน้อ
กำลังดูเค้าแพ้กของลงเรือกลับแหลมทองของเรายู้

บั๊บบุ๋ยๆๆ บายๆ

โดย: รอยคำ

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:15:02:47 น.

ทานข้าวแล้วยังเอ่ย..อิอิ

โดย: พิจักษณา

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:20:04:19 น.

คุณต่าย..24
วันนี้เค้าก็ทำงานบ้าน
เหมือนกัน สบายมาสองวันแล้ว.วันนี้ก็เลยสะสาง
งานก่อนเริ่มทำงานวันพรุ่งนี้

คุณพี่บิ๊ก..25
ขยันขนาดนี้ โบนัดสิ้นปี
คงได้เยอะล่ะซิ
ขอบคุณสำหรับรูปภาพคะ

คุณรัม..26
เรียกหญิงไลก็ได้คะ..
ไม่ถึงกับต้องเรียก
คุณหญิงไล..อื๊ย!ขนลุก

ขอบคุณที่แวะมาทักทายคะ
หญิงไลจะรอคุณรัมกลับมานะคะ
สงสัยงานนี้คงสนุกขึ้นเยอะ
หรือว่าจะทำให้ใครหลาย
คนต้องปวดหัวกันมากขึ้น
กว่าเดิมก็ไม่รู้เนอะ
เฉพาะหญิงไลกับสาวปลิว
แค่สองคน..ก็ทำให้หลายคน
ปวดหัวมากพอสมควร..ฮ่าๆๆ

พี่พิ..27
ทานข้าวเรียบร้อยแล้วค้า
พี่พิคงทานแล้วเน้อะ
ดึกแล้วนี่นา..คริคริ

โดย: ไลเดเลีย

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:22:37:14 น.

คุณไลฯฝน คนดี..

กลับไปบ้านค่ะ เลยห่างหายไป 2-3 วัน คิดถึงคุณไลฯ เช่นกัน

วันนี้เหนื่อยมาก แปะไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาหาพริกหวานค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: Nok_Noah

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:23:41:06 น.

หยาดฝนที่หล่นไหล...
ยังหน้าเดิมอะ....
ยัยปลิว...เขียนไปถึงไหนแล้ว....มัวต้วมเตี้ยมอยู่นี่แหละ...อิๆๆ

เดี๋ยวเขียนบ้างดีกว่า...

โดย: พี่ IP: 125.25.213.204 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:20:17:02 น.

โห!! ตอนที่ 13 แล้วหรือนี่ เขียนเก่งมากๆ ครับผม
คุณหญิงครับคุณหญิง พร้อมหรือยังครับ
พี่มาท้าแข่งวิ่งแล้วนะครับ

โดย: ห่วงใย

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:2:52:57 น.

หญิงไล...

หลับดึก ตื่นสายไหม?

ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่หญิงไลต้องการ
แค่บอกมา ก็แล้วกันนะ...
(จะทำเท่าที่ทำได้แค่นั้น อิอิ)
..ยิ้ม..

โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.199.125 วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:9:37:16 น.

อีกรอบ...

อันนี้อย่าแหวะนะ... ไม่ใช่แค่หวาน แต่เนื้อความดีอะ

"If I had a single flower for every time I think about you, I could walk forever in my garden." (Claudia Ghandi)

เก็บมาให้หญิงไลอ่าน ..ยิ้ม..

โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.199.125 วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:9:43:14 น.

แวะมาอ่านต่อจ้ะ.....

สบายดีนะจ๊ะนู่ไล.....

โดย: doctorbird

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:10:27:06 น.

แวะมาทักทายครับน้องไล....

โดย: big-lor

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:13:05:41 น.

หญิงไลขวัญใจสาวปลิว...

เรียกยาว ๆ ยังงี้แหละนะ... ชาวบ้านมีแต่จะย่อ
ชื่อให้สั้นลง สาวปลิวนี่ขยันต่อชื่อให้ ฮิๆๆๆ

เอาความคิดถึงมาฝากอีก... ไม่ได้คุยกันข้างบน
ก็คุยกันข้างล่างนี่แหละ

พริกหวานสู้ ๆ พริกหวานสู้ตาย
(ถ้าพริกหวานสู้จนตาย ก็เหลือแต่ ยัยรุ้งมาวิน ฮ่าๆ)

โดย: ปลิวตามลม

วันที่: 12 ธันวาคม 2550 เวลา:22:55:53 น.

หวัดดีจ้า.....มารายงานตัว....ครับผม

โดย: ม้าห้อ......ไม่งอแง (cm-2500

) วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:17:47:59 น.

หญิงไล...

เกิดไรขึ้น... หายไปไหนอีกแล้ว...

โดย: ปลิวตามลม

วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:22:16:11 น.

พักนี้เราเครียดๆ เห้อ..หญิงไลเป็นไงบ้าง

โดย: โลมาน้อยน่ารัก

วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:22:51:14 น.

หวัดดีคร้าบ แม่หญิงไล
ทะเลที่ไร้คลื่นแวะมาเยี่ยมนะคร้าบป๋ม

มาส่งเข้าห้องหอ เฮ้ย ส่งเข้านอนคร้าบ อุ๊ย พริกหวานทำตาเขียวใส่แล้ว สงสัยหึงแม่หญิงไล 5555555555555555+

โดย: (เสียงเปียโนเหงาใต้เงาเทียน) IP: 58.9.127.86 วันที่: 13 ธันวาคม 2550 เวลา:23:41:05 น.

โห.. ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ บล๊อกสวยขึ้นผิดหูผิดตา

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 14 ธันวาคม 2550 เวลา:19:59:12 น.

หญิงไล...

ปลิวมาหาบนบล็อกแล้ว...

แต่ขอปิดบล็อกตัวเองนะ

รักและคิดถึงเสมอนะจ้ะ

..ยิ้ม..

โดย: ปลิวตามลม

วันที่: 15 ธันวาคม 2550 เวลา:9:03:30 น.

หวัดดีวันหยุดเพื่อน
ตาหายดีหรือยังเพื่อน
แล้วหายไปไหนเนี้ยเพื่อน

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 15 ธันวาคม 2550 เวลา:9:03:47 น.

ไลเดเลีย

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

ร้อยรส...กลอนกานท์

O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !

จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog