Bloggang.com : ไลเดเลีย - หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 19

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 19

งวดเข้ามาทุกทีแล้วค่ะ คิดว่าอีกไม่เกินสองตอนเรื่องนี้คงจบเสียที เขียนมาจะครบปีอยู่แล้ว ซึ่งใช้เวลายาวนานกว่าที่คิดเอาไว้ ขอบคุณทุกกำลังใจที่เป็นแรงพลักดันจนข้าเจ้าเขียนมาจนถึงเดี๋ยวนี้ เอาล่ะพล่ามซะยาวเลย เชิญอ่านกันได้เลยค๊า

ภายในห้องทำงานประธานกรรมการบริษัทบริรักษ์ รัชนนท์กำลังยืนทอดอารมณ์ มองออกไปทางหน้าต่าง ในมือถือถ้วยกาแฟที่ยังคงมีควันจาง ๆโชยกลิ่นหอม บรรยากาศบนท้องถนนคลาคล่ำไปด้วยประดารถยนต์หลากยี่ห้อ ในขณะที่เจ้าของห้อง ยังคงนั่งอ่านเอกสารโดยไม่สนใจอาการของอีกฝ่ายที่ดูคล้ายกับว่ามีเรื่องในใจ

รัชนนท์เดินไปหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะกลมกลางห้อง ซึ่งเอามาวางไว้ตั้งแต่เดินเข้ามา ยื่นให้พีรภัสดู พร้อมกับถามเบา ๆ

“ดูนี่ก่อน บอกฉันซินายเห็นอะไรบ้าง”

ก่อนถอยไปนั่งที่โซฟากลางห้อง หมุนถ้วยกาแฟเล่นอย่างเหม่อลอย พีรภัสรับซองมาเปิดอย่างงง ๆ รูปหลายใบที่อยู่ในมือขณะนี้ เป็นรูปที่เคยลงข่าวครึกโครมเมื่อสองเดือนก่อน ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่ แต่หลังจากพินิจดูรูปหลายใบ มีบางจุดเท่านั้นที่น่าสงสัย คือรูปทั้งหมดเกือบสิบใบ มีแต่มุมที่ถ่ายเห็นเพียงใบหน้าเขาเท่านั้น ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ อย่างน้อยน่าจะมีรูปที่ถ่ายติดใบหน้าของพริกหวานปนอยู่ด้วย แต่กลับไม่มี

“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ ก็แค่รูปที่เคยเป็นข่าวเมื่อสองเดือนก่อนเท่านั้น”

พีรภัสกลับบอกไปอีกทาง พร้อมกับเก็บรูปภาพทั้งหมดใส่ซองไว้ตามเดิม รอยยิ้มชนิดหนึ่งแวบผ่านดวงตา แต่รัชนนท์ไม่ทันเห็น

“ฉันว่ามันแปลก ๆ ก็เลยเข้าไปคุยกับทางสำนักพิมพ์ เลยได้รูปพวกนี้มา นายว่าแปลกไหม รูปพวกนี้ทำไหมมีแต่มุมที่ถ่ายเห็นหน้านายชัด ๆ ทั้งนั้น แต่กลับไม่มีรูปไหนที่บ่งบอกเลยว่าผู้หญิงอยู่ในรูปคือใคร ฉันอยากรู้ว่าคนที่ส่งรูปพวกนี้ต้องการอะไร ทั้ง ๆ ที่ถ้านำไปขายให้ทางสำนักพิมพ์คงจะได้ราคาพอสมควร แต่นี่กลับส่งไปทางไปรษณีย์ จึงไม่มีใครรู้ว่าเป็นใคร ฉันเดาว่าคนที่ส่งรูปพวกนี้มาไม่น่าจะต้องการเงิน และก็ไม่อยากทำลายชื่อเสียงของพริกหวานด้วย ซึ่งมันเป็นเรื่องแปลก"

“นายคิดว่าเป็นฝีมือใครล่ะ”

เสียงถามเรื่อย ๆ ในท่าทีสบาย ๆ ทั้งที่เป็นเรื่องของตัวเองแท้ ๆ กลับไม่แสดงท่าทีสะทกสะท้าน ตรงกันข้ามกับรัชนนท์ที่แสดงออกอย่างชัดเจน ในการตามหาตัวต้นเหตุ

“ฉันก็ยังไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่ามีใครต้องการอะไร หรือว่าคู่แข่งทางธุรกิจของนาย”

“เป็นไปไม่ได้หรอกนนท์ เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ฉันกระทบกระเทือนได้หรอก ฉันว่าเขาอาจเพียงต้องการแหย่ฉันเล่นก็ได้”

พีรภัสพูดช้า ๆ แต่ประโยคสุดท้ายอดที่จะพูดติดตลกไม่ได้

“เฮ้อ! นายนี่ก็แปลกเรื่องของตัวเองแท้ ๆ กลับไม่สนใจ ไม่รู้ซิฉันว่ามันมีอะไรทะแม่ง ๆ นะ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกัน”

รัชนนท์เอามือลูบคางอย่างใช้ความคิด ซึ่งยังมีอีกหลายอย่างที่ยังติดใจสงสัย

“นายอยากรู้ไปทำไม ในเมื่อมันผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่ฉันว่าน่าจะขอบใจ คนที่เอาภาพเหล่านั้นไปลงหนังสือพิมพ์นะ เพราะทำให้ฉันรู้อะไรมากขึ้น”

พีรภัสพูดยิ้ม ๆ ถึงแม้วันแรกที่รู้ข่าวถึงกับนอนไม่หลับ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร ในเมื่อเรื่องมันก็ผลดีต่อเขาเช่นกัน ก็เลยปล่อยให้ผ่านไปง่าย ๆ แต่เรื่องอะไรต้องบอกรัชนนท์ ให้งมหาต่อไปเถอะว่าเป็นใคร

“ไม่รู้ล่ะ นายไม่สนใจก็แล้วไป แต่ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใคร”

รัชนนท์หมายมาด เขาไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ เหมือนที่พีรภัสบอกเด็ดขาด แล้วต่างคนต่างตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงแอร์คอนดิชั่นเท่านั้นที่ยังทำหน้าที่เป็นปกติ

“นายคงไม่ได้มาหาฉันด้วยเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวหรอกใช่ไหม?”

น้ำเสียงเคร่งขรึมถามตรงไปตรงมา หลุบสายตาลงต่ำเพื่อซ่อนรอยขำขัน ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย

“ฉันล่ะเบื่อนายจริง ๆ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงละก็จะสมัครเป็นแฟนนายคนแรกเลยรู้ไหม ช่างเดาใจฉันออกไปหมดเสียทุกอย่าง”

พีรภัสได้แต่หัวเราะเบา ๆ กับคำกระแหนะกระแหนของเพื่อน

“มีอะไรก็ว่ามา ฉันไม่ได้ว่างเหมือนนายหรอกนะ”

พีรภัสประชดเอาบ้าง แต่รัชนนท์ไม่สนใจ ตอบคำถามด้วยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจัง หมดแววล้อเล่นอีกต่อไป

“ถูกต้องแล้วละ เรื่องนั่นมันเป็นเพียงแค่น้ำย่อยเท่านั้น แต่อีกเรื่องนี่ซิ ฉันสงสัยว่า ธัญญาบังเอิญว่ามาพักผ่อนที่เมืองไทยตามที่บอกจริงหรือเปล่า หรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น”

รัชนนท์กล่าวอย่างใคร่ครวญ ในขณะที่พีรภัสเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ปล่อยตัว
ตามสบาย ก่อนถามเรื่อย ๆ คล้ายจะไม่สนใจ

“หมายความว่ายังไง ที่ว่าธัญญาอาจจะไม่ได้มาเที่ยวเฉย ๆ”

“นายจำวันที่เปิดตัวรถสปอร์ตของบริษัทแวนเวอร์รี่ ที่จ้างฉันทำโฆษณาให้ได้ไหม ฉันว่ามันมีอะไรเกี่ยวกับธัญญาอยู่นะ”

พีรภัสขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง มือหมุนปากกาเล่น

“จำได้ซิมีอะไรเหรอ แล้วมันเกี่ยวอะไรธัญญาตรงไหน”

“นี่นายไม่ได้สังเกตอะไรเลยเหรอ ผู้ถือหุ้นของบริษัทแวนเวอร์รี่ค่อนข้างเอาใจและเกรง ๆ ธัญญามากเกินเหตุว่าไหม? ทั้งที่ธัญญาเป็นแค่เพียงนางแบบเท่านั้น ไม่น่าที่จะได้รับการปฏิบัติเหมือนคนที่อยู่ในคนระดับเดียวกัน เอาละฉันยอมรับว่าธัญญาเป็นสาวสวย ที่มีใครต่อใครอยากพูดคุยด้วย แต่ว่านะ ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?”

รัชนนท์ตั้งข้อสังเกต สมองใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง

“นายจับผิดอะไรมากไปหรือเปล่า หรือว่านายหึง ที่มีหนุ่ม ๆ แม้จนกระทั่งแก่ยังแข่งกันเอาใจธัญญา”

พีรภัสพูดปนหัวเราะ สัพยอกที่เห็นคนพูดจริงจังเกินเหตุ

“บ้าซิ ไม่ใช่แบบนั้น ฉันว่าธัญญาต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับบริษัทแวนเวอร์รี่ก็ได้”

รัชนนท์บอกเสียงต่ำ ๆ ใบหน้าพีรภัสคล้ายอ่อนใจ ก่อนส่ายหน้าที่รัชนนท์ไม่รู้ใจตัวเองเสียที

“แต่ฉันว่าถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ มันก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน ด้วยฐานะทางการเงินอย่างธัญญาที่อยู่ในระดับดี อาจจะมีหุ้นอยู่ในนั้นก็ได้”

พีรภัสแสดงความเห็น ทำให้อีกฝ่ายไตร่ตรองพยักอย่างเห็นด้วย แต่กระนั้นก็ยังมีข้อโต้แย้ง

“ถ้าเป็นอย่างที่นายบอก งั้นก็เป็นเรื่องแปลกแล้วล่ะ ทำไหมต้องจ้างให้ฉันทำโฆษณาให้ด้วยล่ะ ในเมื่อบริษัทมีตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่ไปจ้าง แถมยังมีการระบุเสียด้วยซิว่าต้องการใครเป็นนางแบบ มันออกแปลก ๆ ที่จะระบุให้ตัวเองเป็นนางแบบเสียเองว่าไหม?”

รัชนนท์ไม่วายสงสัย ถึงแม่จะถูกหักล้างด้วยเหตุผลของพีภรัส หรือไม่ก็เกิดจากความฟุ้งซ่านของตัวเองก็ได้

"ฉันว่าถ้านายอยากจะรู้เหตุผลไปถามเจ้าตัวเลยดีไหม ดีกว่ามานั่งคิดให้เสียเวลา"

พีรภัสแนะนำอย่างรำคาญ จะได้เลิกสงสัยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเสียที ส่วนเรื่องที่ควรจะสงสัย กลับงี่เง่าซะนี่ สมควรอยู่หรอกที่ถูกธัญญาปั่นหัวเล่น

คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง

หญิงสาวกำลังขะมักเขม้นเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าใบเขื่องหลายใบ และของจิปาถะมากมาย แล้วก็หยุดกลับมานั่งลงบนเตียงอย่างเหม่อลอย เสียงถอนหายใจเหนื่อยหน่าย แผนที่วางไว้ไม่เป็นไปอย่างที่คิด อาการท้อแท้สิ้นหวังฉายออกมาทางดวงตาชัดเจน ความหวังที่พอจะมีอยู่บ้างตอนนี้กลับริบหรี่มืดมน แล้วนี่ยังต้องเดินทางกลับอังกฤษอีก ซึ่งยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ แผนที่วางไว้คงต้องสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้

เสียงกริ่งหน้าห้องรัวถี่ยิบปลุกธัญญาให้ตื่นจากภวังค์ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างขี้เกียจ แต่แล้วก็ต้องซอยเท้าให้เร็วขึ้นเมื่อเสียงกริ่งยังรัวถี่ไม่เลิก แต่ไม่ลืมที่จะดูที่กล้องวงจรปิดว่าใครมา

"จะบ้าเหรอ กดครั้งสองครั้งธัญญาก็ได้ยินแล้ว"

บานประตูบานเปิดออกพร้อมกับเสียงแหว มือที่เตรียมจะกดกริ่งอีกครั้งเปลี่ยนมาดึงแขนหญิงสาวให้เดินตามเข้าไปในห้อง พร้อมกับใช้มืออีกข้างปิดประตู ก่อนจะบอกด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

“มานี่ เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว”

หลังจากทบทวนเรื่องต่าง ๆ แม้บางเหตุการณ์อาจไม่ค่อยประติดประต่อ แต่เขาก็พอจะรู้เหตุผลที่แท้จริงที่ธัญญาเปลี่ยนไปแล้ว วันนี้ต้องมีการลงโทษคนเจ้าเล่ห์เสียหน่อย ค่าที่ทำให้คนอื่นวุ่นวายใจ

“อะไรกันค่ะ เบา ๆหน่อยซิธัญญาเจ็บนะ”

หญิงสาวหน้ามุ่ยพยายามแกะมือชายหนุ่มออกแต่ไม่สำเร็จ จนชายหนุ่มรำคาญที่หญิงสาวขัดขืน จากประตูกับห้องนั่นเล่นแม้จะไม่ไกลกัน แต่ด้วยร่างกายสูงเกือบจะเท่ากัน ทั้งที่หญิงสาวดูบอบบาง แต่ก็แข็งแรงอย่างคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ มันจึงไม่ง่ายที่เขาจะลากเธอเข้าไปจนถึงห้องนั่งเล่นหากเธอยังขัดขืน จึงจำเป็นต้องใช้วิธีขู่ เพื่อเธอจะได้เดินตามมาง่าย ๆ

“จะเดินตามมาดี ๆ หรืองต้องให้ใช้วิธีอื่น”

ชายหนุ่มหันมาถามเสียงต่ำ ท่าทางเอาจริง หญิงสาวเริ่มหายใจไม่สะดวก เดาไม่ออกว่าเขาโกรธด้วยเรื่องอะไร จนกระทั้งมาถึงโซฟา

“มีอะไรจะสารภาพไหม?”

ชายหนุ่มถามเคร่งขรึม ใช้สายตาบังคับให้หญิงสาวนั่งลง พร้อมกับตัวเองนั่งลงใกล้ ใบหน้าโน้มเข้าไปใกล้ จนหญิงสาวหายใจติดขัด ด้วยยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และชายหนุ่มยังไม่ปล่อยแขนของหญิงสาวง่าย ๆ

“เออ! สารภาพอะไรคะ?”

เสียงตะกุกตะกัก แสร้งทำหน้าเหลอ แต่ก็ไม่แนบเนียนอย่างที่คิด

“ก็เรื่องต่าง ๆ ที่เธอทำไว้นะซิ อย่างเช่น เธอเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทแวนเวอร์รี่หรือเปล่า”

เสียงถามเรียบเฉย ปล่อยมือหญิงสาว ขยับนั่งตัวตรง มือกอดอก มองมาที่ใบหน้าเนียน รอฟังคำอธิบายอย่างตั้งใจ หญิงสาวได้ แต่พยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติทั้งที่เตรียมใจกับสถานการณ์แบบนี้แล้วก็ตาม ยังอดหวาด ๆไม่ได้

“ใช่ค่ะ แล้วมีอะไรเหรอคะ”

เสียงถามกลับเรียบ ๆ เช่นเดียวกัน หลังจากปรับอารมณ์ให้เป็นปกติได้แล้ว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้ดี ยิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาโกรธ แต่มันก็ต้องเสี่ยงกันหน่อย

“เปล่า มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแค่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองโง่สิ้นดี ที่ถูกหลอกมาตลอด”

เสียงขมขื่นถูกกลืนลงลำคอ ซึ่งตรงกันข้ามกับที่หญิงสาวคิด แววตาขุ่นเคืองปนน้อยใจสบกับแววตานุ่มนวลที่ทอดมองประสานมาปนกระแสความสาแก่ใจ แต่อบอุ่น อ่อนโอน ปลอบประโลม จนชายหนุ่มซึมซับไปเต็มหัวใจ และแล้วรัชนนท์ก็ได้คำตอบทั้งหมด ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารอมาตลอดทั้งชีวิตจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้านี่เท่านั้น พอกันทีกับการหลอกตัวเอง

คล้ายโซ่สวาทแต่ชาติเก่า
ผูกให้แนบเนากับเงาฝัน
จำหลักเสน่หาแต่ครานั้น
รอคอยสัมพันธ์อันมั่นคง

ไว้เท่าความคิดชายหนุ่มดึงไหล่หญิงสาวเข้ามาสวมกอดอย่างรักใคร่ โดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน

“แต่งงานกันนะธัญญา”

ในภาวะที่ห้องเกือบเงียบสนิท จะมีก็เพียงแต่เสียงแอร์คอนดิชั่น ที่ครางกระหึ่ม กระแสเสียงแม้จะแผ่วเบา แต่หนักแน่นจริงจัง จึงได้ยินชัด ใบหน้าเนียนที่เริ่มระเรื่อขึ้น สบลงกับไหล่แข็งแรง บึกบึน ตักตวงความอบอุ่น อ่อนโยน ของชายหนุ่ม ไว้เต็มหัวใจเช่นกัน

“พูดอีกครั้งซิค่ะ ธัญญาจะได้รู้ว่าตัวเองหูไม่ได้เฝื่อนไป”

หญิงสาวบอกแผ่วเบาเช่นกัน แววตาเป็นประกายสุกใส ชายหนุ่มผละไหล่ของหญิงสาวให้นั่งตัวตรง แววตาของคนทั้งคู่สบประสานกันโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรกันอีก ในเมื่อต่างฝ่ายต่างรู้หัวใจตัวเองดีแล้ว

“แต่งงานกับผมนะธัญญา”

น้ำเสียงอ่อนโยนบอกมาอีก พร้อมกับรอฟังคำตอบจากหญิงสาวอย่างทรมาน ถึงแม้จะเป็นเพียงไม่กี่เสียววินาทีเท่านั้น ก่อนที่คำตอบจะล่วงผ่านลำคอระหงส์ออกมาช่างยาวนานจนแทบขาดใจ

“ค่ะ”

เสียงหวานใสรับปากอย่างเต็มใจ ก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ จนแววตาเข้มเปรี่ยมแห่งความสุขเปลี่ยนเป็นแพรวพราว

“อย่าทำอย่างนี้อีกนะ เดี๋ยวเรื่องได้ยาวหรอก”

เสียงพร่าดุ อย่างควบคุมตัวเอง หญิงสาวยิ้มใส่ตาก่อนขยับหนีให้พ้นระยะมือชายหนุ่มเอื้อมถึง

“จะไปไหน มานั่งนี่ บอกแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว”

หญิงสาวเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แต่ยังไม่คลายความระแวง แม้เธอเกิดและเติบโตมาจากเมืองนอกก็จริง แต่ก็ไม่ยอมปล่อยตัวให้กับใครง่าย ๆ ในเมื่อแม่ซึ่งเป็นคนไทยสั่งสอนอยู่เสมอว่าเป็นหญิงไทยต้องรักนวลสงวนตัว และเธอก็ปฏิบัติเช่นนั้นมาตลอด จนใคร ๆ เองก็สงสัยกันทั้งนั้น ว่าธัญญาจะถนอมตัวไปเพื่อใคร จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทีท่าว่าธัญญามีใครเสียที จนทุกคนเลิกสนใจกันไปเอง

“ไม่ต้องถามค่ะ ธัญญาเล่าเองก็ได้ คือว่า อย่างที่บอก ธัญญาเป็นผู้ถือหุ้นคนหนึ่งที่บริษัทแวนเวอร์รี่คะ"

หญิงสาวบอกเนิบ ๆ แววตาเป็นประกาย

เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ไม่มีผิด ว่าธัญญต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทแวนเวอร์รี่ แต่โดยฐานะอย่างเธอ เรื่องนี้คงจะเล็กน้อยมาก กับการจะลงทุนเพื่อเป้าหมายบางอย่าง คิดแล้วก็ขำที่ธัญญากล้าเสี่ยงถึงเพียงนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรไร้ประโยชน์ ในเมื่อลงทุนไปแล้วก็ย่อมมีผลกำไร

“เธอเป็นคนกำหนดตัวนางแบบเองใช่ไหม?”

รัชนนท์ยังถามเรื่อย ๆ ไม่มีอาการโกรธขึงแต่งอย่างใด แต่นั่นยิ่งทำให้ธัญญาร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างไรพิกล ให้เขาโกรธเสียยังดีกว่า

“ใช่ค่ะ” แต่เรื่องที่ให้พีแสดงโฆษณาคู่กับธัญญานะ ไม่ใช่แผนของธัญญานะคะ ผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ต้องการแบบนั้นเอง คงจะเห็นว่าพีดังอยู่ในหมู่สาว ๆ กลุ่มเป้าหมายละมั่งคะ”

หญิงสาวออกตัว แต่แววตายังพราวจรัส แฝงรอยเจ้าเล่ห์ไว้ ซึ่งอยากจะเชื่อได้ว่าเป็นเรื่องจริงตามที่เล่า

“อือม์..แล้วเรื่องรูปถ่ายนายพีกับพริกหวานละ มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอหรือเปล่า”

รัชนนท์อดถามเรื่องที่คาใจไม่ได้

“เออ! นิดหน่อยค่ะ”

ธัญญาได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนบอกต่อไปว่า

“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้คะ วันนั้นธัญญาไปหาพีที่โรมแรมเจ้าพระยา หลังจากโทรมาถามที่ออฟฟิต เขาบอกว่าพีออกไปโรงแรม ธัญญาก็เลยตามไป แต่เห็นแค่ทั้งสองคนเดินออกมาจากโรงแรม แล้วก็เจอกับช่างภาพเข้า ก็เลยซื้อฟิล์มพวกนั้น โดยส่งภาพบางส่วนไปที่สำนักพิมพ์ทางไปรษณีย์ แล้วก็อย่างที่เห็น”

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาเดา แต่ที่น่าตกใจคือคนที่ส่งรูปไปนี่ซิ คือคนใกล้ตัวนี่เอง

“เด็ดมากแม่คู๊ณ นายพีรู้เรื่องคงฆ่าเธอแน่ ค่าที่เกือบทำลายชื่อเสียงของพริกหวาน”

“เรื่องนั้นพีรู้แล้วล่ะคะ”

เสียงบอกอ๋อย ๆ

“นี่กลายเป็นว่า ผมเองเหรอที่ไม่รู้อะไรเลย แต่ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเธอจะกล้าทำถึงขนาดนี้ เพียงเพราะ..”

สายตาคมจับมองใบหน้าเนียน ผุดผาด ที่ปราศจากเครื่องสำอาง ชายหนุ่มเอื้อมมือแตะใบหน้านั้นแผ่วเบาทะนุถนอม

“ค่ะ ธัญญาแค่อยากจะลองเดิมพันด้วยเกียรติของลูกผู้หญิงเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเพียงแค่รู้ว่านนท์ไม่มีใจให้ ธัญญาก็จะไปตามทาง”

หญิงสาววางมือทับมือใหญ่ที่ลูบแก้ม มอบความไว้วางใจให้ทั้งหมด

“ถือว่าเราหายกันนะคะ ที่นนท์ก็เคยหลอกธัญญาเหมือนกัน”

รอยยิ้มหวานเจือแววเจ้าเล่ห์ จนรัชนนท์กลืนน้ำลายลงอย่างยากเย็น

“เธอรู้ด้วยเหรอ”

รัชนนท์ถามเก้อ ๆ ที่ตัวเองก็เคย ทำอะไรโง่ ๆ เช่นกัน

“ตอนนั้นยังไม่รู้ค่ะ แต่มารู้ทีหลัง เจ็บใจพิลึก”

ทั้งสองหัวเราะให้แก่กัน ที่ต่างฝ่ายมัวแต่รักษาท่าที จนเรื่องที่ควรจะลงเอยด้วยดีตั้งแต่เรียนจบ กลับกลายเป็นกว่ายืดยาวมาจนเดี๋ยวนี้

อ่านย้อนหลังได้ที่นี่เลยค่ะ

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 18(ต่อ)

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 18

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 17

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 16

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 15

หนุ่มมาดเท่ห์กับสาวจอมแก่น บทที่ 14

เรื่องจริง - ป๊อด

ป.ล. 1. ขอบคุณกลอนจาก ๐ สาวปลิวตามลม ๐ ที่เอื้อเฟื้อ

ป.ล. 1.1 ถ้าสนใจอ่านกลอนแบบเต็ม ๆ บท ของสาวปลิว ก็เข้าไปอ่านได้จากที่นี่เลยค่ะ ๐ รอ ๐ คลิ๊กเข้าไปดู ได้เลยค๊า

ป.ล. 2. ข้าเจ้าอยากจะเปลี่ยนชื่อเรื่อง รู้สึกว่าเนื้อเรื่องกับชื่อ ไปคนล่ะทางแล้ว ใครมีชื่อจะเสนอ แนะนำเข้ามาได้เลยค่ะ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2551
Last Update : 5 กรกฎาคม 2551 17:11:04 น.
Counter : 598 Pageviews.
64 comments

Share
Tweet

ฝนจ๋า....

นกมาเจิมหรือนี่
โอ้ววววว มายก๊อด

โดย: Nok_Noah วันที่: 5 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:00:02 น.



อ้าว... มาไม่ทันนกซะงั้น เฮ้อ...

ขอบใจนะจ๊ะ ..ยิ้ม ยิ้ม..

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 5 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:05:42 น.



ตอนนี้คุณฝนก็เขียนได้ดีจังเลยนะคะ

อ่านแล้วเพลิน...จนต้องอ่านให้จบ

ถึงออกมาช้า...แต่งานออกมาดี แล้วน่าพอใจ
ก็คุ้มค่าที่รอค่ะ

โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:7:46:25 น.



หวัดดีเพื่อน มาอยู่ด้วยกันม่ะที่บ้านเค้า..

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:47:10 น.



วันนี้งานยุ่งเหรอ... ไม่เห็นเลย

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:35:07 น.



นกจ๋า..1
กำลังลุ้นอยู่ว่า ใครจะมาเม้นท์เป็นคนแรก
เอาอะไรเป็นรางวัลดีล่ะ..อิอิ

นกเป็นไงบ้างจ้ะ หวังว่าสบายดีนะ
งานยังยุ่งอย่หรือเปล่า ไม่ค่อยเห็นนกเลย

สาวปลิว..2,5
วันนี้งานยุ่งมากมาย ตั้งแต่เช้า จรดเย็น
เลยไปได้แวะไปหาใครเลย ว่าแต่ตัวเถอะ
ไม่นึกว่าจะแวะมาตอนบ่าย เห็นปกติ
มาตอนสาย ๆ แล้วก็มาอีกที่โน้นมืดเลย
ไปข้างนอกหรือเปล่าล่ะวันนี้

คุณนาง..3
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ชมกันเอง จนตัวลอยแล้วนะเนี่ย
รอดไปอีกตอน ที่ได้รับคำชม
ยังกลัว ๆ อยู่ค่ะ ว่าถ้าเขียนได้ไม่ดี
เท่าที่แล้ว ๆ มา มันจะเป็นไง
(กลายเป็นกดดันตัวเอง..ไปซะงั้น)

หญิงวี..4
ตัวจริงป่าว ให้เค้าไปอยู่ด้วยจริง ๆเหรอ
อย่าพูดให้ความหวัง แล้วจากไปนะ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:31:40 น.



พี่ahoahoman..7
เป็นไงบ้างล่ะคะ สัมนาหนุกป่าวค๊า
ไหน ๆ ก็ไหน แล้ว หลวมตัวอ่านมาจน
ถึงตอนที่ 19 แหละ ก็อ่านต่อให้ถึง
ตอนจบเลยหละกันนะคะ..แฮะ ๆๆ

มีอะไรจะแนะนำ ก็บอกด้วยนะคะ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:19:04 น.



ขอภัยค่ะพี่ahoahoman พลั้งมือลบเม้นท์ซะแล้ว
แงง ๆ อย่าโกรธเค้านะ

มาอ่านครับ สนุกดีนะ ให้รอซะนานสำหรับตอน๑๙ เพลงประกอบก็เพราะดี ชอบมากๆ ตอนนี้เข้าเอ็มไม่ได้จ้า

โดย: ahoahoman IP: 122.154.11.68 วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:51:00 น.

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 7 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:23:18 น.



ฝนจ๋า..

ขอกอดเป็นรางวัลนะคะ
สำหรับการได้เจิมคนแรก
...คิดถึงจัง...
งานยุ่งเหมือนกันค่ะ
ช่วงนี้ แว๊บไปมาบ้าง
หายหน้าไปบ้าง
อย่า..บ่น..นะคนสวย

ยิ้ม..ระวังหางตาย่นนะคะ อิอิ

โดย: Nok_Noah วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:59:12 น.



หวัดดีเพื่อน..ไม่ทำให้อยากแล้วจากไปหรอกตัวมาเลยเค้าหาแม่บ้านอยู่พอดี 555

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:31:05 น.



ดีครับ...อ่านด้วยคน
ชื่อเพราะดีนะครับ
แสดงว่าทั้งหล่อเจอกับทั้งสวย
พลิกไปพลิกมาน่าติดตาม...ฮ่า

อย่างนี้ต้องเสนอชื่อว่า...

"สลับฝันวันรักเรา"

โดย: กระบี่ไล่ล่า //// IP: 58.147.40.105 วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:18:14 น.



นกจ๋า..9
แฮ่ม! กำลังจะยิ้ม เล่นทักกันอย่างนี้
แล้วจะทำหน้าไงละทีนี้ ยิ่งกลัว ๆ อยู่ด้วย
เส้นหางตา เริ่มเห็นชัดขึ้นเรื่อย ๆแล้วด้วยอะ

หญิงวี..10
ว้า! ต้องการแค่แม่บ้านเท่านั้นเหรอ
เค้าก็แย่ซิ ยิ่งขี้เกียจอยู่ด้วย แล้วจะไหวเหรอ

คุณกระบี่..11
ดีค่ะ..ทั้งหล่อทั้งสวยเชียวหละค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยตั้งชื่อเรื่องให้ด้วย
นึกว่าจะไม่มีใคร ชวยซะแล้ว

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:08:48 น.



เอาล่ะ ได้ชื่อเรื่องมา 2 ชื่อแหละ

1."หวานใจ" สาวปลิว เสนอ
2."สลับฝันวันรักเรา" คุณกระบี่ฯ เสนอ

ใครเห็นว่าจะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไร
หรือว่า ใครมีชื่ออื่นจะเสนออีก
ก็บอกได้ค๊า จนกว่าตอนที่ 20 จะคลอด

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:38:47 น.



เสนอชื่อคะคุณหญิงไล รักต่างขั้ว อิอิ

กอดแล้วแอบหนีกลับบ้าน แล้วจะมารับกอดอีกคะ อิอิ

โดย: mameehanako วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:39:42 น.



ฝน

ข้าเจ้าซ่อมคอมพ์จนสำเร็จ
ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ...

เสียค่าอุปกรณ์ไป 200 บาท
ประหยัดค่าแรง แถม ประหยัดค่าซื้อใหม่ด้วย

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:15:46 น.



เสนอมั่ง
...อลเวงใจ..
อิอิ เชยมะนั่น

อรุณสวัสดิ์จ้า ฝนจ๋า

โดย: Nok_Noah วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:7:40:02 น.



หวัดดีเพื่อน...สู้ๆ

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 11 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:00:03 น.



ตอนนี้น่ารักจังครับ

สรุปว่าเราจะเขียน 109 ตอนหรือครับ ได้ยินกระแสมาแบบนี้ครับ

โดย: ธรรม (ห่วงใย ) วันที่: 12 กรกฎาคม 2551 เวลา:5:12:43 น.



นางช่วยเสนออีกชื่อค่ะ

ชื่อ "ต้นรัก" ค่ะ

สองคนนี้มีความผูกพันกันมานาน
เหมือนต้นไม้...ที่ค่อยๆ เติบโต
จนถึงวันหนึ่ง...ก็ผลิดอกออกตามกาลเวลา

ทั้งชื่อ...ทั้งเหตุผล...
มีให้พร้อมเสร็จเลยค่ะ

โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 12 กรกฎาคม 2551 เวลา:7:58:21 น.



ฝนจ๋า..

มา..จุ๊บบ..ฝน ในวันหยุดค่ะ

โดย: Nok_Noah วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:29:21 น.



ฝนเอ๋ย

เค้าเพิ่งหลับมาถึง
เหนื่อยมหาศาล
แทบสลบเหมือด...

แต่ก็นะ... ต้องไฟ้โตะ
ทำบล็อกต่อไป

(ทำยังกะเป็นงานประจำ
เงินก็ไม่ได้ แต่ได้ความมันส์ 555+)

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:21:02 น.



พิมพ์ผิดซะเสียหาย...

เวรกรรม

"เค้าเพิ่งกลับมาถึง"

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:22:16 น.



มาอีกรอบ...

เค้าแก้เพลงในหน้าโคลงแล้วนะ
น่าจะเข้าง่ายขึ้น...

แล้วก็ไปเจอะเพลง "น้ำฝน"
เลยนึกถึง..ฝน.. จับทำหน้า
เพลงซะเลย สำหรับ..ฝน..
โดยเฉพาะ อิอิ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=plewtaamlom&month=13-07-2008&group=30&gblog=58

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:54:51 น.



คืนนี้ไม่ออนแล้วเน้อ

เดี๋ยวออกไปข้างนอกอีกรอบ
กลับมาแล้วก็เข้านิรารมณ์ละ

ส่งเข้านอนตรงนี้ ตอนนี้เลยละกัน

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:30:49 น.



คุณจีน..14
กอดแล้วก็หนีกลับบ้านเฉยเลยนะคะ
รอคุณจีนมารับกอดอีก ถ้าไม่มา
จะตามไปเคาะประตูบ้านเลย

อัล..15,21,22,23,24
ตอนแรกที่เข้ามา นึกว่าใครมาช่วย
ต่อเม้นท์ให้ให้ยาวขึ้นอีก ที่แท้ก็ตัวนี่เอง
รวบทีเดียวสี่เม้นท์เลย

ว้า! ไม่ได้คุยกันเลย แต่ก็ไม่เป็นไร
วันนี้ข้าเจ้าก็ง่วงนอนเหมือนกันแหละ
ราตรีสวัสดิ์นะ

นกจ๋า..16,20
ไม่เชยหรอกจ้า รับไว้ ๆ แต่เมื่อวาน
ไม่เห็นนกออนเลย หวังไว้ลึก ๆนะว่าจะเจอ
เพราะว่าเป็นคืนวันเสาร์นกไม่ได้ทำงาน
แต่ก็ ๆ ไม่เจอ

หญิงวี..17
ขอบใจเพื่อนสำหรับกำลังใจ แต่ตัวต้องช่วย
เค้าเลือกหน่อยนะ ว่าจะเลือกชื่อไหนดี
ไหน ๆ ก็ไม่ได้เสนอชื่อด้วยนิ

พี่ธรรม..18
เอ! พี่ธรรมไปทราบข่าวมาจากไหนล่ะนี่
ใครจะเขียนเข้าไปได้ตั้ง 109 ตอน
ถ้าเป็นซัก 109 หน้านะพอไหว..ฮ่าๆๆๆ

คุณนาง..19
ช่วยเสนอชื่อ แถมมมีอธิบายความหมายให้ด้วย
ทำให้คนเลือก ๆ ยากขึ้นอีกนะคะ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:58:37 น.



สรุป ตอนนี้ ได้ชื่อเรื่องมา 5 ชื่อแล้ว

1."หวานใจ" สาวปลิว เสนอ
2."สลับฝันวันรักเรา" คุณกระบี่ฯ เสนอ
3."รักต่างขั้ว " คุณจีน เสนอ
4."อลเวงใจ " นกจ๋า เสนอ
5."ต้นรัก" คุณนาง เสนอ

ใครเห็นว่าจะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไร
หรือว่า ใครมีชื่ออื่นจะเสนออีก
ก็บอกได้นะคะ จนกว่าตอนที่ 20 จะคลอด

แต่ใครจะช่วยข้าเจ้าเลือกล่ะนี่
ว่าจะเปลี่ยนเป็นชื่อไหนดี

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:59:42 น.



ฝนเอ๋ยฝน

ว่างจัด ต้องรายงานเจ้านายแล้วมั้ง
จะได้สั่งงานเพิ่ม อิอิ

เดี๋ยวนี้ง่วงเร็ว (ตั้งแต่บ่าย 555+)

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:57:50 น.



สงสัยเจ้านายหางานให้แล้วดิ
เลยไม่ว่าง... ดีแล้ว
ฮี่ ๆ ๆ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:50:52 น.



อัล..27,28
ไมได้หายไปไหน พอดีคอมพ์เจ๊งอะ
เลยว่างกว่าเดิมอีก พรุ่งนี้แหละ
งานคงสุมหัว ทั้งของเก่า ของใหม่

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 14 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:11:49 น.



สวัสดียามสาย ๆ วันอังคาร

วันนี้เดาว่า คุณพี่ ณ ออฟฟิตคงหัวยุ่ง
แล้วก็ ฟูแล้วฟูอีก ฐานดินพอกหางหมู...

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:19:44 น.



อัล..34
เค้ายุ่งมาสองวันแหละ
คอมพ์เจ๊งไปแค่ครึ่งวัน
งานพอกซะเยอะเลย

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:30:16 น.



มีกอดอุ่นๆมาส่งเจ้าคะ อิอิ

โดย: mameehanako วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:39:14 น.



คุณจีน..32
รับกอดอุ่น ๆ ด้วยความชื่นใจ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:48:03 น.



ฝน

สวัสดีตอนเช้าวันอาสาฬหบูชา
วันหยุด (ของฝน)

วันนี้ตื่นมานั่งทำบล็อกก่อนออกไป...

ถ้ายังไงแล้ว ตอนเย็น/ค่ำนี้ ถ้าไม่แย่เกิน
จะติดต่อไปหาเน้อ...
(ไม่ต้องบอกให้เค้าพักมาก ๆ ล่ะ เดี๋ยว
อดคุยกันพอดี)

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:6:06:14 น.



หวัดดีหยิงไล..
วันนี้เค้ามีงาน พร่งนี้เค้าก็ทำงาน..น่าสงสารม่ะ

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:00:18 น.



คราวที่แล้วอ่านแล้วตอนนี้

คราวนี้มาฟังเพลง เพลงเพราะแอบคิดว่าตัวเองกำลังเล่นเป็นพระเอกมิวสิกกับน้องพอลล่า

โดย: ธรรม (ห่วงใย ) วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:30:34 น.



อัล..34
เค้ารอฟังอาการตัวอยู่นะ แต่ถ้าอาการ
ยังไม่ดีขึ้น ก็พักก่อนก็ได้

หญิงวี..35
โบนัสสิ้นปีนี้ท่าจะได้เยอะเน๊อะ
ทำงานแม้กระทั้งวันที่คนอื่น ๆ เค้าหยุด

พี่ธรรม..36
แฮ่ม! พี่ธรรมจะไปแย่งพระเอกเค้าทำไม๊
ถ้าหล่อกว่าพระเอกก็ว่าไปอย่าง..อิอิ
(แซวเล่นเฉย ๆ อย่าโกรธนะคะ..แฮ )

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:59:01 น.



ฝน

คืนนี้จะกลับมารายงานตัวจ้า

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:38:25 น.



กะมาอ่านต่อ ยังไม่มีตอนต่อไปเหรอ5555

โดย: ahoahoman IP: 124.120.95.219 วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:15:12 น.



สบายดีไหมจ๊ะ..

มาอ่านอย่างตั้งใจนะนี่..อิอิ..

โดย: พิจักษณา วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:47:36 น.



เย็นนี้คงได้คุยกัน

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:49:11 น.



อัล..38,41
รอฟังอาการอยู่เน้อ แต่ถ้าตัวกลับมา
ดึกก็ไม่ต้องก็ได้ ตามที่ตกลงกันไว้
5 ทุ่ม ก็ควรจะนอนกันได้แล้ว
จะได้พักผ่อนกันเต็มที่

พี่ahoahoman..39
ตอนต่อไปกำลังเขียนอยู่ค่ะ ยังไม่เสร็จ
หาทางให้พระเอกบอกรักนางเอกยังไม่ได้
ก็เลยยังไปไม่ถึงไหน...หุหุ

พี่กบ..40
ฝนสบายดีค่ะ พี่กบหายไปนานเลย
พี่กบช่วยเลือกชื่อเรื่องสักชื่อหน่อยสิคะ
ฝนเลือกไม่ถูกว่าจะเอาชื่อไหนดี

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:02:39 น.



ฝนจ๋า...

เลือกชื่อเรื่องไม่ถูกเหรอ
ถึงต้องให้พี่กบช่วย 5555
นกมาราตรีสวัสดิ์ก่อนไปนอนจ้า จุ๊บบๆๆ

โดย: Nok_Noah วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:21:02 น.



Monday Morning
My Best Friend

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:44:16 น.



แวะมาดูจ้า

โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:30:29 น.



มีกอดอุ่นๆ แจกฟรีคะ รับไหมคะ คุณหญิงไล

โดย: mameehanako วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:38:52 น.



หวัดดีเพื่อน
อายุเป็นเพียงตัวเลบ
หุ หุ หุ ไม่แก่หรอกจริงๆ

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 22 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:33:38 น.



เอาเค้กมาโด๊ปให้เขียนออกเร็ว ๆ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 22 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:25:15 น.



นกจ๋า..43
จนป่านนี้ฝนยังเลือกไม่ถูกเลยอะ
ไม่มีใครช่วยเลือกเล๊ย ส่งสัยคงต้อง
ต้องเลือกเองแล้วหล่ะ

หญิงวี..44,47
ฮ่า ๆๆๆ ใช่ ๆ อายุเป็นเพียงตัวเลข
แต่อย่างว่าแหละ ใจน๊ะ ยังเป็นวัยรุ่น
แต่สังขารมันไม่ค่อยเป็นใจ..หุหุ

พี่ahoahoman..45
ยังค่ะพี่ ยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ
ต้องแก้ใหม่อีกเพียบ..ฮ่าๆๆ
คากว่ายังอีกนานกว่าจะได้อัพค่ะ

คุณจีน..46
รับค่ะรับ มารับช้าไปหน่อย
คุณจีนเอาคืนไปยังค๊า

กอด กอด กอด แถมให้อีกหนึ่งกอด
หอมด้วยได้ป่าวค๊า แบบโลภอะ

อัล..48
เอาเค้กมาเสริมกำลังให้อ้วนเหรอ
ไม่ต้องบำรุงข้าเจ้าขนาดนั้นก็ได้
ยิ่งควบคุมน้ำหนักไม่ค่อยได้
เผลอแป๊บเดียว น้ำหนักขึ้นอีกแหละ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 22 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:28:37 น.



อะหนอ

วันนี้ฝนคงยุ่งทั้งวัน

ตั้งใจทำงานนะ จะได้ผอมเร็ว ๆ

ฮิ ๆ ๆ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:52:49 น.



โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:29:43 น.



หวัดดีเพื่อน..
พูดถึงเรื่องมะเร็ง เราก็ไม่รู้ว่าราจะเป็ฯเมื่อไหร่เนอะ

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 25 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:43:33 น.



ตอนนี้ เค้าเห็นภาพสาวออฟฟิศหัวฟู อิอิ

สนุกกะงานเน้อ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 25 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:35:24 น.



ฝนจ๋า..

นกไปพักผ่อนสักพักนะ
..คิดถึงฝนเสมอ..

โดย: Nok_Noah วันที่: 26 กรกฎาคม 2551 เวลา:1:10:23 น.



อัล..50,53
ช่วงนี้เค้ากำลังอ่านเพรชฯ ได้14เล่มแหละ
เกินครึ้งมานิดหน่อย ยังเหลืออีกยาวไกล
นิยายอีกสองบทก็เลยถูกดองไว้.ฮ่า ๆๆ
จะว่าไปมันยังไม่มีอารมณ์จะเขียนเลย
เอาไว้ก่อนเนอะ..มีอารมณ์ค่อยเขียน

หญิงวี..51,52
เราต้องรักษาสุภาพตัวเองให้ดี
ก่อนที่โรคภัยจะมาถามหา

นกจ๋า..54
ไปพักให้สบายก่อน แล้วค่อยมาเล่น
กันใหม่ก็ได้ ฝนก็คงอยู่แถว ๆนี้แหละ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:59:59 น.



อยากตีโลกส่วนตัวฝนให้แตกกระจาย อิอิ
(เหมือนโรคจิตเฟ้ย 555+)

ตกลงอยากดู ทวิภพ หรือ สลักจิต ไหม...
บอกมาด้วย

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:38:09 น.



อัล
อย่ามาตีโลกส่วนตัวเค้านะ
เหลืออีกตั้ง 10 เล่ม ค่อย ๆอ่านไป
เดี๋ยวก็จบ...แฮ่

ถ้าจะกรุณา เอาลิ้ง "สลักจิต"
มาแปะไว้ให้ด้วยก็ดี ขอบใจนะ
..ยิ้มกว้าง..

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 29 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:42:13 น.



คิดถึงเพื่อนเสมอ

โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 31 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:24:22 น.



บทนั้น อ่านแล้ววิเวก วังเวงนะฝน

แต่ก็ไพเราะ งดงาม อิอิ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 1 สิงหาคม 2551 เวลา:12:51:37 น.



บ้านนี้เริ่มมีตีกันแล้วด้วย

รีบวิ่งหนี......
ไปหาไม้มาให้คนละอันค่ะ...อิอิ

โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 2 สิงหาคม 2551 เวลา:8:20:38 น.



ไม่เห็นมีคำว่า the end เอ!!

หรือเค้าจะทำให้มีภาคสองอีกน๊า

โดย: ธรรม (ห่วงใย ) วันที่: 3 สิงหาคม 2551 เวลา:6:28:22 น.



อีกไม่เกิน 10 นาที แมวจะวิ่งไปหานะจ๊ะ

ออกจากโลกส่วนตัวแล้วก็เข้าไปอุ้มมันด้วย

ฮี่ ๆ ๆ

โดย: ปลิวตามลม วันที่: 3 สิงหาคม 2551 เวลา:14:07:00 น.



หญิงวี..58
ความคิดถึงส่งผ่านสายลมไปให้ตัว
ทุกวันอยู่แล้ว ว่าแต่ตัวได้รับมั่งป่าว

สาวปลิว..59,62
โลกส่วนตัวแตก จนได้บทที่20มาสมใจ
แล้วเค้าก็คงกลับไปอยู่อีกเหมือนเดิม

ส่วนเหตุผลที่เลือก "หวานใจ"บอกไว้บนบล็อกแล้วนะ

คุณนาง..60
หาไม้มาช่วยตี(โลกส่วนตัว) หรือว่า
ไปหาไม้ใหญ่กว่าที่สาวปลิวเอามาตีคะ
ยังก็อย่าให้ถึงไม้หน้าสามเลย กลัวสลบ
แล้วไม่ฟื้น

พี่ธรรม..61
ก็มันยังไม่จบนี่นา จะให้บอกว่า the end ได้ไงคะ

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 3 สิงหาคม 2551 เวลา:17:17:32 น.



มาละจ้า

โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:4:24:15 น.

ชื่อ :

Comment :

*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ไลเดเลีย

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

ร้อยรส...กลอนกานท์

O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !

จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog