รีบมาก่อน เด๋วมีหนุ่มมาตัดหน้า พี่ยอมไม่ได้

แต่คงมาถี่เหมือนหนุ่มอื่นไม่ได้ เด๋วโดนเครื่องประหาร

....


หวัดดีจ้าน้องนก ... แม่นกยักษ์เลย ดีกว่ามั้งนี่

ยังไม่มาอ่านนะครับ มาลงชื่อก่อน เดี๋ยวค่อยย้อนมาอ่านอีกที

สบายดีนะ....ไว้คุยกันครับผม

ซึ้งดีค่ะ ชอบๆ

ดูจากชื่อ บรรณารักษ์789

เป็นบรรณารักษ์หรือคะ

ซึ้งๆ

หวานปนเศร้า

กลับมาอ่านแล้วครับ...

...
ชอบครับ อันนี้ชอบ


ตอนเขียนนี่ทำตาซึ้งมองผ่านกระจกดูฝนพรำอยู่รึเปล่าเอ่ย?

...
ท่อนจบเพลง สายฝน ของอาจำรัส... ว่าไว้อย่างงี้

"โอ้อกเอ๋ย ฝนพรำ ดั่งขำขาน ... ลมเอย ฉันวาน ช่วยบอกที"

...

เรียนศิษย์พี่
นกยักษ์เลยเหรอ...ไม่ไหวม้างงงงงงง
นกใหญ่ก็พอ 555
ตอนเขียนไม่ได้ทำตาซึ้ง เพราะน้ำตาพร่ามัวเต็มสองตาอยู่
แต่ตอนนี้ฟ้าหลังฝนแล้ว ... สดใสในชีวิตที่สุด
ใจเราก็ต้องอยู่เรากับเน๊อะพี่เน๊อะ
อย่าเที่ยวเอาไปผูกไว้กับขาใคร
จากไปไม่กลัว กลัวเขาเหยียบซ้ำมากกว่า

สวัสดีคุณ Bai Silan ค่ะ
ขอบคุณที่ซึ้งและชอบค่ะ
ขอบคุณจริงๆ


สวัสดีคุณอารีรัตน์
ถูกต้องนะคร้า
บรรณารักษ์ค่ะ
อาชีพสุดแสนภูมิใจและภูมิรัก (อะครึ อะครึ)


สวัสดีคุณ โยเกิตมะนาว
ซึ้งๆๆ..ซึ้งใจจริงๆ ที่แวะมาอ่านค่ะ


สวัสดี คุณ เช้านี้ยังมีเธอ
ขอบคุณที่ยังมองเห็นความหวานในความเศร้าครั้งนี้
แสดงว่าอย่างน้อยๆ ก็ยังมีความรู้สึกดีๆ อยู่บ้างระหว่างบรรทัด

ขอบคุณอีกครั้งทุกท่าน
สัญญาว่าจะขยันมาอัพบล็อกบ่อยๆ ค๊า...ถ้าหัวใจไม่ล้าก่อน