๐ พรายพิมาต/พนมเทียน ๐




ประพันธ์โดย : พนมเทียน
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา : 360 บ.


พรายพิฆาต เป็นนิยายสุดคลาสสิกอีกเรื่องหนึ่งของ”คุณพนมเทียน” เรียกว่า ”มันส์”จนวางไม่ลง นอกจากนั้นคุณพนมเทียนได้ซ่อน “น้ำมิตร” ระหว่างผู้พิทักษ์สันติราษฎร์และคนนอกกฎหมายได้อย่างแยบยล งดงามเป็นที่ยิ่งอย่างไรก็ตาม เมื่อมองถึงสัจธรรมและความเป็นจริงแล้วนั้น อกุศลกรรม ย่อมพ่ายแพ้ต่ออำนาจกุศลกรรมเสมอธรรม ย่อมคุ้มครองแก่ผู้ประพฤติธรรมเท่านั้น เฉกเดียวกันคนนอกกฎหมายอย่างจอมโจนหน้าบาก “พราน จอมภูต” จะเป็นมิตรที่ดีต่อ พ.ต.ต.เชิดวุธ รณฤทธิ์ เช่นนั้นหรือ สัจจะในหมู่โจนจะเชื่อได้สักแค่ไหนมาดูกันว่าระหว่างกุศลกรรมกับอกุศลกรรม ธรรมกับอธรรม เมื่อเดินเส้นทางเดียวกันจะสิ้นสุดลงเช่นไร



จากปกใน

สัมพันธภาพที่ไม่หน้าเชื่อกลับเกิดขึ้นได้อย่างน่าประหลาด เป็นไปได้หรือ ที่ตำรวจมือสะอาดกับอาชญากรตัวกลั่น จะเปี่ยมไปด้วยน้ำมิตร ซึ่งกันและกัน นี่คือเรื่องรวมระหว่าง พ.ต.ต.เชิดวุธ รณฤทธิ์ และจอมโจนหน้าบาก พราน จอมภูต ผู้ปรากฏร่างดุลคนไร้เงามาเร็ว ไปไวกว่าทุกคนคิด ตำรวจหัวปั่นสั่นคลอน เพราะไม่ทราบว่า แท้จริงแล้ว “พราน จอมภูต” คือใคร ยุรยาตรมาแต่หนไหน รู้แต่เพียงว่า คือนักโจรกรรมชั้นยอด แม้แต่องค์กรร้ายคณะ “พรายดำ”ยังขยาด! และที่สำคัญคือ เขาเป็นที่ต้องการของตำรวจ ในฐานะ..อาชญากรตัวฉกรรจ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกครั้งที่เกิดเหตุ ไม่ว่าจะเป็น พรายดำ หรือตำรวจ ไม่เคยยื่นมือเข้าไปได้ทันพรายดำ..ต้องการล้างพราน จอมภูต ให้สิ้นซาก! แต่ตำรวจ..ปรารถนาจับเป็น เพื่อกระชากหน้ากากที่บดบังใบหน้าอันแท้จริงไว้ แต่ใครล่ะแน่จริง ที่จะพันธนาการ พราน จอมภูต ด้วย “กุญแจมือ” เพราะแม้แต่เงาของเขา ก็ไม่มีใครได้สัมผัสด้วยซ้ำ!

สาเหตุแห่งเรื่องราว ปฐมบทแห่งความมันส์ คือศึกแห่งศักดิ์ศรี โยงใยถึงผลงานการทดลองทาวิทยาศาสตร์การ “ล่องหน” ซึ่งเป็นสิ่งที่ปรารถนาของเหล่าร้าย “พรายดำ”หากสิ่งนั้นตกอยู่ในมือ “พรายดำ” สิ่งใดจะเกิดขึ้นพราน จอมภูต และพ.ต.ต.เชิดวุธ เท่านั้นที่รู้ การต่อสู้จากสามฝ่ายจึงอุบัติ.ตำรวจกองปราบพิเศษ และองค์ “พรายดำ” ฝ่ายหนึ่งปกป้อง ฝ่ายหนึ่งช่วงชิง หากฝ่ายที่สามล่ะ เขาปฏิบัติการทุกครั้งเพื่อใคร ด้วยเป้าหมายใด คำตอบคงไม่พ้นชายหน้าบาก..พราน จอมภูต!










Create Date : 17 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 27 กันยายน 2552 15:12:22 น.
Counter : 1403 Pageviews.

32 comments
  
อ้อ แฟนหนังสือของคุณพนมเทียนหรือครับนี่!!

โดย: ห่วงใย วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:52:15 น.
  

พี่ธรรม..1
แหะๆๆ ทำนองนั้นล่ะคะ อ่านมา
หลายเรื่องพอสมควร ก็ติดชื่อ
คนเขียนนี่นา
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 18 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:52:44 น.
  
emo
<
<
ดีจ้า หญิงไลตอนนี้กำลังหมดมุขน่ะสิถึงได้หายไป...รู้นะ
โดย: มหาสำลี วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:6:06:36 น.
  
แค่ชื่อก็น่าอ่านแระตัว..เค้าชอบนิยายออกแนวอย่างเนี้ย..เดี๋ยวไปหาซื้อเลย
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:58:14 น.
  


คุณไลฯคะ..

เรื่องนี้ไม่เคยอ่านค่ะ ไว้จะลองไปหามาอ่านนะคะ ฟังคุณไลฯ เล่าแล้ว น่าสนุกค่ะ

โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:35:02 น.
  
เอ่อ...คุณน้องครับ...
เห็นแนะนำแตหนังสือของพนมเทียน....
สงสัยจะเป็นแฟนพันธ์แท้...


มีนิยายอยู่เล่มนึงของพนมเทียน...
ซึ้งมากอ่านแล้ว..น้ำตาไหลพราก..
จำชื่อเรื่องไม่ได้...รู้สึกจะชื่อพรายสวาทหรืออะไรนี่แหละ...

คุณน้องอ่านแล้วยัง...
พีว่าจะหาซื้อใหม่อยู่..เล่มที่ซื้อมาคราวที่แล้ว..ไม่ทราบว่าเพื่อนผู้น่ารักท่านใดยืมไป..แล้วไม่ยอมมาคืน...
จำไม่ได้..ตามทวงไม่ถูก...
หากคุณน้องเคยอ่านแล้วช่วยแจ้งชื่อเรื่องให้คุณพี่ทราบที....
เล่มไม่หนามาก..ประมาณร้อยหน้ากว่าๆ...
คุณพี่จะไปตามหาซื้อ...
แต่ติดขัดที่จำชื่อเรื่องไม่ได้...แย่จัง
โดย: big-lor วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:43:03 น.
  
โดย: กร IP: 124.120.119.139 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:45:01 น.
  
แหะๆ ไม่ค่อยได้อ่านนิยายคนไทย
แม่น้องรันชอบอ่านแต่วรรณกรรมเด็กที่เค้าแปลกันไว้

ตายังโอเคอยู่รึเปล่าจ๊ะ เห็นหายหน้าหายตาไป
โดย: แม่น้องรัน (runch ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:15:32 น.
  
คุณมหา..3
สวัสดีค่ะ จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังไปคะ
หญิงไลยังเขียนนิยายไปไม่
ถึงไหนเลยคะ แหะ แหะ เขินจัง





คุณต่าย..4
สนุกคะถ้าชอบแนว ชิงไหว
ชิงพริบกัน





คุณนก..5
สนุกคะคุณนก แนะนำๆ
แล้วจะติดใจ





คุณพี่บิ๊ก..6
เออ!คุณพี่ หญิงไลไม่ค่อยคุ้นเลยอะ
เป็นเรื่องประมาณไหนคะ ยิ่งถ้า
มีแค่ร้อยกว่าหน้า อืม! ไม่ค่อย
ได้อ่านเท่าไหร่ ต้องหน้ายาวคะ





คุณกร..7
เออ!
หน้าเนี่ยหมายความว่าไงเหรอคะ





คุณแม่น้องรัน..8
ตาหายแล้วคะ แต่แผลยังไม่หายดี
คาดว่าจะเหลือแผลเป็นนิดหน่อย
ที่เปลือกตานะคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:41:39 น.
  
โดย: the river of Aquarius วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:43:05 น.
  
ไว้จะยืมอ่าน...ท่าจะดี
ไม่เปลืองตังค์ซื้อ
โดย: สดายุ... วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:49:57 น.
  
ขอรวงร้อยเดือนดาวที่พราวพร่าง
กล่อมให้นางหลับฝันอย่าพลันตื่น
ทุกราตรีขอให้มีแต่ความชื่น
อย่ากล้ำกลืนหม่องหม่นป่นฤทัยนาง...

มาส่งเข้านอนนะคร้าบแม่หญิงไล
อย่าไปดึกนักสิ ชอบนะมืดๆๆค่ำๆๆอ่ะเดี๋ยวก็ตกหลุมซะหรอก 555555555+

ฝันดีนะคร้าบ



โดย: (เสียงเปียโนเหงาใต้เงาเทียน) (ทะเลที่ไร้คลื่น ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:35:15 น.
  
Morning naka my Friend
Have a nice day naka
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:21:16 น.
  
มีแผลเป็นนี่แสดงว่าต้องผ่ากันเลยเหรอ
เสียวไส้เนอะ
แม่น้องรันเคยต้องใช้ยาป้ายตา ยังเสียวแทบแย่
ดูแลให้ดีน่ะ เกิดมามีตาอยู่คู่เดียว แต่ต้องใช้ไปจนตาย
โดย: แม่น้องรัน (runch ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:55:20 น.
  

น้องไลจ๋า..

ทานข้าวแล้วยังจ้ะ..
พี่อ่านเมล์แล้วจ้า..
ขอบคุณนะค่ะ..

เรื่องนี้พี่ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ..
จะไปยืมได้ที่ไหนนะ..( แบบงกอะ.ไม่ลงทุน.อิอิ.ขอยืมน้อง )

ปล.ติดตามรายงานข่าว..จากนักข่าวสาวอย่างสม่ำเสมอ..จ้า..
โดย: พิจักษณา วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:49:09 น.
  

คุณthe river of Aquarius..10
แหะๆๆ เดี๋ยวจะหญิงไลจะแวะ
ไปหยิบรูปสวยๆมาอีกนะคะ





ท่านพี่..11
โอ! ไม่น่าเชื่อว่าท่านพี่จะยังไม่
เคยอ่าน





คุณไร้คลื่น..12
นอนดึกจังเลยนะคะ ถ้ายังไม่นอน
คราวหน้าหญิงไลแวะไปก็ช่วย
เปิดไฟให้หน่อยซิ กลัวจะตกหลุม
แล้วจะไม่มีใครช่วย
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:21:48 น.
  

คุณต่าย..13
สวัสดีตอนเย็น คนนึงมาเช้า
อีกคนมาเย็น แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันซักทีเนี่ย




คุณแม่น้องรัน..14
อาการของหญิงไล ไม่ได้ร้ายแรง
ขนาดนั้นหรอกคะ พูดซะน่ากลัวเชียว




พี่พิจ๋า..15
ถ้าหญิงไลมีข่าวคืบหน้า จะรายงาน
ให้ทราบเป็นระยะๆนะคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:18:43 น.
  
นางยังไม่เคยอ่านเลยค่ะเรื่องนี้

ที่จริง...ก็ยังมีอีกหลายเรื่องของคุณพนมเทียน ที่นางยังไม่เคยอ่าน

หญิงไล...เป็นหนอนหนังสือตัวจริงเลยนะนี่

โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:5:25:03 น.
  
emoemoemo
<
<
ขอบคุณนะครับสำหรับคำอวยพร หญิงไล
<
<
emoemoemo
โดย: มหาสำลี วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:50:55 น.
  
mornig naja
have a nice day ja
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:51:05 น.
  
หอบความคิดถึงมาส่งจ้า

คิดถึงพี่พี่ด้วย

ทำงานมีความสุขน๊า
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:51:15 น.
  
จ๊ะเอ๋

มีแรงมาเล่นแล้วเน้อ
โดย: สาวปลิว (ปลิวตามลม ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:38:43 น.
  

สวัสดีจ้ะ..น้องสาว

นอนดึก..ไม่สบายหรือเปล่านี่..
หรือว่า..คอมเจ๊งนะ..อิอิ..

น้องปลิว..เค้าจะเอ๋แล้ว..
มีแรงเล่นจริงหรือเปล่านะ..น้องไล..อิอิ..

ปล.น้องไลรีบมาดูคนซนเร๊ว..อิอิ..


โดย: พิจักษณา วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:18:15 น.
  

