๐ เพชรพระอุมา/พนมเทียน ๐








ประพันธ์โดย : พนมเทียน
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา : 4,800 บ.



ส่วนตัว

เป็นเรื่องที่ขจบ.ชอบมากๆ และอ่านโดยไม่สนใจใคร ไปไหนก็เอาหนังสือไปด้วย (สมัยที่ยังเรียนมหาวิทยาลัย) เป็นเรื่องที่อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ เหมือนได้เดินร่วมทางไปกับคณะเดินทาง ประทับใจในตัวละครทุกตัว ที่ทำให้คนอ่านมีความสุข ไปกับจินตนาการอันเพลิดแพรว ของผู้ประพันธ์ อ่านจนดึกดื่น ตื่นมาก็ยังอ่าน ข้าวปลาก็ไม่ค่อยอยากจะทาน ขนาดเวลาทานยังต้องอ่านไปด้วยเลย (เป็นเอามาก) ในตอนนั้นยังไม่ได้ซื้อเป็นของตัวเองค่ะ อาศัยยื่มของเพื่อนอ่าน และในที่สุดก็ได้เป็นเจ้าของเมื่อเริ่มทำงาน เก็บตังค์ซื้อยกชุดเลย


เพชรพระอุมาแบ่งเป็นสองภาค คือภาคแรก มี 24 เล่ม และภาคจบบริบรูณ์ มี 24 เล่ม

เค้าโครงเรื่องภาคแรก เป็นการผจญภัยในป่าของพรานนำทางซึ่งเป็นพระเอกของเรื่อง มีผู้มาจ้างวานให้ไปติดตามคนหายในป่าลึก ก่อนการออกเดินทางนั้น มีคนพื้นเมืองคนหนึ่งมาขออาสาสมัครเป็นคนใช้ติดตามไปด้วย มีการผจญภัยกับสัตว์ร้าย ภัยป่า น้ำป่า ไฟป่า สัตว์โลกยุคดึกดำบรรพ์ ฯลฯ จนสุดท้ายเมื่อไปถึงดินแดนหลงสำรวจในป่าลึกที่คาดว่าคนหายไปถึง ก็ปรากฏว่าเจ้าคนใช้ที่สมัครติดตามมานั้น แท้ที่จริงก็คือทายาทของนครลับแลหล'สำรวจนั้น พรานนำทางกับคณะผู้ติดตามคนหายก็เลยช่วยกันต่อสู้กอบกู้บัลลังค์จากทรราช ให้เจ้าคนใช้คนนั้นได้สำเร็จ พร้อมทั้งได้พบคนหายและพบขุมทรัพย์ที่ทุกคนอยากมาเห็นในนครแห่งนั้น



เรื่องย่อภาคแรก

สองราชนุกูลม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์อดีตทูตทหารบก กับม.ร.ว. ดาริน วราฤทธิ์ ศัลยแพทย์จากอังกฤษ และพันตรีไชยยันต์ อนันตรัยพระสหายได้มาติดต่อว่าจ้างรพินทร์ ไพรวัลย์พระเอกของเราซึ่งจบวิชาทหารจากสา,ประเทศ และลาออกจากราชการตำรวจชายแดนมาทำอาชีพพรานจับสัตว์ขาย ให้เป็นพรานนำทางติดตามหา.ม.ร.ว.อนุชา วราฤทธิ์ ราชนุกูลองค์กลางที่ประชดชีวิตจากความผิดหวังไปหาขุมทรัพย์ที่ชื่อเพชรพระอุมากลางป่าลึกกับพรานคู่ใจที่ชื่อหนานอิน

ก่อนออกเดินทางจากหนองน้ำแห้งอันเป็นจุดเริ่มต้นนั้น ก็มีกะเหรี่ยงหนุ่มชื่อ
แงซายมาอาสาสมัครเป็นลูกหาบร่วมกับลูกน้องสี่ทหารเสือของรพินทร์คือ บุญคำ จัน เกิด เส่ย ระหว่างทางก็มีการล่าสัตว์ไปด้วย มีการไล่ราวเลียงผา ปราบเสือกินคนชื่อไอ้กุด ปราบควายป่าที่ชื่อไอ้เขาเกก ฉากใหญ่ของเรื่องคือการต่อสู้กับ "ไอ้แหว่ง" พญาช้างสารจนเชษฐาต้องบาดเจ็บทำให้การเดินทางต้องชะงักไปเดือนเศษ ระหว่างทางก็มีการเชือดเฉือนกันระหว่างรพินทร์กับแงซาย ระหว่างนั้น ความรักระหว่างพระเอกรพินทร์กับดารินก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นจากความยากลำบากที่ต้องฝ่าฟัน

ระหว่างหัวหน้าคณะบาดเจ็บ คณะเดินทางพักที่หล่มช้างอันเป็นชายแดนที่จะเข้าสู่ป่าลึก เมื่อเชษฐาหายจากบาดเจ็บก็ออกเดินทางต่อ ซึ่งก็ได้เจ้าคะหยิ่นนักเลงโตหัวหน้าหมู่บ้านมาเป็นลูกหาบเพิ่ม ออกเดินทางได้สองวันก็เจอสองผัวเมีย สเตเกลนักสำรวจชาวเยอรมันกับภรรยาชื่อมาเรียและพรานนำทางชื่อส่างปา ระหว่างนี้ก็ผจญมนุษย์กินคนเผ่าสางเขียว ฝ่ายผัวถูกฆ่าตาย เมียถูกสางเขียวพรากตัวไป หลังทำศึกและถล่มสางเขียวจนราบเรียบก็ออกเดินทางต่อ พบเมืองโบราณต้องคำสาปชื่อ "นิทรานคร" ได้ต่อสู้และปราบพ่อมดมันตรัย จนถอนคำสาปได้

การเดินทางต่อมาก็ผจญกับสัตว์โลกล้านปี ผ่านทะเลสาปมรณะจนมาถึ'เมืองมนุษย์วาร หลังจากนั้นก็พบกับภัยธรรมชาติ ทั้งพายุ ลูกเห็บ ความหนาวเย็น จนสุดท้ายก็มาถึงมรกตนคร

เมื่อมาถึงมรกตนคร ความจริงสองอย่างก็ปรากฏ นั่นคือคนหายสองคนที่คณะเดินทางบากบั่นติดตามมานั้นยังมีชีวิต แต่ถูกทรราชจับติดคุก เพื่อเป็นต่อล่อให้ แงซายซึ่งมาทราบภายหลังว่าเป็นรัชทายาทอันชอบธรรมของเมืองนี้ มาติดกับ คณะเดินทางจึงช่วยแงซายปราบทรราชแล้วแงซายก็ได้เป็นกษัตริย์ครองเมืองมรกตนคร ร่วมกับราชินีเมยานี แล้วคณะติดตามและคนหายที่ตามพบก็เดินทางกลับบ้าน


เรื่องย่อภาคจบสมบูรณ์

เนื้อเรื่องในภาคนี้ไม่ใช่เรื่องพรหมลิขิต หากแต่เป็นเรื่องพนม(เทียน)ลิขิตและบันดาลให้เกิดขึ้น โดยทำให้เครื่องบินบี 52 พร้อมสากกระเบือหนึ่งดุ้นตก ฝ่ายอเมริกันไม่สามารถตามหาได้ เครื่องคอมพิวเตอร์ก็เลยดีดชื่อรพินทร์ ไพรวัลย์ออกมา ให้เป็นพรานท้องถิ่นนำทางตามหาทางภาคพื้นดิน

ผู้เดินทางประกอบด้วย รพินทร์ไพรวัลย์ กับพรานลูกน้อง 4 คน ฝ่ายฝรั่งมี 2 คู่ชายหญิง คือ บิลล์ สแตนลีย์ บุรุษวัย 45-46 ปี ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธนิวเคลียร์และการบินเป็นหัวหน้าคณะ พันเอกลาร์รี่ คิ๊ธ ชำนาญการบินและเป็นพนักงานวิทยุ คริสติน่า กรูบิล นักเคมีฟิสิกส์ และอิสซาเบล มูร์ แพทย์ และนักธรณีวิทยาระดับอาจารย์มหาวิทยาลัย ร่วมกับพันตรีเชิดวุธ ไกรรณยุทธนายทหารตัวแทนฝ่ายรัฐบาลไทยไปเป็นตัวกันชน กับลูกหาบอีก 10 คน รวมทั้งหมด 20 คน

การเดินทางครั้งนี้ เดินทางท่ามกลางความระแวงว่าฝ่ายอเมริกันจะทรยศหักหลังเมื่องานเสร็จเรียบร้อยเพราะเข้าใจว่าทางซีไอเออาจไม่ต้องการให้ความลับรั่วไหล การเดินทางช่วงแรกก็มีการเข้าใจผิดกันบ้าง จนเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้น ทำให้ฝ่ายอเมริกันต้องเปลี่ยนมาใช้ปืนล่าสัตว์ขนาดใหญ่แทน M16 ที่ใช้แต่เดิม

ระหว่างนี้ตัวละครอีกตัวในภาคแรกที่คิดว่าลงนรกไปแล้ว ก็กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาพร้อมกับอิทธิฤทธิ์มากขึ้น มันตรัยไงครับ ด้วยความแค้นที่มีต่อรพินทร์ตั้งแต่ปางบรรพ์ มันตรัยจึงใช้มนต์คชสารเรียกช้างทั้งป่ามาถล่มคณะเดินทาง โดยตัวจ่าโขลงมีงาสีดำ และยังเรียกเอาผีดิบจากสุสานนิทรานครมาก่อกวนจนรพินทร์ต้องเสียลูกหาบไปสองคน รพินทร์จึงมุ่งเข้าหาต้นเหตุ พานายจ้างไปถึงนิทรานครเพื่อปิดสุสานไม่ให้มันตรัยนำออกมาใช้ได้อีก

ในภาคนี้พระเอกของเราแก่ไปทางอภินิหาริย์ไปหน่อย แถมยังอุตริไปจีบสิ่งเหนือโลกอย่างนาคเทวีอีกด้วย นอกจากนี้สุขภาพของรพินทร์ก็ค่อนข้างแย่ จับไข้สั่นตั้ง 4 ครั้ง (ภาคแรกแค่ 3 ครั้งเอง) แถมยังมีโรคหลอดเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอแถมมาอีก เท่านั้นยังไม่พอโรค love sick จากการพลัดพราก มาถามหาอีกต่างหาก เป็นเหตุให้พระเอกเราต้องเจ็บป่วยและเครียดตลอดเรื่อง

นิยายเรื่องนี้ถ้าไม่มีเรื่องความรักๆใคร่ๆด้วยก็จะเป็นนิยายที่สมบูรณ์ไปไม่ได้ คริสติน่า สาวลูกครึ่งอเมริกัน-ตุรกีผู้สวยเหยียบสามโลก ที่ผู้ประพันธ์สร้างความใกล้ชิดและให้ช่วยชีวิตรพินทร์โดยการไต่เหวและหน้าผาลงไปถึงสองครั้ง ตลอดจนเฝ้ารักษาพยาบาลอย่างใกล้ชิดตลอดคืนอีกหลายๆครั้ง เป็นเหตุให้พระเอกของเราเกือบเผลอใจ แต่ด้วยความเป็นรพินทร์ ไพรวัลย์ผู้เป็นสุภาพบุรุษ มีคุณธรรมและมั่นคงในความรักที่มีต่อดาริน จึงชนะใจคริสผู้เลอโฉมจนคริสซาบซึ่งและเข้าถึงหลักธรรมในที่สุด

ข้างฝ่ายนางเอก ดารินเมื่อได้ทราบว่าพระเอกหนีเข้าป่าไปก็เมื่อเวลาผ่านไป 7 วันแล้วจึงออกตาม โดยมีพี่ๆและไชยยันต์ร่วมออกตามด้วย เป็นการตามเพื่อนรักเพื่อนตาย ขณะที่จะออกจากหนองน้ำแห้ง หนานอินกับคะหยิ่นก็มาสมทบด้วยการชักนำของแงซาย ในช่วงแรกของการตาม เป็นการแกะทับรอยทางเดินของรพินทร์ไปทุกระยะจนถึงห้วยเสือร้อง

เหตุการณ์หลังออกจากห้วยเสือร้อง เป็นเรื่องราวแต่ปางหลังระหว่างดารินกับมันตรัย สุดท้ายดารินก็ปราบมันตรัยได้จากการช่วยเหลือของนาคเทวี

ทั้งสองคณะมาพบกันที่มรกตนครด้วยความเข้าใจกันด้วยดี และที่นั่นก็พบซากเครื่องบินตก อันเป็นการเสร็จสิ้นพันธกิจของรพินทร์ที่มีต่อสัญญาจ้าง แงซายจัดการแต่งงานให้ดารินกับรพินทร์ด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ฝ่ายหญิง ก็เป็นแฮปปี้เอนดิ้งด้วยประการฉะนี้แล




ขอบคุณเว็บ เพชรพระอุมา ค่ะ และสามารถอ่านเนื้อเรื่องเพิ่มเติม ได้ที่นี่เลยนะคะ









Create Date : 14 ตุลาคม 2550
Last Update : 27 กันยายน 2552 18:17:57 น.
Counter : 2614 Pageviews.

82 comments
  
น่าสนใจนะคะ

เป็นเรื่องการผจญภัยในป่า

ที่น่าอ่านทีเดียว ทราบว่า

แต่งกันมานานมากมากเลย

โดย: botanichuman วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:23:36:05 น.
  
ฮื่อ... น่าสนุกนะ
สมัยเรียน เพื่อนในก๊วนสาวปลิวก็อ่าน
ติดงอมแงมเลย... แต่สาวปลิวไม่ได้
อ่าน แหะๆๆๆ

(หน้าก่อน... ว่า ข้าพเจ้าใช้เพลงรุ่นโบ
บ่งบอกความเป็นตัวเอง... หยาดเพชร
ของหญิงไล ก็พอกันแหละน่า ฮ่าๆๆ )
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.207.128 วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:8:48:08 น.
  
เมื่อคืนฝันดี...เพราะเพื่อนมาส่ง...เข้านอน...ขอบคุณ..
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:9:00:46 น.
  
น่าสนใจนะคะ แนว adventure อิชั้นชอบมากค่ะ สมัยทำงาน office เพื่อนร่วมงานพูดถึงหนังสือเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ
รุ้สึกไปเช่าจากห้องสมุดมาอ่านค่ะ ฟังดูน่าสนุกนะคะ
โดย: โซบะคุง วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:10:02:09 น.
  


คุณไลฯ คะ

นกเคยอ่านแล้วครั้งหนึ่ง ยืมจากห้องสมุดค่ะ กำลังคิดอยู่ว่า จะหามาอ่านซ้ำอีกสักรอบดีมั้ย

เพชรพระอุมานี่เป็นหนังสือโปรดของคุณไลฯ นี่เอง มิน่า....หนุ่มในดวงใจของคุณไลฯ ถึงได้มีลักษณะแบบ..แงซาย..ใช่มั้ยคะ เมยานี เอ๊ย คุณไลเดเลีย อิอิอิ

โดย: นก (Nok_Noah ) วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:13:43:17 น.
  
เคยอ่านตอนสมัยเรียนป.ตรี...
สนุกมากๆ....ขอบอก
ลุ้นระทึกทุกฉากทุกตอน

อ่านแล้ววางไม่ลง

โดย: big-lor วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:16:22:22 น.
  

โบตานิ..1
เรื่องนี้เขาแต่งมานานมากแล้วหล่ะ
ว่างๆลองหยิบขึ้นมาอ่านดูซิ แล้วจะติดใจ




สาวปลิว..2
ก็เรามันแก๊งค์เดียวกันนี่นา ชอบอะไรก็ต้องคล้ายกันซิ แต่ว่าเพลงใครอายุ
มากกว่ากันนะ




คุณ tai..3
นอนหลับฝันดี ฝันเห็นอะไรมานะอย่ากรู้




คุณโซบะ..4
ใช่คะเรื่องนี้สนุกม๊ากมาก อย่างที่บอก
ขนาดทานข้าวยังต้องอ่านไปด้วยเลย




คุณนก..5
ตั้งแต่ซื้อมาเป็นของตัวเองหญิงไล
ก็อ่านไปสองรอบแล้วคะ




คุณพี่บิ๊ก..6
คอเดียวกัน ใช่คะอ่านแล้วลุ้นไป
ตลอดเรื่องอย่างกับไปเดินรวมคณะไป
กับเขาเชียวแหละ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:18:26:28 น.
  
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.133.211 วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:20:38:47 น.
  

สาวปลิว..8
มาแค่เนี่ยนะเหรอ พิมพ์อะไรบ้างซิ
หญิงไลเลยไม่รู้จะคุยอะไรเลย
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:20:42:38 น.
  

สาวปลิว
หญิงไลจะไปนอนแล้วเน้อ ง่วงนอนแล้ว
ว่าจะเขียนนิยายต่อซะหน่อย แต่ตอนนี้
คิดอะไรไม่ออกเลย

ส่งเข้านอนตอนนี้เลยละกัน
จะฝันเห็นเจ้าชายสักคนไหมน้อ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:21:06:57 น.
  
อ้าว... ไปหลับซะละ เหนื่อยมาทั้งวันสินะ

สาวปลิวก็เพิ่งแปะกลอน "เมื่อหัวใจสลาย" ไว้ที่บ้าน
จะไปนอนแล้วเหมือนกัน...

พรุ่งนี้ถ้าหญิงไลว่าง ก็ช่วยไปอ่านหน่อยเด้อ แฮ่...

เจอกันในฝันนะจ๊ะ
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.133.211 วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:21:51:18 น.
  
ได้ยินแต่ชื่อเสียง ไม่เคยอ่าน เคยไปหยิบๆแล้ววาง เพราะความมากเล่ม กลัวค่ะ แต่ไม่ใช่กลัวว่าอ่านไม่จบ กลัวอ่านจนไม่เป็นอันทำอะไร
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:22:28:24 น.
  
เป็นเรื่องแรกที่จีนหัดอ่านภาษาไทยแบบยาวๆๆ อ่านมาถึงครั้งที่สาม เพราะรับมาจากคุณแม่

รักหลงคุณชายใหญ่เหลือเกินคะ อิอิ
โดย: mameehanako วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:22:43:15 น.
  
เพชรพระอุมา คุ้นๆหูน่ะ แต่ไม่เคยอ่าน แฮะๆ
คงสนุกแหละไม่งั้นคงไม่ดังจนแม่น้องรันคุ้นหูเนอะ
ไปล่ะ อีก2-3วันค่อยเจอกัน บาย
โดย: แม่น้องรัน (runch ) วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:23:49:36 น.
  
ปลาน้อยอ่านไปแล้ว..มันใช้เวลานานจริงๆนะกว่าจะจบได้เนี่ย...แวะมาเยี่ยมนะค่ะ
โดย: โลมาน้อยน่ารัก วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:0:05:54 น.
  

น้องไล...น้องปลิว..
เดี๋ยวพี่จะมานั่งอ่านนะจ้ะ..






แทนคำขอบคุณส่งให้จากใจหนึ่ง
แสนซาบซึ้งดอกน้ำใจในห้วงฝัน
จึงเรียงร้อยถ้อยขานส่งผ่านแสงจันทร์
ถึงทุกท่านฝากผ่านฟ้าว่า..ขอบคุณ

ขอบคุณ…จากใจค่ะ..น้องไลกะน้องปลิว..อิอิ..


โดย: พิจักษณา วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:0:09:53 น.
  
หวัดดียามสายๆคร่า วันนี้วันหยุดมีความสุขมากๆนะก้ะคุณไลเด :) Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
โดย: โซบะคุง วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:9:05:02 น.
  
แวะมาดูครับ บล็อคน่ารักดีครับ ตามมาจากล็อคมหาสำลี ว่างๆเชิญที่บล็อคผมบ้างสิครับ ไม่มีใครไปดูเลย........เห่อ
โดย: ahoahoman วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:12:49:00 น.
  
มาแวะดูนิยายอัพหรือยัง

ไม่ได้เร่งน๊า

โดย: botanichuman วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:17:13:16 น.
  
ยอมให้พูดว่าผมเชยครับ
เพราะผมไม่เคยอ่านเลยครับ แหะๆๆๆ

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:18:06:43 น.
  
ชอบเพชรพระอุมาเหมือนกันค่ะคุณไลเดเลีย โดยเฉพาะตอนมรกตนคร ที่มีผีดิบมันตรัย ตื่นเต้นมากเลยค่ะ
โดย: แซนด์ซี วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:20:06:31 น.
  

สาวปลิว..11
ยังไม่ได้ไปอ่านเลยเพิ่งกลับมาถึงบ้าน
วันนี้ไปงานมหกรรมหนังสือมาหล่ะ
โฮ่ๆๆ หนังสือเยอะแยะจนเลือกไม่ถูก
ในที่สุดก็ได้ "มหาภารตะ" ตามที่อยาก
ได้มาด้วย (สมใจอยากหล่ะ)
กระเป๋าเบาไปเยอะเลย





คุณนา..12
ใช่แล้วหล่ะ ถ้าได้หยิบขึ้นมาอ่านแล้ว
จะว่างไม่ลง





คุณจีน..13
อ่านไป3รอบเลยเหรอคะ เหมือนกันเลย
ถ้าว่าก็อยากไปหยิบมาอ่านอีกสักรอบ





คุณแม่น้องรัน..14
ใช่คะ เพชรพระอุมา ดังมานานแล้ว
แต่ตอนนี้หญิงไลอิจฉาคนได้ไป
เที่ยวทะเลมากกว่า





โลมาน้อย..15
ดีใจนะที่โลมาน้อนแวะมา นึกว่ากำลัง
่ยุ่งเสียอีก





พี่พิจ๋า..16
เค๊กที่บ้านน่ะทานหมดหรือยังคะ
ถ้ายังไม่หมดเรียกหญิงไลที





คุณโซบะ.17
สวัสดียามดึกค่ะ วันนี้หญิงไลไปเที่ยว
งานมหกรรมหนังสือมาคะ ตอนไปก็
มีความสุขดีอยู่หรอกคะ แต่ตอน
กลับมาถึงบ้านนี่ซิ เพิ่งรู้ตัวว่าตังค์หมด





คุณ ahoahoman..18
ขอบคุณคะที่ชม เดียวจะแวะไปนะคะ
พูดซะน่าสงสารเชียว





โบตานิ..19
ยังไม่ได้อัพเลยจ๊ะ ยังเขียนไม่เสร็จเลย
โบตานิอดใจรอหน่อยนะจ๊ะ





คุณพี่ก๋า..20
แหม ไม่อยากพูดเลยว่าคุณพี่นะเช๊ยเชย
หนังสือเขาออกจะสนุก





คุณแซนด์ซี..21
เจอแฟนเพชรพระอุมาอีกคนแล้ว อิอิ
ค่ะสนุกมากเลย แต่ว่าผีดิบมันตรัย
อยู่ในตอนนิทรานครคะ คุณแซนด์ซี
อาจจะสับสน มรกรตนคร มีแม่มดวาชิกา
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:20:49:02 น.
  
โห...เรื่องนี้ตั้งแต่ฉันยังเด็กๆเลยนี่ ของเขาดีจริงนะ ขนาดผ่านมานานยังได้รับความนิยม เคยอ่านแต่เป็นนิยายภาพรู้สึกว่า จุก เบี้ยวสกุล จะเป็นคนวาดภาพนะ
เห็นชื่อท่านมานานเลยลองย่องเข้ามาดู ไม่ว่ากันนะ
โดย: ตาพรานบุญ วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:20:52:38 น.
  

คุณ ตาพรานบุญ..23
ขอบคุณคะที่แวะมาเยี่ยมยินดี
ีต้อนรับเสมอหากจะมาเยี่ยมกันอีกคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:21:14:48 น.
  
อิอิ...หญิงไลจ๊า ต่อมอิจฉาทำงานจนหญิงไลตาพร่ามัว เห็นไอศกรีมเป็นแก้วน้ำอ่ะ

“ทำไม ฝันหวานถึงพี่เอกอยู่หรือไง ก่อนลงจากรถรับขวัญอะไรกันมาล่ะ” คำพูดพร้อมน้ำเสียงที่ดูถูก สีหน้าเหยียดหยามที่มองมา คีตภัทรเดินไปประชิดตัวดาริกาทันที
“อยากรู้ก็ไปถามคุณหมอเองละกัน แต่ฉันมั่นใจว่าหมอเอกคงไม่เคยรับขวัญเธอแบบนี้แน่นอน ขอโทษนะฉันจะไปทำงานแล้ว อ๋อ เย็นนี้อย่าคิดดึงรั้งคุณหมอไว้เกินสองทุ่มล่ะ เห็นไหม ขนาดจะไปติวหนังสือให้เธอ เค้ายังต้องรายงานฉันเลย” คีตภัทรเอ่ยบอกออกไปด้วยเสียงหวานประหนึ่งว่ากำลังคิดถึงการรับขวัญจากเอกปวีร์อย่างที่ดาริกากล่าวหา แล้วเดินเบียดดาริกาจนดาริกาไปชนกับผนังตึก ไปอย่างอารมณ์ดี ดาริกามองตามแววตาเคียดแค้น สักวัน เธอต้องยิ้มไม่ออกยัยคีภัทร ฉันจะทำให้พี่เอกเกลียดเธอให้ได้คอยดู


เพิ่งได้แค่นี้เอง อ่ะของนา มาทำให้ต่อมอยากอ่านกำเริบ คริคริ
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:22:37:49 น.
  
หญิงไลจ๋า...เพิ่งเขียนได้แค่นั้นอ่ะยังไม่ได้ครึ่งตอนเลย

มัวมานั่งคุยเอ็ม เฮ้อ...พรุ่งนี้จ้า ได้อ่าน บอกแล้วไงมากระตุ้นไว้ก่อน อิอิ
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:22:54:47 น.
  
เหอ !!

ได้ลายเซ็นต์ของคุณพนมเทียนด้วย

เป็นที่น่าอิจฉานัก


โดย: พี่ธรรม IP: 222.123.84.182 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:2:40:51 น.
  
เป็นนิยายในดวงใจเลยค่ะเรื่องนี้
เหมือนคุณไลเดเลียด้วย...คืออ่านแบบไม่ยอมหลับยอมนอน

นางอ่านครบทั้ง 3 ภาคแล้ว
แต่ชอบภาคแรกมากที่สุด...เลยอ่านหลายรอบ
แล้วก็ไม่เบื่อเลยค่ะ

โดย: เพรง.พเยีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:7:33:51 น.
  
สวัสดียามสายค่ะ

มาหาอ่านของหญิงไล

ก็เลยได้ของแถมได้อ่านเรื่องของคุณนา

ตามไปด้วย



โดย: botanichuman วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:9:58:48 น.
  
เมื่อวานไปตีแบต..ขาแพง...เลย...เช้ามาบวมซะ...วันนี้เลยต้องอยู่นิ่งๆหน่อย..
กรรม
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:10:21:03 น.
  
หญิงไดจ๋า
ขอชื่นชมเด็กรุ่นใหม่ที่อ่านหนังสือนิยายที่ยาวววววววววโคตร(แต่เป็นตอน ๆ )
ของท่านพนมเทียนได้ แต่อ่านแล้วเค้าว่าวางไม่ลง คงจะจริง อิอิ
แม่อุ่นล่ะอายจริง ๆ ว่าจะ ว่าจะ อยู่นั่นแล้ว ไม่ได้ลงมืออ่านสักที
กะว่าจะซื้อหามาเก็บไว้ก่อน มีเวลาค่อยอ่าน
แต่ด้วยความที่เป็นคนที่อ่านแล้วไม่ทำอะไรเล้ย เลยยังเริ่มอ่านไม่ได้สักที
เพราะงานยังเยอะอยู่
ชื่นชมจ้า
โดย: แม่อุ่น วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:12:17:34 น.
  
ดีวันอาทิตย์จ้า หญิงไล...

เงียบไปเลย ทำงานบ้านเหรอ... ขยันจัง
สาวปลิวเอาเพลงที่กำลังฟังอยู่มาฝาก

...

ความรักไม่รู้จบ

ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน
แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี
แต่วันนั้นใจฉันยังคงที่
ความรักความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย

ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี
รักเต็มปรี่ไม่มีรู้คลาย
ชีพถูกฝังความรักยังเวียนว่าย
เคียงคู่เธอมิคลาย ฝากวิญญาณไว้เตือน

ด้วยความรักไม่รู้จบ
แม้ผืนดินกลบ ยากลบความรักเลือน
จะเนิ่นนานกี่วันกี่ปีกี่เดือน
ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจมิเลือนรักเธอ

ทุก ๆ อย่างบนทางรักจริง
ทุก ๆ สิ่ง บนทางรักเจอ
จะสมหวังหรือพบทางเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอจะจริงจังฉันใด

Feliz Dia de los Muertos
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.194.25 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:13:29:46 น.
  

คุณ ตาพรานบุญ..23
ยินดีต้อนรับคะ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
โอโฮ! อ่านตั้งแต่สมัยเป็นเด็กเลยหรือคะ
เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน ว่าสมัยนั้น เขาวาดเป็นภาพด้วย แต่ไม่เคยเห็นคะ





คุณนา..24,25
เอานิยายมาวางไว้ที่นี่ เลยทำให้อยาก
รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงต่อไม่อยากเดาเอง
เดี๋ยวจะไม่สนุก รีบเลยนะเขียน
ให้เสร็จด่วน





พี่ธรรม..26
นี่หญิงไลก็แบกไป
ใหคุณพนมเทียนเลยนะคะ ภูมิใจยิ่งนักที่ได้มา





คุณนาง..27
ใช่คะภาคแรกสนุกที่สุด ภาคสองกับ
ภาคสามไม่เท่าไหร่ นี่ก็ว่าจะหาเวลาว่างๆ
อ่านอีกสักรอบคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:15:44:55 น.
  

โบตานิ..28
วันนี้แหละจะได้อ่านบทที่12ต่อ
แต่รอสักหน่อยนะจ๊ะ กำลังปั่นสุดชีวิต




คุณtai..29
น๊าน ทำไรอะไรไม่ระวังเลย ขยันป่วย
จริงๆ แล้วเมื่อไหร่จะหายล่ะเนี่ย
เป็นไรมากหรือเปล่า




แม่อุ่น..30
ใช่คะ อ่านแล้ววางไม่ลง นี่หญิงไลก็อ่าน
ไปสามรอบแล้วคะ ยิ่งอ่านยิ่งสนุก
ตอนนั้นพอดียังไม่ได้ทำงานนะคะ ก็เลย
มีว่างว่างเยอะ




สาวปลิว..31
คิดถึงสาวปลิวจังเลย วันนี้ไม่ได้ทำ
งานบ้านหรอก แต่เน็ทมันเข้าไม่ได้อะนะ
เซ็งชะมัด เป็นเพลงที่บ้านสาวปลิว
หรือเปล่าเนี่ยจะได้ตามไปฟัง
แต่ว่าทำไมสาวปลิว ฟังแต่เพลงแนว
นี้หว่า
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:15:57:54 น.
  
คิดถึงหญิงไลมาก ๆ เลยอะ

เพลงนี้ไม่ได้ไว้ที่บ้านสาวปลิวจ้ะ...
เอาเพลง วังบัวบาน ขึ้นไว้ที่นั่นน่ะ
(ตามไปฟังก็ดี)

อืม... ทำไมสาวปลิวฟังเพลงแนวนี้เหรอ
แนวนี้ หมายถึง แนวรักหรือแนวโบราณ

-ถ้าหมายถึงแนวรัก ก็เป็นเพราะว่าฟัง
แล้วมีความสุข ถึงแม้จะไม่มี ไม่เป็น
อย่างนั้นก็ตามที
-ถ้าหมายถึงแนวโบราณ ก็เป็นเพราะ
สาวปลิวเป็นพวกย้อนยุคอะนะ เคยบอก
คุณนกไว้แล้วว่า ชอบเพลงสมัยก่อน
มากกว่าเพลงสมัยใหม่... แต่ก็ฟังได้ทุก
ประเภทจริง ๆ

ชัดเจนดีไหม ฮิๆๆๆ

หญิงไล ล่ะ... ชอบเพลงแนวไหนมาก
กว่ากันนะ... แล้วอ่านหนังสือที่ซื้อมา
ไปถึงไหนแล้ว... ตอนไปงานเดินเหยียบ
เท้าใครบ้างรึเปล่า

เล่าให้ฟังหน่อยสิ สงสารคนไม่มีโอกาส
ได้ไปเห็นความเจริญของเมืองกรุง ณ
ยามนี้หน่อยเถอะนะ (อ้อนนะจ๊ะ)

ส่วนเรื่องรูป... มีแต่รูปถ่ายสมัยเด็กจ้า
เป็นคนไม่ค่อยชอบให้ใครถ่ายรูปน่ะจ้ะ
ขี้อาย... จริงนะ (ถ้าจะเอารูปสมัยเด็ก
จะเมล์ไปให้ อิอิ)
โดย: ปลิวตามลม IP: 125.25.153.162 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:16:11:13 น.
  

สาวปลิว..34
หญิงไลไปอ่าน "เมื่อหัวใจสลาย"ที่บ้าน
สาวปลิวมา โอ๊ะโอ! ซึ้งซะไม่มี ปานประหนึ่ง
ว่าเคยผ่านประสบการณ์เช่นนั้นมาแล้ว
หญิงไลเวอร์เกินไปรึเปล่าเนี่ย คริคริ

เมื่อวานไปงานมหกรรมหนังสือก็ไม่ได้
ไปเหยียบเท้าใครหรอก มีแต่หญิงไล
โดนเหยียบเท้าหล่ะไม่ว่า แต่คนเยอะม๊ากมาก
เมื่อวานท่านพี่สดายุก็ไป ไม่รู้ว่าเดิน
สวนกันบางหรือเปล่า เอิ๊กก

หนังสือที่ซื้อมาก็ยังอ่านไปไม่ถึงไหน
คาดว่าอีกนานแหละคงจะจบ โดยเฉพาะ
"มหภารตะ" เอิ๊กกก

เรื่องรูป มีแตรูปสมัยเด็ก เด็กประมาณไหน
แล้วหญิงไลจะดูออกไหมเนี่ย เฮ้อ!
แต่เอาเถอะ เอาตอนที่ถ่ายไว้ล่าสุด
ก็แล้วกัน

ส่วนเรื่องเพลงถ้าเป็นเพลงเก่าๆก็
ชอบอะนะ ฟังแล้วสบายหูดี เพลงวัยรุ่น
ก็ฟังได้บ้าง แต่ไม่ทั้งหมด เดียวนี้
หญิงไลตามวัยรุ่นไม่ทันซะแล้ว
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:17:27:41 น.
  
หญิงไล....
นี่ถึงขนาดจะขอดูรูป
ดูตัว...กันแล้วหรือนี่....
แล้วอย่าลืมมาบอกพี่ด้วยนะคะ
ว่าหนุ่มปลิว...หล่อสักขนาดไหน
อิๆๆ
โดย: สดายุ... วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:20:39:19 น.
  

ท่านพี่..36
น้องไปตอบคำถามที่บ้านแล้วนะเจ้าคะ
ไม่รู้ว่าทันหรือเปล่า ส่วนเรื่องรูป
ของสาวปลิวคงไม่ให้ดูหรอก
จะเก็บไว้ดูคนเดียว ว่าแต่สาวปลิว
ปลิวหายไปไหนแล้วนะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:21:20:25 น.
  



...........................ฯลฯ..................



อัพบล็อกแล้วจ้ะ
ของเก่อเค็มไปหน่อย
ดองไว้นาน....คิดไม่ออก
ได้พ่อหนุ่มมาช่วย


รอดตัวไปที
เชิญเลยจ้ะ
สวัสดีวันอาทิตย์จิตแจ่มใสนะ


.......................ฯลฯ..............
โดย: ม.ม้าคึกคัก (cm-2500 ) วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:21:31:06 น.
  

คุณcm-2500..38
ประเดี๋ยวจะตามไปดูคะ วันอาทิตย์
ก็จวนจะหมดวันแล้วนะเนี่ย
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:21:53:41 น.
  
นิยายโดนจารย์ให้มาเขียนใหม่คับ รอแปปนะรับรองสนุกแน่ๆ
หรือน่าจะสนุก............มั้ง
โดย: ahoahoman วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:16:58:19 น.
  

คุณahoahoman..41
เรียนเกี่ยวอะไรอ่ะคะ ถึงมีการเขียนนิยายด้วย
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:21:03:28 น.
  
เรียนเกี่ยวกับการเขียนScenarioอยู่ครับ
ต้องให้สมจริง สมเหตุสมผล เขียนเคล้าน้ำตาไปด้วย......โดนด่าน้ำตาซึมนะครับ
โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:22:43:03 น.
  

คุณahoahoman..43
มีชื่อเรียกง่ายๆไหมคะ คือหญิงไลไม่รู้
จะเรียกคุณว่าอะไร ชื่อก็ยาวๆ

เขียนเสร็จแล้วเอาแบ่งให้อ่านมั่งนะคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:22:56:35 น.
  
ชื่อผมอ่านว่า อะโห้อะโห้แมน เป็นภาษาญีปุ่น ครับ ไม่อยากบอกคำแปล เขิน

โดย: ahoahoman วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:23:17:02 น.
  

จะให้หญิงไลเรียก อะโห้อะโห้แมน
เหรอคะ ยาวจัง สั้นๆกว่านี้มีไหมคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:23:58:46 น.
  
งั้นก็ อะโห้แมน ละกันครับ ดูเท่ห์ดีเหมือนกัน
โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:7:06:55 น.
  
มาหรือยังครับ จะให้สอนการเขียนหน่อย โดนครูด่าอีกละ
โดย: ahoahoman วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:20:47:57 น.
  

คุณอะโห้แมน
เอ!ทำไมไปคุยกับหญิงไลที่หน้า
ปัจจุบันละคะ นี่ถ้าเกิด
ไม่มาตามเช็ดดู ก็ไม่เห็นนะนี่
จะให้หญิงไลสอนเหรอคะ มิบังอาจคะ
หญิงไลเองก็เพิ่งจะเริ่มเขียนเหมือนกัน
แต่หากถ้าจะขอความเห็นน่าจะพอได้
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:21:13:40 น.
  
ไม่อะครับ ผมชอบหลบมุม
พึ่งหัดเขียนเหมือนกันครับ
แต่ก่อนไม่ชอบเขียน ชอบแต่อ่าน
พอกลับมาเรียนใหม่ คราวนี้ต้องเขียนเยอะ เลยแย่เลยครับ
แล้วคุณละ ทำไมมาหัดเขียนละครับ
โดย: ahoahoman วันที่: 26 ตุลาคม 2550 เวลา:21:38:32 น.
  
โดย: ahoahoman วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:9:22:42 น.
  
おはよございます。今日はお元気ですか
โดย: ahoahoman วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:9:24:44 น.
  

คุณอะโห้แมน..50,51,52

อ่านมากคะ ก็เลยลองเขียนมั่ง
แต่ตอนเริ่มต้นก็อยากเหมือนกัน
เพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง คิดเป็นอยู่
เป็นเดือน พอดีไม่มีใครมาบังคับ
ก็เลยเขียนไปเรื่อย ไม่เกร็ง
จนในที่สุดก็ได้ออกมาเป็นอย่างที่
เห็นแหละคะ มี12 ตอนแล้ว

มาแล้วช่วยแปลข้อความ คห.52
ด้วยะคะ แปลไม่ออก
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:18:57:26 น.
  
เหรอครับ ...... น่าสนใจดีเนอะ เพราะอะไรที่เริ่มจากความชอบ มักจะไปได้ดีเสมอ เพราะก้าวแรกดีนะครับ ส่วนของผมไม่ได้เกี่ยวกับการเขียนนิยายหรอกครับ เน้นทางการเขียนเอกสารวิจัย อะไรทำนองนั้นแหละครับ กะว่า คืนนี้ขึ้นโครงเรื่องแล้วลุยให้เสร็จเลย
บายๆ
โดย: ahoahoman วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:19:29:26 น.
  
ลืมครับ
แปลว่า สวัสดีตอนเช้า สบายดีมั้ยครับ
โดย: ahoahoman วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:19:30:28 น.
  

อ้าว! ยังไม่ได้แปล คห.52ให้เลย
จะไปซะแล้ว

คงจะนอนดึกซินะ ยังไงก็ระวังสุขภาพ
ด้วยนะคะ บาย
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:19:34:19 น.
  

อ้าว! มองไม่เห็นว่าตอบคำถามแล้ว
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:19:53:46 น.
  
สวัสดีตอนเช้าครับ เช้านี้อากาสสดชื่น น่าจะสบายดี มีแผนไปเที่ยวไหนบ้างละครับ เมื่อคืนก็ทำงานเสร็จเรียบร้อย สบายใจมีงานส่งตอนเข้าโรงเรียนละ
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:10:49:22 น.
  
แปลให้แล้วนี่ครับ
おはよございます。แปลว่า สวัสดีตอนเช้า
今日はお元気ですか แปลว่า สบายดีหรือครับ
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:10:51:35 น.
  
คุณเคยอ่านเรื่อง เงา ของโรสลาเลนมั้ยครับ ผมชอบมาก อ่านแล้วอยากทำแต่ความดีบอกตามตรงกลัวชีวิตหลังความตายต้องตกนรก55555 เรื่องอื่นที่ชอบๆส่วนใหญ่ก็ของทมยันตีครับ เช่นเรื่อง รอยอินทร์ ฯ แต่เพชรพระอุมาไม่เคยอ่าน กลัวอ่านแล้วติดไม่ยอมไปทำอะไร
เวลาผมอ่านหนังสืออะไรแล้ว มักจะไม่ไปทำอะไรเลย อย่างแฮร์รี่พ้อตเตอร์ผมอ่านคืนเดียวจบเลย ทั้งนั่งนอนอ่าน แบบไม่จบไม่เลิก555 เช้ามาตาโหลเลย5555
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:10:56:20 น.
  
ว่างๆเมลคุยกันได้นะครับ ของผม cophi88@hotmail.comครับ ส่วนเอ็มออนเฉพาะเสาร์อาทิตย์ เวลาเรียน ออนไม่ได้เพราะโรงเรียนบล็อคไว้
คุณอาจสงสัยว่าผมเรียนโรงเรียนอะไรอยู่ละมั้ง ตอนนี้ผมเข้าเรียนโรงเรียนเสนาธิการทหารเรือ นะครับ เป็นโรงเรียนแบบศึกษาผู้ใหญ่ ทำนองโรงเรียนเด๋กโข่ง5555
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:00:34 น.
  

โฮ่ะๆๆ มันไม่เช้าแล้วนะเนี่ยสายโด่งเชี่ยวแหละ
ไม่ค่อยชอบออกไปไหนคะ ถ้าว่างมากๆ
ก็จะอ่านหนังสือ ตอนนี้กำลังอ่านเรื่อง
"มหาภารตะยุทธ" คะ

เห็นแล้วคะว่าแปลให้แล้ว
คุณอะโห้แมน ชอบภาษาญี่ปุนเหรอคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:00:39 น.
  
อะ ตอบเร็ว แหะ ผมเรียนจบจากที่ญี่ปุ่นนะครับ ไปอยู่มาเจ็ดปี เลยพอพูดได้
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:02:02 น.
  
มหาภารตยุทธ ผมอ่านแล้วครับ มหาสำลีเอามาให้อ่าน สนุกดี ได้แง่คิดดีๆมาใช้ในชีวิตได้ครับ

ผมก็ชอบแนวนี้กับแนวพระพุทธศาสนาครับ
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:03:41 น.
  

อืม!ส่วนใหญ่หญิงไลก็จะอ่านงานของ
คุณพนมเทียน, ทมยันตีและที่ใช้
มามปากกาอื่นด้วยคะ
เรื่องเงาอ่านมานานมากแล้วนะคะ

ถ้าชอบแนวนี้ยังมีอีกเพียบคะ
อย่างเรื่อง ฌาณ,จิตา,ไวษณวี,มายา
เป็นของคุณทมยันตี

โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:08:57 น.
  

หญิงไม่ได้ออนเอ็มหรอกคะ กลัวติด
เพราะตอนนี้คอมมีเครื่องเดียว แต่
ต้องแบ่งกันใช้ถึงสามคน

โฮ้เจ็ดปี คงไม่ใช่แค่พูดได้มั่งคะ หุหุ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:13:25 น.
  
สามคนต่อเครื่อง ท่าทางต้องแย่งกันน่าดูเลยครับ แล้วที่ทำงานละครับ ทำงานเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ อยากรู้จังว่าคนชอบแนวผจญภัยจะทำงานอะไร
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:17:43 น.
  
ส่วนผมทำงานผจญภัย เสี่ยงอยู่แถวชายแดน แต่กลับชอบนิยาย แนวพุทธศาสนา กับแนว รัก
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:18:42 น.
  
อ่านหนังสือมากตอนนี้ผมเลยหันมาปฎิบัติบ้างแล้วครับ ทำให้ใจเย็นสงบขึ้นเยอะเลย
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:22:26 น.
  

บางทีก็แย่งกันเหมือนกัน แต่น้องเค้าจะ
ยอมๆให้ ถ้าหญิงไลหายไปแปลว่า
เป็นเวลาของน้องแล้ว

ทำงานเป็นสาวออฟฟิตคะ เวลาจะอู้
งานก็ไม่มี ถ้าว่างจริงๆก็จะเป็นตอนเย็นๆของจันทร์-ศุกร์ ถ้าเป็นมาตอบเม้นท์ ก็แปลว่ามาถึงห้องแล้ว
ส่วนเสาร์-อาทิตย์ เวลาไม่แน่นอน

หญิงไลก็ชอบอ่านแนวพุทธเหมือนกัน
แต่ยังไม่ได้ลงมือปฏิบัติ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:31:03 น.
  
5555 น่าสนุกดีนะครับ แย่งกันสนุกดีออก ของผมมีส่วนตัว เพราะต้องแบกไปทำงานด้วยนะครับ ปกติ น้องๆผมเขาเล่นกันอยู่เหมือนกัน
อ่านแนวพุทธนี่อ่านของใครเหรอครับ
ของผมที่อ่านอยู่ ก็มีของ หลวงพ่อจรัล ที่อาจาย์สุทิสา อ่อนค้อม เขียน และก็ ของ ดังตฤณ กับของท่านพุทธทาส สาธุ
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:11:37:42 น.
  

หนังสือที่อ่านตอนนี้ก็จะมีของ
ท่านว.วชิรเมธีคะ แล้วก็เรื่อง ทางแห่ง
ความดี แต่ใครแต่งจำไม่ได้ ตอนนี้เห็น
มี 5 เล่ม แต่หญิงไลอ่านเล่ม1 ยังไม่
จบเลย

แต่ก่อนหน้านั้นจะอ่านเป็นนิยาย ของ
ทมยันตี ซะมากกว่า เรื่องที่ยกตัวอย่างให้ดูในคห.65 นะคะ แล้วก็จะมีของท่าน
อื่นๆอีก
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:16:58:38 น.
  
5555 ดูท่าทางคุณจะแย่งคอมมาครองสำเร็จแล้ว แล้ววันนี้ไม่ไปไหนเหรอครับ
หรือนอนอ่านหนังสือทั้งวัน
โดย: ahoahoman วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:17:10:12 น.
  
ป่วยซะละ
โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:52:58 น.
  
หายไวๆนะครับ
โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:02:05 น.
  
มาแล้วเหรอครับ 5555
หายแล้วเหรอครับ
โดย: ahoahoman วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:15:30 น.
  

อาการดีขึ้นมากแล้วละคะ
โดย: ไลเดเลีย วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:26:01 น.
  
นอนแล้วจ้า
โดย: ahoahoman IP: 61.19.220.5 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:40:27 น.
  
อ่านเพชรพระอุมานานแล้วหรือคับ
โดย: oHm_bt IP: 61.7.147.37 วันที่: 13 สิงหาคม 2551 เวลา:9:22:46 น.
  
ไม่รู้ว่าน้องอ่านมานานหรือยังแต่พี่อ่านมาสี่รอบแล้วละชอบมาก
โดย: ชอบเหมือนกันครับ IP: 118.173.195.144 วันที่: 17 ธันวาคม 2551 เวลา:15:53:10 น.
  
เพิ่งอ่านจบไปค่ะ

ชอบมากๆ ชอบที่สุด

อ่านแบบเหมือนยาเสพติด

อ่านไม่หยุด ขนาดเช่าอ่านนะ

อ่านแบบยันเช้าอ่ะ - -*


โดย: Ms.FatCat วันที่: 29 เมษายน 2553 เวลา:21:31:29 น.
  
รพินทร์ ไพรวัลย์ดูถูกชื้อชาติไม่เป็นสุภาพบุรุษจริงค่ะ
โดย: แนนซี่ IP: 110.171.18.171 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:13:12:25 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไลเดเลีย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



ร้อยรส...กลอนกานท์




O ฤดูลม...O

O ฉับพลันฝนก็เร้นเก็บเส้นสาย
ดวงวันฉายแสงช่วงโลมห้วงหน
ขับความชื้นลบเลือนรอยเปื้อนปน
ลบหมองหม่นแผ่นฟ้าจนพร่าเลือน

O คล้ายเมฆสีเทาทึมเมื่อครึ้มฝน
ถูกแสงสรวงเบื้องบนเข้าปนเปื้อน
ย้อมสีเทาเป็นขาว..เมื่อหนาวเยือน
มาตามเตือนเลื่อนยามให้งามตา

O ลมต้นหนาวเกรียวกรูเสียงวู่ไหว
โลมกิ่งใบไม้ตื่นทั้งผืนป่า
เขยื้อนขยับยวบไหวอยู่ไปมา
เหมือนบอกลาล่วงพ้น..คาบฝนปลาย

O ความเปลี่ยนแปลงผ่านสู่..ให้รู้เห็น
จากเมื่อสีเลื่อนเส้น..แล่นเป็นสาย
เสียงครืนครั่นก้องอยู่ไม่รู้วาย
แปลบปลาบว่ายเวียนย้ำโลมค่ำคืน

O จนฟ้าเปลี่ยนไม้ใบสั่นไหวระริก
น้ำก็พลิกแผ่นผิว..เป็นริ้วตื่น
จึงบัดนั้น..ภูมิทัศน์ก็หยัดยืน
ด้วยสายลมเย็นชื่น..เพื่อฟื้นตัว

O ถึงคราลมเย็นรื่น..วกคืนย้อน-
พรมสายอ่อนโอนระลอกเข้าหยอกยั่ว
ยอดหญ้าเรียวโค้งนั้น..ย่อมสั่นรัว
รอเกลือกกลั้วรับรู้..ฤดูลม

O จากยึดโยงรากแทงลงแหล่งดิน
ตราบฝนรินหยาดหลั่งลงสั่งสม
คลายความชุ่มความชื้นเหนือพื้น, พรม-
ภาวะอันอุดม..ห้อมห่มไพร

O เหยียดยอดเสียดขึ้นแทงรับแรงฝน
ที่คอยหล่นร่วงหยาด..ก่อนลาดไหล
ยืนต้นตั้งเป็นแถว..เป็นแนวไป
รอลมไหววาดวี..จักมีมา

O ไม่นานเลย..จากฝนฟ้าหม่นหลัว
จนยอดไม้ส่ายรัวอยู่ทั่วหน้า
โลกต่ำ-ใบขาบเขียวทุกเรียวคา-
จะออดอ้อนลมถา..อยู่คาพื้น

O ระบำแถวยอดหญ้าตรงหน้านั้น
จะค่อยสั่นใบพลิ้วเป็นริ้วตื่น
เขียวจากฝนฝากตอนจะย้อนคืน-
เป็นแพรผืนโยนระลอกยั่วหยอกลม

O ร้อนจะรุมสุมมาจากฟ้าไหน
เรียวจะไหววาดรับช่วยขับข่ม
รอค่ำคืนน้ำค้างมาพร่างพรม
เพื่อรับฉมชื่นมาลย์..กลิ่นซ่านซ้อน

O กาลย่อมผ่านโดยช่วงของดวงวัน
จากเม็ดพันธุ์แตกหน่อเป็นช่ออ่อน
จนกลีบใบเรียวแรกเริ่มแตก..ชอน-
ไชขึ้นอ้อนออดรู้ฤดูกาล

O ฝน..หนาว..ร้อนรุ่มถึงขุมขน
แล้วเวียนรอบให้ฝน..อีกฝนผ่าน
เพื่อหยัดกลีบเรียวช่อ..ขึ้นรอบาน
พร้อมเรณูหอมซ่านขึ้นหว่านรส

O ช้าเร็ว..มวลผึ้งภู่ย่อมรู้กลิ่น
เมื่อลมรินรวยเท..หันเหบท
คอยดูเถิดอีกประเดี๋ยว..การเลี้ยวลด-
เข้าจ่อจดหวานหอม..จะพร้อมแล้ว

O ฤดูลมพรมพรำ..อยู่ค่ำเช้า
อาจรุมเร้า, อ่อนโรย..จนโชยแผ่ว
รอกวัดใบหญ้าเต้นจนเป็นแนว
ซ้ำบทแล้วบทเล่า..แต่เช้าวัน

O เมื่อสายลมผ่านสู่..ฤดูล่อง
และฟ้าผ่องแผ้วงามสีครามนั่น
ก็เมื่อผิวต้องหนาวจนหนาวครัน
จึงบัดนั้นโลกกว้างย่อมวางรอ

O ให้ฟังเสียงลมเท..มาเห่กล่อม
สูดกลิ่นหอมเรณูที่ชูช่อ
ทั้งเสียงไม้เสียดยอด..แสงทอดทอ-
ลอดพุ่มกอก้านใบ..ที่ไหวรับ

O พอลมล่องลาดเทมาเห่กล่อม
โลกที่ล้อมรอบล้วนคล้ายครวญขับ-
ผ่านบทเพลงร่ายรำ..เพื่อสำทับ-
การเขยื้อนการขยับลำดับนั้น

O ก็ใช่- เป็นเพียงฤดูลม
หมุนรอบมาห้อมห่มให้ซมสั่น
เปลี่ยนผ่านสภาพธรรมเข้าค้ำยัน
ให้จิตใจทั้งนั้นรู้ผันแปร

O เมื่อเม็ดน้ำขาดช่วงจากห้วงหน
เมฆขาวบนฟ้าพลอย..เลื่อนลอยแผ่
เมื่อขาวครามกลมเกลียวให้เหลียวแล
ก็เห็นแต่ภาพงามของยามนี้

O โอบโลกให้งดงามอยู่ท่ามกลาง-
ดวงวันพร่างแสงพร้อยเรียงสร้อยสี
ลมหนาวร่ำสายผ่านลงคว้านตี
เมื่อปีกผีเสื้อลายบินบ่ายย้อน

O ช่องโสตก็จะแว่วเสียงแจ้วเจื้อย-
ของนก, ลมโชยเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ผืนแผ่นน้ำครวญครางในต่างตอน
จักซ้ำซ้อนภาพลวงอีกดวงวัน

O ให้มองเห็นลอยดวงบนสรวงฟ้า
ทั้งแจ่มจ้ายิ่งล้ำกลางน้ำนั่น
เท็จ-จริง..ที่มองผ่านก็ปานกัน
ย่อมแปรผันโดยจิต..การคิดตรอง

O ก็ใช่ – ที่เป็นเพียงธรรมชาติ
ทั้งดวงวันโอภาสคอยสาดส่อง
หรือคลื่นน้ำไหลลาดลงฟาดฟอง
และปีกผีเสื้อล่องบนท้องฟ้า

O เห็นไหมเล่ากลีบผการะย้าย้อย
ทุกช่อที่เคยช้อยอยู่คอยท่า
รอฝน..ต้องฝน..หมดฝนพา-
กันอ่อนโรยอ่อนล้า..ซบคาพื้น

O ฤๅ - อาจรู้ลูบโลมด้วยลมหนาว
หรือแสงงามวับวาวจากดาวดื่น
ครั้นสิ้นรอบลมร่ำกลางค่ำคืน
ฤๅ – อาจรู้ฉ่ำชื้นของพื้นดิน

O เพียงกาลผ่านเวียนแล้วเปลี่ยนช่วง
งามทั้งปวงถ้วนบทก็หมดสิ้น
ปีกลวดลายลมโชยเคยโบยบิน
อาจลาถิ่นไพรเถื่อนลับเลือนแล้ว

O ที่ไหนเล่าโลกกว้างและทางแคบ
เพียงหนีบแนบกลีบใบที่ไหวแผ่ว
ที่ไหนเล่าดีร้ายที่ปลายแนว-
ของเทือกแถวดอกมาลย์หอมหวานนั้น

O ก็นั่นแหละรูปธรรมในธรรมชาติ
ลมไหววาดแสงฉายน้ำพรายสั่น
ปีกลวดลายบินหยุด..ดอมบุษบัน
เกสรกลั่นหวานรส..อาจหมดฤๅ

O หากอีกสภาพธรรมในธรรมชาติ
เมื่อลมลาดล่องอยู่อาจรู้หรือ-
ว่าร้อน..ฝน..จนหนาว..อีกหนาวคือ-
การยึดถือตีความเอาตามใจ

O ฤดูลม-ยอดไม้ส่ายไหวอยู่
ปีกลวดลายหรุบชูก่อนลู่ไหล-
ลอดกลีบดอกนุ่มบางแทรกร่างไป
หวานเยี่ยงไรเล่าหนอ..จึ่งพอเพียง ?

O ฤดูลม..หวนระลอก, ดวงดอกไม้-
ก็หอมให้แถวถิ่นรู้กลิ่น, เสียง-
นกไพรเถื่อนก้องกรู..คล้ายอยู่เคียง-
ศัพท์สำเนียงก้องรัว..บางหัวใจ !



จากบล็อกพี่ สดายุ ค่ะ

Group Blog
  •  
  •  
  •  
  •   
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
ตุลาคม 2550

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog