Bloggang.com : บรรณารักษ์789 : พาหัวใจกลับบ้าน

พาหัวใจกลับบ้าน

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า...หัวใจ
ก้อนเนื้อสีแดงเท่ากับหนึ่งกำมือ ที่ฉันหมั่นรังแกอยู่เสมอๆ
ด้วยการเอาไปยกให้ใครบางคน..
ที่เขาไม่เคยจะสนใจว่า
ก้อนเนื้อก้อนนี้มีชีวิต มีความรู้สึก...เพราะสำหรับเขาแล้วมันไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ
แต่ฉันก็ยังหาญกล้าหยิบยื่นไป ด้วยหวังว่าวันหนึ่งเขาคง...มีใจ...รับใจดวงนั้นไว้
ความหวังดี ความห่วงใยใส่ใจ ..ทุกการกระทำและคำพูดจากฉันถึงเขาคนนั้น
แต่ดูว่า...สิ่งเหล่านี้คงไปไม่ถึงใจเธอ
มันจึงกลายเป็นแค่อากาศธาตุที่เธอไม่เคยรู้สึกถึงการผ่านมาและจากไป
คำพูดหวานหูกรอกใจที่เธอพร่ำบอก
ความจริงแล้วมันก็แค่ลมปากของผู้ชายที่ไม่จริงใจอะไรกับใครเลยคนหนึ่ง
เธอไม่เคยทำตามที่พูดเลยสักครั้ง
ดีทุกอย่าง ดีทุกสิ่ง....ดีแต่พูด แต่ไม่เคยดีแต่ทำตามสิ่งที่พูดเลยสักครั้ง
สิ่งผิดปกติหลายอย่างที่มันส่งสัญญาณบอกฉันตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอ..ไม่จริงใจ
แต่ฉันก็ยังก้มหน้าก้มตา..พยักเพยิดเห็นด้วยไปกับสิ่งที่เธอทำและเป็นทุกเรื่อง
ทำไมนะ ...ทำไมฉันถึงมองไม่เห็น
คงเพราะวันนั้นเมฆหมอกแห่งการโกหกพกลมของเขา..ที่หลอกตัวฉันเองไว้ในพายุหมอกนั้น
หลอกตัวเองไปวันๆ ว่าเขาคงไม่ได้เป็นอย่างใครๆ เขาว่ากันหรอก
หลอกใจไปคืนๆ หนึ่ง....ว่าวันพรุ่งคงจะดีกว่าวันนี้
แล้วก็ได้แต่หลอก....มีแต่หลอกกับหลอก
เหนื่อยแล้วนะใจนะ...
ขออนุญาตได้ไหม
ขอเอาหัวใจกลับไปซ่อมที่บ้าน
อยากกลับบ้านไปกราบเท้าแม่มากๆ
วันใจพ่าย....อยากกลับไปซบตักแม่
นอนหนุนตักที่รักเราจริง
อยากกลับไปบอกแม่ว่า......แม่จ๋าลูกเหนื่อยจังเลย
ขอกอดคนที่รักหนูจริงๆ สักคนนะแม่นะ.
ความจริงแล้ว ...เราทำไม่ได้หรอก
เพราะต่อหน้าแม่ เราเข้มแข็งมากๆ เราอ่อนแอให้แม่เห็นไม่ได้เลย
เพราะถ้าเราใจเป๋ให้แม่เห็นเมื่อไหร่นะ..แม่เป็นหนักกว่าเราอีก
สงสารแม่…ไม่อยากให้แม่รับรู้ว่าลูกเจ็บปวดใจแค่ไหน
เขาคนนั้นไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายแม่ฉันทางอ้อมอย่างนี้เด็ดขาด
อยากร้องไห้....ก็ร้องให้พอนะ
แล้วปาดน้ำตาซะ....
คิดซะว่า...วันนี้ร้องไห้ได้เพราะยังหายใจอยู่................ยังไม่ตาย
ชีวิตยังมีวันพรุ่งนี้เสมอ
แค่คนๆ เดียว อย่าไปเอามาเป็นสรณะของชีวิตขนาดนั้น ในเมื่อเขายังไม่เคยคิดถึงเราเลย
ประโยชน์อันใดในการคิดถึงเขาต่อไป
กลับบ้านใจของเราดีกว่า
กลับคืนมาสู่หัวใจที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เราเริ่มลืมตาดูโลกดีกว่ามั๊ย?
กลับสู่เรือนใจ.....อันเป็นที่พักพิงแห่งแรกและแห่งสุดท้าย....ตลอดไป

Create Date : 03 กรกฎาคม 2552

Last Update : 3 กรกฎาคม 2552 20:37:49 น.

7 comments

Counter : 242 Pageviews.

หูยยย งวดนี้ยาวจัง

มาลงชื่อเจิมก่อนนะน้องนะ ไว้มาอ่านใหม่ครับ

โดย: Mining Old Man

วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:28:04 น.

อาการแบบนี้เราก็เคยเป็น พาหัวใจเรากลับบ้าน แล้วสุดท้าย หัวใจเราก็จะแข็งแรงขึ้น พร้อมที่จะมาสูบฉีดเลือดเพื่อไปเลี้ยงร่างกายเราต่อคะ
เหนื่อยนักก็พักลงบนตักแม่ .... คนๆนี้ไม่มีวันทำร้ายเราแน่นอนคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: โบกี้ (rin@bokie

) วันที่: 4 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:38:53 น.

จะพาหัวใจกลับบ้าน ก็ำพาไปสิ

จะต้องขออนุญาติใครล่ะหรือ?

ในเื่มื่อคนที่เราอยากยกให้ ไม่เห็นค่่า...

....

่ป่านนี้คงอยู่ที่บ้านกระมัง?

เอาหัวใจไปเสริมใยเหล็กจากความรักความอบอุ่นที่บ้านให้เต็มที่นะ

สังคมเมืองและใครหลายคนมันกัดกร่อนหัวใจเราสิ้นดี

แต่ชีวิตและความรักยังต้องดำเนินต่อนะ..อย่าลืม

เข้มแข็งไว้ หัวใจของเรา ... หัวใจของแม่เรา ...หัวใจของคนที่รักเรา

อย่าให้ใครที่ไม่สนใจหัวใจเรามาทำร้ายได้เชียว

...
เช้าวันจันทร์
ที่พี่อยู่นี่ฝนตกแต่เมื่อคืน
วันนี้อากาศชื้นสบายตัวมากมาย

ที่โน่นเป็นไงบ้าง... ?

โดย: Mining Old Man

วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:45:40 น.

สวัสดี โบกี้
และขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ถ้าไม่ว่ากันให้เยอะๆ ก็ได้นะคะ..ต้องการอย่างมาก

สวัสดีศิษย์พี่

เช้าวันนี้ไม่มีฝนพร่ำ
คงเพราะตกมาแล้วตอนย่ำค่ำของเมื่อวาน
วันนี้ลมจึงอาจพัดพาเมฆหม่นไปหล่นรินที่อื่น...เหมือนใจ
..

ขอบคุณคำห่วงใยและกำลังใจที่มีมาเสมอๆ
น้องจะพยายามไม่หาเรื่องมาใส่....ใจอีก
คิดถึงเพลงหนึ่งของ ต่าย อรทัย ชื่อเพลง ไม่ใช่บ้านเรา
***มีทุกอย่างให้ฝันเหมือนใจที่ใฝ่ที่ฝัน
อยู่ในเมืองสวรรค์ เมืองฝันอำไพ
มีทุกอย่างให้ไขว่คว้า แต่มีราคาต้องจ่าย
ศิวิไลซ์ แต่ ....ไม่ใช่บ้านเรา**
* ยิ้มคนเมืองไม่สวย เหมือนรอยยิ้มคนบ้านเรา
ฟ้าเมืองเป็นสีเทา.... บ้านเราฟ้าเป็นสีขาว ****

แต่อย่างเหมือนที่ใครๆ ชอบว่า ความรักเหมือนกับผีเสื้อ เมื่อเราวิ่งตามมัน...มันจะบินหลีกหนี แต่เมื่อเราหยุด... มันจะบินมาเกาะนิ่งที่เรา
แต่ทำไมชีวิตหนูหยุดทีไร..ผีเสื้อตัวที่เกาะชอบแปลงร่างกลายเป็นเสือทู๊กที โดนตะปบ(ใจ) ...จนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย

โดย: บรรณารักษ์789

วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:13:16 น.

ขอแก้คำผิดครับ
***ฟ้าเมืองเป็นสีเทา...บ้านเราฟ้าเป็น สีฟ้า***

โดย: บรรณารักษ์789

วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:14:42 น.

อ้าววว ชอบลายเส้นการ์ตูนเรือง 8 เทพ เหรอเนี่ย

พี่ล่ะงงกับลายเส้นมากมายเลย รับไม่ได้ก็ตรงนี้แหละ

เดิมทีที่ซื้อน่ะ เพราะว่าอยากดูภาพไง ว่าที่เขาเขียนออกมาเหมือนกับที่เราจินตนาการตอนอ่านหนังสือหรือเปล่า

ดูแล้วก็พอได้ แต่มันวิงเวียนมากกว่าเลยยอมถอยแต่เล่มแรกแรกเลย

ถ้าชอบลองอ่านแบบเป็นนิยายด้วยสิ ...แต่เอ....เท่าที่ดูนะ เหมือนการ์ตูนก็ว่าตามนิยายแบบช็อทสำคัญช็อทต่อซ็อทเลยเหมือนกัน...นี่ดูจากเล่มแรกนะ แ่ต่หลังหลังนี่จะเพี้ยนหรือเปล่าไม่รุ้ , คงจะไม่หรอก เพราะเิริ่มมาดีแล้ว

...
ชอบใครล่ะ ...
เคียวฮง (ในการ์ตูนเรียกไรอะ) ที่เป็นหัวหน้ากระยาจกนี่ก็เท่ห์มากมายเลย เก่งเทพ แต่พี่ว่าตายโง่ไปหน่อย 555
หลวงจีนแก่ในหอคัมภีร์นี่ก็สุดยอดเลย ยิ่งกว่าเทพอีก เหอเหอ

มีเวลาก็มาคุยกัน...แก้เซ็งชีวิต ไม่เลวเหมือนกันนะ
โลกมันวุ่นจุ้นกะเรานัก ก็หันหน้ามุดเข้าในหนังสือดีกว่า

โดย: Mining Old Man

วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:57:57 น.

คิดถุงอยากมาแซว
ใจสู้แต่สังขารไม่ไหว ก๊ากๆๆๆๆ

เบาหวานไม่ลดเยย555+

โจจัง

โดย: พลังชีวิต

วันที่: 10 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:42:37 น.