คุณนาง..18
แหะๆๆ บางเรื่องของคุณพนมเทียน
หญิงไลก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกันคะ
หญิงไลอาจจะยังไม่ใช่หนอนหนังสือเท่าไหร่ก็ได้คะ คือจะอ่าน
เฉพาะเรื่องที่ชอบเท่านั้น เรื่องที่
อ่านก็ยังไม่หลากหลายเท่าไหร่คะ
จึงไม่รู้ว่าพอจะเรียกว่าเป็นหนอน
หนังสือได้หรือเปล่านะคะ





คุณมหา..19
อายุเพิ่มขึ้นอีกปี ว่าแต่มีใครช่วย
ทานเค๊กหรือยังคะ หญิงไลจะ
ได้ไปช่วยทาน





คุณต่าย..20
ขอบคุณจ้า
เมื่อไหร่เราจะได้คุยกันซะที เวลา
เราว่างไม่ค่อยตรงกันเลยแฮะ




คุณนา..21
มารับความคิดถึงคะ หนักเหมือน
กันนะเนี่ย ถ้าจะสมไว้นาน คริ คริ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:43:12 น.
  

สาวปลิว..22
แน่ใจแล้วนะว่าหายดีแล้ว
อย่าดื้อ อย่าซนมากนะ ระวัง
สุขภาพด้วย เป็นห่วงนะ




พี่พิจ๋า..23
หญิงไลยังสบายดีคะ ยังไม่ได้เจ็บป่วยอะไร แรงก็ยังมีอย่าเหลือเฟือคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:50:23 น.
  
หญิงไล add สาวปลิวหน่อย
เผื่อจะได้ เขียนคุยกัน (ชักเริ่ม
ขี้เกียจพูดแล้ว ฮิๆๆ)

plewtaamlom@hotmail.com

ถ้าบุญพาวาสนาส่ง คงมีวันที่ on
ตรงกันนะ
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.204.217 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:12:28 น.
  
emo
โดย: มหาสำลี วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:38:16 น.
  
สวัสดีตอนเย็นน้องไล.......



รู้สึกว่าท่านมหานี่จะไปรับประทานมันซะทุกบ้านเลยนะขอรับ...
โดย: big-lor วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:10:34 น.
  
หญิงไล

หลุดไป แล้วไปเลยนะ หือ
ห้ามเปิดเผยความลับนะ อิๆๆ

เพราะไม่แน่ว่าจะเข้าใจครบถ้วน ฮี่ๆๆ

ราตรีสวัสดิ์
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.188.72 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:00:53 น.
  
มาบอกบนนี้...
กลัวไม่ได้เปิดเช็คเมล์

นั่งปั่นพล็อต แล้วก็เมล์ไปแล้ว
อ่านเสร็จบอกด้วยว่าเห็นว่าไง
อิอิ

เขียนไปก็นึก sub-plot ไปว่า
จะใส่อะไรดี น่าจะดีกว่า เป็น
situation นะ สาวปลิวคิดงั้น

อืม...
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.200.93 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:10:38 น.
  
ไลเดเลีย จ๋ารายงานตัวจ้า...หายไปนานเลย..วันนี้กลับมากก็งงเหมือนกันว่า โบตานิหายไปไหนหว่า...
มีความสุขมากๆนะ พรุ้งนี้ก็ลอยกระทงแล้วซิเน้อ...อิอิ ติดงานเลยไม่ได้ไปลอยเลย ฝากไลเดเลียไปลอยละกันนะ
โดย: โลมาน้อยน่ารัก วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:30:27 น.
  

สาวปลิว..26,29,30
นิยายของเรา ขอเวลาคิดนึดนึงนะ
ตอนนี้ยังคิดไม่ค่อยออกเลย





คุณมหา..27
ทานอะไรอะ ทำไมไม่เรียกหญิงไล
บ้างเลย แบ่งกันบ้างซิ





คุณพี่บิ๊ก..28
สวัสดีตอนเกือบจะบ่ายคะ ฮ่าๆๆ





โลมาน้อย..31
โบตานิไม่รู้หายไปไหน บอกใคร
ไว้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้
หญิงไลคงไม่ได้ไปลอยเหมือนกัน
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:58:43 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
พฤศจิกายน 2550

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
23
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog