...
ก็แล้วเมื่อไหร่ล่ะ จะเดินออกมา


...ไม่น่าจะมีใครผลักไสเข้าไปนี่นะ
เข้าไปเอง ก็ออกมาเอง

ชีวิตมีทุกข์เป็นทางผ่าน สุขเป็นหมายและปลายทาง

...
ก็แล้วเมื่อไหร่ล่ะ จะเดินออกมา ....หือ?

โห....อารายยยยจะมาเจิมไวปานนี้เนี่ย
ก็ยังดีนะที่ยังมีคนเข้าใจสิ่งที่เราคิด
เฮ้อๆๆๆๆๆ....ขอถอนหายใจยาววววววววววหน่อยนะคุณพี่
คุณน้องเหนื่อยเหลือเกิน...กับการวิ่งตาม (ใจ) ใคร


อยากพักลงตักอุ่นๆ
อยากหนุนหัวใจ..ให้สูง
วันนี้ไร้ใครพยุง
แต่จะจูงหัวใจ...กลับบ้านเอง

พี่พูดถูกที่สุดดดดดดดดดดด
ทุกข์มันคงแค่ผ่านมาแวะทักทายหนูนิดหน่อยยยยยยยย
แล้วเดี๋ยวสุขมันก็คงจะมาเองใช่มั๊ย? พี่
เมื่อประตูอีกบานปิดลง
ลองหันไปมองข้างๆ...ดูสิ
อาจจะมีประตูอีกบานเปิดรอเราอยู่ก็ได้

คุณพี่...ตอนนี้ขาขวาก้าวนำไปแล้ว
ขอเวลาอีกสักหน่อยนะคะ
แล้วขาซ้ายจะก้าวตามไป..

ขอบคุณทุกความหวังดีค่ะ

แวะมาเจิม แต่ก้อยังไม่ทันอยู่ดี อิอิ

ความสุขเดิมอยู่ตรงนั้นแหละ ที่เดิม ข้างเรา
แต่ยามเราหลง เราเพลิน เราก็มองไม่เห็นซะงั้น

ไม่มาเองหรอกเพราะว่าอยู่ที่เดิม

...พี่ว่าหนูหาเจอนะ รู้ด้วยว่าอยู่ที่ไหน ...ความสุขที่ว่านี่น่ะ
แต่ใจหนูยังไม่พร้อมไปมากกว่า

เหมือนเหมือนกันแหละจ๊ะ...ใครก็เป็น
สำคัญว่าเราหาความสุขเจอไวช้าต่างกันแค่ไหน

มันต้องมีหลงทางบ้าง ถึงจะเป็นสีสันของชีวิตเนอะ
แต่ว่าอย่าหลงนานหล่ะ :)

ที่อยู่คุณบรรณารักษ์หายไปไหนไม่ยักเจอ
มีคาร์ดขอบคุณค้างอยู่
ขอโทษที

ที่อยู่คุณบรรณารักษ์หายไปไหนไม่ยักเจอ
มีคาร์ดขอบคุณค้างอยู่
ขอโทษที

เรียน พี่ท่าน

กิเลสมันหนาตา
ธรรมดาใกล้ๆ เลยมองไม่ค่อยเห็น
ทุกข์อีกแล้วววววว
เพิ่งจะหัดเดินออกมาให้มันพ้นๆ
มันก็ทุกข์อีกแล้ว
กินยาอะไรหนอจึงจะแก้ทุกข์ (ใจ) นี่ได้
ใครเขาก็พูดว่าอย่าเอาใจเราไปผูกไว้กับปลายเท้าของใคร
เพราะเมื่อเค้าเดินจากไป...ใจเรานั่นแลที่จะเจ็บ
ขอถอนหายใจยาวๆ หน่อยนะ
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

บล็อกเป็นที่ๆ เดียวที่หนูรู้สึกว่าได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองมากที่สุดแล้ว

บา่งท่อนของ ทะเลใจ คร้าบบบบ
มะใช่คำตอบของคำถามใดใด
แต่เป็นเรื่องของหัวใจที่ต้องทำความเข้าใจกับตัวเอง
**ใครใครก็เป็นได้
"หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข"**
พูดง่ายแต่ทำยากเนอะ หนูว่ามะ? :)



...
คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว
คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ
ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์
อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น

คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน
คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก
ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก
พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ

ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย
ใจในร่างกายกลับไม่เจอ
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

โอ๊ย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนอย่างแรง ...ทะเลใจ (ปั่นป่วน)
ช่างสรรหาจริงๆ พี่เรา
รู้มั๊ยว่าเนี่ยเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของน้องเลยนะ
แล้วก็ชอบท่อนที่พี่บอกจริงๆ....

"หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข"

ความจริงเน๊อะพี่....เจ้าสิ่งนี้มันก็อยู่หนูมาตั้งเนิ่นนานแล้ว
ตั้งแต่หนูเกิดแล้ว..
แต่ไม่รู้ทำไมหนูถึงได้ไปวิ่งตาม (ใจ) ใครอยู่ได้
ในเมื่อเขาอยู่กับเรามาตลอด
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า... หัวใจ
ยิ้มได้แล้วพี่...
และจะยิ้มให้กับชีวิตทุกวัน
ก็เรายังหายใจอยู่นี่นะ
แล้วจะมาเศร้าไปไย......................สู้โว้ยยย

:)

จะเศร้าจะซึมกันไปใย?
ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย...ให้ค้นหา




...ยิ้มได้แล้วเหรอครับ
ยิ้มบ่อยบ่อย
...
เก็บความรู้สึกตอนยิ้ม ตอนหายเศร้าไว้

เศร้าเมื่อไหร่
ก็เอาความรู้สึกที่ว่าออกมาพิจารณา...

เผื่อจะอุทานกับตัวเองว่า ....." โด่...มันก็แค่นี้เอง ว้าาาาาา "